Halsema wordt liberaal!!

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:55 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Om je sociaal-liberalen inborst te toetsen. Ben je voor of tegen marktbepalende salarissen van CEO's als bijv. Moberg van Ahold?

Of kies je daar meer voor een sociaal standpunt en verkies je nivelleren boven de markt? En wanneer verkies je de markt boven het sociale?

Zit je bij een sociaal-liberale koers niet voortdurend tussen wal en schip? Soort D'66 koers
Ik vind de term progressief-liberalisme ook beter eerlijk gezegd.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:44 schreef Parabola het volgende:

[..]

Sociaal is niet hetzelfde als socialistisch.

quote:

Ik kan je uitleggen hoe ik sociaal-liberaal kan zijn: Ik ben voor individuele vrijheid (zowel economisch als maatschappelijk) en voor een rechtvaardige inkomensverdeling. Mensen met die combinatie van wensen vind je bij GL, D66, VVD en PvdA.

Dat valt best mee he?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:55 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Om je sociaal-liberalen inborst te toetsen. Ben je voor of tegen marktbepalende salarissen van CEO's als bijv. Moberg van Ahold?

quote:

Of kies je daar meer voor een sociaal standpunt en verkies je nivelleren boven de markt? En waarneer verkies je de markt boven het sociale?

quote:

Zit je bij een sociaal-liberale koers niet voortdurend tussen wal en schip?

quote:

Soort D'66 koers
Ik vind de term progressief-liberalisme ook beter eerlijk gezegd.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:55 schreef Chewie het volgende:

[..]

Waar haal je dat vandaan? Blijkbaar ken jij je klasiekers niet echt goed.

Zelfs volgens de "klasiekers" is dit geen taak van de overheid, het is de taak van de overheid om de burgers de mogelijkheid te geven om dit soort zaken te regelen niet om dit door de overheid te laten regelen.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:56 schreef Sickie het volgende:
Waar heb je dit vandaan?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:59 schreef nikk het volgende:

[..]



Wat is dan de betekenis van sociaal in sociaal-liberaal?

quote:

Ja, de grap is dus dat in het liberalisme geen moraal vanuit de overheid is met betrekking tot bijvoorbeeld inkomensverdelingen. Let wel, dat is niet hetzelfde als dat de overheid zich niet zou mogen inzetten voor de zwakkeren. Los daarvan reikt het liberalisme veel verder dan individuele ontplooiing.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 12:02 schreef Parabola het volgende:
Eitje. Voor. (wat niet wil zeggen dat ik denk dat we het hier over een rationeel niveau hebben. ALs ik aandelen Ahold zou hebben, zou ik tegen zijn, maar dat is een andere discussie)

quote:

Je doet alsof nivelleren een doel op zich zou zijn. Dat is onzin, niemand, hoe links ook, streeft nivellering om de nivellering na. Om voor mijzelf te spreken: daar waar de markt leidt tot uitkomsten waardoor er mensen buiten de boot dreigen te vallen, dient de overheid inkomenssteun te verlenen.

quote:

Is ook een mooie term, maar dekt een andere lading. Een sociaal-liberaal is niet per definitie ook progressief, evenmin als een progressief-liberaal per definitie sociaal is.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 12:09 schreef Parabola het volgende:

[..]

Lees mijn posts nog even na, ik ben daar duidelijk genoeg over. Maar volgens mij begrijp jij niet helemaal wat het verschil tussen sociaal en socialistisch is.

quote:

Ja, dus? Hier is geen woord strijdig met wat ik zeg. Het liberalisme velt geen oordeel over inkomensverdeling en sluit dus ook geen enkele verdeling uit.

quote:

SOciaal en liberaal zijn dan ook niet strijdig.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 12:13 schreef MrX1982 het volgende:


Ik denk dat vrijwel iedereen voor het beschermen van de zwakken is. Ik ben ook voor inkomenssteun voor mensen die dat echt nodig hebben. Op dat gebied ben ik dus ook een sociale-liberaal

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 12:14 schreef nikk het volgende:

[..]

Ik zou graag willen weten wat de betekenis van sociaal in sociaal-liberaal is.

quote:

Dus je wil beweren dat bijvoorbeeld een communistische inkomensverdeling liberaal is?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:46 schreef MrX1982 het volgende:
Sociaal-liberalisme, dat sluit meteen een contradictie in zich.

Je kunt niet voor de vrije markt zijn én voor rechtvaardige inkomensverdeling.
Sociaal-liberalisme loopt dus vroeg of laat stuk of eindigt in 'stationshalliberalisme' zoals bij GL.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 12:25 schreef Parabola het volgende:

[..]

Je woorden zijn niet consistent met je gedrag. Ik heb je die betekenis meer dan eens gegeven, maar je bent er niet in geïnteresseerd. Je bent alleen op zoek naar kapstokken om je eigen gelijk aan op te hangen.

quote:

Googlen op sociaal-liberaal tussen aahalingstekens geeft 9970 treffers. Blijf jij maar lekker zeggen dat dat geen maatstaf is en dat het niet bestaat.

quote:

Er bestaan niet zo iets als een communistische inkomensverdeling. Je hebt je begrippenkader echt niet op een rijtje. Maar als je bedoelt een volledig vlakke inkomensverdeling: die is niet per definitie strijdig met de waarden van het liberalisme. Daar doet het liberalisme immers geen uitspraak over. Punt is natuurlijk wel dat een dergelijke verdeling niet haalbaar is bij een op liberale leest geschoeide economische ordening.

quote:

Halsema schiet door naar rechtse politiek

GroenLinks

door Evelien Tonkens

Het is onbegrijpelijk dat GroenLinks-leider Halsema de verzorgingsstaat wil offeren aan keuzevrijheid. De verzorgingsstaat moet eerder uitgebreid.

Zijn pleidooien voor een uitgebreide verzorgingsstaat links? Tot nu toe wel. GroenLinks- fractievoorzitter Femke Halsema opende echter een ferme aanval op de ’verstatelijking van de solidariteit’. Linkse partijen hebben daarop in de afgelopen decennia een ’onevenredig zware nadruk’ gelegd. Halsema wil af van ’toenemend staatspaternalisme’ en ’bevoogdende staatsarrangementen’ zo schrijft zij in de bundel ’Vrijheid als ideaal’. Ze verzet zich tegen linkse pogingen tot restauratie van de verzorgingsstaat, want ’de huidige verzorgingsstaat kweekt afhankelijkheid en inactiviteit’. In haar alternatieve visie, ’sociaal individualisme’, staat emancipatie centraal, gedefinieerd als ’het mogelijk maken van sociaal- economische en culturele keuzevrijheid’. Collectieve arrangementen ziet Halsema als ’sociaal-economische belemmeringen voor zelfontplooiing’. Als voorbeelden noemt ze collectieve pensioenregelingen, AOW, WW en kinderopvang. Hoe deze de zelfontplooiing belemmeren blijft onduidelijk. Ook de alternatieven blijven vaag: ze noemt flexibilisering van de arbeidsmarkt en persoonsgebonden budgetten voor kinderopvang.
Halsema maakt een radicale breuk met het linkse verleden

Het is een radicale breuk met het verleden om collectieve arrangementen niet langer te omarmen. De belangrijkste reden lijkt te zijn dat deze zelfontplooiing en individuele keuzevrijheid zouden belemmeren. Maar hoe steekhoudend is die gedachte?

Stel dat kinderopvang inderdaad een (collectieve) basisvoorziening was. Dan waren er, naar analogie van Scandinavië, voor iedereen kwalitatief goede, voor iedereen betaalbare en toegankelijke crèches en voor-, na- en tussenschoolse opvang –een situatie waar we mijlenver vandaan zijn. Belemmert een dergelijk systeem de individuele ontplooiing? Van wie dan? Toch niet van de ouders die hun kinderen in goed vertrouwen uit handen kunnen geven, noch van de kinderen, wier ontwikkeling hiermee juist gestimuleerd wordt?

Belemmert een dergelijke stelsel de individuele keuzevrijheid? Minder dan nu, want nu dwingt het krakkemikkige systeem veel moeders tot kleine baantjes of thuisblijven. Maar toegegeven: wie individuele keuzevrijheid tot politiek hoogste goed verklaart, kan zo’n Scandinavisch stelsel nooit met kracht bevorderen. Individuele keuzevrijheid en kwalitatief hoogwaardige voorzieningen staan op gespannen voet met elkaar, zowel financieel als organisatorisch. Financieel, omdat alleen een politieke keuze voor collectieve kinderopvang kan legitimeren waarom de overheid liever geld steekt in bijvoorbeeld naschoolse opvang dan in gezinsinkomensafhankelijke regelingen die het thuis zorgen van moeders bevorderen. (Het huidige kabinet doet het laatste dan ook slechts heimelijk en indirect, namelijk via de introductie van het nieuwe zorgstelsel.)

Maar ook organisatorisch staan keuzevrijheid en collectieve voorzieningen op gespannen voet. Stel je keuzevrijheid voorop, dan sluis je het collectieve geld voor kinderopvang door naar de ouders en laat die kiezen voor zelf zorgen, kinderdagverblijven, oppasopa’s of wat dan ook. Een persoonsgebonden budget is daarvoor inderdaad een handig instrument. Maar de prijs hiervan is wel dat er totaal geen zicht is op kwaliteit en toegankelijkheid van kinderopvang. Het collectieve geld kan dan ook gebruikt worden om kinderen de hele dag met chips voor de tv te zetten. of ze in een veel te grote groep ten onder te laten gaan, zonder dat overheid en politiek daarover veel te zeggen hebben. En als er in een bepaalde regio helemaal geen naschoolse opvang beschikbaar is, of deze van lage kwaliteit is, dan is de overheid daarop niet aanspreekbaar. De overheid kiest immers niet meer, alleen de burger zelf kiest nog.

Links heeft persoonsgebonden budgetten in de zorg dan ook niet omarmd uit enthousiasme over keuzevrijheid, maar als exit-optie: als mogelijkheid om te ontsnappen aan de ondermaatse collectieve voorzieningen, in de hoop die daarmee tot verbetering te dwingen. Halsema heeft groot gelijk dat dergelijk exit- opties er altijd moeten zijn, maar dat is wat anders dan dat keuzevrijheid op zichzelf zo’n groot goed zou zijn.

Kortom: wie vooral een palet aan keuzemogelijkheden bepleit, (en daarmee wel bij een pgb uit moet komen) kan niet tegelijk pleiten voor een sterk collectief stelsel. Links verkiest steevast collectieve voorzieningen boven de keuzevrijheid, liberaal rechts doet het omgekeerde. Halsema stapt in die zin naar rechts over.

Steeds duidelijker wordt bovendien dat veel burgers helemaal niet op die keuzevrijheid zitten te wachten, zo blijkt ook uit de diverse bijdragen in de volgende week te verschijnen bundel ’Vrijheid verplicht’. Liever willen ze hoogwaardige collectieve voorzieningen. Liever de zekerheid dat het verpleeghuis of kinderdagverblijf op de hoek goed is dan een ingewikkeld keuzemenu met talloze opties die je toch niet goed kunt beoordelen. Wel vindt men exit-opties belangrijk, maar dat is zoals gezegd iets anders.

Halsema benadrukt dat ’de overheid niet onnodig moet moraliseren’. Natuurlijk: onnodig is onnodig. Maar zegt ze daarmee dat de overheid niet moet moraliseren? Ik zou zeggen: dat moet ze wel, ten behoeve van de kwaliteit en toegankelijkheid van de collectieve goederen. Ieder fatsoenlijk beleid vertrekt vanuit een visie op het goede leven en op de organisatie van solidariteit. Die visie is historisch veranderlijk. Daarom is niet alleen beperking maar ook uitbreiding van de verzorgingsstaat voor links belangrijk. Wat wel en niet onder de verzorgingsstaat valt, is afhankelijk van historisch toeval. Waarom vallen ouderenzorg, gehandicaptenzorg en AOW wel binnen de verzorgingsstaat, maar kinderopvang, vrouwenopvang en zorgverlof niet? Omdat de eerste drie tijdens de opbouw van de verzorgingsstaat als collectief goed erkend werden, terwijl de laatste drie die erkenning pas kregen toen de verzorgingsstaat zwaar onder vuur lag en alleen nog maar over afslanking gepraat kon worden. Links heeft hier de dure plicht om te bepleiten dat ook nieuwere problemen (als kinderopvang, vrouwenopvang en zorgverlof) deel uit gaan maken van de verzorgingsstaat, in plaats van aan de rand te blijven bungelen.

Halsema noemt haar alternatief liever niet liberaal maar vrijzinnig. Vrijzinnigheid is een interessante cultuurpolitieke notie, waarmee Halsema treffend neerzet dat individuele vrijheid niet synoniem hoeft te zijn aan egoïsme en egocentrisme, maar gepaard kan en moet gaan met verantwoordelijkheidgevoel, sociaal engagement en culturele openheid.

Deze cultuurpolitieke wending naar vrijzinnigheid is politiek vernieuwend en verdient alle lof. Hij moet echter niet toegepast worden op collectieve voorzieningen, want daar verwordt hij tot liberalisme. Kwalitatief hoogwaardige collectieve voorzieningen vereisen meer dan individuele vrijheid: ze vereisen een visie op het publiek goede en de moed om zelfs in deze tijd voor uitbreiding van de verzorgingsstaat te pleiten. Als dat staatspaternalisme is, moet links dat omarmen.

Evelien Tonkens is oud-kamerlid voor GroenLinks en momenteel bijzonder hoogleraar actief burgerschap bij de afdeling sociologie en antropologie aan de Universiteit van Amsterdam. Dit artikel is gebaseerd op haar bijdrage (en co-auteur Tsjalling Swierstra) aan het boek ’Vrijheid verplicht. Over de tevredenheid en de grenzen van keuzevrijheid in de verzorgingsstaat’, red. Menno Hurenkamp en Monique Kremer, uitgeverij Van Gennep) dat dinsdag in De Balie in Amsterdam gepresenteerd wordt.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2005 14:23 schreef Floripas het volgende:
Het mooie is, eigenlijk zitten GroenLinks en D66 in eenzelfde poel stemmers te vissen.

D66 dood => Halsema slaat heur hengeltje een beetje naar rechts uit.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2005 14:23 schreef Floripas het volgende:
Het mooie is, eigenlijk zitten GroenLinks en D66 in eenzelfde poel stemmers te vissen.

D66 dood => Halsema slaat heur hengeltje een beetje naar rechts uit.