Je dacht toch niet dat je de eerste was die zich die vraag stelde he?quote:Op maandag 26 september 2005 16:32 schreef Haushofer het volgende:
Hoeveel verschillende potjes schaak bestaan er? En dan bij bijvoorbeeld een vast aantal zetten N ? Ik verwacht niet echt dat iemand dit gaat uitrekenen trouwens
( je kunt bijvoorbeeld beginnen met 1 van de 8 pionnen, die je 1 of 2 vakjes kunt verzetten, dus da's 16. Dan nog 2 paarden, die je ook elk 2 kanten op kunt sturen, dus da's 4. 20 in totaal. Etcetera )
En hoeveel zetten duurt het gemiddelde potje schaak?
Wat ik eigenlijk bedoelde, ik zag gisteren toevallig aan plaatje waar je tegen de zijkant van ons zonnestelsel aankijkt en dan zie je dus allemaal horizonale lijnen en alleen pluto staat wat schuin. Maar waarom is het niet zo dat bijvoorbeeld jupiter onder en boven de zon draait, en de aarde zeg maar links en recht.. afhankelijk van welke kant je kijkt natuurlijk maar ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitleggenquote:Op maandag 26 september 2005 16:32 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Hoe bedoel je, dezelfde baan? Ze beschrijven allemaal ellipsen. Pluto zijn baan staat zeker niet "schuin op de anderen"; ik geloof dat je bijna wel kunt stellen dat alle banen zich in een 2 dimensionaal vlak bevinden,bv {xy}, op een kleine afwijking van pluto na. Bij de meeste berekeningen ga je ervan uit dat de zon de enige potentiaal levert, maar dat is natuurlijk niet helemaal waar; je hebt een koppeling van alle planeten, die invloed opmekaar uitoefenen. Bovendien bewegen al deze massa's, dus dat wordt een lastig verhaal. Bovendien zijn de massa's niet helemaal bolsymmetrisch. Klassiek wordt het al een vrij ingewikkeld verhaal, kun je nagaan wat het met de algemene rel.theorie voor zooitje wordt. Leuk om op te merken misschien dat je met 2 massa's de bewegingsvergelijkingen wel exact kunt oplossen ( je neemt dan r=r1-r2 en m=m1*m2/(m1+m2).
Misschien niet helemaal beantwoord, maar ik heb nog een leuke combinatorieke vraag:
Hoeveel verschillende potjes schaak bestaan er? En dan bij bijvoorbeeld een vast aantal zetten N ? Ik verwacht niet echt dat iemand dit gaat uitrekenen trouwens
( je kunt bijvoorbeeld beginnen met 1 van de 8 pionnen, die je 1 of 2 vakjes kunt verzetten, dus da's 16. Dan nog 2 paarden, die je ook elk 2 kanten op kunt sturen, dus da's 4. 20 in totaal. Etcetera )
En hoeveel zetten duurt het gemiddelde potje schaak?
is het niet gewoon de middelpuntzoekende kracht die ervoor zorgt dat het in 1 vlak ligt? (nl om de evenaar van de zon.. enkel pluto heeft een afwijkende baan, omdat die weinig kracht ondervind van de zon, en het daarom lang duurt om ook in dat vlak te komen.quote:Op maandag 26 september 2005 18:57 schreef splendor het volgende:
[..]
Wat ik eigenlijk bedoelde, ik zag gisteren toevallig aan plaatje waar je tegen de zijkant van ons zonnestelsel aankijkt en dan zie je dus allemaal horizonale lijnen en alleen pluto staat wat schuin. Maar waarom is het niet zo dat bijvoorbeeld jupiter onder en boven de zon draait, en de aarde zeg maar links en recht.. afhankelijk van welke kant je kijkt natuurlijk maar ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitleggen
Of was het plaatje gewoon fout?
Volgens mij wordt aangenomen dat Pluto een ingevangen komeet is, terwijl de andere planeten samen met de zon ontstaan zijn.quote:Op maandag 26 september 2005 22:00 schreef Bensel het volgende:
[..]
is het niet gewoon de middelpuntzoekende kracht die ervoor zorgt dat het in 1 vlak ligt? (nl om de evenaar van de zon.. enkel pluto heeft een afwijkende baan, omdat die weinig kracht ondervind van de zon, en het daarom lang duurt om ook in dat vlak te komen.
ik denk dat je het simpel moet zien: zie de zon als een gigatische eeuwig draaiende tol.. Aan deze tol zit een touwtje met kralen.. Door de snelheid waardoor de zon draait, worden de kraaltjes naar buiten geslingerd, en komen in een vlak terecht precies rond de evenaar. De buitenste kraal krijgt niet genoeg draaikracht vanuit de zon, en zal dus een afwijkende baan hebben (ij sleept over de grond, krijgt wer een zwieper, vliegt door het vlak heen naar boven, en dan is er weer niet geneog kracht enz..quote:Op dinsdag 27 september 2005 08:48 schreef Maethor het volgende:
[..]
Volgens mij wordt aangenomen dat Pluto een ingevangen komeet is, terwijl de andere planeten samen met de zon ontstaan zijn.
Je kunt het - dacht ik - een beetje vergelijken met de accretieschijf van een zwart gat. Het zonnestelsel is begonnen als een wolk gas, dat onder invloed van zijn eigen zwaartekracht instortte. Je kreeg toen een centrale klomp gas, waaruit later de zon zou ontstaan, en een schijf van talloze gasatomen die daaromheen cirkelt. De massa in deze schijf is niet uniform verdeeld, en hieruit condenseren de planeten.
Waarom er precies zo'n schijf ontstaat weet ik zo 1-2-3 niet.
tevens ben ik niet helemaal zeker over de rest van deze post
Nee, ik had geen zin om te zoekenquote:Op maandag 26 september 2005 16:41 schreef Doffy het volgende:
[..]
Je dacht toch niet dat je de eerste was die zich die vraag stelde he?
http://mathworld.wolfram.com/Chess.html
Als je uitgaat van alleen 1 centrale kracht ( de Zon ) en de planeten als puntdeeltjes ( dat zijn ze dus niet, maar voor t gemak ff ) kun je makkelijk aantonen dat alle bewegingen zich in 1 vlak afspelen. Dat komt omdat het zwaartekrachtsveld een centraal krachtveld is; ze hangt alleen van de afstand r af. De afwijkingen van deze ideale toestand zorgen ervoor dat de baanvlakken gaan uitwijken. Ik weet niet hoeveel mechanica je hebt gehad op school, maar de afleiding is niet zo moeilijkquote:Op maandag 26 september 2005 18:57 schreef splendor het volgende:
[..]
Wat ik eigenlijk bedoelde, ik zag gisteren toevallig aan plaatje waar je tegen de zijkant van ons zonnestelsel aankijkt en dan zie je dus allemaal horizonale lijnen en alleen pluto staat wat schuin. Maar waarom is het niet zo dat bijvoorbeeld jupiter onder en boven de zon draait, en de aarde zeg maar links en recht.. afhankelijk van welke kant je kijkt natuurlijk maar ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitleggen
Of was het plaatje gewoon fout?
Bij 0 kelvin hebben de atomen geen bewegingsenergie meer, klassiek gezien. Het onzekerheidsprincipe zorgt ervoor dat de plaats x niet exact bekend kan zijn, en daardoor zal een atoom of een deeltje niet stil kunnen staan. In principe is er wel een bovengrens aan een temperatuur; het universum heeft namelijk een eindige hoeveelheid energie, en dus kan de temperatuur van een plasma ( want dat wordt een gas toch bij hele hoge temperaturen ) niet oneindig worden. Hoe hoog de hoogst gemeten temperaturen zijn, weet ik zo 123 niet, maar dat zal wel in de orde van tien miljard graden Kelvin zijn.quote:Op dinsdag 27 september 2005 10:00 schreef MarkzMan_X het volgende:
Ik vroeg me laatst af, als er een grens is aan "het koudste" (0 K), is er dan ook een grens aan "het heetste"? Zo nee, waarom niet? (heeft ongetwijfeld iets met de trillingen van moleculen te maken...)
Aardig vervolgvraagje:quote:Op maandag 26 september 2005 16:41 schreef Doffy het volgende:
Je dacht toch niet dat je de eerste was die zich die vraag stelde he?
http://mathworld.wolfram.com/Chess.html
Pluto wijkt heel erg af, als jouw verhaal klopte zou je als je de planeten van Mercurius tot Uranus langsloopt een geleidelijk groter wordende afwijking moeten waarnemen.quote:Op dinsdag 27 september 2005 09:00 schreef Bensel het volgende:
[..]
ik denk dat je het simpel moet zien: zie de zon als een gigatische eeuwig draaiende tol.. Aan deze tol zit een touwtje met kralen.. Door de snelheid waardoor de zon draait, worden de kraaltjes naar buiten geslingerd, en komen in een vlak terecht precies rond de evenaar. De buitenste kraal krijgt niet genoeg draaikracht vanuit de zon, en zal dus een afwijkende baan hebben (ij sleept over de grond, krijgt wer een zwieper, vliegt door het vlak heen naar boven, en dan is er weer niet geneog kracht enz..
Zou je dit kort kunnen toelichten? Want ik doorzie het op het moment niet echt. Er is inderdaad een centraal krachtenveld; F~1/r2. Maar de situatie is mijns inziens in elk willekeurig vlak die de zon doorsnijdt gelijk. Dus, aangenomen dat de gaswolk min of meer uniform is qua dichtheid, waarom zou er dan een voorkeur ontstaan voor één bepaald vlak?quote:Op dinsdag 27 september 2005 09:59 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Als je uitgaat van alleen 1 centrale kracht ( de Zon ) en de planeten als puntdeeltjes ( dat zijn ze dus niet, maar voor t gemak ff ) kun je makkelijk aantonen dat alle bewegingen zich in 1 vlak afspelen. Dat komt omdat het zwaartekrachtsveld een centraal krachtveld is; ze hangt alleen van de afstand r af.
Nee, is het niet enkel om een simpele illustratie te krijgen. Waarom zou Pluto dan immers toch afwijken? Het is echt waargenomen dat de meeste planeten door min of meer hetzelfde vlak bewegen, met ieder een kleine afwijking. Ook bijv. de stand van de aardas wordt t.o.v. dat vlak gemeten.quote:Op dinsdag 27 september 2005 08:59 schreef bonke het volgende:
er rijst nog steeds de vraag of het wel echt waar is dat de meeste planeten op 1 lijn liggen
in filmpjes en tekeningetjes is dat namelijk wel zo
maar is het op die manier voor de wetenschap niet makkelijker om te laten zien waar de planeten staan en is het in het echt niet gewoon een rommeltje ?
ja, of Pluto is een ingevangen komeet, en dus niet tegelijker tijd ontstaan met de rest van het zonnestelsel.. En aangezien het redelijk lang duurt voordat hij in het vlak 'getrokken' word door de zon omdat hij zover er af staat, krijg je dus dat hij nog als enige een afwijkende baan heeft..quote:Op dinsdag 27 september 2005 10:55 schreef Maethor het volgende:
[..]
Pluto wijkt heel erg af, als jouw verhaal klopte zou je als je de planeten van Mercurius tot Uranus langsloopt een geleidelijk groter wordende afwijking moeten waarnemen.
De centrifugaalkracht is een rechtstreeks gevolg van traagheid, massa's hebben de neiging rechtdoor de vliegen en hebben in een ellipsvormige baan dus de neiging om uit de bocht te vliegen. Dit wordt echter (ongeveer) gecompenseerd door de zwaartekracht, anders waren de planeten hier allang niet meer geweest.quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:17 schreef bonke het volgende:
nou dan komt het door de centrifugaalkrachten he
dus zoals bensel zegt
Je ziet het inderdaad ook in sterrenstelsels. Maar ik weet dus niet wat de oorzaak ervan is.quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:24 schreef Bensel het volgende:
maar je szou het ook door kunnen trekken, is een bolvormige sterrenwolk (galaxy) nog een jonge wolk, en een spiraalvormige een oudere? of heeft de bolvormige niet genoeg draaing (of massa) in het midden om die hele wokl mee te trekken?
Dit is jouw kleine wetenschappelijk vraag?quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:35 schreef Bosbeetle het volgende:
Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant ?
quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:35 schreef Bosbeetle het volgende:
Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant ?
De afwijking van Pluto's baan is toch wel significant:quote:Op maandag 26 september 2005 16:32 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Hoe bedoel je, dezelfde baan? Ze beschrijven allemaal ellipsen. Pluto zijn baan staat zeker niet "schuin op de anderen"; ik geloof dat je bijna wel kunt stellen dat alle banen zich in een 2 dimensionaal vlak bevinden,bv {xy}, op een kleine afwijking van pluto na.
Voor een planeet die om de zon cirkelt wijst de zwaartekrachtsvector naar het middelpunt van de zon, en de snelheidsvector staat daar loodrecht op. De centrifugaalkracht is een schijnkracht die je kunt gebruiken vanuit het perspectief van een waarnemer, maar als je alles met de zon als referentie bekijkt is hij overbodig.quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:43 schreef Dukhlovi het volgende:
de som van de richtings vetoren van de centrifugaal kracht en zwaarte kracht wijzen naar 1 vlak ?
<--- O (object)
.........|\
.........|...\
........ |.....\
........V.....O (middelpunt)
(beetje kromme ascii weergave ,puntjes wegdenken)
heb niet veel kaas gegeten van natuurkunde (het is alweer een tijdje terug dat ik het in me havo pakket heb gehad . ik deed maar een poging.)quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:51 schreef Maethor het volgende:
[..]
Voor een planeet die om de zon cirkelt wijst de zwaartekrachtsvector naar het middelpunt van de zon, en de snelheidsvector staat daar loodrecht op. De centrifugaalkracht is een schijnkracht die je kunt gebruiken vanuit het perspectief van een waarnemer, maar als je alles met de zon als referentie bekijkt is hij overbodig.
Ik zie niet in wat dit te maken heeft met de vraag waarom bijna alle planeetbanen in ongeveer het zelfde vlak bewegen.
heb je een gewicht in de ruimte? Nee, je hebt geen gewicht in de ruimte, dus maakt het niet uit voor je baan. Enkel de snelheid is van belang..quote:Op dinsdag 27 september 2005 12:16 schreef Armalite het volgende:
Sattelieten 'hangen' in een baan rond de aarde op zo'n 36000km dacht ik. Als ik nou een satteliet heb die 2x zo zwaar is als een normale satteliet, moet die dan ook verder weg 'hangen' om op dezelfde plaats boven de aarde te blijven?
Nee, zoals je hier kunt lezen is de straal van een geostationaire baan onafhankelijk van de massa van de satelliet.quote:Op dinsdag 27 september 2005 12:16 schreef Armalite het volgende:
Sattelieten 'hangen' in een baan rond de aarde op zo'n 36000km dacht ik. Als ik nou een satteliet heb die 2x zo zwaar is als een normale satteliet, moet die dan ook verder weg 'hangen' om op dezelfde plaats boven de aarde te blijven?
Nooit excuseren voor gebrekkige kennis!quote:Op dinsdag 27 september 2005 12:24 schreef Dukhlovi het volgende:
mijn excuses voor eventuele gebrekkige kennis ,maar ik vind het gewoon interessante materie
Al begrijp ik er af en toe geen hol van
Klopt. De zwaartekracht trekt wel aan ze, maar ze zijn gewichtloos op dezelfde manier als een parachutespringer voordat ie zn scherm opentrekt.quote:Op dinsdag 27 september 2005 12:26 schreef Bensel het volgende:
[..]
heb je een gewicht in de ruimte? Nee, je hebt geen gewicht in de ruimte, dus maakt het niet uit voor je baan. Enkel de snelheid is van belang..
Weer zoiets moeilijks, wat ik niet helemaal snap. Toevallig kwam ik het onzekerheidsprincipe vorige week weer tegen in zo'n populair wetenschappelijk boekje van Hawking.quote:Op dinsdag 27 september 2005 10:17 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Bij 0 kelvin hebben de atomen geen bewegingsenergie meer, klassiek gezien. Het onzekerheidsprincipe zorgt ervoor dat de plaats x niet exact bekend kan zijn, en daardoor zal een atoom of een deeltje niet stil kunnen staan.
De stoeltjes van een zweefmolen gaan ook in 1 vlak liggen als die molen hard genoeg draait. (ook als de stoeltjes niet even hoog hangen)dat moet toch met een vectoren plaatje op te lossen zijn.quote:Op dinsdag 27 september 2005 12:31 schreef Maethor het volgende:
[..]
Nooit excuseren voor gebrekkige kennis!Niemand weet alles.
Voor elke planeet geldt wel dat die vectoren in één vlak liggen, maar ik kan geen reden bedenken waarom die vlakken voor verschillende planeten gelijk moeten zijn. Wat is er op tegen als de baan van Mars loodrecht op die van de aarde staat?
Pff,quote:Op dinsdag 27 september 2005 13:03 schreef Roquefort het volgende:
[..]
Hetzelfde geldt toch immers ook voor een slinger, die vanwege hetzelfde onzekerheidsprincipe nooit volledig loodrecht naar beneden kan hangen? Dat botst akelig met mijn gezond verstand, dat zegt dat die slinger dat punt minimaal moet passeren om aan de andere zijde van een slingerbeweging te komen.
Je hebt gelijk, ik zit er naast; alle vlakken zijn toegestaan. Da's ook logisch gezien de r-afhankelijkheid; je hebt bolsymmetrie. Rest nog de vraag waarom al die planeten zo aardig in 1 vlak liggen.quote:Op dinsdag 27 september 2005 10:59 schreef Maethor het volgende:
[..]
Zou je dit kort kunnen toelichten? Want ik doorzie het op het moment niet echt. Er is inderdaad een centraal krachtenveld; F~1/r2. Maar de situatie is mijns inziens in elk willekeurig vlak die de zon doorsnijdt gelijk. Dus, aangenomen dat de gaswolk min of meer uniform is qua dichtheid, waarom zou er dan een voorkeur ontstaan voor één bepaald vlak?
Nee, het is een gevolg van het wiskundige formalisme waarmee je de QF beschrijft; een deeltje heeft simpelweg niet een exacte positie en impuls tegelijk. Dat komt doordat een quantumdeeltje deeltjes en golfeigenschappen heeft.quote:Op dinsdag 27 september 2005 13:03 schreef Roquefort het volgende:
[..]
Weer zoiets moeilijks, wat ik niet helemaal snap. Toevallig kwam ik het onzekerheidsprincipe vorige week weer tegen in zo'n populair wetenschappelijk boekje van Hawking.
Maar is het nou echt zo dat een deeltje intrinsiek niet stil kan staan?
Is het niet meer een beperking van de waarnemer?
Het onzekerheidsprincipe is in bijna alle klassieke situaties ( hier dus een slinger die heen en weer slingert ) te verwaarlozen.quote:Hetzelfde geldt toch immers ook voor een slinger, die vanwege hetzelfde onzekerheidsprincipe nooit volledig loodrecht naar beneden kan hangen? Dat botst akelig met mijn gezond verstand, dat zegt dat die slinger dat punt minimaal moet passeren om aan de andere zijde van een slingerbeweging te komen.
Het is geen arrogantie, maar een wiskundig formalisme wat bijzonder veel en bijzonder nauwkeurig experimentele uitkomsten kan voorspellen.quote:Is het niet arrogant van de wetenschap dat iets wat we aantoonbaar niet kunnen meten ook per definitie niet bestaat?
Waarom zou er een grens zijn waarop de natuur niet meer is te beschrijven? Dat zou erg onlogisch zijn, en het uitgangspunt van de natuurkunde is juist dat de schepping logisch is, met een wiskundige structuur. En dat is ook niet zo gek, gezien de wetenschappelijke vooruitgang die dit idee voort heeft gebracht. Waarnemingen wijzen simpel naar het feit dat het onzekerheidsprincipe geldt. Het is trouwens niet alleen een beperking; het geeft ook de mogelijkheid tot de creatie van virtuele deeltjes, en de effecten daarvan zijn experimenteel bevestigd. Het onzekerheidsprincipe is daarom erg robuust. Dat het je intuitie tegenspreekt is helaas onvermijdelijk, maar het is ook tamelijk arrogant om te denken dat de natuur altijd je intuitie zou volgen. Het heeft Einstein iig een paar vruchteloze decennia opgelevert.quote:M.a.w., is het geen beperking van de wiskunde en de wetenschappelijke methode, dat die alleen uitspraken kan doen binnen de grenzen van de natuurwetten, en niet over situaties die 'op' de grens vallen? En dat het iets te makkelijk is om te concluderen dat die situaties er niet zijn? Dat het ligt aan de waarnemingshorizon van de onderzoeker en zijn methode zeg maar, en niet aan een intrinsieke eigenschap van een deeltje ook al gedraagt die zich voor het overige volkomen naar de wetten zoals wij die geconstrueerd hebben?
Ik heb es de analogie gelezen dat het zonnestelsel ongeveer is te zien als een CD, waarbij de dikte van de CD de " maximale diepte van de banen van de planeten is", en de straal van de CD de straal van het zonnestelsel. Heb eigenlijk nooit naar de cijfertjes gekekenquote:Op dinsdag 27 september 2005 11:47 schreef Maethor het volgende:
[..]
De afwijking van Pluto's baan is toch wel significant:
Mercury 7°00'18"
Venus 3°23'40"
Earth 0°00'00"
Mars 1°50'59"
Jupiter 1°18'12"
Saturn 2°29'20"
Uranus 0°46'24"
Neptune 1°46'12"
Pluto 17°08'30"
(Inclinatie van planeetbanen t.o.v. baan van de aarde; bron bijv. hier, maar ook op Wikipedia te vinden)
Da's een leuke vraagquote:Op woensdag 28 september 2005 19:36 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Misschien is dit wel een heel onnozele vraag. Maar toen ik Maethors onderschrift over 'one million year old light' las, vroeg ik me af of licht ook aan 'slijtage' onderhevig is. Is het licht dat van miljoenen lichtjaren afstand hierheen is gekomen, even sterk als het hier komt als toen het vertrok?
Ik ben nu al de hele dag de naar hem genoemde diagrammetjes aan het uittekenen en uitrekenenquote:Op woensdag 28 september 2005 20:16 schreef Maethor het volgende:
Wat een inspirator, die Feynman.
(Het is een citaat van hem).
Wat een prachtkerel.quote:See, you could have invented Feynman diagrams. ( Well, not quite. Maybe not, maybe yes )
Ik ben ze tegengekomen in de nonlineaire optica. Daar vergemakkelijkten ze de boel wel behoorlijk.quote:Op woensdag 28 september 2005 20:19 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ik ben nu al de hele dag de naar hem genoemde diagrammetjes aan het uittekenen en uitrekenen![]()
quote:Een citaat van Zee, na het hoofdstuk "Feynmandiagrams":
[..]
Wat een prachtkerel.
Ik heb gister mijn kantoor opgeruimd terwijl ik luisterde naar de eerste 8 Feynman lectures on physics. Domme dingen doen en dan luisteren naar intelligente dingen, heerlijkquote:Op woensdag 28 september 2005 20:19 schreef Haushofer het volgende:
Wat een prachtkerel.
neequote:Op donderdag 29 september 2005 08:52 schreef Yosomite het volgende:
Nav Waarom? over weer scherp wordende scheermesjes onder een pyramide:
Werkt deze kracht?
Heeft iemand al eens een experiment gedaan met de pyramide-kracht?
bv met scheermesjes, snel bedervend voedsel e.d.?
En waarom zou deze kracht werken?
Eiwitten 'denatureren' bij hoge temperaturen, dat wil zeggen dat ze hun vorm verliezen en polymeren gaan vormen. Zeg maar een soort organisch plastic. Dat spul is harder dan de eiwitten bij lage temperaturen.quote:Op donderdag 29 september 2005 10:40 schreef Reya het volgende:
Hoe komt het dat, als je een ei enkele minuten kookt, het eigeel juist hard ipv zacht wordt? Bij verhitting worden stoffen toch van vast vloeibaar piv omgekeerd?![]()
Ahaquote:Op donderdag 29 september 2005 10:44 schreef Doffy het volgende:
[..]
Eiwitten 'denatureren' bij hoge temperaturen, dat wil zeggen dat ze hun vorm verliezen en polymeren gaan vormen. Zeg maar een soort organisch plastic. Dat spul is harder dan de eiwitten bij lage temperaturen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |