[CENTRAAL] (Aanstaande) docenten - deel VII

Ik heb eigenlijk nooit zulke problemen gehad, vond het eerste jaar helemaal niet klote. Ik wil niet opscheppen daarover, want ik heb ook best lastige klassen gehad en het ging heus niet altijd goed, en er valt nu nog steeds een boel te verbeteren Maar dat iederéén het eerste jaar zo lastig vindt, klopt dus niet helemaal.

Nou heb ik om me heen wel meer beginnende collega's die het goed afgaat, dus misschien hebben wij dan ook wel geluk met deze school - wat betreft lieve leerlingen dan, de begeleiding van nieuwe docenten kan stukken beter.

Maargoed, dit als positieve tegenhanger dan, voordat we alle meelezende studenten-die-de-lerarenopleiding-overwegen wegjagen

Ik vind het politieagentje spelen ook het minst leuke aan het werk. Het is zeker zo dat het (veel) minder wordt als je eenmaal een paar jaar op dezelfde school staat. Je kent dan al veel leerlingen en zij kennen jou, en je weet wat je aan elkaar hebt, zij weten vanzelf al wat ze allemaal wel en niet kunnen flikken en jij weet welke manieren van werken bij welke klas/leerling wel en niet goed uitpakken en in de smaak vallen.

Maar toch blijft er altijd een bepaalde mate van 'de politieagent uithangen', zo moet op mijn school elke docent een kwartiertje per week pauzesurveillance doen op het onderbouwgebouw. Dat vindt niet elke collega even leuk (understatement). Het wordt veel "per ongeluk vergeten", en ik doe het altijd wel braaf, maar terwijl ik dan daar een of andere dertienjarige die ik nooit in de klas heb gehad en totaal niet ken vertel dat ie zijn boterham niet op de grond mag gooien gonst het in mijn hoofd: "jezus christus, hier heb ik niet voor gestudeerd en hier heb ik nooit voor gekozen"


Ach ja, elke baan heeft zijn voor- en zijn nadelen. Ik vind het ook honderd keer leuker om met een bovenbouwklas een superinteressante tekst te lezen dan om met het personeel een door het management opgelegde peperdure studiedag te hebben. En ik zie liever mijn tweede klas met de meest creatieve vondsten komen bij het presenteren van een mythe, dan dat ik overambitieuze ouders te woord moet staan die het prestige van een kind op het gymnasium hebben belangrijker lijken te vinden dan het levensgeluk van dat kind.

Ik vind het overwegend een erg leuke en afwisselende baan, daar gaat het om. Maar je zult me nooit horen zeggen dat alle aspecten geweldig leuk zijn.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 20:11 schreef imago het volgende:
Ik heb eigenlijk nooit zulke problemen gehad, vond het eerste jaar helemaal niet klote. Ik wil niet opscheppen daarover, want ik heb ook best lastige klassen gehad en het ging heus niet altijd goed, en er valt nu nog steeds een boel te verbeteren Maar dat iederéén het eerste jaar zo lastig vindt, klopt dus niet helemaal.

Voor mij geldt hetzelfde. Het is/was heus niet altijd gemakkelijk, en ik ben ook nog steeds lerende, maar het voelt niet als ellendig. Tegenover de moeilijkere momenten staan genoeg momenten die inspirerend, leuk, grappig, ontroerend, motiverend waren.

Op mijn nieuwe school heb ik net de fase van uitproberen etc. gehad met twee klassen, Havo 4 en een Atheneum 4 klas, en dat is best pittig. Maar nu die periode een beetje voorbij is, en ik mijn gezag wel heb 'bewezen', merk ik ook dat het steeds leuker wordt, en als het leuk is, dan is het ook echt leuk. . Verder blijven het natuurlijk pubers, en die zijn alles behalve dankbaar, daar zijn het ook pubers voor (op een paar keurig opgevoede uiterst beleefde exemplaren na).

Maar ik zie mezelf dit ook niet tien jaar doen hoor.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 20:06 schreef Baba-O-Riley het volgende:
Juist. Het eerste jaar moet je er alles aan doen om het hoofd boven water te houden. Belangrijk is dan dat je goede begeleiding krijgt. Veel scholen hebben nu interne begeleiding, en die is hoognodig.

De begeleiding die ik kreeg in 't begin was, structureel gezien, 0 komma 0. Dat lag deels aan de school zelf (groot en grotendeels gedemotiveerd docententeam, middenin een ingrijpende verhuizing/reorganisatie, nieuwe schoolleiding die van toeten noch blazen wist, tel daarbij op een binnenstadse VMBO-leerlingenpopulatie) maar het lag ook aan mijzelf; ik ben namelijk iemand die graag het diepe induikt en dan ook de indruk wekt het alleen af te kunnen.
"Gaat het goed met jou?"
"Ja gaat eigenlijk wel prima zo. Tis wel lastig maar het lukt." (lees: nee ze breken bij mij de tent af maar ik MOET en ZAL mijn weg hier vinden en waag het niet om me lastig te vallen want voor hulp ben ik te trots)
Daarom is een intensieve begeleiding ook broodnodig, idd. Zit ze op de huid, die nieuwe docenten; ze moeten bewust zijn van het feit dat iedere beginneling kapitale fouten maakt en dat het alleen maar HELPT om open te zijn over je eigen problemen in de klas.

Maar goed, ik heb dus de afgelopen jaren flink lopen modderworstelen; pas nu, op een nieuwe school, met nieuwe collega's durf ik ECHT eerlijk te zijn over wat me bezighoudt, wat er in de klas gebeurt, en dan niet alleen tijdens de mopperminuutjes in de koffiepauze maar ook in gesprekken met coördinatoren, dus zeg maar de meer formele setting.
En ik merk dat het helpt. Men geeft je graag back-up maar je moet wel aangeven dat je die back-up kan gebruiken.

quote:

Ik denk trouwens dat je wel wat langer dan 1 jaar nodig hebt om je zaakjes op orde te krijgen.

Daar ben ik van overtuigd. Zeker op de wat 'lastigere' scholen.

quote:

"Politieagentje spelen" is volgens mij niet meer nodig als je eenmaal je positie op school gevonden hebt. De leerlingen moeten aan je wennen, ze gaan je uitproberen, maar als je eenmaal je grenzen hebt afgebakend en ze kennen je wat beter, wordt dat "politieagentje spelen" echt wel minder. Zeker als het om VMBO-klassen gaat, en ik blijf dit herhalen, ligt het er helemaal aan hoe je je opstelt naar de klas toe. Maak jij je lessen interessant, en interesseer je je een beetje voor de leerlingen, dan zal het best allemaal meevallen.

Het moeilijkste blijft, vind ik, om je eigen grenzen te bepalen (wat pik ik wel? wat niet meer? tot op welke hoogte mag ik meegaan in een 'grapje'? wanneer voel ik me in de zeik genomen?) EN om leerlingen duidelijk te maken dat mijn grenzen zijn overschreden.
Duidelijk en consequent zijn, het is zo'n afgesleten cliché maar ook een waarheid als een koe & ik vind het vaak erg moeilijk.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 20:19 schreef thaleia het volgende:
Maar toch blijft er altijd een bepaalde mate van 'de politieagent uithangen', zo moet op mijn school elke docent een kwartiertje per week pauzesurveillance doen op het onderbouwgebouw. Dat vindt niet elke collega even leuk (understatement). Het wordt veel "per ongeluk vergeten", en ik doe het altijd wel braaf

Haha, ik ben zo iemand die het inderdaad regelmatig 'vergeet'. Errug hé.

De kinderen willen gewoon duidelijkheid van jou en weten waar ze aan toe zijn. Je hoeft geen boeman te zijn, je kunt met de grootste glimlach op je gezicht iemand straf geven. Het rare is dat je een kind er vaak ook mee helpt. Dit klinkt allemaal erg als 'the nanny', maar zo ben ik het wel gaan relativeren. Ik had in eerste instantie dezelfde gevoelens als jij.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 20:49 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Consequent zijn is iets wat ik inderdaad lastig vind. Ik ben niet 'streng' genoeg en wil dat ook helemaal niet zijn. Ik heb helemaal geen zin om straffen uit te delen. Ik wil gewoon op een normale manier met die kids omgaan. Maar dat kan blijkbaar niet zonder eerst een poosje de boeman uit te hangen...

Begrijp helemaal wat je bedoelt, maar ik denk iedere docent met mij. (behalve de fossiele bureaublaffers die de Angstsfeer tot leeromgeving hebben gebombardeerd) Niemand vindt het leuk om grapjes in de kiem te smoren, een boos gezicht op te zetten, met strafwerk te dreigen, iemand aan het werk te zetten na vieren 's middags. Dat IS ook niet leuk; het voelt oud, muf, te volwassen, ik-weet-het-beter, luister-naar-mij-piepeltjemetjegrotebek.
Maar als je het niet doet, heb je pas echt heisa. Een klas die jou niet meer niet serieus neemt, en dat een heel jaar lang, da's een regelrechte HEL, 4 x 50 minuten per week (x 6, x 40).
Beter dus dat je ff je tanden laat zien.

(dit is natuurlijk geen poging om jou je beslissing te doen herzien, maar je reactie is tamelijk karakteristiek voor iemand die het allermoeilijkste begin net achter de rug heeft)

Duidelijk. Dan heb je een goede reden om van baan te veranderen, lijkt me.

Weet je al wat je gaat doen, en vooral: per wanneer?

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 21:11 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Het liefst wil ik 'iets' in de uitgeverswereld doen, iets met teksten. Redigeren, corrigeren, vertalen, opmaken, schrijven... Daar ben ik heel goed in en dat vind ik leuk. Maar ik heb geen hoge eisen. Ik pak gewoon wat me voor de voeten komt en van daaruit verder.

Hm, klinkt leuk maar voor iemand die Nederlands studeert ook niet ongebruikelijk. Denk er aan dat het in die wereld vechten is om een baan; dus zelfs als jíj het niet bent die hoge eisen stelt, dan toch wel degenen die jou aan kunnen nemen.

(Ik ben zelf bezig om me om te scholen tot grafisch ontwerper, vijf jaar kunstacademie deeltijd, en in die sector ligt het werk ook niet voor het oprapen. Alsof dat me tegenhoudt... )

Succes!

Als het niet zo goed gaat en je vindt het ook nog eens niet leuk om les te geven, dan wordt de motivatie om nog door te gaan helemaal afgebroken. Eigenlijk is er maar een vraag relevant: "Wil ik hiermee doorgaan en heb ik dan nog enigszins plezier in wat ik doe?" Zodra het antwoord naar de "nee" neigt, dan is dat inderdaad een teken om je eens te gaan bedenken wat je dan wel wilt.

Ik merk dat een dergelijk gevoel hier verschillende achtergronden heeft. Als nieuwe docent herken ik veel van wat hier gezegd wordt. Het is helaas geen baan waar je meteen het gevoel krijgt dat je "het beroep" beheerst en alles onder controle hebt. Dat is toch wel een jammerlijke constatering: je hebt jarenlang gestudeerd en je kan en weet heel veel, maar zodra je in het onderwijs aan het werk gaat kan je het idee krijgen dat je nog maar een amateur bent. Gelukkig heb ik nog wel interesse in het leraarsschap en vind ik het ook leuk om te doen, maar ik heb ook momenten gehad dat ik zo'n beetje als een politie-agent bezig was om de orde te handhaven. Goed wetende dat ik met mijn papieren elders veel rustiger en makkelijker het dubbele kan verdienen.

Nu kan je als je wilt heel veel problemen het hoofd bieden, maar ik heb samen met nog iemand op bepaalde scholen een constatering gedaan die me heeft doen besluiten om uit het onderwijs te gaan. Je krijgt het als nieuwe docent zwaar. Heel zwaar. Je moet zo'n beetje aan alles wennen wat voor docenten die al langer meelopen heel normaal is. Klassen kennen jou ook nog niet, dus gaan ze je uitproberen. Je moet je als nieuwe docent daarom staande weten te houden tussen alle provocaties en leerlingen die het je erg lastig maken. In heel veel gevallen zal je corrigerend moeten optreden. En daar komt het: ik merk dat men op bepaalde scholen er heel vreemd tegenaan kijken als je om de orde te handhaven straffen uitdeelt. Zeker als nieuwe docent.

Een goede kennis van mij is ontslagen omdat hij niet over zich heen liet lopen en ontspoorde leerlingen durfde te straffen. Dat lijkt heel wat, maar als ik over straf praat dan is dat veelal overschrijfwerk. Zelf ben ik nu al een paar keer op het matje geroepen (andere school) omdat men van mening is dat straf geen gerechtvaardigd middel is. Zo kom je stapje voor stapje te weten dat de schoolleiding niet achter je staat. Die kennis vertelde mij dat op zijn school aan de leerlingen werd verteld dat straf ingetrokken kon worden of niet mee telde. Zelf heb ik dat ook eens meegemaakt. Het gevolg: je gezag wordt aangetast en het wordt steeds moeilijker om een klas stil te houden die nu feitelijk gewoon weet dat ik me als leraar na de straf moet verantwoorden bij een mentor, afdelingsleider of conrector. Een dergelijke aantasting van het gezag en ervaringen van goede bekenden van mij die ook werkzaam zijn/waren in het onderwijs heeft mij doen besluiten er binnenkort een punt achter te zetten om me elders te gaan inzetten.

Ja, in zo'n begintijd, zeker als je lastige klassen hebt, is steun vanuit de schoolleiding onontbeerlijk. Ik heb in een vierde klas een aantal leerlingen (jongens), die zich heel kinderachtig gedragen. Toen ik een jongen uit de klas stuurde, zei hij (heel typerend): Ik hoop wel dat u erover heeft nagedacht wat meneer .. (= de coördinator) hiervan zal vinden. Sommige leerlingen spelen dus bewust in op de mogelijkheid dat jij als nieuwe docent niet gesteund zal worden door de leiding. Gelukkig is die coördinator het volledig met mij eens, hij heeft ook van andere collega's klachten gehoord over de klas en er is zelfs een leerlinge uit de klas die vanwege deze jongens heeft gevraagd om overplaatsing. Dat is in mijn ogen al een ernstig signaal.

Als je die steun niet krijgt, kun je beter je biezen pakken.

Ik schrik toch nog wel van deze verhalen als ik ze zo lees. Dan heb ik nog leuke ervaringen gehad.

Ik heb op een school lesgegeven waar je als je een leerling eruitstuurde, je na de les ff bij de conrector langsging, uitlegde waarom je hem/haar eruit gestuurd had, en de leerling kon zijn/haar verhaal ook doen... En dan vroegen ze aan jou welke straf jij vond dat ze verdienden....
Het werkte echt goed.

Veel succes trouwens, Lupa! Het zal wel een opluchting voor je zijn. Ik hoop dat je een leuke vervangende stage krijgt.

Dat politie-agentje spelen komt me bekend voor, en daar heb ik enigszins een oplossing voor gevonden.

Ik geef eens per 2 weken nauwkeurig 5 onderdelen op waar ik van de leerlingen verwacht dat ze die voldoende afsluiten aan de hand van een opdracht. Per onderdeel kunnen ze 2 punten verdienen. Raffelen ze een opdracht af of schrijven ze het klakkeloos van internet of een klasgenoot over, krijgen ze geen punten. Doen ze hun best maar is het resultaat niet geheel bevredigend, krijgen ze 1 punt. Maken ze een opdracht geheel zoals de bedoeling is, krijgen ze 2 punten. Ik houd de punten in een schema bij, en aan het einde van de 2 weken tellen ze zelf hun punten op. De totaalscore is hun cijfer.

Resultaat: ze gaan als een speer aan het werk iedere les, want zelf je eigen cijfer in de hand hebben is veel te interessant! Ik ben geen politie-agent meer, maar spelleider en -begeleider. En dat komt goed uit, want ik houd niet van klasikaal en/of frontaal lesgeven.

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 12:13 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Handig als je de ruimte hebt om zoiets te kunnen doen. Die ruimte heb ik niet, althans niet in de klas waarmee ik de meeste problemen heb.

Maar ik neem aan dat die ene klas niet de reden vormt om te stoppen?

Ik kom volgende week vrijdag terug van mijn geweldige brave Chinese studenten, word ik de maandag daarop met jetlag en al meteen voor die Nederlandse monstertjes gegooid. Ik zie momenteel echt op tegen mijn stage in Nederland, heb me niet echt kunnen voorbereiden, en ik weet van vorig jaar dat orde houden niet mijn beste punt is.

Maar het komt wel goed, wordt vast ook wel weer interessant.

quote:

Ja, in zo'n begintijd, zeker als je lastige klassen hebt, is steun vanuit de schoolleiding onontbeerlijk. Ik heb in een vierde klas een aantal leerlingen (jongens), die zich heel kinderachtig gedragen. Toen ik een jongen uit de klas stuurde, zei hij (heel typerend): Ik hoop wel dat u erover heeft nagedacht wat meneer .. (= de coördinator) hiervan zal vinden. Sommige leerlingen spelen dus bewust in op de mogelijkheid dat jij als nieuwe docent niet gesteund zal worden door de leiding.

Erg ziekelijk. Dat is precies wat mijn kennis ook heeft meegemaakt. Hij stuurde er iemand uit die de klas uitliep met de woorden: "U gaat ontslagen worden". Een week later stond hij op straat.

Wat bleek nu? Bepaalde leerlingen zijn er een ster in om letterlijk te gaan huilen bij de conrector en roepen dat het zo onrechtvaardig is. Heb je dan een schoolleiding zonder ballen, dan is het over. Vooral als ze ook nog eens je gezag tot het nulpunt brengen. Zelf krijg ik de steun ook niet, dus het wordt ook voor mij tijd om te vertrekken.

Maar die leerling zei wel 'u' tegen de leraar!

quote:

Maar die leerling zei wel 'u' tegen de leraar!

Sarcasme heerst.

Het wordt je vaak onmogelijk gemaakt om nog met plezier naar je werk te gaan. Een kantoorbaantje dan maar. Al was dat niet wat ik verwachtte toen ik het onderwijs inging.

Ik weet ook niet of ik mijn leven wel wil slijten in het onderwijs. Nu vind ik het in ieder geval nog erg leuk!

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 14:02 schreef Neuralnet het volgende:
Erg ziekelijk. Dat is precies wat mijn kennis ook heeft meegemaakt. Hij stuurde er iemand uit die de klas uitliep met de woorden: "U gaat ontslagen worden". Een week later stond hij op straat.

Zeg Neuralnet, ik weet niet op wat voor afbraakschool jij lesgeeft, maar wat je beschrijft is werkelijk het toppunt. Zo'n dropveterinstituut verdient niet alleen jouw ontslag maar minstens een scherpe uitbrander van de inspectie, of een smalend artikel, met naam en toenaam, in een gerenommeerd dagblad.
Zodra de directie niet meer pal achter de docent staat maar lafjes met leerlingen gaat heulen, heeft de school een GROOT probleem.
Overigens ben jij de eerste van wie ik zulke dingen hoor.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 19:32 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
maar omdat ik het lesgeven vreselijk vind.

Dat gevoel had ik ook na mijn laatste stage (bij ons in België wordt het wel wat anders geregeld denk ik die stages, maar toch)

Ik heb toen mijn opleiding afgewerkt (was mijn laatste jaar, moest nog een paar maand uitdoen) en ben toen in de privesector beginnen werken: van 8.30 tot 17 of 18 uur

Na twee jaar heb ik het daar voor bekeken gehouden en had ik echt zin om de stap richting het onderwijs te zetten. Ik moet eerlijk zijn dat ik echt blij ben dat ik mezelf na mijn opleiding niet verplicht heb om het toch te proberen want dan ging ik het zeker en vast kotsbeu zijn.
Nu voel ik me echt goed voor de klas (ook al moet ik soms ff politieagentje spelen... )

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 14:16 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Ik weet ook niet of ik mijn leven wel wil slijten in het onderwijs. Nu vind ik het in ieder geval nog erg leuk!

Ik denk dat je het gewoon moet doen zolang je er genoeg plezier aan beleeft. Eens je het gevoel hebt dat je elke dag tegen jouw zin gaat werken, moet je een (radicale) beslissing nemen.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 19:28 schreef BlaatschaaP het volgende:
Het was echt een ervaring om eens voor een bovenbouwklas te staan ipv 8e groepers en brugklassen.

pffff...bovenbouw lijkt mij dus echt een stuk moeilijker dan ondebouw, en dan doe ik nog basisonderwijs ook ! Ik heb echt het idee dat die je het erg moeilijk kunnen maken, dat ze je echt gaan uit proberen. Maar goed, ik heb nog geen stage gelopen in de bovenbouw, dus of het echt zo is als ik denk moet nog blijken. .

quote:

Leuk, zo'n bevestiging dat je toch echt docent wilt (en kan) worden .

Uhuh. . Dat heb ik dus ook, ik loop stage bij de kleuters en ik vind het echt geweldig, terwijl ik eerst me toch nog wel af vroeg of onderwijzen wel iets voor mij was.

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 16:09 schreef leonieke het volgende:
Ik denk dat je het gewoon moet doen zolang je er genoeg plezier aan beleeft. Eens je het gevoel hebt dat je elke dag tegen jouw zin gaat werken, moet je een (radicale) beslissing nemen.

Idd.
Gek genoeg roep ik altijd tegen iedereen "dat ik dit geen tien jaar wil blijven doen", maar tegelijkertijd vind ik het wel prima om dit komend jaar en het jaar daarna nog te doen. Wat voor reden heb ik eigenlijk om aan te nemen dat dat over acht jaar anders zal zijn?

Kortom: ik zie wel

Toch gek dat bijna iederéén in dit topic zegt "het is leuk voor nu, maar niet voor altijd".

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 17:47 schreef imago het volgende:
Toch gek dat bijna iederéén in dit topic zegt "het is leuk voor nu, maar niet voor altijd".

Hmz, ik denk dat je eigenlijk nooit kan zeggen dat je een job voor altijd leuk zal vinden, of dat nu in het onderwijs is, of in de prive.

Ik dacht ook dat ik mijn job bij de notaris altijd tof en leuk en vernieuwend zou vinden... Was blijkbaar niet zo.

Om alle bovenstaande redenen heb ik ook besloten om gewoon op de uni Geschiedenis te gaan studeren en vervolgens een onderwijsmaster te gaan doen. Zo ben ik zometeen historicus én docent. Als ik dan ooit wil stoppen met lesgeven, kan ik gewoon nog allerlei andere kanten op. Bij een HBO Opleiding Docent Geschiedenis zit je meteen zo vast aan het docentschap.

quote:

Zo'n dropveterinstituut verdient niet alleen jouw ontslag maar minstens een scherpe uitbrander van de inspectie, of een smalend artikel, met naam en toenaam, in een gerenommeerd dagblad.

Ik geloof dat de krant al benaderd is, maar die doen er toch niks mee. Wellicht om deze reden:

quote:

Overigens ben jij de eerste van wie ik zulke dingen hoor.

quote:

Op maandag 31 oktober 2005 17:47 schreef imago het volgende:
Toch gek dat bijna iederéén in dit topic zegt "het is leuk voor nu, maar niet voor altijd".

Op zich hebben ze wel gelijk. Als ik naar m'n eigen middelbare-schooltijd terugkijk, dan waren de leraren die al een tijdje meedraaiden toch een stuk sjacherijniger dan het verse bloed.