'Aanranding', wat te doen?

Heej allemaal, graag wil ik hier even mijn hart luchten, want ik weet echt niet meer wat ik moet doen.

Enkele weken geleden vertelde een 'goede' (daar denk ik nu anders over) vriend van me dat hij mij meer dan 'alleen maar leuk' vond. Aangezien hij weet hoe het staat met mij op dat gebied, nam ik het allemaal niet zo serieus. Echter, toen hij me probeerde te zoenen (waarvan ik erg schrok) realiseerde ik me dat het mischien wel helemaal geen grapje was. Meteen heb ik hem duidelijk gemaakt dat de gevoelens niet wederzijds waren.

Een tijd later was er een filmavond bij hem thuis georganiseerd samen met nog een aantal vrienden van ons (dat deden we wel vaker). Hij kwam me ophalen met de auto en toen we bij hem thuis kwamen bleek er helemaa niemand te zijn. Op de vraag waar de rest was kreeg ik een vaag antwoord. Naja, het zal dan wel. Ik was erg moe en had geen zin om me daar verder druk over te maken. Hij ging drinken halen en blijkbaar ben ik in de tussentijd in slaap gevallen Toen ik wakker schrok was ik half uitgekleed (rok omhoog, string opzij, truitje afgezakt) en voelde ik handen en een mond op plaatsen waar ik ze helemaal niet wou voelen. Ik schrok me helemaal rot en had dan ook meteen de tranen in mijn ogen staan :'( Meteen kwam van zijn kant 'sorry sorry sorry' en nog een hele reeks excuses, waar ik op dat moment helemaal geen behoefte aanhad. Ik was boos en voelde me ontzettend vies, wie weet wat hij nog meer had gedaan toen ik sliep. Ik heb van alles geroepen en geschreeuwd en hij vond zelfs dat het mijn eigen schuld was. En misschien is dat ook zo, ik viel immers zelf in slaap. Ik ben toen weg gerend uit de kamer, lopend naar huis. Hij heeft me toen tig keer proberen te bellen en ik kreeg veel smsjes. Of ik het niet aan de rest van mijn vrienden wou vertellen omdat hij niet wou dat ze vieze dingen over hem zouden denken. Ik weet niet waarom, maar ik heb mijn mond tegen hen gehouden. Ik wou niet dat hun mening over hem beinvloed word door iets dat zich tussen hem en mij heeft afgespeeld. De jongen in kwestie heeft echter contact gezocht met mijn 'vriend' en hem blijkbaar het verhaal verteld. Zodoende dat ik bij mijn 'vriend' mijn hart kon luchten en alles. In die tijd was ik bang om te slapen, schrok ik 's nachts wakker en voelde ik me vooral heel er vies. Ik besloot om het niet aan de rest van mijn vrienden te vertellen en het te laten voor wat het was. Wel heb ik afstand van de desbetreffende jongen genomen.

Vanochtend kwam ik hem tegen op het station. Hij vroeg of ik zin had om bij hem thuis wat te drinken en bij te kletsen (we hadden elkaar al lang niet gezien en hij was op vakantie geweest, ik had allerlei dingen gedaan enz.) Omdat wij wel vaker samen dingen ondernamen vond ik dat het geen kwaad kon. Hij liet me zijn vakantiefoto's zien en vervolgens wouden we een filmpje gaan kijken. Ik had gisteren een verjaardag (was laat geworden) en vanochtend had ik om 07.00 uur de bus genomen om weer op tijd in Limburg te zijn (10.15), ik was ontzettend moe van de treinreis en wanneer ik moe ben en éénmaal lekker lig val ik dan ook zo in slaap. Zo ook nu weer. Opnieuw schrok ik wakker in dezelfde situatie als eerder. Ik flipte helemaal uit en heb hem een mep in zijn gezicht en ballen gegeven, ik was zo boos!

De rest van de dag moet ik aan niet anders denken dan aan wat er gebeurd is. Ik heb me vandaag al wel 3 keer gedoucht omdat ik me vies voel. Ik weet niet hoe ik dit moet noemen, is dit nou wat ze een 'aanranding' noemen? Ik snap niet dat een vriend van me dit doet. Ik snap er eigenlijk helemaal niks meer van. Ik zie vooral op tegen het slapen de komende dagen. De vorige keer kwam ik met heel veel moeite in slaap en schrok ik tig keer per nacht wakker in het zweet. Ik merkte ook dat ik er in het begin moeite mee had als mijn 'vriend' me aanraakte. Wat moet ik doen? Ik ben zo bang dat ik er weer zoveel moeite mee ga krijgen als mijn 'vriend' me aan wil raken. Ik ben een knuffelbeer en zelfs het knuffelen voelde in het begin vreemd voor mij.

Natuurlijk zorg ik er in de toekomst wel voor dat ik niet meer met de desbetreffende jongen alleen in een ruimte ben. Ik weet niet of ik hem uberhaupt nog onder ogen durf te komen. Wat zullen de anderen zeggen wanneer ze merken dat ik anders tegen hem doe? Ik wil het hen niet vertellen omdat ik het op de één of andere manier zielig vind voor hem. Ik heb namelijk altijd wel een goede band met hem gehad verder...

Dit is sowieso niet de eerste keer dat ik zoiets meegemaakt heb, het is me vaker overkomen. Ik schaam me vooral heel erg. Ik kan er met niemand over praten omdat iedereen hem kent, behalve mijn 'vriend'. Ik hoop dat hij vanavond nog even langskomt, want ik heb op dit moment echt behoefte om er met iemand over te praten, iemand die heel dicht bij me staat. Ik moet op het moment alleen maar de hele tijd huilen, maar op de één of andere manier voel ik me daar dan ook weer schuldig over, als ik stilsta bij mensen die echt verkracht zijn Ik weet gewoon niet meer wat te doen...

Sorry dat het zo lang geworden is, het gaat mij er ook niet zozeer om dat veel mensen dit gaan lezen, dit is voor mij vooral een uitlaapklep op dit moment en mochten mensen dit serieus gaan lezen, dan hoop ik dat die mensen ook serieuze reacties zullen posten.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 20:29 schreef -Dominator- het volgende:
WOW wat een verhaal...

Sorry het spijt me, ik weet me gewoon echt helemaal geen raad meer. Het was niet de bedoeling dat het zo lang zou worden Maar ik merk dat dit een hele goede uitlaatklep voor mij is, en daar gaat het me meer om dan het aantal mensen die het gaan lezen. Mocht iemand dit lezen dan hoop ik dat die personen ook serieus reageren, want ik weet het niet meer...

Na de zomer van vorig jaar verhuisde ik naar een andere woonplaats. Een meisje waar ik toen al mee omging vroeg toen een keer of ik zin had om mee te gaan naar een filmavond. Daar leerde ik toen een hele hoop nieuwe en leuke mensen (die al lang samen een groep vormden) tegen. Zodoende kwamen we vaker bij elkaar en gingen we samen wat doen. Verjaardagen, filmavonden, avondjes uit, stad in enz. Hij was ook één van de groep. Op een keer vertelde hij dat zijn ouders gingen scheiden en zodoende dat we een wat persoonlijker gesprek kregen (ergens in september was dat). Zo hebben we wel vaker van die persoonlijke gesprekken gevoerd samen waardoor er wel een band is ontstaan. Ik heb me ook altijd heel erg prettig gevoeld bij hem. De reden dat ik vanochtend met hem mee ben gegaan is eigenlijk omdat we elkaar inmiddels al weer vaker hadden gezien (alleen niet met z'n 2 alleen). Ik was ook helemaal niet van plan om lang te blijven, omdat ik al lang in de trein/bus gezeten had en dus moe was.

En natuurlijk is dat achteraf gezien heel erg dom geweest...maar daar heb ik nu dus niks meer aan...

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 21:06 schreef Tijn het volgende:
Goeie tip voor de toekomst: neem een bak koffie als je je moe voelt in plaats van op de bank in slaap te donderen. Is nog gezelliger ook.

Haha, thnx voor de tip

Naja, ik kom inderdaad wel over als een ontzettende luie sufkut , maar dat ben ik niet . Ik ben normaal gesproken juist erg actief ingesteld

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 21:19 schreef NewOrder het volgende:

[..]

Feit is dat hij misbruik van de situatie heeft gemaakt en dingen heeft gedaan die jij als je wakker was geweest niet zou hebben toegelaten, iets wat volgens de wet strafbaar is. Als ik jou was zou ik eens gaan praten met Slachtofferhulp aangezien daar meer kennis en ervaring aanwezig is dan hier.

Bedankt, toevallig zei net iemand over de msn dat ook (ben met een aantal fokmensen over msn aan het praten die het gelezen hadden en die wel behoefte hebben om er serieus over te praten met eigen ervaringen of ervaringen vanuit de nabije omgeving). Denk dat ik dat ook wel ga doen!