Dag Jim, heb je een vuurtje ?

quote:

Op woensdag 7 september 2005 12:06 schreef Zanderrr het volgende:
Ik moest bijvoorbeeld denken aan die Pitchfork Media recensies die bol staan van de mooischrijverij, maar waar je zelden uit kunt opmaken om wat voor soort muziek het eigenlijk gaat, of van die stukken op de Subjectivisten website die vooral lijken te gaan over de auteurs zelf in plaats van de muziek.

Ik lees Pitchfork zelden, maar waar ik me normaliter aan erger zijn van die vervelende, zelfverheerlijkende zinsconstructies.

"As one half of Black Strobe, he forced EBM (aka "industrial disco," aka "stuff my goth ex liked") and electro to fuck, and then fed the baby steroids in its milk."

En even later:

"Unfortunately, it's a weird kind of rock purism Smagghe leans on, not all that different from the excessive abstraction of minimal techno when it comes right down to, just with a biker's build instead of a heroin addict's."

Een voorbeeld van mooischrijverij waar je geen benul van hebt waar het nou over gaat:

"Holopaw's juxtapositions may be less striking now, but the results are more cohesive. Still, Quit takes a little extra time to settle into: Without being purposefully difficult, Quit +/or Fight can still be willfully (and successfully) obtuse, scrappy and determinably distanced from the shiny perfection of Holopaw."

.

Een recensent wil uiteindelijk altijd overtuigen en mooischrijverij is daarbij essentieel, maar je moet niet teveel met jezelf bezig zijn. En natuurlijk speelt je persoonlijke smaak ook een rol: sommigen lezen een kurkdroge recensies van 5 regels, anderen willen toch een wat meer enthousiasmerend stuk lezen.

Zo schrijven gaat voorbij aan je doel van reviewer. Je mag de teksten best wat doorspekken met mooie zinnen, verwijzingen naar jezelf of het een of ander, maar het moet wel te behappen blijven en duidelijk worden hoe het zit met het plaatje.

Oh, en ik ben bijna net zo cool als Zodiakk, want ik heb inmiddels twee Fabric 23 blikjes en een nieuwe cd van Autechre. Vrees me op de dansvloer.

Nu nog een paarse krokodil.

Jennifer Charles is echt meesterlijk erotisch op een enge manier.

quote:

Op woensdag 7 september 2005 14:08 schreef zodiakk het volgende:
Een recensent wil uiteindelijk altijd overtuigen en mooischrijverij is daarbij essentieel, maar je moet niet teveel met jezelf bezig zijn. En natuurlijk speelt je persoonlijke smaak ook een rol: sommigen lezen een kurkdroge recensies van 5 regels, anderen willen toch een wat meer enthousiasmerend stuk lezen.

De OOR heeft er ook een handje van.
Even snel kijken wat een album/artiest inhoudt is er niet meer bij, want je moet je keer op keer door overbodig geblaat heen worstelen bij een review.
Daarbij gebruiken ze opvallend vaak dezelfde termen en cliché's. Zo wordt in bijna ieder artikel overmatig gebruik gemaakt van zinnen als "Maar niets bleek minder waar.." of "De band laat met deze plaat zien hoe hard ze het afgelopen jaar zijn gegroeid" enz.

Oor-verhalen beginnen toch altijd zo van: "Toen ik de band vijf jaar geleden in 'utjebrutje' zag ..." of "Twaalf jaar geleden sprak ik al eens met de band en ....".

quote:

Op woensdag 7 september 2005 15:20 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

haha je elysian fields collectie aan het uitbereiden

Eerder m'n Jennifer Charles-collectie.

quote:

Op woensdag 7 september 2005 15:13 schreef Seborik het volgende:
Zo schrijven gaat voorbij aan je doel van reviewer. Je mag de teksten best wat doorspekken met mooie zinnen, verwijzingen naar jezelf of het een of ander, maar het moet wel te behappen blijven en duidelijk worden hoe het zit met het plaatje.

Oh, en ik ben bijna net zo cool als Zodiakk, want ik heb inmiddels twee Fabric 23 blikjes en een nieuwe cd van Autechre. Vrees me op de dansvloer.

Nu nog een paarse krokodil.

Jennifer Charles is echt meesterlijk erotisch op een enge manier.

[afbeelding]

Jennifer Charles is op deze foto erotisch op de manier dat je niet zeker weet of ze 'm gaat afzuigen of afbijten. Maar volgens kan je wel grof met haar zijn (*mannelijk instinct dop opsteekt*).

En zeker cool dat je twee Fabric-blikken en een Autechre-cd hebt!

quote:

Op woensdag 7 september 2005 15:30 schreef Z het volgende:
Oor-verhalen beginnen toch altijd zo van: "Toen ik de band vijf jaar geleden in 'utjebrutje' zag ..." of "Twaalf jaar geleden sprak ik al eens met de band en ....".

"Twaalf jaar geleden sprak ik al eens met de band" !

Dat is precies mijn idee van die foto!

De 2005 releases van Ivan Smagghe en Death in Vegas zijn het trouwens.

quote:

Op woensdag 7 september 2005 15:32 schreef Bosbeetle het volgende:
De oor is ook altijd wel gematigd positief ook bij complete bagger platen

Gematigd positief mag best bij platen die hier op Fok over het algemeen gezien worden als baggerplaten. Zolang er maar een duidelijk verhaal is. Dat vind ik vaak missen in OOR. In de aloha vind ik dat al een stuk beter.

quote:

Op woensdag 7 september 2005 15:24 schreef webfreak het volgende:
Zo wordt in bijna ieder artikel overmatig gebruik gemaakt van zinnen als "Maar niets bleek minder waar.." of "De band laat met deze plaat zien hoe hard ze het afgelopen jaar zijn gegroeid" enz.

En: "Het altijd moeilijke tweede album" ... "een echte groeiplaat"... "voor de avontuurlijk ingestelde luisteraar"... "duidelijke invloeden van Stockhausen / Velvet Underground / Captain Beefheart / Neu! / Gang of Four / Sun Ra / (vul hier een andere pas herontdekte cultartiest in)

quote:

Op woensdag 7 september 2005 16:11 schreef Zanderrr het volgende:

[..]

En: "Het altijd moeilijke tweede album" ... "een echte groeiplaat"... "voor de avontuurlijk ingestelde luisteraar"...

Deze passages vallen ook in de categorie 'dit-bandje-volg-ik-heel-lang-en-is-eigenlijk-mijn-kindje', zodat het net lijkt alsof je een centerparcsfolder leest.

Nou moet ik wel zeggen dat het moeilijk is om elke keer weer je taal opnieuw uit te vinden.

quote:

Op woensdag 7 september 2005 16:11 schreef Zanderrr het volgende:

[..]

En: "Het altijd moeilijke tweede album" ... "een echte groeiplaat"... "voor de avontuurlijk ingestelde luisteraar"... "duidelijke invloeden van Stockhausen / Velvet Underground / Captain Beefheart / Neu! / Gang of Four / Sun Ra / (vul hier een andere pas herontdekte cultartiest in)

Je vergeet Wire, die zijn ook hip om te noemen, omdat ik dat zoveel las ben ik er overigens wel maar eens naar gaan luisteren.

Tja een recensie is en blijft toch een soort one-man-show. Wat overigens niet altijd negatief uitgelegd hoeft te worden. En om bij elke recensie origineel te blijven is verrotte lastig lijkt me.

Daarom bespreken we vandaag de altijd lastige 2e recensie. Een recensie die duidelijk invloeden kent van een aantal bekende recensisten. Het is gerecenseert uit het diepste van z'n hart en wat mij betreft een echte groeirecensie voor de avontuurlijk ingestelde lezer.

Wat een mooie recensie Beathoven!
Willen jullie soms ook een recensie over de verschillen tussen de 4 verschillende TMF zenders die ik nu heb? 4 keer TMF! Wat een ellende!

quote:

Op woensdag 7 september 2005 16:11 schreef Zanderrr het volgende:

[..]

En: "Het altijd moeilijke tweede album" ... "een echte groeiplaat"... "voor de avontuurlijk ingestelde luisteraar"... "duidelijke invloeden van Stockhausen / Velvet Underground / Captain Beefheart / Neu! / Gang of Four / Sun Ra / (vul hier een andere pas herontdekte cultartiest in)

Doet me denken aan een oud topic (dat ik tot mijn grote ergenis niet meer terug kan vinden ) waarin alle bekende clichés uit de muziekwereld werden opgenoemd..

Ja, dat topic heette 'de allerergste muziekclichés' of zoiets.

Topic van jou toch, Zanderrr?

Ja, maar ik kan 'm ook zo snel niet terugvinden.

Verzamel hier de aller-ergste muziekcliché's!