R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zag vorige week een indrukwekkende documentaire over eetstoornissen bij jonge vrouwen. De documentaire ging voornamelijk over tieners met boulimia en/of anorexia, maar ook de ouders en mensen uit de omgeving kwamen daarbij aan het woord.
Toen de meiden aan het woord kwamen en zij hun verhaal vertelden had ik inderdaad het idee dat er wel wat pondjes af mochten. Niet dat ze dik waren hoor, integendeel, maar de proporties klopten niet helemaal. Een van de meisjes had bijvoorbeeld geen borsten maar wel een, in verhouding, grote bips. Als ik zoiets zie dan kan ik mij persoonlijk wel voorstellen dat je met zo'n figuur niet lekker in je vel zit en je er wat aan wilt doen. Hoe je het doet ligt bij jezelf. Je kunt sporten, je kunt je laten liposucken, maar wat ook kan is gewoon niet eten. Of wel eten en dan de boel uitkotsen. De meid in kwestie koos voor de laatste optie en was, gelukkig voor haar, inmiddels al 10 kilo kwijtgeraakt in een maand.
De ouders en de mensen uit de omgeving van deze meid reageerden allen geschokt. Ze vonden het onaanvaardbaar dat zij haar eigen keuze maakte betreffende hoe ze wou afvallen. Ziek was ze. Therapie en eindeloos gezever over hoe slecht het wel niet was om het zo te doen, dat was dé oplossing. Nou, ik weet wel zeker dat je die kilo's er niet afkrijgt door er tegen aan te praten..
Ik denk dan op zo'n moment, laat haar toch lekker haar gang gaan. Ze valt er niemand mee lastig, ze doet er niemand kwaad mee. Ze wil alleen lekker strak in haar vel zitten, zodat ze een vriendje kan pimpen op school en niet meer uitgelachen wordt om haar figuur.
Ja maar, hoorde je de deskundigen roepen, dat komt allemaal door de bladen, die scheppen een ideaalbeeld waaraan alle vrouwen moeten voldoen! De bladen dus waarin alleen volslanke lekkere modellen staan afgebeeld. Deze bladen creeren een modetrend waarin slank de norm is en dik passé. Nou, eerlijk, daar ben ik het helemaal mee eens zal ik je vertellen. Ik heb ook liever slank dan dik. Voor mij hoeven 3 rollen niet.
En zo heeft iedereen zijn eigen voorkeur.
Laten we eerlijk zijn, als zo'n meid af wil slanken op een voor haar plezierige manier, wie zijn wij dan om haar voor gek te verslijten en te doen alsof ze ziek is?
Toen de meiden aan het woord kwamen en zij hun verhaal vertelden had ik inderdaad het idee dat er wel wat pondjes af mochten. Niet dat ze dik waren hoor, integendeel, maar de proporties klopten niet helemaal. Een van de meisjes had bijvoorbeeld geen borsten maar wel een, in verhouding, grote bips. Als ik zoiets zie dan kan ik mij persoonlijk wel voorstellen dat je met zo'n figuur niet lekker in je vel zit en je er wat aan wilt doen. Hoe je het doet ligt bij jezelf. Je kunt sporten, je kunt je laten liposucken, maar wat ook kan is gewoon niet eten. Of wel eten en dan de boel uitkotsen. De meid in kwestie koos voor de laatste optie en was, gelukkig voor haar, inmiddels al 10 kilo kwijtgeraakt in een maand.
De ouders en de mensen uit de omgeving van deze meid reageerden allen geschokt. Ze vonden het onaanvaardbaar dat zij haar eigen keuze maakte betreffende hoe ze wou afvallen. Ziek was ze. Therapie en eindeloos gezever over hoe slecht het wel niet was om het zo te doen, dat was dé oplossing. Nou, ik weet wel zeker dat je die kilo's er niet afkrijgt door er tegen aan te praten..
Ik denk dan op zo'n moment, laat haar toch lekker haar gang gaan. Ze valt er niemand mee lastig, ze doet er niemand kwaad mee. Ze wil alleen lekker strak in haar vel zitten, zodat ze een vriendje kan pimpen op school en niet meer uitgelachen wordt om haar figuur.
Ja maar, hoorde je de deskundigen roepen, dat komt allemaal door de bladen, die scheppen een ideaalbeeld waaraan alle vrouwen moeten voldoen! De bladen dus waarin alleen volslanke lekkere modellen staan afgebeeld. Deze bladen creeren een modetrend waarin slank de norm is en dik passé. Nou, eerlijk, daar ben ik het helemaal mee eens zal ik je vertellen. Ik heb ook liever slank dan dik. Voor mij hoeven 3 rollen niet.
En zo heeft iedereen zijn eigen voorkeur.
Laten we eerlijk zijn, als zo'n meid af wil slanken op een voor haar plezierige manier, wie zijn wij dan om haar voor gek te verslijten en te doen alsof ze ziek is?
Ik ben wat verkouden, niet echt ziek, maar waarom zeg je dat?quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:16 schreef wendytje het volgende:
jij bent ECHT ziek, robh!!!!
Begrijp me niet verkeerd Wendytje, ik geef alleen mijn mening. Dat ik daarom "ziek" zou zijn bewijst eens te meer dat wanneer je je niet volgens een bepaals vast stramien gedraagt je buiten de groep valt. En zo zit het dus ook met deze meiden.
Leven en laten leven?
Leven en laten leven?
het is een goede manier om af te vallen. men claimt dat het erg ongezond is maar daar ben ik zelf niet van overtuigt
zolang ze haar gezondheid niet uit het oog verliest komt het wel goed.
zolang ze haar gezondheid niet uit het oog verliest komt het wel goed.
it was not a good game
Zelf heb ik anderhalf jaar lang anorexia gehad. Daarvoor heb ik heb ik 4 jaar boulimia gehad. Je doet alsof mensen met een eetstoornis enkel een beetje erg streng lijnen. Maar je kent alle pijn er niet van. Je bent altijd dik en lelijk. Je geeft jezelf geen grenzen en zonderd jezelf van alles en iedereen aan. Je leeft niet meer. Het enige waar je je voor intresseert is afvallen en sporten.
Die manier is helemaal niet plezierig. Heb je wel eens tientallen keren op een dag gebraakt? Heb je wel eens een hand onder de littekens gezien door het braken? Iets wat je hele leven bij je blijft. Heb je wel eens de pijn van je lichaam en geest gevoeld? Vast niet.
Als je zo leeft ben je lichamelijk en geestelijk zo ziek, zo depressief, zo futloos. Je weet niet waar je over oordeeld. En dan nog het feit dat je er nooit echt helemaal overheen komt.
En dan zwijg ik over de therapieën om ervan te komen.
Alsjeblieft, oordeel niet zo. Moedig mensen niet voor deze ziekte aan. Want je weet duidelijk niet waarover je spreekt.
Die manier is helemaal niet plezierig. Heb je wel eens tientallen keren op een dag gebraakt? Heb je wel eens een hand onder de littekens gezien door het braken? Iets wat je hele leven bij je blijft. Heb je wel eens de pijn van je lichaam en geest gevoeld? Vast niet.
Als je zo leeft ben je lichamelijk en geestelijk zo ziek, zo depressief, zo futloos. Je weet niet waar je over oordeeld. En dan nog het feit dat je er nooit echt helemaal overheen komt.
En dan zwijg ik over de therapieën om ervan te komen.
Alsjeblieft, oordeel niet zo. Moedig mensen niet voor deze ziekte aan. Want je weet duidelijk niet waarover je spreekt.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Anorexia of Boulimia gaat helemaal niet om het afvallen. Dat is slechts het begin. Het gaat om de controle die je hebt en ook al weeg je nog maar 35 kilo, als je weer gaat eten ben je die controle kwijt.
Als iemand wil afslanken door niet te eten is het slechts stompzinnig, want zo val je niet af. Je lichaam past zich aan aan weinig eten en je moet wel meer doen dan alleen niet eten om erg mager te worden (tenzij je het erg lang vol houdt)
Verder vraag ik me eigenlijk af waarom ik reageer daar dit duidelijk een rel topic is.
Ow en het is niet alleen afvallen het is constante spierpijn, niet kunnen slapen, het altijd koud hebben, compleet paranoide worden, constant hoofdpijn hebben, benauwd, hartkloppingen, pijnlijke nieren, etc etc.
Als iemand wil afslanken door niet te eten is het slechts stompzinnig, want zo val je niet af. Je lichaam past zich aan aan weinig eten en je moet wel meer doen dan alleen niet eten om erg mager te worden (tenzij je het erg lang vol houdt)
Verder vraag ik me eigenlijk af waarom ik reageer daar dit duidelijk een rel topic is.
Ow en het is niet alleen afvallen het is constante spierpijn, niet kunnen slapen, het altijd koud hebben, compleet paranoide worden, constant hoofdpijn hebben, benauwd, hartkloppingen, pijnlijke nieren, etc etc.
Dat is inderdaad de term die gebruikt wordt hier wanneer een mening afwijkt van de geldende norm.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:21 schreef Silmarwen het volgende:
rel topic
waarom zou je in vredes naam iemand die zich doodhongert willen aanmoedigen. Ach kind dat is normaal. HEt is normaal dat je niet wilt bestaan, dat je zo dun wilt zijn dat je niet kunt lopen, dat je altijd pijn hebt. Je bent helemaal niet ziek! Word jij maar fijn een hoopjes botjes, dat is namelijk hartsikke mooi, want je hebt toch een dikke reet!quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:22 schreef robh het volgende:
[..]
Dat is inderdaad de term die gebruikt wordt hier wanneer een mening afwijkt van de geldende norm.
Dat moet je ook niet doen. Maar tussen uithongeren en doodhongeren zit natuurlijk wel een wereld van verschil.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:24 schreef Silmarwen het volgende:
waarom zou je in vredes naam iemand die zich doodhongert willen aanmoedigen.
Is dat sarcasme of meen je dat echt?quote:Ach kind dat is normaal. HEt is normaal dat je niet wilt bestaan, dat je zo dun wilt zijn dat je niet kunt lopen, dat je altijd pijn hebt. Je bent helemaal niet ziek! Word jij maar fijn een hoopjes botjes, dat is namelijk hartsikke mooi, want je hebt toch een dikke reet!
ik denk dat mensen met die "ziektes" verkeerd geholpen worden.
ze hebben een heel duidelijk doel voor ogen. in plaats van dat men kijkt naar het doel dat ze voor ogen hebben en daar op een gezonde manier mee omgaan, krijgen ze te horen dat ze ziek zijn en moeten eten. sorry hoor maar dat helpt niet.
ze hebben een heel duidelijk doel voor ogen. in plaats van dat men kijkt naar het doel dat ze voor ogen hebben en daar op een gezonde manier mee omgaan, krijgen ze te horen dat ze ziek zijn en moeten eten. sorry hoor maar dat helpt niet.
it was not a good game
Ach... die kerel weigert zelfs op alle serieuse reacties in te gaan. Dus aan het rellen.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Leg dat verschil eens uit dan.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:28 schreef robh het volgende:
[..]
Dat moet je ook niet doen. Maar tussen uithongeren en doodhongeren zit natuurlijk wel een wereld van verschil.
Is dat sarcasme of meen je dit echt?quote:Is dat sarcasme of meen je dat echt?
Wat helpt dan wel volgens jou?quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:28 schreef rasor1 het volgende:
ik denk dat mensen met die "ziektes" verkeerd geholpen worden.
ze hebben een heel duidelijk doel voor ogen. in plaats van dat men kijkt naar het doel dat ze voor ogen hebben en daar op een gezonde manier mee omgaan, krijgen ze te horen dat ze ziek zijn en moeten eten. sorry hoor maar dat helpt niet.
Sorry, maar voor zo'n TS heb ik maar 1 woord over:
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Nee hoor, ik geloof best dat jij het heel moeilijk hebt gehad en ik hoop dat je er nu vanaf bent. Maar het verschil tussen wat jij zegt en wat ik op de tv heb gezien is levensgroot. Deze meiden zager er gewoon gezond uit, niks futloos of bedlegerig, ook geen littekens en meer van dat.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:29 schreef boekenworm het volgende:
Ach... die kerel weigert zelfs op alle serieuse reacties in te gaan. Dus aan het rellen.
Misschien zijn er diverse gradaties?
Bij de een ga je dood en bij de ander niet.quote:
ze hebben een doel en een methode om dat doel te berijken.
dus wat dat betreft hebben ze het prima voor elkaar ware het niet het gebrek aan controle op de gezondheid
dat gebrek aan controle komt omdat de omgeving het niet accepteerd en het allemaal stiekum moet.
sorry hoor maar op middelbare school moest ik van mijn moeke brood mee naar school nemen ondanks dat ik daar geen zin in had. dus moest dat stiekum weggegooid worden omdat ze anders boos word.
dus wat dat betreft hebben ze het prima voor elkaar ware het niet het gebrek aan controle op de gezondheid
dat gebrek aan controle komt omdat de omgeving het niet accepteerd en het allemaal stiekum moet.
sorry hoor maar op middelbare school moest ik van mijn moeke brood mee naar school nemen ondanks dat ik daar geen zin in had. dus moest dat stiekum weggegooid worden omdat ze anders boos word.
it was not a good game
Je gaat altijd doodquote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:33 schreef robh het volgende:
[..]
Nee hoor, ik geloof best dat jij het heel moeilijk hebt gehad en ik hoop dat je er nu vanaf bent. Maar het verschil tussen wat jij zegt en wat ik op de tv heb gezien is levensgroot. Deze meiden zager er gewoon gezond uit, niks futloos of bedlegerig, ook geen littekens en meer van dat.
Misschien zijn er diverse gradaties?
[..]
Bij de een ga je dood en bij de ander niet.
Wat is volgens jou het doel dan. Dun worden is het doel namelijk nietquote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:35 schreef rasor1 het volgende:
ze hebben een doel en een methode om dat doel te berijken.
dus wat dat betreft hebben ze het prima voor elkaar ware het niet het gebrek aan controle op de gezondheid
dat gebrek aan controle komt omdat de omgeving het niet accepteerd en het allemaal stiekum moet.
sorry hoor maar op middelbare school moest ik van mijn moeke brood mee naar school nemen ondanks dat ik daar geen zin in had. dus moest dat stiekum weggegooid worden omdat ze anders boos word.
Maar ik moet nu weg reageer straks wel uitgebreid.
Nu volg ik je niet meerquote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:37 schreef Silmarwen het volgende:
Dun worden is het doel namelijk niet
Als dun worden niet het doel is waarom ligt de schuld dan bij de media en het ideaalbeeld van volslanke vrouwen?
'k vond de vegetarische versie ook beterquote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:32 schreef teigan het volgende:
Sorry, maar voor zo'n TS heb ik maar 1 woord over:
Hell, zelfs dat multitasken was leuker
robh Heb je een tijdje geleden de discussie in Amerika gevolgd over die vrouw die al zolang in coma lag?
Zij belandde in coma door boulimia, door het vele braken verstoor je je kalium en natrium balans, wat kan leiden tot een hartstilstand en dus de dood....
Ook boulimia is dodelijk... Is het niet een hartstilstand, dan heb je een zwaar beschadigde slokdarm, darmen die niets meer kunnen hebben door het laxeren, en je krijgt met een beetje "geluk" een stoma, als je darmen niet eerder scheuren doordat ze een vreetbui niet aankunnen...
Ik zou je aanraden je er toch eens beter in te verdiepen voordat je zomaar een conclusie trekt
Zij belandde in coma door boulimia, door het vele braken verstoor je je kalium en natrium balans, wat kan leiden tot een hartstilstand en dus de dood....
Ook boulimia is dodelijk... Is het niet een hartstilstand, dan heb je een zwaar beschadigde slokdarm, darmen die niets meer kunnen hebben door het laxeren, en je krijgt met een beetje "geluk" een stoma, als je darmen niet eerder scheuren doordat ze een vreetbui niet aankunnen...
Ik zou je aanraden je er toch eens beter in te verdiepen voordat je zomaar een conclusie trekt
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Nee, dat heb ik niet meegekregen. Ik baseer mijn verhaal volledig op deze docu en de gebrekkige kennis die ik van het fenomeen heb. Blijkt dit toch een goed stek te zijn om informatie in te winnenquote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:39 schreef teigan het volgende:
robh Heb je een tijdje geleden de discussie in Amerika gevolgd over die vrouw die al zolang in coma lag?
Zij belandde in coma door boulimia, door het vele braken verstoor je je kalium en natrium balans, wat kan leiden tot een hartstilstand en dus de dood....
Ook boulimia is dodelijk... Is het niet een hartstilstand, dan heb je een zwaar beschadigde slokdarm, darmen die niets meer kunnen hebben door het laxeren, en je krijgt met een beetje "geluk" een stoma, als je darmen niet eerder scheuren doordat ze een vreetbui niet aankunnen...
Ik zou je aanraden je er toch eens beter in te verdiepen voordat je zomaar een conclusie trekt
Je kan natuurlijk kijken hoelang ze het hadden. Waarschijnelijk hadden ze voor de tv make-up op. En denk je nou echt dat iemand die psygisch zo ziek is, en zo bang is voor eten en het verliezen van controle, toegeeft dat het niet goed gaat?quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:33 schreef robh het volgende:
[..]
Nee hoor, ik geloof best dat jij het heel moeilijk hebt gehad en ik hoop dat je er nu vanaf bent. Maar het verschil tussen wat jij zegt en wat ik op de tv heb gezien is levensgroot. Deze meiden zager er gewoon gezond uit, niks futloos of bedlegerig, ook geen littekens en meer van dat.
Misschien zijn er diverse gradaties?
[..]
En dat bedlegerige is pas het allerlaatste stadium, die gaan meestal ook heel snel dood. Met anorexia en boulimia ben je juist over actief. Je bent zo druk, je voelt je zo vol energie. En ach, dat je zo nu en dan van de kaart heeft verzin je voor jezelf telkens een andere smoes, en ook voor de omgeving.
Je gehele lichaam is uit balans door het overmatige verlies van maagzuur, het tekort aan voedingsstoffen. Maar met behulp van je geest kan je zoveel kracht hebben.
Waarom leef jezelf niet twee week van een appel. Dan kun je met een gezonde geest eens voelen wat het gevolg is.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Ik las het net al in een post hierboven.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:42 schreef boekenworm het volgende:
Je kan natuurlijk kijken hoelang ze het hadden. Waarschijnelijk hadden ze voor de tv make-up op. En denk je nou echt dat iemand die psygisch zo ziek is, en zo bang is voor eten en het verliezen van controle, toegeeft dat het niet goed gaat?
En dat bedlegerige is pas het allerlaatste stadium, die gaan meestal ook heel snel dood. Met anorexia en boulimia ben je juist over actief. Je bent zo druk, je voelt je zo vol energie. En ach, dat je zo nu en dan van de kaart heeft verzin je voor jezelf telkens een andere smoes, en ook voor de omgeving.
Je gehele lichaam is uit balans door het overmatige verlies van maagzuur, het tekort aan voedingsstoffen. Maar met behulp van je geest kan je zoveel kracht hebben.
Maar hetgeen simarwen zei, dat snap ik niet. Het doel is niet om af te slanken, waarom dan toch die drang om zo skinny mogelijk over te komen?
Ik blief geen appels, maar ik snap je puntquote:Waarom leef jezelf niet twee week van een appel. Dan kun je met een gezonde geest eens voelen wat het gevolg is.
het doel kan voor iedereen anders zijn en is niet te controlleren (wel over te praten) de methode echter wel, en hier komen de reacties altijd op.
ik heb zelf geen eetstoornis (mijn mening) ik houd gewoon niet van eten (wel snoepen )
om dat niet eten omdat ik niet van eten houd doel te berijken. eet ik minder dan dat sommigen zouden willen zien. hun oplossing = meer eten
die werkt voor mij niet!, acceptatie en erop letten dat het niet erg word echter wel.
vind een werkbare oplossing en dat zul je samen moeten doen
ik heb zelf geen eetstoornis (mijn mening) ik houd gewoon niet van eten (wel snoepen )
)om dat niet eten omdat ik niet van eten houd doel te berijken. eet ik minder dan dat sommigen zouden willen zien. hun oplossing = meer eten
die werkt voor mij niet!, acceptatie en erop letten dat het niet erg word echter wel.
vind een werkbare oplossing en dat zul je samen moeten doen
it was not a good game
Een eetziekte krijg je omdat je op de een of andere manier depressief of erg onzeker bent. Vaak zijn het vrouwen, en je weet, de meeste vrouwen vinden zichzelf altijd te dik. Dus ze gaan lijnen. Doordat je sneller wilt afvallen en controle wilt hebben over je lichaam ga je steeds strenger lijnen en je verliest de controle. Daardoor ga je jezelf verhongeren. Maar je wilt nu enkel nog maar de controle hebben, want die ben je op een of ander vlak verloren naar je gevoel en heb je zo weer te pakken. Het klinkt vaag. Maar het is wel zo.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:47 schreef robh het volgende:
[..]
Ik las het net al in een post hierboven.
Maar hetgeen simarwen zei, dat snap ik niet. Het doel is niet om af te slanken, waarom dan toch die drang om zo skinny mogelijk over te komen?
[..]
Ik blief geen appels, maar ik snap je punt
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
en je vergeet erbij te melden dat ze altijd alleen staan, nouja alleen iedereen wil op zijn eigen manier helpen
it was not a good game
Ja oké, zo voelt het wel. Maar dat je alleen staat komt vaak ook daardat je jezelf afsluit of doordat je de hulp niet ziet.
(Teminste bij mij was dat wel zo. Op een schoolkamp was er een jongen die elke dag twee ontbijten maakte, een voor hemzelf en een voor mij. Hij deed onttiegelijk zijn best en ik was beledigd. Hoe lomp was ik toen wel niet ).
(Teminste bij mij was dat wel zo. Op een schoolkamp was er een jongen die elke dag twee ontbijten maakte, een voor hemzelf en een voor mij. Hij deed onttiegelijk zijn best en ik was beledigd. Hoe lomp was ik toen wel niet ).
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
hah en een jaar later kwam je derachter dattie homo was ofniet?
je staat ook alleen omdat niemand je op je eigen voorwaarden helpen wil.
ook al bedoelen ze het allemaal goed
je staat ook alleen omdat niemand je op je eigen voorwaarden helpen wil.
ook al bedoelen ze het allemaal goed
it was not a good game
Het is ongezond om niet te eten, je lichaam heeft bouwstoffen nodig anders krijg je ziektes en gaat je afweersysteem naar de klote.
Je hele lichaam raakt uit balans door het niet eten. Vooral het uitkotsen lijkt me niet gezond, sowieso gaan je tanden naar de klote van je maagzuur en je slokdarm dan? Het gaat ook tegen alle wetten van het mens zijn in. Je recycling gaat via de darmen eruit richting beneden en niet via de slokdarm naar boven.
Je hele lichaam raakt uit balans door het niet eten. Vooral het uitkotsen lijkt me niet gezond, sowieso gaan je tanden naar de klote van je maagzuur en je slokdarm dan? Het gaat ook tegen alle wetten van het mens zijn in. Je recycling gaat via de darmen eruit richting beneden en niet via de slokdarm naar boven.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Nee dat wist hij al. Alleen hij had mij vroeger gepest omdat ik dik was. En onze school heeft twee gebouwen en hij was overgeplaats. Twee jaar later zag hij me weer, mager, en niet etende. En hij voelde zich heel erg schuldig (terwijl dat natuurlijk onzin is).
Inderdaad, zo is het. Eten is je vijand, en zij willen dat je eet .
Inderdaad, zo is het. Eten is je vijand, en zij willen dat je eet .
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
EET JIJ ZO VAAK?!??!quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:20 schreef boekenworm het volgende:
Heb je wel eens tientallen keren op een dag gebraakt?
LATEN WE ELKAAR GEEN MIETJE NOEMEN
Dan zouden ze moeten inzien dat uitgebalanceerd eten zo slecht nog niet is. Dan beginnen ze maar met fruit en yoghurt en bewegen ze maar wat meer en hebben ze maar wat geduld.
Ik zag een foto van Hillary Duff in de televizier deze week, ook zij is helemaal aan het uitmergelen. Doet me denken dat die mensjes aan het sterven zijn lichamelijk. En hoe reageert je hart erop?
Ik zag een foto van Hillary Duff in de televizier deze week, ook zij is helemaal aan het uitmergelen. Doet me denken dat die mensjes aan het sterven zijn lichamelijk. En hoe reageert je hart erop?
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik heb een tijd boulimia gehad, met behoorlijk wat vreetbuien.quote:
En in de tijd met anorexia, braakte ik ook als ik niet had gegeten, gewoon voor de zekerheid.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Anorexia/boulimia is een symptoom van een dieper liggende oorzaak/probleem. De schuld ligt niet bij de media, ik denk dat zij maar een kleine rol spelen.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:39 schreef robh het volgende:
[..]
Nu volg ik je niet meer
Als dun worden niet het doel is waarom ligt de schuld dan bij de media en het ideaalbeeld van volslanke vrouwen?
Ik vind het maar niks en ik denk dat ik maar gauw afstap van mijn "makkelijk slank worden" idee dat ik er bij hadquote:Op zaterdag 20 augustus 2005 14:14 schreef mennepen het volgende:
Anorexia/boulimia is een symptoom van een dieper liggende oorzaak/probleem. De schuld ligt niet bij de media, ik denk dat zij maar een kleine rol spelen.
Heel verstandig. Altijd het zekere voor het onzekere nemen.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 14:12 schreef boekenworm het volgende:
En in de tijd met anorexia, braakte ik ook als ik niet had gegeten, gewoon voor de zekerheid.
LATEN WE ELKAAR GEEN MIETJE NOEMEN
Ik kan me er ook maar moeilijk iets bij voorstellen hoor. Het klopt voor mijn gevoel allemaal niet. Wat robh al zei, als het aan de modellen in de media ligt, waarom hebben vrouwen dan geen complex omdat ze geen 1m90 lang zijn (omdat je daar zelf weinig invloed op hebt wellicht?), waarom niet allemaal aan de borstvergroting, waarom niet allemaal een facelift? Waarom is het ALLEEN het slanke dat blijkbaar zo frustreert en niet het feit dat vrouwen in de bladen ook allemaal enorm lang zijn en een prachtig egaal & symmetrisch gezicht hebben?
Ik geloof trouwens niet, zoals de TS (maar volgens mij gelooft die dat zelf ook niet ) dat het helemaal niet zo'n ongezonde manier van afvallen is. Het lijkt me voor de hand liggen dat afwisselend hongeren en jezelf volstoppen en eventueel weer uitbraken niet al te geweldig is voor je lichaam. Maar dat kunnen de dames zelf ook wel bedenken lijkt mij, dus ik begrijp niet waarom de mensen met een slankheidsmanie of controledwang niet gewoon allemaal obsessief aan het sporten zijn, DAAR zou ik me nog enigszins wat bij kunnen voorstellen, dat je kiest voor een op zich gezonde manier van afvallen maar daar gaandeweg zo in doorslaat dat het toch weer ongezond wordt. Maar bij voorbaat al kiezen voor een ongezonde manier (braken wordt niet pas na dertig keer ongezond)? Dat snap ik niet.
Ik geloof trouwens niet, zoals de TS (maar volgens mij gelooft die dat zelf ook niet ) dat het helemaal niet zo'n ongezonde manier van afvallen is. Het lijkt me voor de hand liggen dat afwisselend hongeren en jezelf volstoppen en eventueel weer uitbraken niet al te geweldig is voor je lichaam. Maar dat kunnen de dames zelf ook wel bedenken lijkt mij, dus ik begrijp niet waarom de mensen met een slankheidsmanie of controledwang niet gewoon allemaal obsessief aan het sporten zijn, DAAR zou ik me nog enigszins wat bij kunnen voorstellen, dat je kiest voor een op zich gezonde manier van afvallen maar daar gaandeweg zo in doorslaat dat het toch weer ongezond wordt. Maar bij voorbaat al kiezen voor een ongezonde manier (braken wordt niet pas na dertig keer ongezond)? Dat snap ik niet.
Het is ook niet rationeel. Het is een soort verslaving. Anders kan ik het niet uitleggen. Door niet te eten krijg je een doof en dood gevoel. Je hoeft niets te voelen, je raakt in een soort trance. Daar raak je verslaafd aan en daardoor blijf je niet eten.
De media heeft er denk ik niets mee te maken. Wat er wel mee te maken heeft is de druk om perfect te zijn en mensen met een eetstoornis uiten datr door te lijnen. Perfect is niemand en dat kun je ook niet zijn, maar je kunt iig wel heel goed niets eten en snel afvallen. dat wordt geprezen in je omgeving. Goh wat ben je veel kwijt, dat staat je goed. Je krijgt complimenten en dat drijft je weer tot het niet eten. Dat fotomodellen dun zijn boeit niet, maar dat ze worden weergegeven als de perfecte vrouw, dat doet het hem.
Vaak zijn mensen met een eetstoornis slim en scoren ze goed op school, maar zijn ze enorm perfectionistisch. Altijd 10-en halen, de perfecte dochter zijn de perfecte vriendin etc etc. En als er dan nog eens iets naars gebeurd zoals een verkrachting of een beroving, dan ben je helemaal het gevoel kwijt van controle over je leven en tada je gaat iets doen wat je zeker weten volhoudt. Als je dan dus eet krijgen die mensen ook meteen spijt, voelen ze zich schuldig en waardeloos want zelfs dit kunnen ze niet.
Een eetstoornis is enorm ingewikkeld en je gaat niet zomaar weer even eten of stoppen met spugen of juist minder eten.
De media heeft er denk ik niets mee te maken. Wat er wel mee te maken heeft is de druk om perfect te zijn en mensen met een eetstoornis uiten datr door te lijnen. Perfect is niemand en dat kun je ook niet zijn, maar je kunt iig wel heel goed niets eten en snel afvallen. dat wordt geprezen in je omgeving. Goh wat ben je veel kwijt, dat staat je goed. Je krijgt complimenten en dat drijft je weer tot het niet eten. Dat fotomodellen dun zijn boeit niet, maar dat ze worden weergegeven als de perfecte vrouw, dat doet het hem.
Vaak zijn mensen met een eetstoornis slim en scoren ze goed op school, maar zijn ze enorm perfectionistisch. Altijd 10-en halen, de perfecte dochter zijn de perfecte vriendin etc etc. En als er dan nog eens iets naars gebeurd zoals een verkrachting of een beroving, dan ben je helemaal het gevoel kwijt van controle over je leven en tada je gaat iets doen wat je zeker weten volhoudt. Als je dan dus eet krijgen die mensen ook meteen spijt, voelen ze zich schuldig en waardeloos want zelfs dit kunnen ze niet.
Een eetstoornis is enorm ingewikkeld en je gaat niet zomaar weer even eten of stoppen met spugen of juist minder eten.
quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:47 schreef robh het volgende:
[..]
Ik las het net al in een post hierboven.
Maar hetgeen simarwen zei, dat snap ik niet. Het doel is niet om af te slanken, waarom dan toch die drang om zo skinny mogelijk over te komen?
Wat ik hieroven al zei. Je wilt perfect zijn en in de media worden perfecte vrouwen afegebeeld die slank zijn. Je wilt controle hebben over je leven en dus eet je niet want dat controleer je wel.
Het is niet dat je ineens op een dag besluit om niet te eten, dat sluipt er heel langzaam in. Je begint met lijnen, lekker gezond wat meer sporten en dat gaat van kwaad tot erger tot je niet eet en als je wat eet je het compenseerd met uren sporten of kotsen.
Als het mediabeeld iets anders dan slank was geweest, had je minder anorexia, maar bijvoorbeeld meer mensen met smetvrees ofzo. Het is gewoon een beeld waarop je je gaat focussen. Want eigelijk zijn alle obsessies hetzelfde, de drang naar controle.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Nou, op een gegeven moment houdt het wel op met die complimenten lijkt mequote:Op zaterdag 20 augustus 2005 16:55 schreef Silmarwen het volgende:
Perfect is niemand en dat kun je ook niet zijn, maar je kunt iig wel heel goed niets eten en snel afvallen. dat wordt geprezen in je omgeving. Goh wat ben je veel kwijt, dat staat je goed. Je krijgt complimenten en dat drijft je weer tot het niet eten.
De gedachte "dan is er in elk geval iets dat ik nog wel goed kan" kan ik me wel voorstellen, maar waarom richt die zich altijd maar op niet-eten en niet op andere dingen waar een mens goed in kan zijn?
het modebeeld die jonge meisjes door tv/radio/magazines/internet krijgen is idd dat je zo slank moet zijn als een panlat. dit word mede aangemoedigd doordat jonge ventjes graag een slanke denk hebben.
ook ik heb een docu gezien over anorexia. hierbij kwam echter aan bod hoe slecht het voor je lichaam is en dat een anorexiapatient op zeer jonge leeftijd overlijdt of er lichamelijke schade aan over houdt.
mijn inziens hebben die meisjes dus een negatief zelfbeeld terwijl dat niet hoeft. het is ook stom om te denk dat dun de mode is. ik denk dat de iets oudere mannen toch wel een normaal postuur prefereren en soms een wat vollere kont lekker vinden. ikzelf vind het ook niet erg als een dame een wat dikkere kont heeft, ziet er geiler uit en je hoeft tijdens de sex niet bang te zijn dat je iets kapot maakt
dames moeten niet zo zeiken, gewoon niet dik en niet dun zijn maar gewoon lekker feesten, zuipen en neuken
ook ik heb een docu gezien over anorexia. hierbij kwam echter aan bod hoe slecht het voor je lichaam is en dat een anorexiapatient op zeer jonge leeftijd overlijdt of er lichamelijke schade aan over houdt.
mijn inziens hebben die meisjes dus een negatief zelfbeeld terwijl dat niet hoeft. het is ook stom om te denk dat dun de mode is. ik denk dat de iets oudere mannen toch wel een normaal postuur prefereren en soms een wat vollere kont lekker vinden. ikzelf vind het ook niet erg als een dame een wat dikkere kont heeft, ziet er geiler uit en je hoeft tijdens de sex niet bang te zijn dat je iets kapot maakt
dames moeten niet zo zeiken, gewoon niet dik en niet dun zijn maar gewoon lekker feesten, zuipen en neuken
Islam=facisme
Je hebt veel minder controle over je lengte of de symmetrie van je gezicht. Bovendien is het niet iets wat je mannen snel zal horen zeggen "bah, wat heeft dat meisje een asymmetrisch gezicht!" of "gadver, je zou maar een vriendin hebben die zo klein is". Dat is toch wel iets anders dan je gewicht.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 16:37 schreef thaleia het volgende:
Ik kan me er ook maar moeilijk iets bij voorstellen hoor. Het klopt voor mijn gevoel allemaal niet. Wat robh al zei, als het aan de modellen in de media ligt, waarom hebben vrouwen dan geen complex omdat ze geen 1m90 lang zijn (omdat je daar zelf weinig invloed op hebt wellicht?), waarom niet allemaal aan de borstvergroting, waarom niet allemaal een facelift? Waarom is het ALLEEN het slanke dat blijkbaar zo frustreert en niet het feit dat vrouwen in de bladen ook allemaal enorm lang zijn en een prachtig egaal & symmetrisch gezicht hebben?
En van TS:
Ze doet er natuurlijk zichzelf kwaad mee. 10-15% van de mensen met anorexia sterft eraan.quote:Ik denk dan op zo'n moment, laat haar toch lekker haar gang gaan. Ze valt er niemand mee lastig, ze doet er niemand kwaad mee. Ze wil alleen lekker strak in haar vel zitten, zodat ze een vriendje kan pimpen op school en niet meer uitgelachen wordt om haar figuur.
...as always
Nouja, wat ik gewoon niet snap is het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel of hoe je het ook moet noemen. Want ik ken het gevoel wel, ik kan me nog levendig herinneren hoe ik toen mijn relatie uitging en mijn zelfbeeld daardoor laag was heel veel ging sporten, en toen het sporten op een dag een keer kut ging dacht ik: "hmmm, nu moet ik vanavond maar niet eten, want ik heb nauwelijks gesport".
Dat klinkt wel als neigend naar een eetstoornis. Maar ik ben die avond wel gaan eten, want ik weet dat ik dat gewoon moet doen om gezond te blijven en dat IK dat moet doen want er is niemand anders die me vertelt dat ik dat moet doen of me in de gaten houdt wat dat betreft. Als je weet dat je geen 'vangnet' hebt, dat er niet iemand actie gaat ondernemen omdat jij verkeerd bezig bent, dat de volledige verantwoordelijkheid om in leven & gezond te blijven bij jouzelf ligt, dan ga je het eten niet overslaan of veelvuldig braken.
Ik denk dat ik eerder vatbaar zou zijn voor orthorexia, dat bestaat ook, dat zijn figuren die overdreven bezig zijn met gezond eten. Maar de destructieve varianten van eetstoornissen, dus anorexia en boulimia, die ontwikkel je denk ik alleen als je ergens in je achterhoofd erop rekent dat iemand je wel zal gaan redden mocht het te erg misgaan. En de ellende die je in de tussentijd meemaakt neem je dan maar voor lief, ofzo.
Dat klinkt wel als neigend naar een eetstoornis. Maar ik ben die avond wel gaan eten, want ik weet dat ik dat gewoon moet doen om gezond te blijven en dat IK dat moet doen want er is niemand anders die me vertelt dat ik dat moet doen of me in de gaten houdt wat dat betreft. Als je weet dat je geen 'vangnet' hebt, dat er niet iemand actie gaat ondernemen omdat jij verkeerd bezig bent, dat de volledige verantwoordelijkheid om in leven & gezond te blijven bij jouzelf ligt, dan ga je het eten niet overslaan of veelvuldig braken.
Ik denk dat ik eerder vatbaar zou zijn voor orthorexia, dat bestaat ook, dat zijn figuren die overdreven bezig zijn met gezond eten. Maar de destructieve varianten van eetstoornissen, dus anorexia en boulimia, die ontwikkel je denk ik alleen als je ergens in je achterhoofd erop rekent dat iemand je wel zal gaan redden mocht het te erg misgaan. En de ellende die je in de tussentijd meemaakt neem je dan maar voor lief, ofzo.
Nou... ik denk eerder dat iemand het leven niet meer zo intresseert. En het is niet dat je iets hebt op een dag van "goh, laat ik nu mijn eten uitbraken en anorexia krijgen". Je word gewoon steeds strenger en probeert trucjes uit om je omgeving te misleiden. Je wílt dan niet eens gered worden.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Dat geloof ik nooit zo, ik denk juist dat het leven je ontzettend interesseert als je per se zo perfect en slank wilt zijn. Mensen die het leven niet meer zo interesseert maakt het geen moer uit hoe ze eruitzien.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:26 schreef boekenworm het volgende:
Nou... ik denk eerder dat iemand het leven niet meer zo intresseert. En het is niet dat je iets hebt op een dag van "goh, laat ik nu mijn eten uitbraken en anorexia krijgen". Je word gewoon steeds strenger en probeert trucjes uit om je omgeving te misleiden. Je wílt dan niet eens gered worden.
Het is niet hetzelfde als levensmoeheid of een depressie.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
OK, maar heb jij dan een andere theorie waar het verschil hem in zit dat ik toch maar wel ging eten en een ander dat niet doet? Ik weet iig dat voor mijzelf de drijfveer was dat ik wist dat IK het moest doen, dat niemand me zou komen redden. Vandaar mijn conclusie dat iemand die wel stopt met eten er kennelijk van uit gaat dat er wel redding komt als het echt misgaat. Ik geloof niet dat zo iemand niet gered wil worden. Wel dat hij/zij niet wil dat anderen zich ermee bemoeien en zelf de controle wil houden, tuurlijk, maar dan wel met in het achterhoofd de gedachte dat er wel actie zal worden ondernomen als de dood echt naderbij komt, zeg maar.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:40 schreef boekenworm het volgende:
Het is niet hetzelfde als levensmoeheid of een depressie.
Niet iedereen is zoals jou. Het begint bij een dieet, die omdraait tot een behoorlijke obsessie en angst. Jíj hebt dan geen eten nodig om te overleven, je hebt immers meer dan genoeg vet, want je vind jezelf moddervet.
En mensen met anorexia hebben altijd een zeer sterk karakter en zijn in de regel zeer perfectionistisch. Plus dat mensen die het krijgen vaak gevoelig voor verslavingen en obsessies zijn en een enorm zelf-disipline hebben. Dat zijn allemaal eigenschappen die je nodig hebt om dit te ontwikkelen.
En verder, als je het niet hebt gehad, kun je het nooit begrijpen. En als je weer normaal doet, begrijp je je eigen stommiteiten ook niet meer zo goed. Je moet het hebben om te begrijpen en hebben gehad om er theoretisch begrip van te hebben en te snappen hoe het zit. En dat heb jij over duidelijk niet.
En mensen met anorexia hebben altijd een zeer sterk karakter en zijn in de regel zeer perfectionistisch. Plus dat mensen die het krijgen vaak gevoelig voor verslavingen en obsessies zijn en een enorm zelf-disipline hebben. Dat zijn allemaal eigenschappen die je nodig hebt om dit te ontwikkelen.
En verder, als je het niet hebt gehad, kun je het nooit begrijpen. En als je weer normaal doet, begrijp je je eigen stommiteiten ook niet meer zo goed. Je moet het hebben om te begrijpen en hebben gehad om er theoretisch begrip van te hebben en te snappen hoe het zit. En dat heb jij over duidelijk niet.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Je klinkt wat aangevallen. Ik begrijp dat het fijn is om, als je zelf een eetstoornis hebt (gehad), jezelf te vertellen dat mensen met een eetstoornis een sterk karakter hebben, maar ik vind dat ze dat niet hebben. Een obsessief karakter ja, dat wel. Een overdreven gediscplineerd karakter misschien ook. Da's wat anders dan sterk.
Het zal vast komen doordat ik de persoonlijke ervaring met het fenomeen mis, maar goed, een discussie is er ook niet bij gebaat als er alleen maar 'ervaringsdeskundigen' in hun eigen straatje praten, wel?
Ontopic: en nu ga ik eten
Het zal vast komen doordat ik de persoonlijke ervaring met het fenomeen mis, maar goed, een discussie is er ook niet bij gebaat als er alleen maar 'ervaringsdeskundigen' in hun eigen straatje praten, wel?
Ontopic: en nu ga ik eten
Ik snap wat je bedoelt, maar ik denk niet echt dat het zo ligt. Sowieso zijn veel mensen (en dan vooral vrouwen) erg jong als ze een eetstoornis krijgen. Ik heb het zelf van dichtbij meegemaakt, bij mijn zusje. Zij zat in groep 8 (!) toen het begon. Verantwoordelijkheidsgevoel? Dat heb je op die leeftijd niet op die manier...quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:23 schreef thaleia het volgende:
Nouja, wat ik gewoon niet snap is het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel of hoe je het ook moet noemen. Want ik ken het gevoel wel, ik kan me nog levendig herinneren hoe ik toen mijn relatie uitging en mijn zelfbeeld daardoor laag was heel veel ging sporten, en toen het sporten op een dag een keer kut ging dacht ik: "hmmm, nu moet ik vanavond maar niet eten, want ik heb nauwelijks gesport".
Dat klinkt wel als neigend naar een eetstoornis. Maar ik ben die avond wel gaan eten, want ik weet dat ik dat gewoon moet doen om gezond te blijven en dat IK dat moet doen want er is niemand anders die me vertelt dat ik dat moet doen of me in de gaten houdt wat dat betreft. Als je weet dat je geen 'vangnet' hebt, dat er niet iemand actie gaat ondernemen omdat jij verkeerd bezig bent, dat de volledige verantwoordelijkheid om in leven & gezond te blijven bij jouzelf ligt, dan ga je het eten niet overslaan of veelvuldig braken.
Ik denk dat ik eerder vatbaar zou zijn voor orthorexia, dat bestaat ook, dat zijn figuren die overdreven bezig zijn met gezond eten. Maar de destructieve varianten van eetstoornissen, dus anorexia en boulimia, die ontwikkel je denk ik alleen als je ergens in je achterhoofd erop rekent dat iemand je wel zal gaan redden mocht het te erg misgaan. En de ellende die je in de tussentijd meemaakt neem je dan maar voor lief, ofzo.
Als je wat ouder bent denk ik inderdaad dat je dat wel zou moeten hebben, maar ik denk dat gewoon niet iedereen het heeft. Toen ik 14 was had ik een vriendje (die al wat ouder was), die mij ook wel eens even ging vertellen dat ik te dik was. En dat terwijl ik toen ondergewicht had... Toen het uit was, ben ik daar heel veel over gaan nadenken, en heb ik zelfs 2x mijn vinger in mijn keel gestoken. Daar ben ik zo van geschrokken, en ik bedacht me dat ik het mijn ouders niet aan kon doen, dat beide dochters een eetstoornis zouden krijgen..
Ik had dat verantwoordelijkheidsgevoel vooral omdat ik al had meegemaakt wat een eetstoornis met jou en met je omgeving kan doen... maar dat heeft niet iedereen!
Meisjes van 14/15 die zo ontzettend onzeker zijn, en denken dat het enige waar ze goed in zijn, lijnen is, rekenen er denk ik niet op gered te worden, want ze zien vaak niet in dat ze verkeerd bezig zijn. Ze zien vooral dat ze 'eindelijk ergens goed in zijn'. Het is gewoon een ontzettend rare ziekte, en je moet mensen die een eetstoornis hebben ook zeker niet hun gang laten gaan, zoals TS zegt, maar ze juist op dat verantwoordelijkheidsgevoel wijzen. Ze laten zien dat ze wel mooi zijn, dat er ook andere dingen zijn waar ze goed in zijn, en dat dit niet de manier is...
Natuurlijk kan ik het alleen maar vertellen zoals het bij mijn zusje was, en het zal wellicht ook voor iedereen verschillend zijn, maar zo denk ik er over...
Op 09-02-2008 13:35 schreef Triggershot:
Kanet Shay'an M3 Al-Fa O+
Kanet Shay'an M3 Al-Fa O+
Dat bedoel ik dus precies Je hebt nog niet in de gaten dat jij en jij alleen voor jezelf zult moeten zorgen en dus fatsoenlijk zult moeten eten. Als je echt jong bent weet je zelfs waarschijnlijk nog niet eens wat fatsoenlijk eten is. Maar je weet al wel dat je afvalt als je niet eet.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 18:24 schreef HetwasietsmeteenF het volgende:
Ik snap wat je bedoelt, maar ik denk niet echt dat het zo ligt. Sowieso zijn veel mensen (en dan vooral vrouwen) erg jong als ze een eetstoornis krijgen. Ik heb het zelf van dichtbij meegemaakt, bij mijn zusje. Zij zat in groep 8 (!) toen het begon. Verantwoordelijkheidsgevoel? Dat heb je op die leeftijd niet op die manier...
Als die complimenten ophouden denk je alleen maar "Ik val niet genoeg meer af" Je gaat heel irrationeel denken erdoor. Bijvoorbeeld als iemand je een koekje aan biedt, denk je dat diegene je doel wilt sabboteren.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:04 schreef thaleia het volgende:
[..]
Nou, op een gegeven moment houdt het wel op met die complimenten lijkt me
De gedachte "dan is er in elk geval iets dat ik nog wel goed kan" kan ik me wel voorstellen, maar waarom richt die zich altijd maar op niet-eten en niet op andere dingen waar een mens goed in kan zijn?
Ik denk dat het op niet-eten gericht wordt omdat dat zo gehyped is. Omdat het modebeeld slank is en dus is dat het zogenaamde ideaal beeld.
Nee helemaal niet. Ik was juist heel erg depressief. Het intreseerde me niet dat ik dood zou gaan, als ik maar die controle had.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:23 schreef thaleia het volgende:
de destructieve varianten van eetstoornissen, dus anorexia en boulimia, die ontwikkel je denk ik alleen als je ergens in je achterhoofd erop rekent dat iemand je wel zal gaan redden mocht het te erg misgaan. En de ellende die je in de tussentijd meemaakt neem je dan maar voor lief, ofzo.
Een eetstoornis sluipt heel ongemerkt in je ritme. Zoals hierboven ook al werd opgemerkt biedt het lijnen en sporten in eerste instantie een gevoel van controle. De drang naar deze controle ontstaat vaak door omstandigheden, door of iets wat in het verleden gebeurd is. Zo kan het overleiden van een familielid een trigger zijn, of een stressvolle periode, of ondzekerheid. Ook is seksueel misbruik een veelvoorkomende trigger.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:23 schreef thaleia het volgende:
de destructieve varianten van eetstoornissen, dus anorexia en boulimia, die ontwikkel je denk ik alleen als je ergens in je achterhoofd erop rekent dat iemand je wel zal gaan redden mocht het te erg misgaan. En de ellende die je in de tussentijd meemaakt neem je dan maar voor lief, ofzo.
Pas in een later stadium krijg je door dat er echt iets mis is. Dit kan komen(door bijvoorbeeld reacties van je omgeving, of door lichamelijke reacties, zoals duizeligheid, gebrekkige concentratie, of het wegblijven van menstruatie. Het erkennen dat je een eetstoornis hebt is echter moeilijk en vaak begint de persoon ontwijkend gedrag te vertonen, soms met een sociaal isolement als gevolg.
Op dat moment is het lichaam al dermate verzwakt dat het niet meer goed functioneert: bij ondergewicht past het lichaam zich aan aan de omstandigheden. Zo is er bij sommige anorexiapatienten groei van donsbeharing te zien: het lichaam maakt zich gereed voor overwintering. Ook het hongergevoel verdwijnt op den duur, waardoor je lichaam niet meer aangeeft hoe zeer het om voedsel vraagt.
Het zelfbeeld verandert, zoals hierboven ook al werd aangegeven. Veel anorexia- en bolumiapatiënten zijn obsessief met hun lichaam bezig. Ze zien echter niet meer dat het lichaam uitgemergeld raakt. Ledematen voelen dikker aan dan dat ze zijn en elk beetje vet dat er is wordt met afgrijzen aanschouwd. Het lichaam heeft voor vrouwen ten minste 15% vet nodig, bij deze meiden ligt het percentage soms onder de 5%.
Een 'voordeel' van de hele situatie is dat de neurotransmitters hun werk niet meer helemaal goed kunnen uitvoeren, waardoor er een soort gevoelsarmoede ontstaat. Dit betekent dat vervelende gevoelens, reacties, en ervaringen niet meer zo heftig doorkomen als ze in het verleden deden. Dat geeft een zekere rust. Ook positieve gevoelens komen niet goed meer door, waardoor de patient soms niet genoeg vreugde kan halen uit de leuke dingen. Je begrijpt dat de hele situatie hiermee steeds moeilijker wordt: de patient raakt in weze in een impasse, nauwelijks in staat zichzelf bij de haren te pakken en de goede weg terug in te slaan.
Mijn vriendin heeft anorexia en verandert van een vrolijke, levenslustige meid naar iemand die bang is voor alles wat gaat komen: bang voor de situatie, bang voor reacties, bang om de mensen om haar heen te verliezen. De eetstoornis neemt haar hele leven op dit moment in beslag, en daarmee ook onze relatie. Het gevoel van machteloosheid is groot voor de omgeving, want het is erg lastig te helpen. Het enige wat je kunt doen is steun bieden: aanzetten tot eten heeft geen zin, daar komt alleen maar ruzie van. Ze wil zelf de controle houden, maar beseft niet dat ze die al lang is kwijtgeraakt.
Ik hoop dat het bovenstaande een beetje duidelijk maakt hoe complex een eetstoornis is: het kan vanuit het niets ontstaan, en hoe verder het proces is ingezet, hoe moeilijker het wordt om er weer uit te komen.
Aan degenen die een ES hebben gehad: hoe zijn jullie eruit gekomen? Wat was het keerpunt?
TS, het gaat niet om het uithongeren, of afvallen. Bij anorexia (en boulimia) gaat het erom dat je controle hebt over je eigen lichaam. Het begint met een negatief zelfbeeld, en het dunner worden. Dan gaat het langzaam over in 'iets wat je kunt'. Je lichaam kan tegen het niks eten, en daar ben je trots op. Je blijft daarmee doorgaan, steeds minder eten en als je toch iets hebt (moeten) eten dat uitkotsen. Daarna voel je je kut, smerig en alsof je jezelf hebt verraden, je hebt namelijk toch iets gegeten, je bent zwak en hebt toegegeven. En hoe vaker dat komt, des te meer je dood wil en vindt dat je niks waard bent. Als je zelfs niet een dingetje vol kan houden wat eerst zo goed lukte. Hoe je eruit ziet maakt niet uit, het is toch nooit perfect.
de TS heeft gelijk waar het gaat om het begin van Anorexia. Hetgeen je ziet op tv creeert een ideaalbeeld. Een week anorexia zou ook helemaal niet slecht zijn. Het gaat om de periode erna, als het in je hoofd zit. En niet iedereen die skinny is of zich uitgehongerd heeft, lijdt aan anorexia of boulimia. Het gaat niet om het afvallen, maar om wat je erbij denkt.
Het verschil tussen anorexia en boulimia is trouwens de vreetbuien. Bij anorexia kan er ook worden gekotst, en bij boulimia, dus met vreetbuien, ook niet worden gekotst, maar vaak gebeurd dit wel.
er is ook nog BED, vreetbuien zonder uithongeren/kotsen.
de TS heeft gelijk waar het gaat om het begin van Anorexia. Hetgeen je ziet op tv creeert een ideaalbeeld. Een week anorexia zou ook helemaal niet slecht zijn. Het gaat om de periode erna, als het in je hoofd zit. En niet iedereen die skinny is of zich uitgehongerd heeft, lijdt aan anorexia of boulimia. Het gaat niet om het afvallen, maar om wat je erbij denkt.
Het verschil tussen anorexia en boulimia is trouwens de vreetbuien. Bij anorexia kan er ook worden gekotst, en bij boulimia, dus met vreetbuien, ook niet worden gekotst, maar vaak gebeurd dit wel.
er is ook nog BED, vreetbuien zonder uithongeren/kotsen.
*glimlacht flauwtjes, schudt hoofd en kijkt (voor de zoveelste keer!) meewarig robh's kant op...
Ga toch zieken en rellen in ONZ of KLB, jochie...
Ga toch zieken en rellen in ONZ of KLB, jochie...
De meeste vrouwen preferen toch ook een man die er goed uitziet, tov een of andere papzak? Begrijp me niet verkeerd ik ben niet pro-eetstoornis of iets maar, vind niet dat je dit kan afschuiven op de mannen.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 17:13 schreef DarkDancer het volgende:
dit word mede aangemoedigd doordat jonge ventjes graag een slanke denk hebben.
Sorry hoor TS maar jij weet ECHT niet wat een eetstoornis inhoudt. Mijn zusje heeft een eetstoornis (gehad?), ze moest eten als ze ongelukkig was, gekwetst was etc. daar door is ze flink dik geworden, en daarom werd ze ongelukkiger en wou ze meer eten etc. Ondertussen is ze meer dan 40 kilo afgevallen in het afgelopen jaar (zij kon die kilos wel makkelijk missen, maar de manier waarop ze ze afviel is absoluut niet gezond te noemen) maar nog steeds zit er in haar kop vast dat ze dik en lelijk is, terwijl ze er nu onwijs leuk uitziet. Mensen met een eetstoornis voelen zich meestal minderwaardig en zitten zichzelf daarbij ook nog is compleet de put in te denken omdat ze niet tevreden zijn met zichzelf, maar stellen daarbij ook nog is iedere keer hogere eisen aan zichzelf en proberen op een (bijna) suicidale manier af te vallen omdat ze denken dat ze dan gelukkiger worden, maar dat is dus NIET zo, hoeveel iemand met anorexia ook afvalt, ze zal bijna altijd zeggen dat het nog niet genoeg is, of krijgt een "bunge" komt 2 kilo aan en wordt weer zwaar depressief. Mensen met een eetstoornis hebben echt een probleem, ze zitten in een cirkel waar ze het eind nog begin van kunnen zien, en als ze zichzelf niet een keer tegenkomen komen ze er NIET uit zonder hulp vna andere. Dus ga ze absoluut NIET steunen in hun gedrag want ze maken zichzelf alleen maar minder gelukkig
Psssst, hij wil provoceren. Sommige mensen vinden dat grappig...quote:Op vrijdag 26 augustus 2005 11:45 schreef terror623 het volgende:
Sorry hoor TS maar jij weet ECHT niet wat een eetstoornis inhoudt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hey ami,quote:Op woensdag 24 augustus 2005 09:17 schreef Ami80 het volgende:
[knip]
Aan degenen die een ES hebben gehad: hoe zijn jullie eruit gekomen? Wat was het keerpunt?
Interesant verhaal wat je daar verteld. Ik zit op het moment met een vergelijkbaar dilemma. Mijn vriedin heeft ook een eetstoornis. Daar zijn we nu beide wel uit. Ze heeft ook zelf wel het ziekte inzicht dat er iets aan de hand is. Waardoor ze dus veel minder gaat eten, laxantia gebruikt en overdreven veel sporten. Dit is niet continu maar gaat bij vlagen. Soms voelt ze zich prima en is er geen wolkje aan de hemel. Maar zo kan ze van de ene op de andere dag overslaan, en zich compleet ongelukkig voelen.
Maar als je het goed vind stuur ik je een keer een fotoboek bericht, of een mailtje. Want ik wil wel eens van je horen hoe je er mee omgaat.
Dan nog voel je nog maar een miniem deel van alle pijn en verdriet die iemand met een eetstoornis meemaakt.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:42 schreef boekenworm het volgende:
Waarom leef jezelf niet twee week van een appel. Dan kun je met een gezonde geest eens voelen wat het gevolg is.
Ik vond persoonlijk het zo obsessief met je gewicht en eten en kalorieen, en in combinatie daarmee je zelfvertrouwen, bezig zijn nog veel uitputtender dan het niet eten en braken/laxeren.
Maar ik geloof ook dat dit meer een reltopic is dan dat ts het nou echt meent.
Daar heb je wel gelijk in, in die tijd zit enkel vol met haat. Alleen hij zag het ernstige er niet van in, en dit is een goed begin van het leed.
(personelijk vind ik nu het ergste dat er geen 1 tand of kies in mijn mond is zonder minstens 1 vulling).
(personelijk vind ik nu het ergste dat er geen 1 tand of kies in mijn mond is zonder minstens 1 vulling).
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
@NoXxa: zie mail
Volgende week eerste intake, ben zo blij dat ze gaat! Niet dat ze het voor zichzelf doet, want van haarzelf hoeft het niet ('ik voel me prima'), maar het is wel een eerste stap.
Dat kenmerkt ook meteen hoe obsessief een eetstoornis is: je walgt ervan dat je tanden slecht worden door het kotsen, maar gaat er toch mee door. Dat is bij mijn vriendin ook: die blijft niet of nauwelijks eten ondanks dat ze weet dat ze zichzelf in gevaar brengt, haar kinderwens, en haar sociale leven.quote:Mijn tanden zijn aan het uitvallen door het kotsen
Volgende week eerste intake, ben zo blij dat ze gaat! Niet dat ze het voor zichzelf doet, want van haarzelf hoeft het niet ('ik voel me prima'), maar het is wel een eerste stap.
De topicstarter is duidelijk niet helemaal wijs. Als hij een vriendin heeft die een paar kilo's te zwaar is, vindt hij het dus prima als ze stopt met eten/ al haar eten uitkotst? Ik ben benieuwd hoe hij daarover denkt als hij zelf ziet hoe zoiets een mens kan veranderen, hoe slecht het is en hoe dat vertekende zelfbeeld nooit helemaal verdwijnt.
Even tussendoor: de TS heeft zijn mening inmiddels, na meer gehoord te hebben over eetstoornissen, volledig aangepast.
Probeer dus niet op TS te gaan schelden, zijn 1e post is inmiddels achterhaald....
Probeer dus niet op TS te gaan schelden, zijn 1e post is inmiddels achterhaald....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Denkt je vriendin er aan om er iets aan te gaan doen? Hoe ernstig schat jij zelf de situatie in?quote:Op vrijdag 26 augustus 2005 20:15 schreef NoXxa het volgende:
[..]
Ik zit op het moment met een vergelijkbaar dilemma. Mijn vriedin heeft ook een eetstoornis. Daar zijn we nu beide wel uit. Ze heeft ook zelf wel het ziekte inzicht dat er iets aan de hand is. Waardoor ze dus veel minder gaat eten, laxantia gebruikt en overdreven veel sporten. Dit is niet continu maar gaat bij vlagen. Soms voelt ze zich prima en is er geen wolkje aan de hemel. Maar zo kan ze van de ene op de andere dag overslaan, en zich compleet ongelukkig voelen.
En héle super goede vriendin van mij is nu sinds 3 maanden in therapie....mijn vriendin (psychologie gestudeerd), ikzelf en een vriend zijn echt haar 'supertrio' dat haar door deze tijd heen sleept.....voor ons aan de ene kant geweldig als we zien hoe zij vooruit gaat, maar ook pijnlijk als we zien hoe diep haar dalen nu al zijn en gaan worden.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Therapie is een eerste stap, een stap die mijn vriendin vandaag gaat beginnen, en hopelijk een beginpunt is voor de lange weg naar genezing. De therapie zal wel een zwaar proces worden, en de dalen zullen steeds dieper worden naar mate het gewicht weer wat toeneemt, maar we gaan ervoor...
Het zal zeker zwaar worden, ze zal ook altijd wel met haar gewicht bezig blijven, maar hopelijk helpt de therapie. Gaat ze intern in een kliniek of losse therapie?
Is inderdaad een eerste stap....
Ben of wel benieuwd of ze intern gaat of losse therapie....
Ben of wel benieuwd of ze intern gaat of losse therapie....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
vandaag was de intake, dus de uitslag daarvan moet nog komen. Heb net gebeld, maar ze wil het er niet over hebben, geen zin hoe goed het wel niet is om in therapie te gaan. Frustratie alom, en zo blijkt weer eens hoeveel geduld je moet hebben.
Arghhhh!
Arghhhh!
Ja Ami, hou er al vast rekening mee dat zij tijdens de behandeling witte (compleet aantrekkende) en zwarte (compleet afstontende) momenten zal hebben, en dat deze meerdere malen per dag kunnen wisselen.....
Ben jij haar beste vriendin?
Ben jij haar beste vriendin?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Wil ze echt genezen of doet ze dit puur omdat het moet (druk van de omgeving)? Erkent ze dat ze een probleem heeft?
Erkennen doet ze het wel, en ze wil enerzijds wel beter worden omdat ze genoeg heeft van de situatie: ze is niet meer de vrouw die ze ooit geweest is en verlangt ernaar weer zo te zijn als toen ze nog niet ziek was.
Maar anderzijds, en dat gevoel heeft de overhand, wil ze absoluut niet in therapie, maar doet ze het voor haar omgeving. Ze kan gewoon niet zonder haar anorexia, hoe vreemd dat ook mag klinken voor een buitenstaander.
Maar anderzijds, en dat gevoel heeft de overhand, wil ze absoluut niet in therapie, maar doet ze het voor haar omgeving. Ze kan gewoon niet zonder haar anorexia, hoe vreemd dat ook mag klinken voor een buitenstaander.
Ja, dat weet ik, maar het is zwaar om geen openheid te hebben.quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 15:06 schreef CleeJee het volgende:
Ja Ami, hou er al vast rekening mee dat zij tijdens de behandeling witte (compleet aantrekkende) en zwarte (compleet afstontende) momenten zal hebben, en dat deze meerdere malen per dag kunnen wisselen.....
Ben jij haar beste vriendin?
Ik ben haar vriend...
Klinkt niet vreemd. Het is voor haar een gewoontje, maar ook iets waarover ze controle heeft. Ik herken er wel wat in, niet dat ik zelf een eetstoornis heb gehad, maar ik heb het gevoel dat ik wel vlakbij heb gezeten. Gelukkig hou ik te veel van lekker eten
Oeps, Ami, mijn excuses....
Hmm, dan zit je er helemaal bovenop ja..... heb jij het idee dat je haar (zoveel als mogelijk) snapt? Ik merk aan mijn goede vriendin dat zij juist dat heel erg nodig heeft, mensen die de moeite doen om haar proberen te snappen....
En dat 'niet zonder kunnen'klinkt niet vreemd, integendeel, dat is juist het probleem!
Hmm, dan zit je er helemaal bovenop ja..... heb jij het idee dat je haar (zoveel als mogelijk) snapt? Ik merk aan mijn goede vriendin dat zij juist dat heel erg nodig heeft, mensen die de moeite doen om haar proberen te snappen....
En dat 'niet zonder kunnen'klinkt niet vreemd, integendeel, dat is juist het probleem!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
omdat, robh, de meesten daarvan het niet goed in verhouding kunnen zien.quote:Op zaterdag 20 augustus 2005 13:11 schreef robh het volgende:
Ik zag vorige week een indrukwekkende documentaire over eetstoornissen bij jonge vrouwen. De documentaire ging voornamelijk over tieners met boulimia en/of anorexia, maar ook de ouders en mensen uit de omgeving kwamen daarbij aan het woord.
Toen de meiden aan het woord kwamen en zij hun verhaal vertelden had ik inderdaad het idee dat er wel wat pondjes af mochten. Niet dat ze dik waren hoor, integendeel, maar de proporties klopten niet helemaal. Een van de meisjes had bijvoorbeeld geen borsten maar wel een, in verhouding, grote bips. Als ik zoiets zie dan kan ik mij persoonlijk wel voorstellen dat je met zo'n figuur niet lekker in je vel zit en je er wat aan wilt doen. Hoe je het doet ligt bij jezelf. Je kunt sporten, je kunt je laten liposucken, maar wat ook kan is gewoon niet eten. Of wel eten en dan de boel uitkotsen. De meid in kwestie koos voor de laatste optie en was, gelukkig voor haar, inmiddels al 10 kilo kwijtgeraakt in een maand.
De ouders en de mensen uit de omgeving van deze meid reageerden allen geschokt. Ze vonden het onaanvaardbaar dat zij haar eigen keuze maakte betreffende hoe ze wou afvallen. Ziek was ze. Therapie en eindeloos gezever over hoe slecht het wel niet was om het zo te doen, dat was dé oplossing. Nou, ik weet wel zeker dat je die kilo's er niet afkrijgt door er tegen aan te praten..
Ik denk dan op zo'n moment, laat haar toch lekker haar gang gaan. Ze valt er niemand mee lastig, ze doet er niemand kwaad mee. Ze wil alleen lekker strak in haar vel zitten, zodat ze een vriendje kan pimpen op school en niet meer uitgelachen wordt om haar figuur.
Ja maar, hoorde je de deskundigen roepen, dat komt allemaal door de bladen, die scheppen een ideaalbeeld waaraan alle vrouwen moeten voldoen! De bladen dus waarin alleen volslanke lekkere modellen staan afgebeeld. Deze bladen creeren een modetrend waarin slank de norm is en dik passé. Nou, eerlijk, daar ben ik het helemaal mee eens zal ik je vertellen. Ik heb ook liever slank dan dik. Voor mij hoeven 3 rollen niet.
En zo heeft iedereen zijn eigen voorkeur.
Laten we eerlijk zijn, als zo'n meid af wil slanken op een voor haar plezierige manier, wie zijn wij dan om haar voor gek te verslijten en te doen alsof ze ziek is?
hun beeld is scheef. het zou tegen hun eigen bestwil zijn om ze daar niet in te
ondersteunen en misschien soms de weg te wijzen.. (omdat ze zelf vaak niet in
staat zijn een objectief beeld te kunnen vormen)
Those who do not feel the music think the dancer mad.
Problemen zou ik het niet direct noemen. Ik let nog steeds heel erg op wat ik eet, wat erin zit enz enz. Soms voel ik me schuldig als ik iets gegeten heb, maar ik kan het tegenwoordig erg goed relativeren. Ik moet zeggen dat het ook erg scheelt dat ik vaak sport, daardoor komt dat schuldgevoel minder vaak opzetten. Maar als ik dan eens niet ga sporten, voel ik me weer schuldig. Helemaal gezond is dat schuldgevoel niet, maar ik sla geen maaltijden over en sta nooit meer op de weegschaal. Sinds ik sport probeer ik puur te kijken naar hoe ik eruit zie (al kan dat zelfbeeld soms wat vertekend zijn) en hoe mijn kleren zitten. Je zal me nooit aantreffen met een grote zak snoep, maar eens in de week mag ik van mezelf als avondeten pizza of iets anders qua junkfood en dan valt het schuldgevoel mee. Ik wil gewoon pertinent niet alleen aan eten denken of me rot voelen als ik eet. Door het sporten heb ik door dat mijn lichaam energie nodig heeft en energie haal je uit eten. Bovendien heb ik door te weinig eten darmproblemen gekregen, niet heel ernstig, maar een paar weken niet kunnen p**pen. Die problemen zijn nu over. Het is gewoon echt slecht voor je lichaam. Ach, ik denk dat ik nu niet veel verschil van de gemiddelde vrouw die op haar lijn probeert te letten.
Het klinkt alsof je op een gezonde wijze volledig alles onder controle hebt!!quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 16:55 schreef Sweetheart1984 het volgende:
Problemen zou ik het niet direct noemen. Ik let nog steeds heel erg op wat ik eet, wat erin zit enz enz. Soms voel ik me schuldig als ik iets gegeten heb, maar ik kan het tegenwoordig erg goed relativeren. Ik moet zeggen dat het ook erg scheelt dat ik vaak sport, daardoor komt dat schuldgevoel minder vaak opzetten. Maar als ik dan eens niet ga sporten, voel ik me weer schuldig. Helemaal gezond is dat schuldgevoel niet, maar ik sla geen maaltijden over en sta nooit meer op de weegschaal. Sinds ik sport probeer ik puur te kijken naar hoe ik eruit zie (al kan dat zelfbeeld soms wat vertekend zijn) en hoe mijn kleren zitten. Je zal me nooit aantreffen met een grote zak snoep, maar eens in de week mag ik van mezelf als avondeten pizza of iets anders qua junkfood en dan valt het schuldgevoel mee. Ik wil gewoon pertinent niet alleen aan eten denken of me rot voelen als ik eet. Door het sporten heb ik door dat mijn lichaam energie nodig heeft en energie haal je uit eten. Bovendien heb ik door te weinig eten darmproblemen gekregen, niet heel ernstig, maar een paar weken niet kunnen p**pen. Die problemen zijn nu over. Het is gewoon echt slecht voor je lichaam. Ach, ik denk dat ik nu niet veel verschil van de gemiddelde vrouw die op haar lijn probeert te letten.
Ik ben sinds kort te weten gekomen dat mijn vriendin een eetstoornis heeft, dan wel aan het ontwikkelen is. Dus ik volg de fok topics nouwlettend. En heb her en der al mail contact met users. (helemaal top!!)
Op dit moment gaat het weer goed, en we kunnen er steeds beter over praten. Het valt niet altijd mee maar ik geloof dat we op de goede weg zitten.
tvp
Ik ben opgenomen geweest,en ik MOEST mijn laxeer afbouwen.Van 5 naar 2 gegaan Ik wilde het ook niet voor mezelf(want ik merkte niet hoe slecht het was.)Maar achteraf ben ik echt zo blij dat ik ben gaan afbouwenquote:Op zondag 28 augustus 2005 22:47 schreef Ami80 het volgende:
@NoXxa: zie mail
[..]
Dat kenmerkt ook meteen hoe obsessief een eetstoornis is: je walgt ervan dat je tanden slecht worden door het kotsen, maar gaat er toch mee door. Dat is bij mijn vriendin ook: die blijft niet of nauwelijks eten ondanks dat ze weet dat ze zichzelf in gevaar brengt, haar kinderwens, en haar sociale leven.
Volgende week eerste intake, ben zo blij dat ze gaat! Niet dat ze het voor zichzelf doet, want van haarzelf hoeft het niet ('ik voel me prima'), maar het is wel een eerste stap.
Goedemorgen weer ,
Goed gedaan HeaRt_woRm, laxeermiddelen zijn echt slecht. Toen het met mij minder ging heb ik dat ook gebruikt. Ik woonde nog thuis, avondeten viel haast niet onderuit te komen. Dus na het eten heb ik wel eens overgegeven, maar dan nog hield ik het gevoel dat er vanalles nog in zat, dus dan maar laxeermiddelen. Echt troep dat spul. Ik was nog vrij jong, ging naar de drogist en vroeg om twee pakjes laxeermiddelen... ja en die geven ze gewoon mee aan een meisje van 15 hoor :S ... Oké, op laxeermiddelen zit geen minimumleeftijd, maar toch.. Eigenlijk zou dat wel moeten. Het wordt jonge meisjes die beginnen met afvallen en uiteindelijk doorslaan gewoon te makkelijk gemaakt vind ik. Mede door die troep en het niet eten is het uiteindelijk misgegaan met mijn darmen, je darmen wennen aan de laxeermiddelen, als je daarmee stopt werken ze niet meer zo goed uit zichzelf en als je dan ook nog eens niets/ amper eet, tja dan krijg je dus een vastloper. Als ik zo lees en hoor wat er allemaal kan gebeuren met mensen die echt een zware eetstoornis krijgen ben ik echt blij dat ik uit mezelf heb kunnen stoppen met dat idiote gedoe. Net op tijd het licht gezien
Wel super dat jullie erover kunnen praten NoXxa, dat helpt haar echt! Als je in zoiets zit, geloof je echt dat niemand je begrijpt. Het is ook wel heel moeilijk te begrijpen........
x
Goed gedaan HeaRt_woRm, laxeermiddelen zijn echt slecht. Toen het met mij minder ging heb ik dat ook gebruikt. Ik woonde nog thuis, avondeten viel haast niet onderuit te komen. Dus na het eten heb ik wel eens overgegeven, maar dan nog hield ik het gevoel dat er vanalles nog in zat, dus dan maar laxeermiddelen. Echt troep dat spul. Ik was nog vrij jong, ging naar de drogist en vroeg om twee pakjes laxeermiddelen... ja en die geven ze gewoon mee aan een meisje van 15 hoor :S ... Oké, op laxeermiddelen zit geen minimumleeftijd, maar toch.. Eigenlijk zou dat wel moeten. Het wordt jonge meisjes die beginnen met afvallen en uiteindelijk doorslaan gewoon te makkelijk gemaakt vind ik. Mede door die troep en het niet eten is het uiteindelijk misgegaan met mijn darmen, je darmen wennen aan de laxeermiddelen, als je daarmee stopt werken ze niet meer zo goed uit zichzelf en als je dan ook nog eens niets/ amper eet, tja dan krijg je dus een vastloper. Als ik zo lees en hoor wat er allemaal kan gebeuren met mensen die echt een zware eetstoornis krijgen ben ik echt blij dat ik uit mezelf heb kunnen stoppen met dat idiote gedoe. Net op tijd het licht gezien
Wel super dat jullie erover kunnen praten NoXxa, dat helpt haar echt! Als je in zoiets zit, geloof je echt dat niemand je begrijpt. Het is ook wel heel moeilijk te begrijpen........
x
@HeaRt_woRm: Goed om te horen, ben je er nu helemaal vanaf?
Gisteren 's avonds nog even met haar weg geweest. Niet over de intake gepraat, daar was ze nog niet klaar voor. Nou ja, dat zal dan zo moeten zijn, ik sta er met gemengde gevoelens tegenover dat ik verder nog niets weet. Geduld!
Geeft nix hoor, kun jij toch niet weten! Of ik haar snap? Tja, je doet natuurlijk zoveel mogelijk je best, en haar gedachtengangen kan ik, hoe krom ook, wel volgen. Maar bij het gevoel dat ze heeft kun je je niks voorstellen als buitenstaander denk ik. En dat is wel het moeilijke: je weet dat ze het erg zwaar heeft, je probeert te steunen en te helpen, maar je dringt nooit door tot de essentie. Jij zult ook uit ervaring wel weten dat je op een gegeven moment niet veel anders kunt doen dan er rekening mee houden (wisselende buien, onwilligheid, weinig het gevoel hebben dat er contact van haar kant komt, etc.)quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 15:34 schreef CleeJee het volgende:
Oeps, Ami, mijn excuses....
Hmm, dan zit je er helemaal bovenop ja..... heb jij het idee dat je haar (zoveel als mogelijk) snapt? Ik merk aan mijn goede vriendin dat zij juist dat heel erg nodig heeft, mensen die de moeite doen om haar proberen te snappen....
En dat 'niet zonder kunnen'klinkt niet vreemd, integendeel, dat is juist het probleem!
Gisteren 's avonds nog even met haar weg geweest. Niet over de intake gepraat, daar was ze nog niet klaar voor. Nou ja, dat zal dan zo moeten zijn, ik sta er met gemengde gevoelens tegenover dat ik verder nog niets weet. Geduld!
Ik weet niet of je het tegen mij of Heart_worm hebt, maar ik heb de situatie onder controle vind ik zelf. Ik eet netjes drie keer per dag, neem geen pillen en geef niet over na het eten. Maar goed, ik zat er ook nog niet heel diep in gelukkig. Gisteren lekker gesport, daarna voel ik me helemaal voldaan. Als ik niet sport, ga ik me wel schuldig voelen, maar ja zoveel vrouwen voelen zich weleens schuldig na eten of niet sporten. Ik heb het zelf inmiddels door als het weer een klein beetje de foute kant op gaat en dan doe ik er echt iets aan.
Hoop echt dat je vriendin goede hulp krijgt bij de therapie!
Hoop echt dat je vriendin goede hulp krijgt bij de therapie!
Klinkt heftig, wat die middelen wel niet aan kunnen richten. Echt respect dat je jezelf bij de haren hebt kunnen pakken!quote:Op woensdag 31 augustus 2005 08:27 schreef Sweetheart1984 het volgende:
Goedemorgen weer ,
Goed gedaan HeaRt_woRm, laxeermiddelen zijn echt slecht. Toen het met mij minder ging heb ik dat ook gebruikt. Ik woonde nog thuis, avondeten viel haast niet onderuit te komen. Dus na het eten heb ik wel eens overgegeven, maar dan nog hield ik het gevoel dat er vanalles nog in zat, dus dan maar laxeermiddelen. Echt troep dat spul. Ik was nog vrij jong, ging naar de drogist en vroeg om twee pakjes laxeermiddelen... ja en die geven ze gewoon mee aan een meisje van 15 hoor :S ... Oké, op laxeermiddelen zit geen minimumleeftijd, maar toch.. Eigenlijk zou dat wel moeten. Het wordt jonge meisjes die beginnen met afvallen en uiteindelijk doorslaan gewoon te makkelijk gemaakt vind ik. Mede door die troep en het niet eten is het uiteindelijk misgegaan met mijn darmen, je darmen wennen aan de laxeermiddelen, als je daarmee stopt werken ze niet meer zo goed uit zichzelf en als je dan ook nog eens niets/ amper eet, tja dan krijg je dus een vastloper. Als ik zo lees en hoor wat er allemaal kan gebeuren met mensen die echt een zware eetstoornis krijgen ben ik echt blij dat ik uit mezelf heb kunnen stoppen met dat idiote gedoe. Net op tijd het licht gezien
Wel super dat jullie erover kunnen praten NoXxa, dat helpt haar echt! Als je in zoiets zit, geloof je echt dat niemand je begrijpt. Het is ook wel heel moeilijk te begrijpen........
x
Die thuissituatie is echt zoooo belangrijk! Bij een vriendin van me heeft het gezinsleven haar ook beschermd tegen een eetstoornis, want dat ging ook de verkeerde kant op met het verstoppen van voedsel, extreem sporten, en dergelijke.
Heb je al een goed gesprek kunnen hebben, NoXxa?
Dankjewel! Als je niet op ondergewicht zit en jezelf op deze manier kunt reguleren zonder op een weegschaal te hoeven staan, dan ben je inderdaad top bezig!quote:Op woensdag 31 augustus 2005 08:45 schreef Sweetheart1984 het volgende:
Ik weet niet of je het tegen mij of Heart_worm hebt, maar ik heb de situatie onder controle vind ik zelf. Ik eet netjes drie keer per dag, neem geen pillen en geef niet over na het eten. Maar goed, ik zat er ook nog niet heel diep in gelukkig. Gisteren lekker gesport, daarna voel ik me helemaal voldaan. Als ik niet sport, ga ik me wel schuldig voelen, maar ja zoveel vrouwen voelen zich weleens schuldig na eten of niet sporten. Ik heb het zelf inmiddels door als het weer een klein beetje de foute kant op gaat en dan doe ik er echt iets aan.
Hoop echt dat je vriendin goede hulp krijgt bij de therapie!
Zit niet meer op ondergewicht, door het sporten heb ik meer spiermassa gekweekt. Niet dat ik een bodybuilder ben, maar gezond gewicht.
Helemaal als je thuis woont of samen woont kunnen mensen het sneller doorhebben gelukkig. In het begin kom je er misschien nog mee weg als je smoesjes gebruikt, maar dat is snel over hoor. Maar ja, als zo'n meisje dan gaat studeren en op kamers gaat........
Krijgt je vriendin interne therapie of losse sessies? Gaat ze ook in een praatgroep voor mensen met eetstoornissen?
Helemaal als je thuis woont of samen woont kunnen mensen het sneller doorhebben gelukkig. In het begin kom je er misschien nog mee weg als je smoesjes gebruikt, maar dat is snel over hoor. Maar ja, als zo'n meisje dan gaat studeren en op kamers gaat........
Krijgt je vriendin interne therapie of losse sessies? Gaat ze ook in een praatgroep voor mensen met eetstoornissen?
Blij te zien dat Ami80 er echt wil zijn voor zijn vriendin.... Helaas ken ik ook het tegenovergestelde.....
Familie van vriendin van me die wil niks weten van de eetstoornis van haar (komt ook doordat zij het idee hebben dat de hele buitenwereld slecht is en problemen binnenshuis horen te blijven) en van een ex-collega weet ik dat de vriend het aan het begin niet kon begrijpen én er ook niets over wilde lezen om het wel te begrijpen....
Ami80, ik wens je heel veel succes! En, nog een tip uit de reeks 'hoe om te gaan met vrouwen': als zij iets verteld, probeer niet gelijk advies te geven, laat haar eerst volledig uitpraten! (vaak helpt dat namelijk al....)
Familie van vriendin van me die wil niks weten van de eetstoornis van haar (komt ook doordat zij het idee hebben dat de hele buitenwereld slecht is en problemen binnenshuis horen te blijven) en van een ex-collega weet ik dat de vriend het aan het begin niet kon begrijpen én er ook niets over wilde lezen om het wel te begrijpen....
Ami80, ik wens je heel veel succes! En, nog een tip uit de reeks 'hoe om te gaan met vrouwen': als zij iets verteld, probeer niet gelijk advies te geven, laat haar eerst volledig uitpraten! (vaak helpt dat namelijk al....)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik ben nooit opgenomen geweest en ik ben uit mijzelf gestopt.
Ik slikte op een gegeven moment 3 stackers per dag en at overdag alleen een sinaasappel. Avond eten kwam ik vaak niet onderuit maar ik schepte heel weinig op en at super langzaam. Ook stond ik onder de koude douche om maar calorieen te verbranden. Ik werd vegetarisch zodat ik ook geen vlees hoefde te eten etc etc.
Toen ik Knut leerde kennen ging het ineens beter, beetje bij beetje ging ik gewoon eten enzo.
Ik blijf het wel lastig vinden vooral omdat ik nu echt wel wat flinker ben. Ik kom nu veel sneller aan en dat is wel kut, maar ik ben nu gezond aan het afvallen tot ik op een normaal gewicht zit en als ik doorsla merkt Knut dat echt wel
Ik blijf me trouwens wel schuldig voelen als ik eet, maar ik denk dat dat nooit meer weggaat
Ik slikte op een gegeven moment 3 stackers per dag en at overdag alleen een sinaasappel. Avond eten kwam ik vaak niet onderuit maar ik schepte heel weinig op en at super langzaam. Ook stond ik onder de koude douche om maar calorieen te verbranden. Ik werd vegetarisch zodat ik ook geen vlees hoefde te eten etc etc.
Toen ik Knut leerde kennen ging het ineens beter, beetje bij beetje ging ik gewoon eten enzo.
Ik blijf het wel lastig vinden vooral omdat ik nu echt wel wat flinker ben. Ik kom nu veel sneller aan en dat is wel kut, maar ik ben nu gezond aan het afvallen tot ik op een normaal gewicht zit en als ik doorsla merkt Knut dat echt wel
Ik blijf me trouwens wel schuldig voelen als ik eet, maar ik denk dat dat nooit meer weggaat
@Sweetheart1984: ik weet nog niet wat ze gaat doen, of het dagopname wordt, klinische behandeling, of deeltijd. Dat moet gaan blijken gedurende het vervolg van de intake. Een intake bestaat uit verschillende sessies waarin verschillende aspecten van de client worden bekeken. Er wordt dan een behandelingsvoorstel gedaan, waarna overlegd wordt met de client of dat voorstel de goede vorm heeft. Denk dus dat het nog wel een tijdje kan duren voordat we echt weten wat er gaat gebeuren.
Ik heb het vermoeden dat het in elk geval de opname-kant op gaat, want ze is al te ver afgezakt voor een zelfhulpgroep denk ik. Maar het maakt me niet uit hoe zwaar de therapievorm gaat worden, als hij maar past bij de situatie.
@CleeJee: dank voor de tip! Je hebt natuurlijk hartstikke gelijk, maar het is soms best moeilijk om niks te zeggen hoor! Maar je merkt ook wel vaak dat welk advies je ook geeft, het heeft weinig zin. Ze moet zelf met een plan komen wat haar 'goed voelt'. Overigens is het wel een manier om ideeën aan te dragen...
Maar ik ben met je eens dat je niet de hele tijd adviezen moet gaan uitdragen of de hele tijd het onderwerp moet aansnijden. Dan heb je ook geen relatie meer joh, dat is geen doen! Het is een beetje een evenwicht zoeken op een labiel gespannen lijntje.
Wel erg trouwens dat die familie niks wil weten van de eetstoornis van die vriendin van je! Dat helpt ook lekker averechts: heeft ze de moed genomen om haar familie in vertrouwen te nemen, wordt ze vervolgens afgestoten! Het probleem ontkennen is echt heel slecht, ik snap ook niet dat mensen dat kunnen doen. Kan er ook boos om worden. Je houdt toch van je dochter, je hebt toch ogen in je kop! Onbegrijpelijk.
@Silmarwen: gefeliciteerd joh! Geweldig om nogmaals van iemand te lezen die ermee om heeft leren gaan... Hoe komt het dat er opeens een omslagpunt kwam toen je Knut leerde kennen?
Ik heb het vermoeden dat het in elk geval de opname-kant op gaat, want ze is al te ver afgezakt voor een zelfhulpgroep denk ik. Maar het maakt me niet uit hoe zwaar de therapievorm gaat worden, als hij maar past bij de situatie.
@CleeJee: dank voor de tip! Je hebt natuurlijk hartstikke gelijk, maar het is soms best moeilijk om niks te zeggen hoor! Maar je merkt ook wel vaak dat welk advies je ook geeft, het heeft weinig zin. Ze moet zelf met een plan komen wat haar 'goed voelt'. Overigens is het wel een manier om ideeën aan te dragen...
Maar ik ben met je eens dat je niet de hele tijd adviezen moet gaan uitdragen of de hele tijd het onderwerp moet aansnijden. Dan heb je ook geen relatie meer joh, dat is geen doen! Het is een beetje een evenwicht zoeken op een labiel gespannen lijntje.
Wel erg trouwens dat die familie niks wil weten van de eetstoornis van die vriendin van je! Dat helpt ook lekker averechts: heeft ze de moed genomen om haar familie in vertrouwen te nemen, wordt ze vervolgens afgestoten! Het probleem ontkennen is echt heel slecht, ik snap ook niet dat mensen dat kunnen doen. Kan er ook boos om worden. Je houdt toch van je dochter, je hebt toch ogen in je kop! Onbegrijpelijk.
@Silmarwen: gefeliciteerd joh! Geweldig om nogmaals van iemand te lezen die ermee om heeft leren gaan... Hoe komt het dat er opeens een omslagpunt kwam toen je Knut leerde kennen?
Silmarwen....mega knap van je!
Ja, zo kun je zien dat iets heel positiefs in je leven je ogen zomaar ineens kan openen....
Eten zal voor mensen met een eetstoornis het hele leven lang een punt van aandacht blijven, het is alleen maar hoe je ermee omgaat....
Ja, zo kun je zien dat iets heel positiefs in je leven je ogen zomaar ineens kan openen....
Eten zal voor mensen met een eetstoornis het hele leven lang een punt van aandacht blijven, het is alleen maar hoe je ermee omgaat....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@ Ami80: weet jij precies hoe (door welke gebeurtenissen) en wanneer de eetstoornis is ontstaan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nou het heeft vooral geholpen dat Knut mij niet verooordeelde. Hij zei niet steeds "doe dat nou niet" Bovendien ging alles toen ineens lekker en had ik het gevoel de controle terug te hebben dus niet eten werd minder belangrijk eigenlijk. Ik werd weer positief en vrolijker. Heel gek
Nee, niet precies. Of eigenlijk: ik tast volledig in het duister!quote:Op woensdag 31 augustus 2005 12:07 schreef CleeJee het volgende:
@ Ami80: weet jij precies hoe (door welke gebeurtenissen) en wanneer de eetstoornis is ontstaan?
Wel is duidelijk dat de 'ingrediënten' voor de eetstoornis allemaal aanwezig waren: faalangst, perfectionisme, overspannenheid, en enkele nare ervaringen in het verleden. Tesamen zullen die wel bijgedragen hebben. De overspannenheid en het niet door kunnen gaan met de opleiding was de trigger denk ik. Het was ook niet zo dat de anorexia ontstond door een uit de hand gelopen lijnpoging zoals je wel vaker hoort, of door het niet kunnen voldoen aan een schoonheidsideaal. Nee, het was vooral een vorm van controle zoeken en dat vinden in het beteugelen van het eetgedrag. Eigenlijk net zoals bij Silmarwen denk ik.
Hmmm, dat lijkt me heel zwaar...als je de diepere oorzaken niet kent..... want die zijn eignelijk altijd de veroorzaker van de eetstoornis....de één uit het door juist veel te gaan eten, de ander door juist niets te eten.....
Hoe lang heb je nu met haar?
Dat lijnpoging en ideaal zijn vaak niet de oorzaken hoor, het controle zoeken veel meer! de hele ziekte draait om controle, zij wordt blij van het feit dat zij haar 'honger gevoel' onder controle kan hebben en zo zoekt ze nog meer controle-momenten....
Hoe gaat het met jou verder? vertel eens meer over jezelf en hoe jij in haar ziekte staat?
Hoe lang heb je nu met haar?
Dat lijnpoging en ideaal zijn vaak niet de oorzaken hoor, het controle zoeken veel meer! de hele ziekte draait om controle, zij wordt blij van het feit dat zij haar 'honger gevoel' onder controle kan hebben en zo zoekt ze nog meer controle-momenten....
Hoe gaat het met jou verder? vertel eens meer over jezelf en hoe jij in haar ziekte staat?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
