LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Deze topic is meer bedoeld om vrouwen van bijna 30 en ouder bewuster te maken van de risico's en de manier waarop je baarmoederhalskanker kan krijgen. Er is gewoon nog te weinig over bekend en nu met al die sterren die borstkanker hebben of hebben gehad en dit toch enigszins met elkaar in verbinding staat wil ik eerst beginnen met een stukje persoonlijke voorgeschiedenis. Dit is niet om medelijden te wekken.. in tegendeel, maar ik heb gemerkt dat in mijn tijd (ruim 8 jaar geleden) het doodgezwegen werd.
1997: het jaar waarin ik alweer 30 ga worden en waarbij mijn vrienden hebben aangegeven een groot feest te gaan geven ter ere van een nieuw decennium. In februari tref ik een oproepje thuis aan op de mat. Ze hebben de leeftijd waarop men uitgenodigd wordt voor baarmoederhalskanker verlaagd van 35 naar 30, Uit hun bestand blijkt dat ik dit in april zal worden en daarom kosteloos een uitstrijkje mag laten maken. Internet had ik nog niet dus ik informeren wat een uitstrijkje is. Dan gaan ze met een soort lang wattenstaafje wat slijm (?) van je baarmoeder afhalen en dat gaan ze dan onderzoeken. Tja, informatie wat mij niet zoveel zegt, maar blijkbaar zou het wel eens belangrijk kunnen zijn. Ik maak een afspraak met de huisarts en zijn assistente zou dan het uitstrijkje gaan maken.
Zo gezegd zo gedaan. Lig je daar op de behandeltafel, krijg je zo'n metalen ijzerkoude eendenbek tussen je kruis. Wat een giller. Het staafje zelf heb ik niet gevoeld en het was voorbij voor ik er erg in had. De assistente verteld me dat ik over een week kan bellen voor de uitslag en ik vertrek weer richting huis. Mijn man (tegenwoordig ex-man) vraagt niet eens hoe het is gegaan, maar ja, daar zijn het mannen voor denk ik dan maar. De dag erna moet ik werken en denk ik er totaal niet meer aan totdat het woensdag werd (de dag daarop). Eenmaal thuis van het werk ('s middags) word ik gebeld door de assistente, of ik die middag nog even langs kan komen. Ineens spoken er allerlei gedachtes door je hoofd en weet je niet wat je moet denken. Ik dus alleen richting de huisarts daar het met spoed moest. Eenmaal daar aangekomen ben ik meteen aan de beurt. De huisarts verteld mij de uitslag: PAP 3B. Nu zul je denken: Wat is PAP 3B?
Dat betekent dat zich in de toekomst baarmoederhalskanker zal gaan ontwikkelen. Dit houd dus in dat je naar de gynaecoloog moet voor verder onderzoek. De PAP is onder verdeeld in 7 categorieën te weten PAP 0, 1, 2, 3A, 3B, 4 en 5. 0 en 1 is niet erg. 2 eigenlijk ook niet en voor 3A is er nog steeds geen reden voor paniek. 3B wordt al lastiger, van daaruit zal er dus baarmoederhalskanker gaan ontstaan en 4 en 5 spreken bijna al voor zichzelf. Vanaf 3B zal er ook actie ondernomen gaan worden. (zie ook de link onderaan dit megalange verhaal)
Ik maak dan ook een afspraak met de gynaecoloog. Ik ga naar een academisch ziekenhuis daar mijn man daar aan het werk is dus het is dan makkelijker (dacht ik). Nadat ik bij de huisarts buiten sta (ja de afspraak is daar ter plekke gemaakt) kon ik mijn man niet bereiken en besloot ik naar zijn ouders te gaan (mijn familie woonde ver weg) en daar zak ik dan ook half in elkaar. Ineens weet ik het niet meer. Ik had nog nooit iemand er over horen praten. 's Avonds sprak ik er met Ralf (zo noem ik mijn exman maar even gemakshalve) over. Veel wijzer werd ik niet. Internet hadden we op dat moment niet (achtergebleven gebied denk ik dan maar). Ik geloof dat ik dezelfde week nog in het ziekenhuis terecht kon. Daar gaan ze dus wederom kijken met zo'n eendenbek. Ik voelde me al half niet goed worden. Zei hij dat die dingen er in het metaal maar ook in het plastic waren en bovenal in allerlei maten. De reden was heel simpel: als je al een keer een kind hebt gehad schijn je niet meer zo "strak" te zijn en tja, kinderen had ik niet gebaard. Deze keer ging het dan ook een stuk makkelijker maar het volgende nadeel diende zich aan. Een academisch ziekenhuis hebben ook vele leerlingen dus die kijken dan over de schouder van de gynaecoloog mee. Ik voelde me zeer ongemakkelijk en ook Ralf bleef min of meer op zijn stoel zitten en kon vanaf die kant ook geweldig meekijken. Er werd vastgesteld dat er een lisbiopsie gedaan moest worden. Dit gebeurd onder narcose dus daarvoor moet een nieuwe afspraak gemaakt worden. Wegens het feit dat de arts die dat doet ziek was (spit) moest er een afspraak voor een later tijdstip gemaakt worden. Het werd 23 april. Een dag voor mijn 30e verjaardag. Het kon niet eerder en het zou niet verstandig zijn om het later te doen. De afspraak is gemaakt.
23 april 1997
Om 8 uur moest ik in het ziekenhuis zijn en als de behandeling zou zijn geweest mocht ik als ik bijgekomen was weer naar huis. Ralf was er ook bij. Helaas ging het om 8 uur niet door, er was een spoedgeval tussen gekomen dus wachten. Rond 11 uur werd ik geroepen dat het 's middags gedaan zou worden, maar dat ik mij vast moest gaan voorbereiden. Rond 3 uur was het zover. Eenmaal na de behandeling/onderzoek/operatie kom ik wat bij en komt de arts ook langs. Ralf was in de tussentijd gewoon gaan werken en ze wou hem er ook bij hebben. Ze vertelde dat ze een lisbiopsie had gedaan. Dat is een kegelvormig stuk wat ze uit de baarmoedermond en hals halen. Bij mij had ze direct gezien dat het niet goed was en had gemakshalve de hele baarmoedermond en een groot deel van de hals weggehaald. Zo versuft als ik was kon ik niet echt daarop reageren en ben dan ook naar huis gegaan. Een week later kreeg ik de uitslag. PAP 5. Alle alarmbellen klonken door mijn hoofd. Waarom kon niemand toch vertellen wat er nu met me gebeurde.
Diverse malen daarna ben ik regelmatig op controle geweest en men had mij verteld dat alles weg was gehaald wat fout was en dat ik mij geen zorgen meer hoefde te maken. Na inmiddels een jaar verder en in het begin elke maand en later na 3 maanden voor controle terug te zijn gekomen kreeg ik de melding dat het er weer ontstoken uitzag, maar dat ze dat in de controlebeurten in de gaten zouden houden. Alle keren was ik alleen naar de controles geweest. Ik was het allemaal zat. Niemand in mijn omgeving wist er raad mee en ik blèrde dat het nu wel genoeg was geweest. Ik zei dat ik me net een goedkope h**r voelde die elke keer met de benen wijd in de beugels lag en alle klasgenootjes mochten wel even komen kijken. Zo voelde ik mij ook op dat moment. Ik eiste dat er andere zaken gedaan moesten worden.
Ze stuurde mij naar een psychologe waarmee ik ben gaan praten en heb in die tijd de inwendige onderzoeken geweigerd. Na een jaar liet ik mij op aandringen van de psychologe nog 1 keer testen. Resultaat kun je wel raden. PAP 5. Nu waren en verschillende mogelijkheden en ik koos ervoor dat ik de baarmoeder echt eruit wou hebben met de hals erbij natuurlijk. Ik had ook voor chemo en bestraling kunnen gaan maar het moge jullie duidelijk zijn wat dat met je lijf doet. Ook de psychologe was het met mij eens dat dat de beste oplossing voor mij was en adviseerde dat ook naar de gynaecoloog. Er werd besloten dat het op 14 september 1999 zou gaan gebeuren. De 13e zou ik dan al naar het ziekenhuis komen en het zou een opname van 10 dagen zijn.
Eenmaal thuis begin je er toch met wat meer mensen er over te praten. Ik woonde in een dorp en als je zomaar 10 dagen weg bent is het wel handig dat ze weten wat er aan de hand is en dat konden ze dan beter horen van mij dan van een ander. Het viel mij op dat van de vrouwen die ik er over sprak er minstens de helft al hun baarmoeder kwijt waren om wat voor reden dan ook. Ik dacht nog: waar waren ze al die tijd toen ik ze eigenlijk zo graag om raad wou vragen. Het bleek echt doodgezwegen te worden.
In het ziekenhuis word ik dus behandeld en op zich vond ik de ingreep zelf enorm meevallen. Wel heb ik nu een litteken van links naar rechts van ongeveer 30 cm. Ik was op dinsdag geholpen en op donderdag liep ik al door de gangen heen van het ziekenhuis. Vrijdag had ik wel naar huis gemogen maar het leek de arts verstandig niet al met het weekend naar huis te gaan gezien het bezoek wat je dan krijgt thuis en dat je toch wilt helpen. Ik mocht niets tillen en dat doe je dan toch snel. Besloten werd om 's maandags naar huis te gaan. Mijn baarmoeder zou voor onderzoek naar het laboratorium gaan voor verder onderzoek.
Een maand later moet ik terug komen voor controle. Het litteken was redelijk aan het genezen en mij werd beloofd dat je deze straks nauwelijks nog zou zien daar deze "blind" was aangelegd (hechtingen aan de binnenkant die vanzelf eruit gaan). Ze hadden een mooie bikini lijn gemaakt zodat het niet in het zicht zou zijn als ik in bikini op het strand zou liggen. Eenmaal op de controle kreeg ik de volgende 'klap' te verwerken. Men was er achter gekomen wat de oorzaak was van de hardnekkige PAP 5. Het kwam door een SOA. Nu wist ik even helemaal niet waar ik het zoeken moest. Het bleek dus dat dit door wisselende seksuele contacten kwam en ik was niet vreemd gegaan en Ralf was voor mij de eerste. Het komt dus niet zoveel voor, maar het bestond dus wel. Door deze bevindingen ben ik natuurlijk behoorlijk veranderd en het heeft uiteindelijk ook mijn huwelijk gekost. Ralf heeft nooit bekend of ontkent dat hij was vreemdgegaan. Het moge duidelijk zijn.
Het moraal: Veel dames blijken zich niet te realiseren hoe gevaarlijk dit allemaal is en denken dat het (GRATIS) onderzoekje eens in de 5 jaar voor hun niet nodig is. In 1999 kwamen 70% van de vrouwen niet opdagen. Er wordt tot op heden nog vrij weinig aandacht aan geschonken, maar de media staat wel vol over borstkanker. Let wel. Als je borstkanker hebt of hebt gehad schijnt de kans op baarmoederhalskanker aanzienlijk groter te zijn. Ben je binnenkort toe aan een onderzoek? Ga er naartoe. Mijn verhaal is vrij extreem, maar omdat ik aan den lijve heb ondervonden dat er vrij weinig vrouwen zijn die er over durven te praten wil ik het in tegenstelling tot hun toch 'wereldkundig' maken. Het kan je je leven redden.
Overzicht PAP indeling (in kaart gebracht):
http://www.preventie.cvz.(...)PAPuitslag/index.asp
Het mogelijke ontstaan van baarmoederhalskanker:
http://www.preventie.cvz.(...)PAPuitslag/index.asp
Met dank aan Yvonne om mij nog meer over te halen dit stukje te plaatsen
[ Bericht 1% gewijzigd door Mickeys op 17-08-2005 23:28:44 (copy paste typo's) ]
1997: het jaar waarin ik alweer 30 ga worden en waarbij mijn vrienden hebben aangegeven een groot feest te gaan geven ter ere van een nieuw decennium. In februari tref ik een oproepje thuis aan op de mat. Ze hebben de leeftijd waarop men uitgenodigd wordt voor baarmoederhalskanker verlaagd van 35 naar 30, Uit hun bestand blijkt dat ik dit in april zal worden en daarom kosteloos een uitstrijkje mag laten maken. Internet had ik nog niet dus ik informeren wat een uitstrijkje is. Dan gaan ze met een soort lang wattenstaafje wat slijm (?) van je baarmoeder afhalen en dat gaan ze dan onderzoeken. Tja, informatie wat mij niet zoveel zegt, maar blijkbaar zou het wel eens belangrijk kunnen zijn. Ik maak een afspraak met de huisarts en zijn assistente zou dan het uitstrijkje gaan maken.
Zo gezegd zo gedaan. Lig je daar op de behandeltafel, krijg je zo'n metalen ijzerkoude eendenbek tussen je kruis. Wat een giller. Het staafje zelf heb ik niet gevoeld en het was voorbij voor ik er erg in had. De assistente verteld me dat ik over een week kan bellen voor de uitslag en ik vertrek weer richting huis. Mijn man (tegenwoordig ex-man) vraagt niet eens hoe het is gegaan, maar ja, daar zijn het mannen voor denk ik dan maar. De dag erna moet ik werken en denk ik er totaal niet meer aan totdat het woensdag werd (de dag daarop). Eenmaal thuis van het werk ('s middags) word ik gebeld door de assistente, of ik die middag nog even langs kan komen. Ineens spoken er allerlei gedachtes door je hoofd en weet je niet wat je moet denken. Ik dus alleen richting de huisarts daar het met spoed moest. Eenmaal daar aangekomen ben ik meteen aan de beurt. De huisarts verteld mij de uitslag: PAP 3B. Nu zul je denken: Wat is PAP 3B?
Dat betekent dat zich in de toekomst baarmoederhalskanker zal gaan ontwikkelen. Dit houd dus in dat je naar de gynaecoloog moet voor verder onderzoek. De PAP is onder verdeeld in 7 categorieën te weten PAP 0, 1, 2, 3A, 3B, 4 en 5. 0 en 1 is niet erg. 2 eigenlijk ook niet en voor 3A is er nog steeds geen reden voor paniek. 3B wordt al lastiger, van daaruit zal er dus baarmoederhalskanker gaan ontstaan en 4 en 5 spreken bijna al voor zichzelf. Vanaf 3B zal er ook actie ondernomen gaan worden. (zie ook de link onderaan dit megalange verhaal)
Ik maak dan ook een afspraak met de gynaecoloog. Ik ga naar een academisch ziekenhuis daar mijn man daar aan het werk is dus het is dan makkelijker (dacht ik). Nadat ik bij de huisarts buiten sta (ja de afspraak is daar ter plekke gemaakt) kon ik mijn man niet bereiken en besloot ik naar zijn ouders te gaan (mijn familie woonde ver weg) en daar zak ik dan ook half in elkaar. Ineens weet ik het niet meer. Ik had nog nooit iemand er over horen praten. 's Avonds sprak ik er met Ralf (zo noem ik mijn exman maar even gemakshalve) over. Veel wijzer werd ik niet. Internet hadden we op dat moment niet (achtergebleven gebied denk ik dan maar). Ik geloof dat ik dezelfde week nog in het ziekenhuis terecht kon. Daar gaan ze dus wederom kijken met zo'n eendenbek. Ik voelde me al half niet goed worden. Zei hij dat die dingen er in het metaal maar ook in het plastic waren en bovenal in allerlei maten. De reden was heel simpel: als je al een keer een kind hebt gehad schijn je niet meer zo "strak" te zijn en tja, kinderen had ik niet gebaard. Deze keer ging het dan ook een stuk makkelijker maar het volgende nadeel diende zich aan. Een academisch ziekenhuis hebben ook vele leerlingen dus die kijken dan over de schouder van de gynaecoloog mee. Ik voelde me zeer ongemakkelijk en ook Ralf bleef min of meer op zijn stoel zitten en kon vanaf die kant ook geweldig meekijken. Er werd vastgesteld dat er een lisbiopsie gedaan moest worden. Dit gebeurd onder narcose dus daarvoor moet een nieuwe afspraak gemaakt worden. Wegens het feit dat de arts die dat doet ziek was (spit) moest er een afspraak voor een later tijdstip gemaakt worden. Het werd 23 april. Een dag voor mijn 30e verjaardag. Het kon niet eerder en het zou niet verstandig zijn om het later te doen. De afspraak is gemaakt.
23 april 1997
Om 8 uur moest ik in het ziekenhuis zijn en als de behandeling zou zijn geweest mocht ik als ik bijgekomen was weer naar huis. Ralf was er ook bij. Helaas ging het om 8 uur niet door, er was een spoedgeval tussen gekomen dus wachten. Rond 11 uur werd ik geroepen dat het 's middags gedaan zou worden, maar dat ik mij vast moest gaan voorbereiden. Rond 3 uur was het zover. Eenmaal na de behandeling/onderzoek/operatie kom ik wat bij en komt de arts ook langs. Ralf was in de tussentijd gewoon gaan werken en ze wou hem er ook bij hebben. Ze vertelde dat ze een lisbiopsie had gedaan. Dat is een kegelvormig stuk wat ze uit de baarmoedermond en hals halen. Bij mij had ze direct gezien dat het niet goed was en had gemakshalve de hele baarmoedermond en een groot deel van de hals weggehaald. Zo versuft als ik was kon ik niet echt daarop reageren en ben dan ook naar huis gegaan. Een week later kreeg ik de uitslag. PAP 5. Alle alarmbellen klonken door mijn hoofd. Waarom kon niemand toch vertellen wat er nu met me gebeurde.
Diverse malen daarna ben ik regelmatig op controle geweest en men had mij verteld dat alles weg was gehaald wat fout was en dat ik mij geen zorgen meer hoefde te maken. Na inmiddels een jaar verder en in het begin elke maand en later na 3 maanden voor controle terug te zijn gekomen kreeg ik de melding dat het er weer ontstoken uitzag, maar dat ze dat in de controlebeurten in de gaten zouden houden. Alle keren was ik alleen naar de controles geweest. Ik was het allemaal zat. Niemand in mijn omgeving wist er raad mee en ik blèrde dat het nu wel genoeg was geweest. Ik zei dat ik me net een goedkope h**r voelde die elke keer met de benen wijd in de beugels lag en alle klasgenootjes mochten wel even komen kijken. Zo voelde ik mij ook op dat moment. Ik eiste dat er andere zaken gedaan moesten worden.
Ze stuurde mij naar een psychologe waarmee ik ben gaan praten en heb in die tijd de inwendige onderzoeken geweigerd. Na een jaar liet ik mij op aandringen van de psychologe nog 1 keer testen. Resultaat kun je wel raden. PAP 5. Nu waren en verschillende mogelijkheden en ik koos ervoor dat ik de baarmoeder echt eruit wou hebben met de hals erbij natuurlijk. Ik had ook voor chemo en bestraling kunnen gaan maar het moge jullie duidelijk zijn wat dat met je lijf doet. Ook de psychologe was het met mij eens dat dat de beste oplossing voor mij was en adviseerde dat ook naar de gynaecoloog. Er werd besloten dat het op 14 september 1999 zou gaan gebeuren. De 13e zou ik dan al naar het ziekenhuis komen en het zou een opname van 10 dagen zijn.
Eenmaal thuis begin je er toch met wat meer mensen er over te praten. Ik woonde in een dorp en als je zomaar 10 dagen weg bent is het wel handig dat ze weten wat er aan de hand is en dat konden ze dan beter horen van mij dan van een ander. Het viel mij op dat van de vrouwen die ik er over sprak er minstens de helft al hun baarmoeder kwijt waren om wat voor reden dan ook. Ik dacht nog: waar waren ze al die tijd toen ik ze eigenlijk zo graag om raad wou vragen. Het bleek echt doodgezwegen te worden.
In het ziekenhuis word ik dus behandeld en op zich vond ik de ingreep zelf enorm meevallen. Wel heb ik nu een litteken van links naar rechts van ongeveer 30 cm. Ik was op dinsdag geholpen en op donderdag liep ik al door de gangen heen van het ziekenhuis. Vrijdag had ik wel naar huis gemogen maar het leek de arts verstandig niet al met het weekend naar huis te gaan gezien het bezoek wat je dan krijgt thuis en dat je toch wilt helpen. Ik mocht niets tillen en dat doe je dan toch snel. Besloten werd om 's maandags naar huis te gaan. Mijn baarmoeder zou voor onderzoek naar het laboratorium gaan voor verder onderzoek.
Een maand later moet ik terug komen voor controle. Het litteken was redelijk aan het genezen en mij werd beloofd dat je deze straks nauwelijks nog zou zien daar deze "blind" was aangelegd (hechtingen aan de binnenkant die vanzelf eruit gaan). Ze hadden een mooie bikini lijn gemaakt zodat het niet in het zicht zou zijn als ik in bikini op het strand zou liggen. Eenmaal op de controle kreeg ik de volgende 'klap' te verwerken. Men was er achter gekomen wat de oorzaak was van de hardnekkige PAP 5. Het kwam door een SOA. Nu wist ik even helemaal niet waar ik het zoeken moest. Het bleek dus dat dit door wisselende seksuele contacten kwam en ik was niet vreemd gegaan en Ralf was voor mij de eerste. Het komt dus niet zoveel voor, maar het bestond dus wel. Door deze bevindingen ben ik natuurlijk behoorlijk veranderd en het heeft uiteindelijk ook mijn huwelijk gekost. Ralf heeft nooit bekend of ontkent dat hij was vreemdgegaan. Het moge duidelijk zijn.
Het moraal: Veel dames blijken zich niet te realiseren hoe gevaarlijk dit allemaal is en denken dat het (GRATIS) onderzoekje eens in de 5 jaar voor hun niet nodig is. In 1999 kwamen 70% van de vrouwen niet opdagen. Er wordt tot op heden nog vrij weinig aandacht aan geschonken, maar de media staat wel vol over borstkanker. Let wel. Als je borstkanker hebt of hebt gehad schijnt de kans op baarmoederhalskanker aanzienlijk groter te zijn. Ben je binnenkort toe aan een onderzoek? Ga er naartoe. Mijn verhaal is vrij extreem, maar omdat ik aan den lijve heb ondervonden dat er vrij weinig vrouwen zijn die er over durven te praten wil ik het in tegenstelling tot hun toch 'wereldkundig' maken. Het kan je je leven redden.
Overzicht PAP indeling (in kaart gebracht):
http://www.preventie.cvz.(...)PAPuitslag/index.asp
Het mogelijke ontstaan van baarmoederhalskanker:
http://www.preventie.cvz.(...)PAPuitslag/index.asp
Met dank aan Yvonne om mij nog meer over te halen dit stukje te plaatsen
[ Bericht 1% gewijzigd door Mickeys op 17-08-2005 23:28:44 (copy paste typo's) ]
The reward of a thing well done is to have done it.
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Ik heb je hele verhaal met heel veel aandacht gelezen, en bwonder je moed dit zo neer te zetten.
Ik denk idd dat er veel te luchtig over het uitstrijkje gedaan wordt
Ik denk idd dat er veel te luchtig over het uitstrijkje gedaan wordt
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Jeetje, wat een verhaal zeg .
Ik vind het ook bewonderenswaardig dat je het zo open durft te vertellen. Voor mij is het in ieder geval een 'eye-opener'.
Ik vind het ook bewonderenswaardig dat je het zo open durft te vertellen. Voor mij is het in ieder geval een 'eye-opener'.
tnx. ik hoop gewoon dat het een 'steun' voor anderen kan zijn. ook die het al hebben en niet goed weten hoe ze er mee om moeten gaan of denken er alleen voor te staan.
The reward of a thing well done is to have done it.
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Denk niet dat er in België zo'n vijfjaarlijkse oproep bestaat, althans niet vanaf 30jaar. Wel word er door de huisarts in de gaten gehouden of je jaarlijks een uitstrijkje krijgt. Vaak wordt daarnaar gevraagd als je om een voorschrift voor de pil gaat.
Maar ja, als je niet vaak naar je huisarts gaat omdat je de pil niet neemt of omdat je meteen een jaarvoorschrift krijgt en je uitstrijkje daarmee "uitstelt"
Heb het tot nu toe nog maar twee keer laten doen, vind het zo vervelend daar met m'n benen open te liggen...
Maar als ik jouw verhaal lees, dat het dus ook zo jong zo ernstig kan zijn, ben ik er (bijna) van overtuigd om het jaarlijks te laten doen. Het blijft wel eng natuurlijk.
Maar ja, als je niet vaak naar je huisarts gaat omdat je de pil niet neemt of omdat je meteen een jaarvoorschrift krijgt en je uitstrijkje daarmee "uitstelt"
Heb het tot nu toe nog maar twee keer laten doen, vind het zo vervelend daar met m'n benen open te liggen...
Maar als ik jouw verhaal lees, dat het dus ook zo jong zo ernstig kan zijn, ben ik er (bijna) van overtuigd om het jaarlijks te laten doen. Het blijft wel eng natuurlijk.
Wat een verhaal zeg... En inderdaad, ik ben het met je eens dat als je zo'n oproep krijgt ook moet gaan... Veel sterkte ermee.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
zo das een behoorlijk heftig verhaal, en goed dat je er zo open over durft te praten, is jammer dat sommige dingen zoals bv deze nooit worden besproken terwijl het wel iedereen kan overkomen
en idd zo´n onderzoek is heel belangrijk, ze doen het niet voor niks om de 5 jr houden
en idd zo´n onderzoek is heel belangrijk, ze doen het niet voor niks om de 5 jr houden
Jaaa ik heb ook FOK PM :P
Heftig verhaal!
Ik heb zelf netjes mijn uitstrijkjes gedaan, maar de 2e van 2 jaar geleden nooit de uitslag nagevraagd. Mijn huisarts was erg moeilijk te bereiken en na een paar keer proberen heb ik het opgegeven, met het idee dat ze vast wel met mij contact op zouden nemen als er iets niet goed was.
Een paar maanden geleden kreeg ik echter klachten (bloedverlies na vrijen) waarmee ik naar de nieuwe huisarts ben gegaan. Deze heeft voor de zekerheid een uitstrijkje gemaakt. De uitslag zou 4 weken op zich laten wachten. Omdat ik me toch een beetje zorgen maakte, heb ik nu goed in de gaten gehouden wanneer ik kon bellen. Echter ivm de vakantie was er na 4 weken geen uitslag en na 5 ook nog niet. Het is nu 6 weken geleden en ik mag ergens volgende week nog eens bellen of er een uitslag is, maar zeker is dat nog steeds niet. Stom is dat, hoewel ik probeer me geen zorgen te maken, denk ik er toch wel erg vaak aan.
Goed dat je dit topic geopend hebt en ik ben het helemaal met je eens: het periodieke uitstrijkje moet men gewoon laten maken als men opgeroepen wordt! mijn moeder had er ook geen zin in, maar ik heb haar toch overgehaald het te laten doen; mijn zusje en schoonzusje zijn ook netjes geweest
Ik heb zelf netjes mijn uitstrijkjes gedaan, maar de 2e van 2 jaar geleden nooit de uitslag nagevraagd. Mijn huisarts was erg moeilijk te bereiken en na een paar keer proberen heb ik het opgegeven, met het idee dat ze vast wel met mij contact op zouden nemen als er iets niet goed was.
Een paar maanden geleden kreeg ik echter klachten (bloedverlies na vrijen) waarmee ik naar de nieuwe huisarts ben gegaan. Deze heeft voor de zekerheid een uitstrijkje gemaakt. De uitslag zou 4 weken op zich laten wachten. Omdat ik me toch een beetje zorgen maakte, heb ik nu goed in de gaten gehouden wanneer ik kon bellen. Echter ivm de vakantie was er na 4 weken geen uitslag en na 5 ook nog niet. Het is nu 6 weken geleden en ik mag ergens volgende week nog eens bellen of er een uitslag is, maar zeker is dat nog steeds niet. Stom is dat, hoewel ik probeer me geen zorgen te maken, denk ik er toch wel erg vaak aan.
Goed dat je dit topic geopend hebt en ik ben het helemaal met je eens: het periodieke uitstrijkje moet men gewoon laten maken als men opgeroepen wordt! mijn moeder had er ook geen zin in, maar ik heb haar toch overgehaald het te laten doen; mijn zusje en schoonzusje zijn ook netjes geweest
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb zelf ook net m'n uitstrijkje weer laten maken en wacht met zweet in m'n handen op de uitslag (ik heb nogal m'n familiegeschiedenis tegen hier). Hulde voor je moed om het hier neer te zetten!
goed dat je je zo persoonlijke verhaal wilt delen hier. Ik denk idd dat het een eye opener kan zijn voor mensen.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Is baarmoeder(hals)kanker ook erfelijk?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 11:09 schreef Maerycke het volgende:
Ik heb zelf ook net m'n uitstrijkje weer laten maken en wacht met zweet in m'n handen op de uitslag (ik heb nogal m'n familiegeschiedenis tegen hier). Hulde voor je moed om het hier neer te zetten!
ik weet wel dat ik in een risicogroep zit, omdat ik reeds 36 ben, geen kinderen heb gehad en PCO heb. Al die dingen samen met vreemde klachten maken het toch minder prettig wachten inderdaad op de uitslag.
Sterkte!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat een verhaal zeg.... ik vind eigenlijk dat 30 jaar al te oud is , vind dat ze vanaf de 20 / 25 al moeten controleren.quote:Op woensdag 17 augustus 2005 23:06 schreef Mickeys het volgende:
Het kwam door een SOA.
Hoe gaat het nu met je ?
Mag ik zo brutaal zijn om te vragen om welke soa het ging?
the journey is more important than the end or the start
and what it meant to me will eventually be
a memory of the time when i tried so hard
and what it meant to me will eventually be
a memory of the time when i tried so hard
Ik heb ook PCO, en ben pas 24.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 11:11 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Is baarmoeder(hals)kanker ook erfelijk?
ik weet wel dat ik in een risicogroep zit, omdat ik reeds 36 ben, geen kinderen heb gehad en PCO heb. Al die dingen samen met vreemde klachten maken het toch minder prettig wachten inderdaad op de uitslag.
Sterkte!
Er kunnen best wel zaken veranderd worden., die test laten doen in een beschermde omgeving, geen artsen die meteen ff die ijskoude eendebek in je persen, geen hordes studenten om je heen, bij lompe artsen, waar er legio van rondlopen, voelt het behoorlijk aan als een verkrachting.
De lompheid om je weken te laten wachten.
De voorlichting kan stukken beter.
EN de voorlichting aan artsen kan en moet beter.
De lompheid om je weken te laten wachten.
De voorlichting kan stukken beter.
EN de voorlichting aan artsen kan en moet beter.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Ik weet niet wat PCO is?
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
PCO = Poly Cysteus Ovarium -syndroom
Van www.freya.nl :
Baarmoederkanker is een ander risico. Dit zou kunnen ontstaan doordat het baarmoederslijmvlies zich ophoopt als er niet gemenstrueerd wordt. Omdat dit slijmvlies niet afgebroken wordt, is de kans groter dat er gezwellen gevormd worden in dit weefsel. Regelmatige bloedingen verminderen dit risico. De bloedingen zijn op te wekken door het slikken van de anticonceptiepil.
Van www.freya.nl :
Baarmoederkanker is een ander risico. Dit zou kunnen ontstaan doordat het baarmoederslijmvlies zich ophoopt als er niet gemenstrueerd wordt. Omdat dit slijmvlies niet afgebroken wordt, is de kans groter dat er gezwellen gevormd worden in dit weefsel. Regelmatige bloedingen verminderen dit risico. De bloedingen zijn op te wekken door het slikken van de anticonceptiepil.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat is PCOS?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 11:20 schreef yvonne het volgende:
Ik weet niet wat PCO is?
PCOS is de afkorting van Poly Cysteus Ovarium Syndroom. Normaal komen na de menstruatie bij de vrouw in de eierstokken enkele follikels of eiblaasjes tot ontwikkeling, waarvan er meestal maar één verder groeit en tot eisprong of ovulatie komt. Bij vrouwen die aan PCOS lijden worden in de eierstok meerdere kleine follikels gevormd. Deze kunnen maar moeilijk tot groei en ovulatie komen. Dit wordt veroorzaakt door een verstoring in de natuurlijke hormoonbalans. De onderontwikkelde vochtblaasjes die zo ontstaan, worden cysten genoemd.
Naar schatting heeft 4 tot 6% van de vrouwen last van PCOS en daarmee is dit de meest voorkomende hormonale afwijking bij vrouwen. PCOS is geen ziekte maar een syndroom. Dit houdt in dat er meerdere symptomen aan verbonden zijn die niet allemaal tot uiting hoeven te komen bij elke vrouw. Het beeld van dit syndroom is dus bij elke vrouw anders.
Verhoogde risico's
Vrouwen met PCOS hebben een verhoogd risico op een aantal aandoeningen:
Overgewicht en insuline resistentie kunnen diabetes type II veroorzaken. Diabetes type II is een vorm van suikerziekte, waarbij het lichaam niet meer reageert op de insuline die het produceert. Het risico op deze aandoening kan verminderd worden door afvallen en diabetes medicijnen.
Door het overgewicht wordt de kans op hart- en vaatziektes verhoogd. Afvallen is hier een belangrijke methode om risico's te beperken.
Baarmoederkanker is een ander risico. Dit zou kunnen ontstaan doordat het baarmoederslijmvlies zich ophoopt als er niet gemenstrueerd wordt. Omdat dit slijmvlies niet afgebroken wordt, is de kans groter dat er gezwellen gevormd worden in dit weefsel. Regelmatige bloedingen verminderen dit risico. De bloedingen zijn op te wekken door het slikken van de anticonceptiepil.
Erfelijk weet ik niet, maar het komt bij mij wel erg vaak voor. Bovendien heb ik hetzelfde als jij.. Ook 36, geen kinderen en PCO. En het wachten maakt het niet makkelijker nee.. Ik hoor het begin september als ik terug mag voor de volgende afspraak en de nodige onderzoeken.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 11:11 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Is baarmoeder(hals)kanker ook erfelijk?
ik weet wel dat ik in een risicogroep zit, omdat ik reeds 36 ben, geen kinderen heb gehad en PCO heb. Al die dingen samen met vreemde klachten maken het toch minder prettig wachten inderdaad op de uitslag.
Sterkte!
Overigens: Bij een vrouwelijke arts die alles doet op een gewone vriendelijke en lieve manier voel ik me al compleet beroerd als ik de behandelkamer weer uit ga, laat staan de toestanden die TS beschrijft...
PCO is iets dat best vaak voorkomt, in meerdere of mindere mate.
Zolang je de pil slikt, is er eigenlijk geen risico, want dan krijg je gewoon regelmatig een bloeding. Als je dat niet (meer) doet, wordt de kans dus groter.
Zolang je de pil slikt, is er eigenlijk geen risico, want dan krijg je gewoon regelmatig een bloeding. Als je dat niet (meer) doet, wordt de kans dus groter.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Baarmoederhalskanker is NIET erfelijk. Dat het veel in de familie voorkomt is vaak een toeval. Wat wel in verbinding staat met elkaar is baarmoederhalskanker en borstkanker. Als je borstkanker hebt of hebt gehad heb je een verhoogd risico op baarmoederhalskanker. Andersom zou minimaal zijn.
Hoe het nu met mij is... Ik ben dus een half jaar na de ingreep gescheiden. Mijn karakter is grotendeel veranderd. Ik heb ook de boel de boel gelaten en ben met de auto vanuit een dorpje in het noorden vertrokken naar het westen. Ik heb mijn baan opgezegd en alles echt achter gelaten. Ik moet zeggen dat het mij goed heeft gedaan. Dat ik geen kinderen meer kan krijgen is voor mij niet zo heel erg. Soms denk ik er wel aan maar ik heb vrede met de situatie. Kinderen adopteren is ook altijd nog een mogelijkheid. Een echte kinderwens is er niet geweest, puur omdat ik voordat ik er aan wou beginnen goed heb nagedacht of ik een kind een toekomst kon geven. Hiertoe was ik toen niet in staat en heb toen niet 'egoïstisch' gedaan. Natuurlijk is het krijgen of willen van kinderen een heikel punt, maar ik wil niemand tegen de schenen schoppen met hoe ik er tegen aan kijk. Ik respecteer ook dat anderen wel kinderen willen en ze nemen/krijgen. Liever daar geen discussie over.
@Iksje: Ik zou als ik jouw verhaal hoor zelf een reminder in mijn hoofd hebben van in ieder geval elke 5 jaar. Op zich is dat wel te onthouden als je dus met je 30e begint. Mijn inziens zou het wel vanaf je 25e mogen. Ik vind het erg knap van je dat je er zelfs ieder jaar naar vraagt bij je huisarts.
@kruimel_20 Ik weet niet exact om welke SOA het ging. Men had het over Herpes en nog iets. Om heel eerlijk te zijn heb ik dat niet onthouden omdat ik op dat moment in gevecht was met het feit dat hij vreemd was gegaan en ik er alleen voor stond en ondertussen bezig was met het al verlaten van de "veilige haven". Het geen is zeker weet is dat het een herpes variant was
Hoe het nu met mij is... Ik ben dus een half jaar na de ingreep gescheiden. Mijn karakter is grotendeel veranderd. Ik heb ook de boel de boel gelaten en ben met de auto vanuit een dorpje in het noorden vertrokken naar het westen. Ik heb mijn baan opgezegd en alles echt achter gelaten. Ik moet zeggen dat het mij goed heeft gedaan. Dat ik geen kinderen meer kan krijgen is voor mij niet zo heel erg. Soms denk ik er wel aan maar ik heb vrede met de situatie. Kinderen adopteren is ook altijd nog een mogelijkheid. Een echte kinderwens is er niet geweest, puur omdat ik voordat ik er aan wou beginnen goed heb nagedacht of ik een kind een toekomst kon geven. Hiertoe was ik toen niet in staat en heb toen niet 'egoïstisch' gedaan. Natuurlijk is het krijgen of willen van kinderen een heikel punt, maar ik wil niemand tegen de schenen schoppen met hoe ik er tegen aan kijk. Ik respecteer ook dat anderen wel kinderen willen en ze nemen/krijgen. Liever daar geen discussie over.
@Iksje: Ik zou als ik jouw verhaal hoor zelf een reminder in mijn hoofd hebben van in ieder geval elke 5 jaar. Op zich is dat wel te onthouden als je dus met je 30e begint. Mijn inziens zou het wel vanaf je 25e mogen. Ik vind het erg knap van je dat je er zelfs ieder jaar naar vraagt bij je huisarts.
@kruimel_20 Ik weet niet exact om welke SOA het ging. Men had het over Herpes en nog iets. Om heel eerlijk te zijn heb ik dat niet onthouden omdat ik op dat moment in gevecht was met het feit dat hij vreemd was gegaan en ik er alleen voor stond en ondertussen bezig was met het al verlaten van de "veilige haven". Het geen is zeker weet is dat het een herpes variant was
The reward of a thing well done is to have done it.
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Ik slik dus geen pil (ook op aanraden van de gyeacoloog overigens, die het nut er niet van inziet om een ongesteldheid 'mechanisch' op te wekken) en ikzelf daar ook geen voorstander van ben. Het zorgt er alleen voor dat de uitstrijkjes wat spannender zijn...quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:01 schreef miss_sly het volgende:
PCO is iets dat best vaak voorkomt, in meerdere of mindere mate.
Zolang je de pil slikt, is er eigenlijk geen risico, want dan krijg je gewoon regelmatig een bloeding. Als je dat niet (meer) doet, wordt de kans dus groter.
@Mickeys: Wat een verhaal... Ik kan me voorstellen dat de grond onder je wegzakt op zo'n moment.. hoe je daarmee bent omgegaan, vergt behoorlijk wat moed.
Ik heb heel lang de pil geslikt, behalve in de periode dat ik met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig was. Ik ben ongeveer anderhalf jaar geleden gestopt, omdat ik geen zin meer had in die hormonen en wilde kijken of mijn menstruatie weer op gang zou komen, misschien. Dat is dus niet het geval, dus vloei ik al die tijd al niet. Kennelijk is dat toch niet goed.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:07 schreef Maerycke het volgende:
[..]
Ik slik dus geen pil (ook op aanraden van de gyeacoloog overigens, die het nut er niet van inziet om een ongesteldheid 'mechanisch' op te wekken) en ikzelf daar ook geen voorstander van ben. Het zorgt er alleen voor dat de uitstrijkjes wat spannender zijn...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
@Maerycke en miss_sly: hebben jullie wel aan anti-conceptie gedaan? Zo ja, wat? Zo nee, wat gebeurde er dan tijdens de menstruatie met jullie?
Mensen om mij heen die het weten zeggen dat ik een sterke vrouw ben. Ze moesten eens weten. Voor de buitenwereld ben ik misschien sterk, maar ze hebben mij in die tijd en de tijd erna niet gezien toen ik in bed lag te huilen terwijl in de tijd dat ik nog getrouwd was hij lag te snurken. Je probeert het weg te stoppen, je hoort nl niemand in je omgeving er over praten dus ik moet me niet zo aanstellen denk je dan.... tja, dat is dus fout. Daarom vind ik het voor mezelf nu de tijd om het toch naar buiten te brengen en het verhaal te vertellen zoals ik dat mee heb gemaakt. Ik ben overigens wel benieuwd naar anderen die het ook hebben moeten doorlopen hoe zij er mee om zijn gegaan en hoe zij het hebben beleefd. Zo kan je elkaar misschien helpen, maar ook voor de meiden waar het misschien net mee gebeurd of misschien wel nog gaat komen (ook al gun ik dit echt niemand)quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:07 schreef Maerycke het volgende:
[..]
@Mickeys: Wat een verhaal... Ik kan me voorstellen dat de grond onder je wegzakt op zo'n moment.. hoe je daarmee bent omgegaan, vergt behoorlijk wat moed.
The reward of a thing well done is to have done it.
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Ik heb toen ik een jaar of 15 was (omdat toen al bleek dat mijn menstruatie een zooitje was) een tijd aan anti-conceptie gedaan (een jaar of 2 denk ik). Het punt is (en dat zie ik nu miss_sly dus ook zeggen): dat het gewoon stopt zodra je met de pil stopt.
Ik heb heel af en toe (en dat is nu dus al 20 jaar lang) dat de menstruatie spontaan op gang komt, maar dan word ik het 1 of 2 keer en daarna blijft het rustig weer 2 jaar weg. Er is geen peil op te trekken in ieder geval. En menstrueren is hier denk ik hetzelfde als bij andere vrouwen... niet extreem veel erger in ieder geval. Ik heb wel dat wanneer er inderdaad een 'spontane menstruatie' plaatsvindt.. vreselijk veel last van m'n hormonen (sjagerijnig, instabiel, etc.) en soms wel drie of vier weken lang vóórdat er de menstruatie er is.
Ik heb heel af en toe (en dat is nu dus al 20 jaar lang) dat de menstruatie spontaan op gang komt, maar dan word ik het 1 of 2 keer en daarna blijft het rustig weer 2 jaar weg. Er is geen peil op te trekken in ieder geval. En menstrueren is hier denk ik hetzelfde als bij andere vrouwen... niet extreem veel erger in ieder geval. Ik heb wel dat wanneer er inderdaad een 'spontane menstruatie' plaatsvindt.. vreselijk veel last van m'n hormonen (sjagerijnig, instabiel, etc.) en soms wel drie of vier weken lang vóórdat er de menstruatie er is.
quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:15 schreef Mickeys het volgende:
[..]
Mensen om mij heen die het weten zeggen dat ik een sterke vrouw ben. Ze moesten eens weten. Voor de buitenwereld ben ik misschien sterk, maar ze hebben mij in die tijd en de tijd erna niet gezien toen ik in bed lag te huilen terwijl in de tijd dat ik nog getrouwd was hij lag te snurken. Je probeert het weg te stoppen, je hoort nl niemand in je omgeving er over praten dus ik moet me niet zo aanstellen denk je dan.... tja, dat is dus fout. Daarom vind ik het voor mezelf nu de tijd om het toch naar buiten te brengen en het verhaal te vertellen zoals ik dat mee heb gemaakt. Ik ben overigens wel benieuwd naar anderen die het ook hebben moeten doorlopen hoe zij er mee om zijn gegaan en hoe zij het hebben beleefd. Zo kan je elkaar misschien helpen, maar ook voor de meiden waar het misschien net mee gebeurd of misschien wel nog gaat komen (ook al gun ik dit echt niemand)
Sterk is vaak alleen voor de buitenwereld toch? Ik heb momenteel ook vreselijk de zenuwen over de onderzoeken die momenteel lopen, maar doe verder alsof er niets aan de hand is. Dat je van binnen dood gaat, merk je alleen zelf. Wat jou overkomen is, is gewoon vreselijk.. daar zijn eigenlijk geen woorden voor..
Bij mij is het dus ook zo onregelmatig (varieert van 2 maanden tot 2 jaar), maar als het dan komt, dan is het vaak ook problematisch. Al 2 keer gehad dat ik 's nachts naar de apothekerpost moest voor een hormonenkuur omdat ik echt veel te veel bloed verloor (echt extreem veel, dat kun je je niet voorstellen). Heb een half jaar verschillende pillen gehad, maar kreeg heel veel klachten als hoofdpijn, buikpijn, borsten als betonblokken, enz. Heb nu sinds 3 maanden de Mirena, hopen dat dat goed uitpakt. Als ik nu al zeker wist dat ik geen kinderen kan krijgen en/of wil, had ik morgen alles nog weg laten halen...quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:18 schreef Maerycke het volgende:
Ik heb toen ik een jaar of 15 was (omdat toen al bleek dat mijn menstruatie een zooitje was) een tijd aan anti-conceptie gedaan (een jaar of 2 denk ik). Het punt is (en dat zie ik nu miss_sly dus ook zeggen): dat het gewoon stopt zodra je met de pil stopt.
Ik heb heel af en toe (en dat is nu dus al 20 jaar lang) dat de menstruatie spontaan op gang komt, maar dan word ik het 1 of 2 keer en daarna blijft het rustig weer 2 jaar weg. Er is geen peil op te trekken in ieder geval. En menstrueren is hier denk ik hetzelfde als bij andere vrouwen... niet extreem veel erger in ieder geval. Ik heb wel dat wanneer er inderdaad een 'spontane menstruatie' plaatsvindt.. vreselijk veel last van m'n hormonen (sjagerijnig, instabiel, etc.) en soms wel drie of vier weken lang vóórdat er de menstruatie er is.
Ik sluit me hierbij volledig aan...quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 11:17 schreef TheSilentEnigma het volgende:
[..]
Ik heb ook PCO, en ben pas 24.
Gisteren heeft de gyn het bij mij ontdekt.
Lees nu ook vanalles na en het begint allemaal wat wazig te worden als ik lees wat de gevolgen kunnen zijn op lange termijn...
Uitstrijkje heb ik ondertussen al een stuk of 5 keer laten nemen, jaarlijks laat ik dat doen, in de grote vakantie. Zo moet ik nooit twijfelen wanneer ik dat normaalgezien laat doen. En vergeet ik het ook niet
Dat heb ik nu dus.. Ik loop nu voor de tweede keer met een eileiderontsteking (die m'n baarmoeder, buikwand en blaas ook heeft aangetast) en ben al 8 weken thuis. Ik kan waarschijnlijk geen kinderen krijgen (zelfs niet met de meest uitgebreide hormoonbehandelingen) en loop waarschijnlijk alleen maar meer gezondheidsrisico's op als ik gewoon blijf doorlopen op deze manier.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:22 schreef TheSilentEnigma het volgende:
[..]
Bij mij is het dus ook zo onregelmatig (varieert van 2 maanden tot 2 jaar), maar als het dan komt, dan is het vaak ook problematisch. Al 2 keer gehad dat ik 's nachts naar de apothekerpost moest voor een hormonenkuur omdat ik echt veel te veel bloed verloor (echt extreem veel, dat kun je je niet voorstellen). Heb een half jaar verschillende pillen gehad, maar kreeg heel veel klachten als hoofdpijn, buikpijn, borsten als betonblokken, enz. Heb nu sinds 3 maanden de Mirena, hopen dat dat goed uitpakt. Als ik nu al zeker wist dat ik geen kinderen kan krijgen en/of wil, had ik morgen alles nog weg laten halen...
Maar ik kan dus geen beslissing nemen, omdat ik niet weet of ik later wel kinderen wil als ik de juiste vent tegenkom. Als ik er rationeel over nadenk, dan weet ik dat het toch niet gaat.. en dat kinderen niet voor mij zijn weggelegd.. maar dat doet niets af aan het gevoel en de kinderwens..
Ik heb nog nooit een uitstrijkje laten doen. Ook nog nooit een gyn over gehoord...quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:27 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik sluit me hierbij volledig aan...
Gisteren heeft de gyn het bij mij ontdekt.
Lees nu ook vanalles na en het begint allemaal wat wazig te worden als ik lees wat de gevolgen kunnen zijn op lange termijn...
Uitstrijkje heb ik ondertussen al een stuk of 5 keer laten nemen, jaarlijks laat ik dat doen, in de grote vakantie. Zo moet ik nooit twijfelen wanneer ik dat normaalgezien laat doen. En vergeet ik het ook niet
Ja, het is een lastige keuze. Al eens aan een spiraaltje gedacht?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:28 schreef Maerycke het volgende:
[..]
Dat heb ik nu dus.. Ik loop nu voor de tweede keer met een eileiderontsteking (die m'n baarmoeder, buikwand en blaas ook heeft aangetast) en ben al 8 weken thuis. Ik kan waarschijnlijk geen kinderen krijgen (zelfs niet met de meest uitgebreide hormoonbehandelingen) en loop waarschijnlijk alleen maar meer gezondheidsrisico's op als ik gewoon blijf doorlopen op deze manier.
Maar ik kan dus geen beslissing nemen, omdat ik niet weet of ik later wel kinderen wil als ik de juiste vent tegenkom. Als ik er rationeel over nadenk, dan weet ik dat het toch niet gaat.. en dat kinderen niet voor mij zijn weggelegd.. maar dat doet niets af aan het gevoel en de kinderwens..
Ik ben 8 maand geleden om dezelfde reden gestopt met de pil: om te zien of mijn cyclus nu eindelijk eens op gang zou komen (ik ben er dan ook 24)quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:12 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik heb heel lang de pil geslikt, behalve in de periode dat ik met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig was. Ik ben ongeveer anderhalf jaar geleden gestopt, omdat ik geen zin meer had in die hormonen en wilde kijken of mijn menstruatie weer op gang zou komen, misschien. Dat is dus niet het geval, dus vloei ik al die tijd al niet. Kennelijk is dat toch niet goed.
Myn gynaecologe wil toch vanaf september dat ik terug de pil neem (een echte kinderwens is er nu nog niet) omdat ze wil dat ik regelmatig menstrueer.
8 maand vindt ze al meer dan lang genoeg.
Misschien toch nog eens navragen miss_sly of het niet beter zou zijn om terug de pil te nemen? Ik ga normaalgezien gewoon terug Yasmin nemen (die werkt ook vochtafdrijvend zeggen ze, dus daar zou ik niet te veel van bijkomen... die hormonen hebben me al genoeg doen bijkomen (paar kuren duphaston moeten slikken ook ) en ik heb het al moeilijk genoeg om wat gewicht te verliezen (zou ook aan die pco kunnen liggen)
) en ik heb het al moeilijk genoeg om wat gewicht te verliezen (zou ook aan die pco kunnen liggen)
Jeetje wat een verhaal! Ik ben nog veelste jong om een uitstrijkje te laten maken, maar als ik 30 ben ga ik 't zeker doen!
Moedig van je om je verhaal op Fok! neer te zetten
Moedig van je om je verhaal op Fok! neer te zetten
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nou, hier is er eentje die het (minder ingrijpend) ook heeft meegemaakt.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:15 schreef Mickeys het volgende:
[..]
Ik ben overigens wel benieuwd naar anderen die het ook hebben moeten doorlopen hoe zij er mee om zijn gegaan en hoe zij het hebben beleefd. Zo kan je elkaar misschien helpen, maar ook voor de meiden waar het misschien net mee gebeurd of misschien wel nog gaat komen (ook al gun ik dit echt niemand)
Na de geboorte van mijn tweede kind, ik was toen 25 jaar, werd er standaard bij de nacontrole een uitstrijkje gemaakt.
Enige tijd later werd ik door de gyn. opgebeld met de mededeling dat ik PAP 3b had en dus moest komen voor verdere behandeling.
Hoewel hij het heel tactisch bracht (gelukkig had ik een geweldig aardige en kundige gyneacoloog) ben ik ook enorm geschrokken en zag me al dood in de kist liggen.
In 1e instantie is er een biopsie gedaan voor verder onderzoek. Daarbij werd een klein stukje baarmoedermondweefsel weggenomen.
Hoelang het duurde voor de uitslag kwam weet ik niet meer precies, maar het bleef bij pap 3b.
De arts stelde toen een konisatie voor. Hetzelfde wat de TS als eerste behandeling heeft gehad. Er wordt dan een kegelvormig stukje baarmoedermond weggenomen, wat hopelijk afdoende is om alle onrustige cellen te verwijderen.
Ondertussen had ik echter zoveel mogelijk informatie verzameld over de ziekte tot en met boeken bestemd voor artsen.
Ik kwam er achter dat er ook alternatieve behandelingen zijn in plaats van de konisatie. Er werd toentertijd o.a. geexperimenteerd met laserbehandeling en d.m.v. bevriezing (cryoisatie heet dat dacht ik).
Dit was voor mij belangrijke en interessante informatie. Mijn beide kinderen waren namelijk te vroeg geboren zonder dat de oorzaak bekend was. Aangezien ik nog een kinderwens had leek het mij riskant om een kegeltje uit de baarmoedermond weg te halen. In hoeverre zou dat nl. van invloed zijn op het te vroeg beginnen van weeen en de 'draag'kracht van de baarmoedermond.
Heb het vervolgens besproken met de gyn. en hij was het direct met me eens. Wel raar natuurlijk dat hij niet zelf de verschillende behandelmethodes voorstelde. Bewijst maar weer eens dat je niet altijd alles klakkeloos moet aannemen van een arts en ook zelf op onderzoek (moet) kunt gaan.
Vervolgens heb ik drie keer een cryoisatie gehad. Het is een vrij simpele en nagenoeg pijnloze behandeling die niet onder narcose of verdoving hoeft te worden uitgevoerd.
Je ligt wel weer met de benen wijd in die vervloekte rot beugelstoel (men o men, wat HAAT ik dat).
In ongeveer 10 tot 15 minuten tijd wordt met een soort wattenstaaf gedrenkt in stikstof de baarmoedermond aangestipt. Het voelt een beetje onaangenaam, maar is niet pijnlijk.
De volgende dagen (of was het 1 tot twee week, weet ik niet meer) heb je een waterige afscheiding. Dat zijn de bevroren cellen die worden afgestoten.
Zoals gezegd wordt dit na enkele weken nog twee keer herhaald.
Daarna nog jaren onder strenge (na)controle geweest. Elke keer was de uitslag van mijn uitstrijkje weer helemaal goed. PAP 1.
Het is tot nu toe nooit meer terug gekomen , en krijg nu gewoon de reguliere periodieke controle eens in de 5 jaar.
, en krijg nu gewoon de reguliere periodieke controle eens in de 5 jaar.Heb een paar jaar daarna ook mijn derde kind gekregen die normaal op tijd is geboren, maar wel bij 35 weken zwangerschap (weer) te vroeg weeen, die uiteindelijk onderdrukt zijn.
Mickkeys, heel goed dat je je verhaal hier hebt neergezet.
Wat ik er zelf verder nog mee wil zeggen:
- Het uitstrijkje zou standaard bij alle vrouwen vanaf een jaar of twintig moeten worden gemaakt.
- Raak niet meteen in paniek als de uitslag niet goed is zoals PAP 3b. Mijn verhaal bewijst dat het weer helemaal goed kan komen.
- Bedenk dat er ook alternatieve behandelingen zijn die afdoende kunnen helpen. Een konisatie kan altijd nog.
Tiki tokt en tikt als een Tokkie zonder tattoo
Ik was misschien 19 of 20 toen ik de eerste keer een uitstrijkje heb laten maken.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 12:52 schreef Esto het volgende:
Jeetje wat een verhaal! Ik ben nog veelste jong om een uitstrijkje te laten maken, maar als ik 30 ben ga ik 't zeker doen!
Ow echt? Huh? Maar waarom moeten sommige mensen dat dan eerder doen? Uit voor zorg... ?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:00 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik was misschien 19 of 20 toen ik de eerste keer een uitstrijkje heb laten maken.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Mijn eerste uitstrijkje was nog vroeger hoor.. ben het er ook helemaal mee eens dat 30 jaar veel te laat is om daarmee te beginnen.
Dat verschilt dus echt per gynaecoloog. Echt niet normaal hoeveel verschil er in advies zit. En dat geldt niet alleen voor uitstrijkjes, maar echt met alles.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:14 schreef Esto het volgende:
[..]
Ow echt? Huh? Maar waarom moeten sommige mensen dat dan eerder doen? Uit voor zorg... ?
Toen ik 19 was had ik nog nooit mijn maandstonden gehad. Ik was toen al eens naar de gyn geweest het jaar ervoor maar het uitstrijkje was toen niet gelukt (te gespannen)quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:14 schreef Esto het volgende:
[..]
Ow echt? Huh? Maar waarom moeten sommige mensen dat dan eerder doen? Uit voor zorg... ?
Sindsdien maak ik er een gewoonte van om elk jaar te gaan. Moest ik bv geen problemen gehad hebben met mijn maandstonden ging ik sowieso toch naar de gyn gaan voor de pil en een uitstrijkje vragen.
Kwestie van gewoon ff zekerheid te hebben dat alles in orde is of als er iets verkeerd loopt er niet hopeloos te laat bij zijn.
Dat jaarlijks onderzoek is echt een gewoonte geworden bij mij.
Ik vind trouwens vanaf dat je anticonceptiemiddelen gebruikt dat een controle niet verkeerd is. Zou het zeker en vast aanraden. En eens je seks hebt gehad, is het echt niets. Oke, het is vervelend en ik ga er ook niet naartoe met een gevoel van: yes, weer een uitstrijkje vandaag! maar pijn heb ik niet. Het voelt gewoon ff 10 seconden raar aan
is het mogelijk dus om ieder jaar (of om de 2 en een half ofzo) een uitstrijkje te vragen? of moet er een reden voor zijn (geweest of nog)? ik vind namelijk eens in de 5 jaar best heel weinig...
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
De reden dat het maar 1 keer in de 5 jaar is, is omdat het normaalgesproken niet erg snel groeit. Als er dus in jaar 0 niets is, is er meestal in jaar 5 niet ineens PAP3 of hoger. Het kan echter wel, het blijft natuurljk moeilijk te garanderen hoe eea zich ontwikkelt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mogen jullie in Nederland niet gewoon een afspraak maken bij een gynaecoloog?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:28 schreef DarkElf het volgende:
is het mogelijk dus om ieder jaar (of om de 2 en een half ofzo) een uitstrijkje te vragen? of moet er een reden voor zijn (geweest of nog)? ik vind namelijk eens in de 5 jaar best heel weinig...
Ik bel gewoon altijd in de grote vakantie voor een afspraak naar mijn gyn. Als ik daar toekom, zeg ik: ik kom voor mijn jaarlijks onderzoek. Meer moet ik niet zeggen en ik krijg een borstonderzoek en uitstrijkje.
Kost iets van 30 - 35 euro (waarvan ik denk ik iets meer dan 20 terugkrijg) Maar ook al kreeg ik niets terug, ik zou het toch laten uitvoeren.
Het HPV-virus kan baarmoederhalskanker veroorzaken. Bij nonnen kwam dit niet voor, daardoor is ontdekt dat het HPV-virus door seksueel contact wordt overgedragen. Het HPV-virus kan ook genitale wratten veroorzaken.
Van internet:
De ziekte 'baarmoederhalskanker' is de afgelopen jaren steeds meer in verband gebracht met blootstelling aan een virus: het humaan papilloom virus. Inmiddels is men ervan overtuigd dat zonder dit virus baarmoederhalskanker niet zal optreden, zij dat ook andere - veelal nog onbekende - factoren aanwezig moeten zijn. Het bevolkingsonderzoek naar deze ziekte zal worden voortgezet, met bijzondere aandacht voor (risico)groepen die minder deelnemen.
Een engelstalige site met veel informatie: http://obgyn.uihc.uiowa.edu/Patinfo/Adhealth/hpv.htm
Van internet:
De ziekte 'baarmoederhalskanker' is de afgelopen jaren steeds meer in verband gebracht met blootstelling aan een virus: het humaan papilloom virus. Inmiddels is men ervan overtuigd dat zonder dit virus baarmoederhalskanker niet zal optreden, zij dat ook andere - veelal nog onbekende - factoren aanwezig moeten zijn. Het bevolkingsonderzoek naar deze ziekte zal worden voortgezet, met bijzondere aandacht voor (risico)groepen die minder deelnemen.
Een engelstalige site met veel informatie: http://obgyn.uihc.uiowa.edu/Patinfo/Adhealth/hpv.htm
crap in = crap out
geen idee, ik heb me er werkelijk nog nooit in verdiept. Daarom vroeg ik het hietquote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:33 schreef leonieke het volgende:
[..]
Mogen jullie in Nederland niet gewoon een afspraak maken bij een gynaecoloog?
Ik bel gewoon altijd in de grote vakantie voor een afspraak naar mijn gyn. Als ik daar toekom, zeg ik: ik kom voor mijn jaarlijks onderzoek. Meer moet ik niet zeggen en ik krijg een borstonderzoek en uitstrijkje.
Kost iets van 30 - 35 euro (waarvan ik denk ik iets meer dan 20 terugkrijg) Maar ook al kreeg ik niets terug, ik zou het toch laten uitvoeren.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Een behoorlijk heftig verhaal, en knap dat je dat zo durft neer te zetten.
In academische ziekenhuizen kijken vaak studenten mee, maar mij is in bepaalde gevallen toch wel gevraagd of ik bezwaar had tegen de aanwezigheid van studenten, en een aantal maal heb ik dat ook geweigerd.
Het lijkt mij verstandig om dergelijke tests te laten doen, vooral omdat het iets is wat iedereen kan treffen.. Ook zijn er veel risico-factoren, en ik denk ook dat lang niet iedereen zich realiseert wanneer dergelijke factoren diegene treffen..
@ Syl : Weet je al wanneer je nu wel ongeveer de uitslag krijgt? Het wordt wel aardig slopend zo.
In academische ziekenhuizen kijken vaak studenten mee, maar mij is in bepaalde gevallen toch wel gevraagd of ik bezwaar had tegen de aanwezigheid van studenten, en een aantal maal heb ik dat ook geweigerd.
Het lijkt mij verstandig om dergelijke tests te laten doen, vooral omdat het iets is wat iedereen kan treffen.. Ook zijn er veel risico-factoren, en ik denk ook dat lang niet iedereen zich realiseert wanneer dergelijke factoren diegene treffen..
@ Syl : Weet je al wanneer je nu wel ongeveer de uitslag krijgt? Het wordt wel aardig slopend zo.
Ik ben absoluut geen expert op dit gebied.
Wat ik heb begrepen is, dat het een behoorlijke tijd (jaren) kan duren voordat baarmoederhalskanker zich ontwikkelt na besmetting met het HPV-virus. Ook is baarmoederhalskanker een soort kanker die heel langzaam vordert. Vandaar het interval van 5 jaar tussen de onderzoeken.
De leeftijd dat meisjes seksueel actief worden daalt, daarom daalt ook de leeftijd dat de gevolgen van een HPV-besmetting in de vorm van baarmoederhalskanker zichtbaar worden. Vandaar ook de daling van 35 naar 30 jaar voor het onderzoek. Doordat de baarmoeder nog aan het veranderen is (puberteit) op het moment dat jonge meisjes seksueel actief worden, zijn ze ook gevoeliger voor het virus en andere verstoringen van buitenaf.
Wat ik heb begrepen is, dat het een behoorlijke tijd (jaren) kan duren voordat baarmoederhalskanker zich ontwikkelt na besmetting met het HPV-virus. Ook is baarmoederhalskanker een soort kanker die heel langzaam vordert. Vandaar het interval van 5 jaar tussen de onderzoeken.
De leeftijd dat meisjes seksueel actief worden daalt, daarom daalt ook de leeftijd dat de gevolgen van een HPV-besmetting in de vorm van baarmoederhalskanker zichtbaar worden. Vandaar ook de daling van 35 naar 30 jaar voor het onderzoek. Doordat de baarmoeder nog aan het veranderen is (puberteit) op het moment dat jonge meisjes seksueel actief worden, zijn ze ook gevoeliger voor het virus en andere verstoringen van buitenaf.
crap in = crap out
In Nederland moet je toch een verwijsbrief van de dok hebben? Best raar dat vrouwen niet gewoon eens per jaar standaard een borst- en baarmoederonderzoek krijgen. Zo kan een hoop leed bespaard worden...
maar goed als je dus naar je huisarts gaat en vraagt om een verwijzing lijkt het me niet dat hij/zij kan weigeren eigenlijk.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
In Nederland krijg je in het jaar dat je 30 wordt automatisch een oproep thuisgestuurd, en dat voortaan iedere 5 jaar. Deze komt niet van de huisarts en je hebt ook geen verwijsbrief nodig. Je hoeft het ook niet bij je huisarts te laten uitvoeren; het kan ook bij het wit-gele kruis of consultatiebureau ofzo.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:48 schreef TheSilentEnigma het volgende:
In Nederland moet je toch een verwijsbrief van de dok hebben? Best raar dat vrouwen niet gewoon eens per jaar standaard een borst- en baarmoederonderzoek krijgen. Zo kan een hoop leed bespaard worden...
Ik vind eigenljik ook een periodiek onderzoek op borstkanker wel een goede. Ik doe het zelf wel, maar toch zou ik het wel fijn vinden als dat periodiek kon gebeuren door iemand die weet waar hij/zij mee bezig is
@ Alicey: ik hoop volgende week antwoord te hebben, maar dat konden ze nog niet garanderen. Het ziekenhuis loopt 'minstens 5 weken' achter, zoals de assistente zei
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Minstens inderdaad... Ik moet ook 1,5 maand wachten op de uitslag... terwijl ik toch echt ook wel in een risicogroep zit..
Na een bepaalde leeftijd gebeurt dat wel periodiek, ik weet niet meer precies welke leeftijd. Bij mijn moeder is het ook gevonden door zo'n periodieke controle..quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 13:57 schreef miss_sly het volgende:
Ik vind eigenljik ook een periodiek onderzoek op borstkanker wel een goede. Ik doe het zelf wel, maar toch zou ik het wel fijn vinden als dat periodiek kon gebeuren door iemand die weet waar hij/zij mee bezig is
Dat is ook niet om vrolijk van te worden.. Er zijn zeker geen ziekenhuizen of labs in de buurt waar je sneller terecht kan? Hoewel dat voor deze keer natuurlijk niet zinvol meer is..quote:@ Alicey: ik hoop volgende week antwoord te hebben, maar dat konden ze nog niet garanderen. Het ziekenhuis loopt 'minstens 5 weken' achter, zoals de assistente zei
Zullen we een motie indienen? Dat iedere vrouw vanaf haar 20e bij de huisarts een borst- en baarmoedercontrole krijgt?
Dat is dus echt schandalig!quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:00 schreef Maerycke het volgende:
Minstens inderdaad... Ik moet ook 1,5 maand wachten op de uitslag... terwijl ik toch echt ook wel in een risicogroep zit..
Mijn zusje heeft ook een periodiek uitstrijkje laten maken, en die krijgt met 3 weken de uitslag!
Op zich voor het onderzoek (op kweek zetten enzo) is dat ook ruim voldoende tijd!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
bij vrouwen na de 50 wordt eens per twee jaar een mammografie gedaan omdat borstkanker zich vaak na de menopauze ontwikkelt. (70% procent van de vrouwen met borstkanker is namelijk ouder dan 50)
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik heb eind juli het uitstrijkje laten maken en hoor begin september pas de uitslag is me gezegd... Ik probeer er maar niet al te veel aan te denken, maar ben er wel zenuwachtig voor in ieder geval. Dat van jou lijkt me nog erger eigenlijk.. een uitslag toegezegd krijgen en er dan achterheen moeten zitten.. Ik weet tenminste dat het laat komt.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:03 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dat is dus echt schandalig!
Mijn zusje heeft ook een periodiek uitstrijkje laten maken, en die krijgt met 3 weken de uitslag!
Op zich voor het onderzoek (op kweek zetten enzo) is dat ook ruim voldoende tijd!
Maar het gebeurt ook zo vaak dat het nog voor het 40e levensjaar ontdekt wordt. Maar vaak in een vergevorderd stadium, omdat er pas bij klachten naar gekeken wordt, en niet preventief.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:03 schreef DarkElf het volgende:
bij vrouwen na de 50 wordt eens per twee jaar een mammografie gedaan omdat borstkanker zich vaak na de menopauze ontwikkelt.
Mja, toch hoor je steeds vaker ook van jongere vrouwen die borstkanker krijgen, zo vanaf halverwege de 30 ofzo. Dus die leeftijd omlaag trekken zou ook geen kwaad kunnen, lijkt me.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:03 schreef DarkElf het volgende:
bij vrouwen na de 50 wordt eens per twee jaar een mammografie gedaan omdat borstkanker zich vaak na de menopauze ontwikkelt. (70% procent van de vrouwen met borstkanker is namelijk ouder dan 50)
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hmmm. Qua borstkanker zit ik "dubbel" in een risicogroep.. Misschien niet onverstandig om er zelf voor te zorgen dat dat vanaf mijn 30e oid getest wordt..quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:05 schreef TheSilentEnigma het volgende:
[..]
Maar het gebeurt ook zo vaak dat het nog voor het 40e levensjaar ontdekt wordt. Maar vaak in een vergevorderd stadium, omdat er pas bij klachten naar gekeken wordt, en niet preventief.
klopt ik vind 50 jaar ook veel en veels te laat. Maar goed dan moet je idd zelf gaan zorgen voor een bijv jaarlijkse check up.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
ik heb 8 juli een uitstrijkje laten maken en moest 4 weken later terugbellenquote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:04 schreef Maerycke het volgende:
[..]
Ik heb eind juli het uitstrijkje laten maken en hoor begin september pas de uitslag is me gezegd... Ik probeer er maar niet al te veel aan te denken, maar ben er wel zenuwachtig voor in ieder geval. Dat van jou lijkt me nog erger eigenlijk.. een uitslag toegezegd krijgen en er dan achterheen moeten zitten.. Ik weet tenminste dat het laat komt.
Ik hoop het nog voor mijn vakantie te weten, of juist niet...heel dubbel.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Waarom als ik vragen mag?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:06 schreef Alicey het volgende:
[..]
Hmmm. Qua borstkanker zit ik "dubbel" in een risicogroep.. Misschien niet onverstandig om er zelf voor te zorgen dat dat vanaf mijn 30e oid getest wordt..
ik blijf erbij; alle vrouwen moeten hun krachten bundelen en een motie indienen bij het ministerie van volksgezondheid. Kan een hoop ellende en kosten (dat spreekt ze wel aan) besparen.
Maar kan dat ook inderdaad zomaar, ook als er geen specifieke klachten zijn of je in een risicogroep zit?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:07 schreef DarkElf het volgende:
klopt ik vind 50 jaar ook veel en veels te laat. Maar goed dan moet je idd zelf gaan zorgen voor een bijv jaarlijkse check up.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben erg blij dat jullie zo geweldig reageren en ook de ervaring(en van anderen hier neer zetten. Jullie zullen denk ik inmiddels wel snappen dat ik mij daardoor gesterkt voel.
Er is alleen 1 denkfout. Je wordt in Nederland 1 keer per 5 jaar opgeroepen voor een GRATIS landelijk baarmoederhalsonderzoek. Op verzoek mag je dit zo vaak doen als je zelf wilt. Dit kost dan wel geld. Mogelijk dat sommige verzekeringen het wel jaarlijks vergoed. Informeer daarvoor bij je eigen verzekering (ziekenfonds/particulier).
Dat meisjes tegenwoordig eerder met sexualiteit beginnen geloof ik wel, maar ze daarom de leeftijd hebben verlaagd zou ik raar vinden. Ik was bijna 20 toen ik voor het eerst met iemand sex had en op mijn 29e zat ik er dus al bij. Wat nu als ik op mijn 12e was begonnen vraag ik mij dan af
Er is alleen 1 denkfout. Je wordt in Nederland 1 keer per 5 jaar opgeroepen voor een GRATIS landelijk baarmoederhalsonderzoek. Op verzoek mag je dit zo vaak doen als je zelf wilt. Dit kost dan wel geld. Mogelijk dat sommige verzekeringen het wel jaarlijks vergoed. Informeer daarvoor bij je eigen verzekering (ziekenfonds/particulier).
Dat meisjes tegenwoordig eerder met sexualiteit beginnen geloof ik wel, maar ze daarom de leeftijd hebben verlaagd zou ik raar vinden. Ik was bijna 20 toen ik voor het eerst met iemand sex had en op mijn 29e zat ik er dus al bij. Wat nu als ik op mijn 12e was begonnen vraag ik mij dan af
The reward of a thing well done is to have done it.
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Vaak is borstkanker op zo'n jonge leeftijd erfelijk bepaald. Als er aanwijzingen zijn dat er in jouw familie sprake is van erfelijke borstkanker, doe je er goed aan om daar zelf actie op te ondernemen.quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:06 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mja, toch hoor je steeds vaker ook van jongere vrouwen die borstkanker krijgen, zo vanaf halverwege de 30 ofzo. Dus die leeftijd omlaag trekken zou ook geen kwaad kunnen, lijkt me.
Overigens is deelname aan het bevolkingsonderzoek borstkanker (dus elke twee jaar foto's laten maken) ook geen garantie dat het op tijd wordt ontdekt.
The love you take is equal to the love you make.
Doel je op de vraag waarom vanaf mijn 30e, of waarom dubbel in een risicogroep?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:08 schreef TheSilentEnigma het volgende:
[..]
Waarom als ik vragen mag?
Vanaf mijn 30e lijkt het mij verstandig omdat het kan voorkomen vanaf die leeftijd, en ik er liever op tijd bij ben. Ik zit dubbel in een risicogroep omdat er erfelijke factoren een rol spelen (Mijn moeders kant kent veel gevallen van borstkanker), en doordat ik een lichamelijke afwijking heb waar de medicatie daar tegen een verhoogd risico op borstkanker met zich mee brengt.
Voorlichting mag in ieder geval beter lijkt mij.quote:ik blijf erbij; alle vrouwen moeten hun krachten bundelen en een motie indienen bij het ministerie van volksgezondheid. Kan een hoop ellende en kosten (dat spreekt ze wel aan) besparen.
Als iedereen eens per jaar gratis mag gaan, is de drempel veel en veel lager. Veel mensen zullen zich nu bewaard voelen en het idee hebben dat de dokter je van hypochondrie verdenkt. Ook zullen er maar weinig vrouwen er spontaan aan denken. En de drempel bij allochtone vrouwen ligt helemaal hoog nu, terwijl die ook niet vergeten mogen worden!
Ik dacht dat je met je 18e automatisch een oproep voor een uitstrijkje kreeg?
The more you try to erase me,
The more that I appear.
The more that I appear.
mailtje gestuurd, nu paar daagjes wachten denk ik
meestal mailen ze vrij snel terug.
meestal mailen ze vrij snel terug.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Dit onderzoek is voor vrouwen van 50-75. Waarom niet voor vrouwen van >15 ?quote:Op vrijdag 19 augustus 2005 14:11 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Overigens is deelname aan het bevolkingsonderzoek borstkanker (dus elke twee jaar foto's laten maken) ook geen garantie dat het op tijd wordt ontdekt.
|
|
