Gaat Charles Groenhuijsen vertrekken?

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2005 13:38 schreef SCH het volgende:
Is dat een probleem dan?

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2005 22:57 schreef SCH het volgende:
Ik was Journaal aan het kijken

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2005 23:02 schreef SCH het volgende:
en geen item van Pauline B., dan is er niks an.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2005 23:28 schreef SCH het volgende:
Lekker duidelijke omschrijving hoor, dat meisje van een zender die ik niet kan zien.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2005 23:38 schreef SCH het volgende:
Gulden Ilmaz

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2005 23:43 schreef SCH het volgende:
Maar we zoeken een manspersoon.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 09:03 schreef SCH het volgende:
[b]Journaalpresentator nu al uit de gratie
Groenhuijsen was 13 jaar correspondent voor de NOS in Washington en was dat graag langer gebleven. Hij is van Amerika gaan houden. Die liefde bezingt hij in zijn onlangs verschenen boek Amerikanen zijn niet gek, waarin sombere bespiegelingen over het ontevreden, ongemanierde en economisch achterop rakende Nederland staan afgedrukt. Én loftuitingen voor de in Europa fel bekritiseerde president Bush.

Geheel in lijn daarmee deed Groenhuijsen in enkele interviews recent uitspraken die op de linkse Journaal-redactie kwaad bloed hebben gezet. In HP/De Tijd verweet hij zijn Journaal-collega's `intellectuele luiheid en zelfingenomenheid', omdat ze hem vroegen de zoveelste repo te maken over `een paar' anti-oorlogsactivisten `wier geluid in Nederland overbekend is'.

quote:

Dol op het land van de 'oppervlakkige sukkels'

door Berrit de Lange
Charles Groenhuijsen was al die vooroordelen beu en schreef een boek: Amerikanen zijn niet gek. Het is meteen zijn afscheid van het land waar hij twaalf jaar woonde en werkte als NOS-correspondent. In januari volgt hij Philip Freriks op als presentator van het Acht uur Journaal.


,,Mijn bewondering voor Amerika is groot, maar ik heb geen oogkleppen op.''

HILVERSUM - Als Charles Groenhuijsen (51) de keuze had gehad, was hij het liefst nog een tijdje in de Verenigde Staten gebleven. Maar hij wist dat er rond deze tijd een einde zou komen aan zijn correspondentschap in Washington. Dat was met de NOS contractueel afgesproken. ,,Philip Freriks opvolgen is natuurlijk een fantastische baan, laat daar geen misverstand over bestaan.''

In Amerikanen zijn niet gek beschrijft hij vol vaart het Amerika dat hem dagelijks nog hogelijk fascineert en oprecht verbaast. Groenhuijsen omschrijft zijn boek als 'een soort reisgids voor de Amerikaanse samenleving over onderwerpen waarbij de verschillen tussen Europa en Amerika het grootst zijn'.

,,Europeanen, en vooral Nederlanders, koesteren vooroordelen over Amerikanen die nergens op gebaseerd zijn'', zegt Groenhuijsen. ,,Het is veel te gemakkelijk om te roepen dat Amerikanen hard, oppervlakkig, asociaal en arrogant zijn. Ik vind het niet eerlijk dat hier zo'n verkeerd beeld bestaat van een land waar we zo afhankelijk van zijn en zo veel van overnemen. Microsoft, Google, muziek, films, noem maar op, het komt állemaal uit Amerika. Ik heb er lang genoeg gewoond om niet alleen de nadelen van het land te zien. In het gewone dagelijkse leven, in de buurt waar je woont, zijn de mensen ontstellend vriendelijk. Ik vond het tijd om eens op te schrijven hoe ik Amerika heb beleefd.''

In Nederland valt het de journalist telkens op hoe bot, zelfs horkerig, de mensen hier in toenemende mate met elkaar omgaan. ,,Met een beetje overdrijving kun je stellen: Nederland is een sociaal land zonder manieren, Amerika is een hard land, maar beleefd. Neem sport, in de Verenigde Staten één groot familiefeest. Uren voor de wedstrijd worden de kratjes bier en de barbecues uit de pick-uptrucks gehaald en wordt er samen gefeest. Van rellen hebben ze nog nooit gehoord. Eenmaal in het stadion zijn nergens hekken te bekennen. Je kunt zelfs met een gerust hart je baby meenemen.''

Sukkels

Misdaad, vetzucht, goklust, verrechtsing van de politiek, de seksindustrie, vrijgevigheid aan goede doelen, onderwijs, religie en sport. Kortom: alle aspecten die de Amerikaanse samenleving tekenen, komen in Groenhuijsens boek aan bod. Tussen de regels door proeft de lezer duidelijk een grote liefde voor het land van de onbegrensde mogelijkheden. ,,Ik ben inderdaad dol op Amerika, maar ik ben ook dol op Nederland voor een deel. Amerikanen nemen de verantwoordelijkheid voor hun eigen bestaan, terwijl hier vaak met het vingertje wordt gewezen naar allerlei instanties als iets in het leven misgaat. Wij organiseren verliezen weg, Amerika is een maatschappij van winners en losers. Als jij vijf keer zo veel zou verdienen als ik, heb jij het gewoon slimmer gedaan. Een Amerikaan zegt dan: 'Good for you!' Hier hebben we de neiging om te zeggen: mag het niet wat minder en jassen we er nog wat extra belasting overheen. Het is een andere manier van naar het leven kijken. Amerikanen kennen geen problemen, alleen uitdagingen. Een cliché, maar ze maken het voor een deel wel waar. Wij Nederlanders hoeven onszelf niet in de put te praten, maar het is ook niet eerlijk om de Amerikanen de put in te praten door te zeggen: jullie zijn zulke oppervlakkige sukkels.''

,,In Amerika kom je er niet mee weg als je je even niet goed voelt. Dat heeft natuurlijk nadelen. Met de ziekte in je lijf moet je naar je werk omdat je weet: als ik niet ga, word ik niet betaald. Zo bestaat er in Amerika bijvoorbeeld geen zwangerschapsverlof. Krankzinnig. En dat in het land waar de mensen die nu aan de macht zijn, conservatieven en republikeinen, om het hardst om 'family values' roepen. Het gezin als hoeksteen van de samenleving. Geef die vaders en moeders dan in ieder geval de tijd daarvoor. Geef ze een paar weken vakantie, geef ze een paar dagen om voor een ziek kind te zorgen. Dat is ondenkbaar, want bij terugkomst zit er iemand anders achter je bureau. Er zitten 43 miljoen Amerikanen zonder ziekteverzekering, mensen die soms letterlijk failliet gaan doordat ze ziek worden. Mijn bewondering voor Amerika is groot, maar ik heb geen oogkleppen op.''

Wie Amerikanen zijn niet gek leest, ziet de prachtige reportages bijna van de bladzijden afspatten. Niettemin zag de kijker Groenhuijsen, die in februari het stokje overgaf aan Wouter Kurpershoek, al die jaren vooral tegen het decor van het Witte Huis of het Capitool. ,,Er werd altijd de vergelijking gemaakt tussen wat ik deed en wat Max Westerman doet. Er is inderdaad niets leuker dan het land in gaan en met mensen praten. Max doet veel minder aan Washingtons nieuws, bij Het Journaal staat voorop dat het harde nieuws wordt afgedekt. Stel je voor dat ik op 11 september toevallig net een mooie reportage aan het maken was in New Mexico? Bij het Journaal is vaak geopperd: moeten we niet meer het land in om de gewone Amerikanen te laten horen. Een terechte wens, maar dan moeten ze er iemand bij zetten. Wij maken een nieuwsprogramma. Punt.''

Spreekbuis

Groenhuijsen werd vooral bij de laatste presidentsverkiezingen nogal eens 'spreekbuis van de regering Bush' genoemd. ,,Dat verwijt heb ik gekregen, maar dat is niet helemaal terecht. Wat ik heb geprobeerd, bijvoorbeeld tijdens de Irak-oorlog, is uit te leggen waarom Bush doet wat-ie doet. Bush is de machtigste man van de wereld die een omstreden oorlog aangaat en daarbij het verwijt krijgt te liegen en bedriegen. Ik heb alleen maar uitgelegd wat die man drijft en dat is ook mijn taak. Ben ik daarmee spreekbuis?''

Groenhuijsen komt begin 2006 definitief naar Nederland, maar gaat in het najaar al flink oefenen voor Het Journaal. Ook voor hem gelden de strenge regels die de NOS heeft opgesteld naar aanleiding van de publiciteit vorig jaar over bijklussende journalisten. ,,De NOS is daar erg van geschrokken en ik begrijp wel dat ze de regels hebben aangescherpt. Maar ik vind het niet terecht. Wij doen het in onze eigen tijd en er is vraag naar ons. Ik snap zelf ook wel dat ik geen dingen kan doen die de goede naam of de onafhankelijkheid van de NOS in gevaar brengen. Per maand zeg ik twee maandsalarissen aan klussen af. Ik word voortdurend voor allerlei dingen gevraagd. Het grootste deel kan en wil ik niet, maar een aantal dingen wel. In sommige gevallen denk ik dat de NOS er ook beter van wordt. Je ontmoet nog eens mensen als je bijvoorbeeld een forum voorzit van ministers en vertegenwoordigers van allerlei maatschappelijke organisaties. Ja, daar verdien je ook geld mee. Maar het is wel een beetje Hollands dat iedereen daar meteen over gaat zitten miauwen.''

quote:

Op zondag 7 augustus 2005 01:04 schreef StefanP het volgende:

[..]

quote:

Op woensdag 31 augustus 2005 14:29 schreef SCH het volgende:

[..]

Het grappige is dat het eigenlijk nogal negatief over Amerika is.

quote:

Op woensdag 31 augustus 2005 19:38 schreef IPdaily het volgende:
Lol, net Charles Groenhuijsen die losging op een presetator van TV3 en hem zo'n beetje uitmaakte voor een zeikerd met zuigende vragen

quote:

Op woensdag 31 augustus 2005 13:26 schreef MrX1982 het volgende:
Goed nieuws dat hij het journaal toch gaat presenteren

Zet hem op Charles

quote:

Op woensdag 31 augustus 2005 13:26 schreef MrX1982 het volgende:
Goed nieuws dat hij het journaal toch gaat presenteren

Zet hem op Charles

quote:

Op donderdag 1 september 2005 09:20 schreef LangeTabbetje het volgende:
Matthijs vroeg door over de opmerkingen die Charles had gemaakt over zijn collega´s in de VS en in Hilversum. Daar kon Charles niet zo goed tegen

quote:

Op donderdag 1 september 2005 11:57 schreef Oud_student het volgende:
Afgezien van de streling voor het ego begrijp ik niet goed wat er leuk is aan die baan
Vergeleken met journalist of correspondent lijkt het mij wat saai. Maar misschien is het een overgangs stap naar zijn pensionering?

quote:

Op donderdag 1 september 2005 12:02 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Misschien dat hij daarom door mensen wel rechts gevonden wordt ?
Hij houdt van fatsoen en goede omgangsvormen en heeft de pest aan (linkse) journalisten die zichzelf en hun eigen mening belangrijker vinden dan de geinterviewde.
Charles zei het treffend:
Je de stelt vragen op een zodanige zuigende manier, zelf weet je het antwoord al.

quote:

Op donderdag 1 september 2005 12:02 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Misschien dat hij daarom door mensen wel rechts gevonden wordt ?
Hij houdt van fatsoen en goede omgangsvormen en heeft de pest aan (linkse) journalisten die zichzelf en hun eigen mening belangrijker vinden dan de geinterviewde.
Charles zei het treffend:
Je de stelt vragen op een zodanige zuigende manier, zelf weet je het antwoord al.

quote:

Op donderdag 1 september 2005 21:02 schreef dazzle123 het volgende:

[..]

Het is maar net wat je goed fatsoen noemt. Vriendelijk zijn en vervolgens achter je rug om een mes in je rug steken kan je goed fatsoen noemen. Als ik dat stukje lees van Groenhuizen over de VS dan bevestigt dat eerder mijn vooroordelen dan dat het die wegneemt. Maar het is maar net waar je je goed bij voelt natuurlijk.