R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nooit last van gehad . . .quote:Op donderdag 21 juli 2005 15:03 schreef petitlapin het volgende:
omdat het niet gemakkelijk, kwetsend en pijnlijk is als je naaste omgeving je relatie niet accepteert het kan een enorme druk op een relatie leggen.
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
de relatie van mijn broer ligt moeilijk bij mijn moeder ... en dat is héél héél zwaar en lastig ...quote:
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Uiteindelijk gaat het wel om het leven van TS en om hoe zij dat wil vormgeven.
Ouders vinden het wellicht moeilijk hun kinderen los te laten en hun eigenfouten te laten maken. Logisch, maar je kunt je kind niet van wieg tot graf beschermen tegen de boze buitenwereld.
Leren doe je toch vooral van fouten die jezelf maakt.
Ouders vinden het wellicht moeilijk hun kinderen los te laten en hun eigenfouten te laten maken. Logisch, maar je kunt je kind niet van wieg tot graf beschermen tegen de boze buitenwereld.
Leren doe je toch vooral van fouten die jezelf maakt.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Het is maar hoe moeilijk en lastig het je wilt maken. Die van mij kon totaal niet overweg met m'n vrouw, maar ik heb destijds gewoon voor m'n vrouw gekozen en m'n moeder kon (en nog steeds) de schijt krijgen. Zij bepaalt niet met wie ik omga cq. een relatie aanga . . .quote:Op donderdag 21 juli 2005 15:51 schreef petitlapin het volgende:
de relatie van mijn broer ligt moeilijk bij mijn moeder ... en dat is héél héél zwaar en lastig ...
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
het gaat niet over loslaten, en hoe bemoeialachtig/beschermend je ouders zijn ...quote:Op donderdag 21 juli 2005 15:54 schreef Copycat het volgende:
Uiteindelijk gaat het wel om het leven van TS en om hoe zij dat wil vormgeven.
Ouders vinden het wellicht moeilijk hun kinderen los te laten en hun eigenfouten te laten maken. Logisch, maar je kunt je kind niet van wieg tot graf beschermen tegen de boze buitenwereld.
Leren doe je toch vooral van fouten die jezelf maakt.
in extreme gevallen sta je voor een keuze van kappen met je ouders en kappen met je vriend ...
en ik denk persoonlijk dat ik met mijn ouders niet zomaar zou kunnen kappen...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Ik denk dat het juist wel te maken heeft met loslaten.
Je kind loslaten betekent immers ook dat je hem/haar de vrijheid geeft om zijn/haar eigen beslissingen te nemen. Of je daar nu wel of niet achterstaat als ouder.
Daarbij, als je ouders je voor de keuze stellen hem/haar of wij, vind ik de ouder/kind relatie danig ontwricht.
Je kind loslaten betekent immers ook dat je hem/haar de vrijheid geeft om zijn/haar eigen beslissingen te nemen. Of je daar nu wel of niet achterstaat als ouder.
Daarbij, als je ouders je voor de keuze stellen hem/haar of wij, vind ik de ouder/kind relatie danig ontwricht.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik vraag me ook af in hoeverre die ouders psychisch gezond zijn in dat geval. Een gezonde ouder zal het beste voor zijn of haar kind wensen, en nooit iemand voor die keuze stellen.. Inderdaad is de relatie dan aardig ontwricht. Als die vorm van manipulatie echter werkt....quote:Op donderdag 21 juli 2005 15:59 schreef Copycat het volgende:
Daarbij, als je ouders je voor de keuze stellen hem/haar of wij, vind ik de ouder/kind relatie danig ontwricht.
het gaat niet over een opgelegde keuzequote:Op donderdag 21 juli 2005 15:59 schreef Copycat het volgende:
Ik denk dat het juist wel te maken heeft met loslaten.
Je kind loslaten betekent immers ook dat je hem/haar de vrijheid geeft om zijn/haar eigen beslissingen te nemen. Of je daar nu wel of niet achterstaat als ouder.
Daarbij, als je ouders je voor de keuze stellen hem/haar of wij, vind ik de ouder/kind relatie danig ontwricht.
stel je voor dat mijn ouders iedere keer als ik met mijn verloofde binnenkom, hem echt buitenkijken, dat het echt niet klikt, dat ze hem te min vinden voor mij, of te dit of te dat ...
zelfs al zouden ze er nooit over spreken, ik zou het voelen, en ik weet niet of ik daar mee zou kunnen omgaan ... Ik kan mijn ouders niet dwingen hem graag te hebben ... ik zou er aan kapot gaan, denk ik.
In mijn vriendengroep zijn er ook al mensen verdwenen omdat hun partner niet goed in de groep lag, en blijkbaar niet met ons overeenkwam ... die vrienden kozen dus voor hun partner ... maar dat is nog iets anders dan kappen met je ouders ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Er zijn genoeg gezonde ouders die hun grut voor die (en zelfs meerdere) keuzes zetten . . .quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:02 schreef Alicey het volgende:
Ik vraag me ook af in hoeverre die ouders psychisch gezond zijn in dat geval. Een gezonde ouder zal het beste voor zijn of haar kind wensen, en nooit iemand voor die keuze stellen.. Inderdaad is de relatie dan aardig ontwricht. Als die vorm van manipulatie echter werkt....
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
Ik denk dat dat nogal simplistisch gesteld is, vanuit de theorie gedacht, waarbij de echte ouder-kind gevoelens zeer abstract gesteld worden ...quote:Op donderdag 21 juli 2005 15:59 schreef Copycat het volgende:
Ik denk dat het juist wel te maken heeft met loslaten.
Je kind loslaten betekent immers ook dat je hem/haar de vrijheid geeft om zijn/haar eigen beslissingen te nemen. Of je daar nu wel of niet achterstaat als ouder.
vanaf een afstandje is het makkelijk ouder te zijn dan ...
natuurlijk moeten ouders hun kinderen op een gegeven moment loslaten, hun eigen fouten laten maken ....
maar de 'kinderen' moeten dan zelf eveneens het vertrouwen winnen dat zij in staat zijn die verantwoordelijkheid te dragen ...
Oftewel, de 16-jarige dochter die thuiskomt met een in leer gehulde ZZ-Top-baardmans met een knetterende Harley Davidson en een doodskop zijn helm, moet niet janken dat haar vader die gozer linea recta weer de deur uittrapt. "... dat ze toch vooral oud genoeg is om haar eigen keuzes te maken, met welke personen ze omgaat, want ze is al 16 jaar oud ...."
Ouders zullen inderdaad hun kinderen moeten laten gaan, maar het is een hele zware taak om vooraf te zien als je dochter fouten gaat maken, waarvoor je haar het liefste zou willen beschermen, en die misschien ook kunnen gebeuren doordat het kind nog lang niet zoveel levenservaring heeft, als ze van zichzelf lijkt te willen denken.
In het geval van de Topicstarter is dat waarschijnlijk niet zo clichématig, maar juist dan is het voor haar belangrijk dat ze dat zelf ook als een volwassen en zelfverzekerde vrouw haar ouders verteld ... niet direkt op voorhand al de underdog-positie innemen 'dat ze met haar 19 jaar toch oud genoeg is'... maar gewoon realistisch blijven en misschien ook de ouders de kans geven eraan te wennen ....
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Je kunt je ouders niet dwingen om het met je eens te zijn, maar je kunt wel een gesprek met ze aangaan waarin je ze aangeeft dat hij jouw vriend is, dat jij gelukkig met hem bent en dat dat (hopelijk) zo blijft.
Ik zou in ieder geval nooit mijn liefdesgeluk laten afhangen van de al dan niet goedkeuring van mijn ouders of vrienden.
Ik zou in ieder geval nooit mijn liefdesgeluk laten afhangen van de al dan niet goedkeuring van mijn ouders of vrienden.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
16 Jaar is dan ook niet bepaald een volwassen leeftijd te noemen...quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:07 schreef RM-rf het volgende:
Oftewel, de 16-jarige dochter die thuiskomt met een in leer gehulde baardmans met een knetterende Harley Davidsoon en een doodskop zijn helm, moet niet janken dat haar vader die gozer linea recta weer de deur uittrapt. "... dat ze toch vooral oud genoeg is om haar eigen keuzes te maken, met welke personen ze omgaat, want ze is al 16 jaar oud ...."
TS is 19, vind ik een ander verhaal dan deze hypothese .
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik heb daar zo mijn twijfels bij. Er is toch wel iets mis met jezelf als je je kinderen op die manier manipuleert.quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:07 schreef ThunderChild het volgende:
[..]
Er zijn genoeg gezonde ouders die hun grut voor die (en zelfs meerdere) keuzes zetten . . .
alsof een kind nooit zijn ouders manipuleertquote:Op donderdag 21 juli 2005 16:12 schreef Alicey het volgende:
Ik heb daar zo mijn twijfels bij. Er is toch wel iets mis met jezelf als je je kinderen op die manier manipuleert.
vooral nu ik zelf moeder word, hoop ik écht dat mijn kind gelukkig wordt op alle gebieden, en niet te veel gekwest wordt in het leven.
als ze dus op haar 18de binnenkomt met een albanees met een strafblad, ga ik echt niet staan juichen, en ik zal dan zeker mijn mening zeggen, als jij dat manipuleren noemt, fine with me
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Denk je ?? Zij hebben toch altijd gelijk en ze zijn niet gek (of wat dan ook) . . .quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:12 schreef Alicey het volgende:
Ik heb daar zo mijn twijfels bij. Er is toch wel iets mis met jezelf als je je kinderen op die manier manipuleert.
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
Je mening geven is iets anders dan je mening koste wat het kost doordrukken .
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wat heeft dat met het onderwerp te maken?quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:14 schreef petitlapin het volgende:
[..]
alsof een kind nooit zijn ouders manipuleert
Je laat haar kiezen tussen jou en die Albanees?quote:vooral nu ik zelf moeder word, hoop ik écht dat mijn kind gelukkig wordt op alle gebieden, en niet te veel gekwest wordt in het leven.
als ze dus op haar 18de binnenkomt met een albanees met een strafblad, ga ik echt niet staan juichen, en ik zal dan zeker mijn mening zeggen, als jij dat manipuleren noemt, fine with me
19 is maar 3 jaar ouder dan 16quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:11 schreef Copycat het volgende:
[..]
16 Jaar is dan ook niet bepaald een volwassen leeftijd te noemen...
TS is 19, vind ik een ander verhaal dan deze hypothese .
maar je moet een karakter en een hart van staal hebben als de mening van anderen niets met je doet ... dat is dus ook heel het punt: kan je het emotioneel aan als je ouders en je vrienden niet echt akkoord gaan met je relatie ... ?quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:15 schreef Copycat het volgende:
Je mening geven is iets anders dan je mening koste wat het kost doordrukken .
ik ben dolblij dat iedereen mijn verloofde een schatje vindt ... en ik weet niet of ik het zou aankunnen moest iedereen zich negatief uitlaten over mijn relatie en me niet meer zo graag uitnodigen voor feestjes omdat mijn kutvriend erbij is ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
daarom gaf ik ook al aan dat mn voorbeeld een beetje een cliché-exaggeratie is (de ZZToppers zijn nu ook wel wat ouder dan 29 jaar , een hele generatie wordt nu volwassen zonder enige angst voor deze mannen met baarden op motoren, in plaats daarvan springt men op de kast voor noord-afrikaanse jongetjes op scooters die de eerste de beste ZZTopper tussen zijn tanden zou vermalen ) ....quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:11 schreef Copycat het volgende:
[..]
16 Jaar is dan ook niet bepaald een volwassen leeftijd te noemen...
TS is 19, vind ik een ander verhaal dan deze hypothese .
, een hele generatie wordt nu volwassen zonder enige angst voor deze mannen met baarden op motoren, in plaats daarvan springt men op de kast voor noord-afrikaanse jongetjes op scooters die de eerste de beste ZZTopper tussen zijn tanden zou vermalen ) ....maar tussen 16 en 19 jaar liggen ook slechts 3 jaar en er bestaat niet een keiharde grens, die juist de kinders zelf graag willen voordoen, dat je 'opeens' geheel volwassen bent en al helemaal niet dat dat volwasen worden komt met een gratis 'Schutz' tegen gekwetst worden in de liefde of het leven ... hooguit krijgen mensen een sterkere eeltlaag daartegen of voorzien ze de problemen wat sneller .... juist die jong-volwassenen die hard roepen 'dat alles nu hemels is, en ze zoooo verliefd zijn' geven sneller de indruk dat ze dat nog niet doorhebben ...
Daarom wekken deze meer 'beschermingsgevoelens' op bij ouders... omdat ze zichzelf ook zo 'bleu' of 'onschuldig' en 'ongerept' voordoen ...
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
heb ik dat ooit gezegd ??????????? , schuif me geen dingen in mijn schoenen die ik nooit gezegd heb.quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:16 schreef Alicey het volgende:
Je laat haar kiezen tussen jou en die Albanees?
maar toch, een albanees met een strafblad komt niet in mijn huis , dan moet ze zich met hem maar ergens elders gaan amuseren, of alleen gaan wonen
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Mijn ouders en vrienden zullen altijd mijn relatie respecteren. Het zegt niet dat ze niet bezorgd kunnen zijn of zelf een andere mening er op nahouden, maar ze zullen altijd respecteren dat ik mijn geluk op die manier vindt. Dit geldt voor mijn ouders, en voor hen die ik de kwalificatie vriend geef.quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:18 schreef petitlapin het volgende:
[..]
maar je moet een karakter en een hart van staal hebben als de mening van anderen niets met je doet ... dat is dus ook heel het punt: kan je het emotioneel aan als je ouders en je vrienden niet echt akkoord gaan met je relatie ... ?
Die mensen zou ik niet tot mijn vrienden rekenen eigenlijk.quote:ik ben dolblij dat iedereen mijn verloofde een schatje vindt ... en ik weet niet of ik het zou aankunnen moest iedereen zich negatief uitlaten over mijn relatie en me niet meer zo graag uitnodigen voor feestjes omdat mijn kutvriend erbij is ...
Het was wel waar het over ging. Kennelijk is het dus goed dat ik het nog even vraag.quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:21 schreef petitlapin het volgende:
[..]
heb ik dat ooit gezegd ??????????? , schuif me geen dingen in mijn schoenen die ik nooit gezegd heb.
Je zou haar wel die gelegenheid gunnen?quote:maar toch, een albanees met een strafblad komt niet in mijn huis , dan moet ze zich met hem maar ergens elders gaan amuseren, of alleen gaan wonen
heb ik daar dan iets over te zeggen ? ik kan ze toch niet manu militari uit elkaar houdenquote:
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Bij mij idem. Gelukkig.quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:21 schreef Alicey het volgende:
Mijn ouders en vrienden zullen altijd mijn relatie respecteren. Het zegt niet dat ze niet bezorgd kunnen zijn of zelf een andere mening er op nahouden, maar ze zullen altijd respecteren dat ik mijn geluk op die manier vindt. Dit geldt voor mijn ouders, en voor hen die ik de kwalificatie vriend geef.
Want ik heb nogal wat fouten gemaakt in mijn liefdesleven. Rare vriendjes gehad waar mijn vrienden het hunne van dachten. Maar mijn keuzes, hoe dom ze soms ook waren, werden wel gerespecteerd.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Er zijn ouders die dus menen daar wel iets over te zeggen hebben. Dat was ook waar het zojuist nog min of meer over ging.quote:Op donderdag 21 juli 2005 16:23 schreef petitlapin het volgende:
[..]
heb ik daar dan iets over te zeggen ? ik kan ze toch niet manu militari uit elkaar houden
Nou, ik hoop het beste voor je, het zou fijn zijn als ze je vriend zouden accepteren. Zo niet, dan is er ook geen probleem, je bent namelijk 19 en volwassen. Je bent niet meer afhankelijk van je ouders.
Ja hoor. Als het goed klikt tussen die twee, waarom niet? Het is toch niet aan mij om te beslissen of die twee geschikt voor elkaar zijn. Als ze er zelf geen moeite mee hebben, zie ik geen probleem.quote:Op donderdag 21 juli 2005 17:06 schreef Little_Meanie het volgende:
[..]
jij vind een relatie van een meisje van 19 met een man van 30 OK?
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
Ach, bij mij is het leeftijdsverschil 13 jaar, zal jij vast ook wel niet OK vinden.quote:Op donderdag 21 juli 2005 17:06 schreef Little_Meanie het volgende:
jij vind een relatie van een meisje van 19 met een man van 30 OK?
Jaloers?
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 21-07-2005 19:35:46 ]
Het zou mijn keus waarschijnlijk niet zijn (overigens vanwege het kindje, niet vanwege de leeftijd), maar ik zie niet in waarom het niet oke zou zijn.quote:Op donderdag 21 juli 2005 17:06 schreef Little_Meanie het volgende:
[..]
jij vind een relatie van een meisje van 19 met een man van 30 OK?
[ Bericht 6% gewijzigd door miss_dynastie op 21-07-2005 21:44:43 ]
mijn ervaring is dat oudere mannen juist precies andersom willen. een vast bestaan opbouwen...quote:Op donderdag 21 juli 2005 09:56 schreef Little_Meanie het volgende:
je zullen hem niet accepteren en maar goed ook
een vriend van 30, die wil je gewoon paar keer neuken en dan hops gedaan
Het meeste is verder wel gezegd in dit topic.
Mijn mening over leeftijdsverschil: het zijn meestal meisjes die aandacht willen en zich volwassener voelen dan ze zijn. en ik vind het er een beetje stom uitzien, een oudere man met een meisje waar ik op zou kunnen vallen..
Elin: What the hell are we doing? We must be out of our damned minds!
Agnes: Yes, I know.
Elin: But we are so fucking cool.
Agnes: Yes, I know.
Elin: But we are so fucking cool.
Dat is ook wat ík in gedachten had. Dan zal er dus niet veel anders opzitten dan al mn moed bij elkaar schrapen en het mn pappie en mammie te gaan vertellen.quote:Op donderdag 21 juli 2005 11:39 schreef RM-rf het volgende:
Volgens mij moet je dat gewoon open en eerlijk tegenover je ouders spelen, die vriend voorstellen als je momentele relatie ... maar niet gelijk gaan doen alsof dat vast 'altijd standhoud' en dat 'je nu volwassen bent' ...
Houd gewoon ook open of die relatie werkelijk gaat 'werken'... maak hen duidelijk dat dat ook van veel zaken afhankelijk is; van jullie zelf, en of de 'verliefdheid' ook werkelijk standhoud ...enkel dat je _nu_ verliefd bent, en nog steeds van het 'nu' geniet ...
Ik verwacht ook zeker niet dat ze hem zonder slag of stoot zullen accepteren (dromen mag altijd, toch? ) en ik zal dan het geduld op moeten brengen hen de tijd te geven om te wennen. En dat zal ik doen. Ze zullen me heus niet op straat schoppen, dat werkt dan weer in mn voordeel.
) en ik zal dan het geduld op moeten brengen hen de tijd te geven om te wennen. En dat zal ik doen. Ze zullen me heus niet op straat schoppen, dat werkt dan weer in mn voordeel. 
Het kan me geen **** niks schelen wat anderen ervan vinden, durf gewoon met hem over straat hoor… Ik wil alleen niet meer hoeven kijken of ik toevallig geen bekenden van mn ouders tegen kom, da’s toch niet zo raar? En dát kan alleen opgelost worden door eerlijk te vertellen met wie ik afspreek.quote:Op donderdag 21 juli 2005 15:00 schreef Viperdesign het volgende:
Maar goed. Het kan nog simpeler. Als jij van je vriend houdt, wat maakt het dan uit wat anderen ervan vinden? .
Ook zal ik niet bewust mijn liefdesgeluk van het oordeel van mijn ouders laten afhangen, maar onbewust zou het toch zeer zeker een druk op mijn relatie leggen als hij nooit bij mij thuis zou kunnen komen?
I can't do this, you can't do that
They feed us lines but I won't act
They feed us lines but I won't act
Zie ook:
Zoiets zou ík nooit doen
Nu heb ik dus de stap genomen, ik heb uitgebreid met mn moeder gepraat.
Ten eerste over het feit dát ik zo moelijk met haar kan praten, dat ik daarvan baal,
dat ik dat heel erg 'mis' eigenlijk, ookal is het er nooit geweest.
Ik heb haar uit kunnen leggen hoe het afgelopen is tussen mijn vorige vriend en mij. Dat vond ze jammer, ze mocht hem heel erg, maar ze respecteerde mijn keuze dat ik het uiteindelijk toch uitgemaakt heb. Ik heb erover kunnen praten dat ik niet meer zo gecontroleerd wil worden. Ze hoeft niet elk MSN-gesprek te lezen, ze hoeft niet af te luisteren als ik aan de telefoon zit, dat maakt alleen maar meer dat ik allerlei dingen stiekem ga doen. Daar kon ze inkomen (al was het wel met tegenzin volgens mij)
En toen kwam de onvermijdelijke vraag: (moeders zijn echt niet gek, hoeveel je ergens ook omheen liegt of verstopt, ze hebben altijd wel iets door) "En hoe zit dat nou met die 'gozer' waar je nu iets mee hebt?"
Het was nog niet echt mijn bedoeling om alles in één gesprek boven tafel te gooien (en met alles bedoel ik: én het controle-verhaal, én het vorige-vriend-verhaal, én nog eens het nieuwe-vriend-verhaal) dus ik heb de boot nog een beetje afgehouden. Verteld dat ik iemand ontmoet heb, dat ik hem een aantal maal gezien heb (om eerlijk te zijn, héél vaak), gelukkig ben etc. De details dus nog maar even achterwege gelaten. (= het feit dat mn nieuwe vriend 30 is etc.)
Bij nader inzien misschien ook maar goed ook... Want ik bel vandaag blij mn vriend op en toen:
Hij roept al heel lang dat hij niet van de stiekeme praktijken houdt, dat dat zijn aard niet is, en dat hij heel graag wil dat ik met mn ouders ga praten. Ik heb hem uit kunnen leggen dat dat voor mij niet zo makkelijk ligt en dat hij mij tijd moest geven, dan kwam dat echt vanzelf.
Hij was blij dat mn moeder positief reageerde,
MAAR
hij wil nadenken en ik moet hem tijd geven. Zijn emmer is volgedruppeld (de emmer van het stiekeme gedoe) en hij moet hem leeggooien. Wat is daar zo moeilijk aan, nu ik EINDELIJK de stap genomen heb naar mn ouders te stappen? Hij zegt dat zijn probleem NIET is de reactie van mijn ouders, noch de reactie van zijn familie, niet dat hij niet in ons gelooft, niet dat hij mij niet vertrouwt, niet dat hij niet met me kan praten, niet dat hij iets bij me mist of tekort komt, hij houdt van mij, mist mij, vindt mij mooi, lief, aardig, lekker, leuk etc.
We hebben zondag afgesproken. (voor het eerst sinds begin van onze relatie dat we elkaar 2 weken niet gezien hebben) maar wat moet ik nou doen?
Hij is al een tijdje erg stil, door dit, en ik moet me inhouden niet steeds te bellen en smsen. Dat kan ook niet want hij heeft het heel druk met zijn werk. Daar heb ik begrip voor dus ik doe mijn best, maar hoe kan ik rustig achterover zitten terwijl mijn mannetje het heel moeilijk heeft, ik hem wil steunen en vertellen dat er niets is om over te piekeren?
Ik heb geen rust in mn kont, kan me nergens op concentreren en ik vraag me alleen maar af wat er met hem aan de hand kan zijn. Stress op zn werk is een hele goede mogelijkheid, (vanwege vakanties van collega's moet de rest maar dubbel werk doen) maar is zulke afwijzendheid daar een logische reactie op? Als ik gestresst ben ga ik juist bij iederen klagen..
En hoe vind ik de rust om tegen mezelf te kunnen zeggen: "laat hem even" ?
Wat wil hij horen, wat niet?
Wat moet ik doen? Met hem, en met mn moeder? Doorvertellen of de boot nog even afhouden, toch maar...?
Zoiets zou ík nooit doen
Nu heb ik dus de stap genomen, ik heb uitgebreid met mn moeder gepraat.
Ten eerste over het feit dát ik zo moelijk met haar kan praten, dat ik daarvan baal,
dat ik dat heel erg 'mis' eigenlijk, ookal is het er nooit geweest.
Ik heb haar uit kunnen leggen hoe het afgelopen is tussen mijn vorige vriend en mij. Dat vond ze jammer, ze mocht hem heel erg, maar ze respecteerde mijn keuze dat ik het uiteindelijk toch uitgemaakt heb. Ik heb erover kunnen praten dat ik niet meer zo gecontroleerd wil worden. Ze hoeft niet elk MSN-gesprek te lezen, ze hoeft niet af te luisteren als ik aan de telefoon zit, dat maakt alleen maar meer dat ik allerlei dingen stiekem ga doen. Daar kon ze inkomen (al was het wel met tegenzin volgens mij)
En toen kwam de onvermijdelijke vraag: (moeders zijn echt niet gek, hoeveel je ergens ook omheen liegt of verstopt, ze hebben altijd wel iets door) "En hoe zit dat nou met die 'gozer' waar je nu iets mee hebt?"
Het was nog niet echt mijn bedoeling om alles in één gesprek boven tafel te gooien (en met alles bedoel ik: én het controle-verhaal, én het vorige-vriend-verhaal, én nog eens het nieuwe-vriend-verhaal) dus ik heb de boot nog een beetje afgehouden. Verteld dat ik iemand ontmoet heb, dat ik hem een aantal maal gezien heb (om eerlijk te zijn, héél vaak), gelukkig ben etc. De details dus nog maar even achterwege gelaten. (= het feit dat mn nieuwe vriend 30 is etc.)
Bij nader inzien misschien ook maar goed ook... Want ik bel vandaag blij mn vriend op en toen:
Hij roept al heel lang dat hij niet van de stiekeme praktijken houdt, dat dat zijn aard niet is, en dat hij heel graag wil dat ik met mn ouders ga praten. Ik heb hem uit kunnen leggen dat dat voor mij niet zo makkelijk ligt en dat hij mij tijd moest geven, dan kwam dat echt vanzelf.
Hij was blij dat mn moeder positief reageerde,
MAAR
hij wil nadenken en ik moet hem tijd geven. Zijn emmer is volgedruppeld (de emmer van het stiekeme gedoe) en hij moet hem leeggooien. Wat is daar zo moeilijk aan, nu ik EINDELIJK de stap genomen heb naar mn ouders te stappen? Hij zegt dat zijn probleem NIET is de reactie van mijn ouders, noch de reactie van zijn familie, niet dat hij niet in ons gelooft, niet dat hij mij niet vertrouwt, niet dat hij niet met me kan praten, niet dat hij iets bij me mist of tekort komt, hij houdt van mij, mist mij, vindt mij mooi, lief, aardig, lekker, leuk etc.
We hebben zondag afgesproken. (voor het eerst sinds begin van onze relatie dat we elkaar 2 weken niet gezien hebben) maar wat moet ik nou doen?
Hij is al een tijdje erg stil, door dit, en ik moet me inhouden niet steeds te bellen en smsen. Dat kan ook niet want hij heeft het heel druk met zijn werk. Daar heb ik begrip voor dus ik doe mijn best, maar hoe kan ik rustig achterover zitten terwijl mijn mannetje het heel moeilijk heeft, ik hem wil steunen en vertellen dat er niets is om over te piekeren?
Ik heb geen rust in mn kont, kan me nergens op concentreren en ik vraag me alleen maar af wat er met hem aan de hand kan zijn. Stress op zn werk is een hele goede mogelijkheid, (vanwege vakanties van collega's moet de rest maar dubbel werk doen) maar is zulke afwijzendheid daar een logische reactie op? Als ik gestresst ben ga ik juist bij iederen klagen..
En hoe vind ik de rust om tegen mezelf te kunnen zeggen: "laat hem even" ?
Wat wil hij horen, wat niet?
Wat moet ik doen? Met hem, en met mn moeder? Doorvertellen of de boot nog even afhouden, toch maar...?
I can't do this, you can't do that
They feed us lines but I won't act
They feed us lines but I won't act
Ik ken je vriend niet goed genoeg om te weten hoe ik dit zou moeten interpreteren, maar bij mij gaat toch wel een alarmbelletje rinkelen als ik je laatste post lees..Mss is hij bang nu de relatie 'concreet' begint te worden?
Overigens lees ik dit topic met belangstelling aangezien ik sinds kort in precies dezelfde situatie zit als jij, alleen ben ik de 30 jarige man
Overigens lees ik dit topic met belangstelling aangezien ik sinds kort in precies dezelfde situatie zit als jij, alleen ben ik de 30 jarige man
I still wave at the dots on the shore
I still beat my head against the wall
I still rage and wage my little war
I'm a shade...and easy to ignore
I still beat my head against the wall
I still rage and wage my little war
I'm a shade...and easy to ignore
Nou, als je hem op zijn nek gaat zitten, jaag je hem alleen maar weg. Dat begrijp je zelf ook wel, vermoed ik, want je lijkt me geen domme meid. Niet afvragen wat hij wilt horen of wat hij wilt doen, je moet gewoon jezelf zijn. Hij is in de eerste instantie op jou gevallen. Doe relaxt, als je bij hem bent hou het dan leuk, vooral plezier maken. Als je nu gaat lopen stressen, dan ziet hij dat en zal dat geen positief effect hebben op jullie relatie. Als je je gaat gedragen naar wat je denkt dat hij leuk vindt, ben je niet meer dat leuke meisje waar hij eerst op viel. Dus probeer je te blijven ontspannen, en probeer ook te onthouden dat hij niet bij je zou zijn als hij niet bij je wilde zijn.quote:Op vrijdag 22 juli 2005 23:55 schreef hey_jude het volgende:
En hoe vind ik de rust om tegen mezelf te kunnen zeggen: "laat hem even" ?
Wat wil hij horen, wat niet?
Wat moet ik doen? Met hem, en met mn moeder? Doorvertellen of de boot nog even afhouden, toch maar...?
Ik snap wel van je vriend dat hij wilt dat je het nou eindelijk eens aan je moeder gaat vertellen. Misschien kunnen jullie een dag of een avond afspreken waarop jij dat doet, of jullie samen desnoods?
"Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het alternatief is niets doen,
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
en dat vind ik cynisch." - Dolf Jansen
Fotoboek
lol hij is 30 en jij 19... DAT WORD NIETS.
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Want?quote:Op zaterdag 23 juli 2005 14:28 schreef mymoodfentje het volgende:
lol hij is 30 en jij 19... DAT WORD NIETS.
Mijn mannetje
(inmiddels getrouwd) wordt 31 deze maand, ik ben 22. We schelen dus bijna 10 jaar. Mijn vorige vriendje was 11 jaar ouder. Het is bij mij nog nooit misgegaan om leeftijdsverschil. En ook nu merk k er weinig van. Het kan dus prima werken, naar mijn mening moet je gewoon schijt hebben aan wat anderen van jouw relatie vinden!
Succes
(inmiddels getrouwd) wordt 31 deze maand, ik ben 22. We schelen dus bijna 10 jaar. Mijn vorige vriendje was 11 jaar ouder. Het is bij mij nog nooit misgegaan om leeftijdsverschil. En ook nu merk k er weinig van. Het kan dus prima werken, naar mijn mening moet je gewoon schijt hebben aan wat anderen van jouw relatie vinden!
Succes
Ik ken 3 stellen in mijn naaste omgeving waarbij het verschil ook ongeveer zo groot is en dat gaat best goed. 1 stel is zelfs getrouwdquote:Op zaterdag 23 juli 2005 14:28 schreef mymoodfentje het volgende:
lol hij is 30 en jij 19... DAT WORD NIETS.
Ik sta er eerst ook altijd wel van te kijken zulke enorme leeftijdsverschillen, maar blijkbaar kan het wel...
٩๏̯͡๏)۶
Het had natuurlijk even goed gekunt dat ze wél gelijk hadden gekregen. En ouders zijn nu eenmaal beschermend naar hun kroost.quote:Op donderdag 21 juli 2005 14:51 schreef Blessed het volgende:
[..]
Dat is toch ook logisch. Ze vraagt ons toch niet of het wel goed is dat er zo'n leeftijdsverschil is tussen hun twee, dat beslist ze zelf wel. Toen mijn ouders mijn vriend niet mochten, ben ik ook om advies gaan vragen bij mijn beste vriend, maar die zei ook niet tegen mij: "joh, hij woont zo ver weg, dat gaat nooit werken, hij wilt gewoon een meisje dat hij af en toe kan neuken en die echte relatie zoekt ie wel in zijn eigen woonplaats". Dat had ik ook niet willen horen.
Er zijn wel mensen die dat gezegd hebben, hoor, en ik heb ze allemaal bewezen dat ze het fout hadden - daar niet van - maar het is toch logisch dat je niet wilt dat mensen je relatie af gaan raden, als je relatie helemaal het probleem niet is en je het in die relatie hartstikke naar je zin hebt.
Ikdenk wel dat er in het geval van een (erg) groot leeftijdsverschil een grotere kans is op problemen. Maar goed, het is natuurlijk van beide kanten bezien koffiedik kijken, dus ouders zouden idd niet gelijk op de barricades moeten springen als ze er achter komen dat er een flink leeftijdsverschil is.
"Cats were put into the world to disprove the dogma that all things were created to serve man."
Mijn vorige vriend was 9,5 jaar ouder dan ik. Mijn ouders hebben er nooit moeite mee gehad. Ze hadden zoiets van; Als jij maar gelukkig bent, vinden we alles best. Én ze mochten hem ook, dus nee, geen problemen mee gehad.
Leeftijdsverschil is bij ons nooit een probleem geweest. Is ook niet de reden dat het uit is gegaan. Het hangt er gewoon van af hoe je vriend in het leven staat. Hoe zelfstandig is ie? Heeft ie een vaste baan etc. Mijn ex-vriend was daar nog helemaal niet ver mee.... Dus we lagen aardig op 1 lijn.
Leeftijdsverschil is bij ons nooit een probleem geweest. Is ook niet de reden dat het uit is gegaan. Het hangt er gewoon van af hoe je vriend in het leven staat. Hoe zelfstandig is ie? Heeft ie een vaste baan etc. Mijn ex-vriend was daar nog helemaal niet ver mee.... Dus we lagen aardig op 1 lijn.
Hoezo, ben jij ook bezig met iemand van net 20? of begrijp ik je niet goed?quote:Op zaterdag 23 juli 2005 00:42 schreef Mauzerus het volgende:
Ik ken je vriend niet goed genoeg om te weten hoe ik dit zou moeten interpreteren, maar bij mij gaat toch wel een alarmbelletje rinkelen als ik je laatste post lees..Mss is hij bang nu de relatie 'concreet' begint te worden?
Overigens lees ik dit topic met belangstelling aangezien ik sinds kort in precies dezelfde situatie zit als jij, alleen ben ik de 30 jarige man
Childhood is over the moment you know you're going to die.
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Nee, nou is het geweldig afgelopen hoor:
Op het moment dat mn moeder het begon te accepteren en ik naar mn vader wilde gaan
kwam mn kleine broertje tussenbeide (is 17 en echt nog lang niet volwassen)
Hij schijnt het al n tijdje te weten/vermoeden, in mijn telefoon geneusd te hebben dus belde hij gisteren mijn vriend op met iets van de boodschap "je maakt mijn zus kapot en de hele familie gaat er aan onderdoor dus laat haar met rust"
Ik krijg alleen maar te horen "we willen je beschermen, die man kan niks goeds in de zin hebben", laat staan van de situatie waarin mijn vriend zich nu bevind. Hij houdt van mij, maar kan niet leven met de gedachte dat mijn thuissituatie zo blijft. Hier wil hij niet bijhoren.'
Ik word voor gek verklaard. Ik heb een kronkel in mn kop en als die er al niet zat, dan heeft hij hem er toch zeker ingepraat. Ze geven nóch mij, nóch hem ook maar enige kans. Ik blijf volhouden dat er een dieper liggend probleem is, namelijk dat ik nooit met mijn problemen e.d. bij ze terecht gekund heb.
Nog nooit heb ik het met mijn moeder over vriendjes, seks e.d. gehad, of kunnen hebben (Seksuele voorlichting kreeg ik doordat ze boekjes uit de bieb voor me haalde) Maar dat ligt aan míj, zeggen ze. Het feit dat ik niet met ze kan praten, wat ik zo graag wil, ik wil niet meer alles stiekem hoeven/moeten doen (dat nemen ze mij heel erg kwalijk) zit vooral in mijn hoofd en daar moet ik dan maar iets aan gaan doen, daar kunnen ze mij niet mee helpen.
En daar moet ik morgen mee op vakantie??
Op het moment dat mn moeder het begon te accepteren en ik naar mn vader wilde gaan
kwam mn kleine broertje tussenbeide (is 17 en echt nog lang niet volwassen)
(is 17 en echt nog lang niet volwassen)Hij schijnt het al n tijdje te weten/vermoeden, in mijn telefoon geneusd te hebben dus belde hij gisteren mijn vriend op met iets van de boodschap "je maakt mijn zus kapot en de hele familie gaat er aan onderdoor dus laat haar met rust"
Ik krijg alleen maar te horen "we willen je beschermen, die man kan niks goeds in de zin hebben", laat staan van de situatie waarin mijn vriend zich nu bevind. Hij houdt van mij, maar kan niet leven met de gedachte dat mijn thuissituatie zo blijft. Hier wil hij niet bijhoren.'
Ik word voor gek verklaard. Ik heb een kronkel in mn kop en als die er al niet zat, dan heeft hij hem er toch zeker ingepraat. Ze geven nóch mij, nóch hem ook maar enige kans. Ik blijf volhouden dat er een dieper liggend probleem is, namelijk dat ik nooit met mijn problemen e.d. bij ze terecht gekund heb.
Nog nooit heb ik het met mijn moeder over vriendjes, seks e.d. gehad, of kunnen hebben (Seksuele voorlichting kreeg ik doordat ze boekjes uit de bieb voor me haalde) Maar dat ligt aan míj, zeggen ze. Het feit dat ik niet met ze kan praten, wat ik zo graag wil, ik wil niet meer alles stiekem hoeven/moeten doen (dat nemen ze mij heel erg kwalijk) zit vooral in mijn hoofd en daar moet ik dan maar iets aan gaan doen, daar kunnen ze mij niet mee helpen.
En daar moet ik morgen mee op vakantie??
I can't do this, you can't do that
They feed us lines but I won't act
They feed us lines but I won't act
19 is wel een beetje oud om nog met je ouders op vakantie te gaan.... nooit gedacht om zelf een leuke vakantie te regelen, met vrienden of vriendinnen?quote:Op dinsdag 26 juli 2005 14:37 schreef hey_jude het volgende:
En daar moet ik morgen mee op vakantie??
Sowieso lijkt het me zinnig dat je met zo'n familie toch maar poogt in korte tijd zelfstandig te worden, op jezelf te gaan wonen
Verder, je hebt zelf je best gedaan, en het is je familie die overdreven reageert (hoe komt je broer er eigenlijk bij om zomaar vanuit het niets opeens een telefoonnummer uit je adresboek te vissen en dar op te bellen dat 'hij zn zus en zijn familie kapotmaakt?')
En waarom gaan je ouders het gedrag van zo'n broer dan zelf nog steunen?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Daar denk ik de laatste tijd ook steeds meer aan, maar ik ben zo bang dat het dan in vluchtgedrag eindigt. Bovendien, uit dit blijkt maar weer dát ze me niet zomaar laten gaan.quote:Op dinsdag 26 juli 2005 15:01 schreef RM-rf het volgende:
[..]
19 is wel een beetje oud om nog met je ouders op vakantie te gaan.... nooit gedacht om zelf een leuke vakantie te regelen, met vrienden of vriendinnen?
Sowieso lijkt het me zinnig dat je met zo'n familie toch maar poogt in korte tijd zelfstandig te worden, op jezelf te gaan wonen
Er zijn in het verleden wel wat dingen gebeurt (een vriend met zelfmoordneigingen) waardoor ze bang zijn me kwijt te raken, maar ik ben inmiddels 4 jaar ouder, in hun ogen alleen nog steeds 'sociaal incapabel'. Ze willen mij beschermen, want ze weten zeker dat mijn vriend er alleen maar op seks uit is, iemand aan het lijntje willen houden. Noch mijn broertje (in wiens woordenboek Liefde en Verliefd absoluut niet voorkomen) noch mijn ouders kan ik uitleggen wat ik voor hem voel en hij voor mij. IK voel, ik wéét dat het wel goed zit tussen mijn vriend en mij. En of het gaat werken zien we dán wel weer.quote:Verder, je hebt zelf je best gedaan, en het is je familie die overdreven reageert (hoe komt je broer er eigenlijk bij om zomaar vanuit het niets opeens een telefoonnummer uit je adresboek te vissen en dar op te bellen dat 'hij zn zus en zijn familie kapotmaakt?')
En waarom gaan je ouders het gedrag van zo'n broer dan zelf nog steunen?
Mijn ouders weten zeker dat ik niet inzie dat ze bezorgd zijn om mij. Zij zien toch zeker wel wat het beste is voor mij?
I can't do this, you can't do that
They feed us lines but I won't act
They feed us lines but I won't act
|
|
