MUZ user-reviews, deel 2 alweer.

Ben niet zo kapot van The Hives, maar Veni Vidi Vicious is op zich nog wel te doen.

Gefeliciteerd trouwens!

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 11:24 schreef methodmich het volgende:
Dat is ook weer niet helemaal de bedoeling van dit topic natuurlijk. Het gaat hier om reviews van MUZ-users, die zelf de link plaatsen naar die review als die ook op de FP zou staan.

Spinvis is al besproken overigens, qua FP-review.

Dinosaur_Sr is Bright Eyes-newbie, dat verklaart een deel van de review.

Overigens vooralsnog geen Babyshambles cadeau gekregen, wel The Hives.

Dat zijn toch ook users? Andere reviewers postten hier toch ook?

Enfin: CD: The Darkness - One Way Ticket To Hell , FLIPNEUS doet The Darkness!

[ Bericht 18% gewijzigd door gr8w8 op 10-12-2005 15:59:01 ]

Het gaat erom dat je dan zelf post. Niet dat hier alle FP-reviews komen.

Dat die van mij hier stonden kwam omdat ik de link gaf, als Toffe en Dinosaur dat doen is het ook goed. Maar niet dat jij hier de linkjes geeft naar reviews van anderen bijvoorbeeld. Van je eigen reviews is iets anders.

Beetje jammer.

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 13:08 schreef DaisyDuke het volgende:
Ben niet zo kapot van The Hives, maar Veni Vidi Vicious is op zich nog wel te doen.

Gefeliciteerd trouwens!

Dank je! En idd Veni Vidi Vicious is een leuk plaatje.

Ik zal het aan ze vragen, anders is dat inderdaad jammer.

In bandtopics kan je wel goed terecht. Dus links naar een review van The Darkness in dat topic.

quote:

VASHTI BUNYAN - Lookaftering (Fat Cat Records)

In 1970 maakte Vashti Bunyan een plaat. Dit Just Another Diamond Day bleef destijds ongehoord, maar was wel ongehoord goed. Vashti keerde de muziekwereld daarop de rug toe en trok zich terug. Gelukkig zijn er dan nog de enorme liefhebbers van een bepaald genre, die alles uitpluizen. Zo kwam het dat de folkfreaks haar en haar plaat ontdekten, van het stof ontdeden en omarmden. Onder hen Devendra Banhart. Deze pater familias van de free folk - of freak folk, zo u wilt - spoorde Vashti op en nam met haar een nummer op voor zijn Rejoicing In The Hands.

Vanaf dat moment kreeg Vashti blijkbaar de smaak weer te pakken, want na een EP met Animal Collective is er nu een heuse LP van haar eigen hand. Hoewel, langspeler? Lookaftering klokt slechts iets meer dan een half uur. Wel een uiterst fijn half uur, waarin Bunyan laat horen dat het goed is dat ze terug is.

Uiteraard is ze, vijfendertig jaar later, allang niet meer dat naïeve meisje van destijds, dat in perfecte harmonie wilde leven met zichzelf en de natuur. Vashti is een volwassen vrouw, die getekend is door het leven. Dat hoor je terug op de plaat. Het leven mag dan misschien haar idealen aangetast hebben, haar stem toch niet. Die is nog altijd helder, troostrijk en vooral mooi. De muzikale begeleiding is ook niet veranderd. Vashti probeert niet krampachtig aan te haken bij de moderne wereld. Ze kiest voor gitaar en strijkers. Nergens is een drum te bekennen. Dat zou ook niet passen. Vashti kent innerlijke rust en laat dat ook muzikaal horen.

Denk niet dat het saai is of weinig dynamisch. Het harpspel van enkele gasten geeft de songs namelijk wel degelijk een vleugje dynamiek mee. Die gasten zijn ook niet de minsten. Natuurlijk speelt Devendra Banhart een paar accoorden mee, maar ook de goddelijke Joanna Newsom en de geluidsknutselaar Adem staan Vashti op Lookaftering bij.

Het resulteert in elf fraaie nummers, waarin Vashti vooral zingt over de gebeurtenissen rond geliefden. Over haar leven ook. Gemiste kansen, gemiste liefdes, maar evengoed gevonden geluk. Op haar best is ze halverwege, in majestueuze songs als If I Were, Same But Different en Brother. "I wanted to be the one, with road dust on my boots" zingt ze in Wayward. Ze heeft niet stilgestaan, de afgelopen vijfendertig jaar. De tijd staat echter wel even stil bij het beluisteren van haar plaat, die, bewust klein gehouden, meeslepend is.

Dat EP-tje met The Animal Collective is ook best te pruimen overigens.

Moet ik nog op de kop zien te tikken.

Ik heb 'm ook nog nergens gevonden helaas. Als ik 'm vind zal ik je het laten weten.

Okee, zal vermoedelijk via de import moeten dan!

Ik zet hoog in op Get Records, die hebben veel EP-tjes.

Okee, we wachten af.

Jij vindt Lookaftering ook goed?

Ja, en m'n nichtje van 1,5 ook.

Kijk, grote klasse zulke nichtjes!

Ze ging er heel serieus bij kijken en heen en weer wiegen. Het is ook wel een beetje sprookjes muziek. Ik moet het niet te vaak horen maar zo af en toe vind ik het prachtig.

Sprookjesmuziek, dat past er wel een beetje bij. Rustig, mysterieus, de natuur speelt een rol.

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 11:24 schreef methodmich het volgende:
Dat is ook weer niet helemaal de bedoeling van dit topic natuurlijk. Het gaat hier om reviews van MUZ-users, die zelf de link plaatsen naar die review als die ook op de FP zou staan.

Spinvis is al besproken overigens, qua FP-review.

Dinosaur_Sr is Bright Eyes-newbie, dat verklaart een deel van de review.

Overigens vooralsnog geen Babyshambles cadeau gekregen, wel The Hives.

Die DVD? Als het die DVD was, daar was ik bij in de AB. Heel leuk concert, ben benieuwd naar die DVD. Valt hij wat mee?

Welke DVD? Van Bright Eyes? Die is al gerecenseerd.

quote:

Op maandag 26 december 2005 10:26 schreef everybodysweird het volgende:

[..]

Die DVD? Als het die DVD was, daar was ik bij in de AB. Heel leuk concert, ben benieuwd naar die DVD. Valt hij wat mee?

http://frontpage.fok.nl/review/3517 Bedoel je die?

Mag deze niet meer sticky?

Nee, minder sticky topics in MUZ.

Het ligt in de planning dit jaar ook eens een aantal reviews te schrijven.

Goed idee, wellicht dubbelen we wel dan.

Ik ga Orenda Fink binnenkort eens doen.

Ik weet niet hoeveel jazzfans hier zitten, maar ik waag 'es een poging :

* Afschuwelijk
* * Zwak, alleen voor de liefhebber en verzamelaar
* * * Redelijk, met wat sterke en zwakke punten
* * * * Goed, met enkele kleine minpunten
* * * * * Geweldig album, een aanrader

Enrico Rava - Easy Living
Verschenen op ECM in 2004

Easy Living betekende voor Rava de terugkeer naar het ECM-label na een afwezigheid van bijna 20 jaar. En dat lijkt een goede keuze te zijn geweest. Rava's quartet klinkt prachtig in de beroemde opnamestudio van ECM. De akoustiek leent zich perfect voor de zachte, maar toch statige en heldere tonen van Rava en ook de rest van de band klinkt helder, geen geluid gaat verloren.
Pianist Bollani, al jaren trouwe begeleider van Rava, is hier perfect. Zijn begeleiding voegt altijd wat toe aan het solowerk van de andere muzikanten. Zijn intro van Algir Dalbughi (een modern klinkende en pakkende hard-bop compositie) is swingend en lyrisch tegelijk, waarna hij op passende wijze Rava en Petrella begeleidt. Een vergelijkbaar nummer is Travelling Night, met als hoogtepunt de pianosolo met opzwepend werk van Bonnacorso en Gatto ter afsluiting een virtuoos stukje trombonewerk van Petrella. Lijnrecht hiertegenover staan de met melancholie doordrongen Drops, Easy Living en de korte Blancashow, een mooie sfeerschets, zonder bas en drums en met subtiele begeleiding van Bollani en Petrella.
Rava is een trompetist in lijn van mensen als Miles en Chet Baker. Het is geen virtuoos, maar zijn composities en solowerk zijn nooit saai of voorspelbaar. Hij beheerst het lyrische spel als een van de besten maar lijkt ook strakke en krachtig swingende muziek goed onder de knie te hebben. Easy Living laat beide kanten van de trompetist zien. Een prachtig album voor de liefhebber van moderne jazz met een sterke invloed van vroeger. * * * * 1/2

[afbeelding]


Bill Evans
The Complete Gus Wildi Recordings

Deze compilatie van pianist Bill Evans bevat zijn werk als begeleider. Verwacht dus geen trio-opnamen in de trend van Sunday at the Village Vanguard of Waltz for Debby. Ook verschilt zijn spel hier, met uitzondering van de opname met vocalist Frank Minion, sterk van zijn latere werk op Miles' Kind of Blue.
Het album opent met een sessie met onder ander Jimmy Knepper (trombone) en Gene Quill (alt sax). De muziek hier is redelijk tot goed. Er wordt swingend gespeeld door Quill, die hier als een soort mix tussen Charlie Parker en Jackie McLean soleert, en Knepper. En met name Knepper valt op. De meeste composities zijn van hem en het lijkt er op dat deze sessie onder zijn leiding plaatsvond. Evans zelf toont zich een betrouwbare en flexibele begeleider, maar ondanks wat krachtige solo's weet hij nergens zijn stempel op de muziek te drukken.
Duidelijker herkenbaar is zijn spel op So What, Flamenco Sketches en Round Midnight. Slechts enkele maanden na Kind of Blue opgenomen klinkt Evans (samen met zowel Paul Chambers als Jimy Cobb) bijna identiek aan zijn optreden op de Miles opname. De vocalen van Minion laten een wat gemengd gevoel achter. De uitvoeringen klinken origineel maar op de lange duur tevens wat vervelend.
Het hoogtepunt van het album is de sessie met Charles Mingus, waarvoor volgens de liner notes van Arthur Kramer Bill Evans enkele uren van te voren door Mingus werd gevraagd. Het mocht de pret niet drukken want de lichte maar ernstige toon van Evans past mooi in de al typisch herkenbare stijl van Mingus. Knepper is wederom prima en ook tenorist Shafi Hadi en trompetist Clarence Shaw lijken Mingus goed aan te voelen. Evans blijkt echter ook hier ondergeschikt.
Nog opvallender wordt het als blijkt dat Evans met uitzondering van de eerste tracks (nog behorende tot de sessie met Mingus) van de rest van de tracks afwezig is. In de liner notes wordt uitgelegd dat dit album op deze manier zowel een Complete Gus Wildi Of Mingus en Knepper is. Alhoewel de rest van de opnamen hier overwegend goed is, met onder andere een memorabele Scenes in the City (met een voordracht van Melvin Stewart), een gedreven Mingus (hier al samen met onder andere drummer Dannie Richmond) en wat aardige opnamen onder leiding van Knepper (met een verrassend optreden van trompetist Gene Roland), ga je je toch afvragen tot in hoeverre dit een Bill Evans compilatie is. Dit lijkt meer een set voor fans van een vroege Mingus en Knepper. Bill Evans liefhebbers kunnen deze beter overslaan en zich concentreren op zijn vroege Riverside werk.
Een wat curieuze compilatie. * * 1/2

[afbeelding]

Ben geen jazzer. De reviews zijn, hoewel wat kort, wel in orde.