Een concreet voorbeeld van falend beleid van Afrikaanse Leiders.
Trieste incompetentie, om te huilen en straks de oorzaak, van
wederom een hongersnood.
quote:
'Zimbabwe is reddeloos verloren'
Binnen de regering is grote onvrede over het stuurloze eigen beleid. President Mugabe is ,,te ver gegaan''.
HARARE, 19 JULI. Pearson Mbalekwa gooit meteen de haak erop als hij de woorden 'journalist' en 'Nederland' hoort. Minuten later belt hij terug, vanaf een ander nummer. ,,Sorry, de geheime dienst luistert mijn telefoon af. Ik kan geen risico's nemen.'' Mbalekwa kan het weten. Hij werkte twaalf jaar lang voor de geheime dienst van de Zimbabweaanse regering. Tot twee weken geleden was hij parlementslid voor de partij van president Mugabe (Zanu PF) en lid van het dagelijks bestuur van de regeringspartij.
Nu noemt hij zich ,,de enige''. De enige die het sinds de onafhankelijkheid van Zimbabwe 25 jaar geleden aandurfde uit eigen beweging uit de partij te stappen. De enige ook die vanuit het gezichtspunt van die partij kan vertellen waarom de Zimbabweaanse regering het nodig vond om het laatste leven uit de steden te stampen. Waarom de huizen van de naar schatting 200.000 allerarmsten plat moesten? Waarom, zo vlak na de parlementsverkiezingen van 31 maart, die de regeringspartij nog wel met een overweldigende meerderheid wist te winnen?
Die vragen zijn de afgelopen weken wel beantwoord, maar vooral door regeringstegenstanders in het politieke kat-en-muisspel. De oppositie spreekt van een lafhartige poging van de regering om haar aanhang in de steden te bestraffen. Een 'grande idée' van een terreurregime dat die aanhang naar het platteland wil jagen zoals Stalin of Pol Pot deden.
Mbalekwa moet lachen om die uitleg, en bij hem thuis zal hij uitleggen waarom. Thuis is een riante villa, met een zwembad en een terreinwagen voor de deur, met uitzicht over de vallei die het einde van de hoofdstad Harare markeert. Zijn tweede thuis is een boerderij, even buiten de stad. Begin dit jaar geannexeerd van een blanke boer. Mbalekwa's beloning voor zijn jarenlange trouw aan de partij.
,,Ik wil je niet teleurstellen beste vriend'', zegt hij vanuit zijn leren fauteuil. ,,Maar er was geen groot plan. Er is niet nagedacht. Deze hele campagne is gierend uit de hand gelopen.'' De eerste weken van Operatie 'Duld geen Vuiligheid' was in Mbalekwa's ogen nog gerechtvaardigd. Toen joeg de politie op de handelaren in buitenlandse valuta's. En die valuta's heeft de economie, de afgelopen vijf jaar 40 procent gekrompen, hard nodig.
,,Maar we zijn doorgeslagen. Mugabe is te ver gegaan. Nu hebben we de huizen vernield van de mensen die ons aan de macht hebben gebracht. De mensen die afgelopen maart voor ons hebben gestemd, die de basis zouden moeten zijn van onze partij, staan nu op straat. Ik was het daar niet mee eens. Ik kon daar niet mee leven.''
Niet alleen Mbalekwa heeft kritiek op de eigen regering. Volgens hem is een grote meerderheid van de partij de koers van het leiderschap meer dan zat. Niet alleen uit onvrede over de campagne van de afgelopen weken. Partijbreed wordt geklaagd over de stuurloosheid van het beleid van de president en zijn naaste vertrouwelingen. Mugabe houdt vol dat Zimbabwe het westen niet meer nodig heeft. Toen het Gemenebest twee jaar geleden Zimbabwe royeerde, lachte Mugabe erom. Voedselhulp voor de vier miljoen Zimbabweanen die volgens de Verenigde Naties door hun voorraden heen zijn, wuift hij ook weg. ,,We willen er niet in stikken'', zei hij vorig jaar nog. Toch smeekte hij deze week buurland Zuid-Afrika om voedsel, brandstof en geld.
,,De partij is ideologisch bankroet'', zegt Mbalekwa. ,,Onvermijdelijk zullen we weer met het westen moeten gaan onderhandelen. Binnen een jaar of voor mijn part binnen vijf jaar. We leven nu eenmaal in een global village. Natuurlijk, Mugabe wil dat niet. Maar door zijn houding zijn we nu reddeloos verloren.''
De onenigheid binnen de partij gaat niet alleen over de economische koers van de regering. Achter de schermen woedt een verwoede strijd om de opvolging van Mugabe. Mbalekwa behoort tot de jonge ambitieuze garde binnen de partij die staat te springen om het vertrek van Mugabe. Samen met een aantal hoge partijleden en ministers belegde hij eind vorig jaar een bijeenkomst, waar zonder medeweten van Mugabe zijn opvolger werd aangewezen.
Toen Mugabe hoorde van het geheime overleg, reageerde hij furieus. Hij ontsloeg een aantal ministers, en benoemde Joyce Mujuru, de echtgenote van de gepensioneerde generaal Solomon Mujuru, tot vice-president. Haar man heeft volgens Mbalekwa werkelijk de touwtjes in handen in Zimbabwe.
Met zijn keuze voor de Mujuru's heeft Mugabe de jonge partijgarde de hoop op een glansrijke carrière ontnomen. De onvrede daarover moet volgens Mbalekwa binnenkort tot uitbarsting komen. Het einde van Zanu PF is volgens hem nabij: na zijn vrijwillige ontslag anderen zullen volgen. ,,Ik moest het water testen. Kijken of de krokodillen zouden bijten. Maar ze hebben me tot nu toe met rust gelaten. Dat zal anderen bemoedigen om ook op te stappen.''
De toekomst van Zimbabwe ligt niet bij Zanu PF, meent hij. Bij de presidentsverkiezingen in 2008 zal de partij niet meer bestaan. De toekomst ligt ook niet bij de oppositiepartij MDC, waarvan de leden dezer dagen ruziënd over straat gaan. Begin deze week beschuldigde MDC'er Roy Bennet zijn collega's nog van ,,corruptie''. ,,Dit land heeft leiders nodig die de revolutie tegen de blanken hebben geleid'', zegt Mbalekwa en wrijft over zijn dikke buik. ,,Zo werkt de Afrikaanse politiek nu eenmaal. De toekomst van Zimbabwe ligt bij een Derde Macht. Let maar op.''
60% of what you say is crap.
Donner 1 Donner 2 Streng!