quote:
Op donderdag 7 juli 2005 11:05 schreef Lemmeb het volgende:[..]
Hij weet er anders veel meer van dan de gemiddelde Fokker. Al is dat niet zo moeilijk natuurlijk
![]()
.
Ik weet niet of...
quote:
We kennen nu zo langzamerhand wel de Sterreclame waarin Essent groene stroom aan de man probeert
te brengen. Een ijsbeer die met zijn borst op het ijs ligt en zich met zijn achterpoten voortbeweegt.
In de afgelopen maand december is deze sterspot eindeloos herhaald. De kosten voor een dergelijke
Tv-reclame schatten wij op enkele duizenden euro's voor elke keer dat het die ijsbeer bloed, zweet en
tranen kost om zich binnen de poolcirkel voort te bewegen. Geld dat door de klanten van dit Nutsbedrijf opgebracht wordt. Als u kiest voor groene stroom van Essent, dan helpt u klimaatverandering tegen te gaan en doet u deze ijsbeer daarmee blijkbaar een grote lol.
Maar is het dan werkelijk zo rampzalig in het hoge noorden? Omdat te kunnen beoordelen, hebben wetenschappers van het Niels Bohr Instituut (Universiteit van Kopenhagen) ijsboorkernen genomen van de
drie kilometerdikke ijskap op Groenland. Groenland is het grootste eiland ter wereld en volgens de broeikasindustrie staat die ijskap op instorten. Het is dan ook verheugend dat wij van Dr, Jřrgen Peder Steffensen de gegevens hebben mogen ontvangen waaruit wij de bovenstaande grafiek hebben kunnen maken. Deze grafiek stemt overeen met de grafiek die Dr, Jřrgen Peder Steffensen ons toonde in de Amerikaans/Deense documentaire "Doomsday Called Off", die op 5 september 2004 te zien was op Canvas-TV bij onze zuiderburen.
Jarenlang hebben de Deense onderzoekers deze ijsboorkernen naar boven gehaald. In deze ijsboorkernen
bevinden zich belangrijke gegevens voor klimatologen. Via het ijs hebben zij toegang tot 120.000 jaar aardse
klimaatgeschiedenis. De gegevens in het ijs hebben 'onthouden' hoe koud of warm het aan de oppervlakte
was ten tijde dat de sneeuw viel.
Dank zij deze metingen heeft men de temperatuurgegevens gereconstrueerd van de laatste 10.000 jaar.
Uit deze gegevens blijkt dat er langdurige perioden zijn geweest met een hogere temperatuur dan we vandaag
de dag kennen. Het is een fascinerend verhaal over temperatuurschommelingen op het noordelijk halfrond,
toen de mens geen enkele invloed had op het klimaat.
Bovenstaande grafiek geeft ons een beeld van de temperaturen die voor Groenland gereconstrueerd zijn.
Op de horizontale as zien we de laatste 10.000 jaar. Als we vanaf nu zo'n 5000 jaar teruggaan in de tijd,
dan komen we op een temperatuur uit die zo'n 2,5 graad hoger ligt dan momenteel het geval is.
Als we daar vandaan onze huidige tijd gaan naderen, van 5000 tot 2000 jaar geleden, de Romeinse tijd,
is de temperatuur zo'n 2,5 graad gedaald. Daarna stijgt de temperatuur weer tot de
Middeleeuwse Warme Periode, ruim 1000 jaar geleden. Daarna daalt de temperatuur opnieuw tot een
minimum rond 1650-1680. Vervolgens stijgt hij weer wat in de 18e eeuw en rond 1875 ligt het laagste punt
van de laatste 10.000 jaar. Op dat moment begint de mens met de observaties van het weer.
Andere ijsboringen op Groenland hebben deze resultaten bevestigd.
Dr. Steffensen: "Ik ga akkoord dat de temperatuur in de twintigste eeuw gestegen is.
Maar ten opzichte van wat is ie gestegen? Waarschijnlijk tegenover het laagste punt van de laatste
tienduizend jaar. Als dat zo is, zal het erg lastig zijn om te bewijzen dat de stijging in de vorige eeuw aan
de mens te wijten is, ofwel dat het een natuurlijke variatie is. Want onze onderzoeken zijn heel slecht
uitgevoerd.... de meteorologie begint op 't laagste punt van de laatste tienduizend jaar."
De opwarming van Groenland gedurende de 20ste eeuw duurde slechts tot 1950 AD. Daarna werd het kouder.
Hetzelfde zien we op Antarctica. Daar is het ook sinds 1950 alleen maar kouder geworden.
http://www.stichtingklimaat.nl/groenland_wintert_.htmquote:
Zoals tegenwoordig gebruikelijk berusten bijna alle publicaties betreffende het klimaat, smeltende polen, en de stijgende zeespiegel op halve waarheden, onvolledige en vaak onjuiste gegevens en derhalve misleidende informatie. Zo ook het ‘ Poolalarm’ met ‘De ijskap smelt ‘ in Tubantia van zondag, 21 november en in De Telegraaf van zaterdag 11 december 2004. De aangehaalde studie van het ACIA (Arctic Climate Impact Assessment), uitgelekt aan de media, omtrent een vermeende opwarming van het poolgebied met velerlei invloeden op de mensheid en ecologie van het poolgebied, is daarop geen uitzondering. Toen een samenvatting van de studie werd gepresenteerd op een persconferentie in Washington DC op 8 November j.l., hoorden wij wat er achter de verhalen van de afgelopen week stak betreffende verdwijnende ijskappen en door stress geplaagde ijsberen.
Maar is het poolgebied werkelijk aan het opwarmen – zoals zo wijd en zijd wordt geadverteerd? Hoe en waar vandaan kreeg het ACIA zijn vreemd uitziende temperatuurgegevens? Deze tonen een verloop aan van ongeveer 0.5°C per decennium met de huidige temperaturen en zijn ongeveer 0.5° C warmer dan de hoogste waarde in het jaar 1938. Geen wetenschappelijke bron wordt aangegeven, hetgeen het moeilijk maakt om de grafiek te verifiëren. In tegenstelling daarmee tonen gepubliceerde resultaten in wetenschappelijke tijdschriften geen Arctische opwarming aan – maar dit wordt niet vermeld in de ACIA-samenvatting.
Een analyse gebaseerd op het US Klimaat Data Centrum (GHCN) van 64° noorderbreedte naar de pool toe, toont een sterke opwarming aan in het begin van de 20ste eeuw, met een piek omstreeks 1938. Deze piek werd gevolgd door een afkoeling van ongeveer 1.5°C tot omstreeks 1975; het temperatuursverloop sinds 1938 tot op heden is in essentie nul. Een onafhankelijke analyse van het Hadley Centrum (UK), betreffende temperatuurdata van 70° tot 85 ° Noorderbreedte, toont soortgelijke resultaten met zelfs een meer geprononceerde piek omstreeks 1940. Gegevens van ijsboorkernen (ijsmonsters) uit Groenland tonen zelfs een afkoelende trend sinds 1940.
Vanwaar dit verschil tussen de ACIA- en alle andere gepubliceerde gegevens? Op de persvoorlichting van 8 november j.l. kon geen van de twee aanwezige klimatologen een referentiebron verschaffen voor de ACIA-grafiek. Niettemin, het schokeffect veroorzakende Arctische beoordeling hangt af van dit beweerde opwarmingsverloop van ‘tweemaal de mondiale waarde’, zoals aangehaald in bovengenoemd artikel.
De meest logische verklaring kan misschien zijn de denkbeeldige definitie van “Arctica” die door ACIA wordt aangehaald. Hun grafiek betreft de regio van slechts 60° tot 90° noorderbreedte, terwijl anderen het meest gebruikelijke 70° noorderbreedte als polaire grens aanhouden. Zo ziet het er naar uit dat het resultaat heel gevoelig is voor wat men als de meest zuidelijke grens van het Arctische gebied beschouwt. Het ziet er naar uit dat knoeien met de definitie van “Arctica” een alarmerende opwarming kan veroorzaken en een buitengewoon effect kan hebben, niet alleen op de conclusie van het ACIA-onderzoek, maar ook op ACIA’s toekomstige politieke aanbevelingen. Niet echt vertrouwenwekkend!
Vreemd genoeg leverde het ACIA zeer slecht werk met het documenteren van de informatie. Voor zulk een ambitieus document (honderden pagina’s, met 'gelikte' grafieken en een zeer professioneel ogende presentatie) bestaat het wetenschappelijk gedeelte hoofdzakelijk uit oppervlakkige vermeldingen zonder enige soort van referentie of citaat.
ACIA schijnt zich schuldig te maken aan het selectief gebruik van gegevens. Vele van de oorspronkelijke temperaturen, beschreven in het document, beginnen in de jaren '60 of '70 – mondiaal gezien koude decennia – en eindigen in de warmere jaren '90 en de eerste jaren van het nieuwe millennium.
Op deze manier zijn temperaturen zogenaamd gestegen in de laatste 40 jaar, en de implicatie is “indien de huidige tendens voortduurt, dan zal massale opwarming zich voordoen in de volgende eeuw “. Dit terwijl gegevens van de jaren '30 en '40 volop beschikbaar zijn, toen de temperaturen vergelijkbaar waren (en waarschijnlijk hoger) met de hedendaagse. Waarom de tendens niet daar laten starten? Omdat er dan gedurende de laatste 65 jaar geen opwarming heeft plaats gevonden.
Als wij nauwkeurig de vele grafische voorstellingen bekijken, dan zien we nog meer misleidende informatie. Bijvoorbeeld, de grafiek van de mondiale zeespiegel gaat slechts 10 jaar terug maar toont een steile stijging als gevolg van de verticale toegepaste schaal. Als wij naar de Y-as van de grafiek kijken – is er een totale stijging van slechts één inch! Omdat wij de oorsprong van de gegevens niet weten (het onderschrift maakt gewag van "een satelliet gelanceerd in 1992”), kunnen we ons afvragen of de gemeten nauwkeurigheid voldoende is om één inch te meten; dit nog afgezien van het feit of zo’n verandering er iets toe doet en nog daargelaten dat voor zeespiegelmetingen een minimumperiode van 18.6 jaar vereist is om de planetaire cyclische invloeden te elimineren!
De slotconclusie is dat de ACIA studie een indrukwekkende presentatie is met mooie grafische voorstellingen maar misleidend is en slecht voor de wetenschap”.
http://www.stichtingklimaat.nl/noordpoolalarm.htmquote:
INTRODUCTIE
Graag wil ik het volgende onder de aandacht brengen. Ik ben circa 18 jaar als ingenieur werkzaam in de energie sector bij verschillende bedrijven in verschillende functies. Ik kan gerust stellen dat ik uit hoofde van mijn huidige functie [het beoordelen, berekenen van rendementen, bedrijfvaardigheidsbeproevingen, garantie afnamen, etc…, bij alle productie bedrijven in Nederland, in opdracht van de voormalige Samenwerkende Elektriciteit Productie bedrijven (SEP)] uit ervaring kan spreken aangaande kwesties die de sector raken.
TERUGBLIK
Allereerst een stukje historie. Nog niet zo lang geleden (vóór 1986) kende Nederland lokale energie- bedrijven. Het waren Provinciale Energiebedrijven dan wel Gemeentelijke Energiebedrijven. Ook bestond indertijd geen scheiding tussen de productiesector (de daadwerkelijke elektriciteitopwekking) en de distributiesector, die de opgewekte energie verkocht aan de verbruikers.
De toenmalige minister Gijs van Ardenne was van mening dat al die aparte bedrijven moesten samen- smelten tot en enkel energiebedrijf. Hij ging hiermee voortvarend aan de gang maar dat lukte niet helemaal. Eén overkoepelend bedrijf was niet haalbaar, vervolgens moesten het er dan maar drie worden en toen dat ook niet lukte, werden het er uiteindelijk vier (UNA, EZH, EPZ, EPON), met dien verstande dat productie en distributie gescheiden moesten worden. En zo geschiedde.
In 1987 was de scheiding daar. Maar hiermee was de kous nog niet af. Bij die scheiding namen de moederbedrijven (de distributiesector) alle centjes mee en de productiesector was op dat moment armlastig en moest geld gaan lenen op de kapitaalmarkt. Aan inventiviteit ontbrak het niet. De financial lease constructie kwam om de hoek kijken als interessante kapitaalverschaffer. Ik wil niet in detail treden, maar het komt er op neer dat veelal Amerikaanse bedrijven een nieuwe centrale kochten (bv Amercentrale 9, Hemwegcentrale 8, respectievelijk in 1993 en 1994 in bedrijf gekomen). Deze eenheden worden vervolgens terug geleasd door de productiebedrijven, in dit geval EPZ en UNA. Deze constructie kost de facto de Amerikaanse belastingbetaler geld, want de kosten van deze exercitie kunnen de Amerikaanse Multinationals aftrekken van hun winst. Blijft wel overeind dat buitenlandse bedrijven eigenaar zijn van deze eenheden, ongeacht contractuele waarborgen etc.
Deze leaseconstructie heeft in Nederland een zodanige omvang gekregen dat praktisch alle laatst gebouwde en in bedrijf genomen energiebedrijven hiervan gebruik hebben gemaakt en ook waterzuivering - en vuilverbrandingsinstallaties doen hieraan mee. Ik hoorde dat zelfs stadhuizen in de aanbieding zijn, je moet maar als gemeente cq provincie geld nodig hebben. Volgens mij is Nederland BV in de uitverkoop en dit al enige jaren. Maar ik dwaal af.
Begin jaren 90 was men in het Europees parlement van mening dat ook de Nutssector moest gaan liberaliseren, met andere woorden de energiemarkt moest op Europees niveau opengebroken worden.
De zogenaamde open markt moest de energiestroom gaan reguleren en dat zou voor de consument enorme voordelen opleveren. Na Gijs van Ardenne hebben wij nog dacht ik Andriessen als minister van Economische Zaken gehad en die heeft bij mijn beste weten alleen nog het (Europese) liberalisering proces als voortgang bestendigd. Ondertussen was kabinet Paars I ten tonele gekomen met als superminister van Economische Zaken, D66'er Wijers. Hiermee werd een groot animator van de open markt in huis gehaald. Nu is per definitie een open markt niet fout, maar men kan zich zo langzamerhand gaan afvragen of dit nu echt een goede keuze is voor de Nutssector? Ik kom hier later op terug.
Men moet beseffen dat Nederland in de Europese energiewereld een dreumes is, als men een vergelijking maakt met bijvoorbeeld de Franse (Staats) Energiereus EDF, of het Duitse RWE. De mensen in de Nederlandse energiesector zagen vervolgens de bui al aankomen. Maar men had de oplossing voorhanden. Alle productiebedrijven in Nederland zouden samen moeten gaan tot één bedrijf, het Grootschalig Productie Bedrijf (GPB) en dat zou dan, Europees gezien, een tegenspeler van enig gewicht moeten worden.
Een pikante bijkomstigheid in die tijd was ook nog dat in Nederland, met zijn Landelijk Basis Tarief, de goedkoopste en efficiëntste elektriciteit werd opgewekt in vergelijking met de ons omringende landen. Het lag dan ook in de rede dat Nederland, Europees gezien, dé energie-exporteur van Europa zou worden, immers wij deden het tenslotte het goedkoopst. Maar helaas. De samensmelting tot een GPB ging niet door, want er was een hoop geld in het geding.
De aandeelhouders, te weten de Provincie en de gemeenten, hadden geld geroken met het resultaat dat van de vier productie bedrijven er nu drie in handen zijn van buitenlandse bedrijven (hoe dit nu overigens afgedekt is met de eerder door mij opgemerkte financial lease is mij een raadsel, maar ik ben slechts een techneut). Deze uitverkoop leverde tenslotte de meeste centen op. Momenteel is UNA in handen van het Amerikaanse Reliant, EPON is in handen van het Belgische Electrabel / Tractabel (waarin de Fransen een groot aandeel in hebben) en EZH is nu in handen van het Duitse Preussen Electra. Alleen EPZ is nog Nederlandse onderneming, namelijk ESSENT, dat binnenkort naar de beurs gaat.
Gaandeweg het hierboven omschreven proces, werd er door de onderhavige bedrijven volop gereorganiseerd. Voor 1986 bedroeg het personeelsbestand van de sector (inclusief Gasdistributie en Waterleiding Maatschappijen) ca 65.000 personen. Nu naderen we de 35.000. De werkdruk en werk omvang nam in de jaren toe en slechts een deel kon worden opgevangen middels efficiëntie. De rest moest komen van met weinig mensen het werk verzetten.
Nu even iets over de Europese Energiewet. De bedoeling is dat de uitwisseling van stroom geschiedt op basis van wederkerigheid. En ja hoor, wie zien dit niet zitten? Natuurlijk de Fransen. Het is aan de Duitse inspanning te danken dat dit wettelijk is opgenomen want 'Jan Kaas' zat weer eens te slapen. Maar dit is nog steeds geen waarborg. De Fransen hebben onevenredig veel kerncentrales en die leveren nogal wat stroom en dat willen ze natuurlijk graag kwijt en dat kan dan ook tegen een lage prijs (zolang het duurt natuurlijk). En wat is nu mooier dan dat de overige Europese landen qua energie van jou afhankelijk zijn. Over machtspolitiek gesproken.
HUIDIGE SITUATIE
De huidige situatie in elektriciteitopwekkend Nederland is als volgt. Er wordt al 8 jaar geen nieuwbouw meer gepleegd van grootschalige productie-eenheden. Hier en daar wordt een enkele kleine gasturbine gebouwd bij de industrie, en die is slechts nodig voor het eigen bedrijfsvermogen. Er heeft een versnelde afbouw/afbraak plaats gevonden van de zogenaamde overcapaciteit. Met ingang van 01-01-2001 bestaat de SEP niet meer, is de OVS (Overeenkomst Van Samenwerking tussen productie eenheden) ontbonden en draaien de eenheden commercieel.
NOTE: Ik word op mijn wenken bediend, want tijdens het typen van dit schrijven beluister ik op de radio dat onderzoekers vastgesteld hebben dat een energiecrisis zoals in Amerika, hier nu ook een optie wordt gezien het gegeven dat er geen enkele investering meer gepleegd worden in de sector!!!!
Nu hebben we in plaats van SEP, TenneT en Dte gekregen die zich in hoofdzaak bemoeien met contractafspraken en hoogspanningsbeheer. Onder het SEP-regiem was alles (wij noemden dit de Landelijke Economische Optimalisatie) goed geregeld, te weten een goed afgestemde, landelijke revisieplanning van alle eenheden, zodat de opwekking onverstoord doorgang kon vinden. Daarnaast werd de noodzakelijke spanningshuishouding in het hoogspanningsnet, het zogenaamde ‘blind vermogen’, evenredig verdeeld.
Wat nog steeds niet geregeld is zijn de zogenaamde "bakstenen” cq “lijken in de kast". Dit zijn er nogal wat. Ik noem er enkele, de kerncentrales (Borssele en Dodewaard) voor wat betreft de kosten die gemoeid zijn met de toekomstige amovering, het Noorse aardgas contract volgens een take or pay constructie van zegge twee (2) miljard m3 per jaar voor de Eems eenheden, de kolenvergassing installatie DEMKOLEC te Maasbracht, wat overigens een mislukt project is, de stadsverwarmingseenheden die met de huidige aardgasprijs zelfs niet tegen de kostprijs meer kunnen leveren (dit werd in het verleden gesubsidieerd om de stadsverwarming bij de mensen te krijgen), en last but not least, import contracten vanuit Frankrijk tot 2016 voor ca 600 MW continulevering (tegen een voor de Fransen vriendelijk tarief).
Wie gaat dit betalen? Natuurlijk de Nederlandse consument op termijn natuurlijk.
De huidige minister van Economische Zaken, Jorritsma, blijft echter beweren dat het voor de consument goedkoper gaat worden, maar ja ze is in haar eerste leugen ook niet gestikt, maar wat mag je anders verwachten van een "handwerkjuffrouw" met een bekakt stemgeluid.
De aanleiding van dit schrijven is de energiecrisis in Californië een feit. Daarvan is nu het nodige bekend maar de reactie van de Hr. Korff van EnergieNed vind ik verbazingwekkend.
Hij beweert dat een dergelijke situatie hier in Nederland niet mogelijk is, ook al hebben wij het zelfde privatisering traject gevolgd. Hij praat naar hij verstand heeft. Die situatie is op termijn wel degelijk in Nederland mogelijk. Wij zijn dadelijk sterk afhankelijk van importvermogen. Buiten de 600 MW die door de SEP indertijd is vastgelegd, kunnen de grootverbruikers vrijelijk inkopen doen in het buitenland. Het gevolg hiervan is, dat de import vanuit Frankrijk, Duitsland en straks mogelijk Zweden, gestegen is tot ruim 3000 MW. Het gevolg daarvan is, dat veel Nederlandse eenheden uit bedrijf liggen en dat vervanging of vernieuwing op de lange baan geschoven is. Ik denk dat ze zelfs die eenheden in het gunstigste geval zullen gaan conserveren. Maar dan gaat het zoals met alles, hou dit enige jaren vol en dan is er geen hond meer in de sector werkzaam of wil daar überhaupt werken. Opgedane kennis gaat verloren. Denk in dit verband eens aan: wij (Nederland) zijn ooit eens in staat geweest kerncentrales te bouwen, echter ten tijde van uitvoer van deze bouw in Zuid Afrika stak politiek links hier een stokje voor. Weg expertise en de Fransen hebben dit indertijd graag van ons overgenomen. Evenzo is het gegaan met de vliegtuigbouw (Fokker), de textielindustrie, scheepsbouw, etc. Ik herinner mij nog een opmerking van een ontslagen Fokker medewerker, die tegen een reporter zij: "Ach, het moment dat wij in Nederland allemaal vrachtwagenchauffeur zijn nadert met rasse schreden”!!
Erger nog is het volgende scenario zoals dat ook in Californie is gebeurd. De Fransen hebben door economische groei en bevolkingsaanwas, zelf hun energie volop nodig, of nog erger, er gebeurt wat met een kerncentrale, of er steekt een orkaan op zoals die enkele jaren geleden boven Frankrijk huisgehouden heeft. Hoogspanningsmasten knappen en de stroomlevering naar Nederland wordt verbroken. De ramp is niet te overzien. In het verleden bij een zeer warme zomer konden wij nauwelijks het vereiste vermogen in Nederland leveren (i.v.m. koelwaterproblemen, te weten hoge temperatuur en te weinig water) en dat probleem hebben kerncentrales natuurlijk ook. En ook toentertijd kregen wij niet voldoende importvermogen, want de Fransen en de Duitsers moesten hun eigen gebied van vermogen voorzien, want tenslotte is het hemd nader dan de rok. Het lukte ons toen nog net om met de eigen beschikbare eenheden dit probleem op te lossen. Maar als we nu het toekomstscenario volgen dan zijn er nog nauwelijks elektriciteitcentrales over om dit op te vangen. De politiek zegt echter, “we hebben goede afspraken en het ligt contractueel vast, dus er kan ons niets gebeuren". Je maakt mij niet wijs dat de Fransen of zelfs de Duitsers, hun eigen bevolking in het duister plaatsen omdat zij met het almachtige Nederland een contractje hebben. Laat mij niet lachen!
Waar ik mijzelf nog het meest aan stoor is die badinerende toon van die EnergieNed-bobo, zoals op 9 mei 1940, "mensen gaat gerust slapen er is niets aan de hand".
In mijn beleving is het nog niet te laat om de wal het schip te laten keren maar dan moet het wel snel duidelijk worden waar wij nu staan en moeten wij niet afhankelijk zijn van prietpraat van EnergieNed lummels.
Hoe gaan we verder? We zijn druk doende om onze energiepolitiek te “vergroenen”. Dat is de basis geweest voor de energiecrisis in Californië. Tien procent van ons totale elektriciteitsverbruik moet in de nabije toekomst opgewekt gaan worden door duurzame productie. Alles te financieren uit de door het klootjesvolk bijeengebrachte Ecotaks. Windmolens moeten de hoofdmoot gaan vormen. Om de huidige toename van het verbruik bij te benen, zou er iedere vier uur, dag in, dag uit, 365 dagen per jaar, een windmolen van 750 kW geplaatst moeten worden. Ziet u dat al voor u. Alleen al de toename van het verbruik! Daar moet dan nog extra bijkomen, 10% van circa 14.000 MW, zijnde het gemiddelde dagelijkse debiet in Nederland. Er is dan geen polder meer veilig voor die ondingen. Zet ze maar in zee, zeggen de windmolenadepten! Vervolgens wordt er een storingsmonteur met helikopter overgevlogen om storingen op te heffen. Dat zal een druk vliegverkeer worden voor de kust van Egmond aan Zee. De plaatsing voor de kust van die windmolenparken is zodanig gekozen dat vanaf de wal die ondingen niet te zien zijn. Uit het oogpunt van horizonvervuiling zegt men. Of is het misschien gedaan om te voorkomen dat ongewenste blikken de situatie in ogenschouw nemen en vervolgens constateren dat een groot gedeelte van die molens niet in bedrijf staat vanwege storingen of schade?
Dit zijn allemaal reële scenario’s die om de hoek komen kijken bij een vergroening van onze elektriciteitspolitiek. Nu maakt de Tweede Kamer zich ineens zorgen over de verkoop van het hoogspanningsnet aan derden. Men vreest Californische toestanden. Waar ze zich druk over hadden moeten maken was het plan om de productiebedrijven in de uitverkoop te doen. Wat heb je aan een beschermd hoogspanningsnet als degenen die de hoogspanning moeten leveren het laten afweten. Jan Pronk is nog steeds voorstander van het vervroegd uit bedrijf nemen van kolengestookte centrales. Daarvoor in de plaats moeten dan gasgestookte eenheden komen. Het aardgas, waar u en ik ons huis mee moeten verwarmen en ons dagelijkse potje op moeten koken, wordt dan met een rendement van 40% de rivier in gepompt. Binnen de kortste keren is onze aardgasbel leeg en moeten we dat ook nog eens gaan importeren tegen tarieven die in het buitenland worden vastgesteld.
Dit waren enkele overdenkingen van iemand die nauw betrokken is bij de elektriciteitsvoorziening in Nederland. Mocht binnen niet al te lange tijd een van deze scenario’s werkelijkheid worden, denk dan nog eens terug aan dit schrijven en aanschouw tegelijkertijd hoe onze politici in Den Haag het zwartepietenspel gaan spelen om de schuld in de schoenen te schuiven van de distributiebedrijven.
http://www.stichtingklimaat.nl/nieuwe_pagina_16.htmquote:
Op 19 augustus stond in De Telegraaf weer eens de zoveelste mantra van de broeikasindustrie met vette letters afgebeeld: "Verdubbeling rampen door opwarming klimaat". Deze keer waren de doemscenario's afkomstig van het zogeheten "Europees Milieu Agentschap" (EEA), opgesteld door het Milieu- en Natuurplanbureau (MNP) bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) en het Duitse Milieuagentschap UBA. In dit artikel volgen het ene na het andere doemscenario elkaar in rap tempo op. Men laat er ook deze keer geen gras over groeien. "De effecten van de klimaatverandering in Europa worden steeds ingrijpender", en: "Die effecten lijken de theorie van klimaatverandering te ondersteunen". Verder, "Gezien deze effecten", aldus EEA, MNP en UBA, "zal Europa zich meer moeten voorbereiden op klimaatverandering". Doet de mensheid dat al niet tienduizenden jaren? Met wat voor klimaat hadden onze voorouders in de Steentijd, de Bronstijd, de Middeleeuwse Warme periode en de Kleine IJstijd van doen? Als we bovengenoemde perioden met elkaar vergelijken, dan valt het huidige klimaat in het niet bij zoveel extreme verschillen. En dan hebben we het hier alleen maar over de veranderlijkheid van het klimaat gedurende de laatste 10.000 jaar, vanaf de laatste IJstijd.
Zo zou het aantal rampen door weersextremen in de jaren negentig zijn verdubbeld t.o.v. het decennium daarvoor. Welke rampen dat waren en welke weersextremen daarbij een rol hebben gespeeld, wordt er niet bij verteld. Natuurlijk niet! Het gaat immers over de impact die dergelijke doemscenario's op de gemiddelde lezer heeft. De feiten doen er niet toe en worden ook in dit artikel niet vermeld. "De verhoogde frequentie en intensiteit van dergelijke extreme gebeurtenissen is consistent met wat wetenschappelijke modellen voorspellen". Het zijn dus weer de heimelijk gekoesterde voorspellingen van klimaatmodellen die onze alom geprezen onderzoekers rijkelijk zullen voorzien van de benodigde onderzoeksfondsen. Zoals misschien niet iedereen weet, het budget voor onderzoek naar - en gevolgen van klimaatverandering overstijgt wereldwijd de begroting van ontwikkelingshulp met ruime mate. Ruim 5 miljard dollar werd er in 2002 aan klimaatonderzoek in de breedste zins des woords besteed. Dat is ook niet verwonderlijk als men bedenkt dat het niet regelmatig vermelden van dergelijke doemscenario's, de aandacht van politici voor dit onderwerp doet verslappen en daarmee ook de toezeggingen van onderzoeksfondsen zal doen achterblijven. En dat is natuurlijk niet de bedoeling, want ook bij de onderzoekers van het RIVM, EEA, MNP en UBA, zal de schoorsteen moeten blijven roken - al is deze beeldspraak enigszins in strijd met de beoogde doelstellingen die het RIVM door middel van dit persbericht nastreeft, maar dit terzijde.
"De temperatuur in Europa is de laatste 100 jaar met gemiddeld 0,95°C gestegen. In Nederland zelfs nog net iets meer." Waarom in Nederland "zelfs nog net iets meer"? Komt dat misschien door de stijgende temperatuurtendens die veroorzaakt wordt door het zogenoemde 'Stedelijke Warmte-eilandeffect'? Waarom niet in België en Frankrijk, hetgeen voor de hand zou liggen omdat die landen iets zuidelijker liggen? Of werd het gebruikte klimaatmodellen hiervoor niet voldoende 'geprogrammeerd'? Over die 0,95°C kan men redetwisten, er zijn wetenschappers die het op 05°C houden, anderen hebben het over 0,6°C. Een feit is wel dat de grootste temperatuurstijging zich voordeed in de periode 1900-1940. Dat was dus in een periode, komende vanuit de Kleine IJstijd, waarbij er van een schrikbarende uitstoot(!) van broeikasgassen nog geen sprake was. Vervolgens daalde de temperatuur weer met 0,2°C (bij een alsmaar stijgende CO2-uitstoot!), hetgeen voor sommige van de huidige broeikasprofeten aanleiding was de komst van een nieuwe IJstijd te 'voorspellen'.
"Extreem warme zomers brengen enorme gezondheidsrisico's met zich mee". Daarom gaan er ook zoveel mensen elk jaar tijdens de zomervakantie naar de landen rond de Middellandse Zee en daarom ook ontvluchten veel bejaarden dit koude kikkerlandje om in de herfst van hun leven nog te kunnen genieten van hun pensioen in een aangenaam klimaat! Door de toekomstige extreem warme zomers, zoals die van 2003 (?), zouden de gezondheidsrisico's mogelijk groter worden. Tijdens de zomer van 2003 zouden er in het westen en zuiden van Europa meer dan 20.000 extra doden zijn gevallen. Me dunkt dat een extreem koude winter in west en zuid Europa meer slachtoffers zal eisen! Koude perioden gaan altijd samen met menselijke catastrofes en ecologische rampen. Bijvoorbeeld: de laatste koude periode, de zogenoemde Kleine IJstijd, bracht honger en epidemieën naar Europa en in Finland droeg deze periode bij aan de ondergang van tweederde van haar bevolking. Aan de andere kant, warme perioden brachten de mensen, dieren en planten, bloei, vooruitgang en voorspoed.
"Zo zijn bijvoorbeeld de gletsjers in bijna alle delen van Europa in de twintigste eeuw meer dan 50% in volume achteruit gegaan." Elke glacioloog zou deze onderzoekers hebben kunnen vertellen dat uitbreiding en terugtrekking van gletsjers hoofdzakelijk afhankelijk is van de neerslag in de accumulatiezone. Bij weinig neerslag zal een gletsjer zich minder snel uitbreiden en zelfs kunnen terugtrekken. Dit zegt echter niets over de temperatuur van de atmosfeer. Als men de juiste gletsjers uitkiest, kan men alles "bewijzen".
"De zeespiegel is in de afgelopen eeuw met 0,8 tot 3 mm per jaar gestegen (afhankelijk van de regio)". Hoe komt men aan deze verschillen? Hoe kan de zeespiegel op de ene plaats jaarlijks met 3 mm stijgen en op een andere plaats met slechts 0,8 mm? En hoe zat het dan met de zeespiegelstijging in de 19e eeuw en in de 18e eeuw? Men doet voorkomen alsof 'zeespiegelstijging' een fenomeen is van de 20ste eeuw. De zeespiegel is al 7000 jaar aan het stijgen. Het enige dat deze zeespiegelstijging kan doen stoppen, is een nieuwe IJstijd. Vaak is er ook sprake van een relatieve stijging van de zeespiegel. Vooral rond het Noord-Atlantische bekken is deze relativiteit duidelijk waar te nemen. Zo daalt de zeespiegel op plaatsen rond de Botnische Golf gedurende een mensenleven met wel 30 cm! Maar het is niet de zeespiegel die daalt, het land rijst! Dit komt omdat die streken gedurende de laatste IJstijd met een kilometers dik pak ijs bedekt zijn geweest. Daardoor is de daaronder liggende landmassa honderden meters diep in het vloeibare gesteente van de aardkorst geperst. Sinds het verdwijnen van dit dikke pak ijs, zo'n 10.000 jaar geleden, is de landmassa zich weer aan het herstellen. Dit gaat tot op de dag van vandaag door en het zal nog wel enkele duizenden jaren doorgaan als een volgende IJstijd geen roet in het eten gooit en het verhaal weer van voor af aan begint.
"In de laatste drie decennia is er een achteruitgang van plantensoorten geconstateerd in delen van Europa." De oorzaak kan liggen aan klimaatverandering, of… verlies aan leefgebied, volgens de onderzoekers. "Echter, in andere delen van West-Europa, waaronder Nederland, is het aantal soorten juist toegenomen door uitbreiding van het aantal warmteminnende soorten…" Het is als met zoveel zaken in dit verhaal. Wat is er nu werkelijk aan de hand? Vriest het, of dooit het? U zegt het maar! Ook in de daarop volgende zinnen wordt gespeculeerd over een toename van het groeiseizoen in de laatste 30 jaar met 10 tot 14 dagen, waarbij uiteraard Nederland weer de kroon spant. Waarom houdt dit fenomeen klaarblijkelijk op bij de Nederlands/Belgische-, of Nederlands/Duitse grens?
In de volgende alinea van het persbericht komt de aap voorzichtig uit de mouw. Men baseert zich op recente modellen en daardoor gaat men er gemakshalve maar vanuit "…dat er een bepaalde menselijke bijdrage is aan de waargenomen (?) en toekomstige klimaatverandering. De grootte van deze bijdrage is nog onzeker." Met andere woorden: er zullen nog vele onderzoeksfondsen nodig zijn om daar enig inzicht in te kunnen krijgen. Ook gebaseerd op die modellen is de stellige aanname dat "…extreem koude winters tegen het einde van deze eeuw bijna geheel zullen uitblijven, terwijl extreem warme zomers en zware regen- en hagelbuien vaker zullen voorkomen." Volgens een onderzoek van de Universiteit van Leuven naar de 100-jarige neerslaggegevens van het KMI te Ukkel, valt er in die gegevens geen enkele tendens te ontdekken! Dus die veronderstelde temperatuurstijging van 0,95°C heeft in elk geval niet voor meer neerslag gezorgd! Misschien maak ik hiermee een grote fout, want Ukkel ligt immers ver over de Nederlands/Belgische grens en daar gelden kennelijk andere maatstaven.
"De waargenomen toename van plantensoorten in West-Europa (?) zal naar verwachting in de 21ste eeuw weer omslaan in een afname, omdat de huidige soorten zich niet genoeg kunnen aanpassen aan een veranderend klimaat." De Kleine IJstijd ligt nog steeds niet compleet achter ons. Stenothermische (warmte liefhebbende) diatomeeën soorten, welke heersten in de Baltische Zee gedurende de Middeleeuwse Warme Periode, zijn nog steeds niet teruggekeerd. Diatomeeënslik verkregen uit sedimentboringen in de zeebodem van de noordelijke IJslandse schol, toont aan dat gedurende de laatste 4600 jaar de warmste zeewateroppervlaktetemperatuur gedurende de zomer, ongeveer 8,1°C, zich voordeed zo'n 4400 jaar geleden. Daarna koelde het klimaat af met een warmere onderbreking van +1°C rond 850 geleden. Dit werd opnieuw gevolgd door de koude tijdsspanne van de Kleine IJstijd, welke de gemiddelde zomerse zeeoppervlaktetemperatuur met zo'n 2,2°C deed dalen. De huidige temperatuur van slechts 6,3°C heeft nog steeds niet het niveau bereikt van 8,1°C uit de warme periode van het Holoceen (huidige geologische tijdvak).
http://www.stichtingklimaat.nl/rivm-rapport.htmquote:
Iedereen die begaan is met de vrijheid en welzijn in het toekomstige Europa, zou iedere keer weer bezorgd moeten zijn als de Europese Commissaris voor Milieu, Margot Wallström, haar mond weer eens open doet.
Op woensdag 7 juli, keurde de Europese Commissie vijf nationale plannen goed die betrekking hebben op de handel in emissierechten voor energie-intensieve industrieën. Denemarken, Ierland, Nederland, Slovenië en Zweden kunnen zich nu op de borst slaan dat ze de niet zo benijdenswaardige status mogen voeren van meest vooruitstrevende naties die de weg hebben ingeslagen welke onherroepelijk zal leiden naar economische zelfmoord. De bedoeling is dat landen als Oostenrijk, Groot-Brittannië en Duitsland zich binnenkort hierbij aan zullen sluiten.
"Het besluit", zei Wallström, "laat zien dat we serieus bezig zijn met de politiek over klimaatverandering en dat we, zoals gepland, met de emissiehandel op 1 januari van het komende jaar een aanvang kunnen nemen."
Wat dit betekent is dat 2005 wel eens het jaar kan worden waarin energieproductie, -consumptie en -distributie binnen Europa onder een soort socialistisch bewind zullen gaan vallen, waarbij alle belangrijke beslissingen hierover genomen zullen gaan worden door de Europese Commissie. De scheidend president, Romano Prodi, is zich hiervan terdege bewust. Tijdens een presentatie op de San Rossore International Meeting on Global Warming, dreigde hij de Verenigde Staten en Rusland, suggererend dat als zij het Kyoto Protocol niet ondertekenen, dit ernstige consequenties zal hebben. Hij ging er niet uitgebreid op in, misschien zich realiserende dat er weinig gedaan kan worden om de VS en Rusland onder druk te zetten om een klimaatpolitiek te implementeren die indruist tegen hun nationale belangen - en de EU heeft in ieder geval geen recht hen te dwingen. Prodi beschuldigde hen van "een gebrek aan politieke wil en verdeeldheid in stand te houden tussen de geďndustrialiseerde landen" voor het doen mislukken van de consensus over Kyoto.
Zelfs voor sommige EU-leden zijn Prodi en Wallström een doorn in het oog als het gaat over de toekomst van Kyoto. Nu de implementatie van het Europese Handelsschema dichterbij komt en steeds concreter wordt, beginnen steeds meer Europeanen zich te realiseren dat het Kyoto Protocol niet opgewassen is tegen een kosten/batenanalyse. Je hoeft geen antiglobalist of tegenstander van de vrije markt te zijn om te kunnen begrijpen dat het weinig zin heeft om vandaag de dag heel veel geld te investeren in de aanpak van een bedreiging die zich mogelijk pas voordoet over 100 jaar vanaf heden - en die mogelijk, als het puntje bij paaltje komt, in werkelijkheid nooit heeft bestaan.
UNICE, de organisatie die de Europese zakenwereld vertegenwoordigt, schoof haar kritiek over de Europese klimaatpolitiek van het duo Prodi/Wallströ niet onder stoelen of banken. "Eenzijdige actie door de EU om de Kyotodoelstellingen te verwezenlijken , kunnen de mondiale emissies van broeikasgassen - met het jaar 2012 in het vizier - met niet meer dan 1 procent reduceren", zei UNICE-voorzitter Jürgen Strube. Tegelijkertijd zou het Europese concurrentiepositie drastisch reduceren en een aantal bedrijven zou, om te kunnen overleven, wel eens gedwongen kunnen worden te verhuizen naar landen met minder rigoureuze milieuregels en een lagere belastingdruk. Fabrizio D'Adda, voorzitter van het UNICE Industrial Affairs Committee (dat een actieplan gelanceerd heeft tegen de Europese klimaatpolitiek), staat op het standpunt dat de EU moet stoppen met haar eenzijdige krachtsinspanningen om aan de Kyotodoelstellingen te kunnen voldoen. De economische verliezen zouden zelfs wel eens in conflict kunnen komen met de milieuvoordelen die er mogelijk te halen zijn.
Een andere steen des aanstoots is Prodi, die in zijn eigen land, Italië, sterk onder vuur ligt. Italië is nog ver verwijderd van haar Kyotodoelstellingen: tot dusverre heeft het zelfs nog niet eens een nationaal actieplan kunnen indienen bij de Europese Commissie. Italië heeft samen met Griekenland een schriftelijke verklaring doen uitgaan - die blijkbaar door de Italiaanse milieuminister, Altero Matteoli en zijn collegaminister van Productie, Antonio Marzano, serieus wordt genomen - waarin verklaard wordt dat "volgende week" wel een plan opgestuurd zal worden. Maar Kyoto staat niet op de lijst van politieke prioriteiten in Italië. De regering van Silvio Berlusconi heeft momenteel te maken met misschien wel de moeilijkste periode in zijn bestaan tot nu toe. Forza Italia (de partij van Berlusconi) zakte bij de laatste Europese verkiezingen terug van 30 naar 20 procent; en de positie van Berlusconi's minister van Economische Zaken, Giulio Tremonti, stond ter discussie bij de zogenaamde "bondgenoten", de Nationale Alliantie en de Christen Democratische Unie: Tremonti's voorgenomen belastingprogramma zal hoogstwaarschijnlijk de eindstreep niet halen. Als Berlusconi er niet in slaagt om belastingverlagingen door te voeren, dan betekent dat zijn politieke dood - en Kyoto betekent meer belastingen, meer wetsregels en hogere energiekosten, zowel voor elektriciteit en gas als voor benzine en dieselolie.
Als leider van links in Italië zou Prodi tot op zekere hoogte kunnen profiteren van Berlusconi's problemen. Maar er zijn twee belangrijke zaken die hij niet uit het oog kan verliezen. Ten eerste; dat links, dat aan de macht was van 1996 tot 2001, niet in staat was om iets te doen aan de Italiaanse emissies (het Protocol werd formeel pas in 2002 geratificeerd). Ten tweede; als links de verkiezingen in 2006 wint, en alles blijft zoals het nu is, zal het opnieuw niet in staat blijken te zijn om iets te doen aan emissiebeperkingen. Dit komt omdat de Italiaanse economie zo zwak is dat het land zich eenvoudigweg niet kan veroorloven dat de bureaucratische kosten - inclusief de kosten van emissiehandel - nog verder de pan uitrijzen.
Wat voor Italië geldt, geldt evenzo voor de Europese Unie als geheel: de economische groei in 2003 bedroeg voor de eurozone slechts 0,4 procent. Wat de EU nodig heeft is meer marktwerking, meer groei en meer voorspoed: en zeker geen marktsocialisme.
http://www.stichtingklimaat.nl/emissies_eu.htmquote:
Nederlanders staan bekend als een nuchter volkje. Wat het klimaat betreft is daar de laatste decennia geen sprake meer van. Zeer eenzijdig, niet objectief en uiterst negatief is algemeen de berichtgeving over dat thema in de media. Het publiek wordt overstelpt met doemscenario's over zure regen, aantasting van de ozonlaag, klimaatverandering, mondiale opwarming, CO2- en zeespiegelstijging. Dit tot grote ergernis van integere, prominente nationale en internationale wetenschappers.
In een uitzending van Netwerk van de NCRV op 7 januari 2004, deed een emeritus hoogleraar frappante en veelzeggende uitspraken. Hij zei zich te schamen voor vakbroeders die gezwicht waren voor het grote geld. Voor de politiek en het bedrijfsleven schrijven zij wetenschappelijke rapporten die geheel in strijd zijn met de realiteit, het enige dat telt is geld. Jammer dat de redactie van Netwerk daar nooit verder op in is gegaan.
Grote paniek ontstond begin jaren tachtig van de vorige eeuw met de berichtgeving over de zure regen. Onherstelbare schade zou toegebracht worden aan het bomenbestand en vooral de bossen. Het begin van de 'gouden jaren' voor politici, milieuactivisten, Greenpeace, milieuambtenaren en beleidsmakers. Het bleek achteraf een storm in een glas water, de voorspelde natuurramp bleef uit.
De zure regen maakte plaats voor een nieuw fenomeen. In de jaren 1985, 1986 en 1987 veroorzaakte het ozongat in de stratosfeer boven Antarctica grote opschudding in wetenschappelijke en politieke kringen. Breed uitgemeten werd de mensheid voor de dreigende gevaren gewaarschuwd. Veel wetenschappers waren zeer gematigd in hun uitspraken over de mogelijke oorzaken van het gat in de ozonlaag. In het Engelse wetenschappelijke tijdschrift Nature van 10 februari 1989, schreven de Amerikaanse geleerden McElroy en Saiawitch: "De chemie en meteorologie in de stratosfeer moeten nog veel beter begrepen worden om zeker te kunnen weten welke ozonveranderingen aan de mens of aan de natuur moeten worden toegeschreven". Een mening die onderschreven werd door de Belgische klimatoloog Dr. D. de Muer, van het politiek onafhankelijke KMI in Ukkel, en wetenschapper Dr. R.M. van Aalst van het RIVM in Bilthoven en andere deskundigen.
De nationale en internationale politiek had daar geen boodschap aan. In het Protocol van Montreal uit 1987, werden CFK's (chloorfluorkoolwaterstoffen), o.a. gebruikt als drijfgas in spuitbussen en als koelmiddel in koelkasten, als directe oorzaak van het ozongat bestempeld. Toenmalig milieuminister Ed Nijpels, bewerkstelligde dat in een vrij rap tempo het verbod op het gebruik van CFK's werd ingevoerd.
Dr. D. de Muer en zijn opvolger, Dr. H. de Backer, hebben jarenlang, met behulp van een uiterst geavanceerd ontworpen instrument, nauwkeurige metingen gedaan en baanbrekend wetenschappelijk onderzoek verricht met opmerkelijke uitkomsten. Zij leverden in het afgelopen decennium onomstotelijk het bewijs dat het ozongat het gevolg is van een natuurlijk, klimatologisch proces. Net als de Deense wetenschappers Henrik Svensmark, Eigil Friis-Christensen en Knud Lassen, worden ze niet serieus genomen. België en Denemarken zijn immers maar kleine landen. Met veel ophef werd vele jaren het ozongat in de publieke belangstelling gebracht. Doodgezwegen als dat gat in december weer gesloten was.
Als een donderslag bij heldere hemel verschenen in de afgelopen jaren angstaanjagende berichten in de media. De onderwerpen logen er niet om. Als gevolg van menselijke activiteiten gaat het klimaat op aarde veranderen. In de 21ste eeuw zou de gemiddelde mondiale temperatuur op aarde, door de toename van koolstofdioxide (CO2), met misschien wel 5,8 graden kunnen stijgen en de zeespiegel met vele meters. De rampspoed zal voor Nederland niet te overzien zijn. Op kaarten werd al aangegeven welke gebieden onder water zouden komen te staan. Klimaatcatastrofes zouden grote economische en ecologische verliezen veroorzaken en een bedreiging vormen voor de volksgezondheid. Bij de burgerbevolking ontstond, heel begrijpelijk, paniek. Vele ouderen die zich zorgen maken over de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen.
Het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) van de VN mag als hoofdschuldige worden aangewezen. Deze politiek getinte organisatie oogt betrouwbaar, in werkelijkheid is ze dat allerminst. Aan de lopende band worden theoretische klimaatmodellen geproduceerd. Deze rammelen van pertinente onjuistheden en zijn flagrant in strijd met de bonafide wetenschap. De politiek, ambtenaren, milieubewegingen, Greenpeace, de media en helaas ook het KNMI in De Bilt, volgen blindelings haar beweringen. Het is onmogelijk die hele problematiek in één artikel weer te geven.
Het versterkte broeikaseffect is een belangrijk onderwerp. Het terugdringen van het broeikasgas CO2 en het Kyoto-verdrag staan nationaal en internationaal hoog op de politieke kalender. Nederland wil zelfs binnen de Europese Unie een voortrekkersrol vervullen.
Waterdamp is het belangrijkste broeikasgas. Het IPCC besteedt aan dat gegeven totaal geen aandacht en nauwelijks aan de activiteit van de zon. Een gemiddelde van slechts 2 procent van de atmosfeer is samengesteld uit broeikasgassen, inclusief waterdamp. Meer dan 90 procent van die 2 procent broeikasgassen zijn van natuurlijke, niet door de mens veroorzaakte, oorsprong. Van de resterende 10 procent is 1 procent afkomstig van CO2 dat vrijkomt bij de verbranding van fossiele brandstoffen. Het vertegenwoordigt maar een klein deel van de 0,04 procent van de CO2 in de totale atmosfeer. CO2 blijft een minuscule hoeveelheid broeikasgas.
Op de mondiale klimaatverandering zou geen rol van betekenis mogen worden toegekend aan door menselijke activiteiten veroorzaakte CO2. Zo'n 17.000 vooraanstaande klimatologen en economen hebben een petitie ingediend om het Kyoto-verdrag niet uit te voeren. Als het verdrag wordt geratificeerd - de U.S.A. zal dat zeker niet doen - komt de wereldeconomie in groot gevaar.
In 1979 deed Sir Crispin Tickel, de Britse ambassadeur bij de VN, een opmerkelijke uitspraak. Hij beweerde dat bijna alle internationale regeringsleiders wetenschappelijke analfabeten zijn. Op zondag 20 juni 2004, vond in het Tv-programma Buitenhof over dat thema een discussie plaats tussen staatssecretaris van Milieuzaken, Pieter van Geel, en wetenschapper Hans Labohm. Deze laatste is verbonden aan het Nederlandse Instituut voor Internationale Betrekkingen, 'Clingendael', in Den Haag en hij is tevens co-auteur van het boek "Man-made Global Warming: Ontrafeling van een Dogma". Het werd een trieste afgang voor Van Geel, die in het geheel niet opgewassen bleek tegen de zeer sterk argumenterende Hans Labohm.
De vraag mag gesteld worden: "Hoelang moet die volksverlakkerij nog duren?" Hans Labohm drukte het kernachtig uit: "Zou het misschien zo kunnen zijn dat het klimaatbeleid een zeer inspirerend thema biedt voor een spannend vervolg op het Lof der Zotheid van Erasmus?"
http://www.stichtingklimaat.nl/klimaathysterie.htmHaha, nu zijn jullie wel stil!...wel iets te maken heeft met 'veel weten'.