De Kunst van het loslaten van een ex - deel 20

Ik voel me leeg en eenzaam... Gelukkig ga ik volgende week mij aanmelden op zo'n multisportschool. Ik heb nog nooit geklommen op een klimwand (wel in bomen en op het dak van m'n ouders huis) en ga dat daar eens leren als afleiding. Sporten is voor mij atlijd een afleiding geweest in pijnlijke zaken. Even de agressie eruit rammen. Jammer genoeg kan je niet de hele dag sporten, heb een tijdje niet meer gesport.. Helaas moet ik de confrontatie ook aangaan. Het is over, klaar.. Bleeeh..

quote:

Op zaterdag 25 juni 2005 19:51 schreef eymey het volgende:

[..]

Dat kan heel goed zijn....

Alleen maakt dat het alleen nog moeilijker om te verteren, als dat zo zou zijn . Dat zou dan dus namelijk betekenen dat ze allang wat van plan was voor ik er ook maar iets van af wist...

Jammer genoeg heeft ze toegegeven aan haar verliefdheid.
Mogelijk is dat ze aan een schoon hoofdstuk wilde beginnen. Omdat jullie elkaar lang kennen zou het mogelijk zijn dat ze niet meer de confrontatie aan durft te gaan. Het is haar ook moeilijk om te kiezen tussen verliefdheid en houden van. Helaas was de verliefdheid te hevig. Na een tijdje gaat het eraf. Tijd zal het leren eymey

Hmmm.

't is nu 3 weken geleden uit. Relatie sinds oktober 2003. Gemengde gevoelens eigenlijk. Ook al heb ik het niet echt goed afgehandeld.

Ze wilde de waarheid. Ik heb haar de waarheid verteld. Waarom alles misliep (het liep al sinds pasen niet zo geweldig). Natuurlijk heeft ze alles verkeerd opgevat.

Uiteindenlijk, ben ik door haar vader verteld dat ik van d'r weg moest blijven - ik moet wel even zeggen dat ik niet gevaarlijk ben - en dit was een van de redenen waarom ze best lastig was (ze is 20, en niet erg zelfstandig - ik had een beetje d'r vader zijn rol overgenomen.

Ik wist al tijdens mijn examens dat het mis zat en dat het niet meer zou lukken - en ik had gewacht tot het einde voodat zij het uiteindenlijk met mij uitmaakte (ik wilde niet uitleggen waarom ik *vreemd* deed - eerst gaf ik de schuld aan stress als een dekmantel).

Ook heb ik uiteindelijk verteld dat ik haar vriend (zoals in vriendschap) wilden zijn. Hier heb ik nu wel spilt van!

Eerst was ik vooral boos, omdat ik zoveel aandacht aan haar had besteed en zij niet genoeg aan mij. Maarja, dat kan niet vooraltijd door blijven gaan. Nu vraag ik me vooral af hoe het met haar gaat en of ze niet te down is over alles. Ik heb haar nu ander halve week niet gesproken. Wel met twee van mijn/haar vriendinen - die ook eigenlijk boos op mij zijn - en dat vind ik wel jammer.

Ik weet eigenlijk niet of ik haar mis? Ik begin me een beetje te realiseren dat ik niet zo veel aandacht kreeg, in vergelijking met hoeveel ik gaf. Dus, ik mis eigenlijk iemand die ik een kus kan geven, of een kroel, massages... weet ik veel wat.

Vorige week ben ik in een dipje beland, maar weer snel uitgekomen, toen ik iemand nieuw had ontmoet, maar uiteindelijk heeft die voor informatie *gevist* en heeft mij de tweede keer dat wij elkaar zagen een beetje overhoop gescholden!

Ik ben er met een paar vrienden en vriendinnen door alles gegaan met wat er is gebeurd en zij zijn het vrijwel allemaal mee eens dat het geen goede relatie was, en dat ik dingen niet anders heb kunnen doen op verschillende momenten dat ik stomme dingen heb gezegd.

Gisteren was ook moeilijk. Resultaten werden gepubliceerd voor mijn examens op mijn universiteit - deze had ik normaal met haar moeten ophalen, (zoals de vorige drie keer), maar ik was dit keer alleen. Gelukkig ben ik wel goed geslaagd . (ik zit nu goed op pad voor een distinction op universiteit - in Engeland). En mijn ex vriendin ook.

Gisteravond ben ik wel uitgegaan met 3 vrienden naar een geweldige rock club!!!! En lekker gedanst tot ik erbij neer viel - 3uur lang - en dan nog terug naar huis wandelen. Best een goede stress reliever - daarom ben ik er ook 5 keer in de laatste 3 weken naar toe gegaan.

Nu voel ik me een beetje alleen, maar ook schuldig (omdat zij het allemaal niet zag aankomen - en dat snap ik niet). Het is ook ellendig omdat alles tijd nodig heeft - maar ik ben ongeduldig.

MIjn verhaal is wel een beetje vaag - maar ik moet het gewoon eventjes kwijt! Nee, NL is niet mijn beste taal - ik heb nog nooit in NL gewoond- dus, veel success met lezen!

Oh, en vanavond naar de film om BatMan te Kijken..

NB. Net een mailtje binnen van haar. Ik had haar 2 uurtjes geleden eentje gestuurd om haar een goede zomer te wensen en dat het mij spijt van wat ik heb gezegd. Zij wenst mij een goede zomer terug en feliciteert mij met mijn examens.

quote:

Op zaterdag 25 juni 2005 20:24 schreef RoelerMF het volgende:

[..]

Ik heb binnen 15 minuten alle spullen van haar destijds opgeruimd vanuit mijn kamer. Stickers op mijn kastje, foto in mijn portomonnee, haar dekbed in een vuilniszak gedaan, kussensloop in de was, haar nachtkastje helemaal leeggeruimd met de overvloed aan spulletjes die hier lagen, kusjesbuttons verwijderd, de asbak die speciaal voor haar in me kamer stond in een kast geflikkerd. Heb toen alle spullen die van haar waren opgeruimd en die heeft ze dezelfde middag opgehaald. De rest van de spulletjes heb ik in een klein kistje gestopt. Hij staat op mijn kamer, kijk er inprincipe elke dag tegenaan, maar niet met de gedachte dat daar haar herinneringen inzitten. Maar als ik het opendoe... dan is het gewoon een grote box vol emoties en herinneringen die ik opensla. Heb hem in die maand ook pas 1x opengehad, maar dat doe ik echt niet meer zo snel! Er zit zelfs een afscheidsbrief in die ik een moment vol met onbeantwoorde emoties heb geschreven waar de vlekken van de tranen nog opzitten.

Sentimentele klootzak die ik soms ook ben

Ik ken dat, en ik deed dat pas na anderhalve maand ja ik weet het slecht slecht slecht
maar het voelde toen wel echt als een afsluiting alles in een mapje en onder me bed geflikkerd. er lagen nog overal kleine briefjes en foto's waar ik overgins in de tussentijd niet naar keek ofzo ze lagen er maar te liggen zeg maar

mijn ex heeft gewoon de dag nadat t uit was zelf al zijn spullen uit mijn kamer gehaald toen ik bij mijn ouders was. En steeds als ik daarna iets tegenkwam van hem stopte ik het in een tas en dan kwam hij af en toe wat tassen halen.
Nu is het nog heel erg sporadisch dat ik wat vind, en dan krijgt ie t ook wel gewoon een keer terug. Zijn foto zit nog wel in mn portomonnee, maar niet meer vooraan, maar ergens achter. En ik heb nog een foto van ons samen in mn kamer staan, en die laat ik ook lekker staan, want ik vind dat wel erg leuk om te zien eigenlijk.

Ik heb ook een foto op mn nachtkastje van ons staan. Het is zo'n leuke foto.. ben er helemaal weg van Ik heb hem vandaag gevraagd of hij het een probleem vindt, dat we contact hebben. Hij geeft zich te kennen dat hij het helemaal niet weet wat ie wilt. We spreken elkaar morgen.. Ik weet het niet, ik mis hem aan de ene kant, maar de andere kant denk ik ook dat er een nieuwe wereld open is gegaan. Spreek ik mijzelf nu tegen of is het mijn verstand die zo nuchter is?
Ik heb alle zwijmel muziekjes even in de doos gedaan, want ik kan daar helemaal niet naar luisteren of ik kom in een huilbuil terecht. Na een dag thuis te zijn bij m'n ouders, staan m'n spullen nog steeds in dozen. Krijg het maar niet over mijn hart om het uit te pakken..

Mijn relatie is ook zo'n 3 weken geleden uitgegaan. Heb het zelf uitgemaakt omdat ik nooit echt gelukkig was. heb 3 jaar een relatie met hem gehad. Het heeft deels met mezelf te maken, dat ik niet echt gelukkig ben met mezelf en omdat ik voor ik mijn ex tegenkwam een half jaar met een jongen uit Oostenrijk ging. Alleen had ik dat toen afgekapt omdat ik geen relatie op afstand wilde. Maar in al die jaren ben ik aan hem blijven denken en regelmatig contact gehad via email. Nu heb ik besloten dat ik eerst aan mijn eigen problemen moet gaan werken, voordat ik volledig van iemand kan houden. Dat is heel erg moeilijk omdat ik ook heel heel van mijn huidge ex hou, maar niet genoeg. Dat is eigenlijk in al mijn relaties zo geweest.

Waar ik naar toe wil is dat ik voor mijn ex in Amsterdam ben komen wonen en nu weinig mensen meer ken, ook niet meer van vroeger, want veel vriendschappen zijn verwaterd. Ik ben nu volledig op zijn hulp aangewezen en gelukkig geeft hij mij ook al die hulp. Het is alleen wel heel erg moeilijk omdat wij totaal niet met ruzie uit elkaar gaan. Hij is heel erg meegaand en vind het het belangrijkste dat ik gelukkig wordt. Ik zou alleen niet willen dat ik zijn hulp nodig heb. Maar ik heb nou eenmaal niemand op dit moment. Ik wil graag weer op eigen benen staan, omdat ik volledig afhankelijk van hem ben geworden, wat ik zelf in de hand heb gehad. Het is voor mij de eerste keer dat het op een zo gemoedelijke manier gaat.

quote:

Op zaterdag 25 juni 2005 22:51 schreef blue_sky het volgende:
Mijn relatie is ook zo'n 3 weken geleden uitgegaan. Heb het zelf uitgemaakt omdat ik nooit echt gelukkig was. heb 3 jaar een relatie met hem gehad. Het heeft deels met mezelf te maken, dat ik niet echt gelukkig ben met mezelf en omdat ik voor ik mijn ex tegenkwam een half jaar met een jongen uit Oostenrijk ging. Alleen had ik dat toen afgekapt omdat ik geen relatie op afstand wilde. Maar in al die jaren ben ik aan hem blijven denken en regelmatig contact gehad via email. Nu heb ik besloten dat ik eerst aan mijn eigen problemen moet gaan werken, voordat ik volledig van iemand kan houden. Dat is heel erg moeilijk omdat ik ook heel heel van mijn huidge ex hou, maar niet genoeg. Dat is eigenlijk in al mijn relaties zo geweest.

Waar ik naar toe wil is dat ik voor mijn ex in Amsterdam ben komen wonen en nu weinig mensen meer ken, ook niet meer van vroeger, want veel vriendschappen zijn verwaterd. Ik ben nu volledig op zijn hulp aangewezen en gelukkig geeft hij mij ook al die hulp. Het is alleen wel heel erg moeilijk omdat wij totaal niet met ruzie uit elkaar gaan. Hij is heel erg meegaand en vind het het belangrijkste dat ik gelukkig wordt. Ik zou alleen niet willen dat ik zijn hulp nodig heb. Maar ik heb nou eenmaal niemand op dit moment. Ik wil graag weer op eigen benen staan, omdat ik volledig afhankelijk van hem ben geworden, wat ik zelf in de hand heb gehad. Het is voor mij de eerste keer dat het op een zo gemoedelijke manier gaat.

Dat heb ik precies hetzelfde.. Omdat ik ook zo vaak verhuisd ben, wil ik mij eerst eventjes goed settelen en mijn eigen leventje op orde hebben voordat ik een relatie met een man aan ga.. Hopelijk gaat dat mij lukken, zo niet heb ik even pech

quote:

Op zaterdag 25 juni 2005 21:00 schreef espina het volgende:

[..]

Jammer genoeg heeft ze toegegeven aan haar verliefdheid.
Mogelijk is dat ze aan een schoon hoofdstuk wilde beginnen. Omdat jullie elkaar lang kennen zou het mogelijk zijn dat ze niet meer de confrontatie aan durft te gaan. Het is haar ook moeilijk om te kiezen tussen verliefdheid en houden van. Helaas was de verliefdheid te hevig. Na een tijdje gaat het eraf. Tijd zal het leren eymey

Ik denk dat je gelijk hebt....

quote:

Op zaterdag 25 juni 2005 22:42 schreef espina het volgende:
Ik heb ook een foto op mn nachtkastje van ons staan. Het is zo'n leuke foto.. ben er helemaal weg van Ik heb hem vandaag gevraagd of hij het een probleem vindt, dat we contact hebben. Hij geeft zich te kennen dat hij het helemaal niet weet wat ie wilt. We spreken elkaar morgen.. Ik weet het niet, ik mis hem aan de ene kant, maar de andere kant denk ik ook dat er een nieuwe wereld open is gegaan. Spreek ik mijzelf nu tegen of is het mijn verstand die zo nuchter is?
Ik heb alle zwijmel muziekjes even in de doos gedaan, want ik kan daar helemaal niet naar luisteren of ik kom in een huilbuil terecht. Na een dag thuis te zijn bij m'n ouders, staan m'n spullen nog steeds in dozen. Krijg het maar niet over mijn hart om het uit te pakken..

Mijn verstand en gevoel spreken elkaar ook continu tegen. Zeker na een aantal dingen die ik vanavond in een goed gesprek met een goede vriendin van m'n ex heb gehoord... dingen die die vriendin me eerst niet wilde vertellen omdat ze bang was dat ze weer hard bij me zouden aan komen... maar waarvan later bleek dat ik ze zelf eigenlijk precies goed 'geänalyseerd' had.......

Op zo'n moment heb ik ook echt zoiets van "ok....er was dus echt geen oprechte liefde meer van haar... en die jongen was de druppel om op te stappen" en "ze heeft me dus aan het lijntje gehouden" en zo.....Dan heb ik ook steeds meer het gevoel dat ik, hoe ze nu al veranderd is.... gewoon geen hoop meer hoef te hebben dat ze nog terug komt. Dat ze een ander persoon is geworden.

Maar op andere momenten mis ik haar weer zo enorm..... en hoop ik toch stiekem ook weer een beetje....

quote:

Op zondag 26 juni 2005 01:09 schreef eymey het volgende:
Maar op andere momenten mis ik haar weer zo enorm..... en hoop ik toch stiekem ook weer een beetje....

Ze zeggen wel eens, hoop doet leven. Nou volgens mij doet hoop niks anders dan jezelf kwellen! heb ervaring

Dat heeft mijn ex nu ook, hij voelt zich nog steeds klote.
Ik was in het begin erg gelukkig. Na een maand of twee begonnen de problemen. Zijn schoonzusje had aan mij vertelt dat ze was vreemdgegaan. Heb het twee weken voor me kunnen houden. Ik ging (toen hadden we 4 mnd) helpen bij hem op de markt. Daar waren de problemen begonnen. Werk en prive moeten worden gescheiden of het kan ook op dat gebied goed klikken. Hij is perfectionistisch in zijn manier van werken. Ik ben ontzettend eigenwijs. Je gaat elkaar anders zien op de werkvloer en dat neem je onbewust mee naar huis. Ik ben toen er maar mee gestopt, want ik kon het niet meer. Helaas heeft dat nog steeds een rol gespeeld.

Een maand geleden, hadden we besloten even uitelkaar te gaan. Een week later zaten we weer bij elkaar. Ik voelde me een beetje verliefd en had het gevoel dat het goed zou komen. Maar ergens knaagde het. Ik was mezelf niet, als ik mezelf niet kan zijn, wie ben ik dan wel? We waren beiden een beetje gespannen, omdat we allebij niet wisten wat we met de situatie aan moesten. Omdat ik een handicap heb (ik ben nl. slechthorend), komen comminicatie problemen vaak naar voren. We hadden vaak ruzie of eindeloze discussie's om niets. Ik had hem niet goed begrepen. Wat voor hem ook moeilijk was. Vorig was ik dus een beetje verliefd enzo.. Voor het eerst geen discussies en ruzies. Maar de sfeer was gespannen. Ik vond het erg moeilijk.
Toen ik weer thuis bij mijn ouders was, was ik een beetje aan het dubben.. Zou ik nu wel of niet? Donderdag, had ik een beslissing gemaakt. Ik ga bij hem weg. Ik wil lol hebben bedacht ik me. Geen gespannen situaties. Ik kan niet goed tegen spanning, want dan ga ik mezelf op zitten vreten. Dus ja, zonder iets te zeggen, kwam ik na 300 km eindelijk aan in zijn huis. Hij was te werk, ik heb toen al m'n spullen weggehaald. Tot grote verbazing van buren. Ik heb ze zelf op de hoogte gebracht. Ze waren verbaasd, want we leken een leuk stel die aan elkaar gewaagd waren. Ik keek een keer om en ben toen naar de markt gegaan. Heb het verteld toen hij klaar was met werken.

Hij was verbaasd. Ik eigenlijk ook, want op dat moment voelde ik ook een golf van spijt over me heen komen. Nu is het twee dagen geleden dat het uit is. Ik voel me nog leeg, verdrietig en erg moe. Soms wilde ik bij hem zijn. Want veel woorden waren voor ons niet nodig, want het was goed zo. Dat gevoel, was het heerlijkste wat ik ooit gevoeld had.

MIsschien komen we over een tijdje elkaar tegen en is het gevoel anders. Misschien komt het goed of niet.

M'n ex en ik, in gelukkigere tijden

quote:

Op zondag 26 juni 2005 08:04 schreef espina het volgende:

M'n ex en ik, in gelukkigere tijden

quote:

Op zondag 26 juni 2005 08:56 schreef eymey het volgende:

[..]

quote:

Op zondag 26 juni 2005 09:23 schreef espina het volgende:

[..]

?

Ik bedoelde die smiley niet slecht hoor.... vond het alleen ff een mooie foto van jullie en ik had zoiets van "waarom lopen dingen af en toe toch zo verkeerd...."

ow, sorry.. ben een beetje in slechte stemming
Ja dat vraag ik mij ook nou af.. Als het goed voelt waarom stoppen we dan? Zijn we bang voor het goede of missen we wat? Kan de hele tijd gaan analyseren, zoals ik nu doe, maar daar word ik ook niet vrolijker ervan op. M'n gevoel op dit moment

quote:

Op zondag 26 juni 2005 09:32 schreef espina het volgende:
ow, sorry.. ben een beetje in slechte stemming
Ja dat vraag ik mij ook nou af.. Als het goed voelt waarom stoppen we dan? Zijn we bang voor het goede of missen we wat? Kan de hele tijd gaan analyseren, zoals ik nu doe, maar daar word ik ook niet vrolijker ervan op. M'n gevoel op dit moment

Tsja... hier kan ik eigenlijk maar 1 ding op zeggen: Als het van allebei de kanten goed voelde, dan kun je misschien na een tijdje rust er nog eens over denken ofzo. En 'dingen missen'... tsja.... daar had mijn ex ook een handje van om dat te zeggen, maar to the point kwam ze hier nooit over.

Ik zeg niet dat jij dat ook niet doet... maar probeer allebei eens na te gaan wat het was dat je miste... en of dat dodelijk kon zijn voor jullie relatie......

Spanning was dodelijk, ik kan niet tegen stress.. Ik heb nu het gevoel dat het niet uit is.
In mijn eerste relatie ben ik onderuit gegaan door de spanningen. Ik heb mij voorgenomen als er spanningen zijn, dat ik het goed onder de loep moest nemen. Door werk situatie heeft de boel alleen maar verergert..

quote:

Op zondag 26 juni 2005 10:10 schreef espina het volgende:
Spanning was dodelijk, ik kan niet tegen stress.. Ik heb nu het gevoel dat het niet uit is.
In mijn eerste relatie ben ik onderuit gegaan door de spanningen. Ik heb mij voorgenomen als er spanningen zijn, dat ik het goed onder de loep moest nemen. Door werk situatie heeft de boel alleen maar verergert..

Spanning is lastig inderdaad, zeker als je niet goed weet hoe je ermee om moet gaan. Bij mijn ex kon ik dat ook dikwijls duidelijk merken... ze durfde nooit de confrontatie aan te gaan met problemen, van stress m.b.t. bijvoorbeeld school werd ze alleen maar boos en dan had ze zoiets van "fuck it, ik kan toch niet leren, ik veklooi m'n opleiding wel weer". Mede door de miscommunicatie die van haar kant daaruit voortvloeide heb ik eigenlijk de afgelopen driekwart jaar alleen maar machteloos kunnen toekijken (als ik het achteraf bekijk) hoe ze langzaam uit m'n handen weg glipte.

Dus tsja....ik weet dat het heel erg moeilijk zal zijn en ik zou ook niet goed weten hoe je dat moet doen ofzo, maar ik denk dat het in volgende relaties (of je afgelopen relatie, mochten jullie het toch nog eens proberen ) gewoon belangrijk is om er veel met je partner over te praten....

Openhartigheid naar elkaar toe is zo belangrijk, besef ik me nu.....

quote:

Op zondag 26 juni 2005 10:16 schreef eymey het volgende:

Openhartigheid naar elkaar toe is zo belangrijk, besef ik me nu.....

Inderdaad belangrijk. Zo weet je ook waar je aan toe bent en wat je ervan op aankan met je partner. Leer je elkaar nog beter kennen..

Voor mij in de toekomstige relaties, prive en werk absoluut gescheiden houden. Dat levert alleen maar stress op.. Ik heb last van de ziekte van conchronditus.. Bij stress krijg ik pijnen op de borst. Vandaar ik niet tegen stress kan. Gelukkig kan ik goed relativeren en goed tegen kritiek. Ook praat ik veel met mensen en dat scheelt een hoop. btw het is alleen bij persoonlijke stress en niet zoals stress met school en/of werk.

Goed zo . Dat zijn toch de belangrijkste eigenschappen waardoor het ook vast wel goed moet komen allemaal...

quote:

Op zondag 26 juni 2005 10:27 schreef eymey het volgende:
Goed zo . Dat zijn toch de belangrijkste eigenschappen waardoor het ook vast wel goed moet komen allemaal...

Het blijft lastig allemaal. Stress kan ik ook niet goed tegen. Boosheid van de ander nog minder..
Slapen jullie ook zo lekker dat jullie zo vroeg op zijn weer?