Frontreizen met Yvonne.

Van mij uiteraard, ik ben de enige rookster in huis

quote:

Op maandag 27 juni 2005 10:03 schreef nixxx het volgende:

[..]

Hey, dat is cool.. dus je hoeft helemaal niet zo ver te reizen om naar canada te gaan?? Is dat net zoiets als de ambassade, echt canadees grondgebied?

Nee, zo moet je het niet zien, zou fraai zijn, val je ook onder de wetgeving op dat stukje.
Zie het als een symbolische daad.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 10:32 schreef zoalshetis het volgende:

[..]

altijd samson? mascotte special vloeitjes al geprobeerd op een reisje?

Altijd Samson, en ik heb rode rizzla, doosje van 5
Die mascotte ken ik niet?

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 10:08 schreef Atreidez het volgende:

[..]

En is dat dan nu Canadees grondgebied geworden?

Nee, zie het net als de begraafplaatsen rond Ieper, grond is kado gedaan.

quote:

Op woensdag 29 juni 2005 12:54 schreef Atreidez het volgende:
Ik denk dat dit t al was

Even ontbrakken, het komt goed

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 11:37 schreef nixxx het volgende:

[..]

Ah, oke.. De canadese promovendus hier op kantoor wist er wel vanaf, hij noemde het zelfs "one of the defining moments in Canadian history" ... Volgens mij moet ik nu huilen om het nederlandse geschiedenis onderwijs... vraag een (jonge) nederlander nu naar het belangrijkste moment uit onze geschiedenis en je krijgt het wk van 88... of dat tiesto nu al x keer de beste dj is

Het valt me iedere keer op hoe goed met in het buitenland op de hoogte is van hun geschiedenis.
Ik heb het door een Canadees zo uit horen leggen.
Canada is enorm groot en alles ligt ver uit elkaar, je had natuurlijk geen telefoon, internet, etc etc.
Toen men dienstnam ontmoette men eindelijk andere Canadezen, en men "werkte"aan een gezamelijk doel, en heel langzaam ontdekte men dat Canada best wel iets betekende, men had zich altijd als een "onderdeel"van beschouwd.
Er onstond door 14-18 een nationaal zelfbewustzijn.

Hier waren we gebleven:

Rond een uur of 10.15 zijn we dan eindelijk waar we ons eerste bezoek zullen afleggen:

Vimy Ridge.

Op de plek aangekomen, alwaar ik de kinderen beloofd had dat er een winkeltje en toilet zou zijn, bleek het hele terrein te zijn veranderd in een gigantische bouwput.
Parkeerplaats weg, winkeltje en dus ook de toiletten weg, het monument totaal onzichtbaar, een gigantisch bouwterrein dus.
Na een poos gezocht te hebben toch een goede plek voor de auto gevonden.
Het was er gigantisch druk en dan niet met slagveldtouristen, maar hordes en hordes gezindheidsfanaten die de Ridge gebruiken om aan hun conditie te werken.
In de bloedhitte rennen met z'n halen.
Niet echt mijn idee van een vrije zondag, maar goed.
De kinderen steken een voet buiten de auto en bedenken dat het toch wel erg warm is en dat een auto met airco toch wel een hele fijne uitvinding is en steken de voet weer terug.
Moeder besluit eens de wijste te zijn en ze even in de bloedhitte in de auto te laten zitten met de airco uit, en gaat even foto's maken van de omgeving.
Daarna zal dreigen met hel en verdoemenis vast niet meer nodig zijn en komen ze heus de auto wel uit.







Ik besluit dat de kinderen nu wel genoeg gekookt zijn en ga terug naar de auto, en ja, men wil graag de auto uit.
Ik bedenk me dat je vast via de achterkant bij het monument kunt komen, en "blijmoedig"gaan we op pad.



Bon, de achterkant was dus ook afgesloten, niet getreurd, we lopen de rondweg af en komen heus wel weer bij de parkeerplek uit.
Want die trimmers renden daar ook blijmoedig rond en je maakt mij niet wijs dat die kilometers en kilometers gaan rennen..
Verkeerd gedacht, afgesloten met een groot hek.
Dan maar de bossen in, nou ja, je had geen andere keuze, dat, of het hele eind weer terugwandelen.
M'n dochter is altijd te porren voor een boswandel en loopt blijmoedig mee.
De meute achter mij hoor ik sputteren en mopperen, maar dat negeer ik.
Ik zal jullie de foto's besparen, maar iedereen die kinderen heeft kan zich een voorstelling maken van hun opgewekte gezichten.
Gelukkig is het koel in het bos en zijn er veel sporen te zien, dat maakt een hoop goed, ik kon ze veel laten zien en vertellen,
want.... de wandeling was een kleine 7 kilometer.

[ Bericht 0% gewijzigd door yvonne op 05-02-2007 09:26:02 ]

quote:

Op donderdag 30 juni 2005 14:15 schreef yvonne het volgende:

[..]

Het valt me iedere keer op hoe goed met in het buitenland op de hoogte is van hun geschiedenis.
Ik heb het door een Canadees zo uit horen leggen.
Canada is enorm groot en alles ligt ver uit elkaar, je had natuurlijk geen telefoon, internet, etc etc.
Toen men dienstnam ontmoette men eindelijk andere Canadezen, en men "werkte"aan een gezamelijk doel, en heel langzaam ontdekte men dat Canada best wel iets betekende, men had zich altijd als een "onderdeel"van beschouwd.
Er onstond door 14-18 een nationaal zelfbewustzijn.

Leesvoer:

http://www.talkingproud.us/HistoryVimyRidge.html