relatie niet gelovige - gelovige deel 2

quote:

Op donderdag 6 oktober 2005 11:03 schreef no1uknow het volgende:

[..]

Mensen die kinderen verstoten als ze niet meer naar de kerk gaan?
Dat heb ik nog nooit zien gebeuren, in alle kerken waar ik ben geweest.
Dat zullen misschien katholieken zijn...

Verstoten is misschien een beetje te sterk woord. Het gaat dus zo dat die kinderen op hun 18e of moeten besluiten nog naar de kerk te gaan of gedwongen het huis uit worden gezet. Verdere details weet ik niet; het is een tijd geleden dat ik het gehoord had.

quote:

En het is niet echt een uitzondering hoor, 1/3 van de 'kinderen'/jongeren hier gaat niet meer naar de kerk, ondanks dat ze er mee opgevoegd zijn.

Dat zijn er dan gelukkig meer dan ik dacht

Als we dan toch stevig aan het chargeren zijn:

What shall we tell the children? Een speech van Nicholas Humphrey voor Amnesty.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2005 19:50 schreef speknek het volgende:
Als we dan toch stevig aan het chargeren zijn:

What shall we tell the children? Een speech van Nicholas Humphrey voor Amnesty.

Ik geloof in God, maar wat ik nou onzin vind is het hele groepsgebeuren eromheen. Denk aan: je bent protestant, gereformeerd, katholiek. Allemaal groepjes mensen die elk voor zich denken het beter te weten. Geen van die groepjes is volledig gelijk aan elkaar. Wat is dan de waarheid en wie heeft gelijk? Wat voor mij het belangrijkste is, is mijn relatie met God. Verder hoef ik daarmee niemand 'lastig te vallen' (in termen van iemand die niet in God gelooft). Ik geloof dat Hij bestaat, een ander hoeft dat niet te geloven. Daarom is een relatie tussen een gelovige en niet-gelovige in mijn ogen mogelijk. Ik zie het net als een verschil qua persoonlijkheid, je kunt niet allebei precies hetzelfde zijn in een relatie.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2005 21:29 schreef brown_eyed_girl het volgende:
Ik geloof in God, maar wat ik nou onzin vind is het hele groepsgebeuren eromheen. Denk aan: je bent protestant, gereformeerd, katholiek. Allemaal groepjes mensen die elk voor zich denken het beter te weten. Geen van die groepjes is volledig gelijk aan elkaar. Wat is dan de waarheid en wie heeft gelijk? Wat voor mij het belangrijkste is, is mijn relatie met God. Verder hoef ik daarmee niemand 'lastig te vallen' (in termen van iemand die niet in God gelooft). Ik geloof dat Hij bestaat, een ander hoeft dat niet te geloven. Daarom is een relatie tussen een gelovige en niet-gelovige in mijn ogen mogelijk. Ik zie het net als een verschil qua persoonlijkheid, je kunt niet allebei precies hetzelfde zijn in een relatie.

Een relatie zonder verdere commitment moet heel goed lukken, maar hoe ga je om met de verschillen in opvattingen op bijvoorbeeld sexueel gebied? Hoe ga je om met mogelijke verbindingen die jullie aan zouden willen gaan? Denk aan het huwelijk en kinderen. Hoe ga je om met opvattingen zoals zondag rustdag, zondag twee maal naar de kerk, vloeken, in sommige gevallen verjaardagen en andere feesten? Op een gegeven moment zal iemand in de relatie boter bij de vis moeten doen en iets opgeven, je eigen levensstijl/opvatting in stand houden lukt dan gewoon niet meer, omdat het niet strookt met de opvattingen van je partner. Ik denk alleen dat zo een relatie lukt als je compromissen kunt sluiten . . . . anders is het in mijn ogen gedoemd te mislukken.

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 00:03 schreef GewoneMan het volgende:

[..]

ja en heb dr gezegd dat ik never ever nooit niet in de kerk zou trouwen. mijn kinderen niet gedoopt worden. als dat een eis is komt er geen kind simpel zat. ik werk niet mee aan het indoctrineren van mijn eigen kind.

maar goed het ging uit voor het zover kwam maar ze begreep mijn standpunt, haar ouders waren er minder blij mee maar ja daar heb ik geen relatie mee

Jouw eigen kind?Jouw relatie? Ikke ikke ikke en de rest kan....

quote:

Op dinsdag 14 juni 2005 17:12 schreef GM het volgende:

[..]

Ik als wel gelovige ben getrouwd met een afvallige gelovige
Bij ons heeft het nooit problemen opgeleverd. Mijn man respecteert dat dat een deel is wat voor mij belangrijk is, ik omgekeerd respecteer dat hij er anders over denkt.
Het belangrijkste is denk ik dat we elkaar nooit hebben geprobeerd te overtuigen van ons "eigen" gelijk.
We hebben intussen geleerd dat de eigen waarheid niet de waarheid van de ander hoeft te zijn. Natuurlijk hebben we er wel gesprekken over, maar zolang dat respectvol gebeurt is er geen enkel probleem.
Bovendien, een relatie heeft veel meer aspecten dan alleen het al-of-niet geloven in God.
Delen jullie dezelfde waarden bijvoorbeeld? Ondanks het feit dat wij beiden een andere invalshoek hadden, kwamen we al snel tot de conclusie dat we er in wezen helemaal niet zo verschillend over dachten.

Dit is dan toch ook heel belangrijk

gelovigen

De grote verschillen tussen gelovigen en niet-gelovigen zie je niet in 1 oogopslag.

Het gaat altijd mis, kan ik je zeggen, wel mits de gelovige echt gelovig is en leeft als een echte Christen, en de niet-gelovige hier uit zichzelf geen waarde aan hecht.
Een gelovige houdt zich strikt aan de 10 geboden (we gaan even uit van een Christen).
De niet-gelovige gebruikt deze geboden vaak als richtlijn maar als het hem niet uitkomt kiest hij wat hem het makkelijkste uitkomt.

Een Christen leeft om god te dienen en om zo in de hemel te komen, de niet-gelovige zit wat dit betreft op een heel ander pad. Een echte fanatieke gelovige en een fanatieke niet-gelovige zullen nooit aan elkaar kunnen toegeven, een middenweg kiezen kan niet, want beiden ben je overtuigd van iets. Dit leidt altijd tot conflicten.

Veel Christenen weten zelf niet eens waarom ze volgens bepaalde regels willen leven die hun worden opgelegd, ze zijn er mee geboren en opgegroeid en zijn gewend om alles wat de bijbel afzweert zelf ook af te zweren en zich te houden aan alles wat de bijbel hen oplegt.

Ik zelf vind het hele geloof achterhaald, de mens is veel te ver ontwikkeld om zich nog aan leef-regels te houden, vroeger toen men weinig kon verklaren van de wereld, werden veel dingen aangenomen als hypothese om het te kunnen verklaren, daar kan ik me in verplaatsen, maar het past gewoon niet meer in deze tijd.
Verder beperk je jezelf door je aan leef-regels te houden, daar heb ik natuurlijk geen last van, maar hierdoor haal je uiteindelijk minder uit je leven.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2005 11:31 schreef Lempicka het volgende:
trouwen oke, maar niet voor de kerk!

ik ben atheist de kerk is 1 van de laatste plaatsen waar ik wil zijn

quote:

Op maandag 10 oktober 2005 18:10 schreef paddy het volgende:

[..]

Jouw eigen kind?Jouw relatie? Ikke ikke ikke en de rest kan....

onzin, ik vind mezelf niet belangrijker dan mijn vrouw of kind, echter vind ik het wel enorm belangrijk dat mijn ons kind een eigen mening kan vormen. net zo min ik ons kind niet zal vertellen god bestaat niet of iets dergelijks wil ik dat andersom ook niet.

quote:

Op maandag 10 oktober 2005 19:21 schreef Ixnay het volgende:
De grote verschillen tussen gelovigen en niet-gelovigen zie je niet in 1 oogopslag.

Het gaat altijd mis, kan ik je zeggen, wel mits de gelovige echt gelovig is en leeft als een echte Christen, en de niet-gelovige hier uit zichzelf geen waarde aan hecht.
Een gelovige houdt zich strikt aan de 10 geboden (we gaan even uit van een Christen).
De niet-gelovige gebruikt deze geboden vaak als richtlijn maar als het hem niet uitkomt kiest hij wat hem het makkelijkste uitkomt.

Een Christen leeft om god te dienen en om zo in de hemel te komen, de niet-gelovige zit wat dit betreft op een heel ander pad. Een echte fanatieke gelovige en een fanatieke niet-gelovige zullen nooit aan elkaar kunnen toegeven, een middenweg kiezen kan niet, want beiden ben je overtuigd van iets. Dit leidt altijd tot conflicten.

Veel Christenen weten zelf niet eens waarom ze volgens bepaalde regels willen leven die hun worden opgelegd, ze zijn er mee geboren en opgegroeid en zijn gewend om alles wat de bijbel afzweert zelf ook af te zweren en zich te houden aan alles wat de bijbel hen oplegt.

Ik zelf vind het hele geloof achterhaald, de mens is veel te ver ontwikkeld om zich nog aan leef-regels te houden, vroeger toen men weinig kon verklaren van de wereld, werden veel dingen aangenomen als hypothese om het te kunnen verklaren, daar kan ik me in verplaatsen, maar het past gewoon niet meer in deze tijd.
Verder beperk je jezelf door je aan leef-regels te houden, daar heb ik natuurlijk geen last van, maar hierdoor haal je uiteindelijk minder uit je leven.

You are so right!!

En ik spreek uit ervaring als niet-gelovige in een (inmiddels verbroken) relatie met een gelovige.

schopje

Ik heb hetzelfde. Mijn moeder is christelijk en toen ik nog klein was ging ik mee naar de kerk. Later is dat gestopt op mijn 15e ofzo. Nu heb ik sinds een paar maanden een vriendin die wel christelijk is en naar de kerk gaat. Ik ga best vaak met haar mee. En ze slaapt wel eens bij mij en ik bij haar. Alleen haar vader is daar niet zo heel blij mee maar die is nog erg ouderwets zegt ze. Hij denkt dat mogelijke sex alleen kan als we bij elkaar slapen.

Niet dat we al sex gehad hebben maar ja daar maak ik me ook niet zo druk om eigenlijk. Het gaat tot nu toe uitstekend.

ik denk dat het prima samen gaat , ik heb een gelovige vriend en zelf ben ik niet gelovig (al dan ook niet atheiist) mijn beste vriendin is ook gelovig en mijn tante ook, allemaal christelijk maar allemaal ook een andere tak. zelf ben ik niet gelovig opgevoed maar ik leef wel met de normen en waarden van de christelijke cultuur , dit deed ik ook al voordat ik mijn vriend en beste vriendin leerde kennen . met al deze mensen kan ik prima discussieren over het geloof en we respecteren allemaal mekaars overtuiging.
of het samen gaat ligt niet aan het geloof maar aan de mensen die het beleiden

quote:

Op donderdag 10 november 2005 12:37 schreef Schubbekut het volgende:
of het samen gaat ligt niet aan het geloof maar aan de mensen die het beleiden

Dat is een goede ja. En qua sex dan hoe dacht/denkt je vriend daar over dan?

qua sex wat ? dat je christen bent betekend niet dat je geen sex mag hebben ...

Maar strenge stromingen wachten daar tot mee tot aan het huwlijk? Wij hebben nog geen sex gehad maar ik weet dus ook niet precies hoe zij daar over denkt. Tot aan het huwlijk of gewoon nog even niet omdat we pas een paar maanden hebben.

Mij zou dat wel opbreken. Ik ga niet trouwen voordat ik seks met iemand gehad heb, en als je dan met iemand zit die geen seks heeft voordat ze getrouwd is, zit je in een aardige impasse.

Dat is idd lastig dan ja.

Het verschilt per stroming en gemeente of sex voor het huwelijk word afgeraden , geen sex voor het huwelijk is volgens mij ook meer iets katholieks , meestal word het meer een beetje afgeraden , zodat je niet meteen met de 1ste de beste in bed springt

Ik heb wel eens een doop meegemaakt waarvan de vader niet gelovig was en de moeder wel, dat de moeder uiteindelijk de belofte gaf haar kinderen op te voeden met het geloof en dat de vader de belofte gaf de moeder te helpen en bij te staan waar nodig. Deze man kon zelf niet meer in God geloven, maar vond wel dat zijn kinderen iets van God mee moesten krijgen, omdat het ook een gedeelte normen en waarden is. Het enige wat hij wel vond is dat als de kinderen niet meer naar de kerk wilden, dat ze dan niet verplicht mochten worden. Twee van de drie kinderen gaan nog naar de kerk, eentje niet meer. Ik heb het gevoel (maarja, dat is natuurlijk het gevoel van een buitenstaander) dat het op die manier prima werkt.

Dus er zijn (afhankelijk van de gemeente) ook bijzondere dopen mogelijk.

Lekkere machtspolitiek altijd, alleen dopen of trouwen als je belooft de Christelijke meme door te zetten op je kinderen. En als je het niet doet, gaat je kind naar de hel, bwahaha.

quote:

Op donderdag 10 november 2005 13:19 schreef speknek het volgende:
Lekkere machtspolitiek altijd, alleen dopen of trouwen als je belooft de Christelijke meme door te zetten op je kinderen. En als je het niet doet, gaat je kind naar de hel, bwahaha.

Nee, ik denk dat je dat verkeerd ziet.

Of ik mijn kinderen later nou doop of niet, ik zal ze toch willen opvoeden in het geloof. Maar dat is puur natuurlijk omdat ik denk dat zij ook troost kunnen vinden in het geloof.
Maar het is natuurlijk onzin dat je naar de hel zou gaan als je je kind niet laat dopen.

Ik bedoelde meer dat mensen die niet geloven het ook moeten beloven. En dat ongedoopte mensen naar de hel gaan, dat staat zelfs in de bijbel. (of je dat gelooft is een tweede, natuurlijk)