R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja het zoveelste liefdes verdriet topic, en ja ook het zoveelste van mij.....
Gisteren avond hebben we besloten dat het niet meer gaat, ik ga er aan onderdoor als we er langer mee door gaan. Ik heb iemand nodig die mij veel goedkeuring en warmte geeft. Hij iemand die hem vrijlaat en geen zekerheid wil.
Bijna een jaar terug leerde ik hem kennen via internet, eigenlijk was ik al verliefd voor ik hem in het echt had gezien. Na een paar maanden was het voor mij duidelijk, dit is de jongen met wie ik oud wil worden. Tot ik erachter kwam dat hij de relatie toch een heel stuk minder sirieus zag dan ikzelf. Maar toen koos hij om er 100 % voor te gaan. Ik leerde zijn ouders kennen, en zijn vrienden. Zijn ouders zijn schatten, wat ik niet gewend was van mij vorige relatie en voor ik het wist at ik elke dinsdag bij hun thuis. Ook zal ik bijna 7 dagen in de week bij mijn vriend, hij woonde lekker opzichzelf en 15 minuten van mijn school af en het liep onzettend lekker. En mijn ouders waren onzettend blij voor me omdat ik zielsgelukkig was, maar er bleef iets bij me knagen....de angst om alle eenzaamheid van die jaren ervoor weer terug te krijgen...
Maar mijn onzekerheid werd steeds sterker en sterker, en op een gegeven moment vond ik op internet dat hij terwijl wij wat hadden contact had opgenomen met ander meisjes, misschien heel onschuldig, maar echt niet bevordelijk voor mijn onzekerheid. Hij maakte het uit de avond dat ik hem ermee confronteerde, hij kon er niet mee omgaan en schaamde zich er voor. Ook dat ik het aan mijn ouders in paniek had laten zien vond hij echt niet leuk.
Na een paar dagen is het weer aangekomen, omdat hij het meer uit schaamte en schrik had uitgemaakt. Maar mijn onzekerheid werd hier ook weer niet beter op.
Toen kwam valentijn, het liep eigenlijk niet meer tussen ons, ik had dag en nacht nodig dat hij zei dat hij me niet kwijt wilde en van me hield en als hij iets wel niet kon was dat het. Omdat ik zo bang was dat hij me maar gebruikte checkte ik zijn telefoon, en ja boem er stond een smsje van zijn ex met de woorden:
Ahwww, wat lief. Ik denk ook op deze dagen aan je! Kus je baby buikje....
Mijn wereld storte in, ik vertelde het hem niet, maar ik zat mezelf van binnen op te eten. Tot hij erachter kwam dat ik het had gelezen omdat je dat in zijn telefoon kon zien. Maar eigenlijk vertelde ik het hem op dat moment ook zelf. De bomb baste, ik werd doodsonzeker heb ging zijn huis doorzoeken waardoor ik alleen maar brieven van diezelfde ex vond en ik me steeds slechter begon te voelen (brieven uit de tijd dat hun was hadden, het was al 2,5 jaar uit en ze hebben 3,5 jaar wat gehad en 9 maanden samengewoont) Ik ging me aan hem vastklampen uit angst hem kwijt te raken. En ja het ging weer uit...het werkte niet....
Na heel vele drama en huilen, kon ik hem alsnog niet vergeten. En hij mij ook niet en na een tijdje radio stilte was ik jarig en begon er een msn gesprek. Waaruit voort kwam dat we weer vaker met elkaar spraken en dat we samen naar de film gingen.
Hij wilde een vrije relatie, en dan echt vrij in de zin van met andere mensen naar bed kunnen gaan. Ik heb keihard nee gezegd, dit kon ik niet. Ik ging er al aan onderdoor in de vorige relatie met hem aan onzekerheid terwijl hij niet eens was vreemdgegaan maar de angst was bij mij heel groot.
Zijn verhaal erachter was dat hij geen relatie op dit moment aan kon, hij was nog onzettend verliefd en hield van me maar hij durfde zich niet te binden, en met die regel hadden we toch een relatie, maar zat de druk er niet zo op. En hij zou niet eens met andere meiden uitgaan, maar gewoon dat het zou mogen. Ik flipte natuurlijk, en ging uit mijn dak. Ik ben niet blonT, wat dacht hij wel niet.
Na een paar dagen kwam het er van dat hij me toch echt niet kwijt wilde, en ook gewoon echt vriendje en vriendinnetje wilde. Het ging goed, we zijn een weekendje weg geweest wat echt niet geweldiger had kunnen zijn. Hij hield meer rekening met mijn onzekerheid en stuurde me smsjes als we samen wat leuks hadden gedaan om mij de bevestiging te geven dat het ook echt leuk was en dat hij me lief vond.
Toen we net weer wat hadden vertelde hij me dat een meisje hem stalkte, en hij liet me haar smsjes lezen en ik mocht zelfs was treug sturen dat ze hem met rust moest laten. Hij wilde gewoon eerlijk naar mij zijn om me niet onzeker te maken en hij moest haar niet.
Hoe komt ze dan aan je telefoonnummer en email vroeg ik? Ja ze werkt toch in zelfde gebouw en overal hangt mijn emailadres.
Toen kwam er een ochtend dat ik was blijven slapen en hij al naar zijn werk was en ik voor ik naar school ging een lief briefje achter wilde laten. Ik zocht dus pen en papier. Hier vond ik een brief van dat meisje. Wat er in stond? Ze was blij dat hij haar telefoonnummer en msn adres had gevraagd...
HIJ HAD GEWOON GELOGEN! Weer raakte ik compleet in paniek. Verder stond erin dat ze het etentje echt heel gezellig vond en dat ze daarna bij haar thuis hem had verteld dat ze zwanger was. (Nee niet van hem...ze had hem dus ook op dat moment verteld dat ze nog een andere vriend had maar hem wilde dumpen voor mijn vriend...) Nou nogal gecompliceerd hij is nog zelfs meegeweest voor abortus maar had toen al besloten niks meer van haar te willen weten hierna. En toen kwam het verhaal met het lastig vallen met mailtjes, smsjes en telefoontjes.
Toen was het weer over, mijn vertrouwen was weer compleet weggevaagd en hij wilde me niet vertellen of ze seks hadden gehad. Omdat ik hem echt niet kwijt wilde heb ik me hier proberen overheen te zetten. Maar weer voelde ik de neiging om hem te gaan controleren.
We kregen weer bonje over dat hij me geen bevestiging gaf, en dat ik hem teveel claimde....
De laatste 2 weken ging ik er aan onderdoor, 24/7 kon ik er alleen maar aan denken dat hij het misschien uit zou gaan maken. We hadden een heel goed gesprek gehad waarin hij had gezegd dat hij gewoon echt geen vertrouwen meer in ons had. Hij hoopte dat het goed zou komen, maar zag het niet meer zitten. Dit brak mij zo op, dat ik nog meer goedkeuring dan eerst wilde en dit voelt hij al claimen en we zaten nog dieper in de shit.
Toen kwam gisteren avond, ik zat op mijn bed thuis mijn spullen te pakken en ik voelde al dat het mis zou gaan. Ik had twee keuzes, of weer sorry te zeggen en alles te nergeren en net doen of er niks aan de hand was. Of het van zijn kant te laten komen en zelf maar af te wachten.
Eenmaal bij hem thuis heb ik heel dapper voor het laatste gekozen, nadat ik om een knuffel vroeg en die er met een hele grote zucht half uitkwam...Na 30 minuten mijn mond te hebben gehouden en zelf niet begonnen te zijn met het gesprek kwam er een gesprek op gang dat we het maar uit moesten maken want het werkte niet meer. Het was dus weer uit...
Ik ben 21 jaar, vanaf mijn 10de zit ik al in therapie. Ik vecht al 10 jaar lang tegen onzekerheid, angst en depressie. Ik ben zo onzettend bang om alleen te blijven. Ik wil over 2 jaar samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en als ik 26 ben kinderen. Ik wil het huisje boompje beestje, ik wil gelukkig zijn...ik VERDIEN het om gelukkig te zijn, maar het lukt me niet. De angst is te groot.....
Mijn energie is op, zijn eenzaamheid weer op z'n top en het liefst stap ik in de auto rij naar hem toe en begin weer een smeekgebed. Maar ik wil geen relatie meer waarin ik mij zo onzettend klein, onzeker, angstig en kut voel. Ik wil iemand die mij respecteerd, en waardeerd en neemt zoals ik ben. Die mij wel die zekerheid geeft die ik nodig heb, iemand die het wel fijn vind om veel waardering en zorg te krijgen.
Ik wil gewoon alle burgerlijkheid bij elkaar....ik wil gewoon een maatje, met wie ik onzettend veel lol heb, compleet kan vertrouwen en mezelf bij kan zijn. Ik wil gewoon iemand met wie ik ruzie kan zoeken maar dat het dan niet gelijk betekend dat het uit is, maar dat het dan betekend dat je het weer lekker goed maakt.
Een relatie is niet alleen maar lol, het is ook vechten. Maar ik ben zo gewend om te vechten voor alles in mijn leven dat ik misschien te hard vecht....
Ik ben moe, na 10 jaar vechten is mijn energie op. Ik ben als de dood dat ik het niet meer kan volhouden. Ik wil niet opgeven, maar ik zie gewoon geen oplossing of uitweg meer....
Sorry als het een war verhaal is, en dat het zo onzettend lang is maar ik moest het even kwijt, en wil gewoon niet weer iedereen in mijn omgeving ermee lastig vallen....Mijn ouders heb ik al genoeg pijn gedaan door elke keer weer huilend op de bank te zitten met de woorden dat ik het leven niet meer zie zitten....mijn beste vriendin moet langzamerhand gek van me worden...en mijn vriend, ja het is niet voor niks mijn ex weer....
Gisteren avond hebben we besloten dat het niet meer gaat, ik ga er aan onderdoor als we er langer mee door gaan. Ik heb iemand nodig die mij veel goedkeuring en warmte geeft. Hij iemand die hem vrijlaat en geen zekerheid wil.
Bijna een jaar terug leerde ik hem kennen via internet, eigenlijk was ik al verliefd voor ik hem in het echt had gezien. Na een paar maanden was het voor mij duidelijk, dit is de jongen met wie ik oud wil worden. Tot ik erachter kwam dat hij de relatie toch een heel stuk minder sirieus zag dan ikzelf. Maar toen koos hij om er 100 % voor te gaan. Ik leerde zijn ouders kennen, en zijn vrienden. Zijn ouders zijn schatten, wat ik niet gewend was van mij vorige relatie en voor ik het wist at ik elke dinsdag bij hun thuis. Ook zal ik bijna 7 dagen in de week bij mijn vriend, hij woonde lekker opzichzelf en 15 minuten van mijn school af en het liep onzettend lekker. En mijn ouders waren onzettend blij voor me omdat ik zielsgelukkig was, maar er bleef iets bij me knagen....de angst om alle eenzaamheid van die jaren ervoor weer terug te krijgen...
Maar mijn onzekerheid werd steeds sterker en sterker, en op een gegeven moment vond ik op internet dat hij terwijl wij wat hadden contact had opgenomen met ander meisjes, misschien heel onschuldig, maar echt niet bevordelijk voor mijn onzekerheid. Hij maakte het uit de avond dat ik hem ermee confronteerde, hij kon er niet mee omgaan en schaamde zich er voor. Ook dat ik het aan mijn ouders in paniek had laten zien vond hij echt niet leuk.
Na een paar dagen is het weer aangekomen, omdat hij het meer uit schaamte en schrik had uitgemaakt. Maar mijn onzekerheid werd hier ook weer niet beter op.
Toen kwam valentijn, het liep eigenlijk niet meer tussen ons, ik had dag en nacht nodig dat hij zei dat hij me niet kwijt wilde en van me hield en als hij iets wel niet kon was dat het. Omdat ik zo bang was dat hij me maar gebruikte checkte ik zijn telefoon, en ja boem er stond een smsje van zijn ex met de woorden:
Ahwww, wat lief. Ik denk ook op deze dagen aan je! Kus je baby buikje....
Mijn wereld storte in, ik vertelde het hem niet, maar ik zat mezelf van binnen op te eten. Tot hij erachter kwam dat ik het had gelezen omdat je dat in zijn telefoon kon zien. Maar eigenlijk vertelde ik het hem op dat moment ook zelf. De bomb baste, ik werd doodsonzeker heb ging zijn huis doorzoeken waardoor ik alleen maar brieven van diezelfde ex vond en ik me steeds slechter begon te voelen (brieven uit de tijd dat hun was hadden, het was al 2,5 jaar uit en ze hebben 3,5 jaar wat gehad en 9 maanden samengewoont) Ik ging me aan hem vastklampen uit angst hem kwijt te raken. En ja het ging weer uit...het werkte niet....
Na heel vele drama en huilen, kon ik hem alsnog niet vergeten. En hij mij ook niet en na een tijdje radio stilte was ik jarig en begon er een msn gesprek. Waaruit voort kwam dat we weer vaker met elkaar spraken en dat we samen naar de film gingen.
Hij wilde een vrije relatie, en dan echt vrij in de zin van met andere mensen naar bed kunnen gaan. Ik heb keihard nee gezegd, dit kon ik niet. Ik ging er al aan onderdoor in de vorige relatie met hem aan onzekerheid terwijl hij niet eens was vreemdgegaan maar de angst was bij mij heel groot.
Zijn verhaal erachter was dat hij geen relatie op dit moment aan kon, hij was nog onzettend verliefd en hield van me maar hij durfde zich niet te binden, en met die regel hadden we toch een relatie, maar zat de druk er niet zo op. En hij zou niet eens met andere meiden uitgaan, maar gewoon dat het zou mogen. Ik flipte natuurlijk, en ging uit mijn dak. Ik ben niet blonT, wat dacht hij wel niet.
Na een paar dagen kwam het er van dat hij me toch echt niet kwijt wilde, en ook gewoon echt vriendje en vriendinnetje wilde. Het ging goed, we zijn een weekendje weg geweest wat echt niet geweldiger had kunnen zijn. Hij hield meer rekening met mijn onzekerheid en stuurde me smsjes als we samen wat leuks hadden gedaan om mij de bevestiging te geven dat het ook echt leuk was en dat hij me lief vond.
Toen we net weer wat hadden vertelde hij me dat een meisje hem stalkte, en hij liet me haar smsjes lezen en ik mocht zelfs was treug sturen dat ze hem met rust moest laten. Hij wilde gewoon eerlijk naar mij zijn om me niet onzeker te maken en hij moest haar niet.
Hoe komt ze dan aan je telefoonnummer en email vroeg ik? Ja ze werkt toch in zelfde gebouw en overal hangt mijn emailadres.
Toen kwam er een ochtend dat ik was blijven slapen en hij al naar zijn werk was en ik voor ik naar school ging een lief briefje achter wilde laten. Ik zocht dus pen en papier. Hier vond ik een brief van dat meisje. Wat er in stond? Ze was blij dat hij haar telefoonnummer en msn adres had gevraagd...
HIJ HAD GEWOON GELOGEN! Weer raakte ik compleet in paniek. Verder stond erin dat ze het etentje echt heel gezellig vond en dat ze daarna bij haar thuis hem had verteld dat ze zwanger was. (Nee niet van hem...ze had hem dus ook op dat moment verteld dat ze nog een andere vriend had maar hem wilde dumpen voor mijn vriend...) Nou nogal gecompliceerd hij is nog zelfs meegeweest voor abortus maar had toen al besloten niks meer van haar te willen weten hierna. En toen kwam het verhaal met het lastig vallen met mailtjes, smsjes en telefoontjes.
Toen was het weer over, mijn vertrouwen was weer compleet weggevaagd en hij wilde me niet vertellen of ze seks hadden gehad. Omdat ik hem echt niet kwijt wilde heb ik me hier proberen overheen te zetten. Maar weer voelde ik de neiging om hem te gaan controleren.
We kregen weer bonje over dat hij me geen bevestiging gaf, en dat ik hem teveel claimde....
De laatste 2 weken ging ik er aan onderdoor, 24/7 kon ik er alleen maar aan denken dat hij het misschien uit zou gaan maken. We hadden een heel goed gesprek gehad waarin hij had gezegd dat hij gewoon echt geen vertrouwen meer in ons had. Hij hoopte dat het goed zou komen, maar zag het niet meer zitten. Dit brak mij zo op, dat ik nog meer goedkeuring dan eerst wilde en dit voelt hij al claimen en we zaten nog dieper in de shit.
Toen kwam gisteren avond, ik zat op mijn bed thuis mijn spullen te pakken en ik voelde al dat het mis zou gaan. Ik had twee keuzes, of weer sorry te zeggen en alles te nergeren en net doen of er niks aan de hand was. Of het van zijn kant te laten komen en zelf maar af te wachten.
Eenmaal bij hem thuis heb ik heel dapper voor het laatste gekozen, nadat ik om een knuffel vroeg en die er met een hele grote zucht half uitkwam...Na 30 minuten mijn mond te hebben gehouden en zelf niet begonnen te zijn met het gesprek kwam er een gesprek op gang dat we het maar uit moesten maken want het werkte niet meer. Het was dus weer uit...
Ik ben 21 jaar, vanaf mijn 10de zit ik al in therapie. Ik vecht al 10 jaar lang tegen onzekerheid, angst en depressie. Ik ben zo onzettend bang om alleen te blijven. Ik wil over 2 jaar samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en als ik 26 ben kinderen. Ik wil het huisje boompje beestje, ik wil gelukkig zijn...ik VERDIEN het om gelukkig te zijn, maar het lukt me niet. De angst is te groot.....
Mijn energie is op, zijn eenzaamheid weer op z'n top en het liefst stap ik in de auto rij naar hem toe en begin weer een smeekgebed. Maar ik wil geen relatie meer waarin ik mij zo onzettend klein, onzeker, angstig en kut voel. Ik wil iemand die mij respecteerd, en waardeerd en neemt zoals ik ben. Die mij wel die zekerheid geeft die ik nodig heb, iemand die het wel fijn vind om veel waardering en zorg te krijgen.
Ik wil gewoon alle burgerlijkheid bij elkaar....ik wil gewoon een maatje, met wie ik onzettend veel lol heb, compleet kan vertrouwen en mezelf bij kan zijn. Ik wil gewoon iemand met wie ik ruzie kan zoeken maar dat het dan niet gelijk betekend dat het uit is, maar dat het dan betekend dat je het weer lekker goed maakt.
Een relatie is niet alleen maar lol, het is ook vechten. Maar ik ben zo gewend om te vechten voor alles in mijn leven dat ik misschien te hard vecht....
Ik ben moe, na 10 jaar vechten is mijn energie op. Ik ben als de dood dat ik het niet meer kan volhouden. Ik wil niet opgeven, maar ik zie gewoon geen oplossing of uitweg meer....
Sorry als het een war verhaal is, en dat het zo onzettend lang is maar ik moest het even kwijt, en wil gewoon niet weer iedereen in mijn omgeving ermee lastig vallen....Mijn ouders heb ik al genoeg pijn gedaan door elke keer weer huilend op de bank te zitten met de woorden dat ik het leven niet meer zie zitten....mijn beste vriendin moet langzamerhand gek van me worden...en mijn vriend, ja het is niet voor niks mijn ex weer....
Hij is gewoon niet degene waarmee je oud wil worden. Een goede beslissing heb je genomen.
Heb je geen andere vriendinnen waarmee je kan praten of leuke dingen mee kan doen?
Heb je geen andere vriendinnen waarmee je kan praten of leuke dingen mee kan doen?
Idd deze jongen misbruikt je vertrouwen. Ik ken dat gevoel, heb t ook gehad. Op een gegeven moment denk je misschien zelfs dat het normaal in een relatie is, maar het kan ook anders.
Probeer t los te laten en afleiding te zoeken. Dit klinkt voor jou nu misschien als een dooddoener maar echt waar het kan ook anders. Er zijn genoeg leuke jongens die wel voor huisje boompje beestje gaan en die over zo'n dingen hetzelfde denken dan jou!!
Heel veel sterkte
Probeer t los te laten en afleiding te zoeken. Dit klinkt voor jou nu misschien als een dooddoener maar echt waar het kan ook anders. Er zijn genoeg leuke jongens die wel voor huisje boompje beestje gaan en die over zo'n dingen hetzelfde denken dan jou!!
Heel veel sterkte
Veni, Vidi, Vici
Jeetje, jij hebt echt een probleem met je onzekerheid...
Juist omdat je zo onzeker bent, jaag je je vriend weg... Omdat je overal wat achter zoekt, ga je ook dingen zoeken en in jou ogen ook vinden, want zo onzeker ben je.
Probeer hier aan te werken! Vertrouw je (straks nieuwe) vriendje. Probeer je eigen dingen te blijven doen, niet heel je leven op hem af te stemmen. Ga niet uit van het slechte maar juist het goede. Probeer jezelf in zijn situatie voor te stellen. Ik bedoel, als hij met een meisje staat te praten en je flipt daarover, bedenk dan dat jij ook wel eens met een jongen staat te praten en dat dit echt 100% onschuldig is. Doe ik ook altijd. Als mijn vriendje een leuk gesprek heeft met een meisje denk ik eerst ff hmmm. maar dan bedenk ik me dat ik dat zelf ook regelmatig doe, niks aan de hand.... Want ik vertrouw hem, zoals hij mij ook kan vertrouwen... Als je hem al wantrouwt zonder dat hij ooit iets heeft gedaan om dit te verdienen zeg maar, dat komt het echt niet meer goed. Vertrouwen is zo belangrijk. Net als eerlijkheid.
Al lijkt het me wel verstandig dat je eerst eens aan je eigenwaarde gaat werken voordat je iets met een jongen begint. Daar begint het echt mee...
IMO
Sterkte!!!
Juist omdat je zo onzeker bent, jaag je je vriend weg... Omdat je overal wat achter zoekt, ga je ook dingen zoeken en in jou ogen ook vinden, want zo onzeker ben je.
Probeer hier aan te werken! Vertrouw je (straks nieuwe) vriendje. Probeer je eigen dingen te blijven doen, niet heel je leven op hem af te stemmen. Ga niet uit van het slechte maar juist het goede. Probeer jezelf in zijn situatie voor te stellen. Ik bedoel, als hij met een meisje staat te praten en je flipt daarover, bedenk dan dat jij ook wel eens met een jongen staat te praten en dat dit echt 100% onschuldig is. Doe ik ook altijd. Als mijn vriendje een leuk gesprek heeft met een meisje denk ik eerst ff hmmm. maar dan bedenk ik me dat ik dat zelf ook regelmatig doe, niks aan de hand.... Want ik vertrouw hem, zoals hij mij ook kan vertrouwen... Als je hem al wantrouwt zonder dat hij ooit iets heeft gedaan om dit te verdienen zeg maar, dat komt het echt niet meer goed. Vertrouwen is zo belangrijk. Net als eerlijkheid.
Al lijkt het me wel verstandig dat je eerst eens aan je eigenwaarde gaat werken voordat je iets met een jongen begint. Daar begint het echt mee...
IMO
Sterkte!!!
Ik heb je hele post gelezen en ik sta ervan te kijken hoe vaak je 'het weer' geprobeerd hebt. Iemand kan zijn ex best missen maar onderwijl ook z'n nummer/email aan andere meiden geven lijkt me 'not done'.
Klinkt misschien hard, gezien de therapie die je ook volgt, maar je moet proberen je wat minder 'klein' op te stellen denk ik.
(verander om te beginnen je username van MissPeppertje in MissPepper)
Klinkt misschien hard, gezien de therapie die je ook volgt, maar je moet proberen je wat minder 'klein' op te stellen denk ik.
(verander om te beginnen je username van MissPeppertje in MissPepper)
Miss, het lijkt mij dat je te weinig van je eigen leventje kan genieten! Je hebt niet per se een jongen nodig om gelukkig te zijn en al helemaal niet zo'n vrije vogel als je hierboven beschrijft.
Lijkt het je niet wat om je een poos te vermaken zonder vriendje? Lekker gaan sporten, dansen met vriendinnen, studeren, whatever? Ik lees dat je al heel snel erg veel tijd bij je vriend doorbracht... De meeste jongens vinden dat niet lang leuk dus zorg dat je zelf genoeg te doen hebt wat je echt leuk vindt!! (en therapieën reken ik daar niet toe, veel psychologen praten je eerder in een dip dan eruit.) Maar leuke dingen ondernemen zorgt ervoor dat je je vrolijk voelt en eigenlijk altijd wel wat te vertellen kan hebben. Dan voel je je ook niet zo verlaten als je single bent, immers je hebt te veel te doen om je daar druk om te maken.
Als je veel dingen doet die jij tof vindt kom je trouwens vanzelf wel een jongen tegen waar je meer raakvlakken mee hebt.
Lijkt het je niet wat om je een poos te vermaken zonder vriendje? Lekker gaan sporten, dansen met vriendinnen, studeren, whatever? Ik lees dat je al heel snel erg veel tijd bij je vriend doorbracht... De meeste jongens vinden dat niet lang leuk dus zorg dat je zelf genoeg te doen hebt wat je echt leuk vindt!! (en therapieën reken ik daar niet toe, veel psychologen praten je eerder in een dip dan eruit.) Maar leuke dingen ondernemen zorgt ervoor dat je je vrolijk voelt en eigenlijk altijd wel wat te vertellen kan hebben. Dan voel je je ook niet zo verlaten als je single bent, immers je hebt te veel te doen om je daar druk om te maken.
Als je veel dingen doet die jij tof vindt kom je trouwens vanzelf wel een jongen tegen waar je meer raakvlakken mee hebt.
power to the people
Ze jaagt haar vriend helemaal niet weg , hij is er nooit echt geweest.
Dat ze dodelijk onzeker is, is naar, maar in dit geval heeft het gedrag vanhaar vriend er helemaal NIETS mee te maken, haar onzekerheid doet hem zich niet zo gedragen als hij zich gedraagt.
Hij ís zo, met of zonder onzekerheid van haar kant.
Pepper, hij was duidelijk niet de juiste knul voor jou, al maakt het voor je verdriet niets uit, het doet net zo'n zeer.
Maar liever eenzaam (voor zolang het duurt, en dat gaat reuze meevallen, geloof me) dan op de bank zitten nagelbijten omdat je hem niet vertrouwt en blijkbaar ook niet KAN vertrouwen en dát is pas eenzaamheid!
Zou je weer zwichten, dan ben je vast weer gelukkig, maar dat zal niet lang duren, hij is zoals hij is en dat is niet wat jij zoekt en nodig hebt.
Geen verwijten naar hem toe, iemand kan niet altijd dat geven wat jij verlangt, ms kan hij dat aan niemand geven, wie zal het zeggen.
Jij moet gewoon eerst sterk worden, op het moment dat jij sterk bent, kun je relaties zoals dit makkelijker beeindigen, kun je makkelijker zelf inzien, en het ook daadwerkelijk VOELEN dat het de juist keuze was.
Dat ze dodelijk onzeker is, is naar, maar in dit geval heeft het gedrag vanhaar vriend er helemaal NIETS mee te maken, haar onzekerheid doet hem zich niet zo gedragen als hij zich gedraagt.
Hij ís zo, met of zonder onzekerheid van haar kant.
Pepper, hij was duidelijk niet de juiste knul voor jou, al maakt het voor je verdriet niets uit, het doet net zo'n zeer.
Maar liever eenzaam (voor zolang het duurt, en dat gaat reuze meevallen, geloof me) dan op de bank zitten nagelbijten omdat je hem niet vertrouwt en blijkbaar ook niet KAN vertrouwen en dát is pas eenzaamheid!
Zou je weer zwichten, dan ben je vast weer gelukkig, maar dat zal niet lang duren, hij is zoals hij is en dat is niet wat jij zoekt en nodig hebt.
Geen verwijten naar hem toe, iemand kan niet altijd dat geven wat jij verlangt, ms kan hij dat aan niemand geven, wie zal het zeggen.
Jij moet gewoon eerst sterk worden, op het moment dat jij sterk bent, kun je relaties zoals dit makkelijker beeindigen, kun je makkelijker zelf inzien, en het ook daadwerkelijk VOELEN dat het de juist keuze was.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Lekker vanuit je onzekerheid zijn spullen doorzoeken. Wat ben je voor kutwijf?
Geloven is zeker weten dat je het niet weet.
Geloven maakt meer kapot dan je lief is.
Vloeken is aangeleerd...geloven ook.
Geloven maakt meer kapot dan je lief is.
Vloeken is aangeleerd...geloven ook.
meisje.... het leven is niet perfect en zal dat ook nooit worden. Bij iedere beslissing die je zult nemen, zullen er ook negatieve aspecten bij komen kijken.
Je moet je af zetten van de 'doelen' die je voor ogen hebt. Als je nu al denk, over 2 jaar wil ik samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en daarna kinderen, dan is de kans vrij groot dat je teleurgesteld zult zijn als het niet lukt.
Je moet je ook kunnen realiseren, dat zolang je niet gelukkig kunt zijn met jezelf, je ook niemand anders gelukkig kan maken, en niemand kan jou dan ook echt gelukkig maken. Het lijkt er mij meer op dat je gewoon iemand wil hebben, het maakt niet uit wie, als je maar iemand hebt.... en dat is op zich vrij gevaarlijk.
Je zegt zelf dat je veel bevestiging nodig hebt van andere mensen, bevestiging dat je gewild bent en nodig bent. Ik vind dit best wel eng. Je hebt het in je stukje alleen maar over je eigen gevoelens. Jij wilt een relatie, jij wilt dit, jij wilt dat.... ik hoor alleen maar ik ik ik in het verhaal, en het lijkt alsof je gewoon een beetje self-centred bent.
Wil je niet dat je toekomstige partner ook nog een eigen leven heeft? Dat hij ook nog uit gaat met eigen vrienden en vriendinnen? Vind je het echt zo erg als hij niet alleen maar de hele dag aan jou denkt? Als je zo'n partner wilt... dan kun je nog lang blijven zoeken vrees ik zo.
Krijg eerst je eigen leven maar eens op orde, wordt eerst zelf maar eens gelukkig, doe iets aan je onzekerheid en dan kunnen we weer verder praten. Je was waarschijnlijk niet eens echt gelukkig in die relatie. Je was 'gelukkig' omdat je gewoon iemand had en je angsten tijdelijk werden onderdrukt door zijn aanwezigheid.
Als je echt zulke problemen met jezelf hebt, dan kun je misschien beter eens een andere therapie proberen (als er na 10 jaar nog geen resultaat is).
Kortom: het leven is nu eenmaal geen grote roze wolk, en ongeacht de mensen die je onderweg tegenkomt, zal zij dat ook niet worden! Accepteer eerst jezelf zoals je bent, wordt gelukkig met jezelf, en daarna zul je pas echt in staat zijn om andere mensen en een eventuele partner ook gelukkig te maken.
Je moet je af zetten van de 'doelen' die je voor ogen hebt. Als je nu al denk, over 2 jaar wil ik samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en daarna kinderen, dan is de kans vrij groot dat je teleurgesteld zult zijn als het niet lukt.
Je moet je ook kunnen realiseren, dat zolang je niet gelukkig kunt zijn met jezelf, je ook niemand anders gelukkig kan maken, en niemand kan jou dan ook echt gelukkig maken. Het lijkt er mij meer op dat je gewoon iemand wil hebben, het maakt niet uit wie, als je maar iemand hebt.... en dat is op zich vrij gevaarlijk.
Je zegt zelf dat je veel bevestiging nodig hebt van andere mensen, bevestiging dat je gewild bent en nodig bent. Ik vind dit best wel eng. Je hebt het in je stukje alleen maar over je eigen gevoelens. Jij wilt een relatie, jij wilt dit, jij wilt dat.... ik hoor alleen maar ik ik ik in het verhaal, en het lijkt alsof je gewoon een beetje self-centred bent.
Wil je niet dat je toekomstige partner ook nog een eigen leven heeft? Dat hij ook nog uit gaat met eigen vrienden en vriendinnen? Vind je het echt zo erg als hij niet alleen maar de hele dag aan jou denkt? Als je zo'n partner wilt... dan kun je nog lang blijven zoeken vrees ik zo.
Krijg eerst je eigen leven maar eens op orde, wordt eerst zelf maar eens gelukkig, doe iets aan je onzekerheid en dan kunnen we weer verder praten. Je was waarschijnlijk niet eens echt gelukkig in die relatie. Je was 'gelukkig' omdat je gewoon iemand had en je angsten tijdelijk werden onderdrukt door zijn aanwezigheid.
Als je echt zulke problemen met jezelf hebt, dan kun je misschien beter eens een andere therapie proberen (als er na 10 jaar nog geen resultaat is).
Kortom: het leven is nu eenmaal geen grote roze wolk, en ongeacht de mensen die je onderweg tegenkomt, zal zij dat ook niet worden! Accepteer eerst jezelf zoals je bent, wordt gelukkig met jezelf, en daarna zul je pas echt in staat zijn om andere mensen en een eventuele partner ook gelukkig te maken.
Bite me!
Joh, meid, zeker weten dat je het verdient gelukkig te zijn. Maar weet je, jij zoekt je geluk op de verkeerde plek. Jij zoekt het in iemand anders, en iemand anders kán jou niet gelukkig maken. Als jouw geluk in een ander ligt, dan zal altijd de angst blijven dat je het kwijt raakt, dat diegene bij je vandaan gaat en dat je weer ongelukkig bent.quote:Op zondag 12 juni 2005 11:11 schreef MissPeppertje het volgende:
Ik ben 21 jaar, vanaf mijn 10de zit ik al in therapie. Ik vecht al 10 jaar lang tegen onzekerheid, angst en depressie. Ik ben zo onzettend bang om alleen te blijven. Ik wil over 2 jaar samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en als ik 26 ben kinderen. Ik wil het huisje boompje beestje, ik wil gelukkig zijn...ik VERDIEN het om gelukkig te zijn, maar het lukt me niet. De angst is te groot.....
Probeer eens een tijdje alleen het leven te leiden. Wees niet bang, je bent echt niet alleen. Probeer gewoon voor jezelf eens te zoeken waar je blij van wordt. Is dat van de zon die schijnt, van een opdracht op je studie die goed gaat? Is dat omdat je jezelf eigenlijk best aardig vindt? Zoek, voel, en probeer zo veel mogelijk te genieten.
Laat je vaste toekomstbeeld los. Het is moeilijk, dat snap ik (zit zelf ook met zo'n plaatje in mijn hoofd). Besef dat het jouw droom mag zijn, maar dat het geen feiten moeten worden. Je hebt tenslotte te maken met een tweede partij, die zich ook goed moet voelen bij datgene wat er gebeurt en die het wellicht net wat anders voor ogen heeft. Het verschil tussen jou en je ex was te groot, maar ook met andere mannen, die ontzettend goed bij je passen, zullen er verschillen zijn. Al is het alleen maar omdat je een jaartje later gaat samenwonen, of dat je direct gaat trouwen oid. Dat weet je nooit van tevoren. De omstandigheden om je heen, je hebt het allemaal niet in de hand.
Denk niet dat je alleen gelukkig zult zijn als je met 2 jaar samenwoont, als je met 3 jaar trouwt en als je over 5 jaar kinderen hebt. Want als je daar zo aan vast houdt, dan zal het uiteindelijk altijd tegen vallen.
Focus je komende tijd op jezelf, denk niet aan een eventuele partner. Wees niet bang alleen te zijn, want je komt écht weer op je pootjes terecht. Je bent inderdaad 21, dat is nog hartstikke jong, je hebt echt de tijd nog.
Dat je nu eenzaam bent is niet meer dan logisch. Je hebt je hele leven naar hem gericht, en als je dat dan kwijt raakt, dan is dat heel moeilijk en val je in een oneindige leegte. Maar je zult zien, in de komende tijd komt het allemaal weer goed, echt. En je vindt heus diegene die jou wél waard is. Want jouw ex, wat een laag persoon. Weten dat jij het niet kan op die manier, en je toch in die hoek duwen. Als hij geen relatie wil, dan moet hij er niet steeds aan beginnen.quote:Mijn energie is op, zijn eenzaamheid weer op z'n top en het liefst stap ik in de auto rij naar hem toe en begin weer een smeekgebed. Maar ik wil geen relatie meer waarin ik mij zo onzettend klein, onzeker, angstig en kut voel. Ik wil iemand die mij respecteerd, en waardeerd en neemt zoals ik ben. Die mij wel die zekerheid geeft die ik nodig heb, iemand die het wel fijn vind om veel waardering en zorg te krijgen.
Suc6!
Iemand bij wiens wantrouwen gestaafd werd door feiten... Die gozer heeft zelf gevraagd om problemen.quote:Op zondag 12 juni 2005 11:44 schreef wonko het volgende:
Lekker vanuit je onzekerheid zijn spullen doorzoeken. Wat ben je voor kutwijf?
Als ik het zo lees, moet je blij zijn dat je van deze gozer af bent hoor. Hier kan je gewoon geen normale serieuze relatie mee opbouwen. Als hij je vandaag niet bedriegt, zal hij dat morgen wel doen.
Volgens mij kan je veel beter wel een tijdje alleen zijn. Misschien is het eng voor je, maar dan leer je wel omgaan met de momenten waarbij je alleen bent. In de toekomst zal je heus nog wel vaker alleen zijn.
Volgens mij kan je veel beter wel een tijdje alleen zijn. Misschien is het eng voor je, maar dan leer je wel omgaan met de momenten waarbij je alleen bent. In de toekomst zal je heus nog wel vaker alleen zijn.
I will rule the universe and you all gonna die !!!!!!
Er is geen enkele smoes die rechtvaardigt om zijn spullen te doorzoeken. Als zij die jongen niet vertrouwd moet ze bij hem weggaan. En ook als ze niet uit de relatie krijgt wat ze nodig heeft moet ze ook verdergaan. Je hebt maar van andermans spullen af te blijven.quote:Op zondag 12 juni 2005 11:48 schreef innovative het volgende:
[..]
Iemand bij wiens wantrouwen gestaafd werd door feiten... Die gozer heeft zelf gevraagd om problemen.
Geloven is zeker weten dat je het niet weet.
Geloven maakt meer kapot dan je lief is.
Vloeken is aangeleerd...geloven ook.
Geloven maakt meer kapot dan je lief is.
Vloeken is aangeleerd...geloven ook.
Die jongen zijn ook dingen verwijtbaar. Hij had haar allang moet dumpen vanwege haar verregaande onzekerheid. Niet een paar lijntjes warmhouden terwijl hij nog een relatie met haar heeft.quote:Op zondag 12 juni 2005 11:51 schreef SoNoS het volgende:
Als ik het zo lees, moet je blij zijn dat je van deze gozer af bent hoor. Hier kan je gewoon geen normale serieuze relatie mee opbouwen. Als hij je vandaag niet bedriegt, zal hij dat morgen wel doen.
Volgens mij kan je veel beter wel een tijdje alleen zijn. Misschien is het eng voor je, maar dan leer je wel omgaan met de momenten waarbij je alleen bent. In de toekomst zal je heus nog wel vaker alleen zijn.
Geloven is zeker weten dat je het niet weet.
Geloven maakt meer kapot dan je lief is.
Vloeken is aangeleerd...geloven ook.
Geloven maakt meer kapot dan je lief is.
Vloeken is aangeleerd...geloven ook.
Precies! En dat doet die gozer alleen maar zodat hij lekker vaak van bil kan gaan. Nah.. move met zo´n gozer dus. Neemt ie maar een goede baan, kan hij elke week naar de hoeren.quote:Op zondag 12 juni 2005 11:54 schreef wonko het volgende:
[..]
Die jongen zijn ook dingen verwijtbaar. Hij had haar allang moet dumpen vanwege haar verregaande onzekerheid. Niet een paar lijntjes warmhouden terwijl hij nog een relatie met haar heeft.
Maar een normale serieuze relatie opbouwen kan niet met zo´n persoon.
Dus wegdoen en gewoon rustig om je heen kijken. Tijdje alleen is ook wel goed, want dan leer je jezelf ook goed kennen.
I will rule the universe and you all gonna die !!!!!!
Hehe, het klinkt raar maar ik hoopte echt al op een reactie van jouquote:Op zondag 12 juni 2005 11:43 schreef milagro het volgende:
Ze jaagt haar vriend helemaal niet weg , hij is er nooit echt geweest.
Dat ze dodelijk onzeker is, is naar, maar in dit geval heeft het gedrag vanhaar vriend er helemaal NIETS mee te maken, haar onzekerheid doet hem zich niet zo gedragen als hij zich gedraagt.
Hij ís zo, met of zonder onzekerheid van haar kant.
Pepper, hij was duidelijk niet de juiste knul voor jou, al maakt het voor je verdriet niets uit, het doet net zo'n zeer.
Maar liever eenzaam (voor zolang het duurt, en dat gaat reuze meevallen, geloof me) dan op de bank zitten nagelbijten omdat je hem niet vertrouwt en blijkbaar ook niet KAN vertrouwen en dát is pas eenzaamheid!
Zou je weer zwichten, dan ben je vast weer gelukkig, maar dat zal niet lang duren, hij is zoals hij is en dat is niet wat jij zoekt en nodig hebt.
Geen verwijten naar hem toe, iemand kan niet altijd dat geven wat jij verlangt, ms kan hij dat aan niemand geven, wie zal het zeggen.
Jij moet gewoon eerst sterk worden, op het moment dat jij sterk bent, kun je relaties zoals dit makkelijker beeindigen, kun je makkelijker zelf inzien, en het ook daadwerkelijk VOELEN dat het de juist keuze was.
De vorige keren heb ik er veel aan gehad. Pas was ik topics aan het terug lezen van een heel tijdje terug toen ik onder een andere naam poste. Toen zat ik echt heel zwaar in de put en meerdere keren een zelfmoord poging gedaan.
Ik VLOOG je werkelijk aan in de topics, ik ging direkt in de aanval en verdedinging tegelijk....
Dat heeft me laten zien hoe sterk ik al verander ben, omdat ik nu eerst goed nadenk over feedback en dan pas reageer....
Bij deze wil ik je ook bedanken, en zou ik zo ontzettend graag willen dat meer mensen zo eerlijk waren!
Als ik het zo lees, ben je bang om alleen te zijn. Wees gelukkig met jezelf. Je hebt een ander niet nodig om je gelukkig te voelen. Echte liefde komt van binnenuit je hart. En in relaties heb je nooit zekerheid. Er kan altijd iets gebeuren waardoor de relatie beindigd wordt.
Meis, ik wens je veel sterkte en veel liefde toe. Het lukt je vast wel om weer boven op te komen.
Meis, ik wens je veel sterkte en veel liefde toe. Het lukt je vast wel om weer boven op te komen.
Zoals Innovative al zei, het geluk vind je in jezelf. En daar ben je met je therapie al druk mee bezig. En dat kan een heel lange, zware weg zijn (I know all about it), maar uiteindelijk bereik je resultaat.
Leer iig snel je grenzen te stellen. Jij laat veel te veel over je heen lopen op zoek naar je geluk. En daardoor versterk je zelf weer je onzekerheid.
Wellicht moet je dit topic ook eens lezen, beetje vergelijkbaar: Gek worden in een relatie door jaloezie
Leer iig snel je grenzen te stellen. Jij laat veel te veel over je heen lopen op zoek naar je geluk. En daardoor versterk je zelf weer je onzekerheid.
Wellicht moet je dit topic ook eens lezen, beetje vergelijkbaar: Gek worden in een relatie door jaloezie
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, nou, ik had je niet herkend, hoor en nu nog steeds niet (en laat dat maar zo).quote:Op zondag 12 juni 2005 11:58 schreef MissPeppertje het volgende:
[..]
Hehe, het klinkt raar maar ik hoopte echt al op een reactie van jou
De vorige keren heb ik er veel aan gehad. Pas was ik topics aan het terug lezen van een heel tijdje terug toen ik onder een andere naam poste. Toen zat ik echt heel zwaar in de put en meerdere keren een zelfmoord poging gedaan.
Ik VLOOG je werkelijk aan in de topics, ik ging direkt in de aanval en verdedinging tegelijk....
Dat heeft me laten zien hoe sterk ik al verander ben, omdat ik nu eerst goed nadenk over feedback en dan pas reageer....
Bij deze wil ik je ook bedanken, en zou ik zo ontzettend graag willen dat meer mensen zo eerlijk waren!
Soms als mensen bot reageren met adviezen (dat komt zo over althans, blijkbaar, de toon is echt niet bot geweest, maar dat terzijde) , dan is dat omdat ze zelf ooit zo hebben gezeten, wanhopig, geen kant op kunnende, zichzelf compleet verliezend, en dan zie je een ander in zo'n situatie en ben je direct in je woorden, omdat je je ook herinnert hoe blij je was, achteraf, met die vriend, die vriendin, die moeder die jou 'streng' toesprak destijds.
Dat iemand in de verdediging schiet, is heel logisch, je bent nog gek op die man, je wilt niet toegeven, niet loslaten, het idee van hem met een ander maakt je ziek, dus houd je vast en dat houd je alleen vol als alles wat anderen zeggen niet waar is, dus wimpel je het af, word je kwaad.
Maar goed, geen vent (of vrouw) is het waard zoveel verdriet over te hebben.
Een relatie die zoveel verdriet oplevert, is geen relatie, is een straf, op een gegeven moment een zelfopgelegde kwelling, als je het duren.
Er is geen grotere eenzaamheid dan wanneer je IN een relatie zit, doodongelukkig bent, maar niet gehoord wordt, er voor je gevoel niet uit kan, niet uit durft.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Reactie op bijna alles hierboven :
Ik zoek geluk in iemand anders ja, en dat ik onzettend fout. Ik kan gewoon niet genieten van dingen, als voorbeeld:
Vorige week een sollicitatie gesprek voor stage, ik word aangenomen, maar ik kan me alleen maar druk maken over wat er fout kan gaan en niet blij zijn met dat ik een stage heb.
School, tsja de leukheid van opdrachten zie ik niet in omdat ik veelste gestressed bezig ben, om het maar af te kunnen krijgen voor de deadline..
Op stap met vriendinnen, ik kan er gewoon niet van genieten. Elke keer komt er een naar gevoel omhoog dat alles fout kan gaan...
NATUURLJK kan alles fout gaan, en vooral als je er zo over denkt. Ik ben het zat om alle scenarios in mijn gedachte af te gaan...ik wil gewoon kunnen genieten. Maar iets houd me tegen...
En ja daarvoor zit ik in therapie, ik heb echt onzettend veel dingen al geprobeerd. Nu komt er ook nog een bij dat ik er door in geld problemen zit omdat ik het niet vergoed krijg. Mijn ouders betalen de helft maar meer lukt ze gewoon niet....elk gesprek zit ik daar 1,5 uur: Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best, Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best, Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best, Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best....
En dan over dat doorzoeken van zijn spullen, dit heb ik nog NOOIT gehad, bij mijn vorige vriend (wat 4,5 jaar heeft geduurd) was dit totaal niet aan de orde, en als je zoekt en je vind iets zei je gevoel dus niet voor niets dat je moest gaan zoeken....
Het probleem is gewoon dat ik niet weet of ik nou echt zo raar ben als mijn ex vreind zegt, en of ik echt zoveel moet veranderen....het is gewoon 1 grote choas waar angst, onzekerheid en eenzaamheid de grootste rollen in spelen....
Ik zoek geluk in iemand anders ja, en dat ik onzettend fout. Ik kan gewoon niet genieten van dingen, als voorbeeld:
Vorige week een sollicitatie gesprek voor stage, ik word aangenomen, maar ik kan me alleen maar druk maken over wat er fout kan gaan en niet blij zijn met dat ik een stage heb.
School, tsja de leukheid van opdrachten zie ik niet in omdat ik veelste gestressed bezig ben, om het maar af te kunnen krijgen voor de deadline..
Op stap met vriendinnen, ik kan er gewoon niet van genieten. Elke keer komt er een naar gevoel omhoog dat alles fout kan gaan...
NATUURLJK kan alles fout gaan, en vooral als je er zo over denkt. Ik ben het zat om alle scenarios in mijn gedachte af te gaan...ik wil gewoon kunnen genieten. Maar iets houd me tegen...
En ja daarvoor zit ik in therapie, ik heb echt onzettend veel dingen al geprobeerd. Nu komt er ook nog een bij dat ik er door in geld problemen zit omdat ik het niet vergoed krijg. Mijn ouders betalen de helft maar meer lukt ze gewoon niet....elk gesprek zit ik daar 1,5 uur: Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best, Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best, Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best, Het kost 80 euro heb er nou wat aan doe je best....
En dan over dat doorzoeken van zijn spullen, dit heb ik nog NOOIT gehad, bij mijn vorige vriend (wat 4,5 jaar heeft geduurd) was dit totaal niet aan de orde, en als je zoekt en je vind iets zei je gevoel dus niet voor niets dat je moest gaan zoeken....
Het probleem is gewoon dat ik niet weet of ik nou echt zo raar ben als mijn ex vreind zegt, en of ik echt zoveel moet veranderen....het is gewoon 1 grote choas waar angst, onzekerheid en eenzaamheid de grootste rollen in spelen....
Ja, en dat snapte hij dus echt niet. Dat ik zo onzettend eenzaam in de relatie was. Ik had zo hard dat lieve smsje nodig, zo hard die knuffel....quote:Op zondag 12 juni 2005 12:11 schreef milagro het volgende:
Er is geen grotere eenzaamheid dan wanneer je IN een relatie zit, doodongelukkig bent, maar niet gehoord wordt, er voor je gevoel niet uit kan, niet uit durft.
Ik kon niet eerlijk over mijn gevoel zijn want dan zou hij het misschien wel uitmaken. Gisteren vertelde ik hem ook dat ik vroeger heb geautomutileerd, en dat die neiging zo sterk terug is de laatste twee weken...Hij keek me met grote ogen aan en vond dat ik me maar moest op laten nemen want dan moet je wel heel erg gestoort zijn als je de neiging hebt in jezelf te snijden...
Toen kwam voor mij het keerpunt, als ik niet eerlijk over mijn zwakheden kan zijn, wat doe ik hier dan nog....
Hij wilde ook dat ik spullen nog bij hem zou laten en die later zou komen ophalen, eerst ging ik er mee accoord omdat ik hem graag nog keer wilde zien, toen ik eenmaal in de auto zat ben ik terug gegaan en mijn spullen gepakt, het nog langer uitstellen werkt niet ik zit al bijna een jaar in deze hel (want zo voelt het echt letterlijk) en ben het zat....
De angst voor eenzaamheid is alleen zo onzettend aanwezig....
Als ik het zo lees ben je hooguit een wat opgefokte stresskip, maar verder een normale meid zoals heel veel anderen.quote:Op zondag 12 juni 2005 12:17 schreef MissPeppertje het volgende:
Het probleem is gewoon dat ik niet weet of ik nou echt zo raar ben als mijn ex vreind zegt, en of ik echt zoveel moet veranderen....het is gewoon 1 grote choas waar angst, onzekerheid en eenzaamheid de grootste rollen in spelen....
Vrouwen zijn nou eenmaal wat emotioneler, zoeken meer bevestiging dan mannen (mannen noemen dat nog wel eens instabiel). Bij de ene vrouw is dit sterker dan bij de ander, en weet je wat het leuke is? Bij de ene vriend doe je het ook erger dan bij de ander. Omdat de ene je een super gevoel geeft, en je bij de ander heel onzeker wordt. Eigenlijk moet het dan al duidelijk zijn, maar ja, liefde maakt blind he?
Dat jij niet wil dat je vriend met andere vrouwen het bed in duikt, is hartstikke normaal, zo zijn er miljoenen vrouwen in de hele wereld. Vind ook dat je dat mag verwachten van je vriend. Dat jij graag wilt horen dat je lief of mooi bent, is ook normaal (mits het niet elke 2 minuten herhaalt moet worden.) Het is toch leuk te weten dat je gewaardeerd wordt? Vind ik wel, in ieder geval, en ik heb het ook nodig hoor.
Dat jij langzaam aan aan settelen begint te denken, is ook hartstikke normaal hoor, ik weet zeker dat er veel meer vrouwen (en mannen) zijn die dat doen. Ik in ieder geval wel, stiekem een beetje dromen, dus je bent in ieder geval niet de enige. Je houdt te strak vast aan je planning, dat zeker, maar dat je dromen hebt is hartstikke normaal...
Meid, wees niet bang, je bent niet raar, alleen onzeker. En weet je, als je beseft dat je niet raar bent, ben je ineens ook minder onzeker!
Ik herken een gedeelte wel van topic, maar ik vind het helemaal niet erg als hij met vrienden op stap ging. Dat doe ik ook elke week. Wel vond ik het stront vervelend dat hij niet plande en dan ging ik af zitten wachten tot hij wist of hij wel of niet kon of zin had terwijl ik dan uitnodigingen van mijn vriendinnen ging afslaan....dat is later wel veranderd omdat ik gelukkig weer nu een vrienden groep heb waar ik bijna elk weekend leuke dingen mee ga doen....maar dan komt daar de angst weer of die me wel aardig vinden en de angst dat ze me misschien niet meer willen zien...quote:Op zondag 12 juni 2005 12:08 schreef Moonah het volgende:
Zoals Innovative al zei, het geluk vind je in jezelf. En daar ben je met je therapie al druk mee bezig. En dat kan een heel lange, zware weg zijn (I know all about it), maar uiteindelijk bereik je resultaat.
Leer iig snel je grenzen te stellen. Jij laat veel te veel over je heen lopen op zoek naar je geluk. En daardoor versterk je zelf weer je onzekerheid.
Wellicht moet je dit topic ook eens lezen, beetje vergelijkbaar: Gek worden in een relatie door jaloezie
samenvatting?
Volgens mij gaat het niet om hem maar om de relatie, ik zou zeggen:
zoek iemand anders die het wel waard is.
Volgens mij gaat het niet om hem maar om de relatie, ik zou zeggen:
zoek iemand anders die het wel waard is.
aan de ene kant gaf je ex je regelmatig reden om onzeker te zijn.
en dat onzekerheid een zwak punt van je is, is natuurlijk vervelend.
maar het was beter geweest om in plaats van de momenten dat je actief naar dingen
(brieven, smsjes) van hem opzoek ging, gewoon met hem had gesproken daarover.
is al vaak genoeg gezegd, en mensen met onzekerheid doen het wel vaker, maar iemands
spullen of berichten doorzoeken uit onzekerheid is écht iets wat je beter niet kunt doen.
een belangrijk iets voor jou om in de gaten te houden hierbij is; je grenzen stellen!
als je merkt dat iemand voor lange tijd slechts onduidelijkheid kan geven, en jij zoekt
aandacht en betrouwbaarheid, laat het dan niet te lang voortkabbelen!! omdat jij het zo lang
hebt aangekeken omdat je erin bleef geloven heb je eigenlijk jezelf alleen maar laten lijden.
en dat onzekerheid een zwak punt van je is, is natuurlijk vervelend.
maar het was beter geweest om in plaats van de momenten dat je actief naar dingen
(brieven, smsjes) van hem opzoek ging, gewoon met hem had gesproken daarover.
is al vaak genoeg gezegd, en mensen met onzekerheid doen het wel vaker, maar iemands
spullen of berichten doorzoeken uit onzekerheid is écht iets wat je beter niet kunt doen.
een belangrijk iets voor jou om in de gaten te houden hierbij is; je grenzen stellen!
als je merkt dat iemand voor lange tijd slechts onduidelijkheid kan geven, en jij zoekt
aandacht en betrouwbaarheid, laat het dan niet te lang voortkabbelen!! omdat jij het zo lang
hebt aangekeken omdat je erin bleef geloven heb je eigenlijk jezelf alleen maar laten lijden.
Those who do not feel the music think the dancer mad.
Stresskip is niet eens mijn 2de maar mijn eerste naamquote:Op zondag 12 juni 2005 12:27 schreef innovative het volgende:
Als ik het zo lees ben je hooguit een wat opgefokte stresskip, maar verder een normale meid zoals heel veel anderen.
elke 2 minuten elke minuut!! haha Maar ik heb het wel te vaak nodig ja, maar zoals je ook in je verhaal zei, bij de ene jongen meer dan bij de anderequote:Dat jij graag wilt horen dat je lief of mooi bent, is ook normaal (mits het niet elke 2 minuten herhaalt moet worden.) Het is toch leuk te weten dat je gewaardeerd wordt? Vind ik wel, in ieder geval, en ik heb het ook nodig hoor.
Planning = zekkerheid. Zekkerheid= GEEN onzekkerheidquote:Dat jij langzaam aan aan settelen begint te denken, is ook hartstikke normaal hoor, ik weet zeker dat er veel meer vrouwen (en mannen) zijn die dat doen. Ik in ieder geval wel, stiekem een beetje dromen, dus je bent in ieder geval niet de enige. Je houdt te strak vast aan je planning, dat zeker, maar dat je dromen hebt is hartstikke normaal...
Lullige is dat zekkerheid niet bestaat....alleen de zekkerheid dat je doodgaat ooit, je weet niet eens waarneer, hoe en waar
Het ging me ook niet over de letterlijke vergelijking, maar meer de problematiek erachter: Extreme onzekerheid, geen grenzen kunnen/durven/willen stellen, je afhankelijk opstellen in een relatie.quote:Op zondag 12 juni 2005 12:35 schreef MissPeppertje het volgende:
[..]
Ik herken een gedeelte wel van topic, maar ik vind het helemaal niet erg als hij met vrienden op stap ging. Dat doe ik ook elke week.
Oeh, herkenbaar.quote:Wel vond ik het stront vervelend dat hij niet plande en dan ging ik af zitten wachten tot hij wist of hij wel of niet kon of zin had terwijl ik dan uitnodigingen van mijn vriendinnen ging afslaan....
Dat deed ik vroeger ook altijd. Mijn hele agenda leeghouden, tot ik wist waar ik hem moest vullen omdat 'hij' dan al iets anders had gepland.
Mwaoh, het komt op mij over alsof er wel wat meer aan de hand is dan 'opgefokte stresskip'.quote:Op zondag 12 juni 2005 12:27 schreef innovative het volgende:
[..]
Als ik het zo lees ben je hooguit een wat opgefokte stresskip, maar verder een normale meid zoals heel veel anderen.
Waarom?quote:
Omdat jíj te lui/laks bent om te lezen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
er staat toch een streep doorquote:Op zondag 12 juni 2005 12:47 schreef Moonah het volgende:
Waarom?
Omdat jíj te lui/laks bent om te lezen?
ik kan toch geen advies geven zonder het gelezen te hebben
Duh.quote:
Maar het komt niet erg aardig over.
Dat advies hadden we idd niet willen missen.quote:ik kan toch geen advies geven zonder het gelezen te hebben
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
zekkerheid bestaat zeker niet, 't is zekerheid, met één k.quote:Op zondag 12 juni 2005 12:46 schreef MissPeppertje het volgende:
Planning = zekkerheid. Zekkerheid= GEEN onzekkerheid
Lullige is dat zekkerheid niet bestaat....alleen de zekkerheid dat je doodgaat ooit, je weet niet eens waarneer, hoe en waar
Maar idd, je ziet het zelf al in. Moeilijk is dat, om wat je rationalistisch ziet maar niet voelt, ook in je gevoel te krijgen. Wat dat betreft kan ik je niet helpen, je ziet het probleem zelf al, dan zul je ook zelf die knop in je hoofd om moeten zetten...
He shit Dat doe ik dus altijd fout!! hahahaha had het nog helemaal in word ingetypt of het oged wasquote:Op zondag 12 juni 2005 13:03 schreef innovative het volgende:
[..]
zekkerheid bestaat zeker niet, 't is zekerheid, met één k.
Maar idd, je ziet het zelf al in. Moeilijk is dat, om wat je rationalistisch ziet maar niet voelt, ook in je gevoel te krijgen. Wat dat betreft kan ik je niet helpen, je ziet het probleem zelf al, dan zul je ook zelf die knop in je hoofd om moeten zetten...
Maar daar heb je het ja, rationeel lukt het me nu, maar het voelen lukt me niet...
Ik weet gewoon NIET hoe ik die knop om kan zetten...ik probeer het nu al zo lang, maar er is iets wat me tegenhoud....misschien wel de zekerheid (jaja in K ) die ik nu heb dat ik weet hoe ik me voel....
Maar niemand kan ook zeggen hoe ik die knop kan/moet omdraaien...ik heb er gewoon hulp bij nodig maar geen ene therapeut kan me erbij helpen...
Nee okey we zijn in R&P dan kan ik natuurlijk niet van dat soort grapjes maken,quote:Op zondag 12 juni 2005 12:55 schreef Moonah het volgende:
[..]
Duh.
Maar het komt niet erg aardig over.
[..]
Dat advies hadden we idd niet willen missen.
sorry
Ik denk dat je blij mag zijn dat het voorbij is. Zo'n relatie is echt niet bevorderlijk voor je onzekerheid.
En de angst om alléén te blijven mag je wel opzij schuiven.. Als ik zo je fotoboek bekijk lijk je een veelzijdige, interessante meid die er ook nog ééns niet verkeerd uit ziet.
Komt wel goed..
En de angst om alléén te blijven mag je wel opzij schuiven.. Als ik zo je fotoboek bekijk lijk je een veelzijdige, interessante meid die er ook nog ééns niet verkeerd uit ziet.
Komt wel goed..
Ja, die veelzijdige en interesante meid...pff...quote:Op zondag 12 juni 2005 13:24 schreef faithlesz het volgende:
Ik denk dat je blij mag zijn dat het voorbij is. Zo'n relatie is echt niet bevorderlijk voor je onzekerheid.
En de angst om alléén te blijven mag je wel opzij schuiven.. Als ik zo je fotoboek bekijk lijk je een veelzijdige, interessante meid die er ook nog ééns niet verkeerd uit ziet.
Komt wel goed..
En mijn uiterlijk...tsja....ik weet dat ik een PERFECT figuur heb....maar zo voelt het niet...
En dat hoofd tsja, daar zou ik heel graag tevreden mee willen zijn maar dat vind ik toch wel heel erg moeilijk....
Ik heb gewoon altijd iets te zeiken...ik wil gewoon weer positief zijn....
Ik heb er veel met hem over gehad, maar dan kregen we dus ruzie. Hij vond het onzin om te zeggen dat hij me niet kwijt wilde ik moest het maar aan zijn daden zien....quote:Op zondag 12 juni 2005 12:45 schreef rustig het volgende:
aan de ene kant gaf je ex je regelmatig reden om onzeker te zijn.
en dat onzekerheid een zwak punt van je is, is natuurlijk vervelend.
maar het was beter geweest om in plaats van de momenten dat je actief naar dingen
(brieven, smsjes) van hem opzoek ging, gewoon met hem had gesproken daarover.
is al vaak genoeg gezegd, en mensen met onzekerheid doen het wel vaker, maar iemands
spullen of berichten doorzoeken uit onzekerheid is écht iets wat je beter niet kunt doen.
een belangrijk iets voor jou om in de gaten te houden hierbij is; je grenzen stellen!
als je merkt dat iemand voor lange tijd slechts onduidelijkheid kan geven, en jij zoekt
aandacht en betrouwbaarheid, laat het dan niet te lang voortkabbelen!! omdat jij het zo lang
hebt aangekeken omdat je erin bleef geloven heb je eigenlijk jezelf alleen maar laten lijden.
Ook over het wantrouwen heb ik het vaak gehad...en zodra ik erover begon werd hij al boos....dus daarom zelf gaan zoeken...het voelde gewoon niet goed....
En dat ik aandacht en betrouwbaarheid wil, ja maar ik vraag me af of ik misschien te teveel van iemand eis....
Inderdaad, het valt nog niet mee om je op te vrolijken! Tis allemaal nog erg vers natuurlijk, maar probeer er gewoon de positieve dingen van in te zien. En die zijn er echt hoor!quote:Op zondag 12 juni 2005 13:55 schreef MissPeppertje het volgende:
Ik heb gewoon altijd iets te zeiken...ik wil gewoon weer positief zijn....
Er is nu bijvoorbeeld weer ruimte in je leven voor iemand om je dat vertrouwen en die geborgenheid te geven waar je zo naar op zoek bent.
Face it, een open (ik neuk alles wat ik tegenkom) relatie stelt toch niets voor?
Volgens mij ligt het gewoon aan je leeftijd hoor. Ik vind 21 nog wel erg jong voor dit soort drama verhalen. Ik wou dat ik nog 21 was.....
Die angst voor afwijzing door anderen, of dat nou je vriend is of je vriendinnen, is op zich heel begrijpelijk. Daar is moeilijk door heen te breken, dus ik weet niet of je veel aan kunt met adviezen als 'wordt eerst gelukkig met jezelf'. Want dat kun je dus juist niet, omdat je daarvoor anderen nodig hebt, die je dan weer niet vertrouwt etc. Vicieuze cirkel enzo.
Maar aan de andere kant, het is een gegeven dat hoe ouder je wordt, hoe minder je je gaat aantrekken van wat anderen over je denken. Dus ik zou zeggen, voorlopig zul je je nog wel ff kut voelen, maar kom over 10 jaar nog maar eens terug.
Die angst voor afwijzing door anderen, of dat nou je vriend is of je vriendinnen, is op zich heel begrijpelijk. Daar is moeilijk door heen te breken, dus ik weet niet of je veel aan kunt met adviezen als 'wordt eerst gelukkig met jezelf'. Want dat kun je dus juist niet, omdat je daarvoor anderen nodig hebt, die je dan weer niet vertrouwt etc. Vicieuze cirkel enzo.
Maar aan de andere kant, het is een gegeven dat hoe ouder je wordt, hoe minder je je gaat aantrekken van wat anderen over je denken. Dus ik zou zeggen, voorlopig zul je je nog wel ff kut voelen, maar kom over 10 jaar nog maar eens terug.
Tja de jongens die ik ken houden van hun vrijheid (das iets anders dan zeggen dat ze een perse een open relatie willen) en onzekere vrouwen vinden ze alles behalve tof. Als ik zou horen dat mijn vriendin zelfmutilatie overweegt en mijn spullen heeft doorzocht dan zijn dat al twee punten waardoor ik zou gaan twijfelen of ik die relatie wel wil.
Kijk onzeker ben je nu eenmaal, op de een of andere manier kun je niet gewoon genieten van het leven maar moet je altijd een punt vinden om onzeker over te zijn. Erg kut maar het is helaas niet anders. Dus of je leert om dit te veranderen, door bijvoorbeeld je af te vragen of vrijgezel zijn nu echt zo'n ramp is (ook meer per dag leven zeg maar en niet zo vooruit kijken), of je slaat een gozer aan de haak die het blijkbaar met je onzekerheid kan uithouden (bv omdat ie zelf ook heel onzeker is). Deze gast is in ieder geval niet jouw type blijkbaar dus gooi die deur gewoon dicht. Tuuwk zal ie van je houden maar een leven met een type zoals jij dat ziet ie niet zitten en daar kan ik me best iets bij voorstellen. Hoe hard het ook klinkt.
Vertrouwen moet je ook gewoon aannemen totdat het tegendeel is bewezen. Wat niet weet wat niet deert is mijn motto. Ook die constante drang naar bewijs dat ie om je geeft zou niet mijn ding zijn. Het enige dat je daarmee bereikt is dat het een automatisme wordt zonder gevoel. Zo van "Oh ff me vriendin sms-en want anders is ze vanavond weer zo'n brok onzekerheid". Verder zat je in korte tijd al 7 dagen op zijn lip. Iets om de kriebels van te krijgen. Verder stel je uiterlijke datums aan het hebben van kids. Wil je kids of wil je de (schijn) zekerheid die je daarmee krijgt?
Verder is je figuur zeker niet slecht als ik je fotoboek zo zie
Kijk onzeker ben je nu eenmaal, op de een of andere manier kun je niet gewoon genieten van het leven maar moet je altijd een punt vinden om onzeker over te zijn. Erg kut maar het is helaas niet anders. Dus of je leert om dit te veranderen, door bijvoorbeeld je af te vragen of vrijgezel zijn nu echt zo'n ramp is (ook meer per dag leven zeg maar en niet zo vooruit kijken), of je slaat een gozer aan de haak die het blijkbaar met je onzekerheid kan uithouden (bv omdat ie zelf ook heel onzeker is). Deze gast is in ieder geval niet jouw type blijkbaar dus gooi die deur gewoon dicht. Tuuwk zal ie van je houden maar een leven met een type zoals jij dat ziet ie niet zitten en daar kan ik me best iets bij voorstellen. Hoe hard het ook klinkt.
Vertrouwen moet je ook gewoon aannemen totdat het tegendeel is bewezen. Wat niet weet wat niet deert is mijn motto. Ook die constante drang naar bewijs dat ie om je geeft zou niet mijn ding zijn. Het enige dat je daarmee bereikt is dat het een automatisme wordt zonder gevoel. Zo van "Oh ff me vriendin sms-en want anders is ze vanavond weer zo'n brok onzekerheid". Verder zat je in korte tijd al 7 dagen op zijn lip. Iets om de kriebels van te krijgen. Verder stel je uiterlijke datums aan het hebben van kids. Wil je kids of wil je de (schijn) zekerheid die je daarmee krijgt?
Verder is je figuur zeker niet slecht als ik je fotoboek zo zie
Op zaterdag 7 oktober 2006 14:56 schreef Friek_ het volgende:
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Ik bekeek net je fotoboek en heb meteen een heel ander beeld van je. Je bent echt een hartstikke leuk meidje
Wat ik zou doen Is eerst jezelf opbouwen, dat je daar gelukkig mee bent en dat het ook leuk is zonder relatie. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Wat ik zou doen Is eerst jezelf opbouwen, dat je daar gelukkig mee bent en dat het ook leuk is zonder relatie. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Het stelt niet alleen niks voor ik kan het niet Seks en houden van zit bij mij teveel aan elkaar verbonden....quote:Op zondag 12 juni 2005 14:09 schreef faithlesz het volgende:
Face it, een open (ik neuk alles wat ik tegenkom) relatie stelt toch niets voor?
Net zoals 99% van alle vrouwen.. En geloof me, zijn genoeg mannen die daar precies hetzelfde over denkenquote:Op zondag 12 juni 2005 14:24 schreef MissPeppertje het volgende:
[..]
Het stelt niet alleen niks voor ik kan het niet Seks en houden van zit bij mij teveel aan elkaar verbonden....
Als je na 30 jaar huwelijk weer wat spanning in je (sex)leven wilt brengen snap ik zo'n open relatie wel, maar om er meteen mee te beginnen kan niet goed zijn..
Om te zien misschien. Moet je lezen. Leven totaal uitgepland, control freak, vindt dat ze dingen verdient, vreselijk onzeker, wantrouwend, etc.quote:Op zondag 12 juni 2005 14:22 schreef MaRySe het volgende:
Ik bekeek net je fotoboek en heb meteen een heel ander beeld van je. Je bent echt een hartstikke leuk meidje
Ik ben daar ook hard mee bezig...morgen is het weer therapie dagquote:Op zondag 12 juni 2005 14:22 schreef MaRySe het volgende:
Wat ik zou doen Is eerst jezelf opbouwen, dat je daar gelukkig mee bent en dat het ook leuk is zonder relatie. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Het probleem is alleen als je al zo lang aan het therapieen bent en je hebt echt bijna alles al geprobeerd je gewoon therapie moe word....
in de zin van: Kan het nou nooooitt eens makkelijk gaan
quote:Ik ben 21 jaar, vanaf mijn 10de zit ik al in therapie. Ik vecht al 10 jaar lang tegen onzekerheid, angst en depressie. Ik ben zo onzettend bang om alleen te blijven. Ik wil over 2 jaar samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en als ik 26 ben kinderen. Ik wil het huisje boompje beestje, ik wil gelukkig zijn...ik VERDIEN het om gelukkig te zijn, maar het lukt me niet. De angst is te groot.....
Leven uitgepland: Ja, ik ben een planner en alles moet volgens de planning...daardoor ben ik ook een extreem goede projectleider!quote:Op zondag 12 juni 2005 14:27 schreef Frenkie het volgende:
[..]
Om te zien misschien. Moet je lezen. Leven totaal uitgepland, control freak, vindt dat ze dingen verdient, vreselijk onzeker, wantrouwend, etc.
Control Freak: Ja dat is hetzelfde als wat je hierboven zei dus wat is daarmee je punt?
Dingen verdienen: DUHHH tuurlijk verdien ik dingen, ik kan een zeikerd zijn maar ik ben ook een toppertje..
Onzeker: Ja, dat ben ik ja. Iets waar andere gek van worden dus laat staan ikzelf ik zit er 24/7 mee..
Wantrouwend: Dit ben ik dus niet, die jongen maakte mij wantrouwend. Ik ben vaak juist te goed van vertrouwen...
Maar jij bent zeker perfect? Ja, dacht ik al.....
Laat dit eerst eens los. Djeez, alleen dit nastreven moet je al grote angst geven in het leven. Want ohjee, stel dat het allemaal niet zo loopt als je hebt gepland.quote:Ik ben 21 jaar, vanaf mijn 10de zit ik al in therapie. Ik vecht al 10 jaar lang tegen onzekerheid, angst en depressie. Ik ben zo onzettend bang om alleen te blijven. Ik wil over 2 jaar samenwonen, over 3 jaar huisje kopen en als ik 26 ben kinderen.
Tevens is het niet iets wat mannen graag horen over het algemeen, dat er zoveel druk op ze gelegd wordt om aan jouw strak geplande levensverwachting te voldoen.
People often search for the city of happiness, not realizing it can only be found in the state of mind.
Zo als ik het hier las dacht ik nou, nou. Maar na het verhaaltje gelezen te hebben en foto's gekeken kwam ik dus tot die conclusie.quote:Op zondag 12 juni 2005 14:27 schreef Frenkie het volgende:
[..]
Om te zien misschien. Moet je lezen. Leven totaal uitgepland, control freak, vindt dat ze dingen verdient, vreselijk onzeker, wantrouwend, etc.
Hier geef je toch echt toe dat het aan jou ligt...
Je verstikt die arme drommel gewoon, geen wonder dat ie er tussen uit knijpt. Ik mag lijden dat je, als je zo door gaat, op je 26ste nog moederziel alleen bent.quote:Bijna een jaar terug leerde ik hem kennen via internet, eigenlijk was ik al verliefd voor ik hem in het echt had gezien. Na een paar maanden was het voor mij duidelijk, dit is de jongen met wie ik oud wil worden. Tot ik erachter kwam dat hij de relatie toch een heel stuk minder sirieus zag dan ikzelf. Maar toen koos hij om er 100 % voor te gaan. Ik leerde zijn ouders kennen, en zijn vrienden. Zijn ouders zijn schatten, wat ik niet gewend was van mij vorige relatie en voor ik het wist at ik elke dinsdag bij hun thuis. Ook zal ik bijna 7 dagen in de week bij mijn vriend, hij woonde lekker opzichzelf en 15 minuten van mijn school af en het liep onzettend lekker. En mijn ouders waren onzettend blij voor me omdat ik zielsgelukkig was, maar er bleef iets bij me knagen....de angst om alle eenzaamheid van die jaren ervoor weer terug te krijgen...
Het gaat er toch niet om wie de schuld heeftquote:Op zondag 12 juni 2005 14:38 schreef PDOA het volgende:
Hier geef je toch echt toe dat het aan jou ligt...
[..]
In tegendeel, een goede projectleider moet flexibel zijn, tegen onverwachte situaties kunnen en overal op in kunnen springen.quote:Op zondag 12 juni 2005 14:33 schreef MissPeppertje het volgende:
[..]
Leven uitgepland: Ja, ik ben een planner en alles moet volgens de planning...daardoor ben ik ook een extreem goede projectleider!
Halleluja! Een toppertje nog wel! Bij wie zit in je in therapie, Gerard Joling?quote:Dingen verdienen: DUHHH tuurlijk verdien ik dingen, ik kan een zeikerd zijn maar ik ben ook een toppertje..
People often search for the city of happiness, not realizing it can only be found in the state of mind.
|
|
