OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Merisse om ff op jouw verhaal aan te sluiten. Het is te bekend en het is zo vervelend (vooral voor jezelf) om telkens niet te weten hoe je ergens op zult reageren. Net wat je schrijft de ene dag haal je er je schouders over op en de andere dag voel je je op de rand van een of andere enge afgrond. En wat kun je eraan doen? Ik denk weinig tot nix. Het lijkt me dat zoiets idd altijd bij je blijft, en de ene dag zorgt een vers babytje of een dergelijk mailtje voor een glimlach en de andere dag kun je wel huilen. Ik hoop iig dat de vriendschap zo sterk is dat het goedkomt!
Ik weet niet of je ondertussen al naar de kaakchirurg bent geweest en hoe en wat met je werk, maar ook op dat vlak; heeel veel succes en sterkte!
Maar om even te updaten want ik heb al belachelijk lang niet geschreven omdat er ook belachelijk veel gebeurd is. Onze derde IVF en dus tweede volledige, was eerst geslaagd. We waren zwanger van 1 teruggeplaatst embryootje. Helaas hebben we rond de 6e week alweer afscheid moeten nemen van de uitgekomen droom. Het was vooral voor mijzelf een gigantische eye opener op het gebied ongewenst kinderloos zijn (en mss wel blijven). Heb het me nooit zo gerealiseerd maar blijkbaar heb ik altijd in de naïeve illusie geleefd dat wanneer we zwanger mochten worden van de IVF dat dit ook blijvend zou zijn. Het heeft me ook flink veel tijd, tranen en energie gekost om eroverheen te komen. Al met al denk ik dat ik/we er weer sterker uit zijn gekomen. Een grote illusie armer maar ook veel nuchterheid voor terug gekregen. Het blijft altijd een proces van afscheid nemen en zelf denk ik dat de IVF pogingen daarin helpen. Te weten dat we er alles aan proberen en later hebben geprobeerd om onze wens uit te laten komen. Op dit moment sta ik op een wachtlijst om mijn eileiders te laten verwijderen. De enige onderzoeken die op dat gebied gedaan zijn zijn in de USA. Daarbij wordt vooral nadruk gelegt op het niet zwanger kunnen worden door het vocht wat erin zit, en vandaar ook telkens onze twijfel over het er wel of niet uithalen. De professoren hebben dat besluit nu voor ons genomen en ze gaan eruit!
Ook weer een stukje extra afscheid nemen. En om eerlijk te zijn, het helpt me ook weer om straks na de laatste poging in relatieve rust aan het verwerken te gaan. Als ze er eenmaal uit zijn is er echt 0,0% kans op dat (te vaak beschreven) wonderkindje wat er na tig pogingen in de MMM toch is gekomen. En daardoor is er daarna dus ook geen schrijntje 'hoop' zinnig of onzinnig, meer op dat miraculeuze kindje. Dan mogen en kunnen mijn vriend en ik ons 100% op ons richten.
Ik weet niet of je ondertussen al naar de kaakchirurg bent geweest en hoe en wat met je werk, maar ook op dat vlak; heeel veel succes en sterkte!
Maar om even te updaten want ik heb al belachelijk lang niet geschreven omdat er ook belachelijk veel gebeurd is. Onze derde IVF en dus tweede volledige, was eerst geslaagd. We waren zwanger van 1 teruggeplaatst embryootje. Helaas hebben we rond de 6e week alweer afscheid moeten nemen van de uitgekomen droom. Het was vooral voor mijzelf een gigantische eye opener op het gebied ongewenst kinderloos zijn (en mss wel blijven). Heb het me nooit zo gerealiseerd maar blijkbaar heb ik altijd in de naïeve illusie geleefd dat wanneer we zwanger mochten worden van de IVF dat dit ook blijvend zou zijn. Het heeft me ook flink veel tijd, tranen en energie gekost om eroverheen te komen. Al met al denk ik dat ik/we er weer sterker uit zijn gekomen. Een grote illusie armer maar ook veel nuchterheid voor terug gekregen. Het blijft altijd een proces van afscheid nemen en zelf denk ik dat de IVF pogingen daarin helpen. Te weten dat we er alles aan proberen en later hebben geprobeerd om onze wens uit te laten komen. Op dit moment sta ik op een wachtlijst om mijn eileiders te laten verwijderen. De enige onderzoeken die op dat gebied gedaan zijn zijn in de USA. Daarbij wordt vooral nadruk gelegt op het niet zwanger kunnen worden door het vocht wat erin zit, en vandaar ook telkens onze twijfel over het er wel of niet uithalen. De professoren hebben dat besluit nu voor ons genomen en ze gaan eruit!
Ook weer een stukje extra afscheid nemen. En om eerlijk te zijn, het helpt me ook weer om straks na de laatste poging in relatieve rust aan het verwerken te gaan. Als ze er eenmaal uit zijn is er echt 0,0% kans op dat (te vaak beschreven) wonderkindje wat er na tig pogingen in de MMM toch is gekomen. En daardoor is er daarna dus ook geen schrijntje 'hoop' zinnig of onzinnig, meer op dat miraculeuze kindje. Dan mogen en kunnen mijn vriend en ik ons 100% op ons richten.
Sorry voor de late reactie maar wat ontzettend verdrietig Tajno dat je eindelijk zwanger bent en het dan toch niet doorgaat. Ik kan me ook zo goed voorstellen dat je daar absoluut geen rekening mee had gehouden. Miskramen zijn zoooo verdrietig omdat je het ene moment denkt over 8 maanden een kindje te hebben en het dan niet doorgaat. En het gevoel wat je hebt als je zwanger bent... *zucht*
Maar waarom moeten je eierstokken eruit? Wanneer is jullie volgende IVF?
Heel veel sterkte ermee.
Wij hebben gisteren oud&nieuw gevierd met onze 7 maanden zwangere buurvrouw en haar man. Het was weer een avond met mixed emotions. Op een of andere manier trek ik het redelijk dat zij zwanger is. Ze zijn een stuk jonger als wij en ik kan niet om haar heen omdat ik haar dagelijks zie. Maar ik moest toch even flink slikken toen ze ons de rose babykamer lieten zien. Ze krijgen dus een meisje, iets wat we nog niet wisten. We hebben het daarna nog uitgebreid over onze situatie gehad en mijn moeite met zwangeren en kraamvisites. Ze waren zo lief en begripvol. En ik heb niet eens gehuild, niet dat dat erg geweest zou zijn maar ik hoefde gewoon niet te huilen en dat vond ik toch weer een soort van overwinning.
Maar waarom moeten je eierstokken eruit? Wanneer is jullie volgende IVF?
Heel veel sterkte ermee.
Wij hebben gisteren oud&nieuw gevierd met onze 7 maanden zwangere buurvrouw en haar man. Het was weer een avond met mixed emotions. Op een of andere manier trek ik het redelijk dat zij zwanger is. Ze zijn een stuk jonger als wij en ik kan niet om haar heen omdat ik haar dagelijks zie. Maar ik moest toch even flink slikken toen ze ons de rose babykamer lieten zien. Ze krijgen dus een meisje, iets wat we nog niet wisten. We hebben het daarna nog uitgebreid over onze situatie gehad en mijn moeite met zwangeren en kraamvisites. Ze waren zo lief en begripvol. En ik heb niet eens gehuild, niet dat dat erg geweest zou zijn maar ik hoefde gewoon niet te huilen en dat vond ik toch weer een soort van overwinning.
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Ik had het gisteravond ook even moeilijk, heel even gehuild en gepraat en toen ging het wel weer. Maar tijdens het aftellen en iedereen gelukkig nieuwjaar wensen moest ik plotseling weer huilen, vorig jaar ook al . Wilde ik helemaal niet maar het overviel me gewoon ofzo. Weer een jaar zonder zwangerschap/kind afgesloten...Maargoed, hopelijk is 2006 een beter jaar
. Wilde ik helemaal niet maar het overviel me gewoon ofzo. Weer een jaar zonder zwangerschap/kind afgesloten...Maargoed, hopelijk is 2006 een beter jaar 
Hoi dames,
Merisse toeval bestaat niet? Mijn beste vriendin is nu ook ong 7 maanden zwanger. Zij willen iig niet weten wat het wordt. En tja ook wij hebben de jaarwisseling met ze 'gevierd'. Gelukkig kan ik er bij haar al goed tegen dat ze langzaamaan steeds een beetje meer zwanger eruit ziet. En de miskraam zijn we ook weer redelijk te boven. Langzaam kijk ik weer vooruit zeker nu de operatie achter de rug is. Het zijn gelukkig mijn eileiders die eruit zouden zijn gegaan en niet mijn eierstokken anders had een volgende IVF ook weinig zin. Door de vele verklevingen die ik heb is het alleen niet zo gelopen als verwacht en heeft de gyn clips geplaatst om te voorkomen dat het vocht in mijn baarmoeder terecht komt. Het onderzoek ik de USA toont aan dat dat vocht 'embryotoxisch' is. Het betekend dat het meestal niet komt tot een goeie innestelling. Ik vermoed zelf ook dat we daarom een miskraam hebben gehad. Aan te tonen is het toch nooit (weet je helaas ook maar al te goed) en we kunnen op dit moment ook niet meer dan hopen dat we ergens rond februari mogen starten met onze derde volledige poging en dat die wel gaat slagen. Om dat toch wat te ondersteunen gaan we ditmaal dan ook voor een terugplaatsing met 2 embryootjes. De gyn is iig meegegaan in mijn verzoek om de eileiders te verwijderen terwijl hij daar eerst helemaal geen voorstander van was.
Super dat jij de jaarwisseling zo goed bent doorgekomen! Berusting komt ook niet van vandaag op morgen volgens mij. Maar alle stapjes voorwaarts zijn het waard om gevierd te worden! Hopelijk gaat het met de dag beter!
Mallemeid, het gevoel ken ik zoo goed. Maar ik wilde me perse gisteren groot houden (geen idee waarom?!) en dat is me gelukt. Echt die laatste seconden van die klok moest ik echt de andere kant op kijken en helemaal niet naar de zwangere buik die naast me zat. An sich was ik erg blij dat we het met alleen een stel heel goede vrienden gevierd hebben ik weet niet of ik wanneer het bij mijn ouders bv was geweest er zonder traan door was gekomen. En toch vind ik tranen niets om je voor te schamen als ze eruit moeten moeten ze eruit!
Kan ook alleen maar voor iedereen hopen dat 2006 op welk vlak dan ook een topjaar mag worden!
Merisse toeval bestaat niet? Mijn beste vriendin is nu ook ong 7 maanden zwanger. Zij willen iig niet weten wat het wordt. En tja ook wij hebben de jaarwisseling met ze 'gevierd'. Gelukkig kan ik er bij haar al goed tegen dat ze langzaamaan steeds een beetje meer zwanger eruit ziet. En de miskraam zijn we ook weer redelijk te boven. Langzaam kijk ik weer vooruit zeker nu de operatie achter de rug is. Het zijn gelukkig mijn eileiders die eruit zouden zijn gegaan en niet mijn eierstokken anders had een volgende IVF ook weinig zin. Door de vele verklevingen die ik heb is het alleen niet zo gelopen als verwacht en heeft de gyn clips geplaatst om te voorkomen dat het vocht in mijn baarmoeder terecht komt. Het onderzoek ik de USA toont aan dat dat vocht 'embryotoxisch' is. Het betekend dat het meestal niet komt tot een goeie innestelling. Ik vermoed zelf ook dat we daarom een miskraam hebben gehad. Aan te tonen is het toch nooit (weet je helaas ook maar al te goed) en we kunnen op dit moment ook niet meer dan hopen dat we ergens rond februari mogen starten met onze derde volledige poging en dat die wel gaat slagen. Om dat toch wat te ondersteunen gaan we ditmaal dan ook voor een terugplaatsing met 2 embryootjes. De gyn is iig meegegaan in mijn verzoek om de eileiders te verwijderen terwijl hij daar eerst helemaal geen voorstander van was.
anders had een volgende IVF ook weinig zin. Door de vele verklevingen die ik heb is het alleen niet zo gelopen als verwacht en heeft de gyn clips geplaatst om te voorkomen dat het vocht in mijn baarmoeder terecht komt. Het onderzoek ik de USA toont aan dat dat vocht 'embryotoxisch' is. Het betekend dat het meestal niet komt tot een goeie innestelling. Ik vermoed zelf ook dat we daarom een miskraam hebben gehad. Aan te tonen is het toch nooit (weet je helaas ook maar al te goed) en we kunnen op dit moment ook niet meer dan hopen dat we ergens rond februari mogen starten met onze derde volledige poging en dat die wel gaat slagen. Om dat toch wat te ondersteunen gaan we ditmaal dan ook voor een terugplaatsing met 2 embryootjes. De gyn is iig meegegaan in mijn verzoek om de eileiders te verwijderen terwijl hij daar eerst helemaal geen voorstander van was. Super dat jij de jaarwisseling zo goed bent doorgekomen! Berusting komt ook niet van vandaag op morgen volgens mij. Maar alle stapjes voorwaarts zijn het waard om gevierd te worden! Hopelijk gaat het met de dag beter!
Mallemeid, het gevoel ken ik zoo goed. Maar ik wilde me perse gisteren groot houden (geen idee waarom?!) en dat is me gelukt. Echt die laatste seconden van die klok moest ik echt de andere kant op kijken en helemaal niet naar de zwangere buik die naast me zat. An sich was ik erg blij dat we het met alleen een stel heel goede vrienden gevierd hebben ik weet niet of ik wanneer het bij mijn ouders bv was geweest er zonder traan door was gekomen. En toch vind ik tranen niets om je voor te schamen als ze eruit moeten moeten ze eruit!
Kan ook alleen maar voor iedereen hopen dat 2006 op welk vlak dan ook een topjaar mag worden!
Even een update m.b.t. die vrienden met de geboortekaartjeswebsite. Hun kindje is inmiddels geboren en we hebben twee weken na de geboorte daarover een e-mailtje gekregen... We hebben een e-mailtje teruggestuurd met onze felicitaties en een plaatje van hun eigen geboortekaartjes-site *hint* Maar ik vind het maar vreemd, of vinden jullie dat we dat over onszelf afgeroepen hebbenquote:Op dinsdag 4 oktober 2005 22:56 schreef Merisse het volgende:
Kreeg zojuist een mailtje van vrienden (die helemaal op de hoogte zijn van ons verhaal) met een link naar hun nieuwste business. Ik onwetend de website openen: juist ja: geboortekaartjes
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Ik weet het eigenlijk niet...
Waarschijnlijk denken zij hier goed aan te doen en beseffen ze niet dat ze de plank volledig mis slaan door het 2 weken na dato te doen dmv een e-mailtje, geen kaartje etc.
Leuk is het iig niet nee.
Waarschijnlijk denken zij hier goed aan te doen en beseffen ze niet dat ze de plank volledig mis slaan door het 2 weken na dato te doen dmv een e-mailtje, geen kaartje etc.
Leuk is het iig niet nee.
***
Merisse, ik denk dat ze niet meer goed weten wat nou wel en niet goed is. Ze hebben waarschijnlijk met de beste bedoelingen dat mailtje gestuurd over die nieuwe business, en dat is heel ongelukkig uitgepakt. Ik kan me voorstellen dat je dan een beetje "verlamt" en helemaal niets meer durft. Ik zou het dus niet opvatten als iets lulligs, maar meer enorme onhandigheid over wat nu te doen en angst je opnieuw te kwetsen.
mooi he, alles
Ik snap het wel, merisse, ik zou denken: als ze al zo 'over de rooie' gaat van een site met voorbeeldkaartjes, dan ga ik het haar (en mezelf, want trots op je kroost) het niet aan doen om een echt kaartje te sturen, dat zal dan nog wel pijnlijker zijn. Dus nee, vreemd vind ik het niet, ik kan me voorstellen dat je geen flauw idee hebt hoe ermee om te gaan.
Ja ik denk wel dat je dat een beetje over jezelf afgeroepen hebt. Doordat mensen niet weten hoe je ergens op zult reageren (wat je zelf al niet eens weet zoals je zei) durven ze minder. Zeker na de laatste, goedbedoelde, actie.
Persoonlijk denk ik, door het plaatje van hun eigen site als hint mee te sturen, dat het voor hen zelfs nog iets onduidelijker wordt.
Persoonlijk denk ik, door het plaatje van hun eigen site als hint mee te sturen, dat het voor hen zelfs nog iets onduidelijker wordt.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Gisteren hebben we toch nog een geboortekaartje gekregen met een bedankje voor ons mailtje...
*zucht* ik weet het ook niet goed. Wij hebben gereageerd zoals wij ons voelden, zij ook, ik denk dat we elkaar niets kwalijk moeten nemen en maar zien hoe het verder loopt.
Kraamvisite? *zucht* ik weet het niet, voor mezelf voor mijn man en hen moet ik mezelf dan maar wegcijferen?
*zucht* ik weet het ook niet goed. Wij hebben gereageerd zoals wij ons voelden, zij ook, ik denk dat we elkaar niets kwalijk moeten nemen en maar zien hoe het verder loopt.
Kraamvisite? *zucht* ik weet het niet, voor mezelf voor mijn man en hen moet ik mezelf dan maar wegcijferen?
moet ik mezelf dan maar wegcijferen?
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
ik vind 't -zacht gezegd- weer een knap onhandige actie van die vrienden merisse! en tsja, kraamvisite... heel moeilijk, maar niet gaan lijkt me ergens uiteindelijk net zo moeilijk. succes met de beslissing.
Hoi allemaal,
Ik moet even iets kwijt en waarom dan niet op het oude vertrouwde OUD.
Het gaat best goed met me! Ik heb een nieuwe baan die spannend is en waarbij ik op mijn tenen moet lopen. Het kost veel energie maar ik krijg er ook energie voor terug. Ik ben nog nooit zo vaak laat thuis geweest met zoveel verhalen.
We zijn inmiddels op 2 kraamvisites geweest, een vers babietje en toen heb ik nadat we weer thuis waren nog wel een traantje gelaten. Ook nog een achterstallige kraamvisite, kindje is inmiddels 11 maanden. Dat was erg fijn, goede gesprekken gehad en ik had helemaal geen moeite met het kindje.
Daarnaast ben ik gaan zingen in een koor samen met wat vriendinnen. In het begin vond ik dat te gek, ik kon er mijn ei (!) in kwijt kwam vol energie weer thuis. Maar de laatste tijd zijn we toe aan 't leven naar een concert en is het niet meer zo vrijblijvend. Van lekker zingen is wat mij betreft geen sprake meer. Veel donderpreken en dreigen (als jullie die partij niet onder de knie krijgen dan...) Kortom ik heb er niet meer zo'n zin in en bij de laatste repetitie ben ik tijdens de pauze naar huis gegaan.
Een van die vriendinnen waarmee ik bij dat koor zit is psychologe en ze heeft de dag erna mijn man gebeld omdat ze vindt dat het niet goed met me gaat. Wat mijn man daarvan vond? Mijn man heeft gezegd dat hij vond dat ze mezelf maar moest bellen. Ze heeft nog veel meer verteld tegen hem, dat ze dacht dat ik met onverwerkte emoties zat enz. Ze heeft me gebeld en ze wil komen praten met me, vanavond. Ik heb het gevoel dat mij iets opgedrongen wordt wat ik zelf niet zo voel. Ik voel me aangevallen en onder curatele gesteld. Ik zou natuurlijk kunnen weigeren met haar te praten maar ze wil me helpen en dat geloof ik ook wel.
Heeft er iemand nog goede raad, adviezen, zienswijzen? Ik ben zo in de stress hierover
Ik moet even iets kwijt en waarom dan niet op het oude vertrouwde OUD.
Het gaat best goed met me! Ik heb een nieuwe baan die spannend is en waarbij ik op mijn tenen moet lopen. Het kost veel energie maar ik krijg er ook energie voor terug. Ik ben nog nooit zo vaak laat thuis geweest met zoveel verhalen.
We zijn inmiddels op 2 kraamvisites geweest, een vers babietje en toen heb ik nadat we weer thuis waren nog wel een traantje gelaten. Ook nog een achterstallige kraamvisite, kindje is inmiddels 11 maanden. Dat was erg fijn, goede gesprekken gehad en ik had helemaal geen moeite met het kindje.
en toen heb ik nadat we weer thuis waren nog wel een traantje gelaten. Ook nog een achterstallige kraamvisite, kindje is inmiddels 11 maanden. Dat was erg fijn, goede gesprekken gehad en ik had helemaal geen moeite met het kindje.Daarnaast ben ik gaan zingen in een koor samen met wat vriendinnen. In het begin vond ik dat te gek, ik kon er mijn ei (!) in kwijt kwam vol energie weer thuis. Maar de laatste tijd zijn we toe aan 't leven naar een concert en is het niet meer zo vrijblijvend. Van lekker zingen is wat mij betreft geen sprake meer. Veel donderpreken en dreigen (als jullie die partij niet onder de knie krijgen dan...) Kortom ik heb er niet meer zo'n zin in en bij de laatste repetitie ben ik tijdens de pauze naar huis gegaan.
Een van die vriendinnen waarmee ik bij dat koor zit is psychologe en ze heeft de dag erna mijn man gebeld omdat ze vindt dat het niet goed met me gaat. Wat mijn man daarvan vond? Mijn man heeft gezegd dat hij vond dat ze mezelf maar moest bellen. Ze heeft nog veel meer verteld tegen hem, dat ze dacht dat ik met onverwerkte emoties zat enz. Ze heeft me gebeld en ze wil komen praten met me, vanavond. Ik heb het gevoel dat mij iets opgedrongen wordt wat ik zelf niet zo voel. Ik voel me aangevallen en onder curatele gesteld. Ik zou natuurlijk kunnen weigeren met haar te praten maar ze wil me helpen en dat geloof ik ook wel.
Heeft er iemand nog goede raad, adviezen, zienswijzen? Ik ben zo in de stress hierover
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Merisse, ik neem idd maar aan dat je vriendin het goed bedoeld en oprecht bezorgd is. Ik zou naar haar luisteren en als je vind dat ze geen gelijk heeft dat ook rustig zeggen. Je kunt haar rustig uitleggen dat het koor niets te maken heeft met andere dingen. Ik neem aan dat je vriendin weet van je ongewenste kinderloosheid en logischerwijs maakt ze zich dan zorgen (hoewel ze misschien te veel invuld ) gewoon rustig blijven en jezelf zijn en het positieve ervan inzien (een lieve vriendin die zich onterecht zorgen maakt) sterkte! komt wel goed
stormy waters...
sailin'
sailin'
Merisse, ik ben het wel met Belana eens, die vriendin bedoelt het waarschijnlijk gewoon goed. Maar ik kan me voorstellen dat je in de stress zit. Zelf heb je het idee dat dingen lekker gaan lopen en dan komt iemand weer even het een en ander bij je losmaken. Sterkte
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Als ik het bovenstaande verhaal zo eens lees is er helemaal niet zo veel mis met je hoor! Je vind het niet leuk meer bij het zingen en dus ga je naar huis. Lijkt me een prima instelling, het moet toch een hobby blijven? Althans... dwz als je niet onmisbaar bent. Je kan als solist moeilijk gewoon zomaar weg lopen.
En dat die vriendin met je wil praten... ze zal het best heel goed bedoelen maar ik zou, als ik jou was, eerlijk tegen haar zeggen dat je waardeert wat ze probeert te doen maar dat je graag wil dat zij gewoon een vriendin van je is, en dat als jij denkt dat je hulp nodig hebt, dat je dat dan zelf zou gaan zoeken.
Ik kan me namelijk wel goed voorstellen dat je voelt dat je wel heel erg bekeken en geanalyseerd word.
Natuurlijk is het ok en lief als vriendinnen je een beetje in de gaten houden, daar zijn het vriendinnen voor, maar ik denk niet dat het goed is dat juist de psychologe van het stel dat tegen jou gaat zeggen.
Ik zou zo bang worden dat het de vriendschap zou schaden...
Lastig hoor...
Heb je het idee dat ze ergens wel een beetje gelijk hebben? Of slaan ze de plank volledig mis?
En dat die vriendin met je wil praten... ze zal het best heel goed bedoelen maar ik zou, als ik jou was, eerlijk tegen haar zeggen dat je waardeert wat ze probeert te doen maar dat je graag wil dat zij gewoon een vriendin van je is, en dat als jij denkt dat je hulp nodig hebt, dat je dat dan zelf zou gaan zoeken.
Ik kan me namelijk wel goed voorstellen dat je voelt dat je wel heel erg bekeken en geanalyseerd word.
Natuurlijk is het ok en lief als vriendinnen je een beetje in de gaten houden, daar zijn het vriendinnen voor, maar ik denk niet dat het goed is dat juist de psychologe van het stel dat tegen jou gaat zeggen.
Ik zou zo bang worden dat het de vriendschap zou schaden...
Lastig hoor...
Heb je het idee dat ze ergens wel een beetje gelijk hebben? Of slaan ze de plank volledig mis?
***
Poeh, Merisse, wat een supervreemde en stomme zet van haar om dat via je man aan te kaarten. Zou bij mij helemaal in het verkeerde keelgat schieten. De inhoud trouwens ook!
Ik zou proberen de verschillende "onderdelen" van zo'n gesprek (en het inititatief ertoe) los van elkaar te bespreken. Dus zowel haar aanpak, via je man, als haar ongevraagde analyse en als je dan nog genoeg zin hebt open te zijn over wat je voelt, ook je gevoel bespreken. Maar voorkomen dat alles troebel wordt door al die extra dingen eromheen, dat lijkt me het best en het fijnst.
En wat is je gevoel, zit er wat in haar bezorgdheid, of ziet ze het gewoon helemaal verkeerd? Of lukt het je niet om daar een goeie uitspraak over te doen nog?
Ik zou proberen de verschillende "onderdelen" van zo'n gesprek (en het inititatief ertoe) los van elkaar te bespreken. Dus zowel haar aanpak, via je man, als haar ongevraagde analyse en als je dan nog genoeg zin hebt open te zijn over wat je voelt, ook je gevoel bespreken. Maar voorkomen dat alles troebel wordt door al die extra dingen eromheen, dat lijkt me het best en het fijnst.
En wat is je gevoel, zit er wat in haar bezorgdheid, of ziet ze het gewoon helemaal verkeerd? Of lukt het je niet om daar een goeie uitspraak over te doen nog?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ja, ik kom dan weer met een ander advies dan Belana. Naar mijn mening moet je je dit niet laten opdringen. Natuurlijk is het goedbedoeld en wil ze je helpen, maar op deze manier wordt het vanavond een heel geforceerd gesprek waar jij vreselijk tegenop ziet. Mijn ervaring is dat dit soort goedbedoelde initiatieven volledig averechts kunnen werken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik zou zelf afbellen met de boodschap dat je haar bezorgdheid oprecht waardeert, maar dat je geen zin hebt in een gesprek over gevoelens die je zelf niet zo hebt. Toch jammer om voor zoiets in de stress te zitten?quote:Op maandag 27 februari 2006 09:50 schreef Merisse het volgende:
Ik heb het gevoel dat mij iets opgedrongen wordt wat ik zelf niet zo voel. Ik voel me aangevallen en onder curatele gesteld. Ik zou natuurlijk kunnen weigeren met haar te praten maar ze wil me helpen en dat geloof ik ook wel.
Heeft er iemand nog goede raad, adviezen, zienswijzen? Ik ben zo in de stress hierover
Ja, ik neig zelf ook meer naar niet erop ingaan, inhoudelijk. Mij zou het ook niets lijken.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Maar weet je wat nou zo jammer is, als ze dit zou doen, dan komt dat weer over als 'onaardig' of 'kop in het zand stekerig'.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:02 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik zou zelf afbellen met de boodschap dat je haar bezorgdheid oprecht waardeert, maar dat je geen zin hebt in een gesprek over gevoelens die je zelf niet zo hebt. Toch jammer om voor zoiets in de stress te zitten?
Je bent dan eigenlijk al in een hoek gedrukt voor je er zelf ook maar iets over hebt kunnen zeggen.
Ik ga meestal niet verder dan 'Gaat het wel goed met je?' ipv allerlei vermoedens die ik evt. heb hardop uit te spreken... Oh, en al helemaal niet achter mijn rug om met mijn vent bespreken... Het is net of je zelf niet meer competent bent of zo.
***
Het zal best heel lief bedoeld zijn maar ik hou ook niet zo van die ongevraagde adviezen. En ik ben het helemaal met BE eens:
Edit- vergeet ik nog te zeggen dat ik heel blij ben dat het zo goed met je gaatquote:En dat die vriendin met je wil praten... ze zal het best heel goed bedoelen maar ik zou, als ik jou was, eerlijk tegen haar zeggen dat je waardeert wat ze probeert te doen maar dat je graag wil dat zij gewoon een vriendin van je is, en dat als jij denkt dat je hulp nodig hebt, dat je dat dan zelf zou gaan zoeken.
Ik kan me namelijk wel goed voorstellen dat je voelt dat je wel heel erg bekeken en geanalyseerd word.
Ja, weet ik, maar ik geloof dat ik daar zelf niet zo mee zou zitten, als ik eerlijk ben. In elk geval zeker niet over het 'onaardig' gedeelte, jammer dan. Dat ze gaat denken 'die steekt d'r kop in het zand'- tja, dat zal wel een logisch gevolg zijn, maar geen enkele garantie dat dat na zo'n gesprek niet zo is.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:06 schreef Brighteyes het volgende:
Maar weet je wat nou zo jammer is, als ze dit zou doen, dan komt dat weer over als 'onaardig' of 'kop in het zand stekerig'.
Je bent dan eigenlijk al in een hoek gedrukt voor je er zelf ook maar iets over hebt kunnen zeggen.
Ik denk dat je in deze situatie sowieso al 'in een hoek gedrukt zit' en ik denk zelf niet dat een gesprek daar veel verandering in zal brengen. Zeker niet wanneer je je daar niet lekker over voelt bij voorbaat.
Ik vind echt dat als dit een vriendin is, dat ze dan van je aan moet nemen dat ze er blijkbaar helemaal naast zit. Je moet zulke dingen toch gewoon "recht kunnen zetten" als er iets geroepen wordt dat helemaal niet klopt? Als die vriendin dan denkt dat ze het alsnog beter weet en aanvoelt dan Merisse zelf, sja, dan is het gewoon een heeeeeeeel gekke vriendin, vind ik.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:06 schreef Brighteyes het volgende:
Maar weet je wat nou zo jammer is, als ze dit zou doen, dan komt dat weer over als 'onaardig' of 'kop in het zand stekerig'.
Je bent dan eigenlijk al in een hoek gedrukt voor je er zelf ook maar iets over hebt kunnen zeggen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Persoonlijk kan ik best boos worden van zo'n actie van de vriendin. Ze heeft het zo zwaarbeladen aangezet met het bellen naar je man. Wat wil ze daar nou mee bereiken? Bovendien ben je zelf hard bezig om te zorgen dat het beter met je gaat en dat wordt ook gewoon even gediskwalificeerd. Het eerste deel van je verhaal klinkt gewoon hardstikke goed.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Nou en ik vind dat jullie allemaal bijzonder negatief zijn over een bezorgde vriendin. Ik vind de actie van de vriendin op zich ook niet slim nee, maar om nou meteen de deur dicht te gooien? Wat voor vriendin ben je zelf dan?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Hmmm, nee, dat hoeft ook niet. Maar je kan toch best aangeven dat je geen zin hebt om ergens over te praten? Die vrijheid moet je elkaar gunnen, vind ik.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:20 schreef Belana het volgende:
Nou en ik vind dat jullie allemaal bijzonder negatief zijn over een bezorgde vriendin. Ik vind de actie van de vriendin op zich ook niet slim nee, maar om nou meteen de deur dicht te gooien? Wat voor vriendin ben je zelf dan?
Ik heb het zelf ook een tijd lang met een vriendin gehad waar het tijden lang slecht mee ging en op een gegeven moment wen je daaraan en is het op een bepaalde manier moeilijk om aan te nemen dat het wel goed gaat of iig beter. Maar de bezorgdheid is oprecht. Ik heb ook wel eens (onterecht) gevraagd of ze niet te hard van stapel liep, maar daar konden we dan gewoon over praten. Dat is vriendschap voor mij.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Daarom zei ik dus dat ik iets zou zeggen als 'ik waardeer wat je probeert te doen, maar als ik denk dat ik hulp nodig heb zal ik die zelf aan zoeken, ik heb liever dat jij gewoon een vriendin van mij blijft'.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:20 schreef Belana het volgende:
Nou en ik vind dat jullie allemaal bijzonder negatief zijn over een bezorgde vriendin. Ik vind de actie van de vriendin op zich ook niet slim nee, maar om nou meteen de deur dicht te gooien? Wat voor vriendin ben je zelf dan?
***
Maar volgens mij is zit hier wel een verschil in, dat jij idd gewoone en vriendin bent die bezorgd bent en dat er bij het geval van Merisse sprake is van een vriendin die psychologe is, die dan eerst je man belt en dan een gesprek met je wil.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:22 schreef Belana het volgende:
Ik heb het zelf ook een tijd lang met een vriendin gehad waar het tijden lang slecht mee ging en op een gegeven moment wen je daaraan en is het op een bepaalde manier moeilijk om aan te nemen dat het wel goed gaat of iig beter. Maar de bezorgdheid is oprecht. Ik heb ook wel eens (onterecht) gevraagd of ze niet te hard van stapel liep, maar daar konden we dan gewoon over praten. Dat is vriendschap voor mij.
Dat voelt toch wel anders dan in 'een' gesprek vragen of het wel goed gaat met iemand...
Ik snap de intentie van die vriendin best, maar ze pakt het in mijn ogen gewoon helemaal verkeerd aan. Ik zou ook gelijk in de verdediging schieten.
***
Misschien ben ik dan zelf ook niet zo'n goede vriendin en misschien vul ik het verhaal van Merisse al veel te veel in, maar ik vind gewoon dat je vriendinnen niet mag dwingen tot dit soort gesprekken. Je kunt het natuurlijk aanbieden, maar zoals Merisse het schrijft komt het op mij over dat het haar gewoon wordt opgedrongen en dat Merisse zelf niet zonder stress kan weigeren en dat vind ik niet meer passen bij mijn beeld van een bezorgde vriendin.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
gedwongen moet iemand niet worden natuurlijk, dat lijkt me idd niet de bedoeling. Als het echt helemaal zo voelt dan zou ik ook in de verdediging gaan ja. En tja, die vriendin heeft het echt niet slim gedaan nee, dat ben ik met iedereen eens. Misschien ligt het dan ook meer aan de verhouding tussen die vriendin en merisse of het het waard is ofzo. Uiteraard spreek ik ook vanuit mijn eigen perspectief. Ik ben iemand die niet zo snel boos is op vriendinnen, zelfs niet met dit soort acties.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Merisse, ik heb geen flauw idee wat ik in zo'n situatie zou doen
Maar ik wil even zeggen dat ik er heel blij wordt van het eerste deel van je verhaal
Volgens mij gaat het heel goed met je en dat vind ik heel fijn om te lezen
Maar ik wil even zeggen dat ik er heel blij wordt van het eerste deel van je verhaal
Volgens mij gaat het heel goed met je en dat vind ik heel fijn om te lezen
Ik vind het toch anders als een 'gewone' vriendin bezorgd over je is en vraagt hoe het met je gaat dan wanneer een vriendin in de hoedanigheid van haar functie als psychologe een 'gesprek' met je wil hebben. Dat klinkt toch wel heeeeeeel anders. In het geval van de gewone vriendin moet dat kunnen, je mag als vrienden je bezorgdheid uitspreken (en tegenspreken als het gewoon niet blijkt te kloppen) maar als je je ongevraagd beroepsmatig ermee gaat bemoeien vind ik het echt te ver gaan.quote:Op maandag 27 februari 2006 10:37 schreef Belana het volgende:
gedwongen moet iemand niet worden natuurlijk, dat lijkt me idd niet de bedoeling. Als het echt helemaal zo voelt dan zou ik ook in de verdediging gaan ja. En tja, die vriendin heeft het echt niet slim gedaan nee, dat ben ik met iedereen eens. Misschien ligt het dan ook meer aan de verhouding tussen die vriendin en merisse of het het waard is ofzo. Uiteraard spreek ik ook vanuit mijn eigen perspectief. Ik ben iemand die niet zo snel boos is op vriendinnen, zelfs niet met dit soort acties.
En Merisse, wat heb je ermee gedaan?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Merisse poe zeg wat een verhaal. Wel raar dat ze in eerste instantie je man heeft gebeld in plaats van jou zelf hierover te spreken. Natuurlijk kan ze haar hulp aanbieden, maar het lijkt erop alsof ze het aandringt en ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat je in de stress ervan raakt. Aanbieden prima, maar jou dan wel de mogelijkheid geven om het vriendelijk te weigeren
Ik ben blij te horen dat het voor de rest goed met je gaat en lees vandaag pas je verhaal. Misschien "kop in het zand" techniek van mij, maar ik probeer zoveel mogelijk dit topic te vermijden zolang we nog een kans hebben op zwangerschap. Zoals de meiden hierboven vraag ik me ook af hoe het gesprek is verlopen.
Dikke knuffeljompels,
Slaapmeisje
Ik ben blij te horen dat het voor de rest goed met je gaat en lees vandaag pas je verhaal. Misschien "kop in het zand" techniek van mij, maar ik probeer zoveel mogelijk dit topic te vermijden zolang we nog een kans hebben op zwangerschap. Zoals de meiden hierboven vraag ik me ook af hoe het gesprek is verlopen.
Dikke knuffeljompels,
Slaapmeisje
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Allemaal hartstikke bedankt voor de reacties. Ik heb er veel aan gehad dat jullie het ook maar een raar verhaal vonden dat ze het via mijn man speelde. Sorry dat ik niet eerder gereageerd heb maar ik wilde het hele gesprek even van me af zetten.
Ik ben er dus toch op ingegaan onder het motto van: als ik er niet op in ga blijft het tussen ons instaan. Ze is van de week geweest en we hebben gepraat. De conclusie was dat we alletwee een rol spelen; zij is de brede schouder waarop ik uithuil. Ik heb haar ervan kunnen overtuigen dat het echt niet slecht met me gaat. We waren het erover eens dat we dat rollenpatroon moeten doorbreken en samen leuke dingen moeten gaan doen.
Wel heb ik tegen haar gezegd hoe vervelend het over is gekomen dat ze mij niet rechtstreeks heeft aangesproken. Ze kon dat zich wel voorstellen.
Eind goed al goed... Nou gaan we dus "leuke dingen doen" maar ik vind het wel een beetje geforceerd.
Ik ben er dus toch op ingegaan onder het motto van: als ik er niet op in ga blijft het tussen ons instaan. Ze is van de week geweest en we hebben gepraat. De conclusie was dat we alletwee een rol spelen; zij is de brede schouder waarop ik uithuil. Ik heb haar ervan kunnen overtuigen dat het echt niet slecht met me gaat. We waren het erover eens dat we dat rollenpatroon moeten doorbreken en samen leuke dingen moeten gaan doen.
Wel heb ik tegen haar gezegd hoe vervelend het over is gekomen dat ze mij niet rechtstreeks heeft aangesproken. Ze kon dat zich wel voorstellen.
Eind goed al goed... Nou gaan we dus "leuke dingen doen" maar ik vind het wel een beetje geforceerd.
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Kan me helemaal voorstellen, het is bij mij ook een proces geweest. Ik ben blij voor je dat je hier nu niet hoeft te zijn en ik hoop dat je hier nooit hoeft te komen.quote:Op vrijdag 3 maart 2006 16:38 schreef Slaapmeisje het volgende:
Misschien "kop in het zand" techniek van mij, maar ik probeer zoveel mogelijk dit topic te vermijden zolang we nog een kans hebben op zwangerschap. Zoals de meiden hierboven vraag ik me ook af hoe het gesprek is verlopen.
Dikke knuffeljompels,
Slaapmeisje
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Merisse, soms moeten dat soort dingen eerst een beetje geforceerd om dan helemaal goed te komen. Fijn dat het op zich goed gegaan is en veel succes samen
stormy waters...
sailin'
sailin'
Merisse, je hebt je iig duidelijk gemaakt dus dat is goed. De rest komt hopelijk vanzelf goed.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
TVP: Ben helaas ook een lotgenoot..
Wil dit topic wel even blijven volgen.
Wil dit topic wel even blijven volgen.
Positive thinking, my way of thinking!
Jawel, we gaan nog wel een cryo-poging doen in het voorjaar..quote:Op zondag 5 maart 2006 09:47 schreef Brighteyes het volgende:
Jullie gaan niet meer proberen kindjes te krijgen Annemiek?
Het slagingspercentage is en blijft natuurlijk laag. Hou er daarom ook wel rekening mee.
Positive thinking, my way of thinking!
Merisse,
Ik heb met grote bewondering je verhalen gelezen !
ook van andere Fok!kers,
Ik mocht geen kinderen krijgen ! i.v.m mijn gezondheid.
Ik heb een man die daar begrip voor heeft ! Alhoewel hij gek op kinderen is.
Natuurlijk vondt hij ook erg dat wij geen kinderen mochten krijgen net als ik !
Als wij nu kinderen hadden, dan waren ze in de leeftijd van 23 jr ongeveer.
Ik kreeg tranen in mijn ogen. toen ik de topic las.
Het is niet altijd gemakkelijk !!.Wij zijn met zijn tweetjes !
Wij praten toch regelmatig over dat, als wij kinderen hadden gekregen, dat ze dan volwassen waren.
Maar wij genieten zo met zijn tweetjes dan.. Het klinkt hard , maar ik bedoel het niet zo !
Je moet wel zeg maar !
Snappen jullie ? wat ik bedoel?
Iedereen veel sterkte,
Ik heb met grote bewondering je verhalen gelezen !
ook van andere Fok!kers,
Ik mocht geen kinderen krijgen ! i.v.m mijn gezondheid.
Ik heb een man die daar begrip voor heeft ! Alhoewel hij gek op kinderen is.
Natuurlijk vondt hij ook erg dat wij geen kinderen mochten krijgen net als ik !
Als wij nu kinderen hadden, dan waren ze in de leeftijd van 23 jr ongeveer.
Ik kreeg tranen in mijn ogen. toen ik de topic las.
Het is niet altijd gemakkelijk !!.Wij zijn met zijn tweetjes !
Wij praten toch regelmatig over dat, als wij kinderen hadden gekregen, dat ze dan volwassen waren.
Maar wij genieten zo met zijn tweetjes dan.. Het klinkt hard , maar ik bedoel het niet zo !
Je moet wel zeg maar !
Snappen jullie ? wat ik bedoel?
Iedereen veel sterkte,
Lief dat je reageert Haaibaaike
Ik snap je best hoor. Er is een periode geweest dat het verdriet bij mij overheerste, gelukkig nu niet meer. We genieten echt wel van een leven met z'n tweetjes. Met ups en downs uiteraard maar die heeft iedereen.
Ik snap je best hoor. Er is een periode geweest dat het verdriet bij mij overheerste, gelukkig nu niet meer. We genieten echt wel van een leven met z'n tweetjes. Met ups en downs uiteraard maar die heeft iedereen.
Tajno, hoe is het met je? Zijn jullie al begonnen met de IVF?quote:Op zondag 1 januari 2006 18:27 schreef Tajno het volgende:
we kunnen op dit moment ook niet meer dan hopen dat we ergens rond februari mogen starten met onze derde volledige poging en dat die wel gaat slagen. Om dat toch wat te ondersteunen gaan we ditmaal dan ook voor een terugplaatsing met 2 embryootjes.
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Merisse wat lief dat je aan me hebt gedacht!
Om eerlijk te zijn denk ik niet dat we nog hier in dit topic thuishoren, tenminste daar hopen we op. We hebben 9 maart de terugplaatsing gehad van onze 2 emmies en er is er ook 1 in de vriezer gegaan! Totaal onverwacht want dat is in alle voorgaande pogingen nog nooit gelukt.
En eergisteren was de digitest positief en gisteren de Predictor. Pas als die laatste positief zou zijn wilde ik bellen met het ziekenhuis dus 3 april mogen we kijken of het ditmaal wel goedzit.
Al met al zitten we nu dus nog wat tussen wal en schip min of meer. Niet meer niet zwanger maar ook nog niet echt helemaal zwanger voor mijn gevoel tot we een kloppend hartje hebben mogen zien.
Na die eerste echo durf ik ook pas echt mee te gaan schrijven bij Z&G dus tot dan ga ik proberen me zo rustig mogelijk te houden.
Om eerlijk te zijn denk ik niet dat we nog hier in dit topic thuishoren, tenminste daar hopen we op. We hebben 9 maart de terugplaatsing gehad van onze 2 emmies en er is er ook 1 in de vriezer gegaan! Totaal onverwacht want dat is in alle voorgaande pogingen nog nooit gelukt.
En eergisteren was de digitest positief en gisteren de Predictor. Pas als die laatste positief zou zijn wilde ik bellen met het ziekenhuis dus 3 april mogen we kijken of het ditmaal wel goedzit.
Al met al zitten we nu dus nog wat tussen wal en schip min of meer. Niet meer niet zwanger maar ook nog niet echt helemaal zwanger voor mijn gevoel tot we een kloppend hartje hebben mogen zien.
Na die eerste echo durf ik ook pas echt mee te gaan schrijven bij Z&G dus tot dan ga ik proberen me zo rustig mogelijk te houden.
Tajno! Ik weet niet hoe gepast het is in dit topic, maar gefeliciteerd zeg! Echt super! Ik ga heel hard duimen dat het 3 april gewoon lekker wel goed zit!
Mss wil je tot die tijd meekleppen in het topic Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#16) . Daar zitten meer mensen die met IVF en andere behandelingen bezig zijn.
Ik weet niet hoe gepast het is in dit topic, maar gefeliciteerd zeg! Mss wil je tot die tijd meekleppen in het topic Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#16) . Daar zitten meer mensen die met IVF en andere behandelingen bezig zijn.
***
Tajno, wat goed
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Thnx BE en ET. Ik ga zeker even weer bijlezen daar want ik heb tot nu toe met mijn hoofd in de hormonen en spuiten gezeten dus ik loop weer grandioos achter
even kicken
Anderhalf jaar lang geen reacties meer En dat terwijl dot een onderwerp is wat zoveel losmaakt in mensen hun levens.
Zo ook het mijne. Ben nu nog 39, maar ik kan al voor 99,999999% zeggen dat ook mijn toekomst "leeg"blijft. Ik probeer er mee om te gaan, maar het is zo vreselijk moeilijk. En mijn beste vriendin moet over een paar weken bevallen. Ik ben zo blij voor haar, ze heeft me bij alles betrokken, ik was de 1e die hoorde dat ze zwanger was; zelfs haar ouders wisten het later, maar toch moet ik elke dag even slikken als ik haar zie. Heb gister een iniminluierpakje gekocht en toen ik de winkel uitliep wou ik wel gillen....
Maar goed, het is mooi dat ook dit soort topics hier op FOK zijn, en ik hoop dat we de boel weer een beetje levend kunnen maken.....
Hoe is het met iedereen??????
Anderhalf jaar lang geen reacties meer En dat terwijl dot een onderwerp is wat zoveel losmaakt in mensen hun levens.
Zo ook het mijne. Ben nu nog 39, maar ik kan al voor 99,999999% zeggen dat ook mijn toekomst "leeg"blijft. Ik probeer er mee om te gaan, maar het is zo vreselijk moeilijk. En mijn beste vriendin moet over een paar weken bevallen. Ik ben zo blij voor haar, ze heeft me bij alles betrokken, ik was de 1e die hoorde dat ze zwanger was; zelfs haar ouders wisten het later, maar toch moet ik elke dag even slikken als ik haar zie. Heb gister een iniminluierpakje gekocht en toen ik de winkel uitliep wou ik wel gillen....
Maar goed, het is mooi dat ook dit soort topics hier op FOK zijn, en ik hoop dat we de boel weer een beetje levend kunnen maken.....
Hoe is het met iedereen??????
Tass, onderwerp maakt zeker veel los. Goed dat je dit topic weer nieuw leven in blaast.
Inmiddels zijn wij 2 cryo-pogingen en 1 nieuwe IVF-poging verder en nog steeds kinderloos.
Blijft moeilijk.. Zeker deze periode. Gisteren is namelijk mijn beste vriendin (Die ik al ken sinds de kleuterschool) bevallen van haar eerste kindje. We gaan vanavond op kraamvisite en dat vind helemaal niet moeilijk, echt niet... Maar NU zo overdag als we maar alleen thuis wat aan het rommelen zijn, sta ik er wel veel bij stil en moet ik toch wel effe slikken.
Wij zullen ook wel samen blijven zonder kinderen... Ook al zijn we nog jong, sinds 2003 zijn we al aan het dokteren geweest. We hebben het een kans gegeven en helaas, het heeft niet zo mogen zijn. We heben het geprobeerd, dan maar samen verder. Samen hebben we het ook leuk! We hebben nog een poging tegoed vanuit de zorgverzekering, dus misschien mocht het over een poosje toch te moeilijk worden of weer erg gaan kriebelen... We zien wel....
Inmiddels zijn wij 2 cryo-pogingen en 1 nieuwe IVF-poging verder en nog steeds kinderloos.
Blijft moeilijk.. Zeker deze periode. Gisteren is namelijk mijn beste vriendin (Die ik al ken sinds de kleuterschool) bevallen van haar eerste kindje. We gaan vanavond op kraamvisite en dat vind helemaal niet moeilijk, echt niet... Maar NU zo overdag als we maar alleen thuis wat aan het rommelen zijn, sta ik er wel veel bij stil en moet ik toch wel effe slikken.
Wij zullen ook wel samen blijven zonder kinderen... Ook al zijn we nog jong, sinds 2003 zijn we al aan het dokteren geweest. We hebben het een kans gegeven en helaas, het heeft niet zo mogen zijn. We heben het geprobeerd, dan maar samen verder. Samen hebben we het ook leuk! We hebben nog een poging tegoed vanuit de zorgverzekering, dus misschien mocht het over een poosje toch te moeilijk worden of weer erg gaan kriebelen... We zien wel....
Positive thinking, my way of thinking!
Ik wil eigenlijk ook wel meeposten in dit topic, al is het wel een andere situatie.
Wij hadden al een zoontje, maar die stierf vorig jaar, op de leeftijd van 1,5 jaar. Er zullen verder geen kinderen komen, in elk geval geen eigen kinderen. Misschien gaan we nog eens het pleegouder-traject in, maar daar hebben we nog geen definitieve beslissing over genomen.
Verder zijn we gelukkig ook goed in staat om ons leven toch een zinvolle invulling te geven. We hebben ieder onze eigen hobbies, en gelukkig ook een paar gemeenschappelijke, zodat de vrije tijds-besteding goed in balans is.
Wel kijk ik een beetje op tegen de toekomst. Want ook als we oud zijn, zullen we (klein)kinderloos zijn. Dat lijkt me wel erg eenzaam.
Wat jullie schrijven over de gevoelens die andere zwangerschappen/geboortes oproepen; same here! Tijdens het collecteren voor het epilepsiefonds afgelopen week kwam ik bij heel veel jonge gezinnetjes aan de deur, met spelende, kletsende, badderende peuters en kleuters. Moeilijk hoor!
Wij hadden al een zoontje, maar die stierf vorig jaar, op de leeftijd van 1,5 jaar. Er zullen verder geen kinderen komen, in elk geval geen eigen kinderen. Misschien gaan we nog eens het pleegouder-traject in, maar daar hebben we nog geen definitieve beslissing over genomen.
Verder zijn we gelukkig ook goed in staat om ons leven toch een zinvolle invulling te geven. We hebben ieder onze eigen hobbies, en gelukkig ook een paar gemeenschappelijke, zodat de vrije tijds-besteding goed in balans is.
Wel kijk ik een beetje op tegen de toekomst. Want ook als we oud zijn, zullen we (klein)kinderloos zijn. Dat lijkt me wel erg eenzaam.
Wat jullie schrijven over de gevoelens die andere zwangerschappen/geboortes oproepen; same here! Tijdens het collecteren voor het epilepsiefonds afgelopen week kwam ik bij heel veel jonge gezinnetjes aan de deur, met spelende, kletsende, badderende peuters en kleuters. Moeilijk hoor!
... ♥ ik mis je ♥
het is gewoon niet eerlijk en die gedachte komt door de tijd heen steeds weer naar boven.
En die oneerlijkheid kan ik zo boos om worden. Niet dat het enig nut heeft, dat weet ik ook wel.
Ik denk nog maar zelden: waarom? Want ik weet dat er geen antwoord op is. Ik probeer de gedachte dat ik gestrafd word ergens voor maar van me af te zetten, maar soms komt het toch naar boven.
En juist wat phluphy zegt; de toekomst... Ik ben nu 39, word dit jaar 40 en die leeftijd is voor mij de grens. De gedachte dat ik na mijn 40e nog een kind zou krijgen, heeft me altijd tegengestaan. Maar aan de andere kant: wat is leeftijd????? Ik heb een vriend van 22 en die zegt ook dat ik geen 39 ben Hij wil geen kinderen en dat begrijp ik ook want hij is nog zo jong. Dus mij helpen met die wens kan hij ook niet. Niet dat het kan, want ook op zijn zaad reageert mijn lichaam niet.
En nu ben ik met een borstverkleining bezig; en ook dat vind ik moeilijk want hoe struint dat met dat ik mijn lichaam als iets zie dat mij verraad??? Zou ik dan toch aan het accepteren zijn en dan nu, juist nu, die borstverkleining zien als een teken dat mijn lichaam niet iets vreemds is??
Ik weet het allemaal niet meer.
Wel dat ik gisteravond mijn beste vriendin wederom naar het ziekenhuis heb moeten brengen omdat ze bloedde met haar 33 weken. En dan ben ik zo bezorgd, maar ik ben en blijf net zo goed zoooo vreselijkj aloers op haar......
En die oneerlijkheid kan ik zo boos om worden. Niet dat het enig nut heeft, dat weet ik ook wel.
Ik denk nog maar zelden: waarom? Want ik weet dat er geen antwoord op is. Ik probeer de gedachte dat ik gestrafd word ergens voor maar van me af te zetten, maar soms komt het toch naar boven.
En juist wat phluphy zegt; de toekomst... Ik ben nu 39, word dit jaar 40 en die leeftijd is voor mij de grens. De gedachte dat ik na mijn 40e nog een kind zou krijgen, heeft me altijd tegengestaan. Maar aan de andere kant: wat is leeftijd????? Ik heb een vriend van 22 en die zegt ook dat ik geen 39 ben Hij wil geen kinderen en dat begrijp ik ook want hij is nog zo jong. Dus mij helpen met die wens kan hij ook niet. Niet dat het kan, want ook op zijn zaad reageert mijn lichaam niet.
Hij wil geen kinderen en dat begrijp ik ook want hij is nog zo jong. Dus mij helpen met die wens kan hij ook niet. Niet dat het kan, want ook op zijn zaad reageert mijn lichaam niet.En nu ben ik met een borstverkleining bezig; en ook dat vind ik moeilijk want hoe struint dat met dat ik mijn lichaam als iets zie dat mij verraad??? Zou ik dan toch aan het accepteren zijn en dan nu, juist nu, die borstverkleining zien als een teken dat mijn lichaam niet iets vreemds is??
Ik weet het allemaal niet meer.
Wel dat ik gisteravond mijn beste vriendin wederom naar het ziekenhuis heb moeten brengen omdat ze bloedde met haar 33 weken. En dan ben ik zo bezorgd, maar ik ben en blijf net zo goed zoooo vreselijkj aloers op haar......
Het voelt ook oneerlijk, niet rechtvaardig. Waarom de één wel en de ander niet, en wat is dan in hemelsnaam het selectiecriterium?
Tass, ben je niet bang dat je vriend over een aantal jaren wel een kinderwens zal krijgen?
En hoe is het met je vriendin afgelopen?
Tass, ben je niet bang dat je vriend over een aantal jaren wel een kinderwens zal krijgen?
En hoe is het met je vriendin afgelopen?
... ♥ ik mis je ♥
Phluph, dat is idd wat ik vrienden idd ook uit heb gelegd, het is niet alleen nu dat je geen kinderen kan krijgen, maar je hele leven lang kijk je aan de zijlijn mee naar hoogtepunten bij vrienden die samenhangen met hun kinderen, afstuderen, huwelijken, als zij dus weer kinderen krijgen etc. etc.
En het lijkt me dat je daar steeds toch weer even een steek van krijgt.
En het lijkt me dat je daar steeds toch weer even een steek van krijgt.
***
Kun je!quote:Op vrijdag 22 juni 2007 16:29 schreef dvdk het volgende:
ik heb wel wat sperma voor julie hoez hier dus als ik kan helpen...
Produceer een paar liter, smeer jezelf ermee in, lik je handen daarna af en laat het 2 jaar inwerken. Bij voorkeur gedurende die 2 jaar niet eten, drinken of bewegen.
Oh ja, en vooral niet ademhalen!
Dank!
... ♥ ik mis je ♥
quote:Op vrijdag 22 juni 2007 16:33 schreef phluphy het volgende:
[..]
Kun je!
Produceer een paar liter, smeer jezelf ermee in, lik je handen daarna af en laat het 2 jaar inwerken. Bij voorkeur gedurende die 2 jaar niet eten, drinken of bewegen.
Oh ja, en vooral niet ademhalen!
Dank!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Reactie van dvdk is weg, is het topic ook mooi uit zijn AT en hebben we er hopelijk geen last meer van.
Maar ik vind jouw reactie zo mooi Phluph dat ik hem laat staan.
Maar ik vind jouw reactie zo mooi Phluph dat ik hem laat staan.
***
Ik lees hier altijd mee, maar dit is echt de eerste keer dat er een glimlach verschijnt op mijn gezicht.quote:Op vrijdag 22 juni 2007 16:33 schreef phluphy het volgende:
[..]
Kun je!
Produceer een paar liter, smeer jezelf ermee in, lik je handen daarna af en laat het 2 jaar inwerken. Bij voorkeur gedurende die 2 jaar niet eten, drinken of bewegen.
Oh ja, en vooral niet ademhalen!
Dank!
Hey there 
Het gaat goed met me/ons. Het is al maanden geleden dat ik echt gehuild of in de put gezeten heb om onze kinderloosheid.
Gisteren was het wel weer zover en dat wilde ik even kwijt/delen.
Een zus (37) van onze beste vrienden is onlangs zwanger ondanks het spiraaltje. Na de aanvankelijke schrik waren ze er erg blij mee. Gisteren hoorden wij dat ze helaas een miskraam heeft gekregen. Uiteraard waren ze erg verdrietig maar ze hadden tevens besloten dat ze wel bewust voor kinderen willen gaan. Toen ik zei dat er na een miskraam een grotere kans was op een zwangerschap kreeg ik te horen dat ze nu eerst een tijdje voorbehoedsmiddelen gaan gebruiken want ze willen geen decemberkindje!!!
Ik was al aan 't sniffen vanwege de miskraam maar toen kreeg ik het ineens helemaal te kwaad.. Letterlijk.. want ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen hoe je zo rationeel kan denken juist nu je net een miskraam hebt gehad. Dat je dan niet inziet dat je kinderen krijgt en niet neemt en wat voor groot wonder het is als het lukt en goed gaat.
Onze vrienden vonden mijn reactie erg overdreven want het was toch niet ongewoon om kinderen te plannen. Nou m.i. is het dat wel. Ben wel erg geschrokken van de heftigheid van mijn emoties maar ondanks dat blijf ik daarbij.
Het gaat goed met me/ons. Het is al maanden geleden dat ik echt gehuild of in de put gezeten heb om onze kinderloosheid.
Gisteren was het wel weer zover en dat wilde ik even kwijt/delen.
Een zus (37) van onze beste vrienden is onlangs zwanger ondanks het spiraaltje. Na de aanvankelijke schrik waren ze er erg blij mee. Gisteren hoorden wij dat ze helaas een miskraam heeft gekregen. Uiteraard waren ze erg verdrietig maar ze hadden tevens besloten dat ze wel bewust voor kinderen willen gaan. Toen ik zei dat er na een miskraam een grotere kans was op een zwangerschap kreeg ik te horen dat ze nu eerst een tijdje voorbehoedsmiddelen gaan gebruiken want ze willen geen decemberkindje!!!
Ik was al aan 't sniffen vanwege de miskraam maar toen kreeg ik het ineens helemaal te kwaad.. Letterlijk.. want ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen hoe je zo rationeel kan denken juist nu je net een miskraam hebt gehad. Dat je dan niet inziet dat je kinderen krijgt en niet neemt en wat voor groot wonder het is als het lukt en goed gaat.
Onze vrienden vonden mijn reactie erg overdreven want het was toch niet ongewoon om kinderen te plannen. Nou m.i. is het dat wel. Ben wel erg geschrokken van de heftigheid van mijn emoties maar ondanks dat blijf ik daarbij.
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
Sorry maar ik vind het ook niet raar dat ze dat niet willen. Ik wilde na mijn miskraam ook niet meteen weer zwanger worden want dan zou de kleine in juli komen en dat wilde ik niet. Ik snap best dat het op jou en meerdere verkeerd overkomt maar als ze toch weten dat het wel lukt en ze hebben een keuze. Waarom dan niet!
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Meen je dat nou Menicole? Als je een kindje wil maakt het toch geen bal uit wanneer het geboren wordt?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Ja dat denk ik nu ook. Maar op dat moment wild eik dat gewoon niet. Ik weet ook al niet eens meer waarom. Nu heb ik er 1 van augustus. Dus schiet mij maar lek waarom ik dat toen niet wilde. Maar ik snap dus wel dat mensen zo denken.quote:Op woensdag 9 januari 2008 21:12 schreef snoopy het volgende:
Meen je dat nou Menicole? Als je een kindje wil maakt het toch geen bal uit wanneer het geboren wordt?
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Merisse 
Fijn dat het goed met je/jullie gaat! Ik moet vaak aan je denken, en vind het jammer dat ik je hier niet meer zo vaak zie.
Ik kan me jouw gevoelens goed voorstellen. Ik hoop nog steeds op een zwangerschap en wanneer die zich aandient zal me werkelijk worst zijn! En of het goed uitkomt en wat ik er dan voor moet doen of laten of afzeggen, het zij zo. Ik ben zelf een decemberkind en nee, dat is niet leuk, maar ach, maakt het nou echt zoveel uit?
Ik vind het ook vooral vreemd dat zij, haar leeftijd en de miskraam bekijkend, denken dat ze dit proces kunnen controleren.
Fijn dat het goed met je/jullie gaat! Ik moet vaak aan je denken, en vind het jammer dat ik je hier niet meer zo vaak zie.
Ik kan me jouw gevoelens goed voorstellen. Ik hoop nog steeds op een zwangerschap en wanneer die zich aandient zal me werkelijk worst zijn! En of het goed uitkomt en wat ik er dan voor moet doen of laten of afzeggen, het zij zo. Ik ben zelf een decemberkind en nee, dat is niet leuk, maar ach, maakt het nou echt zoveel uit?
Ik vind het ook vooral vreemd dat zij, haar leeftijd en de miskraam bekijkend, denken dat ze dit proces kunnen controleren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat weet je nooit en die keuze heeft eigenlijk niemand.quote:Op woensdag 9 januari 2008 21:08 schreef MeNicole het volgende:
Sorry maar ik vind het ook niet raar dat ze dat niet willen. Ik wilde na mijn miskraam ook niet meteen weer zwanger worden want dan zou de kleine in juli komen en dat wilde ik niet. Ik snap best dat het op jou en meerdere verkeerd overkomt maar als ze toch weten dat het wel lukt en ze hebben een keuze. Waarom dan niet!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Vroeger, als in toen ik een jaar of 12 was. zei ik altijd dat ik zou zorgen dat mijn kind niet (net als ik dus) in de zomervakantie jarig zou zijn.
Pas toen ik serieus over kinderen ging nadenken en mede ook door verhalen van mensen bij wie het niet zo wil lukken realiseerde ik me dat je 'maar' 12 (soms 13) kansen in en jaar hebt en dat dat verdomd weinig is. Wij hebben er dan ook nooit rekening mee gehouden.
Ik snap je idd wel een beetje Merisse, dat mensen er zo makkelijk over kunnen denken. Ik durfde dat echt niet, het risico 1 kans mis te lopen...
En idd, wat miss_sly zegt... die keuze heeft niemand.
Kijk maar naar Bright, kijk maar naar Rottdog... daar kwam/komt een 2e kindje echt niet zomaar aanwaaien...
Pas toen ik serieus over kinderen ging nadenken en mede ook door verhalen van mensen bij wie het niet zo wil lukken realiseerde ik me dat je 'maar' 12 (soms 13) kansen in en jaar hebt en dat dat verdomd weinig is. Wij hebben er dan ook nooit rekening mee gehouden.
Ik snap je idd wel een beetje Merisse, dat mensen er zo makkelijk over kunnen denken. Ik durfde dat echt niet, het risico 1 kans mis te lopen...
En idd, wat miss_sly zegt... die keuze heeft niemand.
Kijk maar naar Bright, kijk maar naar Rottdog... daar kwam/komt een 2e kindje echt niet zomaar aanwaaien...
***
Ik ben zelf van sterrenbeeld Leeuw en toen ik zwanger wilde worden vond ik het wel heel leuk als mijn kindje ook een leeuw zou worden. Nou ja, er viel niks te plannen want zo makkelijk ging het allemaal niet. Maar het is uiteindenlijk wel een leeuwtje geworden. Maar ieder ander sterrenbeeld was ook goed geweest 
Ik begrijp de redenatie van die mensen op zich wel, maar er zal een stuk onwetendheid meespelen. En zo zou ik dat soort opmerkingen dan ook langs me heen laten glijden.
Ik begrijp de redenatie van die mensen op zich wel, maar er zal een stuk onwetendheid meespelen. En zo zou ik dat soort opmerkingen dan ook langs me heen laten glijden.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Merisse, fijn om even wat van je te horen! 
Igraine, ik denk idd dat er een hoop onwetendheid mee zal spelen. Geen voorbeelden als Rottdog of Bright in hun omgeving, waarbij de eerste keer relatief makkelijk ging maar de tweede vele malen moeilijker lijkt te gaan.
Een miskraam is geen garantie op een volgende zwangerschap. Maar die wetenschap zal bij hen nog niet doorgedrongen zijn.
Kan me wel voorstellen dat zulke dingen steken als het zelf je allergrootste wens is en weet dat die nooit in vervulling zal gaan.
Igraine, ik denk idd dat er een hoop onwetendheid mee zal spelen. Geen voorbeelden als Rottdog of Bright in hun omgeving, waarbij de eerste keer relatief makkelijk ging maar de tweede vele malen moeilijker lijkt te gaan.
Een miskraam is geen garantie op een volgende zwangerschap. Maar die wetenschap zal bij hen nog niet doorgedrongen zijn.
Kan me wel voorstellen dat zulke dingen steken als het zelf je allergrootste wens is en weet dat die nooit in vervulling zal gaan.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Na mijn miskraam dacht ik alleen maar: Oh ik kan (snel) zwanger worden dus we wachten toch nog een maand zodat het beter uit komt. Op zo'n moment denk je idd niet: Oh misschien lukt het nooit meer. Je denkt, ben zwanger geweest dus het zit allemaal wel goed! Nu weet ik dat dat dom gedacht is maar toen niet! En ik denk dat hun op dezelfde manier denken.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
|
|
