Ongewenste kinderloosheid (lotgenotencontact)

Lieve Merisse, wat fijn dit! Vind ik. Je klinkt goed. En dat is fijn!
Ik mis je inbreng hier wel. Dat wel. Maar hee, dit gaat natuurlijk om jou en je man! En die jaarlijks terugkerende huwelijksreis alleen al klinkt fantastisch!

Merisse, wat Sugar zegt idd. Je klinkt goed!
Fijn om te lezen!

Hou je taai he! En geniet idd!

Ik sluit me helemaal aan bij mijn voorgangers.
Wat fijn Merisse dat je er zo een weg mee vindt (met Audi - is dat zoeentje dus? mooi zeg! ).

Merisse..... Wow,wat klink jij rustig en vastberaden,niks kan jou meer van je stuk brengen
Ik hoop volgend jaar ook zo te klinken,want ik begin de moed een beetje(erg)op te geven hier.
Ik hoop nog es wat van je te horen,gewoon ff beppen als je er zin in hebt en anders niet
Lijkt me heerlijk,ieder jaar op honeymoon.En een pracht van een auto heb je!.
Veel succes en sterkte met alles

Groetjes,Minoes

Lief Merisje,
Wat een fijne update, ik ben blij dat je jezelf weer een beetje gevonden hebt (zo klinkt het namelijk ) Ik vind je een supervrouw en hoop dat jij en je elk jaar een nog fantastischere huwelijksreis dan het jaar ervoor gaan maken
Dikke

Merisse, ik wil je ff een hele dikke zoen geven

Merisse ik sluit me volledig met mijn voorgangers aan

Merisse wat ontzettend fijn dat je je goed voelt! . Het heeft ook lang nodig denk ik om het te verwerken ofzo...

De laatste tijd begin ik me steeds slechter te voelen. Niks gaat zoals ik het wil. Ik probeer me er ook bij neer te leggen dat ik (voorlopig iig) geen kinderen zal krijgen, omdat ik (tijdelijk) onvruchtbaar ben. Maar het is allemaal wel op te lossen ofzo.
Mijn dieet gaat echt heel erg goed allemaal, ben in ruim 2 maand 16 kilo kwijt en 22 cm omvang , maar ik heb mijn doel nog niet bereikt. Ik ben nog niet zwanger en mijn PCO is ook nog niet weg. De gyn zei dat het door afvallen weg zou gaan. Het is eigenlijk gewoon een hormonen-kwestie, voordat dat allemaal weer goed is kan er zomaar een jaar voorbij zijn en dan nog kan ik (als ik het goed begrepen heb dan) zonder medicijnen niet zwanger worden. Ik zit in een mega-dip en ik vind het heel moeilijk om mezelf er nu weer uit te sleuren ofzo.

Merisse... tja, wat kan ik zeggen...
Ik ben blij dat het je lukt om te genieten en dat het goed met je gaat!

Merisse, wat klink je 'sterk'

Lieve Merisse, ik wil je in ieder geval bedanken voor de afgelopen tijd. Wat hebben we veel meegemaakt in de diverse topics samen. Helaas zonder het zo gewenste resultaat. Ik vind je een topwijf en hoop dat je nog heel veel mooie momenten met je hubbie zal meemaken. Zo'n ultragave auto is wat dat betreft een prachtig begin. En elk jaar op huwelijksreis klinkt heel bekend, dat zijn wij namelijk ook aan het doen

Wij hebben dan nog wel 3 x IVF voor de boeg, maar ook wij nemen langzaam afscheid van het feit ooit biologische ouders te worden. Ik voel enorm met je mee en hoop net zo sterk te zijn tegen de tijd dat wij het voor gezien moeten houden. Jouw nimmeraflatende steun en troostende woorden zijn voor mij erg belangrijk geweest en op dit moment weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen tegen je. Kom gewoon nog af en toe langs, maar vooral geniet van je leven en van elkaar.

Hele dikke kus
Slaapmeisje

Merisse, ik ben blij dat je voor jezelf een beetje 'rust' hebt gevonden in het gebeuren!

Mallemeid, je bent al een heel end dan toch met 16 kilo! Echt goed hoor in 2 maanden tijd....
Ik vind het wel vreemd dat je gyn heeft gezegd dat het 'over' moet gaan als je afgevallen bent, ik heb ook PCO (en aanleg tot overgewicht) maar ook in tijden dat ik 62 kilo woog bij een lengte van 1.75 (in een ver, ver, verleden ) was mijn cyclus zo onregelmatig als maar zijn kan, terwijl je dan toch niet echt kan spreken van overgewicht....

En dat je niet zonder medicijnen zwanger kan worden, tja dat is dan misschien zo maar wat geeft dat joh...Het resultaat is toch uiteindelijk hetzelfde. Ik heb ook pillen moeten slikken om zwanger te raken, maar bij de eerste ronde was het toevallig gelijk raak. Dus hou nog even de moed erin, en ga in ieder geval lekker door met afvallen.

Merissje,

wat vind ik je ongelovelijk sterk zeg, ik ben heel blij dat het goed met je gaat, en dat je uiteindelijk die prachtige auto heb, heerlijk genieten met zijn 2tjes ieder jaar op jullie huwelijksreis, zowieso genieten van mekaar natuurlijk, ben wel blij dat jullie het zo fijn hebben samen.

hou je taai en heel veel succes en sterkte met alles!!

ik denk aan je
Liefs en een dikke knuf
shirley

Merisse

Merisse, dat ziet er goed uit elk jaar op huwelijksreis!
Meid, goed van jou dat je je leven een positieve wending hebt weten te geven. Oa. een nieuwe auto maakt het inderdaad niet goed, maar het geeft je vast een positieve boost, elke keer als je er in stapt (en dat is waarschijnlijk dagelijks?!). Jezelf een beetje kietelen kan zeker geen kwaad. Alle beetjes helpen.
Ik merk dat ik een beetje bewuster leer te genieten van dingen die je als ouders niet zou kunnen doen. Op vakantie hebben we met volle teugen van elkaar kunnen genieten en alleen gedaan waar we zin in hadden.

Dus, om maar in de kietelsfeer te blijven, de volgende vakantie begint zich in mijn hoofd alweer te vormen

Wat betreft onze MMM, ik ben nog steeds negatief t.a.z. een 4e keer IVF. Ik wil die spanning en al die toestanden (nog?) niet weer ondergaan. Achteraf realiseer ik me pas wat het allemaal met me gedaan heeft en het lijkt erop dat het punt genoeg = genoeg is bereikt. Maar een definitieve uitspraak doe ik nog niet...wie weet.

Met verbazing (over mezelf) heb ik naar het programma 'de biologische klok' gekeken, vooral die uitzending die over IVF ging. En dacht bij mezelf, shit, dat heb ik allemaal al 3 keer gedaan. Het hele circus. Ik vond dat heel confronterend.

Anyway, voorbehoedsmiddelen ga ik in iedergeval nooit meer gebruiken, ik let op mijn eten, slik multivitamine met foliumzuur (=routine), geniet van alles (inclusief een wijntje op z'n tijd) en reken maar nergens meer op. Op dit moment geeft dat mij rust.

Waar ik wel veel moeite mee heb is dikke buiken; ook op TV. Toevallig een stukje BigBrother gezien gisteren en ik kan er niet over uit; schandalig gewoon. Zwanger en rokend op TV, je zou ze toch!

Merisse, ik schrijf niet zo heel veel hier, maar ook ik heb veel aan je gehad op nogal wat moeilijke momenten en daar wil ik je ontzettend voor bedanken (aan meer meiden hier trouwens hoor!). Ik wens je alle goeds en vooral, veel plezier samen; dat heb je verdiend.





[ Bericht 29% gewijzigd door katinka op 14-09-2005 17:18:27 ]

merrisse

Hoe tactloos kun je zijn. Kan me goed voorstellen dat je daar heel erg boos om wordt, Merisse.

Merisse

Wat een k*tstreek Merisse! Kan me helemaal voorstellen dat je daar ff van de kaart door raakt. Logisch. Hej en die kaakoperatie, dat is ook geen kattepis; hoezo is dat nodig _{(of wil je dat niet kwijt...?)}

Mèn en OOK nog je baan kwijt? Is je dat nog niet zo heel lang geleden je ook overkomen? Shit!
Het zit je echt even niet mee

Kop op meid, je bent een wereldwijf, onthou dat goed.



_{PS die site boycotten}

Ze weten van jullie situatie Merisse, maar weten ze ook hoe jij er precies over denkt? Dat je er dus niet mee geconfronteerd wil worden en eigenlijk elk onderwerp of i.d wat ook maar zijdelings met zwangerschap te maken heeft wil vermijden??

Ik kan me anders namenlijk best voorstellen dat je een dergelijk mailtje zou versturen.

Eén van mijn beste vriendinnen is ook ongewenst kinderloos en heeft al jaren in MMM achter de rug en toen ik bevallen ben heb ik haar wel een geboortekaartje gestuurd. Ik weet dat ze pisnijdig geweest zou zijn als ik haar 'ontzien' had wat dat betreft of als ik haar niet verteld zou hebben dat ik zwanger was.

het ging hier toch niet om een geboortekaartje?! maar om een site waar je geboortekaartjes kan bestellen! behoorlijk tactloos inderdaad lijkt me. maar goed 't is al uitgepraat begrijp ik.

Oi Merisse
Hiermee zetten ze bijna jullie vriendschap op het spel.

Ookal heb ik hier al heel lang niet meer gereageerd; ik leef met je (jullie dus) mee.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat door dit forum je je veel bewuster wordt van allerlei verschillende scenario's. Ga maar na, in je eigen omgeving ken je misschien een paar stellen die (vooralsnog) ongewenst kinderloos zijn. Maar je hebt niet vaak die diepe gesprekken met hen, waarbij die emoties zo omhoog komen als hier. Vaak omdat je niet weet hoe je hier mee om moet gaan. Het heeft mij mijn ogen geopend. Dankzij jullie openhartigheid ben ik meer in staat om een steun te zijn voor die vrienden. En je moet het toch samen blijven doen hè?
Het zou voor die vrienden van jullie dan ook wel eens een idee kunnen zijn om zich eens wat meer te gaan verdiepen in jullie situatie. Hopelijk stuiten jullie dan minder op onbegrip in de directe omgeving.

Vreemd eigenlijk hè; je directe omgeving weet soms nog minder goed wat er in je omgaat dan "vreemden" die je leert kennen via internet.

Dames, vanuit het diepste van mijn hart; jullie zijn bikkels!

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2005 11:08 schreef bixister het volgende:
het ging hier toch niet om een geboortekaartje?! maar om een site waar je geboortekaartjes kan bestellen! behoorlijk tactloos inderdaad lijkt me. maar goed 't is al uitgepraat begrijp ik.

Ik bedoel ook niet dat t niet tactloos kan zijn. Ik bedoel alleen dat ik het zelf ook gedaan zou kunnen hebben omdat je iemand bv ook niet voor het hoofd wil stoten door diegene overal van buiten te sluiten.
Niet iedereen in diezelfde situatie wil dat.

Wat ik bedoel is, als je niet exact weet hoe iemand ermee om wil gaan kan ik me voorstellen dat je zoiets, zonder lullige bedoelingen, stuurt. Omdat je gewoon niet precies weet waar je dan goed aan doet.

Als ze dat wel weten van Merisse dan is het buitengewoon bot natuurlijk. Maar gelukkig is het inderdaad uitgepraat.

Merisse om ff op jouw verhaal aan te sluiten. Het is te bekend en het is zo vervelend (vooral voor jezelf) om telkens niet te weten hoe je ergens op zult reageren. Net wat je schrijft de ene dag haal je er je schouders over op en de andere dag voel je je op de rand van een of andere enge afgrond. En wat kun je eraan doen? Ik denk weinig tot nix. Het lijkt me dat zoiets idd altijd bij je blijft, en de ene dag zorgt een vers babytje of een dergelijk mailtje voor een glimlach en de andere dag kun je wel huilen. Ik hoop iig dat de vriendschap zo sterk is dat het goedkomt!
Ik weet niet of je ondertussen al naar de kaakchirurg bent geweest en hoe en wat met je werk, maar ook op dat vlak; heeel veel succes en sterkte!

Maar om even te updaten want ik heb al belachelijk lang niet geschreven omdat er ook belachelijk veel gebeurd is. Onze derde IVF en dus tweede volledige, was eerst geslaagd. We waren zwanger van 1 teruggeplaatst embryootje. Helaas hebben we rond de 6e week alweer afscheid moeten nemen van de uitgekomen droom. Het was vooral voor mijzelf een gigantische eye opener op het gebied ongewenst kinderloos zijn (en mss wel blijven). Heb het me nooit zo gerealiseerd maar blijkbaar heb ik altijd in de naïeve illusie geleefd dat wanneer we zwanger mochten worden van de IVF dat dit ook blijvend zou zijn. Het heeft me ook flink veel tijd, tranen en energie gekost om eroverheen te komen. Al met al denk ik dat ik/we er weer sterker uit zijn gekomen. Een grote illusie armer maar ook veel nuchterheid voor terug gekregen. Het blijft altijd een proces van afscheid nemen en zelf denk ik dat de IVF pogingen daarin helpen. Te weten dat we er alles aan proberen en later hebben geprobeerd om onze wens uit te laten komen. Op dit moment sta ik op een wachtlijst om mijn eileiders te laten verwijderen. De enige onderzoeken die op dat gebied gedaan zijn zijn in de USA. Daarbij wordt vooral nadruk gelegt op het niet zwanger kunnen worden door het vocht wat erin zit, en vandaar ook telkens onze twijfel over het er wel of niet uithalen. De professoren hebben dat besluit nu voor ons genomen en ze gaan eruit!
Ook weer een stukje extra afscheid nemen. En om eerlijk te zijn, het helpt me ook weer om straks na de laatste poging in relatieve rust aan het verwerken te gaan. Als ze er eenmaal uit zijn is er echt 0,0% kans op dat (te vaak beschreven) wonderkindje wat er na tig pogingen in de MMM toch is gekomen. En daardoor is er daarna dus ook geen schrijntje 'hoop' zinnig of onzinnig, meer op dat miraculeuze kindje. Dan mogen en kunnen mijn vriend en ik ons 100% op ons richten.

Ik had het gisteravond ook even moeilijk, heel even gehuild en gepraat en toen ging het wel weer. Maar tijdens het aftellen en iedereen gelukkig nieuwjaar wensen moest ik plotseling weer huilen, vorig jaar ook al . Wilde ik helemaal niet maar het overviel me gewoon ofzo. Weer een jaar zonder zwangerschap/kind afgesloten...Maargoed, hopelijk is 2006 een beter jaar

Hoi dames,

Merisse toeval bestaat niet? Mijn beste vriendin is nu ook ong 7 maanden zwanger. Zij willen iig niet weten wat het wordt. En tja ook wij hebben de jaarwisseling met ze 'gevierd'. Gelukkig kan ik er bij haar al goed tegen dat ze langzaamaan steeds een beetje meer zwanger eruit ziet. En de miskraam zijn we ook weer redelijk te boven. Langzaam kijk ik weer vooruit zeker nu de operatie achter de rug is. Het zijn gelukkig mijn eileiders die eruit zouden zijn gegaan en niet mijn eierstokken anders had een volgende IVF ook weinig zin. Door de vele verklevingen die ik heb is het alleen niet zo gelopen als verwacht en heeft de gyn clips geplaatst om te voorkomen dat het vocht in mijn baarmoeder terecht komt. Het onderzoek ik de USA toont aan dat dat vocht 'embryotoxisch' is. Het betekend dat het meestal niet komt tot een goeie innestelling. Ik vermoed zelf ook dat we daarom een miskraam hebben gehad. Aan te tonen is het toch nooit (weet je helaas ook maar al te goed) en we kunnen op dit moment ook niet meer dan hopen dat we ergens rond februari mogen starten met onze derde volledige poging en dat die wel gaat slagen. Om dat toch wat te ondersteunen gaan we ditmaal dan ook voor een terugplaatsing met 2 embryootjes. De gyn is iig meegegaan in mijn verzoek om de eileiders te verwijderen terwijl hij daar eerst helemaal geen voorstander van was.
Super dat jij de jaarwisseling zo goed bent doorgekomen! Berusting komt ook niet van vandaag op morgen volgens mij. Maar alle stapjes voorwaarts zijn het waard om gevierd te worden! Hopelijk gaat het met de dag beter!

Mallemeid, het gevoel ken ik zoo goed. Maar ik wilde me perse gisteren groot houden (geen idee waarom?!) en dat is me gelukt. Echt die laatste seconden van die klok moest ik echt de andere kant op kijken en helemaal niet naar de zwangere buik die naast me zat. An sich was ik erg blij dat we het met alleen een stel heel goede vrienden gevierd hebben ik weet niet of ik wanneer het bij mijn ouders bv was geweest er zonder traan door was gekomen. En toch vind ik tranen niets om je voor te schamen als ze eruit moeten moeten ze eruit!
Kan ook alleen maar voor iedereen hopen dat 2006 op welk vlak dan ook een topjaar mag worden!

Ik weet het eigenlijk niet...
Waarschijnlijk denken zij hier goed aan te doen en beseffen ze niet dat ze de plank volledig mis slaan door het 2 weken na dato te doen dmv een e-mailtje, geen kaartje etc.

Leuk is het iig niet nee.

Merisse, ik denk dat ze niet meer goed weten wat nou wel en niet goed is. Ze hebben waarschijnlijk met de beste bedoelingen dat mailtje gestuurd over die nieuwe business, en dat is heel ongelukkig uitgepakt. Ik kan me voorstellen dat je dan een beetje "verlamt" en helemaal niets meer durft. Ik zou het dus niet opvatten als iets lulligs, maar meer enorme onhandigheid over wat nu te doen en angst je opnieuw te kwetsen.

Ik snap het wel, merisse, ik zou denken: als ze al zo 'over de rooie' gaat van een site met voorbeeldkaartjes, dan ga ik het haar (en mezelf, want trots op je kroost) het niet aan doen om een echt kaartje te sturen, dat zal dan nog wel pijnlijker zijn. Dus nee, vreemd vind ik het niet, ik kan me voorstellen dat je geen flauw idee hebt hoe ermee om te gaan.

Ja ik denk wel dat je dat een beetje over jezelf afgeroepen hebt. Doordat mensen niet weten hoe je ergens op zult reageren (wat je zelf al niet eens weet zoals je zei) durven ze minder. Zeker na de laatste, goedbedoelde, actie.

Persoonlijk denk ik, door het plaatje van hun eigen site als hint mee te sturen, dat het voor hen zelfs nog iets onduidelijker wordt.

ik vind 't -zacht gezegd- weer een knap onhandige actie van die vrienden merisse! en tsja, kraamvisite... heel moeilijk, maar niet gaan lijkt me ergens uiteindelijk net zo moeilijk. succes met de beslissing.

Merisse, ik neem idd maar aan dat je vriendin het goed bedoeld en oprecht bezorgd is. Ik zou naar haar luisteren en als je vind dat ze geen gelijk heeft dat ook rustig zeggen. Je kunt haar rustig uitleggen dat het koor niets te maken heeft met andere dingen. Ik neem aan dat je vriendin weet van je ongewenste kinderloosheid en logischerwijs maakt ze zich dan zorgen (hoewel ze misschien te veel invuld ) gewoon rustig blijven en jezelf zijn en het positieve ervan inzien (een lieve vriendin die zich onterecht zorgen maakt) sterkte! komt wel goed

Merisse, ik ben het wel met Belana eens, die vriendin bedoelt het waarschijnlijk gewoon goed. Maar ik kan me voorstellen dat je in de stress zit. Zelf heb je het idee dat dingen lekker gaan lopen en dan komt iemand weer even het een en ander bij je losmaken. Sterkte

Als ik het bovenstaande verhaal zo eens lees is er helemaal niet zo veel mis met je hoor! Je vind het niet leuk meer bij het zingen en dus ga je naar huis. Lijkt me een prima instelling, het moet toch een hobby blijven? Althans... dwz als je niet onmisbaar bent. Je kan als solist moeilijk gewoon zomaar weg lopen.

En dat die vriendin met je wil praten... ze zal het best heel goed bedoelen maar ik zou, als ik jou was, eerlijk tegen haar zeggen dat je waardeert wat ze probeert te doen maar dat je graag wil dat zij gewoon een vriendin van je is, en dat als jij denkt dat je hulp nodig hebt, dat je dat dan zelf zou gaan zoeken.
Ik kan me namelijk wel goed voorstellen dat je voelt dat je wel heel erg bekeken en geanalyseerd word.

Natuurlijk is het ok en lief als vriendinnen je een beetje in de gaten houden, daar zijn het vriendinnen voor, maar ik denk niet dat het goed is dat juist de psychologe van het stel dat tegen jou gaat zeggen.
Ik zou zo bang worden dat het de vriendschap zou schaden...

Lastig hoor...
Heb je het idee dat ze ergens wel een beetje gelijk hebben? Of slaan ze de plank volledig mis?

Poeh, Merisse, wat een supervreemde en stomme zet van haar om dat via je man aan te kaarten. Zou bij mij helemaal in het verkeerde keelgat schieten. De inhoud trouwens ook!

Ik zou proberen de verschillende "onderdelen" van zo'n gesprek (en het inititatief ertoe) los van elkaar te bespreken. Dus zowel haar aanpak, via je man, als haar ongevraagde analyse en als je dan nog genoeg zin hebt open te zijn over wat je voelt, ook je gevoel bespreken. Maar voorkomen dat alles troebel wordt door al die extra dingen eromheen, dat lijkt me het best en het fijnst.

En wat is je gevoel, zit er wat in haar bezorgdheid, of ziet ze het gewoon helemaal verkeerd? Of lukt het je niet om daar een goeie uitspraak over te doen nog?

Ja, ik kom dan weer met een ander advies dan Belana. Naar mijn mening moet je je dit niet laten opdringen. Natuurlijk is het goedbedoeld en wil ze je helpen, maar op deze manier wordt het vanavond een heel geforceerd gesprek waar jij vreselijk tegenop ziet. Mijn ervaring is dat dit soort goedbedoelde initiatieven volledig averechts kunnen werken.

quote:

Op maandag 27 februari 2006 09:50 schreef Merisse het volgende:
Ik heb het gevoel dat mij iets opgedrongen wordt wat ik zelf niet zo voel. Ik voel me aangevallen en onder curatele gesteld. Ik zou natuurlijk kunnen weigeren met haar te praten maar ze wil me helpen en dat geloof ik ook wel.

Heeft er iemand nog goede raad, adviezen, zienswijzen? Ik ben zo in de stress hierover

Ik zou zelf afbellen met de boodschap dat je haar bezorgdheid oprecht waardeert, maar dat je geen zin hebt in een gesprek over gevoelens die je zelf niet zo hebt. Toch jammer om voor zoiets in de stress te zitten?

Ja, ik neig zelf ook meer naar niet erop ingaan, inhoudelijk. Mij zou het ook niets lijken.

quote:

Op maandag 27 februari 2006 10:02 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik zou zelf afbellen met de boodschap dat je haar bezorgdheid oprecht waardeert, maar dat je geen zin hebt in een gesprek over gevoelens die je zelf niet zo hebt. Toch jammer om voor zoiets in de stress te zitten?

Maar weet je wat nou zo jammer is, als ze dit zou doen, dan komt dat weer over als 'onaardig' of 'kop in het zand stekerig'.
Je bent dan eigenlijk al in een hoek gedrukt voor je er zelf ook maar iets over hebt kunnen zeggen.

Ik ga meestal niet verder dan 'Gaat het wel goed met je?' ipv allerlei vermoedens die ik evt. heb hardop uit te spreken... Oh, en al helemaal niet achter mijn rug om met mijn vent bespreken... Het is net of je zelf niet meer competent bent of zo.