Ouders pakken geld af

Verschilt trouwens blijkbaar erg per kind. Mijn neefje is 9 en hij speelt bij mijn ouders soms ook GTA. Ik merk geen enkele verandering in zijn gedrag, maar ik moet zeggen dat hij ook zeer non-agressief is en het spelletje vooral grappig vindt.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 12:53 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Kan goed zijn dat het invloed heeft op hun gedrag, maar dan kun je ze toch beter leren daar goed mee om te gaan? Anders gaan ze het misschien op hun 18e spelen en dan echt iemand in elkaar rammen op straat...

Ik had vroeger altijd het idee dat de tv of computer spelletjes geen invloed hadden op het gedrag van kinderen. Schoof dat altijd op een slechte opvoeding, of zoals jij zegt, onvoldoende met je kinderen praten.

Toen ik dit zag gebeuren, zag ik echt het figuurtje van GTA effe lekker aan 't rammen.

Denk niet dat volwassenen hier geweldadig van worden. Ga er vanuit dat volwassenen wel kunnen relativeren en werkelijkheid en fictie uit elkaar kunnen houden. Hoewel ik toch ergens ook wel denk dat het toenemende geweld in de samenleving toch mogelijk wel een gevolg kan zijn van dit soort spellen en geweld op tv. Dus letterlijk kopieergedrag. Zie ook het "slapping" gedoe tegenwoordig.
Maar het kan natuurlijk ook wel zo zijn dat kinderen die hier niet mee opgroeien, zo'n spel niet eens willen spelen als ze volwassen zijn. Ik vind het bijvoorbeeld een stom spel, veel te geweldadig. Je sleurt mensen uit hun auto en slaat die met een knuppel in elkaar. Nou, geweldig leuk hoor!! Het is nog erger dan Doom en dat vond ik al erg.

Anyway, als ze 18 zijn kan ik ze niet meer verbieden dit spel te spelen. Ze zijn dan volwassen en mogen dat dan zelf weten.

Ik vind GTA zelf enorm lachen eigenlijk. Maar goed, kun je ze dan niet beter nu alvast leren om werkelijkheid en fictie te onderscheiden? Da's niet iets wat 'zomaar' komt op de dag dat je 18 wordt.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 12:55 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Verschilt trouwens blijkbaar erg per kind. Mijn neefje is 9 en hij speelt bij mijn ouders soms ook GTA. Ik merk geen enkele verandering in zijn gedrag, maar ik moet zeggen dat hij ook zeer non-agressief is en het spelletje vooral grappig vindt.

Mijn kinderen zijn over het algemeen ook niet zo agressief. Schrok dan ook geweldig toen dat gebeurde.
Het was trouwens ook niet met één van de eerste delen. Daar reageerden ze niet zo op. Het gebeurde pas toen ze het laatste deel gekocht hadden. Vice city. Die is naar mijn mening veel te realistisch.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:02 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Ik vind GTA zelf enorm lachen eigenlijk. Maar goed, kun je ze dan niet beter nu alvast leren om werkelijkheid en fictie te onderscheiden? Da's niet iets wat 'zomaar' komt op de dag dat je 18 wordt.

Rond die leeftijd (nja, 13-14 that is) mocht ik van m'n ouders niet naar Tour of Duty kijken omdat ze dat te bloederig vonden. Naar mijn idee hadden ze het verbod dus niet goed uitgelegd en dat maakte het des te pijnlijker om het aan klasgenootjes uit te leggen als die het wel gezien hadden. Daarbovenop kwam nog dat toen ik het een paar jaar later zag ik het eigenlijk niet eens zo heftig vond en daarom juist nog minder begrip voor het verbod kreeg.

Erop terugkijkend denk ik dat het effect voornamelijk negatief is geweest en dat m'n ouders een kans gemist hebben om samen een paar afleveringen te kijken en er commentaar op te geven.

edit: Gia stelt min of meer tussen de regels door dat ze het wel vergeten als ze het even niet gespeeld hebben, maar ik denk juist dat ze er continu negatief aan herinnerd worden door gesprekken met klasgenootjes en dat "preventief verbieden" juist slecht is. Dit in tegenstelling tot vroeger, toen ivm een andere maatschappijinrichting dat wat minder sterk telde.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:02 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Ik vind GTA zelf enorm lachen eigenlijk. Maar goed, kun je ze dan niet beter nu alvast leren om werkelijkheid en fictie te onderscheiden? Da's niet iets wat 'zomaar' komt op de dag dat je 18 wordt.

Zoals ik als zei, daar hebben ze geen moeite mee. Het is puur kopieer gedrag. Ze doen na wat ze zien.
Kinderen die in een wijk opgroeien waar veel geweldadigheid voorkomt, gaan dat op den duur ook makkelijker overnemen. Ze doen wat ze zien. Heeft m.i. niets te maken met onderscheid tussen werkelijkheid en fictie. Wat ik bedoelde in die post is dat je op je 18de wellicht makkelijker kunt relativeren. Dat je beter in de gaten hebt dat je zoiets niet in werkelijkheid mag doen.

Mijn kinderen hebben overigens vrijwel nooit ruzie met andere kinderen en vechten nooit. Dus geweldadig zijn ze niet. Met dat spel werden ze dat wel. Nu zonder is het weer rustig.

En uiteraard hebben we hier met ze over gesproken. Ze weten dus heel goed waarom dat spel weggelegd is. En ik zie niet in waarom ze gewoon een spel voor 18 jaar en ouder zouden moeten blijven spelen om te leren hier mee om te gaan. Het spel is niet voor niets voor 18 +

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:07 schreef MouseOver het volgende:
Rond die leeftijd (nja, 13-14 that is) mocht ik van m'n ouders niet naar Tour of Duty kijken omdat ze dat te bloederig vonden. Naar mijn idee hadden ze het verbod dus niet goed uitgelegd en dat maakte het des te pijnlijker om het aan klasgenootjes uit te leggen als die het wel gezien hadden. Daarbovenop kwam nog dat toen ik het een paar jaar later zag ik het eigenlijk niet eens zo heftig vond en daarom juist nog minder begrip voor het verbod kreeg.

Erop terugkijkend denk ik dat het effect voornamelijk negatief is geweest en dat m'n ouders een kans gemist hebben om samen een paar afleveringen te kijken en er commentaar op te geven.

Je bent maar één jaar jonger dan ik. Ik keek wel altijd naar Tour of Duty. Kan me niet herinneren dat het superheftig was, maar het heeft wel veel indruk op me gemaakt. Maar dan in de goede zin van oorlog = klote. Dus ja, misschien was het goed geweest als je er juist wél naar had gekeken.

Even geheel offtopic: de soundtrack van ToD

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:08 schreef Gia het volgende:
Mijn kinderen hebben overigens vrijwel nooit ruzie met andere kinderen en vechten nooit. Dus geweldadig zijn ze niet. Met dat spel werden ze dat wel. Nu zonder is het weer rustig.

En uiteraard hebben we hier met ze over gesproken. Ze weten dus heel goed waarom dat spel weggelegd is. En ik zie niet in waarom ze gewoon een spel voor 18 jaar en ouder zouden moeten blijven spelen om te leren hier mee om te gaan. Het spel is niet voor niets voor 18 +

Okee, goed dat je het in elk geval hebt uitgelegd. Konden ze zich inleven in jullie redenering?

Toch zou ik zelf graag willen dat ze zouden leren om het te relativeren. Dus juist wel laten spelen, maar leren ermee om te gaan. Maar goed, ik wil geeneens kinderen, dus waar lul ik over.

Ik ben 15 jaar ouder. Keek overigens ook naar Tour of Duty. Denk dat in die tijd veel ouders erg bezorgd waren over toenemende geweldadige programma's op tv. Misschien wel te bezorgd. Niks mis met ToD.
De kinderen van mijn schoonzus mochten niet eens naar Pokémon kijken, want dat was te geweldadig!!!

Kijk dat lijkt me wat overdreven.

Maar goed, we dwalen af.
Mijn punt is, dat alles wat van de kinderen is, in principe nog steeds ons eigendom is, dus inclusief hun geld. Tot hun 18de is zelfs hun onderbroek nog niet van zichzelf!! Wettelijk gezien dan.

Ethisch gezien is het natuurlijk een heel andere kwestie.

Maar ik denk dus dat de ouders van TS alle recht hadden dit te doen. Of het nou de verstandigste manier was om het gedrag van hun zoon te corrigeren, weet ik niet. Denk het niet. Hier is het ook weleens van die onzin: Kijkt de ene de andere aan en trekt een raar gezicht of maakt een raar geluid. Jongste irriteert zich daaraan en wordt boos, oudste gaat gewoon door, jongste wordt nog bozer. Sfeer weg. Wij vragen of ze effe normaal willen doen. Oudste super onschuldig: "Ik deed niks". Jongste super verontwaardigd: "Wel, hij zat gek te doen en daar kan ik niet tegen".

Tja, wat doe je dan? Tegen de oudste zeggen dat hij zich eens moet gaan gedragen naar zijn leeftijd en tegen de jongste zeggen dat hij eens niet zo gauw geïrriteerd moet zijn.

Verwacht dat het zoiets dergelijks is geweest bij TS. En als zoiets echt dag in dag uit gebeurd, kan ik me wel voorstellen dat die ouders het op een bepaald moment beu zijn. Dat niets meer echt hielp en dit een poging is hun zoon te leren zich te gedragen tijdens het eten.

Je krijgt nu eenmaal geen gebruiksaanwijzing bij die kids. De ene denkt het zo te doen en de ander doet het anders. En wat voor het ene kind werkt hoeft voor een ander kind weer helemaal niet te werken. Daarom kan ook niemand bepalen hoe jij je kinderen op moet voeden.

Vind dit persoonlijk niet de handigste straf, zou het zelf niet doen.

Daar kunnen we het over eens zijn. Ik vind de straf ook niet proportioneel. ¤ 20,- is best veel geld voor een kind van 15. Die jongen heeft daar keihard voor gewerkt. Had z'n broertje trouwens ook straf gekregen?

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:12 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Okee, goed dat je het in elk geval hebt uitgelegd. Konden ze zich inleven in jullie redenering?

Toch zou ik zelf graag willen dat ze zouden leren om het te relativeren. Dus juist wel laten spelen, maar leren ermee om te gaan. Maar goed, ik wil geeneens kinderen, dus waar lul ik over.

Sinds dat voorval mogen ze ook geen spellen meer kopen met een 16 + of 18 + rating.

Woensdag hebben ze Medal of honor gekocht. Dat is voor 12 +. Wordt ook in geschoten. Lijkt een beetje op Wolfenstein en zo, maar dan zonder bloed. Ziet er toch een heel stuk minder geweldadig uit.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:23 schreef Gia het volgende:
Ik ben 15 jaar ouder. Keek overigens ook naar Tour of Duty. Denk dat in die tijd veel ouders erg bezorgd waren over toenemende geweldadige programma's op tv. Misschien wel te bezorgd. Niks mis met ToD.
De kinderen van mijn schoonzus mochten niet eens naar Pokémon kijken, want dat was te geweldadig!!!

Kijk dat lijkt me wat overdreven.

Maar goed, we dwalen af.
Mijn punt is, dat alles wat van de kinderen is, in principe nog steeds ons eigendom is, dus inclusief hun geld. Tot hun 18de is zelfs hun onderbroek nog niet van zichzelf!! Wettelijk gezien dan.

Ethisch gezien is het natuurlijk een heel andere kwestie.

Maar ik denk dus dat de ouders van TS alle recht hadden dit te doen. Of het nou de verstandigste manier was om het gedrag van hun zoon te corrigeren, weet ik niet. Denk het niet. Hier is het ook weleens van die onzin: Kijkt de ene de andere aan en trekt een raar gezicht of maakt een raar geluid. Jongste irriteert zich daaraan en wordt boos, oudste gaat gewoon door, jongste wordt nog bozer. Sfeer weg. Wij vragen of ze effe normaal willen doen. Oudste super onschuldig: "Ik deed niks". Jongste super verontwaardigd: "Wel, hij zat gek te doen en daar kan ik niet tegen".

Tja, wat doe je dan? Tegen de oudste zeggen dat hij zich eens moet gaan gedragen naar zijn leeftijd en tegen de jongste zeggen dat hij eens niet zo gauw geïrriteerd moet zijn.

Verwacht dat het zoiets dergelijks is geweest bij TS. En als zoiets echt dag in dag uit gebeurd, kan ik me wel voorstellen dat die ouders het op een bepaald moment beu zijn. Dat niets meer echt hielp en dit een poging is hun zoon te leren zich te gedragen tijdens het eten.

Je krijgt nu eenmaal geen gebruiksaanwijzing bij die kids. De ene denkt het zo te doen en de ander doet het anders. En wat voor het ene kind werkt hoeft voor een ander kind weer helemaal niet te werken. Daarom kan ook niemand bepalen hoe jij je kinderen op moet voeden.

Vind dit persoonlijk niet de handigste straf, zou het zelf niet doen.

Hmm, maar zou het ethische aspect bij het opvoeden niet veel belangrijker moeten zijn dan het juridische?

Ik geef trouwens toe dat kinderren opvoeden me gruwelijk lastig lijkt, ik ben benieuwd hoe ik dat tzt ga doen

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:27 schreef MouseOver het volgende:
Ik geef trouwens toe dat kinderren opvoeden me gruwelijk lastig lijkt,

Het is geen verplichte zaak hoor. Maar goed, ondanks het feit dat ik geen kinderen wil, heb ik wel vrij duidelijke ideeën over opvoeden. Natuurlijk ook vanuit mijn opleiding. En vanuit het feit dat ik vind dat mijn ouders het ontzettend goed hebben aangepakt.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:27 schreef MouseOver het volgende:

[..]

Hmm, maar zou het ethische aspect bij het opvoeden niet veel belangrijker moeten zijn dan het juridische?

Tuurlijk wel. Ze moeten leren zuinig te zijn op hun spullen. Ze moeten leren met geld om te gaan. Maar ze moeten ook leren zuinig te zijn op de spullen van anderen en dat het vergoed moet worden als je iets stuk maakt. En dan vind ik het echt niet erg om een kind in zijn portemonnee te treffen.

Stel je voor: hij molt iets bij een vriendje waar hij ruzie mee heeft. Kan je dat wel op gaan geven aan de verzekering, want kinderen zijn nog niet verantwoordelijk voor hun daden, maar ik denk dat zelf betalen beter werkt. (ligt natuurlijk ook aan de hoogte van de schade)

Als mijn kind zonder licht fietst en een bekeuring krijgt, mag hij die ook zelf betalen. En doet hij dat niet, dan doe ik dat voor hem, van zijn geld.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:30 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Het is geen verplichte zaak hoor. Maar goed, ondanks het feit dat ik geen kinderen wil, heb ik wel vrij duidelijke ideeën over opvoeden. Natuurlijk ook vanuit mijn opleiding. En vanuit het feit dat ik vind dat mijn ouders het ontzettend goed hebben aangepakt.

Volgens mij is kinderen opvoeden bij uitstek iets wat veel zwaarder is als je het te weloverwogen doet. Ook al zal het eindresultaat mogelijk beter kunnen zijn.

Volgens mij zijn de mensen die het gewoon op een verstandige en doordachte manier aanpakken, zonder er verder te veel over na te denken het beste af.

De nieuwe keuken die hier nieuw is geplaatst, heb ik betaald.............uhhhhhhh.......ik bedoel voorgeschoten. Jammer dat ik er nog geen cent van heb terug gezien.

Ook een vorm van geld afpakken.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:33 schreef Gia het volgende:

[..]

Tuurlijk wel. Ze moeten leren zuinig te zijn op hun spullen. Ze moeten leren met geld om te gaan. Maar ze moeten ook leren zuinig te zijn op de spullen van anderen en dat het vergoed moet worden als je iets stuk maakt. En dan vind ik het echt niet erg om een kind in zijn portemonnee te treffen.

Stel je voor: hij molt iets bij een vriendje waar hij ruzie mee heeft. Kan je dat wel op gaan geven aan de verzekering, want kinderen zijn nog niet verantwoordelijk voor hun daden, maar ik denk dat zelf betalen beter werkt. (ligt natuurlijk ook aan de hoogte van de schade)

Als mijn kind zonder licht fietst en een bekeuring krijgt, mag hij die ook zelf betalen. En doet hij dat niet, dan doe ik dat voor hem, van zijn geld.

Helemaal mee eens

Alleen twijfel ik of je dat ook kunt laten gelden voor zoiets subjectiefs als een verpeste maaltijd. Ook al omdat de schuldvraag niet helemaal duidelijk was.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:35 schreef Marczilla het volgende:
De nieuwe keuken die hier nieuw is geplaatst, heb ik betaald.............uhhhhhhh.......ik bedoel voorgeschoten. Jammer dat ik er nog geen cent van heb terug gezien.

Ook een vorm van geld afpakken.

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:34 schreef MouseOver het volgende:
Volgens mij is kinderen opvoeden bij uitstek iets wat veel zwaarder is als je het te weloverwogen doet. Ook al zal het eindresultaat mogelijk beter kunnen zijn.

Volgens mij zijn de mensen die het gewoon op een verstandige en doordachte manier aanpakken, zonder er verder te veel over na te denken het beste af.

Kun je iets op een verstandige en doordachte manier aanpakken zonder verder te veel na te denken?

quote:

Op vrijdag 3 juni 2005 13:34 schreef MouseOver het volgende:

[..]

Volgens mij is kinderen opvoeden bij uitstek iets wat veel zwaarder is als je het te weloverwogen doet. Ook al zal het eindresultaat mogelijk beter kunnen zijn.

Volgens mij zijn de mensen die het gewoon op een verstandige en doordachte manier aanpakken, zonder er verder te veel over na te denken het beste af.

Denk ik ook. Iemand met een cursus kinderpsychologie doet het nog niet per definitie beter dan iemand die gewoon ergens op de administratie werkt.

Ik ken iemand die psychologie heeft gestudeerd en die altijd iedereen loopt te analyseren. Je zou er maar mee samenwonen! Het zou je moeder maar zijn! Lijkt me vreselijk.

Opleiding is nog geen waarborg dat je je kinderen de juiste opvoeding kunt geven. Je kunt ideeën zat hebben, maar de praktijk is altijd anders.

Wij hebben wel bepaalde principes, maar voor de rest gaat het zo'n beetje uit de losse pols. En iedereen maakt fouten. Is gewoon menselijk. Toch hoor ik nooit klachten over onze kinderen. Altijd complimentjes van verenigingen en school dat ze zo goed meedoen en nooit lastig zijn. Dat het thuis weleens anders is, vind ik dan minder belangrijk. Ze weten schijnbaar hoe het hoort.