R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat bedoel ikquote:Op woensdag 29 juni 2005 10:12 schreef Nijna het volgende:
[..]
Al zou het het placebo effect zijn, als je je er stabieler door voelt is t oke toch?!
Wat werkt, dat werkt
Slik ook al jaren seroxat tegen angst/paniekaanvallen maar heb als naar bijverschijnsel dat ik heel veel zweet zijn er meer die daar last van heben?
Jah,o.a.daarom ben ik ermee gestoptquote:Op vrijdag 1 juli 2005 22:29 schreef Rottdog het volgende:
Slik ook al jaren seroxat tegen angst/paniekaanvallen maar heb als naar bijverschijnsel dat ik heel veel zweet zijn er meer die daar last van heben?
Ok, even een hele lange vraag:
Ik ben vroeger echt heel erg verlegen geweest, durfde amper zomaar me iemand te praten (laat staan vrouwen). Bang voor reacties van wat anderen over mij zouden denken, dat ik saai zou overkomen denk ik. Hierdoor dachten mensen vaak dat ik meer een loner was,, met name omdat ik me ongemakkelijk voelde in een omgeving met meer mensen. Dit maakte alles alleen maar erger voor mij. Toen ik wat meer begon te drinken merkte ik dat ik gewoon met mensen kon praten en me schijnbaar wel gezellig vonden, want ik werdt vaker uitgevraagd, vaker voorzitten en uiteindelijk ook andere dingen dan uitgaan, dagjes weg middagje stad in ed.
Dit is voor mij een erg grote vooruitgang geweest, en sindsdien ben ik veel minder verlegen, en drink ik ook weer stukken minder omdat ik nu door heb dat ik helemaal niet saai overkom en ik gewoon dingen kan doen zonder dat mensen meteen raar over me gaan denken oid.
Dit heeft me vandaag tot denken gezet. Mn vriendin heeft heel erg last van twijfels/depresies. Ze twijfeld echt over alles en iedereen, ook over mij dus. Dit doet ze al zo lang als ze zich kan herinneren. Als ze down is, wil ze eigenlijk niet sporten, naar vrienden toe, ed, wat het alleen maar erger maakt volgens ons beiden.
Stel: Ze zou een tijdje medicijnen slikken om deze "kwalen" te onderdrukken, is er dan een kans dat ze erachter komt dat dat twijfelen helemaal niet nodig is (in combi met minder depresies) en het twijfelen minder wordt? Wat meespeeld is dat zij zelf medicijnen niet ziet zitten, aangezien deze onderdrukken en ze deze niet als oplossing ziet. Ze denkt ook dat het erfelijk is aangezien haar zus hetzelfde heeft. Ze is al vaker naar een psycholoog geweest, dat hielp vaak maar tijdelijk. Ik ben bang dat het twijfelen net als mijn verlegen zijn een gewoonte word, en ze er zo niet afkomt. Of zullen de medicijnen echter alleen maar als tijdelijke oplossing het down zijn onderdrukken?
Ze weet et zelf nog niet dat ik met dit idee bezig ben, ik wil eerst graag wat meer hierover weten. Iemand een mening hierover, of tips?
Ik ben vroeger echt heel erg verlegen geweest, durfde amper zomaar me iemand te praten (laat staan vrouwen). Bang voor reacties van wat anderen over mij zouden denken, dat ik saai zou overkomen denk ik. Hierdoor dachten mensen vaak dat ik meer een loner was,, met name omdat ik me ongemakkelijk voelde in een omgeving met meer mensen. Dit maakte alles alleen maar erger voor mij. Toen ik wat meer begon te drinken merkte ik dat ik gewoon met mensen kon praten en me schijnbaar wel gezellig vonden, want ik werdt vaker uitgevraagd, vaker voorzitten en uiteindelijk ook andere dingen dan uitgaan, dagjes weg middagje stad in ed.
Dit is voor mij een erg grote vooruitgang geweest, en sindsdien ben ik veel minder verlegen, en drink ik ook weer stukken minder omdat ik nu door heb dat ik helemaal niet saai overkom en ik gewoon dingen kan doen zonder dat mensen meteen raar over me gaan denken oid.
Dit heeft me vandaag tot denken gezet. Mn vriendin heeft heel erg last van twijfels/depresies. Ze twijfeld echt over alles en iedereen, ook over mij dus. Dit doet ze al zo lang als ze zich kan herinneren. Als ze down is, wil ze eigenlijk niet sporten, naar vrienden toe, ed, wat het alleen maar erger maakt volgens ons beiden.
Stel: Ze zou een tijdje medicijnen slikken om deze "kwalen" te onderdrukken, is er dan een kans dat ze erachter komt dat dat twijfelen helemaal niet nodig is (in combi met minder depresies) en het twijfelen minder wordt? Wat meespeeld is dat zij zelf medicijnen niet ziet zitten, aangezien deze onderdrukken en ze deze niet als oplossing ziet. Ze denkt ook dat het erfelijk is aangezien haar zus hetzelfde heeft. Ze is al vaker naar een psycholoog geweest, dat hielp vaak maar tijdelijk. Ik ben bang dat het twijfelen net als mijn verlegen zijn een gewoonte word, en ze er zo niet afkomt. Of zullen de medicijnen echter alleen maar als tijdelijke oplossing het down zijn onderdrukken?
Ze weet et zelf nog niet dat ik met dit idee bezig ben, ik wil eerst graag wat meer hierover weten. Iemand een mening hierover, of tips?
Zuipen doen we allemaal....
Ik slik nu al ruim een jaar citalopram en daarvoor heb ik een half jaar seroxat gebruikt. Op zich gaat alles goed nu, weinig bijwerkingen. Het enige probleem is dat ik gestaag steeds meer aankom
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die weten of die extra kilo's er weer makkelijk af gaan wanneer je met de medicatie stopt. Over een tijdje mag ik gaan afbouwen en als ik weet dat die extra's kilo's straks weer verdwijnen hoef ik me er nu niet zo'n zorgen om te maken.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die weten of die extra kilo's er weer makkelijk af gaan wanneer je met de medicatie stopt. Over een tijdje mag ik gaan afbouwen en als ik weet dat die extra's kilo's straks weer verdwijnen hoef ik me er nu niet zo'n zorgen om te maken.
Ik heb Risperdal geslikt,waardoor ik ook ook veel aankwam,toen ik ermee gestopt ben,is het zo in een paar dagen er weer af,ging heel snelquote:Op maandag 4 juli 2005 11:07 schreef Lotjeb het volgende:
Ik slik nu al ruim een jaar citalopram en daarvoor heb ik een half jaar seroxat gebruikt. Op zich gaat alles goed nu, weinig bijwerkingen. Het enige probleem is dat ik gestaag steeds meer aankom
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die weten of die extra kilo's er weer makkelijk af gaan wanneer je met de medicatie stopt. Over een tijdje mag ik gaan afbouwen en als ik weet dat die extra's kilo's straks weer verdwijnen hoef ik me er nu niet zo'n zorgen om te maken.
Dat is een geruststellingquote:Op maandag 4 juli 2005 11:23 schreef HeaRt_woRm het volgende:
[..]
Ik heb Risperdal geslikt,waardoor ik ook ook veel aankwam,toen ik ermee gestopt ben,is het zo in een paar dagen er weer af,ging heel snel
Ten eerste denk ik dat je met deze vragen beter bij de huisarts, psycholoog of psychiater terecht kunt.quote:Op zondag 3 juli 2005 16:01 schreef CS-AlCoHoLiC het volgende:
(...)
Stel: Ze zou een tijdje medicijnen slikken om deze "kwalen" te onderdrukken, is er dan een kans dat ze erachter komt dat dat twijfelen helemaal niet nodig is (in combi met minder depresies) en het twijfelen minder wordt? Wat meespeeld is dat zij zelf medicijnen niet ziet zitten, aangezien deze onderdrukken en ze deze niet als oplossing ziet. Ze denkt ook dat het erfelijk is aangezien haar zus hetzelfde heeft. Ze is al vaker naar een psycholoog geweest, dat hielp vaak maar tijdelijk. Ik ben bang dat het twijfelen net als mijn verlegen zijn een gewoonte word, en ze er zo niet afkomt. Of zullen de medicijnen echter alleen maar als tijdelijke oplossing het down zijn onderdrukken?
(...)
Ten tweede denk ik dat medicijnen alleen niet (veel) zullen helpen als je er niet je leven lang aan vast wilt zitten. Medicijnen zijn ervoor om te zorgen dat het weer even wat beter gaat, waardoor je aan je problemen kan gaan werken. Maar tsja, je kan het proberen.
Ten derde zijn medicijnen ook geen oplossing, maar een hulpmiddeltje om te werken aan oplossingen.
En als laatste slik ik zelf ook medicatie en zit het ook bij mij in de familie. Ik had zelf juist altijd het idee dat het dáárom juist goed helpt. Het is dan (dacht ik) niet vooral omdat je dingen hebt meegemaakt of je karakter, maar vooral omdat er gewoon een bepaalde stof wat minder wordt aangemaakt die ervoor zorgen dat je wat eerder twijfelt e.d. En de medicatie kan die stof dus aanvullen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Even een update over mijzelf.
Ik was eerst begonnen met afbouden. Van 75 mg (1,5) Sertraline naar 50 (1) Sertraline.
Eerst ging het goed. Niet veel verschil, maar na een tijdje begon het toch te komen.. Veel meer depri, kon veel minder hebben. Dus nu zit ik weer op 75 sinds vorige week en ga ik op zoek naar een nieuwe psycholoog. Heb het blijkbaar nog wel nodig
Grassprietje, bedankt voor je reply
Ik, mn vriendin, haar moeder en de psycholoog zien eigenlijk niks in medicatie. Gewoon om de verslavende werking, kosten, bijwerkingen en het feit het meer onderdrukt dan verwerkt. Vandaar de psycholoog, maar dat werkt vaak maar tijdelijk. En een psycholoog is ook geen medisch wonder, die kan ook niet alles (No offence, maar sommige dingen verwerk je niet zo makkelijk))
Mocht het wel werken zoals ik bedoel zou mn vriendin het wel overwegen denk ik. Daarom wil ik graag mensen met ervaring horen hoe zij hierover denken/ervaring mee hebben. Alle tips zijn welkom!
Ik, mn vriendin, haar moeder en de psycholoog zien eigenlijk niks in medicatie. Gewoon om de verslavende werking, kosten, bijwerkingen en het feit het meer onderdrukt dan verwerkt. Vandaar de psycholoog, maar dat werkt vaak maar tijdelijk. En een psycholoog is ook geen medisch wonder, die kan ook niet alles (No offence, maar sommige dingen verwerk je niet zo makkelijk))
Mocht het wel werken zoals ik bedoel zou mn vriendin het wel overwegen denk ik. Daarom wil ik graag mensen met ervaring horen hoe zij hierover denken/ervaring mee hebben. Alle tips zijn welkom!
Zuipen doen we allemaal....
De eerste weken zijn een hel,dan gaat het werken,en voel je je beter,en als je er mee stopt,voel je je ook heel slechtquote:Op maandag 4 juli 2005 18:10 schreef CS-AlCoHoLiC het volgende:
Grassprietje, bedankt voor je reply
Ik, mn vriendin, haar moeder en de psycholoog zien eigenlijk niks in medicatie. Gewoon om de verslavende werking, kosten, bijwerkingen en het feit het meer onderdrukt dan verwerkt. Vandaar de psycholoog, maar dat werkt vaak maar tijdelijk. En een psycholoog is ook geen medisch wonder, die kan ook niet alles (No offence, maar sommige dingen verwerk je niet zo makkelijk))
Mocht het wel werken zoals ik bedoel zou mn vriendin het wel overwegen denk ik. Daarom wil ik graag mensen met ervaring horen hoe zij hierover denken/ervaring mee hebben. Alle tips zijn welkom!
alsjequote:Op maandag 4 juli 2005 18:10 schreef CS-AlCoHoLiC het volgende:
Grassprietje, bedankt voor je reply
Ik, mn vriendin, haar moeder en de psycholoog zien eigenlijk niks in medicatie. Gewoon om de verslavende werking, kosten, bijwerkingen en het feit het meer onderdrukt dan verwerkt. Vandaar de psycholoog, maar dat werkt vaak maar tijdelijk. En een psycholoog is ook geen medisch wonder, die kan ook niet alles (No offence, maar sommige dingen verwerk je niet zo makkelijk))
Mocht het wel werken zoals ik bedoel zou mn vriendin het wel overwegen denk ik. Daarom wil ik graag mensen met ervaring horen hoe zij hierover denken/ervaring mee hebben. Alle tips zijn welkom!
ik ben blij met mijn medicatie, dus mijn ervaring is positief.
Tuurlijk is het niet alleen blijdschap en vrolijkheid, maar al met al helpt het mij goed..
Verschilt wel per persoon, dus eigenlijk kan je er niet specifiek iets over zeggen totdat je het geprobeerd hebt.
Verslavende werken: tsja, dat is inderdaad een groot nadeel
Kosten: mij kost het niets, wordt vergoed
Bijwerkingen: bij mij alleen de eerste paar weekjes, verder niets.
Onderdrukking van gevoelens: tsja, ik vind het meevallen. En daarbij onderdrukt het bij mij vooral de nare gevoelens. Ik ben echt een type van dalen en pieken, de dalen zijn geminderd, de pieken niet.
Wordt er niet een beetje overdreven met die verhalen over verslavende werking?
Ik bedoel maar, het zijn geen zware drugs of zo...
Zelfs al zou er verslaving optreden, een verslaving wordt pas een probleem als je niet meer normaal kan functioneren door je verslaving.
Ik bedoel maar, het zijn geen zware drugs of zo...
Zelfs al zou er verslaving optreden, een verslaving wordt pas een probleem als je niet meer normaal kan functioneren door je verslaving.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
helemaal mee eensquote:Op maandag 4 juli 2005 20:05 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Wordt er niet een beetje overdreven met die verhalen over verslavende werking?
Ik bedoel maar, het zijn geen zware drugs of zo...
Zelfs al zou er verslaving optreden, een verslaving wordt pas een probleem als je niet meer normaal kan functioneren door je verslaving.
Voor mij ookquote:
Het aankomen vind ik nog niet zo erg als depressief zijn maar anders was ik accuut met die medicijnen gestopt!
Verder gaat het met mij wel goed ik ben wel wat afgebouwd en probeer ook nog wel verder af te bouwen, heel langzaam. Ik hoop alleen wel ooit zonder medicijnen te kunnen al is dat niet zeker of dat ook echt op korte termijn zal gebeuren. Het is bij mij ook een beetje aanleg namelijk
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Wou eerder ook nooit aan de AD en nu heb ik zoiets was ik er toen maar eerder mee begonnen sinds het slikken van de seroxat leef ik tenminste weer.
Alleen zit nu wel in tweestrijd ene kant is misschien toch is proberen met stoppen slik al 6 jaar en zien waar het schip strand maar ook de angst van straks krijg ik een terugval. Wat ook meespeelt is het zweten en de 30 kilo die ik ben aangekomen maar ben me leven ook zo dierbaar dus allemaal erg verwarrend.
Misschien een andere AD maar dan kom ik weer in de strijd van wil ik een tweede kindje of niet en dan gaat niet met alle AD samen.
Alleen zit nu wel in tweestrijd ene kant is misschien toch is proberen met stoppen slik al 6 jaar en zien waar het schip strand maar ook de angst van straks krijg ik een terugval. Wat ook meespeelt is het zweten en de 30 kilo die ik ben aangekomen maar ben me leven ook zo dierbaar dus allemaal erg verwarrend.
Misschien een andere AD maar dan kom ik weer in de strijd van wil ik een tweede kindje of niet en dan gaat niet met alle AD samen.
Ben bijna 2 weken medicijnvrij
Vanaf maart ben ik gaan afbouwen met seroquel en cipramil en slik nu bijna 2 weken niets na 4,5 jaar AD te hebben geslikt en 2,5 jaar AP.
Ik vind het best eng; wie ben ik nu, wat kan ik verwachten etc. Ik merk dat ik (logischerwijze) heftiger reageer op prikkels en mijn emoties zijn veel meer aanwezig. Ben sneller emotioneel en geraakt door de kleinste dingen.
Waarschijnlijk ben ik op zoek naar een nieuwe balans. Ik voel me wel veel meer 'leven', voel me veel échter.
Wel realiseer ik me dat wanneer het toch niet zo lekker gaat, ik misschien toch weer een lage dosering AD nodig heb. Maar vooralsnog gaat het wel
Vanaf maart ben ik gaan afbouwen met seroquel en cipramil en slik nu bijna 2 weken niets na 4,5 jaar AD te hebben geslikt en 2,5 jaar AP.
Ik vind het best eng; wie ben ik nu, wat kan ik verwachten etc. Ik merk dat ik (logischerwijze) heftiger reageer op prikkels en mijn emoties zijn veel meer aanwezig. Ben sneller emotioneel en geraakt door de kleinste dingen.
Ik merk dat ik (logischerwijze) heftiger reageer op prikkels en mijn emoties zijn veel meer aanwezig. Ben sneller emotioneel en geraakt door de kleinste dingen.Waarschijnlijk ben ik op zoek naar een nieuwe balans. Ik voel me wel veel meer 'leven', voel me veel échter.
Wel realiseer ik me dat wanneer het toch niet zo lekker gaat, ik misschien toch weer een lage dosering AD nodig heb. Maar vooralsnog gaat het wel
#geen
Go Duch Go Duch ^ O^quote:Op zaterdag 9 juli 2005 00:40 schreef DuchessX het volgende:
Ben bijna 2 weken medicijnvrij
Vanaf maart ben ik gaan afbouwen met seroquel en cipramil en slik nu bijna 2 weken niets na 4,5 jaar AD te hebben geslikt en 2,5 jaar AP.
Ik vind het best eng; wie ben ik nu, wat kan ik verwachten etc. Ik merk dat ik (logischerwijze) heftiger reageer op prikkels en mijn emoties zijn veel meer aanwezig. Ben sneller emotioneel en geraakt door de kleinste dingen.
Waarschijnlijk ben ik op zoek naar een nieuwe balans. Ik voel me wel veel meer 'leven', voel me veel échter.
Wel realiseer ik me dat wanneer het toch niet zo lekker gaat, ik misschien toch weer een lage dosering AD nodig heb. Maar vooralsnog gaat het wel
Gaat wel goedkomen zo toch?
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
quote:Op zaterdag 9 juli 2005 00:40 schreef DuchessX het volgende:
Ben bijna 2 weken medicijnvrij
Waarschijnlijk ben ik op zoek naar een nieuwe balans. Ik voel me wel veel meer 'leven', voel me veel échter.
Klinkt goed, Duchess!
Ik wil misschien binnenkort ook wel een poging doen om te stoppen met m'n medicatie.
Vast wel hoor!quote:Op zondag 10 juli 2005 16:22 schreef knokkels het volgende:
[..]
Go Duch Go Duch ^ O^
Gaat wel goedkomen zo toch?
#geen
You go girl! Wat slik je nog? (Heb niet heel het topic gevolgd).quote:Op zondag 10 juli 2005 19:04 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Klinkt goed, Duchess!
Ik wil misschien binnenkort ook wel een poging doen om te stoppen met m'n medicatie.
#geen
Houd je er wel rekening mee dat St Janskruid de werking van de pil en andere medicijnen kan beinvloeden? Veel mensen weten dit niet. Ik zou het ook melden aan je huisarts!quote:Op woensdag 29 juni 2005 10:18 schreef Christine het volgende:
[..]
Dat bedoel ik
Wat werkt, dat werkt
Er zitten werkzame stoffen in St Janskruid, het is zeker niet onschuldig.
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ik slik nog een lage dosis remeron.quote:Op maandag 11 juli 2005 09:55 schreef DuchessX het volgende:
[..]
You go girl! Wat slik je nog? (Heb niet heel het topic gevolgd).
Maar mijn leven gaat op dit moment stabieler worden, na de verhuizing.
Het afgelopen jaar heb ik in twee huizen gewoond, en dat heeft behoorlijk wat onrust met zich mee gebracht.
Bovendien gaat het op dit moment aardig goed met me, ik ben denk ik sterk genoeg om het ook zonder medicatie te redden.
And that feels good
Het hoort hier misschien niet helemaal thuis maar ik zit met een dilemma.
Sinds december krijg ik gesprekstherapie ivm een chronische depressie (dysthyme stoornis) waar ik nu al heel lang mee rond loop zonder t te weten. Nu stelde mijn psych ook voor om medicatie te gaan gebruiken (cipramil), maar ik voel weinig om nog meer medicijnen te moeten gaan slikken (ik slik al een hoop pijnmedicatie die ik liever kwijt dan rijk ben, ivm chronisch ziek zijn). Nu is inmiddels door mijn wisselende stemmingen en mijn overreactie op alles mijn relatie stukgelopen. Na gisteren een goed gesprek met mijn exvriend gehad te hebben, heb ik zelf de conclusie getrokken dat toch eigenlijk helemaal niet zo goed met me gaat als ik dacht (ontkenning denk ik).
Nu twijfel ik om toch aan de medicatie te gaan. de dingen waarom ik er niet aan wilde al die tijd zijn: - invloed op autorijden (ik moet naar antwerpen 3keer per week, dat gaat helaas niet op de fiets of met openbaar vervoer).
- combinatie met NSAID's valt niet zo goed (en die slik ik dus veel)
Wat zouden jullie doen? Ik heb deze dingen allemaal al besproken met mijn psych, maar ik wil het van onpartijdige mensen horen. Heb t idee dat psych's nogal snel zijn met medicatie voor te schrijven.
@ DuchessX: jij hebt cipramil gebruikt las ik. Wat zijn jouw ervaringen ermee, vooral wat rijvaardigheid betreft? En qua moeheid?
groetjes
Roeji
Sinds december krijg ik gesprekstherapie ivm een chronische depressie (dysthyme stoornis) waar ik nu al heel lang mee rond loop zonder t te weten. Nu stelde mijn psych ook voor om medicatie te gaan gebruiken (cipramil), maar ik voel weinig om nog meer medicijnen te moeten gaan slikken (ik slik al een hoop pijnmedicatie die ik liever kwijt dan rijk ben, ivm chronisch ziek zijn). Nu is inmiddels door mijn wisselende stemmingen en mijn overreactie op alles mijn relatie stukgelopen. Na gisteren een goed gesprek met mijn exvriend gehad te hebben, heb ik zelf de conclusie getrokken dat toch eigenlijk helemaal niet zo goed met me gaat als ik dacht (ontkenning denk ik).
Nu twijfel ik om toch aan de medicatie te gaan. de dingen waarom ik er niet aan wilde al die tijd zijn: - invloed op autorijden (ik moet naar antwerpen 3keer per week, dat gaat helaas niet op de fiets of met openbaar vervoer).
- combinatie met NSAID's valt niet zo goed (en die slik ik dus veel)
Wat zouden jullie doen? Ik heb deze dingen allemaal al besproken met mijn psych, maar ik wil het van onpartijdige mensen horen. Heb t idee dat psych's nogal snel zijn met medicatie voor te schrijven.
@ DuchessX: jij hebt cipramil gebruikt las ik. Wat zijn jouw ervaringen ermee, vooral wat rijvaardigheid betreft? En qua moeheid?
groetjes
Roeji
Ik ben zo blij, zo blij
Dat mn neus van voren zit en niet van opzij.
M.C.S.E = Minesweeper Consultant & Solitaire Expert
Dat mn neus van voren zit en niet van opzij.
M.C.S.E = Minesweeper Consultant & Solitaire Expert
Ik slik Cipramil en ik kan er gewoon mee auto rijden
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
