Als zwanger worden niet zo gemakkelijk gaat Deel 9

Ik ben trouwens op zoek naar de definitie van een 'ivf-poging'
Ik heb nu een brief liggen dat wij voor een vierde poging zouden gaan nu, maar volgens mij was het zo dat het pas een poging is, als er een punctie is geweest. (twee keer afgeblazen poging voor punctie, 1 punctie gehad en daarna een zwangerschap) En ook na een (voldragen) zwangerschap dat je dan weer bij poging 1 begint.

Ik kan het alleen nergens vinden

@ ET
Definities
De behandeling wordt beschouwd als zijnde begonnen als de medicijnen zijn afgeleverd/toegediend, als er een punctie heeft plaats gevonden in een natuurlijke cyclus, of als er een ingevroren embryo wordt teruggeplaatst.

http://www.stilverlangen.com/informatie/verzekering.php

kijk de polisvoorwaarden na van je verzekering
welke verzekeing heb je? want daar gaat het om neem ik aan?

Tnx!
De voorwaarden van mijn verzekering zijn nogal onduidelijk.
Ze zeggen wel dat ze de eerste behandeling uit het aanvullende pakket vergoeden en de 2e en 3e poging uit het ziekenfonds.
Maar in het ene overzicht staat dat dit voor de gehele verzekeringsduur is, in het andere overzicht dat het per te realiseren zwangerschap is. Ik ben nu al een paar keer tegengekomen dat na een zwangerschap gewoon weer poging 1 begint. Ik werd ook een beetje op een zijspoor gezet door de brief van het ziekenhuis die het had over poging 4 (wel met de opmerking erbij dat uit poging 3 een kind is geboren).

Ik was altijd in de verondersteling dat een poging pas een 'poging' was als er een punctie was geweest. Goed dat ik dat nu weet, vorige keer had ik dus voor een nare verrassing komen te staan als het niet gelukt was en ik dus verder had gegaan (in de veronderstelling dat dat poging 2 zou zijn maar eigenlijk nr. 4 was)

heb je oz?

Zoja dan lees dit ff:
Als u Ziekenfondsverzekerd bent heeft u in sommige gevallen recht op IVF. De kosten daarvan worden vergoed uit een subsidieregeling. In deze regeling worden de voorwaarden omschreven:

U hebt recht op vergoeding wanneer het na een eerste IVF-procedure (op eigen kosten of uit uw aanvullende verzekering) nog niet gelukt is om zwanger te worden. De tweede en derde procedure worden dan vergoed. In totaal gaat het dus om 3 procedures per gelukte zwangerschap.

Is het na 3 procedures nog niet gelukt, dan zijn eventuele IVF-procedures voor eigen rekening.

Een poging tot zwangerschap wordt als gelukt beschouwd, als het embryo minstens tien weken na inbrengen in de baarmoeder is blijven leven.

bron:
http://www.oz.nl/content/zorginformatie.nsf/pagina?OpenFrameSet&Frame=OZFRM_CONTENT&Src=%2Fcontent%2Fzorginformatie.nsf%2Fvwcontent%2F97cbaf5eb851d193c1256fd6004aa370!OpenDocument%26AutoFramed

[ Bericht 53% gewijzigd door Spekkiemonster op 28-05-2005 19:26:14 ]

nee, ik heb zilveren kruis, maar wat jij hierboven zegt is dus ook 3 pogingen per 'te realiseren zwangerschap'

ET, wat gaat dat snel joh! Ben benieuwd! (ik moet dinsdag ongesteld worden, maar wie weet )

alle anderen ook weer veel sterkte en succes!

quote:

Op zaterdag 28 mei 2005 19:04 schreef E.T. het volgende:
Tnx!
De voorwaarden van mijn verzekering zijn nogal onduidelijk.
Ze zeggen wel dat ze de eerste behandeling uit het aanvullende pakket vergoeden en de 2e en 3e poging uit het ziekenfonds.
Maar in het ene overzicht staat dat dit voor de gehele verzekeringsduur is, in het andere overzicht dat het per te realiseren zwangerschap is. Ik ben nu al een paar keer tegengekomen dat na een zwangerschap gewoon weer poging 1 begint. Ik werd ook een beetje op een zijspoor gezet door de brief van het ziekenhuis die het had over poging 4 (wel met de opmerking erbij dat uit poging 3 een kind is geboren).

Ik was altijd in de verondersteling dat een poging pas een 'poging' was als er een punctie was geweest. Goed dat ik dat nu weet, vorige keer had ik dus voor een nare verrassing komen te staan als het niet gelukt was en ik dus verder had gegaan (in de veronderstelling dat dat poging 2 zou zijn maar eigenlijk nr. 4 was)

ET.. hebben ze onze dossiers niet door elkaar gehaald ?? Anouk is wel met de derde poging geboren...

quote:

Op zondag 29 mei 2005 08:08 schreef karinswets het volgende:

[..]

ET.. hebben ze onze dossiers niet door elkaar gehaald ?? Anouk is wel met de derde poging geboren...

Nee, het is de tandarts niet

Bij mijn vriendin telde de eerste keer (afgebroken i.v.m overstimulatie) gewoon mee. Tweede poging was wel met punctie en terugplaatsing maar niet succesvol en de derde keer was wel gelukt. Hoewel we dat pas zeker weten in januari, want dan is ze uitgerekend

E.T. ik schaam me kapot, maar ik ben jou en Swets echt donderdag vergeten. Het was de afgelopen dagen zo enorm hectisch hier, dat ik pas vandaag even de tijd vond om eens even bij te komen. En toen ineens schoot het me te binnen.
Dus heb ik hier maar even snel bijgelezen. Nee, daar heb je wat aan aan zo'n Dutchie.

Maar goed, goed nieuws dus, de eerste stap is gezet en de volgende stap volgt gauw. Komt helemaal goed met dat [sbroertje][/s] euh... brusje van Saskia.
Ik duim voor jullie.

Tinkerbell, ik ben sprakeloos van jullie dappere beslissing. Je weet het zo goed te verwoorden, dat ik het me goed voor kan stellen. Dikke

Ook voor de overige in spanning zittende dames .

Et nog even dit

bij zilveren kruis aanvullende verzekering vond ik als vergoeding ook per te realiseren zwangerschap
http://www.zilverenkruis.(...)oedingenalgemeen.pdf

Die had ik ook gevonden spekkie Maar ik had ook nog een andere brochure thuis (staat geen jaartal op, dus mischien een oude) die het over 'gehele verzekeringsduur' heeft ipv per zwangerschap.

Ik ben er ondertussen van overtuigd dat 't geen probleem zal zijn

dutch, foei!

Minoes, hoe is de inseminatie gegaan? Volgens mij ging je een dezer dagen op vakantie dus ik weet niet of je nog kan reageren.

Girly

ET wat oneerlijk dat een afgebroken poging ook geldt als een poging. Voor je gevoel is dat natuurlijk niet zo.

Tinkerbell, ik merk het ook dat mensen het moeilijk vinden te accepteren dat er behalve biologische beperkingen ook nog een keuze is en dat die keuze niet altijd zal zijn om tot het uiterste te gaan. Het leven is helaas niet maakbaar en niet iedereen krijgt uiteindelijk het zo gewenste kindje. Als je ervoor kiest om te stoppen op een gegeven moment zijn verdriet en je verwerking uiteraard niet minder of makkelijker. Ik heb veel respect voor mensen die tot het uiterste gaan maar ook voor degenen die het dappere besluit nemen te stoppen. Veel sterkte

Bij ons speelt ook een beetje hetzelfde, we zouden ook evt. voor vruchtbaarheidsbehandelingen kunnen gaan omdat ik een jaar niet zwanger ben geweest maar dat willen we niet. Ook willen we niet adopteren. Voornaamste overweging bij ons is met name onze leeftijd. En ook wil ik niet dat het mijn leven nog meer gaat beheersen dan het nu al doet.

Maar ik merk dat ik me heel erg in de verdediging gedrongen voel als mensen vragen waarom we de MMM niet in willen. Gisteren heb ik daar nog een hele discussie over gehad incl. het gezeik over "je bent te gespannen en daarom lukt het niet". Diezelfde persoon was ook van mening dat het niet normaal was dat ik het afgelopen jaar de meeste kraambezoeken heb overgeslagen. Ik had volgens haar toch wel dringend hulp nodig

Teringjantje hier kan ik zo kwaad om worden. Hoe kan zij dit zeggen terwijl ze niet in jouw schoenen staat. Ik vind dit echt getuigen van pure botheid en/of een enorm bord voor je kop. Elke keer als ik weer zo'n opmerking naar mijn hoofd geslingerd krijg wordt ik enorm kwaad bah! Ik ga ook liever niet naar kraamfeestjes hoor. Helaas kom ik er soms niet onderuit. Zo stond ik vorige week nog beschuit met muisjes te smeren voor mijn baas die net vader geworden was. Lekker confronterend, terwijl hij weet in welk traject wij zitten en dat ik moeite heb om met pril zwanger- en babygeluk om te gaan. Zeker omdat ik diezelfde dag ongesteld geworden was.

Zelfs tussen diegenen die al zolang bezig zijn zitten grote verschillen met hoe ze ermee omgaan en wat het met ze doet. Dan kun je het je tenminste een beetje voorstellen hoe een ander zich voelt, maar wanneer je niet in onze schoenen staat... hou je goedbedoelde "adviezen" alsjeblieft voor je.

Hallo,wij zijn weer terug
We hebben een heerlijk weekeind gehad in Loohorst,echt een topweekeind qua weer.
Lekker gezwommen en gehangen en winkeltjes gekeken,dat hadden we wel ff nodig.
De inseminatie ging prima,ik kreeg alleen een paar uur van te voren alweer pijn in mijn buik en dat duurde nog tot in de middag.Maar verder voel ik helemaal niks
Dus totaal anders dan de vorige keer.

Tinkerbell......ik heb dat stukje ook gelezen,dat je was gestopt en volgens mij ook nog iets over de medicijnen gevraagd.Het lijkt me moeilijker om met de MMM te stoppen dan te beginnen.Tenminste,ik weet van mezelf,dat ik,nu ik erin zit,steeds verder wil gaan.
Maar het idee,om straks misschien te moeten beslissen om te stoppen........ik moet er niet aan denken.
Het lijkt dan net of je zelf toegeeft dat je hebt gefaald en dat je het opgeeft...........
Maar die grens ligt voor iedereen weer anders en dat is je goed recht,om te stoppen wanneer jij dat wilt.Of er juist niet aan te beginnen,daar mogen anderen niet over oordelen.


Merisse.............meid,kan me voorstellen dat de stoom uit je oren kwam,tijdens die discussie.
Tjee,wat een stomme zeg,dat mens
Op zo'n moment hoop je op een modderpoel in de buurt en dat je d'r net ff een zetje kan geven
Maak je eigen keuze's en heb respect voor die van een ander,of je het er nu wel of niet mee eens bent,toch?

Groetjes,Minoes

Minoes wat fijn te horen dat jullie zo'n leuk weekend hebben gehad en nog fijner om te horen dat de inseminatie prima is verlopen dit keer. Kan de pijn in je buik niet gewoon de eisprong zijn geweest? In dit geval was de timing perfect Spannend zeg deze keer, nog twee weken wachten en je zult het weten. Ik duim in ieder geval voor je dat dit je laatste keer!

Fijn dat alles goed is gegaan Minoes! En idd, zoals slaapmeisje zegt, die buikpijn zou natuurlijk de eisprong geweest kunnen zijn

Dat worden weer twee spannende weken!

Minoes, fijn dat het goed gegaan is en dat je een lekker weekendje eraan vast hebt geknoopt.
Het Grote Wachten is weer begonnen voor jou, voor het laatst hopelijk!

Slaapmeisje, dat jij dat dan gewoon doet, die beschuit met muisjes maken, en nou net uitgerekend op de dag dat jij na je laatste IUI ongesteld wordt. Eerlijk waar ik had het echt niet gered. Ik had het zeker niet drooggehouden en was naar alle waarschijnlijkheid naar huis gegaan.

Minoes nog even over die discussie, weet je wat het is, degene die dat zei is helemaal geen maar misschien maakt dat het nog wel erger. Het ergste vond ik dat mijn man het met haar eens was. Inmiddels hebben we daarover geruzied, gepraat, gemaild (hij wilde wetenschappelijk bewijs), gehuild en geknuffeld. Hij was dus werkelijk van mening dat het wel eens psychisch zou kunnen zijn en volgens hem zou het ook aan hem kunnen liggen! Zo geindoctrineerd dat hij het voor waar is gaan aannemen. Hopelijk heb ik hem nu overtuigd van het tegendeel.

quote:

Op maandag 30 mei 2005 09:20 schreef Merisse het volgende:
....
"je bent te gespannen en daarom lukt het niet". Diezelfde persoon was ook van mening dat het niet normaal was dat ik het afgelopen jaar de meeste kraambezoeken heb overgeslagen. Ik had volgens haar toch wel dringend hulp nodig

Bullshit, gelukkig heb je het stukje tekst ook gevonden Stress veroorzaakt zelden of nooit infertiliteit maar infertiliteit veroorzaakt zeker stress.
En niet normaal!?! Jouw situatie is toch ook niet normaal?!
Ja, hulp nodig! Van mensen die begrip op kunnen brengen, zich kunnen voorstelllen hoe moeilijk kraamvisites kunnen zijn, als je zoals jij een aantal keren miskraam hebt gehad. Ongelooflijk!
Heeft ze zelf kinderen?

_{Sorry hoor, ik ben echt BOOS!}

[ Bericht 4% gewijzigd door katinka op 30-05-2005 23:21:29 ]

quote:

Op maandag 30 mei 2005 23:15 schreef katinka het volgende:

[..]

Bullshit, gelukkig heb je het stukje tekst ook gevonden Stress veroorzaakt zelden of nooit infertiliteit maar infertiliteit veroorzaakt zeker stress.
En niet normaal!?! Jouw situatie is toch ook niet normaal?!
Ja, hulp nodig! Van mensen die begrip op kunnen brengen, zich kunnen voorstelllen hoe moeilijk kraamvisites kunnen zijn, als je zoals jij een aantal keren een miskraam hebt gehad. Ongelooflijk!

Heeft ze zelf kinderen?

Sorry Merisse, ik ben echt kwaad en ga eerst maar even afkoelen

Ja, ze heeft een superschattig dochtertje van 1,5 die er gisteren ook bij was... _{psies zo een als ik ook zou willen} Zij is ondanks de pil zwanger geraakt op haar 38e. Dat was haar een paar jaar daarvoor ook al overkomen maar toen heeft ze een miskraam gehad. Zij is ervan overtuigd dat stress de oorzaak was van haar miskraam.
_{maar ik zou beslist niet willen ruilen want ze is inmiddels alleenstaande mama}

[ Bericht 5% gewijzigd door Merisse op 30-05-2005 23:33:06 ]

Slaapmeisje, ik heb ook een keer zo beschuiten staan smeren, met de tranen over mijn wangen.
Ik stond met mijn rug naar de anderen...Inmiddels ben ik er veel harder/egoistischer in geworden; dat doe ik echt niet meer als ik me zo rot voel (voel me dan altijd wel schuldig hoor).

Vandaag voelde ik me ook weer zo'n bitch, een collega van me (stuk jonger) is van haar 2e in verwachting. Ik was al lang bezig toen zij nog moest gaan trouwen. De vorige keer had ik het ook voordat ze het bekend maakte al gezien, dit keer weer. Het wachten was op het blije bericht.
En zij is iemand, waarvan ik het gewoon niet kan hebben (en dat vind ik echt erg)
Gelukkig kwam dat bericht toen ik er niet was, met kiekjes en al...Vandaag, ik echter ongesteld en humeur als een oorwurm, komt ze naast me zitten werken. Iedereen de hele dag lyrisch...en ik?
Ik heb het volledig genegeerd. Dat is pas niet normaal. Zeg dat maar tegen die

Katinka, dat is gewoon zelfbescherming en je hebt groot gelijk. Ik doe het ook hoor. Laatst is een (niet directe) collega vader geworden. Wat mij zo raakte is dat hij van mijn leeftijd is, net als ik vorig jaar getrouwd, ongeveer tegelijk zwanger, eerste kind.
Ik heb hem NIET gefeliciteerd, heb GEEN beschuit met muisjes genomen, ik heb het gewoon straal genegeerd. Voor mij was de afweging: hij haalt waarschijnlijk een keer zijn schouders op omdat hij het niet snapt terwijl ik weer dagenlang van streek ben als ik me geforceerd kirrend over de foto's moet buigen. Niet leuk maar het kost me teveel.

Maar bij een ander persoon in andere omstandigheden kan het weer heel anders zijn.

Katinka en Merisse......wat knap,dat jullie dat kunnen negeren,ik zou natte ogen hebben gekregen of was weggegaan.Ik heb op dit moment 4 zwangere collega's,maar die zie ik gelukkig bijna niet,of het moet zijn met het overdragen van de dienst.Ik moet er niet aan denken om ze alle 4 de hele dag om me heen te hebben,daar zou ik kattig van worden
Terwijl het voor hun heerlijk is natuurlijk,maar ik denk dat je dan heel snel zoiets krijgt van:zij wel en ik niet..........
Helaas zullen we altijd met zulke dingen geconfronteerd worden,maar ik zou wel es willen schreeuwen:denk ook es aan degene,waarbij het niet lukt(en waar je het dan nog van weet ook )

Groetjes,Minoes

Gelukkig zijn de 4 zwangere collega's van een afdeling op deze etage net allemaal bevallen. Ze waren alle 4 rond dezelfde tijd uitgerekend en de bolle buiken waren niet te ontwijken hier. Natuurlijk moest ik wel even slikken en mijn tranen verbijten tijdens het beschuitjes smeren omdat ik o zo graag die beschuitjes voor mezelf had gesmeerd. Over een maand is mijn buuv uitgerekend van haar derde. Toen zij zwanger was van haar tweede was ik gestopt met de pil ... poe hee ik kijk er zwaar tegenop om straks op babyvisite te moeten, maar ik kan het echt niet maken om niet te komen. Ook zij weet waar wij mee bezig zijn, maar ik vrees toch dat het begrip minder is als je zelf niet in die situatie zit of hebt gezeten. Volgens mij is het heel lastig voor te stellen hoe het voelt als je dat niet zelf meemaakt of hebt meegemaakt.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 09:24 schreef minoes_ het volgende:
Helaas zullen we altijd met zulke dingen geconfronteerd worden,maar ik zou wel es willen schreeuwen:denk ook es aan degene,waarbij het niet lukt(en waar je het dan nog van weet ook :

Tja, maar hoe dan? Kijk, de botte opmerkingen en gedragingen die hierboven genoemd zijn daargelaten, maar wat zouden je collega's kunnen doen om het voor jou concreet beter te maken? Hoe moeten ze aan jou denken?

[ Bericht 11% gewijzigd door miss_dynastie op 31-05-2005 10:09:01 ]

quote:

Op maandag 30 mei 2005 22:36 schreef Merisse het volgende:
Inmiddels hebben we daarover geruzied, gepraat, gemaild (hij wilde wetenschappelijk bewijs), gehuild en geknuffeld. Hij was dus werkelijk van mening dat het wel eens psychisch zou kunnen zijn en volgens hem zou het ook aan hem kunnen liggen! Zo geindoctrineerd dat hij het voor waar is gaan aannemen. Hopelijk heb ik hem nu overtuigd van het tegendeel.

Wat fijn dat jullie erover hebben kunnen praten. Ik hoop dat je hem hebt kunnen overtuigen, want hij heeft dus zelf ook last van 'schuldgevoel'? Of interpreteer ik het nu verkeerd
Ik hoop dat jullie over jullie gevoelens kunnen blijven praten, want dat is heel belangrijk

Miss-D..........het gaat mij niet om mijn collega's,want niemand ,behalve leidinggevende weet dat ik hiermee bezig ben.Maar het gaat om de dingen die Katinka en Merisse beschrijven,zoals beschuitjes smeren,terwijl ze weten in wat voor situatie zij zittten
Ik persoonlijk zou die beschuiten op z'n bureau hebben getieft en gezegd:ik ben net ongi geworden,wat dus betekend,dat ik met ivf moet gaan beginnen.Smeer jij je beschuiten dus ff lekker zelf

Groetjes,Minoes

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 10:22 schreef minoes_ het volgende:
Miss-D..........het gaat mij niet om mijn collega's,want niemand ,behalve leidinggevende weet dat ik hiermee bezig ben.

Aha, oke, ik had de indruk dat je het over je collega's had. Verder geef ik je helemaal gelijk hoor, tis gewoon onnoemelijk bot hoe sommige mensen ermee omgaan

Je zou ze eigenlijk met je rode maanverbandje om hun oren moeten meppen,misschien dat ze dan wakker worden (hoe is t met jou,Miss-D?En je poezebeest?)

Groetjes,Minoes

pff dat is altijd zo'n dooddoener. Als teveel er mee bezig zijn een zwangerschap tegenhield, dat zou er ten eerste nooit iemand zwanger worden die in de MMM zit, en zou het gros van de meiden die hier en op andere forums wachten op twee streepjes ook nooit zwanger worden. Ik vind het wel zielig voor je vriend -en voor jou- dat hij er langzamerhand zelf in is gaan geloven. En slaapmeisje, die buuv zal het vast wel begrijpen hoor als je uitlegt dat je het niet kunt opbrengen om langs te komen en in plaats daarvan een kaartje stuurt. En als ze het niet snapt, dan is dat maar lekker pech voor haar.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 10:03 schreef miss_dynastie het volgende:
Tja, maar hoe dan? Kijk, de botte opmerkingen en gedragingen die hierboven genoemd zijn daargelaten, maar wat zouden je collega's kunnen doen om het voor jou concreet beter te maken? Hoe moeten ze aan jou denken?

Dat is hartstikke moeilijk, het enige dat ik daarover kan zeggen is dat ze open zouden kunnen zijn voor signalen, bijv. een keer vragen hoe het gaat, maar niks opdringen. Maar moeilijk hoor. Ik zou het als de situatie andersom was ook niet goed weten. Niet doen: ongevraagd baby of zwangerschapsverhalen gaan vertellen, echo of babyfoto's onder iemands neus duwen en iemand al zeker niet vragen om beschuit met muisjes te gaan smeren voor je
Maar ja als je collega's het niet weten dan kan je dat niet verwachten. Je kunt het vertellen maar dat is natuurlijk moeilijk om te doen en hopelijk reageren ze begripvol en zonder botte opmerkingen. Maar dan ben je ook min of meer verplicht ze van vorderingen op de hoogte te houden.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 10:06 schreef miss_dynastie het volgende:
Wat fijn dat jullie erover hebben kunnen praten. Ik hoop dat je hem hebt kunnen overtuigen, want hij heeft dus zelf ook last van 'schuldgevoel'? Of interpreteer ik het nu verkeerd
Ik hoop dat jullie over jullie gevoelens kunnen blijven praten, want dat is heel belangrijk

Hij heeft idd ook last van schuldgevoel. En daarnaast vind hij het moeilijk dat ik het zo moeilijk heb. Maar we blijven praten hoor. Vannacht tot 1:30 terwijl de wekker gaat om 6:00 uur

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 09:24 schreef minoes_ het volgende:
Katinka en Merisse......wat knap,dat jullie dat kunnen negeren,ik zou natte ogen hebben gekregen of was weggegaan

Minoes, ik vind het overigens helemaal niet knap dat ik dat kan negeren. Ik vind het nogal egoistisch en bot van mezelf. Maar goe, het is een kwestie van overleven en proberen je geestelijke gezondheid te bewaren.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 10:39 schreef phileine het volgende:
En als ze het niet snapt, dan is dat maar lekker pech voor haar.

Eensch

Merisse......vanuit sociaal oogpunt is het misschien not-done,dat negeren,maar in jouw geval een kwestie van zelfbescherming.Tja,iedereen gaat hier anders mee om,dat is al vaak gezegd en soms kan je blij zijn voor een ander en soms gewoon ff niet.

E.T en Slaapmeisje...... eisprong,whahaha,daar heb ik geen moment aan gedacht,dat dát het zou kunnen zijn,die buikpijn,tjee,wat een muts hé?

Groetjes,Minoes

[ Bericht 1% gewijzigd door minoes_ op 31-05-2005 22:05:20 ]

Ik vind dat negeren dus ook een ramp, schaam me dood dat ik dat doe, maar na al die tijd van opgefokt meekirren en dagen van slag zijn (ook dat wil ik niet weten, vind het echt soms echt gezeik van mezelf, maar helaas, het is wel zo) leer je vanzelf een manier om het voor jezelf aanvaardbaar te houden. Ik kan echt totaal onverschillig zijn. Vandaag ook weer een oudcollega, waar ik eigenlijk geen contact mee had, kwam haar pasgeboren beebje showen. Sorry, kheb niet eens gekeken. Ik spaar dan mijn energie voor de mensen waar ik echt van hou en waar ik perse op kraamvisite wil, omdat ik het van hen absoluut niet zou willen missen.

Zo en nu weer een smiley er tegen aan

Absoluut logisch en begrijpelijk Katinka, ik vind het al heel wat dat je het op wil brengen om bij dierbare mensen op kraamvisite te gaan. _{en ik vind het heerlijk hoe je relativeert met een smiley of zo'n opmerking over de grondwet}

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 10:33 schreef minoes_ het volgende:
(hoe is t met jou,Miss-D?En je poezebeest?)

_{goed hoor, en het katje geniet heerlijk van het zonnetje. Lief dat je het vraagt}

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 10:40 schreef Merisse het volgende:
Dat is hartstikke moeilijk, het enige dat ik daarover kan zeggen is dat ze open zouden kunnen zijn voor signalen, bijv. een keer vragen hoe het gaat, maar niks opdringen. Maar moeilijk hoor.

Tja, van die beschuitjes, dat is zo onnoemelijk bot, dat is gewoon niet voor te stellen. Maar da's ook niet wat ik bedoel. Ik bedoel meer: ik kan me voorstellen dat jij door de zwangere ook niet helemaal 'genegeerd' wil worden. Of jij wel, en een ander wil dat weer niet. Dat lijkt me dus ontzettend moeilijk, ook als je het weet. Het beste zou natuurlijk zijn om te vragen: 'en merisse, zeg het maar, ik vind het moeilijk hoe ik met je om moet gaan', maar aan de andere kant zul je ook weer mensen hebben die denken dat ze jou daardoor in een hoekje plaatsen, enz. enz. En als iemand je geen geboortekaartje stuurt ben je misschien ook wel teleurgesteld, of juist blij, enz. Er is 'gewoon' geen algemeen antwoord op en dat lijkt me heel moeilijk. Zeker als iemand niet zo tactisch is (en die mensen heb je )

quote:

Op dinsdag 31 mei 2005 22:35 schreef katinka het volgende:
Ik vind dat negeren dus ook een ramp, schaam me dood dat ik dat doe, maar na al die tijd van opgefokt meekirren en dagen van slag zijn (ook dat wil ik niet weten, vind het echt soms echt gezeik van mezelf, maar helaas, het is wel zo) leer je vanzelf een manier om het voor jezelf aanvaardbaar te houden.

Als je het daarmee voor jezelf draaglijk houdt, dan is dat toch niet erg? Jezelf in bescherming nemen is ook heel belangrijk hoor

meiden hele dikke knuffels...
hier in nieuwegein zijn de bolle buikjes ook niet te onwijken hoor.. vooral in de supermarkt.
zijn ook vaak dezelfde die vorig jaar ook zwanger waren.. en anders lijken ze veel op mekaar

jah het blijft lastig die confrontaties... helemaal in jullie's positie..

mijn broertjes vriendin kwam ook helemaal blij naar me toe dat haar nichtje zwanger was...precies 12 weken...
had echt zoiets van super leuk voor der... maar met die 12 weken komt dat ietsje harder aan omdat ik daar juist niet overheen kwam.

shirtjuh

Girly Houd moed
Groetjes,Minoes

Mijn vrouw heeft agelopen maandag een test gedaan en ze is zwanger. Na 6 jaar proberen (en 1 miskraam) is het dan gelukt... Ze is zwanger geworden na de 5e IUI-behandeling. Ook zij moest elke dag prikken en veel folikkelmetingen laten doen.

Ik vind het berespannend, maar ook best wel eng...

Gefeliciteerd!
Wat spannend 'HGKM' _{Is makkelijker} Maar wat heerlijk voor jullie zeg! En nu begint het grote wachten en voelen... Ik hoop dat die eerste weekjes vol onzekerheid voor jullie omvliegen!

Grootkleinmannetje.....wowie,van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap.
Mag ik vragen,waarom jullie IUI moesten doen?Ik zelf heb nl. net de 3e poging gehad en ben erg benieuwd naar jullie verhaal.Wij zijn trouwens aan de IUI gegaan,omdat we onverklaarbaar onvruchtbaar zijn.Wat is bij jullie de reden(als je het kwijt wilt hoor)

Groetjes,Minoes

Hoi Minoes. Eigenlijk precies hetzelfde: in 2001 een miskraam ('gewoon' spontaan zwanger geworden), daarna is mijn vrouw niet meer zwanger geweest. We hebben allerlei onderzoeken gehad, mijn sperma is in orde, alle bloedtests/hormoontests bij mij vrouw waren ook goed en haar eileiders zijn doorgankelijk (kijkoperatie gehad). Dus inderdaad: onverklaarbaar dat er bij ons niks gebeurde.

Eind december 2004 hadden we onze eerste IUI, wat een gedoe. Al dat prikken en slikken, daar wordt een mens niet vrolijk van. We hebben het ook best lang uitgesteld, we hebben zelfs tussendoor meer dan 1,5 jaar geen ziekenhuisdingetjes gedaan omdat het geestelijk allemaal zo heavy was. In mei 2004 gingen we weer terug en moesten we opnieuw alle onderzoeken doorlopen.

Afgelopen maandag belde ze me in tranen op op mijn werk: ze had een test gedaan en die was positief. Wat een heerlijk gevoel, ook al ben ik nog heel bang. Maar ik kan het moeilijk voor me houden, dus een paar vrienden heb ik het al verteld...

Lijkt dat op jullie verhaal, minoes?

Gefeliciteerd HGKM!
Leuk om ook eens een gelukte IUI te lezen

Ik hoop dat het met HetGroteKleineVrouwtje allemaal goed gaat Nou die eerste moeilijke weken nog door, vol onzekerheid omdat je 't bijna niet kunt geloven.. Maar het is echt zo!
Kom je ons ook nog op de hoogte houden in zwangerschap en geboorte deeltje 142 ?

Grootkleinmannetje.......nee,ons verhaal is anders.
Ten eerste heb ik van mijn exman al 2 dochters,van 9 en 11 jaar.
Sinds aug.2002 heb ik een nieuwe partner en de maand erna zijn we meteen begonnen om zwanger te raken.Half 2004 hsg laten doen,eileiders waren doorgankelijk.
Eind sept.2004 een kijkoperatie gedaan,alles ok,niks gevonden.
Visjes van mijn man waren super,dus daar ligt het ook niet aan.En ik heb al 2 kids,dus dat is ook goed.Februari 2005 begonnen met de eerste IUI en toen kwam de gyn erachter,dat het nogal nauw was van binnen en ik moest dus weer een kleine operatie ondergaan,om dit op te rekken.
Sindsdien dus in april en mei de 2e en 3e IUI gehad en ik zit nu in mijn 2ewachtweek,om te zien of de laatste poging is aangeslagen.
Ik heb gelukkig geen miskraam gehad.Ontzettend naar dat jullie dat wel door hebben moeten maken.
Ik heb nu 3 maanden glomid geslikt,als het nu niet is gelukt,moet ik ook over op de dagelijkse injecties.En dat vind ik geen leuk idee en ik heb er eigenlijk het geld ook niet voor.
Maar ik hoorde van de fertiarts,dat het wel meeviel,tussen de 200 en 300 euro.
Waar ik mee moet spuiten dat weet ik nog niet,dat hoor ik dan wel.
Ik denk,als deze poging mislukt,dat we even 2 maandjes stoppen,als ik dat durf.Ik heb het gevoel,dat ik op moet schieten,want in sept.word ik 38 jaar.Mijn man heeft zoiets van :stop er maar mee,die moet er niet aan denken,dat ik mezelf iedere dag moet prikken.
Maar ik denk toch dat ik doorga,dat we doorgaan.Want hij staat er wel achter,maar vind het zo rot voor mij.
Anders krijg ik later misschien iets van:Ik heb er niet alles aan gedaan........
Ivf willen we niet,daar stopt het voor ons en dat is trouwens ook belachelijk duur,mijn verzekering vergoed niks.
Dus.........we hopen ons suf,dat het asjeblieft raak mag zijn deze keer.
Tot zover mijn verhaal,sorry,beetje lang geworden.

Groetjes,Minoes

HGKM echt super geweldig voor jullie ..... geniet er van...

liefs shir.


minoes ik heb gewoon helemaal over je inseminatie heen gelezen.... ik ga dus weer overuren duimendraaien

shir

Spannend voor je HetGroteKleineMannetje.
Minoes, hopelijk is het dan deze keer uiteindelijk raak.
Girly .

17 juni heb ik een afspraak bij de dietist in het zkh. Vanmiddag kreeg ik een telefoontje...ben nu supernerveus al, zie er als een berg tegenop . Maar het is natuurlijk wel weer een stapje dichterbij het doel.

mallemeid, het komt wel dichtbij he? Ben je ergens specifiek nerveus voor, of 'gewoon' omdat het hetle circus dus dan zo'n beetje gaat beginnen (de dietist was toch de eerste stap in de mmm voor jullie, als ik het goed begrepen heb? Spannend hoor
_{Het pakketje is trouwens aangekomen in mijn vakantie, waarvoor nogmaals heel erg bedankt!}

HGKM, gefeliciteerd! Inderdaad fijn om te horen over gelukte pogingen! Geniet van de zwangerschap