quote:
Op zondag 8 mei 2005 22:49 schreef Blazkowich het volgende:Amerika heeft geen immigranten nodig zoals Europa dat heeft, in tegenstelling tot Europa is Amerika demografisch gezien gezond.
weten we weer wat jij onder
gezond verstaat.
Ik noem het demografisch gezond als een soort zich in stand weet te houden of zich weet uit te breiden.
quote:
Daarnaast is het technologisch, militair en economisch nog steeds de onbetwiste wereldmacht. Daar zal de komende 50 jaar geen verandering in komen.
klopt.
De 20ste eeuw, was de eeuw van het Avondrijk, zoals de 17e eeuw van Holland.
Toch zijn er ook andere visie's op het Europese collectivisme, waar het niet alleen om groei en concurrentieposities gaat.
quote:
Europa gaat het maken! - Trouw, boekrecensie 15 januari 2005
(...
Een Amerikaan die 15 jaar geleden Europa bezoekt:...)
Hoofdschuddend verliet de Amerikaan die avond de Belgische hoofdstad. Weken later stuurde hij vanuit Florida een column van zijn hand op, de weerslag van een dagje Brussel. Hij had wat instellingen door elkaar gehaald en was met iets te grote stappen door de Europese geschiedenis gebanjerd, maar de strekking van zijn betoog was duidelijk: het zou nooit wat worden met het oude continent, zoveel landen, zoveel munten, en zoveel stekkers, Amerika kon rustig achterover leunen, van Europa had het niets te vrezen.
(....
De Amerikaan vorig jaar:...)
In vijftien jaar tijd is er veel gebeurd. Europa heeft zijn binnengrenzen geslecht, technische voorschriften geharmoniseerd en een eenheidsmunt ingevoerd. Bovendien is de vrij losse Europese Gemeenschap uit de jaren negentig van de vorige eeuw met twaalf lidstaten uitgegroeid tot een hechtere Europese Unie van 25 landen met bijna een half miljard inwoners, en wie nog geen (aspirant-)lid is, heeft op z'n minst aan de deur geklopt.
De opkomst van Europa is in de Verenigde Staten niet onopgemerkt gebleven. Twee auteurs van naam hebben er een kloek boek over geschreven, waarvan de titel al genoeg zegt: 'The European Dream' (De Europese Droom) van Jeremy Rifkin en 'The United States of Europe' (De Verenigde Staten van Europa) van T.R. Reid. De laatste heeft het in de ondertitel zelfs over 'De nieuwe supermacht en het einde van Amerika's suprematie'.
De schrijvers zijn beiden Amerikanen die lange tijd in Europa hebben gewoond en gewerkt, ze weten dus waar ze het over hebben. Hun boeken lijken qua thematiek sterk op elkaar. Het zijn lofredes op Europa. Als Europeaan krijg je bij lezing een wat ongemakkelijk gevoel: gebeurt dat allemaal bij mij om de hoek, is het zo positief, komen wij er niet iets te goed van af? En het is ook een vreemde ervaring om Amerikanen met zoveel jaloezie en bewondering over de economische kracht, de flexibiliteit en energie van de Europeanen te zien schrijven. Het beeld was toch altijd omgekeerd? (...
Over de American dream...)
Europeanen denken veel minder individualistisch. Niet voor niets zijn op het oude continent het communisme en het socialisme ontstaan. Europeanen letten meer op duurzaamheid, de kwaliteit van het leven, ze werken om te leven in plaats van omgekeerd zoals de Amerikanen doen, ze voelen zich meer onderling verbonden. Terwijl voor Amerikanen vrijheid gelijkstaat aan autonomie ('ik ben van niemand afhankelijk'), betekent vrijheid voor Europeanen dat je onbeperkt toegang hebt tot een netwerk, een web van wederzijdse betrekkingen. Om het grof te zeggen: een Amerikaan is een individualist, een Europeaan een collectivist.
De laatste heeft het tij mee. De wereld wordt steeds kleiner, via internet heeft iedereen toegang tot informatiebronnen - en tot anderen. Mensen raken steeds afhankelijker van elkaar. In deze cultuur past het Europese wereldbeeld veel beter dan het Amerikaanse, stelt Rifkin.
Daar komt bij dat de Amerikaanse droom aan het verslonzen is. Het individualisme dreigt om te slaan in puur egoïsme: ikke, ikke, en de rest kan stikken. Van de Verenigde Staten heeft zich een ongebreidelde vraatzucht meester gemaakt. Het land berooft de wereld in hoog tempo van haar grondstoffen en haar energiebronnen. Washington weigert daar iets aan te doen, het heeft zich zelfs van het klimaatverdrag van Kyoto afgekeerd. De Amerikanen zelf vreten zich intussen klem. Als Rifkin weer eens in Europa is, valt hem op hoe goed en verzorgd de mensen gekleed gaan. Als hij terug in Amerika is, ziet hij hoeveel moddervette landgenoten er rondlopen.
De American Dream heeft al met al veel van z'n glans verloren. Het terrein ligt braak, en Europa kan en moet daar met zijn eigen normen en waarden en economische kracht op inspelen. Het is tijd voor de Europese droom om door te breken. Rifkin ziet wel degelijk gevaren en bedreigingen, zoals het internationaal terrorisme (dat een klein jaar geleden ook in Europa toesloeg) en het moslimfundamentalisme. Maar volgens de Amerikaan moet Europa in staat geacht worden zich daartegen te verweren.
(....
Leuke lijstjes US vs EU...)
Maar er zijn inmiddels ook andere lijstjes. Op de vraag van Franse opinieonderzoekers wat voor land de Verenigde Staten waren, zetten de deelnemers aan de enquête op de eerste vijf plaatsen maar liefst vier negatieve kwalificaties: een land van geweld, een land waar de doodstraf regelmatig uitgevoerd wordt, een land van grote sociale ongelijkheid, een racistisch land. Positieve uitschieter was alleen nummer vier: een land van innovatie.
Terwijl hij toch in de hoofdstad van een eurosceptisch land woonde, is Reid zeer onder de indruk geraakt van de 'Verenigde Staten van Europa' (de term komt van Winston Churchill), die in veel opzichten de Verenigde Staten van Amerika de loef afsteken. Europa heeft meer inwoners, meer handel, meer welvaart, meer invloed in internationale organisaties en geeft veel meer geld uit aan ontwikkelingshulp. De euro is veel sterker dan de dollar. De leeftijdsverwachting is hoger, de zuigelingensterfte lager, net als de aantallen hartziekten en kanker. Europa heeft zelfs een eigen songfestival!
De EU stelt steeds meer voor, ze verbiedt nota bene fusies van Amerikaanse bedrijven. Dat de beroemde whisky Kentucky Bourbon in flessen van 75 cl wordt verkocht, en niet in literflessen, ligt helemaal aan de Brusselse regelneven. Het aantal grote Europese ondernemingen, die hun Amerikaanse concurrenten in de schaduw stellen, groeit met de dag: Nokia, Airbus, BP, Vodafone, Red Bull.
(...
Tot slot...)
Er is een E-generatie van jongeren in opkomst, aldus Reid, met een aparte eurocultuur met zijn eigen popmuziek, taal, sport, drank, angst en hoop en, om een voorbeeld te noemen, afkeer van de oorlog in Irak. ,,Ze beschouwen zichzelf niet als Spanjaarden of Tsjechen, maar eerder als Europeanen die toevallig in Toledo of Praag wonen.''
Het boek van Reid is een waarschuwing aan de autoriteiten en het bedrijfsleven in de VS, die nog niets doorhebben. De revolutie in Europa is aan hun aandacht ontsnapt. Ze rijden op de autosnelweg nog comfortabel in hun dikke SUV (in dit land de P.C. Hooft-tractor geheten), terwijl op de inhaalstrook de Europese sedan snel aan komt rijden. ,,Het is tijd om over onze schouder te kijken'', aldus Reid.
De twee boeken vormen opwekkende lectuur voor Europeanen, die gewend zijn altijd de tweede viool te spelen. Zeker Jeremy Rifkin kan in Brussel een potje breken. Hij is in de Europese hoofdstad volgens de vroegere EU-commissaris Chris Patten net zo populair als Zeeuwse mosselen. Wat wil je ook met een slotzin als deze: ,,Wij Amerikanen waren gewend te zeggen dat de Amerikaanse Droom het waard is om voor te sterven. De nieuwe Europese Droom is het waard om voor te leven.''
(...)
Het enige dat de schrijvers valt te verwijten is de eenzijdige kijk en doen alsof Amerika niets meer voorstelt.
quote:
Maar laten we toch even nuchter vaststellen dat op 2 november, de dag dat George Bush werd herkozen, veel Europeanen tot diep in de nacht voor de buis zaten, terwijl de aanwijzing van Barroso een paar weken daarvoor waarschijnlijk geen Amerikaan uit de slaap heeft gehouden. De een heeft namelijk wat meer in de melk te brokken dan de ander.
Zo is het ook... En Europa stelt qua defensie-beleid nog helemaal niks voor vergeleken met US. Hoewel ik dat niet zo hele erg vind. Hoe minder wapens op de wereld, des te minder er is om mee te gooien.
Als je echter bedoelt dat niet libertair zijn gelijk is aan visieloos zijn, dan heb je wel weer gelijk. Alleen ben ik het daar natuurlijk niet mee eens.
quote:
Europa is visieloos en totaal gericht op zichzelf.
Getuige bovenstaande recensie over 2 Amerikaanse boeken, vind ik het een erg snelle conclusie.
quote:
China heeft nog steeds een gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking van een paar dollars.
Ze zijn met velen... Rusland was ook niet heel rijk per inwoner, maar werd na WWII wel degelijk als grootmacht gerespecteerd.
quote:
Gelukkig blijft Amerika de onbetwiste wereldmacht, wie moet het anders zijn China, Europa (Chirac)? nee dank je.
Chirac is bijna aan zijn laatste jaren
![]()
Duitsland en Frankrijk hebben steeds minder te zeggen in de EU. Hun hegemonie brokkelt af en de EU staat dus niet gelijk aan Frankrijk (& Duitsland)