Fatale herkeuring WAO

De meeste WAO'ers zijn voortreffelijke acteurs... En als je daar als arts al slecht door slaapt dan had je toch een ander beroep moeten kiezen.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 17:51 schreef MouseOver het volgende:
Misschien hangt dat ook een beetje van het soort mensen dat naar patientenverenigingen komt af?

Kan heel goed.
Het zijn nogal ziektes waar je veel kennis voor nodig hebt om kwaliteit van leven te hebben. En daar zijn die patienten verenigingen heel goed voor (heb er zelf nogal wat performance aan mijn kant kunnen verbeteren, tot aan het kamikaze toe ).

Maar ik ken er ook een enkeling buiten patientenverenigingen om (ze zijn zelf ook geen lid van patientenverenigingen) en daar is een uitkering niet het eerste waar men aan denkt. Wist er zelf ook pas het bestaan van af 2,5 jaar geleden.

Ik twijfel er niet aan dat er mensen zijn die misbruik maken van de WAO, ik twijfel alleen aan het beeld dat het er verschrikkelijk veel zijn.

quote:

De meeste WAO'ers zijn voortreffelijke acteurs... En als je daar als arts al slecht door slaapt dan had je toch een ander beroep moeten kiezen.

De artsen slapen slecht, omdat ze bijvoorbeeld net een psychiatrisch patient hebben goedgekeurd, die zich even later voor de trein gooit. Of een hartpartient goedkeurt, en deze even later overlijd aan zijn of haar hartziekte. Ik kan me heel goed voorstellen, dat zo'n keuringsarts radeloos wordt, als hij een partner. ouder, familie aan de lijn krijgt met de melding dat de zoon, dochter, partner is overleden na de keuring.

Dat is de reden dat keuringsartsen slecht slapen. Dat brengt ze in gewetensnood. De herkeuring is simpelweg te streng. Het 'functiefilter' staat te strak afgesteld, waardoor er ernstig zieke mensen doorheen glippen.

Deze herkeuring gaat ook niet lang goed meer, over een paar maanden zijn er zoveel ernstige gevallen, dat ze het keuringsbeleid wel aan moeten passen. En niet te vergeten, als iemand ziek wordt, dan maakt hij of zij zo goed als geen kans meer op een WAO uitkering. Maar dat probleem zien we over 2 jaar wel, als mensen masaal beginnen te roepen waarom ze nog WAO premie betalen, en toch geen gebruik kunnen maken van de WAO.

Velen weten simpelweg nog niet hoe streng de keuring is. Daar moet eerst een paar jaar over heen gaan, zodat men begint te beseffen, dat men alleen nog maar aanspraak kan maken op de bijstand als men ziek is. En zelfs daar heerst een dwangarbeidregimne.
En dan komt pas echt het protest tegen het strenge WAO beleid. Maar dan is het te laat en onomkeerbaar.

[ Bericht 1% gewijzigd door Poldermodel op 28-04-2005 19:02:19 ]

quote:

Op donderdag 28 april 2005 18:51 schreef Poldermodel het volgende:

[..]

De artsen slapen slecht, omdat ze bijvoorbeeld net een psychiatrisch patient hebben goedgekeurd, die zich even later voor de trein gooit. Of een hartpartient goedkeurt, en deze even later overlijd aan zijn of haar hartziekte. Ik kan me heel goed voorstellen, dat zo'n keuringsarts radeloos wordt, als hij een partner. ouder, familie aan de lijn krijgt met de melding dat de zoon, dochter, partner is overleden na de keuring.

Die psychiatrische patient had zich hoe dan ook wel voor de trein gegooid. Door een kleine tegenslag kon dat al gebeuren. Omdat hij weer aan het werk moet of omdat zijn/haar hond is overleden.

Een hartpatient zou hoe dan ook wel doodgegaan zijn. Omdat hij weer werkt of omdat hij toch even die bijzettafel naar de zolder wou dragen.

Een keuringsarts dient dat zeker in te zien, als er mensen kunnen relativeren dan zijn dat artsen en als ze dat niet kunnen dan zijn ze ook niet als arts in de wieg gelegd.

quote:

Die psychiatrische patient had zich hoe dan ook wel voor de trein gegooid. Door een kleine tegenslag kon dat al gebeuren. Omdat hij weer aan het werk moet of omdat zijn/haar hond is overleden

Maar juist bij mensen die weinig tegenslagen kunnen hebben, zoals psychiatrische patienten. moet je extra voorzichtig zijn. Stel dat deze mensen zich nog prima konden redden in hun gestructureerde thuissituatie, maar door de herkeuring en het verplichten tot arbeid, helemaal wanhopig zijn geworden met alle gevogen van dien.

Het moet toch niet zo zijn, dat het uitgangspunt is: Deze mensen plegen toch wel zelfmoord, dus kunnen we ze wel goedkeuren. Eigenlijk zeg je dan dat dwangarbeid voor psychiatrische patienten weer ingevoerd moet worden. En wie niet mee kan komen, die krepeert maar, of pleegt maar zelfmoord.

Als dat de trent gaat worden, dan denk ik weer van, voer dan op z'n minst de pil van Drion in, zodat deze mensen op een 'menselijkere manier' een einde aan hun leven kunnen maken. Als ze dan toch geen keuze hebben.

Het lijkt mij verschrikkelijk als het uitgangspunt zou worden van: Hij zou anders ook wel doodgegaan zijn, dus kan ik als arts eigenlijk zonder verantwoording medogenloos handelen. Ik kan altijd zeggen. Hij of zij zou toch wel sterven.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 20:35 schreef Xebrozius het volgende:

[..]

Die psychiatrische patient had zich hoe dan ook wel voor de trein gegooid. Door een kleine tegenslag kon dat al gebeuren. Omdat hij weer aan het werk moet of omdat zijn/haar hond is overleden.

Een hartpatient zou hoe dan ook wel doodgegaan zijn. Omdat hij weer werkt of omdat hij toch even die bijzettafel naar de zolder wou dragen.

Een keuringsarts dient dat zeker in te zien, als er mensen kunnen relativeren dan zijn dat artsen en als ze dat niet kunnen dan zijn ze ook niet als arts in de wieg gelegd.

Dan zijn ze dus toch ziek, en geen "voortreffelijke acteurs". Wat je trouwens ook niet kunt onderbouwen (die paar uitzonderingen daargelaten).

quote:

Op donderdag 28 april 2005 20:51 schreef Poldermodel het volgende:
Het moet toch niet zo zijn, dat het uitgangspunt is: Deze mensen plegen toch wel zelfmoord, dus kunnen we ze wel goedkeuren.

Hallo zeg, dat zegt hier toch niemand Xebro geeft alleen maar aan dat je zo'n keuringsarts de zelfdoding van een toch al labiele persoon niet kunt verwijten, en gelijk heeft ie. Sterker nog: iemand die labiel is kan ook op een "meneer, ik als keuringsarts heb het idee dat u (nog) niet kunt werken" reageren met een: "zie je wel, ik ben mislukt, hij vindt dat ik niks kan, vaarwel wrede wereld". Is het dan ook de schuld van de keuringsarts?

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 13:16 schreef machteld het volgende:
Xebro... schrijft: "Die psychiatrische patient had zich hoe dan ook wel voor de trein gegooid."

Ja, dat is toch ook zo? Was het niet door een ongewenste keuringsuitslag, dan wel door een botte medewerker in een supermarkt, of een verbroken liefdesrelatie, of door een vriend die je laat stikken.

Maar deze discussie is in het begin van dit topic al gevoerd.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 04:42 schreef machteld het volgende:

[..]

Sterke tekst voor een average MediaMarktSukkel.
Jammer dat je de moeite neemt om die tekst hier tussenin te pleuren.

Jammer dat je de moeite niet neemt om in te zien dat ik al een jaar niet meer bij MediaMarkt werk en gewoon studeer .

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 09:23 schreef dawg het volgende:

[..]

Dan zijn ze dus toch ziek, en geen "voortreffelijke acteurs". Wat je trouwens ook niet kunt onderbouwen (die paar uitzonderingen daargelaten).

Mijn vader is psychiater en die krijgt genoeg van dat soort mensen over de vloer die via hem de WAO in willen.
Juist hij ziet in wanneer iemand acteert of echt iets heeft en geloof me als ik zeg dat hij dagelijks 1 of meer personen over de vloer krijgt die niks mankeert maar doen alsof ze depressief zijn e.d.

Trouwens, ooit gaat iedereen dood en dat is toch nog geen excuus om niet te gaan werken. Iemand met hartfalen geef je simpelweg geen werk als vuilnisman. Die man krijgt een rustige kantoorbaan waar stress op de werkvloer onbekend is.
En als mensen daar al moeilijk over gaan doen dan heb ik daar geen respect voor.
Iemand die labiel is geef je simpelweg geen functie met verantwoordelijkheid en krappe deadlines.
Dat soort lui moeten niet zo zeiken, ze krijgen werk op maat... En als ze dan nog gaan lopen klagen dat ze het niet aankunnen zijn het gewoon profiteurs die over de rug van de belastingbetalers thuis willen zitten.
En dan zitten ze thuis en wat doen ze dan...? In de tuin werken, grond omspitten, alles maar eens opnieuw verven, cursusjes doen .
Als je dat kunt , kun je ook werken... Stelletje luie flikkers.

[ Bericht 17% gewijzigd door Xebrozius op 29-04-2005 14:48:59 ]

quote:

emand die labiel is geef je simpelweg geen functie met verantwoordelijkheid en krappe deadlines.
Dat soort lui moeten niet zo zeiken, ze krijgen werk op maat... En als ze dan nog gaan lopen klagen dat ze het niet aankunnen zijn het gewoon profiteurs die over de rug van de belastingbetalers thuis willen zitten.

Ten eerste,voor de meeste psychiatrische patienten is er geen werk op maat. Wie solliciteert, maakt geen enkele kans op de arbeidsmarkt. Dat probleem zie ik nu al 15 jaar om mij heen. Geen werkgever die ook maar het risico neemt om een psychiatrisch patient aan te nemen.

quote:

Mijn vader is psychiater en die krijgt genoeg van dat soort mensen over de vloer die via hem de WAO in willen.
Juist hij ziet in wanneer iemand acteert of echt iets heeft en geloof me als ik zeg dat hij dagelijks 1 of meer personen over de vloer krijgt die niks mankeert maar doen alsof ze depressief zijn e.d.

Van alle psychiaters die ik gesproken heb, beweert men juist het tegendeel. Namelijk dat ze wel zien dat deze mensen echt wat mankeren. Vaak hebben ze ellenlange dossiers en behandelklinieken achter de rug. Daar ga je niet naartoe vanwege aantellerij of gezelligheid. Wat ik heb gezien zijn vaak ernstige klachten.

Anders wordt het wel, wanneer iemand in de WAO zit met psychische problemen, maar helemaal nooit een psychiater heeft gesproken. Dus geen enkele behandeling of gesprek heeft gehad, maar regelrecht via de keuringsarts in de WAO beland. Hier kun je je afvragen of iemand ziektewinst gebruikt om aan een uitkering te komen. Ik vind dan ook, dat iemand die pychische kachten heeft, maar ook lichamelijke klachten heeft altijd eerst goed onderzocht moet worden door een specialist voordat men aanspraak kan maken op de WAO of bijstand.

quote:

Ja, dat is toch ook zo? Was het niet door een ongewenste keuringsuitslag, dan wel door een botte medewerker in een supermarkt, of een verbroken liefdesrelatie, of door een vriend die je laat stikken.

Nee, natuurlijk niet. Iemand zoals een schizofreen of Autist die thuis een gestructureerd bestaan leid kan dit een levenlang volhouden. Wanneer de uikering ontnomen word en iemand gedwongen wordt om te werken, kan diegene helemaal wanhopig worden en zelfs zwaar psychotisch, of andere ernstige psychiatrische klachten krijgen. Deze mensen plegen echt geen zelfmoord door een botte medewerker of een ziek huisdier of een verloren vriend, maar vaak alleen als hun situatie uitzichtloos begint te worden. In de psychiatrie doet men er alles aan om de structuur van deze patienten extreem te handhaven, en als een keuringsarts de opgebouwde 'structuur' dan ineens onder de voeten wegvaagd, dan raken ze ernstig in paniek. Het gaat niet om een 'ongewenste keuringsuitslag', maar om de gevolgens van die ongewenste keuringsuitslag, en de uitzichtloze, wanhopige gevolgen daarvan.

Ik heb meer dan 15 jaar in de psychiatrie rondgelopen en heb echt alles gezien. En wat ik zag was meestal zeer ernstig. Ik kan echt niet één keer zeggen, dat ik een aansteller heb gezien. Deze mensen schoffelen niet meer, verven hun huis niet en klussen niet in de tuin, en hebben vaak geen vrienden meer. Zelfs familie die ze in de steek laat omdat men niet geconfronteerd wil worden met een psychiatrisch patient.

En dan heb ik het niet over een Burnout, gespannenheid, maar over ernstige angststoornissen die hun hele leven totaal ontwrichten, of zware depressie's die zelfs zover gaan, dat ze lichamelijk zelfs niets meer kunnen. En natuurlijk Schizofrenie, en Autisme, maar ook ernstige persoonlijkheidsstoornissen.


Veel mensen roepen maar wat, omdat ze nooit geconfonteerd zijn met ernstige psychiatrische ziektebeelden.

Wat ik het meest hoor is: We zijn allemaal weleens een dagje gespannen of chagrijnig.

Deze mensen hebben het echt niet begrepen. Die roepen maar wat. En dat is ongeveer 90 pocent van de Nederlandse bevolking.

[ Bericht 0% gewijzigd door Poldermodel op 29-04-2005 16:28:54 ]

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 16:10 schreef Poldermodel het volgende:
Ik heb meer dan 15 jaar in de psychiatrie rondgelopen en heb echt alles gezien. En wat ik zag was meestal zeer ernstig. Ik kan echt niet één keer zeggen, dat ik een aansteller heb gezien. Deze mensen schoffelen niet meer, verven hun huis niet en klussen niet in de tuin, en hebben vaak geen vrienden meer. Zelfs familie die ze in de steek laat omdat men niet geconfronteerd wil worden met een psychiatrisch patient.

En dan heb ik het niet over een Burnout, gespannenheid, maar over ernstige angststoornissen die hun hele leven totaal ontwrichten, of zware depressie's die zelfs zover gaan, dat ze lichamelijk zelfs niets meer kunnen. En natuurlijk Schizofrenie, en Autisme, maar ook ernstige persoonlijkheidsstoornissen.

Lees nou zelf wat je schrijft over hoe kut het met die mensen gaat. En jij gelooft echt dat die mensen een vervelend uitvallende herkeuring nodig hebben om de stap naar zelfdoding te zetten? Geloof mij nou maar, dat doen veel van deze mensen toch wel, herkeuring of niet.

En nee, ik heb (godzijdank!) geen werkervaring in de psychiatrie. Maar wel een lange ervaring met suicidale mensen, en ben ongevoelig voor jouw autoriteitsargument.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:42 schreef Xebrozius het volgende:

[..]

Mijn vader is psychiater en die krijgt genoeg van dat soort mensen over de vloer die via hem de WAO in willen.

En jou vader behandelt alle wao'ers? Ik denk het niet, ik denk dat hij alleen mensen met psychische aandoeningen behandelt. En ja, dat is veel transparanter dan bv. het werk van een oncoloog, of nefroloog.

quote:

Juist hij ziet in wanneer iemand acteert of echt iets heeft en geloof me als ik zeg dat hij dagelijks 1 of meer personen over de vloer krijgt die niks mankeert maar doen alsof ze depressief zijn e.d.

Geloof ik best. Maar dat is slechts een percentage van mensen die een ziekte hebben. Dus dat kun je niet als referentie gebruiken.

quote:

Trouwens, ooit gaat iedereen dood en dat is toch nog geen excuus om niet te gaan werken. Iemand met hartfalen geef je simpelweg geen werk als vuilnisman. Die man krijgt een rustige kantoorbaan waar stress op de werkvloer onbekend is.

Geen stress op de werkvloer? Kantoorbanen geven over het algemeen meer stress dan bv. een bouwvakkersbaan. Het is niet voor niets dat het gros van de mensen die overspannen raken op kantoor zit. En mensen met hartfalen kunnen niet werken. Daar komt wel wat meer bij kijken dan alleen "zijn hart wat niet goed werkt".

quote:

En als mensen daar al moeilijk over gaan doen dan heb ik daar geen respect voor.
Iemand die labiel is geef je simpelweg geen functie met verantwoordelijkheid en krappe deadlines.
Dat soort lui moeten niet zo zeiken, ze krijgen werk op maat... En als ze dan nog gaan lopen klagen dat ze het niet aankunnen zijn het gewoon profiteurs die over de rug van de belastingbetalers thuis willen zitten.

Daar ben ik het grotendeels mee eens. Veel mensen zijn gemakkelijk. En daar mogen ze best harder tegen zijn. Maar dat gaat uiteraard niet voor iedereen op. En helaas lijden de goeden onder de kwaden daardoor.

quote:

En dan zitten ze thuis en wat doen ze dan...? In de tuin werken, grond omspitten, alles maar eens opnieuw verven, cursusjes doen .
Als je dat kunt , kun je ook werken... Stelletje luie flikkers.

Veel gehoord argument, waar ik het deels mee eens ben. Ligt aan de aard van de aandoening, dus dat zou je eigenlijk per geval moeten bekijken.

quote:

Lees nou zelf wat je schrijft over hoe kut het met die mensen gaat. En jij gelooft echt dat die mensen een vervelend uitvallende herkeuring nodig hebben om de stap naar zelfdoding te zetten? Geloof mij nou maar, dat doen veel van deze mensen toch wel, herkeuring of niet.

Begrijp nou zelf eens wat je schrijft, en hoe medogenloos en asociaal het is.


Als het zo 'kut' gaat met mensen, dan moet je juist extra voorzichtig zijn. En niet denken van: Ze plegen toch wel zelfmoord. Je moet er toch niet aan denken, dat dat de trent zal worden. Een anticiperende maatregel van de keuringsarts. Zo van: Zijn bestaan is toch uitzichtloos, dus ik kan hem best wel het spreekwoordelijke duwtje in het ravijn geven. Want uiteindelijk doet hij het zelf wel. Juist met het intrekken van de uitkering, trek je iemands hele bestaan weg. En dan komt er nog de dwang van werken bij. Dat vergelijk je toch niet met een verloren vriendschap? Het gaat hier om iemands bestaan. Dus het hele leven.

En het gaat er toch ook niet om, dat 'jij gelooft' dat mensen uiteindelijk toch wel zullen bezwijken.

Het gaat er juist om, dat je juist extra voorzichtig moet zijn met deze mensen, omdat ze al op de rand van hun draagkracht leven. Daar gaat het om!


Ik begrijp werkelijk niet hoe je zo asociaal kunt denken. Ik krijg er gewoon kippevel van.

[ Bericht 2% gewijzigd door Poldermodel op 29-04-2005 17:47:32 ]

Poldermodel e.a. ik zou het niet beter hebben kunnen verwoorden dan jullie.Ik verwijt degenen die in dit topic een streng beleid voorstaan niets, maar zij zijn geen ervaringsdeskundigen wat jullie wel zijn. Als je niet zelf of in je directe omgeving geconfronteerd wordt met ernstige psychische of lichamelijke ziekte, dan is het erg moeilijk voorstelbaar wat voor impact dat op je leven heeft. Maar het probleem bij de WAO e.d. ligt n.m.m. ook voor een groot gedeelte bij de benadering die je ondervindt van het UWV, die door heel veel mensen wordt ervaren als bot,kil en onpersoonlijk. Waarschijnlijk zou een echt persoonlijke benadering van iedere client veel meer vruchten afwerpen dan een eenmalige massale herkeuring van 400.000 mensen, waar in maximaal een uur je hele leven en ziektebeeld aan een oordeel wordt onderworpen en waar dan een oordeel uitrolt. Dat is toch een onmogelijke procedure. Waarom niet veel meer een persoonlijke bgeleiding waarbij iedereen 1 op zijn of haar toegesneden traject kan gaan, zonder de stok van dwangarbeid achter de deur, maar waar je op een rustige manier kunt kijken waar je mogelijkheden en beperkingen liggen.Ik denk ook dat er veel meer vormen van alternatieve arbeid zouden moeten ontstaan, buiten de sociale werkplaatsen om, waar je toch een zinvolle en voor jezelf gezonde bijdrage zou kunnen leveren aan de maatschappij.
Het beleid van deze regering op wao-gebied is alleen maar gericht op afbraak en bezuinigingsdrift, en de mensen raken in een vacuum. Als je alleen al leest op de diverse fora op internet hoeveel haat en woede , radeloosheid en wanhoop deze hele herkeuringsoperatie met zich meebrengt, dan zaai je alleen maar angst in de harten van de mensen en verbrokkelt het cement wat deze samenleving nog een beetje bijeenhoudt, steeds verder af. Waarom zou ik nog solidair zijn met anderen, wanneer het kabinet zelf de elementaire normen en waarden met voeten treedt ?! Waarom ga ik straks niet zelf pakken met mij nu ontnomen wordt , zullen velen denken ?!
Ik ben bang dat er straks nog veel meer uitgegeven zal moeten worden aan politie en beveiliging, want de door deze regering gecreeerde en gestimuleerde onderklasse wordt alleen maar groter.
En wie houdt dan de psychiatrische patient tegen die door het lint gaat ? Niemand, want er is geen geld meer voor, alle infrastructuur in de geestelijke gezondheidszorg is dan inmiddels wegbezuinigd, en het geld wat dat opleverde, is naar degenen gestroomd die het toch al goed ging in onze maatschappij, en die het geluk hadden dat ze niet ziek of werkloos werden.

mvg, Philip

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 17:32 schreef Poldermodel het volgende:
Begrijp nou zelf eens wat je schrijft, en hoe medogenloos en asociaal het is.
[...]
Ik begrijp werkelijk niet hoe je zo asociaal kunt denken. Ik krijg er gewoon kippevel van.

Misschien krijg je het wat warmer als je gewoon eens leest wat ik schrijf. Ik zeg helemaal niet dat labiele mensen goed- danwel afgekeurd moeten worden. Ik ging ALLEEN MAAR in op de suggestie dat de verantwoordelijkheid voor iemands zelfdoding zou liggen bij iemand anders dan de persoon zelf. Ik vind het niet kunnen om die verantwoordelijkheid af te schuiven, om de schuld aan iemand anders te geven. En dat is ook waar het in het begin van dit topic om ging, en toen kon ik dat blijkbaar ook al niet duidelijk maken. En nu weer dezelfde ellende. Ik geef het dus maar op

Ik had het helemaal niet over de WAO of over de herkeuringen, ik maakte een zijsprong omdat ik het niet vind kunnen dat hier -toevallig aan de hand van de WAO-discussie, het had ook in een heel ander topic kunnen staan- wordt gesuggereerd dat derden de 'schuld' kunnen zijn van de zelfdoding van iemand anders. Maar goed, ik heb het geprobeerd, gaat u gerust verder in het door u ingeslagen straatje.

quote:

Op zaterdag 30 april 2005 23:05 schreef thaleia het volgende:

[..]

Misschien krijg je het wat warmer als je gewoon eens leest wat ik schrijf. Ik zeg helemaal niet dat labiele mensen goed- danwel afgekeurd moeten worden. Ik ging ALLEEN MAAR in op de suggestie dat de verantwoordelijkheid voor iemands zelfdoding zou liggen bij iemand anders dan de persoon zelf. Ik vind het niet kunnen om die verantwoordelijkheid af te schuiven, om de schuld aan iemand anders te geven. En dat is ook waar het in het begin van dit topic om ging, en toen kon ik dat blijkbaar ook al niet duidelijk maken. En nu weer dezelfde ellende. Ik geef het dus maar op

Ik had het helemaal niet over de WAO of over de herkeuringen, ik maakte een zijsprong omdat ik het niet vind kunnen dat hier -toevallig aan de hand van de WAO-discussie, het had ook in een heel ander topic kunnen staan- wordt gesuggereerd dat derden de 'schuld' kunnen zijn van de zelfdoding van iemand anders. Maar goed, ik heb het geprobeerd, gaat u gerust verder in het door u ingeslagen straatje.

Je bent wel stekeblind als je niet ziet hoe immoreel, asociaal dit WURGbeleid van Balkellende II is.

quote:

Op zondag 1 mei 2005 08:44 schreef Peter-de-Grote het volgende:

[..]

Je bent wel stekeblind als je niet ziet hoe immoreel, asociaal dit WURGbeleid van Balkellende II is.

Het is ook maar wat je gewend bent en wat je kan verwachten. Het ligt anders voor de toekomstige werknemers die gedeeltelijk arbeidsongeschikt raken dan voor de groep die nu te maken krijgt met een streng herkeuringsbeleid. Dat dat voor deze groep behoorlijk pijnlijk is en fikse problemen veroorzaakt is absoluut waar. Echter, als er een stap terug gedaan dient te worden qua sociale voorzieningen dan is er altijd een groep die slachtoffer wordt en daar ook flink onder lijdt. Dat beleid is dan niet zozeer a-sociaal te noemen, wel pijnlijk. Je kan je uiteraard wel afvragen of dit beleid niet doorschiet. Als blijkt dat je jaren betaald hebt voor premies en je kan er geen aanspraak op maken wanneer het mis gaat is dit heel erg zuur.
Maar uiteindelijk is het gewoon een kwestie van gewenning; als je maar weet waar je aan toe bent.

-edit-
nevermind

_{wat een voorbeeld zeg}

quote:

Op zaterdag 30 april 2005 18:00 schreef DoctorPhil het volgende:
Waarschijnlijk zou een echt persoonlijke benadering van iedere client veel meer vruchten afwerpen dan een eenmalige massale herkeuring van 400.000 mensen, waar in maximaal een uur je hele leven en ziektebeeld aan een oordeel wordt onderworpen en waar dan een oordeel uitrolt. Dat is toch een onmogelijke procedure. Waarom niet veel meer een persoonlijke bgeleiding waarbij iedereen 1 op zijn of haar toegesneden traject kan gaan, zonder de stok van dwangarbeid achter de deur, maar waar je op een rustige manier kunt kijken waar je mogelijkheden en beperkingen liggen.Ik denk ook dat er veel meer vormen van alternatieve arbeid zouden moeten ontstaan, buiten de sociale werkplaatsen om, waar je toch een zinvolle en voor jezelf gezonde bijdrage zou kunnen leveren aan de maatschappij.
...
Waarom zou ik nog solidair zijn met anderen, wanneer het kabinet zelf de elementaire normen en waarden met voeten treedt ?! Waarom ga ik straks niet zelf pakken met mij nu ontnomen wordt , zullen velen denken ?!

De hervormingen zijn juist geent op herstel van de solidariteit. Het betalen voor mensen welke niet in de WAO horen, zoals velen die zijn afgevloeid via deze regeling, brengt de solidariteit ernstige schade toe. De mogelijkheid tot afvloeiing bestond door het niet aanwezig zijn van restricties. Het huidige beleid is gericht op het aanbrengen van deze restricties, met als gevolg dat velen geen aanspraak meer kunnen maken op de WAO voorziening.

Daarnaast is mijn mening dat de evaluatie een evaluatie van dit moment is, het is immers gericht op de toekomst: wat kan iemand nog doen. Een gedetailleerde uiteenzetting van het verleden is daarbij niet zo relevant, de omschrijving van het dossier is meer dan voldoende.

De toetsingscriteria zijn: wat kan iemand nog doen. Als iemand mentaal geen baan kan vervullen is aanspraak op de WAO nog steeds mogelijk. etc, etc. De criteria zijn zo ontworpen dat enkel bij de mogelijkheid tot het vervullen van functies je je WAO uitkering (deels) verliest. Niet meer dan redelijk naar mijn mening met het oog op solidariteit.

quote:

Op maandag 2 mei 2005 17:51 schreef machteld het volgende:
Ik heb nog een andere vraag:

Ik heb gehoord dat er mensen worden goedgekeurd die niet in staat zijn de eigen huishouding zonder hulp te doen. Hoe is dat mogelijk? Wat zijn dat dan voor functies/beroepen die je dan geacht wordt (buitenshuis?) nog te kunnen vervullen?

ik heb gehoord dat allochtonen die zich niet in Nederland bevinden en WAO genieten vooralsnog worden ontzien..

(Dus Mohammed van 41 hoeft niet naar Nederland te komen voor een herkeuring.)