R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn story
En dan is het zo ver, na meer dan 30 jaar een relatie gehad te hebben, waarvan de laatste 10 jaar gehuwd, krijgt nu dit alles zijn einde.
2004 heeft enorm veel shit gebracht, zowel relationeel, maar ook op andere vlakken. Met als laatste 2004 dieptepunt, het laten inslapen van mijn trouwe net geen 16 jarige AmStaff. 2004 kende ook 1 hoogtepunt, het smoorverliefd worden op de mooiste ogen die ik ooit gezien heb, maar dit staat los van mijn sores die ik binnen de bestaande relatie had, daar die op een heel ander vlak liggen en al vele jaren een rol speelden en spelen.
Dan begint 2005 en terwijl de sores van 2004 nog verwerkt moet worden, begint 2005 op een wijze, die je niemand toewenst. Je vrouw vinden met een mislukte zelfmoordpoging en als je denkt, dat je nu het diepste van het dal gehad hebt, krijg je te maken met reden waarom ze dat deed en zak je nog veel verder weg ... nog dieper. Wat ook gelijk het einde van de relatie inhoudt!
Ik ken me zelf niet anders, dan onder alle omstandigheden de totale controle over mij zelf, ook emotioneel gezien. Maar dan, na bovenstaande, dan blijkt dat je je heel klein voelt, geen grip meer op je zelf hebt en eerder de neiging hebt een stuk touw te pakken.
Nee, natuurlijk geen oplossing en daarom zit ik hier nu ook te schrijven. Maar het valt niet mee uit dat dal te komen. Samen nog onder 1 dak, proberen als vrienden uit elkaar te gaan, wetende dat het over en uit is. Maar moeten wachten op de verkoop van het huis, zodat dan ook echt alles afgesloten kan worden.
Dit alles is stress ten top, op je tenen lopend, alles nog niet verwerkt wat je verwerken moet en toch al bezig je nieuwe toekomstplannen proberen te maken. Met als doel ....op je zelf wonen, wat aan de ene kant een enorme uitdaging is, maar aan de andere kant eenzaamheid oproept. Ik ben iemand, die van warmte en gezelligheid houdt en kan me derhalve het op me zelf wonen niet als het ultieme genot ervaren. Alleen is maar alleen, ook al heb je buiten de deur echt wel vrienden. Thuiskomend ...dan ben je alleen! Dat lijkt me een megakutgevoel!
Zo denk je je leven op orde te hebben, dan ineens lijkt alles op je af te komen, wat er maar kan komen. Juist onder zulke omstandigheden lijkt een balans ver te zoeken en probeer je o.a. zoals nu, door veel te schrijven .... het voor je zelf ook weer makkelijker te maken.
En dan is het zo ver, na meer dan 30 jaar een relatie gehad te hebben, waarvan de laatste 10 jaar gehuwd, krijgt nu dit alles zijn einde.
2004 heeft enorm veel shit gebracht, zowel relationeel, maar ook op andere vlakken. Met als laatste 2004 dieptepunt, het laten inslapen van mijn trouwe net geen 16 jarige AmStaff. 2004 kende ook 1 hoogtepunt, het smoorverliefd worden op de mooiste ogen die ik ooit gezien heb, maar dit staat los van mijn sores die ik binnen de bestaande relatie had, daar die op een heel ander vlak liggen en al vele jaren een rol speelden en spelen.
Dan begint 2005 en terwijl de sores van 2004 nog verwerkt moet worden, begint 2005 op een wijze, die je niemand toewenst. Je vrouw vinden met een mislukte zelfmoordpoging en als je denkt, dat je nu het diepste van het dal gehad hebt, krijg je te maken met reden waarom ze dat deed en zak je nog veel verder weg ... nog dieper. Wat ook gelijk het einde van de relatie inhoudt!
Ik ken me zelf niet anders, dan onder alle omstandigheden de totale controle over mij zelf, ook emotioneel gezien. Maar dan, na bovenstaande, dan blijkt dat je je heel klein voelt, geen grip meer op je zelf hebt en eerder de neiging hebt een stuk touw te pakken.
Nee, natuurlijk geen oplossing en daarom zit ik hier nu ook te schrijven. Maar het valt niet mee uit dat dal te komen. Samen nog onder 1 dak, proberen als vrienden uit elkaar te gaan, wetende dat het over en uit is. Maar moeten wachten op de verkoop van het huis, zodat dan ook echt alles afgesloten kan worden.
Dit alles is stress ten top, op je tenen lopend, alles nog niet verwerkt wat je verwerken moet en toch al bezig je nieuwe toekomstplannen proberen te maken. Met als doel ....op je zelf wonen, wat aan de ene kant een enorme uitdaging is, maar aan de andere kant eenzaamheid oproept. Ik ben iemand, die van warmte en gezelligheid houdt en kan me derhalve het op me zelf wonen niet als het ultieme genot ervaren. Alleen is maar alleen, ook al heb je buiten de deur echt wel vrienden. Thuiskomend ...dan ben je alleen! Dat lijkt me een megakutgevoel!
Zo denk je je leven op orde te hebben, dan ineens lijkt alles op je af te komen, wat er maar kan komen. Juist onder zulke omstandigheden lijkt een balans ver te zoeken en probeer je o.a. zoals nu, door veel te schrijven .... het voor je zelf ook weer makkelijker te maken.
Hoewel het mooi geschreven is, kan ik er niet echt helemaal uithalen wat er nu allemaal gebeurd is.
Zoals ik het lees, ben je met iemand anders gegaan en is je vrouw daar achter gekomen. Logisch dat ze dan geen vertrouwen meer in je heeft. Dat zij nog zielsveel van je hield, blijkt uit het feit dat ze die poging gedaan heeft.
En ja, alleen is maar alleen. Dat is zo. Aan deze kant van het net zit een voorbeeld dit berichtje te typen. Het heeft echter ook zijn positieve kanten. Je kunt doen en laten wat je wilt, zonder rekening te moeten houden met een ander. Maar aangezien jullie al zolang samen zijn geweest, zul je daar eerder bang voor zijn, dan het als een voordeel zien. Er zijn genoeg mensen alleen. Die redden het ook. Dus jij ook.
Oké, ik geef toe dat ik denk gelukkiger te zijn wanneer ik samen met iemand zou zijn. Maar het is niet onoverkomelijk ofzo. Bij jou is het denk ik meer het beeld dat je altijd hebt gehad van alleenstaanden. Misschien dacht je altijd dat zij zielig waren ofzo en nu je zelf in die situatie komt, zal het moeilijk te accepteren zijn dat jij ook zielig wordt.
Nou, dat is dan het mooie van denken!
Er zijn genoeg mensen die denken dat het hebben van een relatie zielig is. Je afhankelijk stellen van een ander. Niet meer zelf kunnen beslissen, maar altijd in overleg (of in ieder geval rekening houdend met). Heb jij je de afgelopen 30 jaar zielig gevoeld omdat je die relatie had? Waarschijnlijk niet! Het is dus het beeld dat je er zelf bij creeert.
Dat je bang bent, kan ik me goed voorstellen. Het is een hele omslag voor je, maar met hulp van vrienden kom je er gerust wel bovenop. Succes!
Zoals ik het lees, ben je met iemand anders gegaan en is je vrouw daar achter gekomen. Logisch dat ze dan geen vertrouwen meer in je heeft. Dat zij nog zielsveel van je hield, blijkt uit het feit dat ze die poging gedaan heeft.
En ja, alleen is maar alleen. Dat is zo. Aan deze kant van het net zit een voorbeeld dit berichtje te typen. Het heeft echter ook zijn positieve kanten. Je kunt doen en laten wat je wilt, zonder rekening te moeten houden met een ander. Maar aangezien jullie al zolang samen zijn geweest, zul je daar eerder bang voor zijn, dan het als een voordeel zien. Er zijn genoeg mensen alleen. Die redden het ook. Dus jij ook.
Oké, ik geef toe dat ik denk gelukkiger te zijn wanneer ik samen met iemand zou zijn. Maar het is niet onoverkomelijk ofzo. Bij jou is het denk ik meer het beeld dat je altijd hebt gehad van alleenstaanden. Misschien dacht je altijd dat zij zielig waren ofzo en nu je zelf in die situatie komt, zal het moeilijk te accepteren zijn dat jij ook zielig wordt.
Nou, dat is dan het mooie van denken!
Er zijn genoeg mensen die denken dat het hebben van een relatie zielig is. Je afhankelijk stellen van een ander. Niet meer zelf kunnen beslissen, maar altijd in overleg (of in ieder geval rekening houdend met). Heb jij je de afgelopen 30 jaar zielig gevoeld omdat je die relatie had? Waarschijnlijk niet! Het is dus het beeld dat je er zelf bij creeert.
Dat je bang bent, kan ik me goed voorstellen. Het is een hele omslag voor je, maar met hulp van vrienden kom je er gerust wel bovenop. Succes!
Nee, niet vreemdgegaan, waar mijn vrouw is achtergekomen en dat dat de reden is. Die liggen op een heel ander vlak, die ik hier niet kenbaar zal maken. Maar wat voor mij eigenlijk al jaren terug de reden zou moeten zijn, de relatie te beeindigen.quote:Op maandag 4 april 2005 12:58 schreef Johnny1974 het volgende:
Op dat andere kom ik nog op teug, wanneer ik ff meer tijd heb. Moet aan het werk, duzzzz ....
alleen zijn is soms ook wel erg lekker hoor. Succes.
Antec P180 | Intel Core 2 Quad Q6600 | Asus Striker Extreme S775 | 4 GB DDR2 800 Mhz
Seagate 400 GB | 8800 GTX Ultra 768 MB | X-Fi Extreme Gamer | Logitech Z5500 | much more...
Seagate 400 GB | 8800 GTX Ultra 768 MB | X-Fi Extreme Gamer | Logitech Z5500 | much more...
Kun je rustig stellen! Maar ook jij bedankt Divinequote:Op maandag 4 april 2005 12:41 schreef DiviNe- het volgende:
heavy shit, succes d'r mee
Bah, wat een triest verhaal. Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen ook heb ik geen tips voor je. Het enige wat ik kan zeggen is:"sterkte"!
30 jaar, echt not cool.
Sterkte mên
Sterkte mên
Do not take life too seriously. You will never get out of it alive.
dude dat is niet eerlijk, nu is iedereen nieuwsgierig naar die redenquote:Op maandag 4 april 2005 13:06 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Nee, niet vreemdgegaan, waar mijn vrouw is achtergekomen en dat dat de reden is. Die liggen op een heel ander vlak, die ik hier niet kenbaar zal maken. Maar wat voor mij eigenlijk al jaren terug de reden zou moeten zijn, de relatie te beeindigen.
Op dat andere kom ik nog op teug, wanneer ik ff meer tijd heb. Moet aan het werk, duzzzz ....
sterkte iig
30 jaar is niet niks..
Succes met alles!!
Succes met alles!!
Soms is er zoveel wat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen... ©
Klinkt als een klotesituatie, hoewel mij het verhaal niet helemaal duidelijk is. Je vertelt dat je een en ander niet wilt vertellen hier, maar het wordt lastig als je iets vertelt om het kwijt te willen, maar niet alles vertelt omdat het (ik vul nu even zwart-wit in) te zwaar voor je is?
Maar goed, wat je verhaal ook is: sterkte!
Maar goed, wat je verhaal ook is: sterkte!
het zal wel zoiets zijn als dat zijn vrouw verliefd is geworden op zijn beste vriend ofzo
maar hoe dan ook, heel veel sterkte ermee!!
maar hoe dan ook, heel veel sterkte ermee!!
Ik kan je vertellen dat alleen thuiskomen ook een ontzettende bevrijding kan zijn. Geen gezeur meer aan je hoofd en eindelijk ruimte voor jezelf. Dan zul je ook de tijd vinden het een en ander te verwerken en een plaats te geven
ik denk dat je er niet vrolijker op wordt als je na al dit gezeik alleen thuis moet komen! integendeel zelfs!quote:Op maandag 4 april 2005 20:34 schreef Xennia het volgende:
Ik kan je vertellen dat alleen thuiskomen ook een ontzettende bevrijding kan zijn. Geen gezeur meer aan je hoofd en eindelijk ruimte voor jezelf. Dan zul je ook de tijd vinden het een en ander te verwerken en een plaats te geven
Zo, ik zal ff verder reageren op je antwoord.quote:Op maandag 4 april 2005 12:58 schreef Johnny1974 het volgende:
Ik weet niet eens of ik bang ben alleen te zijn of ...misschien te blijven. Ik ken dat gevoel niet, is mij nooit gebeurd. Wel hou ik ontzettend veel van warmte en gezelligheid, zit niet voor niets veel in 'mijn' kroegen. Maar je komt thuis en je kunt niemand iets zeggen, vertellen wat je raakt, fijn vind, of gewoon lekker knus samen een film kijken. Klinkt misschien oubollig, maar ik hou ook van knusheid en het maatjesgevoel, naast natuurlijk mijn kroegleven.
Tuurllijk heeft het zijn positieve kanten, ik weet ook dat alle nadelen ook voordelen hebben en ervaar dat ook zo. Maar weten en doen, wereld van verschil. ff door de zure appel heenbijten, alleen ... ik zie nog steeds geen klokhuis.
Soms ja, meestal niet ..denk ik. Dank je.quote:Op maandag 4 april 2005 13:06 schreef clowncloon het volgende:
alleen zijn is soms ook wel erg lekker hoor. Succes.
Oeh, 30 jaar dat is lang.
En wat klote zeg voor voor die Armstaff .
Maar zo zie je maar weer, dat zelfs het leven onverwachte wendingen kan nemen op een oudere leeftijd, of mag ik dat niet zeggen . Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
En wat klote zeg voor voor die Armstaff .
. Maar zo zie je maar weer, dat zelfs het leven onverwachte wendingen kan nemen op een oudere leeftijd, of mag ik dat niet zeggen . Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
. Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
Dank je Sabrina. 30 jaar is ook niet mis en gooi je niet zomaar weg, maar er is reden genoeg om wel te doen. Soms is men te naief en te goed van vertrouwen.quote:Op maandag 4 april 2005 13:10 schreef Sabrina1981 het volgende:
Heel veel succes ermee. 30 jaar is zeker niet mis. Zal heel erg wennen zijn.
Ja, zal zeker wennen zijn, enorm zelfs!!
Is ook triest en je kunt me geloven, mijn hartje verzuipt soms bijna.quote:Op maandag 4 april 2005 13:23 schreef kriele het volgende:
Bah, wat een triest verhaal. Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen ook heb ik geen tips voor je. Het enige wat ik kan zeggen is:"sterkte"!
Tips? Nee, zou ook niet helpen ...denk ik. Je moet het toch zelf klaren, maar schrijven hierover doet gewoon goed, ook al is het een kut thema.
Dank je.
Dat begon bij mij dus ook als eerste te jeuken ja...quote:Op maandag 4 april 2005 12:58 schreef Johnny1974 het volgende:
Hoewel het mooi geschreven is, kan ik er niet echt helemaal uithalen wat er nu allemaal gebeurd is.
Maar ik kan me voorstellen dat TS niet alle details wil spuien over zijn prive-leven, maar desondanks toch even zijn hart wil kunnen luchten. Dus dan neem ik de nieuwsgierigheid maar even voor lief
Sterkte kerel, hopelijk begeef je je snel weer in rustiger vaarwater.
So this is how liberty dies... with thunderous applause.
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Op korte termijn misschien niet, op lange termijn echter wel. Hoewel ik nooit zo heb begrepen wat er nou zo rampzalig is aan alleen zijn, maar ja ik heb het dan ook erg goed met mezelfquote:Op maandag 4 april 2005 20:58 schreef JimmyBoy het volgende:
[..]
ik denk dat je er niet vrolijker op wordt als je na al dit gezeik alleen thuis moet komen! integendeel zelfs!
Het leven is niet eerlijk Keijs, daar ben ik wel achter. Tja, weet je, ik vind het kut om waar dan ook, bij vrienden of anderen, de ware reden te zeggen en mijn bijna ex in diskrediet te brengen. Ofschoon ik het volste recht heb, dit te doen. In deze draag ik die last ook wel, kan ook niet anders, ook zien vele vrienden van mij, mij als DE boeman.quote:Op maandag 4 april 2005 13:58 schreef keijz het volgende:
[..]
dude dat is niet eerlijk, nu is iedereen nieuwsgierig naar die reden
sterkte iig
En nee, er is geen andere man in het spel!
Thnx
ik probeer het verhaal ook wat te ontcijferen eigenlijk, maar je vrouw had dus een eind aan haar leven gemaakt, om een bepaalde reden waarschijnlijk mbt jou, alleen hoe kan dit dan gelijk het ophouden van de relatie betekenen, als ze er al niet meer is .
Naja, ben er iig wat stil van, en het lijkt me een verschrikkelijk beeld/tafereel.
Hopelijk hou je of kan je jezelf een beetje taai erin houden, schrijven is al een goede, en veel erover praten en misschien hulp erbij nog zoeken of misschien doe je dat al. En idd, wat een nare jaren heb jij achter de rug gehad zeg. Damn, veel sterkte!
Naja, ben er iig wat stil van, en het lijkt me een verschrikkelijk beeld/tafereel.
Hopelijk hou je of kan je jezelf een beetje taai erin houden, schrijven is al een goede, en veel erover praten en misschien hulp erbij nog zoeken of misschien doe je dat al. En idd, wat een nare jaren heb jij achter de rug gehad zeg. Damn, veel sterkte!
ZelfmoordPOGINGquote:Op maandag 4 april 2005 23:59 schreef sweetgirly het volgende:
ik probeer het verhaal ook wat te ontcijferen eigenlijk, maar je vrouw had dus een eind aan haar leven gemaakt, om een bepaalde reden waarschijnlijk mbt jou, alleen hoe kan dit dan gelijk het ophouden van de relatie betekenen, als ze er al niet meer is .
Dank je, heb ik ook hard nodig!!quote:Op maandag 4 april 2005 13:59 schreef Tha_Ramsush het volgende:
30 jaar is niet niks..
Succes met alles!!
Ik weet het An, maar ergens lees je ook waarom. Internet is een publiek medium, daar heb ik ook rekening mee te houden.quote:Op maandag 4 april 2005 14:03 schreef An24 het volgende:
Klinkt als een klotesituatie, hoewel mij het verhaal niet helemaal duidelijk is. Je vertelt dat je een en ander niet wilt vertellen hier, maar het wordt lastig als je iets vertelt om het kwijt te willen, maar niet alles vertelt omdat het (ik vul nu even zwart-wit in) te zwaar voor je is?
Maar goed, wat je verhaal ook is: sterkte!
En ja, zwaar is het. De zelfde dag dat ik mijn vrouw vond en dat bezig bent in je op te nemen, krijg je iets te weten, waardoor je haar ... gelijk wel voor 'bedanken' wilt. In dit geval is haat en liefde wel heel erg close.
Thnx
Als je 30 jaar hebt samengeleefd zou het idee aan alleen thuis komen en zijn wel eens heel eng kunnen zijn...quote:Op maandag 4 april 2005 23:53 schreef Xennia het volgende:
[..]
Op korte termijn misschien niet, op lange termijn echter wel. Hoewel ik nooit zo heb begrepen wat er nou zo rampzalig is aan alleen zijn, maar ja ik heb het dan ook erg goed met mezelf
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Nee, gene vriend of lover. Niets van dien aard!!!quote:Op maandag 4 april 2005 20:21 schreef Tomek het volgende:
het zal wel zoiets zijn als dat zijn vrouw verliefd is geworden op zijn beste vriend ofzo
maar hoe dan ook, heel veel sterkte ermee!!
Dank je.
Dit is iets waar ik wel aan zit te denken, maar of ik dat gevoel ook werkelijk zo zou ervaren ....staat in de sterren.Natuurlijk wil ik nu mijn eigen stekkie en gewoon dat doen waar ik zin in heb.quote:Op maandag 4 april 2005 20:34 schreef Xennia het volgende:
Ik kan je vertellen dat alleen thuiskomen ook een ontzettende bevrijding kan zijn. Geen gezeur meer aan je hoofd en eindelijk ruimte voor jezelf. Dan zul je ook de tijd vinden het een en ander te verwerken en een plaats te geven
Wat dat betreft zit je er niet ver naast.
Dat is niet angst om alleen thuis te komen, dat is angst om jezelf tegen te komen in alle eenzaamheidquote:Op dinsdag 5 april 2005 00:07 schreef MissMSX het volgende:
[..]
Als je 30 jaar hebt samengeleefd zou het idee aan alleen thuis komen en zijn wel eens heel eng kunnen zijn...
Laat ik het zo formuleren, de waarheid had zij meer moeite mee en daarmee ook het stuk vertrouwen schade toebrengend wat niet moet binnen een relatie ...vind ik!quote:Op maandag 4 april 2005 23:59 schreef sweetgirly het volgende:
ik probeer het verhaal ook wat te ontcijferen eigenlijk, maar je vrouw had dus een eind aan haar leven gemaakt, om een bepaalde reden waarschijnlijk mbt jou, alleen hoe kan dit dan gelijk het ophouden van de relatie betekenen, als ze er al niet meer is .
Ja, hulp heb ik ook al, moest ook wel ...voor het eerst in mij leven niet voor een ander klaarstaan, maar zelf hulp moeten zoeken. Dat vrat aan mij, mag je best weten. Dat maakte me klein en nietig en voelde echt pas kut!! ja, ben er achter gekomen dat ik ook maar mens ben.quote:Naja, ben er iig wat stil van, en het lijkt me een verschrikkelijk beeld/tafereel.
Hopelijk hou je of kan je jezelf een beetje taai erin houden, schrijven is al een goede, en veel erover praten en misschien hulp erbij nog zoeken of misschien doe je dat al. En idd, wat een nare jaren heb jij achter de rug gehad zeg. Damn, veel sterkte!
Maar, zoals mijn dierenriemteken (schorpioen) al beschreven werd, hoe groot de brokstukken ook zijn, de schorpioen redt zich daar ook wel uit. Tja, we zullen zien hoe ver ik kom.
Dank je.
"Tyson" was de naam, een schitterende Amstaff,eentje die ik kwijt was in de kroeg als meneer weer ergens op een schoot lag te knorren.quote:Op maandag 4 april 2005 23:43 schreef sweetgirly het volgende:
Oeh, 30 jaar dat is lang.
En wat klote zeg voor voor die Armstaff .
Tuurlijk mag dat, ik ben 50 maar grof gezegd ...interesseert me geen reet, ik leef mijn leven en voel me geen 50. En als er weer iemand is, die tegen me zegt "gedraag" je als een vijftiger, dan kunnen ze mijn rug op!!!quote:Maar zo zie je maar weer, dat zelfs het leven onverwachte wendingen kan nemen op een oudere leeftijd, of mag ik dat niet zeggen
[quote} Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
[/quote]
Leerzaam? Ja echt wel!!!! He al veel geleerd, over mij zelf nog wel het meeste.
Dank je.
Daarmee kun je er wel eens niet ver naast zitten. Weet ik nog niet, ik ken me zelf aardig ...maar dit is/wordt nieuw voor mij.quote:Op dinsdag 5 april 2005 00:12 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat is niet angst om alleen thuis te komen, dat is angst om jezelf tegen te komen in alle eenzaamheid
Wie heb je moeten laten inslapen? je hond Amstaff?
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Mijn Amerikaanse Stafford "Tyson", die heb ik na bijna 16 jaar moeten laten inslapen.quote:Op dinsdag 5 april 2005 02:30 schreef R_ON het volgende:
Wie heb je moeten laten inslapen? je hond Amstaff?
Ik kan me niet eens een voorstelling maken van wat jij gedragen hebt, ik kan je alleen sterkte wensen met datgene wat je gaat doen.
Please don't sit on my imaginary friend
Het is idd verschrikkelijk om je vrouw te vinden op die manier, het is anders, maar kan me het een beetje indenken, ik heb mijn moeder eens betrapt met een poging, gelukkig goed afgelopen, hoewel, gelukkig...ze is nu psychisch heel ziek, klinkt hard, maar sommige mensen zijn beter af door een eind aan huin leven te maken. Dat maakt het voor jou er niet makkelijker op, ook omdat je weet dat het een en ander verband met elkaar houd. Jij zal hiermee moeten leren leven. Ik hoop dat je het op den duur een plekje kan geven.quote:Op dinsdag 5 april 2005 00:07 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Ik weet het An, maar ergens lees je ook waarom. Internet is een publiek medium, daar heb ik ook rekening mee te houden.
En ja, zwaar is het. De zelfde dag dat ik mijn vrouw vond en dat bezig bent in je op te nemen, krijg je iets te weten, waardoor je haar ... gelijk wel voor 'bedanken' wilt. In dit geval is haat en liefde wel heel erg close.
Thnx
Sterkte heb ik ook hard nodig de komende tjd en zal ik bewijzen moeten, dat een mens heel flexibel kan zijn.quote:Op dinsdag 5 april 2005 08:05 schreef Quembel het volgende:
Ik kan me niet eens een voorstelling maken van wat jij gedragen hebt, ik kan je alleen sterkte wensen met datgene wat je gaat doen.
Dank je!!!!
Ook een poging tot, doet je veel enmaakt je onrustig van binnen en zeer alert. Ik begrijp wat je bedoelt met "klinkt hard", soms komt die gedachte ook bij mij opzetten, ook al wil ik daar niets van weten.quote:Op dinsdag 5 april 2005 10:04 schreef An24 het volgende:
[..]
Het is idd verschrikkelijk om je vrouw te vinden op die manier, het is anders, maar kan me het een beetje indenken, ik heb mijn moeder eens betrapt met een poging, gelukkig goed afgelopen, hoewel, gelukkig...ze is nu psychisch heel ziek, klinkt hard, maar sommige mensen zijn beter af door een eind aan huin leven te maken. Dat maakt het voor jou er niet makkelijker op, ook omdat je weet dat het een en ander verband met elkaar houd. Jij zal hiermee moeten leren leven. Ik hoop dat je het op den duur een plekje kan geven.
In mijn geval is het heel moeilijk om degene waarmee ik 30 jaar heb samengeleefd en die tevens alles voor mij over had(gewoon een lieve schat), ook tegelijkertijd te verwensen. Dit alles is ontzettend dubbel en juist hierin moet je de balans zoeken, maar ook tevens dat verschrikkelijke beeld toen ik haar vond verwerken.
Het zal ongetwijfeld een plekkie krijgen, alleen de vraag is hoe en wanneer,
het klinkt raar, maar ik ben overtuigd dat alles wat een mens te verduren krijgt in zijn leven, waaraan hij niet "doodgaat", hem ten slotte sterker maakt. Ik hoop dat ook voor jou die tijd zal komen, dat je hier sterker dan ooit uit zal komen, en uiteindelijk geluk & rust vind op je eigen manier.
ja sterkte met alles, je zult het wel nodig hebben
Op zaterdag 10 juni 2023 14:52 schreef GGMM het volgende:
Eigenlijk is elke prijs die in het voetbal gewonnen wordt terug te leiden naar het Ajax-DNA
Eigenlijk is elke prijs die in het voetbal gewonnen wordt terug te leiden naar het Ajax-DNA
Voel je jezelf schuldig?quote:Op dinsdag 5 april 2005 10:21 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Ook een poging tot, doet je veel enmaakt je onrustig van binnen en zeer alert. Ik begrijp wat je bedoelt met "klinkt hard", soms komt die gedachte ook bij mij opzetten, ook al wil ik daar niets van weten.
In mijn geval is het heel moeilijk om degene waarmee ik 30 jaar heb samengeleefd en die tevens alles voor mij over had(gewoon een lieve schat), ook tegelijkertijd te verwensen. Dit alles is ontzettend dubbel en juist hierin moet je de balans zoeken, maar ook tevens dat verschrikkelijke beeld toen ik haar vond verwerken.
Het zal ongetwijfeld een plekkie krijgen, alleen de vraag is hoe en wanneer,
Net zo goed als ik altijd al dacht, dat elk nadeel een voordeel heeft, ben ik ook van mening dat een mens ook na zo'n periode er sterker uitkomt.quote:Op dinsdag 5 april 2005 10:22 schreef Scorpie het volgende:
het klinkt raar, maar ik ben overtuigd dat alles wat een mens te verduren krijgt in zijn leven, waaraan hij niet "doodgaat", hem ten slotte sterker maakt. Ik hoop dat ook voor jou die tijd zal komen, dat je hier sterker dan ooit uit zal komen, en uiteindelijk geluk & rust vind op je eigen manier.
Punt is alleen, dat je dit niet direct ziet en (h)erkend. Dat komt veel later pas ...als je durft.
Een behoorlijk verrotte situatie waar je nu in zit en daar is gewoon de tijd voor nodig voordat alles weer strakjes "lekker" loopt. maar zoals Xennia ook al zei, soms is op jezelf wonen best lekker. Zeker je zult dat maatjes gevoel, dat je gevoel, ideetjes e.d. delen met iemand nu moeten missen. Maar op dit moment zul je aan jezelf moeten denken en dat gedeelte even opzij zetten. Een nieuw begin staat er nu voor de deur zeg maar. Sterkte en veel geluk!
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Hoe tegenstrijdig misschien ook, maar ik verlang echt naar mijn EIGEN stekkie. Al was dit alleen al vanwege teveel emotionele waarde wat ik nu voel in ons huis en daarom vaak 'vlucht' naar plaatsen waar ik plezier en gezelligheid vinden kan. Dat is elke keer weer een oppepper voor de geest en hard nodig ook, maar als je weer thuiskomt zakt je de moed in de schoenen en slaat de stress toe.quote:Op dinsdag 5 april 2005 10:38 schreef Mukie het volgende:
Een behoorlijk verrotte situatie waar je nu in zit en daar is gewoon de tijd voor nodig voordat alles weer strakjes "lekker" loopt. maar zoals Xennia ook al zei, soms is op jezelf wonen best lekker. Zeker je zult dat maatjes gevoel, dat je gevoel, ideetjes e.d. delen met iemand nu moeten missen. Maar op dit moment zul je aan jezelf moeten denken en dat gedeelte even opzij zetten. Een nieuw begin staat er nu voor de deur zeg maar. Sterkte en veel geluk!
Waar ik ook ontzettend veel moeite mee had/heb, is dat ik eerst om mij zelf moet denken ... wat nu ook hard nodig is en dan pas om mijn bijna ex. Ook dat was een innerlijke strijd die gevoerd moest worden.
Heb je misschien een leuke baan en eventueel wat hobbies om je gedachten te verzetten? Misschien dat zoiets een heel klein beetje kan helpen??
Ik probeer mijn zinnen te verzetten en zorg en waak er voor dat ik ook plezier heb, maar zodra ik thuiskom ... is het net alsof er een enorme zware last op je nek komt. Daarom hoop ik ook snel het huis verkocht te hebben, zodat ik een nieuwe start en uitdaging aan kan gaan.quote:Op dinsdag 5 april 2005 11:25 schreef kriele het volgende:
Heb je misschien een leuke baan en eventueel wat hobbies om je gedachten te verzetten? Misschien dat zoiets een heel klein beetje kan helpen??
Dat is ook een behoorlijke beslissing, zeker als je al zolang bij elkaar bent geweest. Denken aan een ander is dan je standaard 1e denken. Dat moet nu ineens anders gezet worden. Maar dat verlangen naar een eigen plekkie is heel erg logisch. Een veilige thuishaven ipv een plek die eerst je thuis was en je nu vreest, zeg maar.quote:Op dinsdag 5 april 2005 11:15 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Hoe tegenstrijdig misschien ook, maar ik verlang echt naar mijn EIGEN stekkie. Al was dit alleen al vanwege teveel emotionele waarde wat ik nu voel in ons huis en daarom vaak 'vlucht' naar plaatsen waar ik plezier en gezelligheid vinden kan. Dat is elke keer weer een oppepper voor de geest en hard nodig ook, maar als je weer thuiskomt zakt je de moed in de schoenen en slaat de stress toe.
Waar ik ook ontzettend veel moeite mee had/heb, is dat ik eerst om mij zelf moet denken ... wat nu ook hard nodig is en dan pas om mijn bijna ex. Ook dat was een innerlijke strijd die gevoerd moest worden.
Ik kan me een btje indenken hoe het voelen moet, voel dan ook erg met je mee.
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Standaard sta ik al ingesteld altijd om de ander te denken en daarbij mijn eigen ikkie weg te cijferen, dat is nog steeds het aard van het beestje. Nu MOET ik een hele ommedraai maken, eerst IK en dan de rest. En ja, daarbij vervalt de zorg om en voor betreffende de bijna ex naar de 2'e plaats.quote:Op dinsdag 5 april 2005 11:33 schreef Mukie het volgende:
[..]
Dat is ook een behoorlijke beslissing, zeker als je al zolang bij elkaar bent geweest. Denken aan een ander is dan je standaard 1e denken. Dat moet nu ineens anders gezet worden. Maar dat verlangen naar een eigen plekkie is heel erg logisch. Een veilige thuishaven ipv een plek die eerst je thuis was en je nu vreest, zeg maar.
Ik kan me een btje indenken hoe het voelen moet, voel dan ook erg met je mee.
De huidige woning vrees ik inderdaad, voel me emorm gestresst zodra ik binnenkom, daarbij maakt het niet uit of mijn bijna ex er is of niet. Voel me vaak als een rat in de val en toch .....toch moet je proberen te relativeren en alles nuchter op een rijtje zetten. Daarnaast is de situatie thuis zo, dat de ander er alles uitflappen kan, terwijl ik de rust en kalmte moet bewaren. Ofschoon ik zwaar de neiging heb, mij volledig te laten gaan. Maar dat wil ik niet, dat ben ik niet. Maar tot 1000 tellen en proberen rustig te blijven, alleen dan is het enigzins te doen en vol te houden. Ik ben altijd van mening geweest, dat je echt laten gaan, niets bijdraagt tot een oplossing. Rust en kalmte kan u redden, ook al kook ik van binnen.
Maar ondanks dat soms de natte ogen er zijn, besef ik ook dat er andere tijden komen en ik toch weer een belangrijke les geleerd heb.
In ieder geval doet het goed, hier te schrijven en zulke reacties als die van jou te lezen.
Toch wil ik je even een laatste tip geven. Probeer niet alles op te kroppen en je als de wijze en verstandige te gedragen. Ookal doe je dit normaliter wel. Niet alles hoeft met een vorm van rust en nuchterheid benaderd te worden. Je mag immers best laten merken dat het je goed geraakt heeft.quote:Op dinsdag 5 april 2005 12:10 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Standaard sta ik al ingesteld altijd om de ander te denken en daarbij mijn eigen ikkie weg te cijferen, dat is nog steeds het aard van het beestje. Nu MOET ik een hele ommedraai maken, eerst IK en dan de rest. En ja, daarbij vervalt de zorg om en voor betreffende de bijna ex naar de 2'e plaats.
De huidige woning vrees ik inderdaad, voel me emorm gestresst zodra ik binnenkom, daarbij maakt het niet uit of mijn bijna ex er is of niet. Voel me vaak als een rat in de val en toch .....toch moet je proberen te relativeren en alles nuchter op een rijtje zetten. Daarnaast is de situatie thuis zo, dat de ander er alles uitflappen kan, terwijl ik de rust en kalmte moet bewaren. Ofschoon ik zwaar de neiging heb, mij volledig te laten gaan. Maar dat wil ik niet, dat ben ik niet. Maar tot 1000 tellen en proberen rustig te blijven, alleen dan is het enigzins te doen en vol te houden. Ik ben altijd van mening geweest, dat je echt laten gaan, niets bijdraagt tot een oplossing. Rust en kalmte kan u redden, ook al kook ik van binnen.
Maar ondanks dat soms de natte ogen er zijn, besef ik ook dat er andere tijden komen en ik toch weer een belangrijke les geleerd heb.
In ieder geval doet het goed, hier te schrijven en zulke reacties als die van jou te lezen.
Dan bedoel ik niet dat je die ander vanalles naar het hoofd moet smijten. Maar duidelijk moet maken hoe jij je voelt en waarom, alleen de feiten, geen verwijten. Dan ebt het ook langzaam weg uit jouw systeem en hoef je niet steeds op eieren te lopen als jullie beide thuis zijn. Anders leef je als 2 zombies langs elkaar heen en dat zou zonde zijn van jullie lange verleden samen waarin je het toch goed gehad hebt samen.
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Toch wil ik je even een laatste tip geven. Probeer niet alles op te kroppen en je als de wijze en verstandige te gedragen. Ookal doe je dit normaliter wel. Niet alles hoeft met een vorm van rust en nuchterheid benaderd te worden. Je mag immers best laten merken dat het je goed geraakt heeft.quote:Op dinsdag 5 april 2005 12:10 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Standaard sta ik al ingesteld altijd om de ander te denken en daarbij mijn eigen ikkie weg te cijferen, dat is nog steeds het aard van het beestje. Nu MOET ik een hele ommedraai maken, eerst IK en dan de rest. En ja, daarbij vervalt de zorg om en voor betreffende de bijna ex naar de 2'e plaats.
De huidige woning vrees ik inderdaad, voel me emorm gestresst zodra ik binnenkom, daarbij maakt het niet uit of mijn bijna ex er is of niet. Voel me vaak als een rat in de val en toch .....toch moet je proberen te relativeren en alles nuchter op een rijtje zetten. Daarnaast is de situatie thuis zo, dat de ander er alles uitflappen kan, terwijl ik de rust en kalmte moet bewaren. Ofschoon ik zwaar de neiging heb, mij volledig te laten gaan. Maar dat wil ik niet, dat ben ik niet. Maar tot 1000 tellen en proberen rustig te blijven, alleen dan is het enigzins te doen en vol te houden. Ik ben altijd van mening geweest, dat je echt laten gaan, niets bijdraagt tot een oplossing. Rust en kalmte kan u redden, ook al kook ik van binnen.
Maar ondanks dat soms de natte ogen er zijn, besef ik ook dat er andere tijden komen en ik toch weer een belangrijke les geleerd heb.
In ieder geval doet het goed, hier te schrijven en zulke reacties als die van jou te lezen.
Dan bedoel ik niet dat je die ander vanalles naar het hoofd moet smijten. Maar duidelijk moet maken hoe jij je voelt en waarom, alleen de feiten, geen verwijten. Dan ebt het ook langzaam weg uit jouw systeem en hoef je niet steeds op eieren te lopen als jullie beide thuis zijn. Anders leef je als 2 zombies langs elkaar heen en dat zou zonde zijn van jullie lange verleden samen waarin je het toch goed gehad hebt.
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
grrr dubbel
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Alsof er ellende aan het huis kleeft, besmet geraakt door dat laatste jaar.
Je wilt weg, uit zelfbescherming (?), niet verder meegezogen worden in de sores. Daar schiet je ook niet zoveel mee op.
Uit de tekst lees ik dat ze jou verwijten maakt, en je dat over je heen laat komen. Waarom? Voel je je schuldig? Wil je niet meer investeren in haar, omdat je bezig bent met de toekomst? Heeft ze jou te veel teleurgesteld of jij haar? Heb je het wel geprobeerd, maar loop je steeds tegen dezelfde muur op?
Je wilt weg, uit zelfbescherming (?), niet verder meegezogen worden in de sores. Daar schiet je ook niet zoveel mee op.
Uit de tekst lees ik dat ze jou verwijten maakt, en je dat over je heen laat komen. Waarom? Voel je je schuldig? Wil je niet meer investeren in haar, omdat je bezig bent met de toekomst? Heeft ze jou te veel teleurgesteld of jij haar? Heb je het wel geprobeerd, maar loop je steeds tegen dezelfde muur op?
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Errrug herkenbaar.. Ik heb na de break nog een half jaar in 'ons huis' gewoond en snap goed wat je voelt.
Zo'n nieuwe stek doet wonderen. Oude huis verkopen sluit het boek.
Ik zit hier lekker in m'n nieuwe hok, alleen jammer dat het huis nu al 10 maanden te koop staat
Zo'n nieuwe stek doet wonderen. Oude huis verkopen sluit het boek.
Ik zit hier lekker in m'n nieuwe hok, alleen jammer dat het huis nu al 10 maanden te koop staat
Alleeen is eeeerg relaxt, tenzij je geen sex hebt... maar heb je dat wel dan is alleen toch wel heel erg fijn
The people who lost my respect will never get a capital letter for their name again.
Like trump...
Like trump...
Dit is dé reden geweest waarom mijn ma alles verdragen heeft van mijn pa. Zij wou ook niet alleen eindigen (ja eindigen, want zo ziet zij het) Na 30 jaar samen zijn (waarvan bijna 28 jaar getrouwd zijn) heeft mijn pa toch de deur achter zich toe gedaan.quote:Op maandag 4 april 2005 23:39 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Zo, ik zal ff verder reageren op je antwoord.
Ik weet niet eens of ik bang ben alleen te zijn of ...misschien te blijven. Ik ken dat gevoel niet, is mij nooit gebeurd. Wel hou ik ontzettend veel van warmte en gezelligheid, zit niet voor niets veel in 'mijn' kroegen. Maar je komt thuis en je kunt niemand iets zeggen, vertellen wat je raakt, fijn vind, of gewoon lekker knus samen een film kijken. Klinkt misschien oubollig, maar ik hou ook van knusheid en het maatjesgevoel, naast natuurlijk mijn kroegleven.
Tuurllijk heeft het zijn positieve kanten, ik weet ook dat alle nadelen ook voordelen hebben en ervaar dat ook zo. Maar weten en doen, wereld van verschil. ff door de zure appel heenbijten, alleen ... ik zie nog steeds geen klokhuis.
Na bijna twee jaar heeft mijn ma nog altijd hetzelfde probleem: ze voelt zich alleen en vindt het verschrikkelijk. En na bijna twee jaar weet ik nog steeds niet op welke manier ik haar kan helpen.
Ik hoop voor jou dat je vlug de draad van jouw leven kunt oppikken en zoals ik lees ga je nog steeds de deur uit. Blijf dit doen zou ik zeggen, sluit jou niet op want dat helpt jou zeker en vast niet vooruit.
Sterkte en hopelijk vind je voldoende steun bij een aantal echte vrienden
Ik heb gelukkig de 'gave' ook onder dit soort stressie omstandigheden toch rustig kenbaar te maken, wat mij niet aanstaat en waar ik mee zit. Alleen ... moet ik het moment kiezen wanneer de ander dat hebben kan en dan niet alles in 1 keer. Hapklare brokjes zou ik haast zeggen. En ja, ik hou ook alleen van de feiten, alleen wanneer de ander er van alles bij haalt, ziet en denkt te weten, wordt het uiterste van je gevraagd.quote:Op dinsdag 5 april 2005 15:45 schreef Mukie het volgende:
[..]
Toch wil ik je even een laatste tip geven. Probeer niet alles op te kroppen en je als de wijze en verstandige te gedragen. Ookal doe je dit normaliter wel. Niet alles hoeft met een vorm van rust en nuchterheid benaderd te worden. Je mag immers best laten merken dat het je goed geraakt heeft.
Dan bedoel ik niet dat je die ander vanalles naar het hoofd moet smijten. Maar duidelijk moet maken hoe jij je voelt en waarom, alleen de feiten, geen verwijten. Dan ebt het ook langzaam weg uit jouw systeem en hoef je niet steeds op eieren te lopen als jullie beide thuis zijn. Anders leef je als 2 zombies langs elkaar heen en dat zou zonde zijn van jullie lange verleden samen waarin je het toch goed gehad hebt samen.
Weet je, ik hou altijd rekening met de ander, kan ik ook niet anders, alleen moet ik er voor waken dat ik mezelf niet vergeet. Dat gebeurd wel eens.
In ieder geval vind ik het moeilijk mij te laten gaan, ofschoon de ander dat duidelijk wel doet. Als er eentje is die wel de rust kan bewaren, moet dat maar. En nee, krop het niet op, alhoewel dit soms wel zo voelt.
Zo voelt het wel ja! En inderdaad wil ik weg als de scheiding en verkoop van het huis rond is, heb het totaal gehad hier.Het is een prachtige woning op een heerlijke plaats, maar zegt me niets meer.quote:Op dinsdag 5 april 2005 16:09 schreef R_ON het volgende:
Alsof er ellende aan het huis kleeft, besmet geraakt door dat laatste jaar.
Ook al zou ik de komplete inrichting gaan veranderen, zou het gevoel nog niet goed zijn.
Veel verwijten laat ik inderdaad over mij heen komen, moet ik eigenlijk wel als ik de rust wil bewaren en we beide alles toch tot een goed einde breien kunnen. En nee, schuldig voel ik me totaal niet, heb daar ook geen enkele reden voor. Zij heeft al (laat ik het zo maar zeggen) zeer vele jaren onze relatie ondermijnd door een bepaalde houding en gedrag, waarbj jongstleden een nieuw wapenfeit bjkwam wat voor mij gewoon de laatste druppel is. Daarom wil ik in haar ook niet meer investeren, kan ik ook niet eens meer!!!quote:Uit de tekst lees ik dat ze jou verwijten maakt, en je dat over je heen laat komen. Waarom? Voel je je schuldig? Wil je niet meer investeren in haar, omdat je bezig bent met de toekomst? Heeft ze jou te veel teleurgesteld of jij haar? Heb je het wel geprobeerd, maar loop je steeds tegen dezelfde muur op?
Het heeft mij al die jaren al grijze haren bezorgd en veel stress, daar ik ogenschijnlijk niet tot haar door dring.
Daarom wil ik gewoon zo snel mogelijk van alles af zijn en mijn eigen stekkie hebben.
[/quote]
Ik geloof ook ergens wel dat dit wonderen gaat doen met mij, gewoon mij zelf zijn zonder gezeik en al die sores.quote:Op dinsdag 5 april 2005 16:43 schreef faithlesz het volgende:
Errrug herkenbaar.. Ik heb na de break nog een half jaar in 'ons huis' gewoond en snap goed wat je voelt.
Zo'n nieuwe stek doet wonderen. Oude huis verkopen sluit het boek.
Ik zit hier lekker in m'n nieuwe hok, alleen jammer dat het huis nu al 10 maanden te koop staat
Hoop voor jou en natuurlijk ook voor mij, dat de woning snel verkocht is. Want 10 maanden is al veel!!!
Zonder sex kan het ook relaxed zijn, maar liever alle dagen sex natuurlijk.quote:Op dinsdag 5 april 2005 16:50 schreef Chandler het volgende:
Alleeen is eeeerg relaxt, tenzij je geen sex hebt... maar heb je dat wel dan is alleen toch wel heel erg fijn
Is ook rot voor je ma Leonieke en alleen zij zelf kan er wat tegen doen ...denk ik, ofschoon haar gevoel met betrekking tot het alleen zijn wel blijvend zal zijn. Zo zie ik dat ook voor mij, dit gevoel over alleen zijn heb ik al vanaf kind zijnde, dus zal dit gevoel over alleen zijn ook wel zo blijven.quote:Op dinsdag 5 april 2005 17:01 schreef leonieke het volgende:
Toch zal ik moeten wennen aan dat idee, maar eerst het huidige hoofdstuk eindelijk afsluiten. Wat 1 van de belangrijkste stappen in mijn leven zal worden, die ik overigens ergens gevoelsmatig al genomen heb.
Dan pas zal ik moeten laten zien, de draad weer op te kunnen pakken en zal duidelijk worden hoeveel veerkracht ik heb na alles.
En inderdaad blijf ik nog steeds veel weggaan en heb ik veel aan vrienden, gelukkig wel. Juist deze vrienden zeiden ook, "laat je door ons helpen ... je hebt ons ook geholpen". Dat laatste was, omdat ik er moeite mee had ... voor het eerst in mijn leven naar anderen moest om steun en hulp te krijgen.
En om eerlijk te zijn, heerlijk en hartverwarmend! Zoals ook jouw antwoord en die van anderen, dat doet een mens goed. Dank je!!!
Beste, lieve,aardige en ondersteunende mensen,
Bij deze wil ik jullie bedanken voor de ondersteunende en gevoelige reacties. Het deed mij goed hier te schrijven, maar ook zeker jullie reacties. Als je zelf zo je eigen sores schrijft doet het je al veel en ... leer je ondertussen ook weer wat van je zelf, maar ook van jullie reacties.
Nogmaals mijn dank, deed me goed!!
Bij deze wil ik jullie bedanken voor de ondersteunende en gevoelige reacties. Het deed mij goed hier te schrijven, maar ook zeker jullie reacties. Als je zelf zo je eigen sores schrijft doet het je al veel en ... leer je ondertussen ook weer wat van je zelf, maar ook van jullie reacties.
Nogmaals mijn dank, deed me goed!!
|
|
