(ouders van) kinderen met autisme deel 3

b

quote:

Op maandag 4 april 2005 20:35 schreef Logician het volgende:

[..]


We hebben via de bleskolk iemand aangewezen gekregen 'speciaal voor de ouders , ivm de rouwverwerking en acceptatie.. over 2wk is het eerste gesprek met haar.


ik ga zo nog even bellen naar de bleskolk hoe het is verlopen met eten en naar bed gaan etc.

Bij ons hebben ouders regelmatig contact met een ouderbegeleider. Deze helpt ouders in het proces, geeft uitleg over de observatie en behandeling, kijkt met de ouders naar hoe het met hen gaat, hoe de toekomst eruit ziet e.d.

Als je nog meer vragen over een (tijdelijke) opname hebt, moet je ze maar stellen, ik werk nl op een diagnostische observatiewoning, waar kinderen voor maximaal 1 jaar opgenomen worden..

Lees nu al wel verschillen.. zo mogen kinderen bij ons de eerste week elke avond bellen met ouders..

Ik kom te veel tijd & energie te kort om hier geregeld te reageren. Jammer maar waar. Bij vlagen lees ik wel e.e.a., en ik wil dan van alles zeggen, maar ik weet niet wát.

Logician, je verhalen grepen me erg aan. Mens, wat moet dat moeilijk zijn, ál die gevoelens....
Ik hoop van harte dat je, langzaam maar zeker, meer vrede kunt hebben met de huidige situatie. Dat je je wat minder verscheurd zal voelen, zeg maar. Sterkte!!

Oxy, ik vind het echt heel fijn steeds jouw visie/mening te lezen. Het helpt dan toch weer een beetje bij het leren begrijpen van mijn kind(eren). Dank je!!

Meteen maar even een update vanuit hier (ik las dat Bix naar het eten van Max vroeg).
De afgelopen maanden zijn we eigenlijk vooral van kastjes naar muren gestuurd en op diverse wachtlijsten geplaatst en zo. Maar volgende week vrijdag gaan we dan éíndelijk voor het eerst naar het "eetteam". Ben vreselijk benieuwd natuurlijk. Want Max drinkt nog steeds uitsluitend flesvoeding uit een fles met speen. Echt niets anders dan dat.
Verder nemen de gedragsstoornissen van Max eigenlijk alleen maar toe. Steeds vaker drift- en/of paniekaanvallen. Soms te corrigeren, soms helemaal niet. Erg naar om te zien hoe hij zichzelf dan pijn doet. Dat wil zeggen; hij laat op geen enkele manier merken dat het hem pijn doet, maar hij bijt zichzelf bijvoorbeeld dan zo hard in zijn arm dat uren later de tandafdrukken nog zichtbaar zijn.
De ellende is dat hij domweg nog niet in staat is goed kenbaar te maken wat hij wil, wat er dan aan de hand is (voor zover dat al kenbaar te maken is natuurlijk). Hij praat nog steeds helemaal niet en daardoor is dus steeds gissen wat je dan het beste kunt doen.
Ook zo dubbel; diverse artsen/therapeuten hebben steeds gezegd dat het zo'n groot voordeel is dat bij Max al zó vroeg het (vermoedelijke) autisme zichtbaar is, omdat er dan nog zoveel aangeleerd kan worden zeg maar (op zich wel waar natuurlijk). Maar als ik dan vraag naar concrete tips e.d. dan krijg ik steevast te horen dat ze dat ook niet zo goed weten, omdat hij nog zo jong is....

Verder zitten we met de oudste (7 jaar) inmiddels ook in een onderzoekstraject. Bij hem zijn al enige tijd gedragsveranderingen zichtbaar. Aanvankelijk werd dat geweten aan de moeilijke omstandigeheden thuis. Maar inmiddels begint ook zijn gedrag behoorlijk autistiforme vormen te krijgen. Maar helaas....wederom wachtlijsten.

Pff, toch weer meer getikt dan ik eigenlijk van plan was.

_{Lois, (uitgebreider) mailen lukt even niet, sorry. Hopelijk snel weer wel!}

quote:

Op donderdag 7 april 2005 22:35 schreef Eska het volgende:


_{Lois, (uitgebreider) mailen lukt even niet, sorry. Hopelijk snel weer wel!}

Dat geeft niks lieverd, ik weet hoe dat gaat. Bij mij hetzelfde. Ik denk aan je, aan jullie allemaal en wens je heel veel sterkte

Ik heb pas bij bol.com een boekje bestelt wat donders interessant is.
http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP.enfinity/eCS/Store/nl/-/EUR/BOL_DisplayProductInformation-Start;sid=M4ls5XfrPBds4DW9ES1S0pczqY4H3qNtRWY=?BOL_OWNER_ID=1001004001847118&Section=BOOK&lgl=1&plid=&lgl_BOL_OWNER_ID=1

Alhoewel het best beangstigend is om zoveel dingen tegen te komen van, he ja, dat ken ik en het eigenlijk een boekje over Asperger is, staan er ontzettend veel dingen in waarvan ik zoiets heb als "dat had ik eerder moeten weten"

Ook voor ouders is dat een boekje waaraan ze een gigantische houvast kunnen hebben denk ik.

Ik heb een vraagje. Iets waarmee ik ook zeker naar de huisarts/kinderarts ga hoor, wees niet bang, maar in de tussentijd zoek ik vooral bevestiging.

Eva had vandaag een hele slechte dag. Ze was compleet overprikkeld, zat zichzelf danig in de weg en kon eigenlijk niks anders dan miepen en piepen. Niet echt huilen maar niks was goed, alles wat ze wilde smeet ze weer weg, ze kon amper uit haar woorden komen en haar gebaren waren erg onrustig. Duidelijk een gevalletje "overprikkeld" noemen wij dat. Ze luisterde ook nog eens voor geen meter, zat compleet in zichzelf opgesloten en toen ik daar op een gegeven moment over uitviel (over het slechte luisteren dus) raakte ze compleet in paniek. Ik kon geen 5 meter bij haar vandaan of het was mis, en alle andere rustgevende "veiligheidsbevorderende" activiteiten (zoals de zandbak of stickers plakken) gaven niet de ontspanning die ze normaal eruit haalt.
Op een gegeven moment waren we vanmorgen bij de bakker en ze wilde een taartje. Toen ik zei dat dat niet mocht raakte ze erg overstuur en vervolgens zakte ze achterover in de wagen en leek helemaal weg. Na een paar seconden was ze er weer en het leek heel even of ik het me verbeeld had. De rest van de ochtend heeft ze nog een paar van die episodes gehad waar ze een paar seconden helemaal weg was. Karin zag het ook en vond het ook raar.

Is dat iets wat bij Autisme hoort of heeft het meer te maken met epilepsie?

Ik ken het niet als iets wat bij autisme hoort.. Zich helemaal afsluiten wel, maar wegzakken niet..
Goed dat je ermee naar de huis- of kinderarts gaat!

Vind t meer als een absence (vorm van epilepsie) klinken Lois. Vanuit mijn werk weet ik nog dat sommige mensen die dat hadden het vooraf aan voelde komen. en dan was hun gedrag vaak ook erg geprikkeld. Ik zou het zeker voorleggen aan een arts. Probeer de tijd dat ze weg is op te nemen. En kijk ook of ze haar ogen wegdraait en of haar bewegingen verstijven. En ga direct na of ze die dag anders is in gedrag dan normaal

Ik heb het nog even gevraagd aan mijn broer en zijn vriendin die allebei met autisten werken en zij herkenden het wel, maar navragen bij de huisarts moet je natuurlijk evengoed doen.

Ik heb er ook wel van gehoord, gelukkig nog nooit bij mezelf meegemaakt of daat ik het bij een ander zag gebeuren. Ik zou inderdaad de raad van Jessie opvolgen wat betreft het kijken hoe lang ze weg is enzo, dat verhaal ook meenemen naar de huisarts.

Gefeliciteerd Logician!

Dat snap ik best...

Maarre, was jij niet ook deze week jarig, of heb ik het nou helemaal verkeerd begrepen. _{Mijn hoofd is veel te druk en veel te vol}

quote:

Op zaterdag 9 april 2005 21:14 schreef Lois het volgende:

Is jouw kindje al gecontasteerd met autisme?
En je hebt mail..

quote:

Op donderdag 14 april 2005 08:59 schreef Logician het volgende:
ja dinsdag, alleen lag ik toen met griep in bed

Ik wist dat het iets van 5 dagen was toen ik bij je was, maar ik ben het straal vergeten

Ik maak het goed met je

doeg

quote:

Op zondag 27 maart 2005 19:48 schreef Lois het volgende:
Dit is meer iets voor R&P Troel, ik laat het wel staan maar denk er de volgende keer even aan als je wilt oke?
[..]

Je hebt dagen dat het loopt als een zonnetje, ze voelt zich dan duidelijk veilig en is vrolijk. Je hebt ook dagen dat zelfs Iris niet van mijn schoot afdurft omdat Eva zo'n beetje met alles smijt wat ze voor handen krijgt. Dat zijn de dagen dat ik verlang naar een ontlastende hand, in de vorm van opvang of wat ook. Vooral voor Iris zijn die dagen echt heel moeilijk, ze kan nergens mee spelen of ze krijgt het naar haar hoofd en ze krijgt ook niet de aandacht die ze, vind ik, verdient.
Het is en blijft moeilijk, maar dat zullen mensen met "normale" kinderen ook weleens hebben denk ik.

kwetsende tekst door gastmod verwijderd

[ Bericht 16% gewijzigd door just me op 14-04-2005 19:47:57 ]

OMG heb jij de topictitel wel gelezen. R_ON, of denk je dat een gevalletje is van ouders en kinderen die elkaar niet begrijpen?

quote:

Op donderdag 14 april 2005 16:34 schreef R_ON het volgende:
quote door gastmod verwijderd

Ik zou het op prijs stellen als je je eerst eens inleest in een topic voordat je zulke dingen plaatst. Het is overduidelijk dat je dat niet gedaan hebt en dat je geen besef hebt waar het over gaat.

Daarnaast hoor je andermans kinderen niet mormel te noemen.

[ Bericht 26% gewijzigd door just me op 14-04-2005 19:48:21 ]

quote:

Op donderdag 14 april 2005 16:48 schreef LadyS het volgende:
OMG heb jij de topictitel wel gelezen. R_ON, of denk je dat een gevalletje is van ouders en kinderen die elkaar niet begrijpen?

onnodig kwetsende tekst door gastmod verwijderd

[ Bericht 18% gewijzigd door just me op 14-04-2005 19:48:54 ]

quote:

Op donderdag 14 april 2005 17:24 schreef R_ON het volgende:

quote door gastmod verwijderd

Ken jij de moeder van Eva? Ben je daar wel eens thuis geweest? Weet je hoe ze met haar dochter omgaat?

En toch heb jij het lef om er maar van uit te gaan dat die haar dochter maar laat smijten omdat ze een drama wil voorkomen?
Asjeblieft zeg, rot toch op.


_{overigens denk ik dat je nog niet eens weet wat autisme inhoudt}

[ Bericht 15% gewijzigd door just me op 14-04-2005 19:49:19 ]

quote:

Op donderdag 14 april 2005 17:24 schreef R_ON het volgende:

[..]

Och, natuurlijk, omdat het kind het etiquetje autisme opgeplakt heeft mag dat natuurlijk niet! Stel je voor!

Laat je mij dit zeggen dat het kind erbij gebaat is.

"Ach, het kind is autistisch, laten we maar niet optreden." Iris wordt er de dupe van, maar ja, Eva is autistisch! Dan moet het maar kunnen.

Waarschijnlijk gaat Eva zo hard zitten drammen dat moeders drama wil voorkomen. En dat lukt misschien, maar op den duur wordt de situatie onhoudbaar. Nee, dat is 'ie al.

R_ON...
Je begeeft je op heel gevaarlijk terrein. Jij gaat er maar zo vanuit dat Lois dus altijd maar toegeeft aan Eva... Laat ik je dit vertellen... Je had er niet meer naast kunnen zitten.

En nee, dit is ook niet een kind dat maar een etiketje opgeplakt gekregen heeft.
Eva is een schat van een meid, maar toch wel zwaar geestelijk gehandicapt. Dan kan je 100 keer zeggen dat iets niet mag, en geloof me, dat is gedaan en word nog steeds gedaan, maar dat heeft geen nut. En ja, dan is dat wel degelijk van invloed op het leventje van het jongere zusje.

Iedereen mag zijn mening hebben, maar kijk heel goed uit wat je zegt, want je hebt totaal geen inzicht in de situatie dus je mag er in dit geval ook totaal geen oordeel over vellen!

Lastig lijkt mij..

Ik denk dat het beter is dat ik me hier even niet mee bemoei, gezien het feit dat we het dan al gauw over machtsmisbruik kunnen hebben.

Laat ik volstaan met zeggen dat dit soort opmerkingen er behoorlijk inhakken.

quote:

Op donderdag 14 april 2005 17:45 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

R_ON...
Je begeeft je op heel gevaarlijk terrein. Jij gaat er maar zo vanuit dat Lois dus altijd maar toegeeft aan Eva... Laat ik je dit vertellen... Je had er niet meer naast kunnen zitten.

En nee, dit is ook niet een kind dat maar een etiketje opgeplakt gekregen heeft.
Eva is een schat van een meid, maar toch wel zwaar geestelijk gehandicapt. Dan kan je 100 keer zeggen dat iets niet mag, en geloof me, dat is gedaan en word nog steeds gedaan, maar dat heeft geen nut. En ja, dan is dat wel degelijk van invloed op het leventje van het jongere zusje.

Iedereen mag zijn mening hebben, maar kijk heel goed uit wat je zegt, want je hebt totaal geen inzicht in de situatie dus je mag er in dit geval ook totaal geen oordeel over vellen!

Maar ik weet echt wel hoe er over het algemeen tegenaan gekeken wordt hoor: als je maar begripvol bent, voldoende aandacht geeft, met liefde opvoedt, dan lost het zich op.

Echter, het is een beproeving voor de ouders, waar ze vaak meegesleurd worden in het gedrag van hun kind. Ze (durven) geen grenzen meer te stellen, bang dat het helemaal uit de hand loopt. Ook wordt het steeds moeilijker om toe geven aan de omgeving dat het (weer) mis ging. Soms lijkt het een tijdje beter te gaan en na een tijdje is er weer de teleurstelling voor zowel ouder als kind. Ook merk je vaak dat opvoeders elkaar bijna in de haren vliegen. Wie is er nu eigenlijk schuldig aan?
In woonvoorzieningen worden de vastgelopen kinderen regelmatig overgeplaatst om die reden. Vaak is men dan niet eens eerlijk over de reden: 'hij past niet in de groep, hij heeft een lager niveau enz...En ik vind dat erg!
Het is - als het om ernstige gedragsproblemen gaat - heel moeilijk om grenzen te trekken, vertrouwen in elkaar te hebben en houden en het kind te blijven steunen - ook als het beter gaat, maar het kan wel.

De manier waarop ik er tegenaan kijk staat niet op zichzelf. Er is een heel goed boek over: 'Vastgelopen' van Jacques Heijkoop. Je zou dat 'de Bijbel van de zorg' kunnen noemen.

Je hebt écht geen flauw idee waar je over praat.
En meer zeg ik er maar niet over, omdat je me dat simpel niet waard bent.
Laat me je in elk geval duidelijk maken dat je soms beter je bek kunt houden.
Ongelooflijk dit.

En Lois, trek je hier toch alsjeblieft niks van aan. Eva is jouw kind, ik zou bijna zeggen: laat R_ON er eens een maandje voor zorgen, maar dat zou je Eefje niet aan willen doen. Echt niks van aantrekken hoor, dit is zo'n typisch gevalletje van lullen om het lullen.

R_ON ik denk dat het verstandiger is als je nu gewoon hier je mond houdt. Als de mensen hier opvoedkundige hulp nodig hebben zoeken ze dat zelf wel bij mensen die er wel verstand van hebben. Ik denk dat ik de eventuele volgende posts van jou in dit topic ook ga weghalen, je wilt niet weten hoe kwetsend dit in mijn ogen is.

quote:

Op donderdag 14 april 2005 19:31 schreef Lois het volgende:
Ik denk dat het beter is dat ik me hier even niet mee bemoei, gezien het feit dat we het dan al gauw over machtsmisbruik kunnen hebben.

Laat ik volstaan met zeggen dat dit soort opmerkingen er behoorlijk inhakken.

Sorry Lois maar ik heb wél even misbruik van mijn macht gemaakt!

Justme & Miss D

Lieve Lois, niet twijfelen aan jezelf alsjeblieft, want jullie doen het zo fantastisch, ik heb zo'n enorme bewondering voor jullie!

R_ON..... never mind...

Lois, je bent toch wel wijzer dan je op de kast te laten jagen door zo;n guppie die geen enkel idee heeft waar ie het over heeft. Hij heeft nou eenmaal een stokpaardje en zelf geen kinderen, laat staan kinderen met een gebruiksaanwijzing zoals Eva. En daarnaast ook nog eens weinig inlevings- en inlezingsvermogen.

Ironisch genoeg vond ik de opmerking van hem op een wrange manier wel passend in dit onderwerp. Het laat namelijk zien dat je als ouder van een autistisch kind niet alleen worstelt met je kind en met jezelf, maar ook met het makkelijke oordeel van de buitenwereld.

De reacties van de mensen hier die je (al dan niet irl) kennen, zeggen véél en véél meer over jouw (in mijn ogen geweldige) moederschap dan opmerkingen van mensen die zich niet eens willen inlezen in het topic. Dus leg al dit soort opmerkingen alsjeblieft gewoon naast je neer.

quote:

Op donderdag 14 april 2005 20:11 schreef phileine het volgende:


Ironisch genoeg vond ik de opmerking van hem op een wrange manier wel passend in dit onderwerp. Het laat namelijk zien dat je als ouder van een autistisch kind niet alleen worstelt met je kind en met jezelf, maar ook met het makkelijke oordeel van de buitenwereld.

Ja, dat is iets weaar je helaas helemaal gelijk in hebt... De buitenwereld is vaak keihard in zijn oordeel, zonder dat ze ook maar enig idee hebben waar ze het over hebben. En ik kan me goed voorstellen dat je dat als ouder niet altijd dragen kunt... Je kunt het soms 20 keer negeren, maar de 21e keer kan de druppel zijn die de emmer doet overlopen.

Lieve allemaal, wat geweldig al die steunbetuigingen, het doet me goed.

Stom is dat he, ik vecht (bijna) dagelijks tegen dit soort veroordelingen, en dan nog wel van familieleden en (vage) kennissen. Het rare is dat het in dit topic ineens zo hard aankwam, dit open stukje internet. Dit topic vind ik zo'n veilig plekje voor ouders dat het ineens een heel onveilig gevoel gaf.

sorry even offtopic: Lois, je hebt mail...

Een klein verslagje van een wat ouder kind met problemen...

Zoals ik al postte merk ik zelf dat mijn PDD aanwezig is. Op de een of andere manier schijnt het te maken te hebben met of ik lekker in mijn vel zit. Alleen, het begint een vicueuze cirkel te worden.
Want, mijn PDD speelt op als ik me rot voel, maar omdat het opspeelt, ga ik me rot voelen, en fin, jullie snappen het probleem.

Ik heb er met mijn opleider over gesproken op school, iemand die een pedagogische achtergrond heeft en we zijn eruit gekomen dat ik op zoek ga naar een personal mental coach.
Ik ga iemand proberen te vinden waar ik mijn ei kwijt kan, die ik kan vertrouwen, die me kan helpen de cirkel te doorbreken, in de hoop dat het dan weer de goede kant op gaat.

Gek genoeg vind ik het doodeng, maar merk ik wel dat die beslissing een opluchting voor me is. Ik heb er een goed gevoel over. Tuurlijk, ik zal de rest van mijn leven er last van houden, maar misschien wel in mindere mate omdat ik mijn ei kwijt kan.

Lois, kom je dit echt steeds IRL tegen? Sterkte..

Troel zo'n mental coach is een goed idee, succes!

quote:

Op donderdag 14 april 2005 20:27 schreef Lois het volgende:
Lieve allemaal, wat geweldig al die steunbetuigingen, het doet me goed.

Stom is dat he, ik vecht (bijna) dagelijks tegen dit soort veroordelingen, en dan nog wel van familieleden en (vage) kennissen. Het rare is dat het in dit topic ineens zo hard aankwam, dit open stukje internet. Dit topic vind ik zo'n veilig plekje voor ouders dat het ineens een heel onveilig gevoel gaf.

Ik snap precies wat je bedoeld. Als je maar wel in je koppie houdt dat deze knakker alles behalve gelijk had!

Blijkbaar heb ik een erg gevoelige snaar geraakt, dus is het inderdaad beter als ik er verder geen uitlatingen over doe. Bovendien zou dat erg weinig zin hebben.

Hoewel het mij natuurlijk vrij staat om mijn eigen gevoelens en ervaringen te delen. Ik neem aan dat dat wel mag? Tenzij ik van de mod-politie niet anders mag denken?

Op een woonvoorziening waar ik werkte was een verstandelijk gehandicapt meisje (L.) wat ook ernstig probleem gedrag vertoonde. Dezelfde herkenbare dingen als ik hier lees: naakt de douche uitrennen, met borden smijten, anderen slaan, schoppen, ongecontroleerde bewegingen.

Ze miste de controle om dat gedrag in de hand te houden, ervaarde vaak een gevoel van onveiligheid en machteloosheid.

Een beproeving voor haar begeleiders (o.a ik). L. speelde mensen tegen elkaar uit; vroeg zich keer op keer af wie het nu eigenlijk voor het zeggen had. Dit leverde een heleboel spanning op.

Ik kon L. af en toe achter het behang plakken (zacht uitgedrukt): ze kon je in een hoek drijven, je op de proef stellen, uitdagen.

IK VIND (god, ik mag blij zijn als ik m'n mening MAG geven blijkbaar) eindeloos geduld, grenzen verleggen geen oplossing. De grenzen worden alleen maar steeds verder opgeschoven.

MIJN ERVARING is dat begeleiders elkaar (moeten) ondersteunen, elkaar geen vliegen afvangen, duidelijkheid en structuur geven. Dan bouw je vertrouwen in elkaar op.

Dit is puur vanuit mezelf en zoals jullie je ervaringen en ideeen hebben zo heb ik die ook. Verder zal ik me NIET meer uitlaten over de problemen die jullie ondervinden. Ik weet alleen dat het heel veel van je vraagt.

quote:

Op donderdag 14 april 2005 20:58 schreef R_ON het volgende:
Een beproeving voor haar begeleiders (o.a ik).

OMG, je bent nog een begeleider ook? Ben je dan ook zo star?
Zoals ik je in je eigen topic ook al uitlegde, een mens is geen machine. Wat bij de een werkt, werkt bij de ander niet. Ergo: ervaringen met de ene verstandelijk gehandicapte zijn nog geen ervaringen met de andere verstandig gehandicapte. Er zijn geen algemene basisregels om om te gaan met mensen. Accepteer dat nou eens.

waar het om gaat R_ON is dat je blijkbaar al een heel oordeel klaar hebt over Lois en Eva, terwijl je duidelijk de situatie niet kent. Je bent zaken over 1 kam aan het scheren.

En heel eerlijk snap ik niet wat jij in de zorg doet.

quote:

Op donderdag 14 april 2005 21:02 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

OMG, je bent nog een begeleider ook? Ben je dan ook zo star?
Zoals ik je in je eigen topic ook al uitlegde, een mens is geen machine. Wat bij de een werkt, werkt bij de ander niet. Ergo: ervaringen met de ene verstandelijk gehandicapte zijn nog geen ervaringen met de andere verstandig gehandicapte. Er zijn geen algemene basisregels om om te gaan met mensen. Accepteer dat nou eens.

Zoals ik dus net al aangaf. Ik zal me niet meer uitlaten over de ervaringen van anderen. En nee, ik werk niet meer in de zorg. Ongetwijfeld een opluchting voor je.

Ik heb L. in een half jaar zien opbloeien, dat is een beetje voldoening die ik eruit heb gehaald.

edit- ookal ben je het niet met hem eens, het hoeft niet zo

[ Bericht 90% gewijzigd door Karin op 14-04-2005 21:19:14 ]

quote:

Op donderdag 14 april 2005 21:09 schreef R_ON het volgende:
En nee, ik werk niet meer in de zorg. Ongetwijfeld een opluchting voor je.

Dat heb je in elk geval wél goed gezien, ja

quote:

Op donderdag 14 april 2005 20:58 schreef R_ON het volgende:
Blijkbaar heb ik een erg gevoelige snaar geraakt, dus is het inderdaad beter als ik er verder geen uitlatingen over doe. Bovendien zou dat erg weinig zin hebben.

Hoewel het mij natuurlijk vrij staat om mijn eigen gevoelens en ervaringen te delen. Ik neem aan dat dat wel mag? Tenzij ik van de mod-politie niet anders mag denken?

Op een woonvoorziening waar ik werkte was een verstandelijk gehandicapt meisje (L.) wat ook ernstig probleem gedrag vertoonde. Dezelfde herkenbare dingen als ik hier lees: naakt de douche uitrennen, met borden smijten, anderen slaan, schoppen, ongecontroleerde bewegingen.

Ze miste de controle om dat gedrag in de hand te houden, ervaarde vaak een gevoel van onveiligheid en machteloosheid.

Een beproeving voor haar begeleiders (o.a ik). L. speelde mensen tegen elkaar uit; vroeg zich keer op keer af wie het nu eigenlijk voor het zeggen had. Dit leverde een heleboel spanning op.

Ik kon L. af en toe achter het behang plakken (zacht uitgedrukt): ze kon je in een hoek drijven, je op de proef stellen, uitdagen.

IK VIND (god, ik mag blij zijn als ik m'n mening MAG geven blijkbaar) eindeloos geduld, grenzen verleggen geen oplossing. De grenzen worden alleen maar steeds verder opgeschoven.

MIJN ERVARING is dat begeleiders elkaar (moeten) ondersteunen, elkaar geen vliegen afvangen, duidelijkheid en structuur geven. Dan bouw je vertrouwen in elkaar op.

Dit is puur vanuit mezelf en zoals jullie je ervaringen en ideeen hebben zo heb ik die ook. Verder zal ik me NIET meer uitlaten over de problemen die jullie ondervinden. Ik weet alleen dat het heel veel van je vraagt.

met alle respect, je kunt dan wel ervaring hebben in het werken met gehandicapte kinderen, maar

a) geen enkel gehandicapt kind is hetzelfde
b) je kunt onmogelijk de manier van opevoeden beoordelen van iemand die je irl niet kent
c) je kent het kind niet, en dus kun je ook niet daar over oordelen. Je kunt hooguit oordelen over de kinderen waar je mee gewerkt hebt.... En je kunt er niet een of ander sterotype plaatje van maken, en ik heb zeer sterk de indruk dat je dat nu wel doet...

Erg makkelijk hoor allemaal dit. Blijkbaar werkt het maar 1 richting op: je mag alles tegen mij zeggen, maar andersom word me de mond gesnoerd.

Zow, dit was mijn laatste reactie in dit topique. Ik heb alles gezegd wat ik wilde zeggen.

Sterkte ermee.