We hebben vanmorgen Chavez naar de bleskolk gebracht, ik heb slecht geslapen vannacht en had er absoluut geen zin in, vanmorgen om 9:00 nog even in de tuin gestaan en ik had het gevoel dat ik gek ging worden mijn hele hoofd tolde en ik moest me inhouden om niet in tranen uit te barsten volgens mij was ik dichtbij een soort paniekaanval
om 10:00 kwam Qyroz om met mij naar de bleskolk te rijden omdat mijn partner een tentamen had, maar net toen Q binnenkwam belde mijn partner dat hij klaar was en naar huis kwam, desondanks dat erg bedankt voor de moeite Q!
Toen we op de bleskolk kwamen om 11:00 (met 2 kleine waterpok kindjes die niet mee naar binnen mochten ivm het infectiegevaar en dus met mijn partner een geweldige tijd in het speelweilandje hadden). Werden we door een jongedame onthaalt ze praatte enorm veel, en tijdens het invullen van haar vragenlijst, werd het me af en toe te veel omdat ik haar niet kon volgen omdat mijn hoofd op knappen stond, er ging zoveel door me heen en dan te moeten luisteren naar iemand die 4x iets overnieuw in een ander context vertelt terwijl je het na de eerste keer al wel snapt is dan erg vermoeiend. Ik moest halverwege het gesprek gewoon huilen omdat ik wou dat ze gewoon de lijst afging zodat we dan terug naar Chavez zouden kunnen omdat we om 12:30 alweer weg moesten ivm een college van mijn partner. Gelukkig werd het gesprek toen vlug afgehandeld en hebben Chavez en ik toen samen zijn kast ingeruimd en speelgoed uitgestald, helaas moesten we daarna al vrij vlug weer weg. Bij het afscheid had Chavez geen zin om doei te zeggen, van de leidster moest hij toch doei komen zeggen en zwaaien met als resultaat dat hij stokstijf bleef staan toen ik hem knuffelde en met tegenzin zwaaide terwijl hij naar de grond keek, ik voel me ontzettend kut, maar de tranen komen maar niet ...