[Reisverslag] Groenland.

DAG 6: De speurtocht naar de Nanuq (ijsbeer);

Vandaag belooft het een leuke en zelfs spannende dag te worden.

Te samen met mijn gids Svenson Nanook zal ik vanmiddag op zoek gaan naar ijsberen. Met eigen ogen wil ik zien hoe de ijsbeer zich gedraagt in zijn leefomgeving. Het moet simpelweg een geweldige ervaring zijn, om in de buurt te zijn van zo’n magnifiek beest. Ik zou het dan ook werkelijk waar fantastisch vinden, wanneer ik er één zal zien zwemmen in de ijszee. Daarom heb ik ook een Kodak Water & Sport fototoestel aangeschaft, zodat ik in staat ben om zo nu en dan een foto te schieten.

11.30, Svenson is intussen gearriveerd in de cabin. Onder het genot van een cappuccino hebben we de route uitgestippeld op de landkaart. Tevens heeft Svenson voor mij één van zijn geweren meegenomen. Zodat ik eventueel mij en Svenson kan beschermen tegen een aanval van een ijsbeer.

Het is een vrij nieuw jachtgeweer, de Winchester Model 70 Brown Laminated Coyote Stainless. Ja, ik moet zeggen, de Coyote is een geweldig geweer. Licht en ook nog geschikt voor lange afstands schoten. Je kunt wel zeggen dat het een geweer is, dat gebouwd is voor elke situatie. Ook beschikken we over voldoende munitie. We zullen dan ook niet het gevoel krijgen, dat we problemen kunnen ondervinden veroorzaakt door eventuele aanvallen van ijsberen.

Na het middageten zullen we op pad gaan.

12.00, Svenson en ik zijn vetrokken vanuit de cabin. In overleg met mijn gids heb ik eerder al bepaald dat we richting het noorden zullen gaan. De kans dat we op ijsberen zullen stuiten is dan aanwezig. Hopelijk zullen we in ieder geval een leuke middag beleven. Dat zal denk ik wel lukken, Svenson is een echte grappenmaker.

12.45, we lopen nu al een 45 minuten door de sneeuw. Het is niet al te koud en gelukkig sneeuwt het niet. Wel vind ik het jammer dat we vergeten zijn om een verrekijker mee te nemen. Het zou onze zoektocht veel makkelijker maken als we zo nu en dan de poolvlakte konden afspeuren.

14.30, we lopen nu al enkele uren en het is licht gaan sneeuwen. Dit bemoeilijkt het om de horizon af te turen naar de eventuele aanwezigheid van ijsberen. Svenson is echter nog hoopvol dat we er nog één zullen zien. Een ander iets is dat ik naast een lichte pijn in mijn linkerbeen, last begin te krijgen van mijn voeten. Ik ben thuis niet gewend om zulke grote afstanden te lopen.

14.45, mijn voeten beginnen nu toch wel zeer pijnlijk aan te voelen. Het zou me niet verbazen als er enkele blaren op staan. Tevens is het moeilijk lopen met het geweer op mijn rug, daarnaast heb ik ook nog een kleine rugzak bij.

15.00, ik begin langzaam achter op te raken. Svenson moet dan ook regelmatig stoppen, om mij de mogelijkheid te geven om hem zo in te halen. Ik begin tevens ongeduldig te raken, we lopen nu al zo lang en we hebben nog steeds niets gezien. Svenson moedigt mij echter aan om gewoon door te gaan, de pijn zal goed gemaakt zijn wanneer we een ijsbeer zien zegt hij.

15.15, er is weer een kwartier verstreken, ik ben even wat achter gebleven. Svenson zal in een wat rustigere tempo door wandelen en uitkijken naar eventuele ijsberen.

Ik krijg steeds meer last van mijn voeten, mede veroorzaakt door mijn schoenen. Hoewel ze in Nederland verkocht worden onder de noemer bergschoenen, wordt het bewijs geleverd dat ze in deze situatie niets waard zijn. Ik had beter een nieuw paar schoenen kunnen kopen in de outdoorshop.

Misschien zal de korte rustperiode mijn voeten goed doen.

15.25, ik heb mijn schoenen even uitgedaan, zodat ik een aantal pleisters kan plakken op mijn blaren. Ik ben blij dat ik een pak pleisters in mijn rugzak had gestopt, voordat we vertrokken zijn.

Door de kou heb ik mijn schoenen maar weer gauw aangedaan. Blote voeten is niet verstandig in dit weer, er bestaat immers de kans op eventuele bevriezing. Hoewel ik steeds minder enthousiast ben, als het gaat om deze speurtocht, ben ik des al niet te min met tegenzin toch weer op weg gegaan.

15.45, enkele minuten zijn nu al verstreken, naast dat het weer wat harder is gaan sneeuwen, is er nog geen enkel spoor te bekennen van Svenson. Als ik achter omkijk dan zie ik dat de sneeuwval onmiddelijk mijn voetsporen uitwist. Svenson voetsporen zijn dus al lang en breed opgegaan in de sneeuwmassa.

15.50, ik begin te denken dat het niet zo verstandig was om op te splitsen. Ik hoop dat ik Svenson kan terug vinden. Alleen in deze sneeuwvlakte zal het onmogelijk voor mij zijn om de weg naar Illussat terug te vinden.

15.55, langzaam maakt de pijn plaats voor paniek. Hoe kom ik vredensnaam zonder de hulp van mijn gids weer veilig terug in mijn cabin. Ik heb er spijt van dat ik ooit begonnen ben aan deze onderneming, ik had lekker in mijn cabin bij het open haardvuur kunnen zitten. De laatste hoofdstukken lezend van This is Greenland. Ook heb ik nog eens het fototoestel voor niets aangeschaft.

16.15, in de verte zie ik iets dat lijkt op een ijsbeer. Helaas is mijn geweer niet uitgerust met een scope, dus helemaal zeker ben ik er ook niet van. Voor de zekerheid heb ik echter mijn geweer toch maar aangelegd, mijn bontjas zit overigens gruwelijk hierbij in de weg.

16,16, de figuur lijkt steeds dichter in de buurt te komen. De sneeuwval maakt het moeilijk om waar te nemen of het hier nu wel of niet om een ijsbeer gaat.

16.17, ik heb besloten om het zekere voor het onzekere te nemen, en ik sta op het punt om de ijsbeer neer te gaan schieten. Ik wil niet aangevallen worden door een ijsbeer, de gevolgen zouden verschrikkelijk zijn. Een aanval van een ijsbeer kan immers seriouse wonden veroorzaken.

16.19, hoera! Na zorgvuldig richten heb ik de ijsbeer geraakt. Haha, wat een prachtig schot, Yes Yes. In de verte zag ik hem neervallen. Hoewel ik ging voor een hoofdschot, lijkt het er echter wel op dat ik de ijsbeer geraakt heb in zijn poot.

Het zou verstandig zijn om de ijsbeer te laten voor wat hij is, en juist verder op zoek te gaan naar Svenson. Omdat ik een dierenvriend ben, heb ik toch besloten om het dier uit zijn lijden te gaan verlossen. Alsnog zal ik hem met een hoofdschot afmaken.

Na enkele minuten wandelen zal ik de plaats van triompf bereikt hebben. Ik zal nog even een foto van de ijsbeer maken met mijn fototoestel, als bewijs van mijn koelbloedigheid.

16.27, tot mijn grote ontsteltenis heb ik net Svenson, mijn gids, gewond aangetroffen. Hij bloed flinkt, ik heb al vakkundig zijn been omzwachteld.

Zijn been is helemaal kapot, zowel voor als achter op zijn been is een open wond zichtbaar.

Het is een afschuwelijk gezicht, waarschijnlijk is hij aangevallen door de ijsbeer. Gelukkig is hij nog wel bij bewustzijn. Volgens hem werdt hij enkele minuten geleden plotseling aangevallen door iets. Wat weet hij niet, hij kan zich echter niet herinneren dat er iets zijn omgeving aanwezig was.

Ik zal proberen om hem zo snel mogelijk terug te dragen naar het hotel. Want naar mijn mening is medische hulp hier wel een vereiste. Zijn wonden dienen zo snel mogelijk verzorgd te worden.

Echter op het huidige moment zitten we nog vast midden in de sneeuwvlakte. Waar je ook kijkt er is slechts niets dan sneeuw te zien. Toch zijn we maar begonnen met de terugtocht.

Svenson brabbelt af en toe een aanwijzing. Ik loop maar in die richting en hoop dat we zo snel mogelijk het hotel zullen bereiken.

19.30, intussen is Svenson afgevoerd naar het ziekenhuis. Na een flinke wandeling, heb ik hotel bereikt en heeft de hoteleigenaar onmiddelijk actie ondernomen.

Er is mijn verzekerd dat het helemaal goed zal gaan komen met hem. Ik wacht dan ook maar af, en intussen ben ik in gedachte bij hem. Wat hem nu precies heeft aangevallen, dat blijft een vraagteken, we zullen het misschien wel nooit weten.

Ik ga nu even zitten, want mijn voeten doen enorm pijn. Dit mede veroorzaakt door de verschrikkelijk terugtocht.

quote:

Op zaterdag 26 februari 2005 10:16 schreef UIO_AMS het volgende:

Verwarrend hè, die hele korte dagen. Zorg je wel dat je op de juiste dag de terugvlucht pakt.

Dank je, voor deze tip.

Ik heb hem er nog even op gewezen, toen ik hem aan de telefoon had.
Zijn uitleg was dat de vermoeidheid hem parten begon te spelen.

Iedereen in Nederland wil hij in ieder geval nog de groeten doen.
Tevens moest ik zeggen dat hoewel het zwaar is, hij iedereen aanraadt om op vakantie te gaan naar Groeland.

DAG 7: Een dag van rouw;

Na de fysiek zware dag van gisteren heb ik besloten om het vandaag rustig aan te doen. Toen ik vanmorgen opstond, heb ik meteen geïnformeerd bij de hoteleigenaar hoe het er voor stond met Svenson’s gezondheid. Hij had positief nieuws, hoewel hij veel bloed verloren had was er volgens de dokter toch wel een verbetering zichtbaar. Mijn dag kon dus niet beter beginnen.

Ook voor de dokters was het echter een raadsel wat de wond nu veroorzaakt had. Volgens hen is het vrijwel uitgesloten dat het hier gaat om een ijsbeer. Er zouden dan immers meerdere tekenen van geweld aanwezig moeten zijn. Ik denk er maar niet meer te veel meer aan, het beeld zal al eeuwig op mijn netvlies gebrand staan. Ik zie hem daar nog liggen te midden van zijn twee rugzakken, zijn bloed kleurde langzaam de wite maagdelijke sneeuw rood.

Verschrikkelijk gewoon, ik zal de gelaatsuitdrukking op zijn gezicht ook nooit vergeten. Pijn, geheel wit weggetrokken en die blik van hem. Zijn ogen waren gewoon glazig. Afschuwelijk. In ieder geval vanmiddag ga ik lekker genieten, ik ga de sledehonden voeren.

13.00, ik ben op weg naar één van de vele plaatsen waar men sledehonden huisvestigd. Het weer is aangenaam. Intussen moet ik zeggen dat ik al redelijk gewend begin te raken aan de omstandigheden hier.

13.30, kwam langs een leuke winkeltje en ik heb er een leuk souvenier gekocht. Een glazen bol die je kan schudden zodat er sneeuw rond dwarrelt. Er staat zelfs een kleine iglo in. Ach, het is een klein iets, maar eenmaal thuisgekomen zal het een prachtige herinnering zijn aan dit land.

13.45, ben intussen aangekomen bij zo’n 20 hongerige honden. De baas heeft mij daarnet vertelt dat er meer honden zijn dan mensen in Ilulissat. Zo’n 7.000 honden, ik moet zeggen ik vindt dit getal nogal overdreven.

14.15, zojuist heb ik een kleine tocht gemaakt met de honden, tevens heeft de eigenaar mijn toestemming gegeven om ze wat te voeren. Het zijn leuke beesten, het hart van een echte dierenvriend zoals ik begint op zo’n moment toch wel sterker te kloppen. Ze zijn ook zeer toegankelijk, ze vragen om geaaid te worden. Tegenwoordig worden ze hier vooral gebruikt als attractie voor de toeristen en als transportmiddel.

14.30, ben weer op weg naar mijn hotel om daar even te gaan genieten van de lounge. Even wat tot rust komen na de hectiek van de afgelopen dagen.

15.20, in de lobby van het hoofdgebouw heeft de hoteleigenaar zojuist mijn het verschrikkelijke nieuws medegedeeld. Een uur geleden is Svenson overleden aan zijn verwondigen. Er waren complicaties opgetreden nadat een zuster hem per ongeluk een verkeerde spuit heeft toegediend.

Ik moet bekennen op dat moment was er toch wel een brok in mijn keel, ik had moeite met slikken. Ik heb vervolgens een half uur stil en roerloos in de lobby gezeten. Mijn gedachten gaan terug naar die trip waar we samen een aantal gedenkwaardige momenten hebben gedeeld. Ik kijk met tranen in de ogen terug naar deze tocht. Ja, zo’n moment grijpt je toch aan. Ik kon de tranen dan ook niet meer bedwingen. Waarom moet dit nu zo’n geweldige kerel overkomen? Waarom?

quote:

-------------------------------------------------------R.I.P.---------------------------------------------------------


...............................................................SVENSON NANOOK..............................................................

+++++++++++++++++++++++++++++++++† 1973 – 2005 †+++++++++++++++++++++++++++++++++

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het onderstaande gedicht wil ik opdragen aan mijn gids Svenson Nanook.


There are strange things done in the midnight sun
When the great polar bear is on the run;
The Arctic trails have their secret tales
That would make your blood run cold;
The Northern Lights have seen some mighty sights,
But the mightiest that they ever did see
Was two days ago Svenson Nanook
When I cold blooded killed a polar bear with a single shot
May you rest in peace and be remembered Eskimo Nanook
I know I will remember you for good


Deze gebeurtenissen hebben mij zeer aangegrepen, mijn gedachten gaan uit naar de familie. Ik overweeg op dit moment dan ook om mijn vakantie af te breken en terug te keren naar Nederland.