[Reisverslag] Groenland.

DAG 3: Een historische wandeling door Jakobshavn;

Vanmorgen werd ik wakker met een stekende pijn in mijn linkerbeen. De hevige pijnscheuten maakte het haast onmogelijk, om op een veilige manier, de begane grond van het hotel te bereiken. Daarom overweeg ik op dit moment, om de hoteleigenaar en daarmede het hotel aansprakelijk te stellen voor dit gebrek aan onderhoud.

Na het ontbijt heb ik onmiddelijk contact gezocht met de hoteleigenaar, om hem zo op de hoogte te stellen van het bedrag dat ik eis. Nadat ik hem uitgelegd had dat ik lichamelijk letsel had opgelopen door zijn persoonlijk schuld, heb ik het bedrag meedegedeeld.

Ik heb immers recht op smartengeld. Tevens was er ook nog in enige mate sprake van geestelijk letsel, ik vindt het dan ook bijzonder moeilijk om slaap te vatten. Doordat er als het ware een angst bij mij aanwezig is, dat er iets gaat gebeuren. Het bedrag is daarom dan ook ¤ 15.000. Het laatste woord had echter mijn mond nog niet verlaten of de hoteleigenaar barste in woede uit.

Na een scheldkanonnade in het Deens, ik heb er overigens weinig van verstaan, werd mij onmiddelijk de deur gewezen. Ik moest mijn spullen pakken en nooit meer terugkomen. Ik heb gelijk tegen hem gezegd dat ik het hier niet bij zou laten zitten. Naast het smartengeld zal ik dus ook een schadevergoeding gaan eisen. Zodra ik weer in Nederland ben zal ik stappen gaan ondernemen.

Voordat ik echter mijn spullen heb gepakt, heb ik nog even een aantal hotel borden, zeepjes, etc. in mijn koffers gestopt. Hierna ben ik op weg gegaan naar een dokter in Ilulissat omdat door het gesleep met de koffers mijn been opgezwollen begon te raken.

Na een half uur zoeken heb ik een dokter gevonden. Die mijn een aantal prikken heeft gegeven tegen de zwellingen. Een alleraardigste man moet ik zeggen, zeer behulpzaam ook.

Op het huidige moment heb ik net ingecheckt in een andere dicht bijgelegen hotel. Men heeft mijn een prachtige houten cabin toegewezen. Het interieur is prachtig gewoon, prachtige houtkunstwerken, design meubilair, 4 kamers, schattige kleedjes gemaakt van het vel van sledehonden en bovendien is de cabin ook nog erg ruim. Kortom het is zeer knus.

Het is 13.00 en ik ben op weg naar de startplaats van waar starten om een historische wandeling te gaan maken door de stad Ilulissat. Mijn doel van deze vakantie is immers om ook wat cultuur mee te krijgen en kennis te maken met de historie van dit land. En met namen natuurlijk Jakobshavn.

Intussen zijn we al een uur onderweg en de gids heeft al diverse interresante verhalen verteld over Ilulissat. Zo is de stad gesticht in 1741 en is het vandaag de dag de derde grootste stad van Groenland, ongeveer zo’n 4500 inwoners.

Met namen worden verhalen verteld over de historie van de stad, de cultuur van Groenland. Zo heb ik ondermeer de vissers bij de haven, de jagers bij de handelspost brattet, the Knud Rasmussen museum en de oude huoten kerk van Zion bezocht. Zo werd mij ondermeer verteld dat Knud Rasmussen, de man is die vele expedities geleidt heeft naar de arctische gebieden.

Ik moet zeggen deze tour is een aanrader voor een ieder die wat op wil snuiven van hun oude cultuur en wat wil zien van de oude stad Ilulissat.

Intussen ben ik weer gearriveerd in mijn nieuwe verblijfplaats. Ik heb een rustig avond gepland, wat lezen in het boek dat ik eerder op de dag gekocht heb tijdens de rondleiding: This is Greenland.

21:00, ben halverwege in het boek. Tot zover is het zeer de moeite waard, zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de mensen in Groenland boven de grond worden begraven. Doordat de ondergrond simpelweg te hard is. Wat anders, ik hoor buiten een constant geritsel. Het is zowel voor als achter de cabin op verschillende momenten. Ik heb nog even naar buiten gekeken maar ik kan niets ontdekken. Ach, misschien is het wel de sneeuw, het valt immers weer goed naar beneden. De sneeuwvlokken dwarrelen dan ook in grote getallen langs mijn raam naar beneden. De temperatuur zal wel flink afgedaald zijn, vanmiddag zag ik dat het al – 5 graden was.

Omdat de cabin helaas niet uitgerust is met een WC, ben ik genoodzaakt om naar buiten te gaan. Er is namelijk wel gelukkig een buiten WC aanwezig. De WC is slechts enkele meters verwijderd van mijn cabin. Ik heb intussen mijn bontjas aangetrokken en met een rol wc-papier ben ik op weg. Ik hoop dat ik zo snel mogelijk terug ben, het is maar niets om buiten te zijn met dit weer.

23.00, ben zojuist aangevallen door wat naar mijn mening een grote aap was van zo’n drie meter lang. Een harig wezen, groot, sterk, onverzorgd en het stak bovendien een arm naar mij uit. Ben dan ook zo hard mogelijk terug naar mijn cabin gerend. Dit ging echter niet al te vlot omdat ik nog hinder ondervind van mijn been. Ik heb echter het zekere voor het onzekere maar genomen.

Je weet immers nooit wat er s’nachts hier allemaal rond loopt. Het is niet als in Nederland waar je s’avonds gewoon veilig de straat op kunt lopen. Bovendien als het mij te pakken krijgt, dan zullen mijn eventuele hulpkreten niet horen zijn door de sneeuwval.

Vanuit mijn cabin heb ik onmiddelijk contact gezocht met de hoteleigenaar, hij heeft mij verteld dat het waarschijnlijk een ijsbeer is. Volgens hem gebeurdt het wel eens vaker dat s’nachts ijsberen zich in de buurt van mensen begeven. Ze zijn slechts op zoek naar voedsel. Aldus de hoteleigenaar. Zijn advies is dan ook, blijf gewoon tot de volgende morgen in je cabin, voordat het licht is is de ijsbeer al lang weer vertrokken. Intussen zit ik maar te luisteren naar het nieuwe album van 50 Cent, het nummer A Baltimore Love Thing heeft een kalmerende werking op mij. Zo kan ik weer een beetje tot rust komen, op dit moment zit ik namelijk helemaal te trillen.

Ik ben er echter heilig van overtuigd dat het geen ijsbeer was, maar iets anders...?

[ Bericht 0% gewijzigd door -Angel- op 24-02-2005 20:41:32 ]

DAG 4: Boottocht!

Gisteravond heb ik het advies van de hoteleigenaar opgevolgd, ik ben dan dus ook niet meer naar buiten gegaan. Blij toe ook, ik hoorde namelijk nog diverse keren een luid geritsel rond de cabin. Al deze gebeurtenissen hebben een diepe indruk op mij achter gelaten.

Vanmorgen ben ik eerst samen met de hoteleigenaar op onderzoek uitgegaan. Na een 20 minuten zoeken, vonden we een redelijk intacte pootafdruk. Een pootafdruk, waar de door de sneeuwval de sporen nog niet permanent waren gewist. De hoteleigenaar mompelde onmiddelijk al dat het een afdruk van een beer was. Ik moet zeggen ik was nog steeds sceptisch. Ik kon mij haast niet voorstellen dat het hier slechts om een ijsbeer ging.

10.30, de hoteleigenaar heeft een afbeelding van de pootdruk van een ijsbeer nog even laten zien in een natuurblad. En ik moet bekennen er was een zeer grote gelijkenis aanwezig. We houden het er dan ook maar op dat het hier ging om een wat groot uitgevallen ijsbeer.

In ieder geval ga ik nu even genieten van het ontbijt, ik heb namelijk honger gekregen van dat geren van gisteravond.

12.30, ik heb zojuist voor het eerst kennis gemaakt met mijn gids. Hij zal mij de komende dagen gaan vergezellen tijdens de tochten die ik gepland heb te gaan maken. Zijn naam is Svenson Nanook, en hij leeft al vanaf zijn geboorte in Groenland. Hoewel zijn naam dit niet doet vermoeden is hij terdege een Eskimo. Al jaren tracht hij om de oude cultuur in ere te houden ne begeleidt hij toeristen tijdens hun verblijf in Groenland. Tevens deelt hij samen met mijn, de voorliefde voor de zoektocht naar de Nanuq.

14.00, om het debacel van het ijsvissen, eerder op de week, achter mij te laten heb ik besloten om een vistrip te gaan maken. Het is namelijk altijd al een droom van mij geweest om eens een lang en uitputtend gevecht aan te gaan met een forel. Kortom het wat serieuzere werk, diepzee vissen.

14.30, inmiddels heb ik een roeiboot gehuurd en bevindt ik me midden op de open zee. Hoewel het koud is, heb ik er wel zin in. Ook heb ik weer de beschikking over een gloed nieuwe hengel. Deze hengel heb ik eerder op de dag aangeschaft in de outdoorshop, en ik moet zeggen het is een prachtig model. Mijn oog viel er gelijk op, de sublieme kwaliteit en dan nog de geweldige afwerking. Hoewel hij duur was, heb ik het dus niet kunnen laten om hem niet aan te schaffen. Het is namelijk werkelijk waar een tophengel, menig sportvisser zal er jaloers op zijn. Ik ben van plan hem dan ook op te sturen naar Nederland. Ik wil mijn vismakkers wel eens zien wanneer ik deze hengel te voorschijn tover. Hahaha.

15.00, op het huidige moment heb ik nog niets gevongen. Het lijkt wel of er geen vis aanwezig is in deze wateren. Des al niet te min heb ik er nog steeds zin in, bovendien is het vrijwel windstil. Dit scheelt wel qua gevoelstemperatuur. Dus ik heb niets te klagen, het is hier goed uit te houden. Ik ben tevens nu het tweede deel van het boek This is Greenland aan het lezen. Dit boek raadt ik aan elke leesfanaat aan, het is informatief, leerzaam en bovendien nog goedkoop ook.

15.30, nog steeds niets gevangen. Ik begin nu toch langzaam aan wel een beetje te wanhopen. Dit zal immers de laatste maal zijn dat ik de gelegenheid heb om te gaan vissen in dit prachtige land, Groenland. Misschien moet ik wat natuurlijk aas haken?

15.45, het natuurlijke aas heeft niets geholpen. Ik begin er onderhand over na te denken om terug te gaan roeien. In de verte zie ik een donkere lucht aankomen en tevens begint het iets harder te waaien. Het zal dus nog inspannend genoeg zijn om te roeien, bovendien staat hier nog eens een zeer sterke stroming ook. Nou ja, laat ik het nog even afkijken. Het is immers de laatste kans, je kunt zien dat ik het hart van een sportvisser heb.

16.15, ben zojuist uit mijn boot gesleurd door wat een zeehond lijkt te zijn. Ik ben van top tot teen geheel nat. En met deze temperatuur is dit zeker geen pretje. Bovendien lijkt het wel of de wind nog krachtiger is geworden. Ik heb simpelweg moeite om richting de kustlijn te roeien, ik kom amper dichter bij. Echter ik blijf gewoon zo hard mogelijk door roeien, zodat de lichaamstemperatuur weer wat omhoog zal gaan.

16.20, ik heb nog even een moment genomen om gauw een aanteking te maken van wat nu de aanleiding was van dit ongeval. Ik houd het zo kort mogelijk, want ik zit nog steeds te rillen en ik heb nog een lange tocht voor de boeg.

Omstreeks tien voor vier zat ik geconcentreerd te kijken naar mijn hengel, toen plotseling de top van hengel hevig opveerde en vervolgens pijlsnel naar beneden begon te buigen.

Ik merkte op dat er ongewoonlijk veel gewicht aan de haak moest zitten. Mijn handen deden gewoon zeer van het beethouden van de hengel. Op dat moment dacht ik nog, dat het wel geweldig was dat ik een hengel met een molen had gekocht. Vervolgens heb ik een kwartier getracht om de “vis” op het droge te krijgen, gebruikmakend van de molen. Echter door de kracht op de hengel kreeg ik steeds meer rode striemen op mijn handen. Tevens begon ik te zweten en daardoor begon de hengel weg te slippen uit mijn handen.

Na 15 minuten had ik succes, langzaam maar zeker kwam er iets boven drijven. Groot was echter mijn verbazing toen ik plotseling een zeehondenkop boven het water zag uitsteken. Ik vergat zelfs om kracht te blijven zetten op de hengel. Op dat moment nam de zeehond echter zijn kans waar, en gaf hij een plotselinge ruk aan de lijn. Dit had ik dus totaal niet verwacht. En daardoor viel ik met de hengel nog in mijn hand in het water van de koude ijszee.

Snel drong het al tot mij door dat het hulpeloos was om nog te proberen de hengel te redden. Deze heb ik dan ook maar opgegeven, en ik ben zo snel mogelijk in de boot geklommen. Veilig, echter mijn hengel is wel voorgoed verdwenen.

20.30, ben intussen weer teruggekeerd in mijn cabin. Voor vanavond heb ik al de leuke geplande activiteiten afgezegd. Ik ben simpelweg te moe door het roeien. Op dit moment ga ik even douchen, want ik heb het nog steeds erg koud. Een warm bad zal mij dan ook goed doen.

21.00: Hoewel het pas vier dagen geleden is dat ik vertrokken ben uit Nederland, voelt het toch alsof ik al een eeuwigheid op reis ben. Toch geniet ik van elk moment dat mij gegeven wordt in toch dit prachtige land.

DAG 6: De speurtocht naar de Nanuq (ijsbeer);

Vandaag belooft het een leuke en zelfs spannende dag te worden.

Te samen met mijn gids Svenson Nanook zal ik vanmiddag op zoek gaan naar ijsberen. Met eigen ogen wil ik zien hoe de ijsbeer zich gedraagt in zijn leefomgeving. Het moet simpelweg een geweldige ervaring zijn, om in de buurt te zijn van zo’n magnifiek beest. Ik zou het dan ook werkelijk waar fantastisch vinden, wanneer ik er één zal zien zwemmen in de ijszee. Daarom heb ik ook een Kodak Water & Sport fototoestel aangeschaft, zodat ik in staat ben om zo nu en dan een foto te schieten.

11.30, Svenson is intussen gearriveerd in de cabin. Onder het genot van een cappuccino hebben we de route uitgestippeld op de landkaart. Tevens heeft Svenson voor mij één van zijn geweren meegenomen. Zodat ik eventueel mij en Svenson kan beschermen tegen een aanval van een ijsbeer.

Het is een vrij nieuw jachtgeweer, de Winchester Model 70 Brown Laminated Coyote Stainless. Ja, ik moet zeggen, de Coyote is een geweldig geweer. Licht en ook nog geschikt voor lange afstands schoten. Je kunt wel zeggen dat het een geweer is, dat gebouwd is voor elke situatie. Ook beschikken we over voldoende munitie. We zullen dan ook niet het gevoel krijgen, dat we problemen kunnen ondervinden veroorzaakt door eventuele aanvallen van ijsberen.

Na het middageten zullen we op pad gaan.

12.00, Svenson en ik zijn vetrokken vanuit de cabin. In overleg met mijn gids heb ik eerder al bepaald dat we richting het noorden zullen gaan. De kans dat we op ijsberen zullen stuiten is dan aanwezig. Hopelijk zullen we in ieder geval een leuke middag beleven. Dat zal denk ik wel lukken, Svenson is een echte grappenmaker.

12.45, we lopen nu al een 45 minuten door de sneeuw. Het is niet al te koud en gelukkig sneeuwt het niet. Wel vind ik het jammer dat we vergeten zijn om een verrekijker mee te nemen. Het zou onze zoektocht veel makkelijker maken als we zo nu en dan de poolvlakte konden afspeuren.

14.30, we lopen nu al enkele uren en het is licht gaan sneeuwen. Dit bemoeilijkt het om de horizon af te turen naar de eventuele aanwezigheid van ijsberen. Svenson is echter nog hoopvol dat we er nog één zullen zien. Een ander iets is dat ik naast een lichte pijn in mijn linkerbeen, last begin te krijgen van mijn voeten. Ik ben thuis niet gewend om zulke grote afstanden te lopen.

14.45, mijn voeten beginnen nu toch wel zeer pijnlijk aan te voelen. Het zou me niet verbazen als er enkele blaren op staan. Tevens is het moeilijk lopen met het geweer op mijn rug, daarnaast heb ik ook nog een kleine rugzak bij.

15.00, ik begin langzaam achter op te raken. Svenson moet dan ook regelmatig stoppen, om mij de mogelijkheid te geven om hem zo in te halen. Ik begin tevens ongeduldig te raken, we lopen nu al zo lang en we hebben nog steeds niets gezien. Svenson moedigt mij echter aan om gewoon door te gaan, de pijn zal goed gemaakt zijn wanneer we een ijsbeer zien zegt hij.

15.15, er is weer een kwartier verstreken, ik ben even wat achter gebleven. Svenson zal in een wat rustigere tempo door wandelen en uitkijken naar eventuele ijsberen.

Ik krijg steeds meer last van mijn voeten, mede veroorzaakt door mijn schoenen. Hoewel ze in Nederland verkocht worden onder de noemer bergschoenen, wordt het bewijs geleverd dat ze in deze situatie niets waard zijn. Ik had beter een nieuw paar schoenen kunnen kopen in de outdoorshop.

Misschien zal de korte rustperiode mijn voeten goed doen.

15.25, ik heb mijn schoenen even uitgedaan, zodat ik een aantal pleisters kan plakken op mijn blaren. Ik ben blij dat ik een pak pleisters in mijn rugzak had gestopt, voordat we vertrokken zijn.

Door de kou heb ik mijn schoenen maar weer gauw aangedaan. Blote voeten is niet verstandig in dit weer, er bestaat immers de kans op eventuele bevriezing. Hoewel ik steeds minder enthousiast ben, als het gaat om deze speurtocht, ben ik des al niet te min met tegenzin toch weer op weg gegaan.

15.45, enkele minuten zijn nu al verstreken, naast dat het weer wat harder is gaan sneeuwen, is er nog geen enkel spoor te bekennen van Svenson. Als ik achter omkijk dan zie ik dat de sneeuwval onmiddelijk mijn voetsporen uitwist. Svenson voetsporen zijn dus al lang en breed opgegaan in de sneeuwmassa.

15.50, ik begin te denken dat het niet zo verstandig was om op te splitsen. Ik hoop dat ik Svenson kan terug vinden. Alleen in deze sneeuwvlakte zal het onmogelijk voor mij zijn om de weg naar Illussat terug te vinden.

15.55, langzaam maakt de pijn plaats voor paniek. Hoe kom ik vredensnaam zonder de hulp van mijn gids weer veilig terug in mijn cabin. Ik heb er spijt van dat ik ooit begonnen ben aan deze onderneming, ik had lekker in mijn cabin bij het open haardvuur kunnen zitten. De laatste hoofdstukken lezend van This is Greenland. Ook heb ik nog eens het fototoestel voor niets aangeschaft.

16.15, in de verte zie ik iets dat lijkt op een ijsbeer. Helaas is mijn geweer niet uitgerust met een scope, dus helemaal zeker ben ik er ook niet van. Voor de zekerheid heb ik echter mijn geweer toch maar aangelegd, mijn bontjas zit overigens gruwelijk hierbij in de weg.

16,16, de figuur lijkt steeds dichter in de buurt te komen. De sneeuwval maakt het moeilijk om waar te nemen of het hier nu wel of niet om een ijsbeer gaat.

16.17, ik heb besloten om het zekere voor het onzekere te nemen, en ik sta op het punt om de ijsbeer neer te gaan schieten. Ik wil niet aangevallen worden door een ijsbeer, de gevolgen zouden verschrikkelijk zijn. Een aanval van een ijsbeer kan immers seriouse wonden veroorzaken.

16.19, hoera! Na zorgvuldig richten heb ik de ijsbeer geraakt. Haha, wat een prachtig schot, Yes Yes. In de verte zag ik hem neervallen. Hoewel ik ging voor een hoofdschot, lijkt het er echter wel op dat ik de ijsbeer geraakt heb in zijn poot.

Het zou verstandig zijn om de ijsbeer te laten voor wat hij is, en juist verder op zoek te gaan naar Svenson. Omdat ik een dierenvriend ben, heb ik toch besloten om het dier uit zijn lijden te gaan verlossen. Alsnog zal ik hem met een hoofdschot afmaken.

Na enkele minuten wandelen zal ik de plaats van triompf bereikt hebben. Ik zal nog even een foto van de ijsbeer maken met mijn fototoestel, als bewijs van mijn koelbloedigheid.

16.27, tot mijn grote ontsteltenis heb ik net Svenson, mijn gids, gewond aangetroffen. Hij bloed flinkt, ik heb al vakkundig zijn been omzwachteld.

Zijn been is helemaal kapot, zowel voor als achter op zijn been is een open wond zichtbaar.

Het is een afschuwelijk gezicht, waarschijnlijk is hij aangevallen door de ijsbeer. Gelukkig is hij nog wel bij bewustzijn. Volgens hem werdt hij enkele minuten geleden plotseling aangevallen door iets. Wat weet hij niet, hij kan zich echter niet herinneren dat er iets zijn omgeving aanwezig was.

Ik zal proberen om hem zo snel mogelijk terug te dragen naar het hotel. Want naar mijn mening is medische hulp hier wel een vereiste. Zijn wonden dienen zo snel mogelijk verzorgd te worden.

Echter op het huidige moment zitten we nog vast midden in de sneeuwvlakte. Waar je ook kijkt er is slechts niets dan sneeuw te zien. Toch zijn we maar begonnen met de terugtocht.

Svenson brabbelt af en toe een aanwijzing. Ik loop maar in die richting en hoop dat we zo snel mogelijk het hotel zullen bereiken.

19.30, intussen is Svenson afgevoerd naar het ziekenhuis. Na een flinke wandeling, heb ik hotel bereikt en heeft de hoteleigenaar onmiddelijk actie ondernomen.

Er is mijn verzekerd dat het helemaal goed zal gaan komen met hem. Ik wacht dan ook maar af, en intussen ben ik in gedachte bij hem. Wat hem nu precies heeft aangevallen, dat blijft een vraagteken, we zullen het misschien wel nooit weten.

Ik ga nu even zitten, want mijn voeten doen enorm pijn. Dit mede veroorzaakt door de verschrikkelijk terugtocht.