Moeite waard om nog es onder de aandacht te brengen:
John Coltrane - The Complete Mainstream 1958 Sessions
Voor iedere Coltrane-fan een toch wel errugh aangenaam album. Hard Bop op z'n Coltrane's, doet me wat denken aan Blue Train, alleen dan misschien iets toegankelijker. Reeks van opnamen met Wilbur Haden, Curtis Fuller, Tommy Flanagan, Louis Hayes en Art Taylor.
Net uitgebracht.
Stanley Clarke - Live at the Greek
Echt een van de gaafste live-albums die ik heb. Stanley Clarke op bass (zowel akoustisch als elektrisch), Najee op sax, Larry Carlton op gitaar, Billy Cobham op drums en de zwaar onderschatte Deron Johnson op keyboard. De line-up doet een misschien wat zoet optreden verwachten, maar dat is het naar mijn mening niet. Hoogtepunt zijn de solo's van Deron Johnson, met name in het laatste nummer, een bijna 20-minuten lange versie van School Days van Stanley Clarke. Ik krijg er geen genoeg van
Dizzy Gillespie - Dizzy's Big Four
Het mooiste album dat ik ken van Gillespie. Heel virtuoos, beheerst en boeiend om te luisteren. Met een wat ze dan noemen 'All Star Line-Up' bestaande uit Joe Pass, Ray Brown en Mickey Roker (wat kan die man drummen!). Heeft bij mij een Joe Pass-rage teweeggebracht, de combinatie Dizzy/Pass is dan ook '
'
Charles Mingus - Oh Yeah
Misschien iets minder toegankelijk dan de Columbia opnamen uit '59 en Atlantic-albums als Blues & Roots maar heel erg de moeite waard. Indrukwekkende solo's van met name Booker Ervin en de man die ik weet niet hoeveel saxofoons tegelijk kan bespelen: Roland Kirk. Werkelijk rauwe jazz onder de overduidleijke invloed van gospel en blues. Mingus op piano en onder andere verder de geweldige Jimmy Knepper op trombone. Uitgegeven als een van de Atlantic Reissues onder het mom van 50(?)-jarig bestaan.