Ik ben gister naar de Opera geweest. Dat is weer eens wat anders. De opera heet Tea en was apart maar leuk. De componist, die gister ook dirigeerde, wil oosterse opera met westerse combineren. Op het podium stonden drie 'slagwerkers' die allerlei geluiden maken met water, papier, stenen enz. En dat in combinatie met een 'normaal' orkest wat 'chinees' moest spelen maakte het wel leuk, maar ook een beetje zweverig, en ik had niet al m'n Zen meegenomen gister, dus het was maar goed dat het maar 2 uur duurde. En niet 4 uur zoals een gemiddelde agner opera.
quote:
De Nederlandse Opera
coproductie met Gastprogrammering Het Muziektheater en Suntory Hal, Tokio
Tea
Tan Dun 1957 -
libretto van Tan Dun en Xu Ying
Wereldpremière 22 oktober 2002
In het negende-eeuwse Japan voert Seikyo, een hogepriester, de theeceremonie uit, zij het met een lege theepot en een leeg kopje. Hij overpeinst zijn vergeefse liefde voor de Chinese prinses Lan. In het China van de T’ang-dynastie strijden enige jaren eerder twee prinsen om het Boek van de Thee. Seikyo, de Japanse prins, wil daarmee de liefde van prinses Lan veroveren. Haar broer, de Chinese prins, kan in ruil voor het Boek duizend paarden krijgen. Is het mogelijk dat de liefde de haat overwint?