Keizersnee-ervaringen deel 2

Martineke, was wel het Sophia, maar niet die jij bedoelt.
Volgens mij was het idd een verhaal over de darmen waarom wij vloeibaar kregen. Was standaard daar volgens mij. En ik heb gewoon een ruggeprik gehad.

Leah, succes! Zwangerschapsuiker jak.

Even een vraag aan de dames die eerder een keizernsnee-operatie hebben ondergaan:
Voor mij is de operatie nu 6 weken geleden en in de boekje staat dat je dan weer dingen mag gaan tillen. Nu heb ik volgende week pas mijn nacontrole, maar zou wel heel graag met Stella in een draagzak naar buiten willen gaan. Is dit nu mogelijk of moet ik daar nog langer op wachten? Wat zijn jullie ervaringen?
Heb helemaal geen last van de wond, maar iedereen in mijn omgeving waarschuwt me en zegt dat ik rustig aan moet doen. Maar op dit moment heb ik alleen maar last van dufheid en dat komt omdat ik nog niet met Stella naar buiten kan. Woon namelijk 1 hoog en heb me er dus aan gehouden om niet de wagen of haar in draagzak naar beneden te gaan. Met mijn vriend erbij ga ik wel gewoon naar buiten en dit gaat goed.

Draag je haar binnenshuis wel? Het lijkt me dat je zo langzamerhand wel met haar naar buiten kunt. Je moet het wel een beetje opbouwen, niet gelijk uren door de stad slenteren, maar rustig aan beginnen met een wandelingetje naar het park of zo. Ga niet meteen ook nog eens een tas boodschappen sjouwen

ja hoor, binnenhuis draag haar al een paar weken en dat gaat gewoon goed. Wil ook wel eerst thuis een beetje oefenen met de draagzak en zeker niet te ver weg gaan. Moet je ook altijd weer terug Maar ik ben zo benieuwd hoe andere die een keizersnee hebben gehad dat hebben ervaren.

Hier in het ziekenhuis (meppel) krijg je ook eerst vloeibaar dit ivm het op gang helpen van de darmen. Door de ruggeprik worden je darmen ook lam gelegd zo is dat ons toendertijd verteld. Heb dus 5 dagen niet te eten gehad omdat alles wat ik naar binnen werkte (alleen water) er net zo hard weer uit kwam.

Hier krijg je je kindje vast te houden als je nog op de ok ligt, als erg prettig ervaren

Ben geniet en heb dat zelf als zeer prettig ervaren en het er uit laten halen deed ook niet zeer of zo. Ben vandat met allerlei dingen wel eens gehecht en dit was me goed bevallen.

Spuit elf mijn schoonzus haar eerste was een keizersnee en de tweede een gewonen natuurlijke bevalling dus het is mogelijk

quote:

Op dinsdag 11 januari 2005 11:46 schreef AnnieBaby het volgende:
ja hoor, binnenhuis draag haar al een paar weken en dat gaat gewoon goed. Wil ook wel eerst thuis een beetje oefenen met de draagzak en zeker niet te ver weg gaan. Moet je ook altijd weer terug Maar ik ben zo benieuwd hoe andere die een keizersnee hebben gehad dat hebben ervaren.

Mijn ervaring met de draagzak:
Ik heb net even naar de foto's gekeken om te zien wanneer ik voor het eerst buiten liep met de draagzak, het was iets meer dan 4 weken na de keizersnee. Ik weet nog dat het thuis allemaal prima ging, maar een half uurtje buiten was me ineens te veel, en toen was ik blij dat ik niet alleen was en mijn vriend het over kon nemen.

ik lees steeds dat iedereen de eerste dagen vloeibaar eten kreeg, maar ikke niet hoor
Om 23. 59 uur is amber geboren en om een uur of 07.00 uur kreeg ik gewoon boterhammen e.d. als ontbijt. En 's middags gewoon warm
Of zou dat zijn omdat ik onder narcose ben geweest?

Ik ben met 2 en een halve week voor het eerst met draagzak en baby ( ) naar buiten gegaan. En ook nog echt de stad in! Zweet stond overal daarna, maar vond het wel léuk!!!
Gewoon doen wat je wil!

[ Bericht 15% gewijzigd door Sugar op 12-01-2005 08:55:11 ]

Ik ga zo naar buiten toe (het is zulk mooi weer), maar dan wel met de kinderwagen.
De draagzak ga ik dit weekend gebruiken, maar dan inderdaad met mijn vriend erbij. Moet het dan niet gaan, dan kan hij het overnemen.
Met de wagen heb ik al zo vaak gelopen, dat moet lukken. Moet ik 'm alleen nog naar beneden tillen...

Ben daarnet naar buiten geweest en het was super. Stella heeft de hele weg liggen slapen en ik heb heel veel kleertjes voor haar gekocht bij de Hema.
Was wel goed dat je me had gewaarschuwd voor het zweten, Sugar! Want het gutste werkelijk van me af. Maar ik vind het zo leuk. Iedereen is ook zo vriendelijk als je met zo'n wagen loopt!

Ik had vaak dat ik toch al snel te ver ging, en dan moest ik nog terug....
En dat zweten, ik weet niet of dat aan de KS ligt, of gewoon aan het ontzwangeren, ik herken het wel!
Ik ga de info over het eten eens grondig doorspreken met de gyn

Ja Leah, doe dat eens en leg het ons dan vervolgens ons goed uit.

IK denk dat het gewoon aan het ziekenhuis ligt, Dutch .
En in mijn geval aan de "ik-doe-ook-belangrijk-werk-hoor" voedingsassistente .

Een verpleegkundige kreeg op dag 3 medelijden met me, en toen kreeg ik 2 beschuiten en een kopje bouillon. Joechei.

Echt waar?
Wij zaten trouwens op dag 3 alweer te bunkeren hoor.
Dag van bevalling: soep, yoghurt, vla of vlaflip en heeeeeel veel ranja.
Dag erna: soep, brinta, nog meer toetjes en nog steeds heeeeeel veel ranja. Dacht ik hoor, ik weet het allemaal niet zo goed meer.
Dag 3: de heeeeeeele menukaart.

Ik zweet me ook de tandjes hoor en ook geen KS gehad.

Volgens mij hoort dat inderdaad gewoon bij ontzwangeren, dat hadden ze in het ziekenhuis gezegd. Maar ik was blij dat Sugar het nog even zei, anders had ik vast gedacht wat me nou weer overkwam. Duurt het dan echt 9 maanden nog, dat zweten? Toch hoop ik de volgende keer wel iets meer ontspannen te gaan wandelen.

Nee, joh. Ik zweet allang niet meer zo! Dat was echt de eerste 6 weken, denk ik. Zoiets!

Bij mij toch wel wat langer, een maand of 3, als ik het me goed herinner...
Overigens heb ik het nu ook constant bloedheet, Hub waait zowat de slaapkamer uit 's nachts omdat van mij alle ramen open moeten

quote:

Op dinsdag 11 januari 2005 13:43 schreef Rottdog het volgende:
Hier in het ziekenhuis (meppel) krijg je ook eerst vloeibaar dit ivm het op gang helpen van de darmen. Door de ruggeprik worden je darmen ook lam gelegd zo is dat ons toendertijd verteld.

Is dat zo? Bij Lara ben ik bevallen met ruggeprik, die er om half 11 ofzo inging en om 17 uur pas er weer uit. Dat is dus 6,5 uur. Maar mij is daar niets over gezegd, en ik mocht ook gewoon eten. Tijdens en na de ruggeprik. Ik weet wel dat er verschil is tussen beide ruggeprikken maar ook in de bij / nawerkingen?

*schop*
Mijn tweede ks is nu een week of 5 geleden, en ik heb ineens weer behoorlijk last van mijn buik en het litteken trekt. Nou kan het heel goed zijn dat ik wat teveel doe, ik ontkom er soms niet aan om Freek te tillen, al beperk ik dat zoveel mogelijk. Maar hij moet wel in en uit de auto, en de baby kan ik natuurlijk ook niet thuislaten, dus loop ik ook nog te slepen met de maxicosi.

Herkenbaar voor iemand?

Kun je Freek nog niet zelf in zijn autostoeltje laten klimmen, Leah? Zodra dat hier lukte ben ik gestopt met tillen, met een 'kontje' kwam hij op een gegeven moment zelf wel in zijn stoel.

nee niet herkenbaar voor mij maar ik heb dan ook geen ander kindje hier heeft vriendlief bijna alles getild de eerste 6 weken, ik maar af en toe eens om te oefenen zeg maar bij mij is de ks nu 7 weken geleden, en ik voel niks meer sinds 3 weken

quote:

Op donderdag 24 februari 2005 20:58 schreef Rewimo het volgende:
Kun je Freek nog niet zelf in zijn autostoeltje laten klimmen, Leah? Zodra dat hier lukte ben ik gestopt met tillen, met een 'kontje' kwam hij op een gegeven moment zelf wel in zijn stoel.

Freek is twee , en zijn standaard antwoord is "nee", of "wil niet". Dus niet zelf in de auto, niet zelf de trap op om naar bed te gaan, niet zelf aan tafel gaan zitten... Hij heeft dondersgoed door dat ik dat tillen probeer te vermijden.

Ik vind het heel herkenbaar Leah. Ik had wel hulp voor het tillen van Eva maar toch... Even knuffelen als ze gevallen is, of snel ergens vanaf tillen omdat ze gevaarlijk boven op de eettafel zit en voor je het weet zit je 's avonds weer met een gevoel alsof er iemand keihard in je buik heeft geschopt.
Het duurde bij mij ook best een tijd voordat dat over was. Zelfs een maand of 2-3 erna had ik bij sommige bewegingen nog het gevoel of de hechtingen eruit zouden schieten.

Ook herkenbaar, Leah. Ik merkte het direct als ik wat teveel had gedaan en dat doe je ongemerkt zo snel met een ouder kind erbij. Maar ik heb niet het idee dat het echt heel veel kwaad heeft gedaan. Het was meer een duidelijke waarschuwing dat ik wat te veel deed en meestal nam ik daarna ook wel weer gas terug.

Oh gelukkig! Ik probeer nu ook wel weer wat gas terug te nemen, maar ben blij dat jullie het herkennen, en dat ik er idd niet teveel schade van oploop.
Hub neemt morgen vrij, ik hou me maar weer even koest .

quote:

Op donderdag 24 februari 2005 21:17 schreef Leah het volgende:
Freek is twee , en zijn standaard antwoord is "nee", of "wil niet". Dus niet zelf in de auto, niet zelf de trap op om naar bed te gaan, niet zelf aan tafel gaan zitten... Hij heeft dondersgoed door dat ik dat tillen probeer te vermijden.

Al geprobeerd met: jij kunt vast niet zelf in je stoeltje klimmen, daar ben je zeker nog te klein voor?

Ja hoor, dat beaamt ie ook vrolijk... 'ikke baby Freek, hč?'

Fijn hč, kinderen

Heerlijk
_{Even zonder gekheid, ik heb ze niet bepaald kado gekregen, maar jee, wat voel ik me rijk! Ook met dwarse peuterpuber}

't Is het mooiste wat je kan overkomen

_{ben nog steeds erg nieuwsgierig naar 'merk' en naam van babylief... Ik weet waarom je het niet vertelt, maar toch}

Mijn keizersnee is nu bijna 3 weken geleden. Het was een onverwachte keizersnee, de ontsluiting vorderde niet en na 16 uur pittige weeen werd besloten dat het genoeg was zo. Voor mij kwam de beslissing als een opluchting: geen pijn meer. De beslissing werd om kwart voor 1 's nachts genomen en om half 2 mocht ik eindelijk naar de OK. Ze hadden me wee opwekkers gegeven en daarna wee remmers, maar die hielpen helaas niet, zodat ik nog 3 kwartier hevige weeen op moest vangen waarvan ik wist dat die niet meer nodig waren.
De ruggenprik was echt een verlossing voor mij op dat moment, en ik werd er ook een beetje high van. Ik had direct de hoogste praatjes. De prik zelf deed geen pijn. Eerst prikte de anaesthesist met zijn nagel waar de prik moest komen, dat deed eigenlijk nog het meeste pijn. Allebei mijn armen lagen vast, 1 arm met de bloeddruk meter, de andere arm met iets anders, maar wat dat was, dat ben ik vergeten (ook al heb ik het wel gevraagd toen). Op het moment dat ze de eerste snee zette, mocht mijn man gelukkig binnenkomen. Toen onze zoon bij me gelegd werd, hebben ze ook 1 arm van mij losgemaakt, zodat ik hem nog even aan kon raken.
Van te voren hadden we al besloten dat mocht het tot een keizersnee komen (ons kindje lag tot 38 werken in een stuit en is in die week gedraaid, maar als dat niet zou lukken, dan zou het ziekenhuis licht aansturen op een keizersnee) dat mijn man dan mee zou gaan met de kleine. Ik vond het niet erg om alleen te liggen. Mijn man is met onze zoon terug naar de verloskamer gegaan, en met mij zijn ze nog bijna een uur bezig geweest om me dicht te maken. Ik vond het wel gezellig eigenlijk, zo kon ik mooi vragen waar al die piepjes en slangetjes voor waren. Daarna werd ik direct naar de verloskamer gebracht. Onze zoon lag in de couveuse, helemaal naakt, op een luier na. Hij werd direct uit de couveuse gehaald en bij mij neergelegd. Wat was ik blij, zo kon ik hem helemaal bewonderen.
Op het moment dat de gyneacoloog onze kleine man eruit haalde, zei hij: het is een flinke jongen, en als ik het hoofdje zo zie, dan betwijfel ik of hij vaginaal geboren had kunnen worden, ook al had je volledige ontsluiting gehad. Op dat moment was het ook echt goed voor mij, ik had niet het idee dat ik gefaald had, ook omdat de gyneacoloog bleef zeggen: vergeet niet, we hebben geen andere keus, je hebt gedaan wat je kon.

Nu gaat de borstvoeding niet zo goed, en nu merk ik wel dat ik het emotioneel moeilijk heb met de keizersnede. Omdat, nu de BV niet goed gaat, ik het idee heb dat mijn lichaam nu voor de 2e keer faalt.

De keizersnede zelf had ik geen problemen mee, op dat moment had ik er echt vrede mee. Maar nu merk ik dat ik het er moeilijker mee heb, toch zoiets van: waarom heeft mijn lichaam niet gedaan wat het moest doen?

Van de wond zelf heb ik helemaal geen last gehad, wel van mijn rug. Dat gaat wel weer elke dag een stukje beter. Ik heb 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. Na 1 dag hebben ze de katheter (?) en het infuus eruit gehaald en mocht ik zelf douchen. Ze hebben me naar huis gestuurd voordat ik ontlasting heb gehad, dit schijnt niet de normale procedure te zijn, maar ik vond het allang best natuurlijk.

Ik vergeet weleens dat ik toch een zware buikoperatie heb gehad. Dan loop ik toch te sjouwen met wasmanden en dergelijke. De dag daarop moet ik daarvoor wel boeten, en kan ik weer een stuk minder. Al met al is de keizersnede me meegevallen. Ik dacht altijd dat ik bang zou zijn voor operaties, maar het is me echt meegevallen. Ik zou zelf niet kiezen voor een keizersnee, want de nadelen zijn toch wel groot. Zoals het feit dat ik onze zoon pas na een week in bad heb kunnen doen.

Goed, dit was mijn verhaal. Langer dan ik gepland had. Kortom: het is me meegevallen, maar emotioneel toch wel een klap geweest.

Nu ik dit topic zie, schiet me opeens weer te binnen wat ik al een tijdje hier wilde gaan vragen.

Leah, jij had het erover dat je een 2e geplande keizersnede kreeg, omdat ze het litteken niet vertrouwden. Hoe kom je daarachter? Voel je dat? En kan je er al achter komen voordat je zwanger bent, of merkte je het pas tijdens de 2e zwangerschap? Kortom, ik wil er alles over weten!

Ik heb twee miskramen gehad, en daardoor kwamen ze er bij een echo achter dat het litteken er erg raar uitzag. Ik heb daar niets van gevoeld, niet voor, en niet tijdens de zwangerschap. Het litteken zag er van de buitenkant ook keurig uit trouwens, je moest echt twee keer kijken om uberhaupt te zien dat er een litteken zat .

Omdat de bevalling vroeger begon als in de planning stond, heb ik dus wel weeen gehad (niet veel) en is besloten de baby meteen te halen ivm de druk op het litteken . In de OK bleek dat het al aan het scheuren was .

Het schijnt eigenlijk vrijwel nooit voor te komen, maar als je het litteken niet vertrouwd zou ik het zeker even aangeven.

Knofje, mooi verhaal. Toch nog maar even rustig aan doen, hoor. Het is nog maar 3 weken geleden per slot van rekening. Wat gek dat jij al naar huis mocht voordat je darmen weer op gang waren. Ik weet nog goed dat ik na mijn eerste keizersnede bijna een hele fles laxeermiddel heb gedronken, omdat die ontlasting maar niet kwam en ik zo graag naar huis wilde.

LadyS, ik heb geen antwoord op je vragen. Bij mij wilden ze alleen niet meer proberen om Job nog te draaien vanwege het litteken van de keizersnede. Dan zou het draaien een risico kunnen betekenen.

Leah, Livelink, bedankt
Ik voel het litteken dus nog wel. Niet van buiten (ziet er ook mooi uit) Maar wel van binnen zeg maar. Van de week had ik behoorlijk last van mijn darmen, en ik zou toch zweren dat ik het behoorlijk op de plek van het litteken voelde. Misschien is het niks, maar toch. Ook voel ik hem soms "out of the blue" En vaak op dezelfde plek. Dus vandaar dat ik besloten heb om het allemaal meteen te laten checken. Want 10 keer liever een geplande keizersnede dan dat ik weer onder narcose moet En daarom was ik ook nieuwsgierig naar je verhaal

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 21:07 schreef livelink het volgende:
Wat gek dat jij al naar huis mocht voordat je darmen weer op gang waren. Ik weet nog goed dat ik na mijn eerste keizersnede bijna een hele fles laxeermiddel heb gedronken, omdat die ontlasting maar niet kwam en ik zo graag naar huis wilde.

Livelink, het is inderdaad niet de normale procedure, normaal mag je pas na 5 dagen naar huis. Bij mij was de ruggenprik er op de dag van de operatie al uitgevallen, waardoor ze gelijk de katheter en het infuus eruit hebben getrokken. Daardoor liep ik dus 1 dag voor op de rest. Verder was het ziekenhuis in de veronderstelling dat als ik toen naar huis ging, ik nog 3 dagen kraamhulp zou krijgen. Zou ik later naar huis gaan, dan was dat nog maar 1 dag. Dit klopte achteraf ook niet, ik heb gelukkig gewoon nog 5 dagen kraamhulp gehad, zodat het totaal op 8 dagen kwam. Waarom ik naar huis mocht voordat ik ontlasting had gehad, weet ik ook niet. Toendertijd wist ik ook niet eens dat je normaal pas naar huis mag als je naar de wc bent geweest. Maar nogmaals: ik vond het toen allang best natuurlijk!

Nou, ik kan me voorstellen dat je het allang best vond. In het ziekenhuis liggen is ook niet alles. Ik was ook heel blij toen ik thuis was.

LadyS, ik zou het dan zeker even na laten kijken. Overigens kan dat pas als je zwanger bent, want het is eigenlijk pas goed te zien als je baarmoeder "gevuld" is zeg maar.
Het zooitje was bij mij trouwens zo verkleefd dat ze het niet verstandig vonden om nog een keer zwanger te worden (niet dat ik dat van plan was ).

Ik vond het bij Freek al een crime in het ziekenhuis, maar bij de tweede nog 10 keer erger... Blijkbaar was er eea aan de hand in het team ofzo, maar niemand had tijd, en alle dames verpleegkundigen hadden haast en/of een humeur om op te schieten. Ik ben op dag 4 naar huis gegaan. De gyn had het liever niet omdat ik in het zh beter kon uitrusten .
Ik vond dat ik in mijn eigen bedje, met kraamhulp toch echt een stuk beter af was...

Gelukkig waren de meeste verpleegsters heel lief, met uitzondering van 1 draak van de nachtdienst. Maar alleen het feit dat mijn man elke keer alleen naar huis moest, was voor mij genoeg reden om weer in tranen uit te barsten. Ik vond het heerlijk om weer naast hem te kunnen liggen toen ik eenmaal thuis was. Daar had ik toch de meeste moeite mee, dat je 's nachts zo heel alleen met je kindje was. Ik miste mijn man verschrikkelijk en wilde niet eens nadenken over hoe hij zich gevoeld moest hebben. Hadden jullie dat ook?

Ja!
Is ook niet zo gek, je hebt net samen 1 van de meest ingrijpende momenten in een mensenleven meegemaakt. Daar wilde ik over napraten, en dat lukt niet zo best tussen de verpleging en kraamvisite .

waar ik ook geen moment bij heb stielgestaan, is hoe het voor hem geweest moet zijn, dat wachten tot ik ook weer op de verloskamer kwam. Hij heeft ruim een uur moeten wachten, en tegen de tijd dat ik eraan kwam, had hij al de ergste dingen in zijn hoofd gehaald. Heel stom van mij dat ik daar geen moment bij stil heb gestaan. Wat was het heerlijk dat we thuis alles nog eens door konden nemen.

*schopje*

Ik heb dit topic met veel interesse gelezen.

Het is nu bijna 8 maanden geleden, maar ik heb soms nog zoveel pijn in het littekengebied. Alsof het gisteren gebeurd is lijkt het wel. Niet eens altijd als ik erg druk ben geweest, maar ook gewoon soms 'zomaar'. Is dat herkenbaar voor anderen?

En dan heb ik nog wat anders.. ik schaam me bijna om er over te beginnen

Ik heb nog steeds heel veel moeite met het feit dat het een (spoed)keizersnee geworden is (of is het misschien juist het feit dat het spoed was dat me parten speelt?). Na bijna 8 maanden kan ik er soms nog zomaar over janken.

Destijds heb ik er niet direct bij stil gestaan (ik was allang blij dat ze er goed en wel uit was, het leek allemaal maar kantje boord), maar het feit dat ik voor mijn gevoel de bevalling niet echt heb afgemaakt (ik had prima weeën, ik zat er helemaal in), het feit dat ik haar niet gewoon op mijn buik kon nemen na de geboorte, en wat ik hier ook lees: die rotweek in het ziekenhuis, haar niet zelf uit de wieg kunnen tillen als ze huilde, wachten op de verpleegkundige tot ze me kon helpen met aanleggen (en wel na 3 uur pas en geen seconde eerder) . Maar ook de plotsheid ervan, er was niets wat er op wees dat het wel eens met een ks zou kunnen aflopen.

Ik heb soms het bevreemdende gevoel dat ik niet eens bevallen ben of zo, dat ze net als mr. bean ter aarde is gestort.

Een gesprek na 6 weken leverde me destijds niets op, toen is het langzaam wat weggeebt en nu komt het weer in alle hevigheid naar boven.

Eigenlijk een luxeprobleem, want ik heb toch een mooi en gezond kind En dan stop ik het maar weer weg.

Nebelung ook ik herken het wel dat faal gevoel.
Bij mij was het niet spoed spoed maar toch geplande spoed , en achteraf maar goed anders was het toch spoed spoed geworden.
heel veel malken spoed maar allez
Ik heb wel wee-en gehad en mijn vliezen zijn uit zichzelf gebroken 3 minuten voor de zkh rit
dat heeft mij een beetje het natuurlijke gevoel gegeven.
Maar het is gewoon kloten dat je je meisje 1 m inuut ziet en je niets kunt doen als maar wachten en wachten.
Ik heb vanaf dag 2 de kleine wel zelf gepakt, eigenwijs en had het geluk dat ik haar dus echt 24/7 bij me had.
Het beste helpt praten en je gevoel uiten en als je huilt is dat ook een manier van.

En over dat stekende gevoel, voelt het alsof je litteken scheurt? zo ja dan herken ik het gevoel heb ik wekelijks, bijna dagelijks, alsof je door de grond zakt van de pijn voor een seconde of 5 ..
Wat het is weet ik niet..

Bedankt voor jullie reacties !

evenstar, het is een ja.. scheurende pijn, dat dekt de lading wel. Of alsof er een mes insteekt.

Ik las hier of in het vorige deel iemand (weet niet meer wie) die zei dat de eerste laag horizontaal werd gesneden en de andere lagen verticaal en dat dat voor haar veel pijn verklaarde. Dat verklaart voor mij ook een hoop!

Ik heb niet zoveel vriendinnen met wie ik dit bespreken kan, die dit ook snappen. Ik zit in een leeftijdsgroep (40) waarin al mijn vriendinnen of geen kinderen hebben of al jaren terug (10 tot 20 jaar geleden) een kind hebben gekregen en dan ook allemaal op de natuurlijke manier.

Ik heb ook nog nooit mijn bevallingsverhaal opgeschreven, misschien zou ik dat eens moeten doen, ik weet niet?

Ik geloof dat ik dat niet op mijn borst krijgen nog wel 1 van de verdrietigste dingen vind. Wel 24 uur weeën gehad, alles zelf gedaan en toch zo'n gevoel van ... ja falen is wellicht niet het beste woord (ik ben toch wel trots op mezelf hoe ik het eerste lange stuk heb gedaan) .. 'het niet zelf af kunnen maken' is wellicht beter.

Ik heb dit en voorgaand topic uitgebreid gelezen en herken erg veel. Dat geeft de burger weer moed!

Weet je, je leeft heel erg toe naar dat moment waarop je je kind op je borst krijgt, dat had ik tenminste wel in de zwangerschap van Freek. Ik stelde me dan ook zo voor dat mijn moeder binnenkwam en dat ik (moe maar voldaan ) mijn kind op mijn arm had om aan haar te laten zien.

In plaats daar van lag mijn kind doodziek in de couveuse, en ik doodziek op een andere afdeling.

Ik heb ook echt de eerste KS pas verwerkt met de tweede KS. En nog, als ik mensen spreek die moeite hebben met het feit dat ze een KS gehad hebben kan ik het me weer zo goed voorstellen...

Inmiddels ben ik wel zover dat ik er vrede mee heb, mijn beide kinderen hadden een natuurlijke geboorte niet overleefd, dus ik ben blij dat het zo gegaan is, achteraf.
Maar ik kan nog best een beetje verdriet hebben dat ik tot twee keer toe kennis heb moeten maken met mijn kind terwijl het in een couveuse lag, en al veel mensen ze vast gehouden hadden, terwijl ik er niet bij was.

Wat wel weer heeeel gaaf was, toen Freek geboren werd, haalde de OK ass die erbij was haar wijsvinger over zijn been, en wreef mij dat huidsmeer onder mijn neus. "Zo weet je precies hoe je kindje ruikt" zei ze, "Het lekkerste luchtje ter wereld".
Achteraf denk ik dat ze ws zelf nog niet te lang daarvoor bevallen was, want wie denkt daar nou aan?
En littekenpijn, zoals je hebt gelezen had ik er ook lang last van (en ik ken meerdere KS moeders die daar last van hebben), en nog, na 1,5 jaar trekt het litteken als ik ongesteld moet worden.

Weet je Nebelung, wij hebben er echt naartoe kunnen leven. Het was vanaf week 26 al duidelijk dat Léon in een stuit lag. (is serieus waar, gedraaid in het vliegtuig op weg naar Tenerife )
Dus vanaf toen ben ik me in gaan lezen en verdiepen. Onze ks was dus geplanned en dus heel anders dan jouw ervaring. Hierdoor konden we aan het idee wennen en kan ik me echt voorbereiden op het feit dat ik mijn kindje niet direct vast kan houden, maar maar eventjes te zien kreeg. Dan voel je je heel anders. (niet dat ik daardoor minder ongeduldig was, maar ik had me erin berust)

Het feit dat jij het gevoel hebt dat je iets mist, had ik dus gelukkig niet. Maar ik wil je dit nog wel even meegeven: Je hebt je kindje 9 maanden lang verzorgd in je buik en de bevalling is 'slechts' een onderdeel van jullie leven samen. Dus laat dat je niet teveel in de weg zitten. Hoe het kindje eruit komt maakt niet uit, het blijft een verdomde mooie prestatie. Daar mag je echt trots op zijn.

quote:

Op zondag 23 juli 2006 22:24 schreef Leah het volgende:
Wat wel weer heeeel gaaf was, toen Freek geboren werd, haalde de OK ass die erbij was haar wijsvinger over zijn been, en wreef mij dat huidsmeer onder mijn neus. "Zo weet je precies hoe je kindje ruikt" zei ze, "Het lekkerste luchtje ter wereld".
Achteraf denk ik dat ze ws zelf nog niet te lang daarvoor bevallen was, want wie denkt daar nou aan?

Oh wat lief
Gelukkig had ik mijn dochter dan wel bij me en die geur ja, heerlijk. Dat weet ik nog wel goed. Ik heb soms het idee dat ik dingen vergeten ben van die eerste week en dat vind ik zo erg. Of is dat normaal eigenlijk, dat je dingen vergeet weer?

quote:

En littekenpijn, zoals je hebt gelezen had ik er ook lang last van (en ik ken meerdere KS moeders die daar last van hebben), en nog, na 1,5 jaar trekt het litteken als ik ongesteld moet worden.

Ik ben nog niet ongesteld geweest _{en daar kijk ik ook niet naar uit of zo hoor} . Maar zo lang joh!? Lange weg te gaan dan.

quote:

Op maandag 24 juli 2006 09:28 schreef dutchie het volgende:


Het feit dat jij het gevoel hebt dat je iets mist, had ik dus gelukkig niet. Maar ik wil je dit nog wel even meegeven: Je hebt je kindje 9 maanden lang verzorgd in je buik en de bevalling is 'slechts' een onderdeel van jullie leven samen. Dus laat dat je niet teveel in de weg zitten. Hoe het kindje eruit komt maakt niet uit, het blijft een verdomde mooie prestatie. Daar mag je echt trots op zijn.

Zo had ik het eigenlijk nog nooit bekeken. Je hebt gelijk! Even laten doordringen dit.

Bedankt dames!

Ik ben ook dingen kwijt hoor, van die avond en nacht. Ik heb er met Frank veel over gepraat want ik vond dat ook erg vervelend. Ik ben niet onder narcose geweest, maar viel tijdens de bevalling steeds even in slaap/weg. Ik heb wel dingen opgevangen - ergens ver weg - maar een hoop is toch echt 'verdwenen'. Juist toen eindelijk de ruggeprik erin zat en die vreselijke rugweeën weg waren kwam ik weer een beetje bij mijn positieven.

Ik ben van de tweede heel relaxt bevallen eigenlijk, maar ook daar ben ik dingen van kwijt. Volgens mij heb je dat met een gewone bevalling ook hoor .

Van de bevalling zelf ben ik niks kwijt, meer van de week daarna in het ziekenhuis. Ik heb prachtige foto's van mij en mijn dochter daar waar ik erg ontroerd door raak, maar ik kan me er niets van herinneren.

Heb wel veel gepraat met mijn man, om alles in te vullen en maar herhalen he en vragen stellen constant.

Ik doel ook op de week erna hoor , stond er wat onduidelijk, zie ik. En onderschat de pijnstillers niet je krijgt, ik werd daar behoorlijk zweverig van.

Ah ja morfine

Ja, iig zijn er ook dingen die ik niet goed meer weet van mijn bevalling en die was verder wel heel prettig ( relatief dan ).

Goh Leah, wat herken ik veel in jouw 2 bevallingen.
Ook hier pas de 1e spoed-KS verwerkt (lang na) de 2e toch nog spoed-KS. Ik kan we werkelijk elk detail nog herinneren van beide keren. Das welk makkelijk bij het 'herbeleven' ervan.

Het heeft mij heel veel moeite gekost om het allemaal een beetje op een rijtje te zetten voor mijzelf en kan nu toch wel zeggen dat ik er aardig ben. Het is inderdaad zo, als ik in een andere tijd of op een ander plekje op deze aarde geleefd had waren mijn beide kinders en simpelweg niet geweest. Sterker nog; ik had de 1e bevalling waarschijnlijk niet overleefd. Ik heb ook niet het gevoel dat ik het 'niet zelf gedaan' heb. Dat was nog wel de meest gehoorde reactie toen ik voor de 2e keer zwanger was: Ik hoop dat je het deze keer 'zelf kunt doen'. Ehm...volgens mij heb IK de ruggeprik gehad, volgens mij ben IK opengesneden en heb IK van de operatie moeten herstellen. Hoezo niet zelf doen?? Er heerst hier in dit land zo'n gevoel van falen rondom een KS terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is. Er is nog nooit voor de lol een KS uitgevoerd, toch? Dat ik bij Kady ongeveer 3 weken heb moeten smeken om een KS zegt genoeg. (en dan nog had ik 'm niet gehad, het is dat ze dwars lag en ik een infectie opliep nadat ik 3 weken met gebroken vliezen in het ziekenhuis lag).

En de kraamtijd is inderdaad heel anders dan dat je vaginaal bevalt (denk ik). En misschien wel heel anders dan dat je je had voorgesteld. Maar op het moment dat ik daar bij Glenn verdrietig om werd (bij Kady is dat een ander verhaal) bedacht ik me snel dat zonder KS dat lekkere beertje er niet meer geweest zou zijn en deed pappa 'm voor het eerst in bad terwijl ik uit de rolstoel foto's maakte. Ik moet er wel bij vermelden dat ik beide keren super verplegend personeel heb gehad in het ziekenhuis en bij Glenn nog een geweldige kraamzuster Janneke

Misschien een wat warrig verhaal, maar waar het op neerkomt is: zie het aub niet als falen, maar als een mogelijkheid om je kindje op deze wereld te zetten. Je krijgt niet zomaar een KS!

EW, ik kan me helemaal vinden in jouw verhaal. Ookal was die van mij geplanned.
Vooral toen het besluit genomen was dat het een ks zou worden, kon ik me vreselijk storen aan vrouwen die zeiden: "O luxe hoor."
....Ja... echt een genot om je buik helemaal open te laten halen.

En ook ik had een superverpleegster: Anja. Was een grote steun ook voor het mannetje. Ik vond die tijd in het zh prettiger dan deze keer na een gewone bevalling. Had ieder dagdeel een andere verpleegkundige. Ben er toch 4 dagen geweest uiteindelijk, tel maar uit. Je krijgt veel minder een band zo.

Wat erg Dutchie, zo'n opmerking. Ik heb werkelijk waar bewondering voor jullie KS-moeders...het lijkt me echt heel zwaar, zo'n operatie! Mijn moeder is een tijdje terug geopereerd, zij heeft 8 bevallingen doorgemaakt (ik ben de jongste van 8 ) en zei dat ze dit een stuk erger vond dan een bevalling. Kun je nagaan!

Even zeuren weer. Ik heb zo'n pijn in het litteken-gebied, alsof mijn buik wordt opengescheurd. Weten jullie iets (behalve paracetamol) wat ik er aan kan doen?

_{kan wel janken}

Helpt masseren misschien? Met een beetje crčme of zo? Sterkte!

Smeren! Iedere ochtend en avond, maakt niet uit waarmee (bodylotion ofzo), door het smeren hou je het bindweefsel soepel, want dat is geneigd om wat te gaan littekenen, Dat is ook waarschijnlijk waar je nu last van hebt.

Zal dat eens proberen, bedankt.

Kan ook zijn dat je ongesteld wordt, je meisje is alweer een maand of 8 toch?

9 alweer. Lijkt er niet op, volgens mij niet. Deze pijn heb ik wel vaker. Net als toen het net gebeurd is. Wel zie ik een correlatie met pijn in dat gebied en druk en moe zijn.

Welk bindweefsel bedoel je eigenlijk? Waar wat hoe?

Het bindweefsel dat onder je litteken zit. Dus onder de huid, zeg maar. dat gaat vaak wat "klonteren" in het helingsproces, vandaar dat massage nog weleens wil helpen. Ze hebben mij toen in het ziekenhuis al geadviseerd om dat dagelijks te doen (en heb ik ook braaf gedaan, toen ik eenmaal weer iets kon verdragen aan mijn buik).
Ik heb ook te pas en te onpas nog pijn aan het litteken gehad. Vervelend hč? Vooral als het al wat langer geleden is, dan denk je daar eigenlijk niet meer zo aan.
Nog steeds trekt bij mij het litteken als ik ongesteld moet worden, maar dat is wat anders als echt pijn.

Ik ga dat ook maar braaf doen dan

biodermal heeft een speciale littekencreme. Ik dacht dat Weleda ook iets heeft maar hun site werkt niet onder mijn linuxversietje.

Smeer ze! _{En gebruik dat vooral als een reden om een superdeluxe lekkere bodylotion te kopen, is ook goed voor het moreel .}

KS ervaren dames, ff een vraagje:
Ik heb veel ervaringen gelezen over de ks en erna. Wat me dan opvalt is dat de dames het erg missen dat ze niet kunnen met hun kind (in bad doen, luier verschonen e.d.)
Maar wat ik me dan afvraag is waarom kan dit niet ? Zijn je armen dan zo slapjes erna?
Ik snap dat je niet kan/mag tillen, maar als iemand de uk toch bij je neerlegt, kun je hem dan niet zelf aan en uitkleden b.v. ??


Waarschijnlijk krijg ik binnen 2 weken een KS ivm een stuitligging
Afgelopen tijd het ik een verzameling ervarings tips en evt afspraken omtrend de KS gemaakt (van diverse bronnen), misschien handig om hier te delen.
Aanvulling e/o commentaar zijn altijd welkom !

Vraag om:
- Uitleg van de procedure incl. verkoever, en dingen zoals naweeen
- Catheter na de verdoving (vooraf nogal pijnlijk)
- Of er een spiegel is (voor als je dat wel of juist niet wil)
- De nacht ervoor thuis mag slapen
- Of je het kindje direct mag beethouden
- Of er iemand is die foto's voor je kan maken (en je partner misschien mag filmen vanaf een bep. moment)

Denk om:
- Verdoving in de gaten houden, komt soms te hoog. Alles aangeven kan vaak snel wat aangedaan worden
- Geef aan dat je bij bepaalde dingen wil zijn b.v. wassen en verschonen.
- Geef aan dat je een optrek driehoek (Papagaai) boven je bed wil (als die er niet sis), dat is handig met zelfstandig dingen kunnen doen.
- Het ademen van de uk kan iets langer duren dan normaal bij een KS

Inky, je bent na een ks lichamelijk nogal gammel Ik kon niet gewoon lopen, alleen gebogen als een oud vrouwtje Dat komt omdat je spieren doorgesneden zijn (is ook de reden dat je niet mag tillen). Daarnaast was ik ook behoorlijk moe, na bijna 24 uur bevallen inclusief ks en verdoving. Dat ligt bij een geplande ks misschien iets anders, dan begin je er fitter aan Ik vond kijken prima, dat was al vermoeiend trouwens, en zelf de borst/fles geven en lekker knuffelen was helemaal heerlijk

Mag papa dan niets doen ?
Ofwel een stuk verzorging overnemen (om het dan samen met mama te doen)?

O dat was bij ons niet, Anitra, baby werd uitgebreid gebadderd en mama mocht kijken, papa mocht helpen (als ie geen foto's aan het maken was ). Bovendien was het onze eerste dus hadden we ook het een en ander te leren. Volgens mij heb ik na een dag of 4 trouwens wel geholpen met badderen Toen ik wat beter overeind bleef zeg maar

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2006 15:33 schreef Inky05 het volgende:
KS ervaren dames, ff een vraagje:
Ik heb veel ervaringen gelezen over de ks en erna. Wat me dan opvalt is dat de dames het erg missen dat ze niet kunnen met hun kind (in bad doen, luier verschonen e.d.)
Maar wat ik me dan afvraag is waarom kan dit niet ? Zijn je armen dan zo slapjes erna?
Ik snap dat je niet kan/mag tillen, maar als iemand de uk toch bij je neerlegt, kun je hem dan niet zelf aan en uitkleden b.v. ??

Realiseer je dat het een behoorlijk zware buikoperatie is. Er zijn natuurlijk wel vrouwen die meteen kwiek en fit weer bezig gaan, het merendeel van de vrouwen kan dat niet. Mijns inziens wordt er soms veel te gemakkelijk over gedaan.

Er worden vele lagen in je buik doorgesneden en dat is de reden dat je niet mag tillen. Het is belangrijk je daar aan te houden, ook al voel je je misschien wel een hele piet, want de gevolgen kunnen jaren later pas zichtbaar worden: verzakking van de baarmoeder. (denk aan vrouwen die zo'n 40 jaar geleden een keizersnee kregen, toen er niet eens aan dergelijke dingen gedacht werd. Die moesten destijds de luiers nog uitkoken in zware kookketels op het fornuis. Er zijn heel wat vrouwen van die generatie met verzakkingen).

Je krijgt ook een fysiotherapeut aan je bed die je oefeningen leert en het is echt belangrijk (wegens voorgaande) om je hier aan te houden.

In het beste geval gaat dat tillen prima, maar denk wel aan de gevolgen, op korte en lange termijn. In het slechtste geval gaat het niet. In ons geval deed, na de week ziekenhuis, mijn man thuis de dingen als badje enzo. Dat is hartstikke leuk. Voor hem, voor mij en onze dochter, maar ik miste het wel. Het heeft vrij lang geduurd voor ik mijn dochter zelf in bad kon doen.

Vergeet ook niet dat na de operatie je een aantal uur niet bewegen kan met je benen.

Ik kon zelf moeilijk opstaan/bewegen en kon mijn kind niet uit het wiegje tillen. Dat vond ik afschuwelijk!!!!!!!!!!! Als ze huilde moest ik maar hopen of er een verpleegkundige me kwam helpen. Ik mocht mijn kind ook niet aanleggen als ze huilde of dat wilde, want ik moest 3 uur wachten. En dan baal je als een stekker hoor, dat je niet tillen kan. Vooral 's nachts dan, want dan was mijn man er niet.

Beetje dramaverhaal zo. Ik wil dus eigenlijk vooral zeggen: het is geen boerefluitjesgebeuren.

Ik denk er ook niet licht over, en snap wel dat je niet kan/mag tillen, maar je krijgt toch ook niet voor niets fysio. Je moet wel weer gaan bewegen. Is er misschien een schema ofzo met per week wat je wel en niet mag doen ( tillen e.d.)

Maar zoals je zelf al zegt "ik miste het wel", dat snap ik niet helemaal.
Mis je dan dat je het niet zelfstandig kan, of dat je het helemaal niet kan?

Ik bedoel dit niet al commentaar oid, maar wil me gewoon goed voorbereiden en geen illusies hebben.

Want er zijn toch altijd tussen oplossingen te bedenken ?!
Veel dingen samen doen, b.v. als je man de kleine vasthoud in bad, dan kan jij de kleine toch wel
wassen? Of de kleine bij jou op bed leggen om af te drogen of aan te kleden?

Of kun je zelfs dat soort dingen niet meer ?! zeg voor het gemak na 1 week...

Inky Ik heb dus geen fysiotherapie gehad dus ga daar niet al te zeer vanuit..
Wat betreft het wassen/aankleden etc. is denk ik ook een hoop wat het beleid van het zkh is.
Ik heb Arwen 24 per dag op me kamertje gehad. En de voeidngen is ze bij mij gel;egd zodat ik haar kon voeden en de dag na de ks kon ik wat uit bed en dan haal de de arts of mijn man de baby uit het wiegje en dan deed ik verschonen.
Dag 2 en 3 en 4 heb ik mee geholpen met wassen, steeds meer een beetje en haar ook soms uit bedje getild.
Maar dat hangt af van je herstel etc.
HIer deden ze trouwens niet moeilijk over de voedingen, ik gaf FV en ze hebben zelfs eens stiekem een extra flesje gegeven omdat ze zo hongerig was

Ja er is een schema, er zijn oefeningen en dat verteld de fysio je.

Na een week is het weer anders, naar die allereerste week moet je gewoon nergens op rekenen, dan valt het wel weer mee.

IK-verhaaltje: IK kon dus NIKS.

Hoe jij je voelt zal je zelf moeten ervaren, misschien valt het voor jou wel mee.

Vergeet ook het ziekenhuis niet. Ik mocht niet eens mijn kind in bad doen, ik mocht niet eens de luier verschonen. Je mocht er gewoon niet aankomen. Toen ik aan het eind van de week redelijk me bewegen kon (en tegen advies in mijn kind tilde) heb ik wel recalcitrant toch mijn kind een schone luier aangetrokken en aan de borst gelegd. Maar ik zat dus in zo'n ziekenhuis waar dat niet eens mocht. Dus leuke ideeën ten spijt: als we die uitvoerden kregen we als stoute kinderen 'op ons kop' .

Maar dat zal niet in elk z'huis zo zijn uiteraard. Maar daar heb ik de slechte ervaring vooral vandaan.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2006 16:54 schreef _evenstar_ het volgende:

Wat betreft het wassen/aankleden etc. is denk ik ook een hoop wat het beleid van het zkh is.

evenstar vat dus in 1 zin samen waar ik een hele alinea voor nodig heb

Inky, als je weet dat je een ks krijgt is het mogelijk vaak om alvast dingen van te voren te bespreken in de meeste ziekenhuizen. Er zijn ook info-avonden, misschien is er nog 1 in de komende week? Ook is het vaak mogelijk om de kraamafdeling vast te bekijken enzo.

(ik kwam met spoed vanuit huis, dus het was een voldongen feit. Jou kan dit nog lukken, wellicht scheelt het een hoop kopzorg.)

Ik wens je wel alvast veel succes en sterkte en dat je maar een prachtig kind mag krijgen!

Kijk dat schept meer duidelijkheid. Veel ligt dus aan het beleid en een deel aan jezelf.

Dat stoute kinderen gebeuren dat zou ik dus niet pikken, en m'n vriend helemaal niet.
Dus zou leuk zijn als ze zoiets proberen kunnen ze wat beleven

We zijn laatst al voor een draaipoging geweest, en hebben toen extra moeten wachten door een spoed geval dus heb al even op de afdeling rond gekeken en zelf een rondleiding gehad.
Dit was niet gelukt op de voorlichtingsavond omdat het toen vol was! Ze hebben een heel klein beetje verteld over de KS, dus weet verder niet hoe het er hier aan toe gaat.

En heb begrepen dat bij ene geplande KS je ook nog een intake hebt. En dan zal ik bovenstaande tip lijstje er zeker bij gaan gebruiken.

En bedankt voor succes wensen, en het wordt vast een hele mooi ventje

Inky hoe goed je alles ook wilt voorbereiden, bedenk wel dat er nog van alles kan gaan zoals je het niet wilt. Er gaat nou eenmaal niks zoals gepland bij een bevalling en zeker niet bij een babietje.
Je moet het soms gewoon een beetje nemen zoals het komt.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2006 19:46 schreef Lois het volgende:
Inky hoe goed je alles ook wilt voorbereiden, bedenk wel dat er nog van alles kan gaan zoals je het niet wilt. Er gaat nou eenmaal niks zoals gepland bij een bevalling en zeker niet bij een babietje.
Je moet het soms gewoon een beetje nemen zoals het komt.

Tuurlijk, niemand is hetzelfde en baby's op de wereld zetten is sowieso geen exacte wetenschap.
Ik heb met de uk en de stuit ook gezegd, we laten hem nu met rust en we zien wel.
Maar sommige vragen moet je soms gewoon stellen

Ik mocht juist wel veel helpen en werd daar ook in aangemoedigd. Niet direct, maar wel na 2 dagen dacht ik zo. Ik kon Léon niet zelf in bad doen, maar ik kon hem wel uitkleden en daarna ernaast zitten kijken en -en. Ook lieten ze Léon lekker bij me liggen en legde ik hem ook terug toen dat lukte.
Het ligt dus echt aan het zh.

Inky misschien een tip: na de bevalling je kindje uitkleden en tegen je naakte borst leggen en eens goed bekijken. Een collega van me heeft dan na haar 2e ks gedaan en dat vond ik zo mooi Net als bij een vaginale bevalling. Ik heb Bram na een paar dagen pas echt eens goed naakt kunnen bekijken.
Door heel veel lichamelijke ongemakken (mijn allergische reactie op koorts waardoor mijn handen heel pijnlijk opzwelling, koorts dus, veel te lage hb, ontstoken wond etc) heb ik Bram pas na een week zijn luier kunnen verschonen, daar heb ik heel veel moeite mee gehad, zoiets normaals wat ik niet kon doen. Achteraf gezien had ik misschien wat beter mijn mond open moeten doen en vragen of ze me met dit soort dingen konden helpen ipv het door hun te laten doen maarja op dat moment komt er al zoveel op je af dat je hier niet zo bij stilstaat. Heel goed dat je je voorbereid maar er kan ook inderdaad zoveel anders lopen als dat je zou willen. Mijn kraamverzorgster thuis had dit veel beter in de gaten dan al die verschillende verpleegkundigen in het ziekenhuis en heeft me veel meer betrokken bij dit soort dingen.

Ik kon ook gewoon veel zelf. Legde Maria zelf aan als ik vond dat het tijd was (en als Maria dat vond ), pakte haar zelf, legde haar zelf terug. Ze bleef de hele nacht bij me. Ik hielp met wassen en verschoonde haar ook zelf. En als ik het niet deed, dan idd mijn vriend. Ging allemaal heel goed. Gelukkig wel!

Hoi Inky, ik heb eind juni een ongeplande keizersnee gehad, onder narcose. Wat extra tips nav mijn eigen ervaring (zowel negatief als positief):

- Zwaar brildragend? Zorg dat je bril meegaat naar de verkoeverkamer. Kun je je sneller weer oriënteren.
- Geen paniek als je borstvoeding wilt geven en dat niet direct goed gaat. Borstvoeding komt na een ks vaak wat later dan gebruikelijk op gang, soms wel tien dagen later.
- Een voedingskussen voedt veel prettiger en beschermt meteen je wond. Je kunt het overdag op het voeteneind van je bed leggen en gebruiken als ligkussen voor je baby. Dan hoef je niet te tillen.
- Als je even het huis uit wilt: een kinderwagen doet het goed als rollator.
- Babytjes kunnen mee onder de douche. Ook als je zittend douchet.

Toen ik weer thuis was slikte ik paracetamol tegen de pijn. Maar door geen pijn te voelen voelde ik ook niet wanneer ik m'n fysieke grens over ging. Stoppen met pijnstilling heeft er voor gezorgd dat ik beter ging rusten en mezelf ook meer in acht nam. Maar dit zou ik niet als tip willen geven.

Veel succes gewenst!


_{Mijn dochter Lucie op het voedingskussen}

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2006 22:14 schreef Karin het volgende:
Inky misschien een tip: na de bevalling je kindje uitkleden en tegen je naakte borst leggen en eens goed bekijken. Een collega van me heeft dan na haar 2e ks gedaan en dat vond ik zo mooi Net als bij een vaginale bevalling. Ik heb Bram na een paar dagen pas echt eens goed naakt kunnen bekijken.

Zoiets had ik ook al ingedachten, ik kleed hem desnoods uit of vraag het aan m'n vriend.
Je pasgeboren ukje moet je toch echt zsm in z'n bloodje zien en vasthouden vind ik.
Dus ga er zeker voor zorgen. Jammer dat jij het, door omstandigheden, niet hebt kunnen doen

@ Sugar en Dutchie, goed te horen dat jullie al een heleboel konden en mochten.
@ Macka bedankt voor je tips, ik heb geen bril dus dat scheelt alweer
En ik neig voor de voeding naar 50/50, omdat m'n vriend ook graag wil voeden en ik
wil kijken of bv me wel bevalt. Dus als het de 1e tijd niet komt weet ik dat ik het evt later kan proberen. En douchen met de uk lijkt me ook heel leuk, ik heb hier een doche met krukje of een bad dus gaat ook vast lukken.

In bad is dus heel verneukeratief als je een KS hebt gehad . Erin en eruit is echt een enorme aanslag op je buikspieren, dus zorg dat je niet alleen bent als je dit wilt proberen.

Ik heb Dreumes zelf voor het eerst aangekleed, toen de couveusetijd erop zat, een heel attente VP had bedacht dat ik dat wel graag zelf wilde doen, en had dus op mij gewacht .

Nog een tipje, na een Ks heb je vaak moeite om zelf rechtop te gaan zitten (zie je notitie over die papagaai boven je bed), wat ook helpt is om de hoofdsteun van je bed (tegenwoordig meestal electrisch) eerst omhoog te laten komen terwijl je er tegenaan leunt. Spaart je buikspieren, scheelt dus pijn .

quote:

Op woensdag 23 augustus 2006 00:05 schreef Leah het volgende:
Nog een tipje, na een Ks heb je vaak moeite om zelf rechtop te gaan zitten (zie je notitie over die papagaai boven je bed), wat ook helpt is om de hoofdsteun van je bed (tegenwoordig meestal electrisch) eerst omhoog te laten komen terwijl je er tegenaan leunt. Spaart je buikspieren, scheelt dus pijn .

gaan we doen !

Ik heb ook al m'n eigen (anti allergische) hoofdkussen op het lijsje staan. Ik moet altijd echt goede steun voor m'n hoofd hebben, lig normaal op een waterbed, dan is een gewoon bed echt een beetje afzien.

Oh en niet lachen

En in bad mag ook niet echt (lang), omdat het litteken en de wond dan week worden. Gaat om de eerste week, misschien 2 weken.

Mocht je nietjes krijgen, vergeet dan niet om te vragen of je een ontnieter meekrijgt naar huis Die waren ze mij vergeten mee te geven, zodat ik terug moest komen om ze te laten verwijderen. En met dat ding had de VK dat thuis kunnen doen.

quote:

Op woensdag 23 augustus 2006 02:11 schreef _evenstar_ het volgende:
Oh en niet lachen

en niet hoesten en verslikken enzo

Verder kan ik me alleen maar aansluiten, qua tips, bij de rest.
Hier werd in het zh ook aan mij gevraagd of ik mee wilde helpen in bad doen (dag 3 ofzo). Ik liep idd als een oud vrouwtje over de gang, en op de terugweg gebruikte in het bedje van Amber als rollator. Ik kon haar niet zelf in bad doen, ik kon gewoonweg niet lang genoeg staan
Het uit bed halen ging wel, terwijl ik lag, maar dan moest ik Amber wel eerst een stukje aan haar shirtje omhoog trekken voordat ik haar goed kon pakken.

Zit al een paar dagen te lezen en er komen bij mij allerlei dingen terug van mijn keizersnee! En allerlei vragen enzo. In mei heb ik een keizersnee gehad omdat de onsluiting op 6 cm bleef hangen. Gelukkig is het met Mahre al die tijd goed gegaan en heb ik ook geen last van het feit dat ze meteen weggehaald is en niet op mij heeft gelegen enzo. Waar ik mee zit (misschien raar hoor) hoe moet het nu met een 2e. Hoe lang moet daar tussen zitten ivm de littekens enzo. Ik had altijd bedacht er 2 vlot achter elkaar te willen als dat zou lukken. lijkt me leuk hebben ze wat aan elkaar etc. Maar ik hoor ook wel dat er minimaal 2 jaar tussen moet zitten zodat alles goed kan genezen enzo. En hoe gaat dat dan met bevallen, via de natuurlijke weg of weer een keizersnee en mag je dat kiezen. Zijn er moeders die hier ervaringen mee hebben en die dat willen delen? Het houd me zo bezig op dit moment.....

In principe zou je gewoon mogen bevallen, leentje. Al is het wel in het ziekenhuis en onder begeleiding van de gyn, zodat ze kunnen ingrijpen als het nodig is. Over een minimale "wachttijd" weet ik niks, niet gevraagd ook (en niet aan de orde hier ).

In principe mag je zo weer zwanger worden tenzij de gyn anders adviseerd. Je gaat in pincipe ook voor een vaginale bevalling tenzij ze niets anders kunnen. Dus twee snel achter elkaar is gewoon mogelijk.

Hier staan heel veel dingen rondom de keizersnee
http://www.nvog.nl/files/(...)0na%20keizersnede%22

Dank je voor de link Rottdog! Ga ik straks even op mijn gemak lezen!

Ik mocht een jaar niet zwanger worden, leentje.