Hoogbegaafd?

Even zomaar een vraagje tussendoor, waarom zou je je kind eigenlijk moeten testen op hoogbegaafdheid?

Dat levert de school geld op voor begeleiding en aanschaf van extra materiaal.

Ja maar dat is per dit schooljaar gehalveerd, dus het is niet zo veel meer, dus zijn ze er ook niet erg fel meer op.

Dat wist ik nog niet Moussy.
Het kan altijd nog handig zijn wanneer de school er niet zo in gelooft, of niet weet wat de beste aanpak is. Je hebt dan een objectief bewijs, en evt een deskundige die met de school kan spreken (en vaak eerder geloofd wordt dan de ouders, want die zijn emotioneel betrokken). Zeker bij een kind dat onderpresteert is dat belangrijk (net zoals dan belangrijk is dat degene die de test afneemt ervaring heeft met faalangstige/onderpresterende hoogbegaafde kinderen, en dat zal een schoolbegeleidingsdienst vaak niet hebben (het schijnt dat scholen sowieso maar de helft vd hoogbegaafde leerlingen herkennen als hoogbegaafd, vaak letten zij juist meer op meerbegaafden).. het cbo juist weer wel).
Als alles goed gaat en de communicatie en relatie met de school goed zijn is het gewoonlijk dus niet nodig om je kind te laten testen.. maar in veel andere gevallen wel.

Even een voorbeeldje van een forum gehaald:

quote:

Onze school was niet zozeer geinteresseerd in dat cijfertje, nee het ging ze er puur om of ze nu wel of niet hb was. Dat, omdat ze op school helemaal niets meer liet zien en het voor hun erg moeilijk inschatten was of het ging om een kind met 'gewoon' een ontwikkelingsvoorsprong dat voldoende had aan een keer versnellen, of om een kind dat hb is en aan het onderpresteren was en daarmee een fundamenteel andere aanpak nodig heeft.

Ze waren gewoon onzeker, en ik kan me daar best iets bij voorstellen. Je neemt als juf wel beslissingen over/voor andermans kind, dat is een behoorlijke verantwoording. Zeker als op school niet overduidelijk is een kind hb is, kan ik me goed voorstellen dat school niet alleen op de ouders afgaat. Niet elke school durft het risico van een 'mislukking' aan, zoiets kan tenslotte verstrekkende gevolgen hebben.

[ Bericht 11% gewijzigd door poemojn op 27-09-2005 23:18:47 ]

Morgen in Netwerk:

quote:

Nederland moet het hebben van innovatie en de kenniseconomie. Koestert ons land daar wel de talenten voor? Ons onderwijssysteem is niet voldoende ingericht voor excellente leerlingen en studenten. In Netwerk aandacht voor hoogbegaafdheid en antwoord op praktische vragen over hoe je deze kinderen het beste kunt begeleiden.

Onderwerp: Onderwijs en hoogbegaafde leerlingen
Uitzenddatum: Zo. 12 maart 2006, 20.30u
http://www.netwerk.tv/index.jsp?p=items&r=netwerk&a=218296

als je vermoed dat je kind hoogbegaafd is, laat het dan gewoon testen. Het kan een hoop onnodige ellende voorkomen.

Mijn ouders hadden altijd het idee dat ik wel slim was, maar hóé slim, ontdekte ik eigenlijk pas toen ik 19 was...

Ik heb de basisschool met 2 vingers in mijn neus doorlopen, en mocht daarna na de VWO-brugklas. Ik bakte er niks van en werd aan het eind van het jaar naar 2 MAVO gestuurd.
De 3 jaren die volgden, heb ik weer geen bal uitgevoerd, lang leve de lol, maar ik had wel een heel mooi MAVO-diploma.
Toen ik op mijn vervolgopleiding terechtkwam, liep ik totaal vast. Ik voelde me dom, omdat ik er gewoon echt niks van bakte, en kwam depressief thuis te zitten.
Op een dag belde mijn tutor, om te vragen hoe het was enzo en hebben we een heel lang, goed gesprek gehad. Na een poosje belde ze weer, dit maal om een afspraak met me te maken. Ik ging langs en ze vertelde dat ze al een poosje het idee had dat ik helemáál niet dom was, integendeel zelfs, en ze stelde voor dat ik een iq-test liet afnemen.
Toen ik de uitslag kreeg, vielen na al die tijd een hele hoop dingen op zijn plaats.

Omdat ik op de basisschool nooit iets heb hoeven doen, liep ik helemaal vast in de brugklas, gewoon door het feit dat ik niet kon leren. Leren moet je ook leren, en als je alles al weet of het komt je zo aanwaaien, leer je dat gewoon niet.
Zelfde verhaal geldt voor de overstap van MAVO naar MBO: op de MAVO nooit een klap uitgevoerd en op het MBO moest ik ineens dingen gaan leren. Iets wat ik dus bijna nog nooit gedaan had.

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder, en heb ik therapie gevolgd en in een praatgroep gezeten en het gaat gewoon goed met me. Ik ga weer naar school, al ben ik nog steeds aan het leren leren.
Ik zit op het MBO zwaaaaar onder mijn niveau, maar daar valt vrij weinig aan te doen op dit moment.
Over 11 maanden heb ik mijn diploma (als het goed is ) én ben ik 21 (dan kun je een toelatingstest doen), dus dan wil ik gaan kijken hoe ik het doe op het HBO.

Kort samengevat: als je vermoed dat je kind hoogbegaafd is, dóé er dan wat mee!

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 16:55 schreef Muck het volgende:
Omdat ik op de basisschool nooit iets heb hoeven doen, liep ik helemaal vast in de brugklas, gewoon door het feit dat ik niet kon leren. Leren moet je ook leren, en als je alles al weet of het komt je zo aanwaaien, leer je dat gewoon niet.

Had ik ook in eerste instantie. En dan moest ik het maar doen met "leren is niet hetzelfde als lezen". Ja, verdomme, wat is het dan wél? Uiteindelijk vond ik dan wel de goede methode, gelukkig.

Komt mij ook heel bekend voor, dat je niet kunt leren omdat alles je vanzelf aangewaaid komt. Dat is een groot struikelblok.

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 17:03 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Had ik ook in eerste instantie. En dan moest ik het maar doen met "leren is niet hetzelfde als lezen". Ja, verdomme, wat is het dan wél? Uiteindelijk vond ik dan wel de goede methode, gelukkig.

wat voor methode heb je gevonden? als ik vragen mag?

Ik onthoud dingen beter als ik ze opschrijf. Dat doe ik dus meestal. Ben ook wel benieuwd naar hoe anderen dat doen.

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 19:57 schreef Muck het volgende:

[..]

wat voor methode heb je gevonden? als ik vragen mag?

Ik heb gewoon geleerd om dingen te onthouden. Ik had geen echte controle over m'n geheugen, ik nam vroeger dingen 'spelenderwijs' op eigenlijk. Vraag me niet hoe, maar ik kan mezelf dwingen om dingen te onthouden, hele grote hoeveelheden en lang achter elkaar. Zo heb ik dan m'n examen geschiedenis weten te halen. De logica zie ik er niet van in, maar het boek van 400 pagina's dat ik voor m'n mondeling had gelezen, daar had ik ieder detail van onthouden.Kost wel veel energie op zich, dus na een tijdje is het wel over en dan moet ik ook dagen bijtrekken hoor.

In het begin, toen ik net geleerd had hoe ik dingen kon onthouden, onthield ik ook opeens dingen per ongeluk. Zo kende ik opeens aantekeningen van twee a4-tjes per ongeluk uit m'n hoofd, en toen ik later achter de kassa kwam te werken onthield ik per ongeluk de boodschappen van sommige klanten. Dat heb ik nu niet meer ondertussen. Ik heb trouwens nooit hulp gehad erbij, het is gewoon zo gegroeid. Ik wist geen andere manier om te leren dan dingen te lezen, alleen dan met het doel het te onthouden.

Verder heb ik voor bepaalde soorten dingen wel bepaalde strategieën, zoals woorden leren doe ik gewoon door mezelf te overhoren en ze naar de vreemde taal te leren. Rijtje afdekken en zodra ik een fout maak opnieuw beginnen. M'n record woordjes leren staat op 12 pagina's voor Frans in 24 minuten. =D

Getallen leer ik door 'logische' combinaties (voor mij logische dingen) en als hoe ik ze intoets. De kluiscode op m'n werk of zo, dat tik ik zo in. Vraag me niet wat de getallen zijn, dan moet ik het eerst intikken.

Wel is het zo dat als ik rijtjes leer en ik moet daarna nog een deel van hetzelfde gebied leren, ik alles weer kwijt ben. Bijv. leer ik eerst enkelvoudige vervoeging van een zelfstandig naamwoord en pas een maand later het meervoud, dan ben ik het enkelvoud opeens kwijt en moet ik het weer als rijtje van twaalf gaan leren. Dan kan ik het nog steeds niet toepassen. Dan moet ik dus alle situaties ook "los" gaan leren.

Herhaling kort achter elkaar werkt het beste. Daarom is "ik ga op reis en ik neem mee.. " spelen met mij ook helemaal niet leuk, ik win altijd. Kwamen ze van de zomer wel achter, toen ik al een behoorlijk aantal alcoholische consumpties ophad en we bij 19 items maar gestopt waren omdat ik het al zeker vijf ronden voor iedereen voor zat te zeggen.

Andere dingen kan ik nog steeds niet. Dingen structuren bijvoorbeeld. Maar goed, na al die cursussen die ik gehad heb moet ik dat blijkbaar maar gewoon wijten aan een schrijnend gebrek aan inzicht. En over planning en zelfdiscipline zullen we het ook maar niet hebben. Dat krijg je als je jarenlang niets hoeft te doen en dan opeens wel.

[ Bericht 9% gewijzigd door Maeghan op 22-03-2006 20:33:51 ]

Tegenwoordig is er op basisscholen gelukkig meer mogelijk dan vroeger.

Mijn kinderen zitten op een school die Montessorionderwijs combineert met Dalton, en "normaal" onderwijs, kinderen die meer aankunnen krijgen ook meer.

Mijn dochter, bijna 12, krijgt IQ huiswerk, voor mij nauwelijks te begrijpen, en zij werkt op school aan "vooruit" ook een speciaal programma voor A+ leerlingen.
Dit heeft als voordeel dat zij ook gewoon moet leren zodat, wanneer ze in september naar het voortgezet onderwijs gaat weet, dat, en hoe ze moet leren.

Wij hebben er overigens voor gekozen om onze dochter geen klas te laten overslaan; wij wilden dat niet en gelukkig was de school daar ook geen voorstander van.

[ Bericht 0% gewijzigd door doeka op 23-03-2006 08:46:13 ]

quote:

Op woensdag 22 maart 2006 18:12 schreef Rewimo het volgende:
Komt mij ook heel bekend voor, dat je niet kunt leren omdat alles je vanzelf aangewaaid komt. Dat is een groot struikelblok.

Zeker, ik kan niet "leren" ik kan alleen maar lezen en het dan onthouden. Wat vroeger thuis hele aparte plaatjes opleverde. Waren mijn ouders van mijn broer gewend dat hij soms tot na middernacht op zijn kamer zat te leren voor een examen, zat ik in de woonkamer, voor de tv met mijn boek op schoot

Gelukkig heb ik een (bijna) fotografisch geheugen, dus heb ik mijn examen vrij gemakkelijk gehaald. Maar ik heb wel het idee dat het in de loop van de jaren iets afgezwakt is, of het komt door mijn zwangerschap Zo heb ik dit jaar voor het eerst een agenda aangeschaft, voorheen onthield ik gewoon alle afspraken en plannen die ik had...

Wat ik zelf heel vervelend vind is de reactie van mensen als je toevallig laat vallen dat je hoogbegaafd bent. Ik zeg het eigenlijk bijna nooit tegen iemand, behalve als het toevallig ter sprake komt. Maar dan altijd die reacties in de trend van "Oh ja, waarom ben je dan geen hersenchirurg geworden, maar doe je dit werk?"

Ach ja, ik werk ook niet bepaald op academisch niveau Het kan me niet schelen, er zijn veel belangrijkere dingen dan werk.

Hallo, ik ben hier nieuw, neem me niet kwalijk als ik misschien niet precies inhaak op jullie berichtjes, maar heb wel een vraag die eigenlijk niet veel mensen hebben kunnen beantwoorden, misschien een van jullie wel?
Mijn zoon is 5 jaar, erg voor, de bekende dingen als lezen, rekenen, alfabet met 16 maanden dat soort dingen. Op zich niet zo heel bijzonder en lieten hem lekker zijn gangetje gaan. Tot voor kort. Hij kreeg emotionele problemen, vaak en snel huilen op school, en ook thuis geregeld als hem iets niet lukte. Verder ging hij goed mee in de klas, is sociaal, alleen erg boos als iemand zich niet aan afspraken houdt, of dat soort dingen. De juf vindt hem soms gefrustreerd, en vond het een goed idee om hem een extra jaar te laten kleuteren. We vonden dat in eerste instantie wel goed, hij was dan misschien slim, maar emotioneel nog niet zo ver 'ontwikkeld', de bekende valkuil bleek later.
Toch zijn we bij een goede orthopedagoog terecht gekomen, hij is getest. De RAKIT test. Uit de test blijkt dat hij de score die hij heeft behaald niet meer voorkomt in de normentabel van zijn leeftijd, boven de 145 IQ. Nu zei ons dat niet zoveel, want het ging ons erom hoe hij weer goed in zijn vel komt te zitten. Hij heeft bij die test enorme uitschieters op het gebied van geheugen, en doolhoven voor kinderen van 11 maakte hij ook. Toch zijn we blij dat hij is getest, er worden nu een aantal dingen duidelijk, en dat iemand je dat uitlegt die hiervoor is opgeleid is erg fijn. Het advies is om hem zeker te laten doorstromen, en hiernaast met de interne begeleider extra werkjes aan te bieden. Dat doen we dan ook maar, en kijken hoe het dan gaat, misschien als hij wordt uitgedaagd, voelt hij zich beter. Dat staat voorop. Niet het nummertje van IQ. Maar nu mijn vraag. Ik vind het zo gek dat hij veel kenmerken niet heeft die hoogbegaafde kinderen hebben, zoals isolement, geen aansluiting, prachtig kunnen tekenen en al sommen op 11 jarig niveau. Dit soort dingen heeft hij niet. Is het mogelijk dat een zeer hoogbegaafd kind zoals mijn zoon, niet perse deze kenmerken moet hebben? we zijn allemaal verbaasd, en begin soms haast te twijfelen, gaat het echt over mijn kind? kan het geen vergissing zijn? nee dat niet, maar toch.. kan iemand mij dit vertellen, is elk hoogbegaafd kind anders, sommige mensen merken ook niets aan hem, wel dat hij een enorm enthousiasme heeft over sommige dingen, uitvoerig over 1 onderwerp praten, en ook leren, zoals nu weer de vlaggen van europa, en Saturnus, dat soort dingen. Ik modderde altijd maar een beetje aan, maar het achteroverleunen is voorbij denk ik. Concreet, kan iemand mij vertellen waarom je soms niet altijd aan een kind kunt merken dat het zeer hoogbegaafd is, behalve zijn ouders, en geldt hier de norm wat problemen betreft "wat niet is kan nog komen"? zonder begeleiding dan.. Alvast bedankt hoor,

Natuurlijk is ieder kind anders. Ik had ook altijd vriendjes en vriendinnetjes om me heen, al kon ik me uitstekend zelf vermaken (en ik was en ben toch ook graag alleen). Tekenen kan ik voor geen meter Maar mijn vaardigheden liggen dan ook meer op taalgebied en al kan ik uitstekend rekenen, wiskunde is aan mij ook niet echt besteed.

Heel herkenbaar vind ik het focussen op één onderwerp en dat ook helemaal verkennen en uitdiepen (ruimtevaart of planeten, of de vlaggen die jij noemt). Ik zou je zoon zeker niet langer laten kleuteren, hij heeft juist uitdagingen nodig. De frustraties in de klas zullen eerder voortkomen uit het onbegrip van andere kinderen (die denken niet zo snel en niet zo ver door als hij) en wellicht een stukje faalangst (voor mij in elk geval herkenbaar, ik opper dit dan ook heel voorzichtig) omdat alles nu eenmaal 'goed' moet zijn als hij het gemaakt heeft.

Laat hem lekker overgaan, hij zal zich waarschijnlijk beter voelen als hij weer uitdagingen krijgt en dingen kan leren. Ga zeker in op het aanbod van extra werk. Kinderen als je zoontje hebben veel uitdagingen nodig, het gewone schoolwerk zal hem niet al te lang boeien, dat is te makkelijk.

Heel veel succes en zoek goede begeleiding, bijvoorbeeld via een remedial teacher (die zijn er niet alleen voor kinderen met een achterstand maar ook voor kinderen die juist voorlopen).

wat ben ik blij met je bericht, hartstikke bedankt voor deze reactie. Ja ik zal goede begeleiding gaan zoeken en vinden voor hem. Je hebt gelijk, ik denk ook dat heel langzaam faalangst begint te ontstaan bij hem. Verder is het moeilijk vind ik omdat hij nog zo klein is, en wij geen vergelijkingsmateriaal hebben, daarom is het altijd fijn om verhalen van anderen te horen, met herkenbare punten. Bedankt hoor!

Wat Rewimo zegt, daar kan ik me in vinden.
Niet iedereen die hoogbegaafd is is op sociaal vlak 'gestoord' , of misschien zijn we gewoon net hoogbegaafd onder die grens

Ik was 5 toen ik naar de 1e klas (toen nog) ging (vroege leerling) en later mocht ik een jaar overslaan, maar hebben mijn ouders besloten dit niet te doen. Ik was altijd al de jongste van de klas en dan zou dat gat alleen maar groter worden. Mijn ouders vonden dat vanuit sociaal oogpunt niet wenselijk.

Kijk anders eens naar het forum van HIQ, Ouders over kinderen.

tsja...

ik kon lezen toen ik net 4 was... en schrijven (met viltstift)
ben getest in de kleuterklas, toen ik 5 was. de test mevrouw is gestopt met testen op intellectueel niveau eind groep 4, maar liet de beslissing aan mijn ouders over of ik emotioneel wel klaar was om de oudste kleutergroep over te slaan (heb later, toen ik al studeerde) het testrapport gelezen).

ik ben mijn ouders nog elke dag dankbaar dat ze me niet hebben door laten gaan maar gewoon lekker hebben laten kleuteren. Ik was doodongelukkig geworden als ik klassen over had geslagen en op mijn 16e of 17e op de uni was beland.

Ik heb me altijd prim vermaakt op de basisschool, ook al vond ik alles heel makkelijk. Nooit ondergepresteerd, nooit ongelukkig geweest. Nooit getest op hoogbegaafdheid ook. Mijn ouders vonden het niet zo nodig om er een stickertje op te plakken. Als ik me verveelde ging ik lezen, of junior informatieboekjes met opdrachten doen, topografie van de hele wereld leren etc.

kinderen die goed kunnen leren of hoogbegaafd zijn hoeven volgens mij helemaal geen problemen te krijgen, je meot er gewoon neit te moeilijk over doen. vooral niet aan ze gaan vertellen dat ze hoogebegaafd of bijzonder zijn, maar ze bezighouden.

o nee dat laatste daar kan ik me zeker wel in vinden, als het aan mij ligt, zal hij er weinig van merken, behalve dan inderdaad wat je zegt, bezig houden.
Het punt bij mijn zoon is wel dat hij emotioneel nogal zwak is, volgens de orthopedagoog kenmerkend. De juf zei net, misschien kan hij inderdaad de stof van groep 4 wel aan, maar hij is daar emotioneel nog niet aan toe. Tja, daar heb je zoiets... wordt het kind dan juist niet ongelukkiger, de toekomst zal het leren..

bezig houden h'oeft natuurlijk neit door een klas over te slaan. Je kunt ook bezighouden dor creatieve opdrachten, extra tekenen, bouwplaten maken, moelijke boeken lezen, extra rekenbladen (geen stof van t volgende leerjaar anders blijf je het probleem houden).

ook heb ik weleens gehoord dat kinderen moeten leren om zich te vervelen. dat veel kinderen tegenwoordig constant aanbod van prikkels nodig hebben en zichzelf niet meer kunnen vermaken.

quote:

Op zondag 25 september 2005 19:05 schreef Loena-tik- het volgende:
Even zomaar een vraagje tussendoor, waarom zou je je kind eigenlijk moeten testen op hoogbegaafdheid?

Het is een beetje een schop, maar ik wil hier toch even op reageren.
De discussies over hoogbegaafdheid op FOK! kennende, hoop ik dat niemand dit opvat als arrogantie of zo, het is gewoon iets waar ik zelf ervaring mee heb.

Ik ben zelf bij het CBO getest toen ik net 5 was, geloof ik. Mijn ouders hadden het gevoel dat ik wat verder was dan andere kinderen. Ik kon bijvoorbeeld ook op mijn 3e/4e lezen, zonder dat zij het me geleerd hadden, en dat vonden ze wel wat apart. Maar goed, ik was hun eerste kind dus zij wisten verder ook niet precies wat normaal was.
Anyway, ik zat op dat moment in groep 1 en zij vroegen zich af of het eigenlijk wel nodig was om me nog een jaar tussen de kleuters te houden, omdat ze bang waren dat ik me zou gaan vervelen. Maar goed, ze waren ook bang dat als ze daarmee zomaar naar de school zouden stappen, de mensen daar gewoon zouden denken "daar heb je weer een stel van die ouders die denken dat hun kind een genie is". Daarom hebben ze uiteindelijk besloten om me te laten testen, om duidelijkheid te krijgen. Uit die test bleek dus dat ik inderdaad hoogbegaafd ben, en dat het een goed idee was om groep 2 over te slaan. De school was het daar gelukkig mee eens, en zo is het dus ook gegaan. Daarnaast heb ik altijd extra opdrachten gekregen, en af en toe sessies met een pedagoge om te kijken of alles nog goed ging, maar die begeleidde eigenlijk meer de leerkrachten dan mij. Het was een redelijk nieuwe school en de leerkrachten stonden overal heel erg open voor, en hebben dus ook echt geïnformeerd hoe je het beste met hoogbegaafde kinderen om kunt gaan. Achteraf was dit voor mij echt de beste oplossing. Op school was alles nog steeds redelijk makkelijk, maar door het extra werk en het jaar overslaan heb ik me nooit écht hoeven vervelen.
Van het jaar 'achterstand' heb ik overigens nooit veel last gehad, omdat ik al vanaf mijn vijfde tussen oudere kinderen zat. Voordat ik goed en wel doorhad dat er verschillen waren, had ik ze al voor een groot deel ingehaald. Kinderen kunnen zich vaak beter aanpassen dan je denkt.
Op dit moment studeer ik o.a. psychologie, en laatst hoorde ik weer hoe groot het risico is dat hoogbegaafdheid niet op tijd wordt ingezien, en wat dat voor gevolgen voor kinderen kan hebben. Het is uiteindelijk niet meer dan een talent. Je hebt als hoogbegaafde het potentieel om erg intelligent, creatief en gemotiveerd te worden, maar die eigenschappen komen alleen tot uitdrukking als je talent goed ontwikkeld wordt. Als er verkeerd mee omgegaan wordt, kan het talent in de kiem gesmoord worden en verloren gaan, en dat is eeuwig zonde. Toen ik al die dingen hoorde, was ik weer heel erg blij dat mijn ouders er indertijd toch werk van hebben gemaakt.

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 11:17 schreef Igraine het volgende:
Niet iedereen die hoogbegaafd is is op sociaal vlak 'gestoord' , of misschien zijn we gewoon net hoogbegaafd onder die grens

Hoogbegaafdheid heeft in principe inderdaad niks te maken met zwakke sociale vaardigheden. Vaak zie je juist dat de ontwikkeling van intellectuele en emotionele intelligentie hand in hand gaan, en dat iemand op beide gebieden sterk of zwak is.
Het enige dat je wel ziet, is dat hoogbegaafden soms buiten de groep vallen, omdat andere kinderen ze niet begrijpen of toch door het leeftijdsverschil. Dan kunnen ze juist door die positie, hun sociale vaardigheden minder ontwikkelen. Maar goed, dat is dus geen direct gevolg van hoogbegaafdheid.

Ben het helemaal met je eens kwakveense! Mijn ouders hebben mij en m'n zusje ook geen klassen laten overslaan, omdat we toch al de jongste van de klas waren (september jarig). En maar goed ook, op je 17e aan de andere kant van het land gaan studeren lijkt mij vroeg genoeg.

Ik geef momenteel les op een school waar twee ronduit briljante zussen rondlopen, en hun moeder (zelf ook erg slim, EN praktisch/nuchter) zegt: "ze zullen er hun hele leven tegen aan lopen dat de meeste mensen in hun omgeving de dingen wat langzamer oppikken dan zij, dus daar moeten ze maar aan wennen". Ze zitten nu in bovenbouw gymnasium, doen veel buitenschoolse activiteiten, sporten, muzieken.....en een van de twee had voorheen nog weleens de neiging om irritant te gaan doen als een langzamere leerling de beurt had, en daar kun je als ouder/school op twee manieren mee omgaan: "ach jee, het arme kind verveelt zich, laten we haar snel gaan vermaken met speciale extra dingen" of je kunt ermee omgaan zoals de moeder hierboven. Straks in de echte maatschappij is er ook niet iemand die ze bij het handje neemt en ze dingen blijft aanreiken en ze blijft stimuleren en motiveren, dat moeten ze zelf doen. OOK als de omstandigheden wat minder ideaal zijn.

Ik heb zelf ook wel m'n perioden gehad dat ik uit pure verveling de raarste dingen uithaalde op school, of hevig depressief werd. Dan kun je je als school en als ouders het vuur uit de sloffen lopen om het het kind naar de zin te maken, en mijn school en ouders deden dat niet. Gevolg: ik heb geleerd zelf de dingen leuk & interessant voor mezelf te maken en er ook onder minder ideale omstandigheden het beste van te maken. Met recalcitrant gedrag hou je nl. vanzelf een keer op als het je niets oplevert. Kinderen die je eraan went dat ze wel aan het handje worden genomen als het effe niet meezit, dat een ander jouw probleem (verveling, bijvoorbeeld) wel voor je oplost, blijven problemen houden met hun 'hoogbegaafdheid'.

Thaleia:
Die problemen die jij noemt, heb je als hoogbegaafde toch wel. Vroeg of laat ga je je toch weer vervelen, en loop je ook tegen mensen aan die bij lange na niet op hetzelfde denkniveau zitten als jijzelf. Ik ben het ermee eens dat je daar als persoon alleen maar van kunt leren. Maar dat kan dus ook als je wél speciale maatregelen neemt, en dat betekent heus niet altijd dat je je hele leven aan het handje gehouden wordt.

Ik ben een beetje allergisch voor mensen die zeggen dat kinderen die jaren overslaan of extra werk krijgen ofzo, per definitie sociale outcasts worden die niet kunnen omgaan met de normale wereld als die niet aan hun aangepast wordt. Ik ben er zelf een voorbeeld van dat het ook anders kan, ook omdat ik zoals gezegd na het overslaan van die ene klas nog steeds te maken kreeg met dezelfde problemen als andere hoogbegaafden, hooguit in mindere mate.

Wat voor mij een echte eye-opener was: mensen met een normaal IQ (laat ik het zo maar even noemen) denken in de stappen A-B-C-D. Hoogbegaafde mensen denken meer als volgt: A-D-G-J. Zij leggen véél sneller verbanden.

Dat maakt dat hoogbegaafden al minstens 3 stappen verder zijn bij het oplossen van een probleem of het bekijken van een situatie voor een normaal begaafde zo'n beetje begint

Toen ik dat eenmaal tot me door had laten dringen kon ik ook meer geduld opbrengen voor anderen. Ze denken anders, hebben meer tussenstappen nodig. Toen pas drong tot me door waarom ze me niet konden volgen als ik veel sneller conclusies trok dan zij

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 13:55 schreef Mini_rulez het volgende:
Thaleia:
Die problemen die jij noemt, heb je als hoogbegaafde toch wel. Vroeg of laat ga je je toch weer vervelen, en loop je ook tegen mensen aan die bij lange na niet op hetzelfde denkniveau zitten als jijzelf.

En daarom bespaar je jezelf een hoop ellende als je al op je twaalfde leert jezelf toch te vermaken en met je slimmer/sneller zijn om te gaan dan wanneer je het pas op je 22e leert, lijkt mij.

quote:

Ik ben er zelf een voorbeeld van dat het ook anders kan, ook omdat ik zoals gezegd na het overslaan van die ene klas nog steeds te maken kreeg met dezelfde problemen als andere hoogbegaafden, hooguit in mindere mate.

Natuurlijk. Maar als jij die klas niet had overgeslagen, en dus ietsje harder tegen die problemen was aangelopen, dan was er ook geen man overboord geweest, wel? Ik ben zelf tamelijk allergisch voor die mensen die doen alsof het een groot onrecht is dat sommige kinderen in een klas zitten die 'onder hun niveau' is en dat het zowat niet anders kan dan dat die kinderen hopeloos zullen gaan ontsporen en/of diep ongelukkig worden. Als dat al gebeurt, ligt dat toch echt aan een persoonlijkheid die niet adequaat met tegenwind kan omgaan en niet aan een hoog IQ.

Ik heb ook wel kindertjes in m'n klassen die een klas hebben overgeslagen, en vaak gaat dat prima. Ik ben daar ook niet op tegen ofzo. Ik word er alleen erg moe van als mensen suggereren dat het anders volledig fout zou zijn gegaan met die kids.

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 10:55 schreef Rewimo het volgende:

Heel herkenbaar vind ik het focussen op één onderwerp en dat ook helemaal verkennen en uitdiepen (ruimtevaart of planeten, of de vlaggen die jij noemt). Ik zou je zoon zeker niet langer laten kleuteren, hij heeft juist uitdagingen nodig. De frustraties in de klas zullen eerder voortkomen uit het onbegrip van andere kinderen (die denken niet zo snel en niet zo ver door als hij) en wellicht een stukje faalangst (voor mij in elk geval herkenbaar, ik opper dit dan ook heel voorzichtig) omdat alles nu eenmaal 'goed' moet zijn als hij het gemaakt heeft.

Hier ben ik het helemaal mee eens.
Over die faalangst, dat is inderdaad wel een probleem waar hoogbegaafde kinderen op gegeven moment tegenaan kunnen lopen: voor het eerst geconfronteerd worden met iets dat ze niet gemakkelijk afgaat. Als iedereen van je weet dat je veel dingen heel goed kunt, ga je je ook verplicht voelen om dat altijd maar waar te maken. Daarnaast ben je zelf niet gewend om ergens eens flink moeite voor te moeten doen als het niet meteen lukt, en om door te zetten als het even moeilijk wordt. Ook daarom zou ik er juist voor pleiten om kinderen altijd werk op hun eigen niveau te laten doen; zo worden ze ook optimaal gestimuleerd om zich verder te ontwikkelen, in plaats van dat ze het gevoel krijgen dat het maar raar is om slimmer te zijn en dat ze beter zo kunnen zijn als de andere kinderen.
Hoogbegaafde kinderen hebben van zichzelf de aanleg (dat woord zocht ik net ook al) om veel plezier te halen uit leren en zichzelf ontwikkelen. Kijk maar hoe een hoogbegaafd kind kan genieten van een moeilijk puzzeltje, of van die spelletjes waar volwassenen moeilijke vragen moeten stellen. Dat moet je juist stimuleren, want dat is (naast de aanleg om slim of creatief te worden) een belangrijk deel van de reden waarom deze kinderen zich vaak verder ontwikkelen dan andere kinderen.

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 14:10 schreef thaleia het volgende:

[..]

En daarom bespaar je jezelf een hoop ellende als je al op je twaalfde leert jezelf toch te vermaken en met je slimmer/sneller zijn om te gaan dan wanneer je het pas op je 22e leert, lijkt mij.

Daar kan ik niks over zeggen, ik had het op mijn twaalfde noodgedwongen wel geleerd.

Het is gewoon een beslissing die ieder zelf moet nemen, waarbij je ook moet kijken naar de sociale ontwikkeling van het kind (is het kind klaar voor kinderen die sociaal een jaar verder zijn?) en de mate waarin het kind op intellectueel gebied voor ligt op zijn leeftijdsgenootjes. Die moet je een beetje tegen elkaar afwegen denk ik.

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 14:12 schreef Mini_rulez het volgende:
Over die faalangst, dat is inderdaad wel een probleem waar hoogbegaafde kinderen op gegeven moment tegenaan kunnen lopen: voor het eerst geconfronteerd worden met iets dat ze niet gemakkelijk afgaat.

Kinderen niet, iemand die echt slim is loopt daar zelfs op de middelbare school nog niet tegenaan hoor
Misschien buiten school, dat het met het touwtjespringen niet zo wil lukken.

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 14:22 schreef thaleia het volgende:
Kinderen niet, iemand die echt slim is loopt daar zelfs op de middelbare school nog niet tegenaan hoor

Nee? Alle antwoorden weten maar je vinger niet opsteken, wegkruipen in de hoop dat je maar geen beurt krijgt?

Op de middelbare school ja.

Als kinderen weten dat ze hoogbegaafd zijn, dan worden ze ALLEMAAL, PER DEFINITIE (de meeste dan) gruwelijk egocentrische kutkoters, waar iedereen een hekel aan heeft op de ouders na. Zelf denken ze dat dat komt omdat ze hoogbegaafd zijn en anderen hen niet begrijpen, maar dat komt omdat ze dan denken dat ze beter zijn de rest. Dat staat namelijk zwart op wit! Ze kunnen wel vrienden worden met andere hoogbegaafde kinderen omdat ze samen het erover kunnen hebben hoe moeilijk het is om als hoogbegaafd kind te moeten functioneren in een wereld vol domme kansloze jongeren, zoals mij.
Dat is mijn persoonlijke ervaring! (ik lees namelijk iedere week Achterwerk van de VPRO gids)

Ik heb een vriend die nooit een fuck doet voor school omdat het hem geen reet interesseert en liever hij blowt (daarom kunnen we het zo goed met elkaar vinden) en dan zit er natuurlijk weer ergens een maatschappelijk werker die erin gespecialiseerd is om dit soort gevallen als hoogbegaafd te bestempelen, zodat zijn cliënten voortaan kunnen zeggen dat ze een goede reden hebben als er gevraagd word waarom ze het allerlaagste niveau niet afkrijgen, ze zijn namelijk hoogbegaafd en alles verveelt ze.

Sommige psychologen/orthopedagogen kijken naar de 'ego-ontwikkeling' van een kind om te zien of hij sociaal-emotioneel voor/achter/gelijk loopt met leeftijdsgenoten. Dat schijnt een betere indicatie te geven dan kijken naar het gedrag van het kind. (Maar meer dan dit weet ik er niet van.)

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 14:27 schreef Big_Boss_Man het volgende:
Als kinderen weten dat ze hoogbegaafd zijn, dan worden ze ALLEMAAL, PER DEFINITIE (de meeste dan) gruwelijk egocentrische kutkoters, waar iedereen een hekel aan heeft op de ouders na. Zelf denken ze dat dat komt omdat ze hoogbegaafd zijn en anderen hen niet begrijpen, maar dat komt omdat ze dan denken dat ze beter zijn de rest. Dat staat namelijk zwart op wit! Ze kunnen wel vrienden worden met andere hoogbegaafde kinderen omdat ze samen het erover kunnen hebben hoe moeilijk het is om als hoogbegaafd kind te moeten functioneren in een wereld vol domme kansloze jongeren, zoals mij.
Dat is mijn persoonlijke ervaring! (ik lees namelijk iedereen Achterwerk van de VPRO gids)
Ik heb een vriend die nooit een fuck doet voor school omdat het hem geen reet interesseert en liever hij blowt (daarom kunnen we het zo goed met elkaar vinden) en dan zit er natuurlijk weer ergens een maatschappelijk werker die erin gespecialiseerd is om dit soort gevallen als hoogbegaafd te bestempelen, zodat zijn cliënten voortaan kunnen zeggen dat ze een goede reden hebben als er gevraagd word waarom ze het allerlaagste niveau niet afkrijgen, ze zijn namelijk hoogbegaafd en alles verveelt ze.

Kleine hoogbegaafde kinderen zijn sowieso kutetters!

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 14:30 schreef Meneer_de_Hond het volgende:

[..]

Kleine hoogbegaafde kinderen zijn sowieso kutetters!

Beargumenteer dan dan!

quote:

Op donderdag 23 maart 2006 14:32 schreef Big_Boss_Man het volgende:

[..]

Beargumenteer dan dan!

Dat zal ik zeker doen!

Altijd dat gedoe dat ze voorgetrokken worden op school en net bepaalde dingen NIET hoeven te doen, en als Ze dan wel wat moeten doen, is het met veel gezeik. Volgens mij zijn ze te slim om hun best te doen, of dat vinden ze tenminste (in ieder geval naar mijn ervaringen met hoogbegaafde kinderen)!