baby geboren zonder gezicht

quote:

Op donderdag 16 december 2004 14:12 schreef NorthernStar het volgende:

[..]

Ik bracht dat argument eigenlijk ook alleen naar voren omdat het als een soort tegenwicht voor gewetensproblemen kan dienen. Om er gemakkelijker 'vrede mee te kunnen hebben' . (weet even niet goed de juiste woorden te vinden maar hoop dat je snapt wat ik bedoel). Dan is het iets meer 'gods wil' om het zo te zeggen.

Dat was natuurlijk niet bedoeld om alle actief ingrijpen af te wijzen. Mijn nichtje heeft ook in een couveuse gelegen, was een dikke maand te vroeg. Dan ben je alleen maar blij dat we deze mogelijkheden hier hebben. En als een operatie nodig is dan doe je dat ook. Uiteraard zou ik zeggen

Los hiervan. Het is trouwens geen uitzondering (in Nederland zeker niet) dat men heel zwaar gehandicapte kinderen laat 'versterven'. Het zijn dingen waar je verder niks van hoort, maar wat dat betreft is de realiteit al een stukje verder dan de maatschappelijke discussie erover.

Ik zag eens een docu over ouders die 2 doofblinde zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen hadden.
De vader was compleet stuk, hun leven stond 24/7 in het teken vd kids, de relatie tussen hem en zijn vrouw was er feitelijk niet meer, de moeder weigerde de kids in een tehuis te doen, zelfs niet deels, de vader zag het leven niet meer zitten, wilde eruit stappen, maar schuldgevoel hield hem tegen, de moeder verweet hem die houding, al sprak ze het niet altijd uit, de vader wist ook niet of hij kon zeggen van zijn kids te houden.

Die kinderen konden niet veel meer dan wachten tot ze te eten kregen, wachten tot ze aangekleed werden en dan zitten, er was nauwelijks kontakt met ze te krijgen.
De nachten waren gebroken, de dag compleet besteed aan de verzorgjng van de kids.

Tja... tragischet kan haast niet, hè.
En om in dergelijke gevallen nog over de gift of life te praten

quote:

Op donderdag 16 december 2004 14:22 schreef milagro het volgende:

[..]

Ik zag eens een docu over ouders die 2 doofblinde zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen hadden.
De vader was compleet stuk, hun leven stond 24/7 in het teken vd kids, de relatie tussen hem en zijn vrouw was er feitelijk niet meer, de moeder weigerde de kids in een tehuis te doen, zelfs niet deels, de vader zag het leven niet meer zitten, wilde eruit stappen, maar schuldgevoel hield hem tegen, de moeder verweet hem die houding, al sprak ze het niet altijd uit, de vader wist ook niet of hij kon zeggen van zijn kids te houden.

Die kinderen konden niet veel meer dan wachten tot ze te eten kregen, wachten tot ze aangekleed werden en dan zitten, er was nauwelijks kontakt met ze te krijgen.
De nachten waren gebroken, de dag compleet besteed aan de verzorgjng van de kids.

Tja... tragischet kan haast niet, hè.
En om in dergelijke gevallen nog over de gift of life te praten

Was dat een tweeling of wilden zij het lot een beetje extra tarten?

quote:

Op donderdag 16 december 2004 14:03 schreef deedeetee het volgende:
Ik vind dat er niet zozeer sprake is van bestaansrecht maar meer of er een bestaansplicht is.

Ik heb de indruk dat sommige mensen vinden dat áls je kunt bestaan je óók verplicht bent om te bestaan alsof " bestaan " op zich zo belangrijk is dat de manier waarop je bestaat daaraan ondergeschikt is.
Zo van : Je bent geboren en nu zul je leven óók en dat het geen fijn leven wordt en zelfs een afschuwelijk en eigenlijk ondragelijk leven wordt doet niet ter zake dat schuiven we ff onder de tafel.
Dat bedoel ik dus met bestaansplicht. Ik vind dat je ook het recht hebt om niet te bestaan. Ik vind dat er dingen zijn waarvan je niet mag verlangen dat een ander die verdraagt omdat jijzelf vind dat hij verplicht is om te leven om geen andere reden dan dat het kán. Het is niet *het kan dus het moet * maar : * het kan dus het mag*. Je hebt er recht op dat wél maar* verplicht * is IMO niet aan de orde.


[ Bericht 1% gewijzigd door deedeetee op 16-12-2004 15:15:36 (duidelijkheid) ]

quote:

Op donderdag 16 december 2004 14:48 schreef deedeetee het volgende:

[..]

Ik heb de indruk dat sommige mensen vinden dat áls je kunt bestaan je óók verplicht bent om te bestaan alsof " bestaan " op zich zo belangrijk is dat de manier waarop je bestaat daaraan ondergeschikt is.
Zo van : Je bent geboren en nu zul je leven óók en dat het geen fijn leven wordt en zelfs een afschuwelijk en eigenlijk ondragelijk leven wordt doet niet ter zake dat schuiven we ff onder de tafel.
Dat bedoel ik dus met bestaansplicht. Ik vind dat je ook het recht hebt om niet te bestaan. Ik vind dat er dingen zijn waarvan je niet mag verlangen dat een ander die verdraagt omdat jijzelf vind dat hij verplicht is om te leven om geen andere reden dat het kán. Het is niet *het kan dus het moet * maar : * het kan dus het mag*. Je hebt er recht op dat wél maar* verplicht * is IMO niet aan de orde.

het moeilijke is dus dat een pasgeborene niet kan aangeven dat hij zijn/haar recht om niet te bestaan kan aangeven, dat zullen anderen voor hem/haar moeten doen

quote:

Op donderdag 16 december 2004 14:51 schreef Re het volgende:

[..]

het moeilijke is dus dat een pasgeborene niet kan aangeven dat hij zijn/haar recht om niet te bestaan kan aangeven, dat zullen anderen voor hem/haar moeten doen

Inderdaad en dat is dus de verantwoordelijkheid die je als ouders op je neemt als je een nieuw leven op de wereld zet.

Wat erg zeg

quote:

Op donderdag 16 december 2004 14:34 schreef Harry_Sack het volgende:

[..]

Was dat een tweeling of wilden zij het lot een beetje extra tarten?

Dat laatste.
Hoewel ik niet weet in hoeverre ze gewaarschuwd zijn voor een mogelijk risico bij een 2e kind.
What are the odds, ook , hè.

Ik vond het een zo tragisch iets, en dan met name voor die vader dus.
Die kinderen zijn zich niets bewust, die moeder leek haar roeping gevonden te hebben, die vaders leven was verwoest, maar mocht dat eigenlijk niet benoemen omdat het hem dan een egoist en ontaarde vader en echtgenoot zou maken.

quote:

Op donderdag 16 december 2004 15:43 schreef milagro het volgende:

[..]

Dat laatste.
Hoewel ik niet weet in hoeverre ze gewaarschuwd zijn voor een mogelijk risico bij een 2e kind.
What are the odds, ook , hè.

Ik vond het een zo tragisch iets, en dan met name voor die vader dus.
Die kinderen zijn zich niets bewust, die moeder leek haar roeping gevonden te hebben, die vaders leven was verwoest, maar mocht dat eigenlijk niet benoemen omdat het hem dan een egoist en ontaarde vader en echtgenoot zou maken.

Zo gaat dat toch altijd

quote:

Op donderdag 16 december 2004 15:46 schreef Harry_Sack het volgende:

[..]

Zo gaat dat toch altijd

Wat betreft dat laatste wel, ja.
Terwijl de egoist wmb juist de moeder was.
Kinderen die zoveel verzorging nodig hebben, kun je beter iig deels in een verzorgingstehuis onderbrengen.
Zij besliste voor die vader hoe de rest van zijn leven ingevuld ging worden.

quote:

Op donderdag 16 december 2004 15:50 schreef milagro het volgende:

[..]

Wat betreft dat laatste wel, ja.
Terwijl de egoist wmb juist de moeder was.
Kinderen die zoveel verzorging nodig hebben, kun je beter iig deels in een verzorgingstehuis onderbrengen.
Zij besliste voor die vader hoe de rest van zijn leven ingevuld ging worden.

Ja, dan had ie maar een klootzak moeten worden he?
Waarom nemen mensen niet gewoon een kat? Veel veiliger, gaan een jaar of 20 mee, je hebt verder geen kind aan ze

quote:

Op donderdag 16 december 2004 15:57 schreef Harry_Sack het volgende:

[..]

Ja, dan had ie maar een klootzak moeten worden he?
Waarom nemen mensen niet gewoon een kat? Veel veiliger, gaan een jaar of 20 mee, je hebt verder geen kind aan ze

die vrouw had alleen de zorg nooit aangekund, die man wilde wel weg , maar kon dat niet, dan zouden dus die kids de dupe worden.

Echt ongelofelijk dat ze niet abortus hebben gedaan. Of niet eens euthanasie ofzo! Stelletje idioten!

Desnoods had ik haar afgeknald met een eigen pistool ofzo (ja zo erg is het ja).

Als een dier gewond is of wat dan ook, gelijk neerschieten, want anders lijd het dier maar. Maar als het om eens mens gaat? Ho maar.

quote:

Op donderdag 16 december 2004 21:47 schreef Ruzbeh het volgende:
Echt ongelofelijk dat ze niet abortus hebben gedaan. Of niet eens euthanasie ofzo! Stelletje idioten!

Desnoods had ik haar afgeknald met een eigen pistool ofzo (ja zo erg is het ja).

Als een dier gewond is of wat dan ook, gelijk neerschieten, want anders lijd het dier maar. Maar als het om eens mens gaat? Ho maar.

we kunnen ook zo ver gaan mensen die een beetje aggresief reageren te euthenasieren

quote:

Op woensdag 15 december 2004 17:00 schreef RM-rf het volgende:

[..]

leg dat eens uit, waarom zal haar leven en dat van haar ouders niet 'humaan' zijn ...?

ze mist niks qua geestelijke vermogens en zal waarschijnlijk zelfstandiger kunnen leven dan de eerste-de-beste coma-patient of geestelijk kasplantje dat we in een sociale werkplaats houten wasknijpers in elkaar laten zetten ...

Wat zal er aan haar leven nu precies zo inhumaan zijn, het feit dat ze inderdaad een behoorlijk eeltlaag op haar ziel zal moeten kweken om de vooroordelen tegenover haar gezicht te overwinnen, om ondanks haar handicap voor vol te worden aangezien...

ach, als het haar lukt heeft ze enkel meer respect wat mij betreft en lukt het haar niet dan zal ze wel een zure klootzak worden, maar de meeste zure klootzakken lopen in onze wereld ook probleemloos rond, zonder dat er al te vaak wordt opgeroepen hen te euthaniseren ... (een alghele 'geef-klootzaken-een-spuitje'-.euthanasie regeling lijkt me an sich wel wat, maar laat dat een beetje los staan van al te makkelijk iemand anders zijn leven gaan classificeren als zijnde 'inhumaan'..)

Ze kan de helft van haar zintuigen niet gebruiken. Sorry hoor...maar je komt later niet aan werk enz mensen moeten voor je zorgen en je kan de straat niet op of je wordt aangekeken...
In feite kun je dus alleen maar binnen zitten of in je achtertuin.

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 18:07 schreef Yamyam het volgende:

[..]

Ze kan de helft van haar zintuigen niet gebruiken. Sorry hoor...maar je komt later niet aan werk enz mensen moeten voor je zorgen en je kan de straat niet op of je wordt aangekeken...
In feite kun je dus alleen maar binnen zitten of in je achtertuin.

waaruit haal je dast zij de helft van haar zintuigen niet kan gebruiken? van wat ik zie aan die beelden van de schedel, zijn ze bezig aan de reconstructie van haar complete gezicht en wordt er moeite gedaan haar ogen in gehele staat op de juiste plek te brengen, verder zal men een mond creeren waarmee ze gewoon zal kunnen eten..

het syndroom tast de botten aan (inderdaad 40% van de botstructuur ontbreekt), niet de zintuigen en deze zijn gewoon in goede staat en zullen na verloop van tijd gewoon gebruikt kunnen worden..
natuurlijk krijgt ze een behoorlijk spraak en ook ontwikkelingsachterstand,

qua zintuigen zal inderdaad het gehoor een duidelijke beperking kennen, immers dit is het meest bot-gerlateerd en ik verwacht daar wel grotere schade.. maar voor de rest, onderschat zeker niet de mogelijkheden van de medische wetenschap, die kunnen wel eens een stuk verder zijn dan je zult denken, inclusief het in leven houden van kinderen die vroeger inderdaad een levensverwachting hadden van hooguit een paar dagen ...

We gaan er niet uitkomen, dan maar via een poll


-geen goede poll-


[ Bericht 17% gewijzigd door NorthernStar op 18-12-2004 11:19:28 ]

Ik heb voor de derde optie gestemd. Ik vind dat je haar nu niet meer zomaar kunt euthanaseren, dat had in een zeer vroeg stadium moeten gebeuren. Maar goed, waar lullen we over? Die ouders hebben besloten dat ze moet leven en euthanasie is reuze-illegaal in de VS.

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 20:37 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Ik heb voor de derde optie gestemd. Ik vind dat je haar nu niet meer zomaar kunt euthanaseren, dat had in een zeer vroeg stadium moeten gebeuren. Maar goed, waar lullen we over? Die ouders hebben besloten dat ze moet leven en euthanasie is reuze-illegaal in de VS.

Ik heb voor ja gekozen, 'wiegendood' gebeurt toch tot het 2e levensjaar?

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 20:52 schreef Harry_Sack het volgende:
Ik heb voor ja gekozen, 'wiegendood' gebeurt toch tot het 2e levensjaar?

Ik geloof van wel. Maar aangezien de ouders gelovig zijn, zouden zij waarschijnlijk nooit voor euthanasie kiezen. Terwijl ìk dan zoiets heb van: dat kind gaat rechtstreeks naar de hemel, afspuiten die hap! Als ouder ga je dan natuurlijk naar de hel, maar je kunt nog altijd berouw tonen achteraf en dan vergeeft Jezus/God je je zonde en kom je alsnog in de hemel.

_{Maar ja, wie ben ik?}

Sorry, ben in een wat sarcastische bui vandaag.

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 21:04 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Ik geloof van wel. Maar aangezien de ouders gelovig zijn, zouden zij waarschijnlijk nooit voor euthanasie kiezen. Terwijl ìk dan zoiets heb van: dat kind gaat rechtstreeks naar de hemel, afspuiten die hap! Als ouder ga je dan natuurlijk naar de hel, maar je kunt nog altijd berouw tonen achteraf en dan vergeeft Jezus/God je je zonde en kom je alsnog in de hemel.

_{Maar ja, wie ben ik?}

Sorry, ben in een wat sarcastische bui vandaag.

Waar zou je voor bidden als je zo'n gedrocht ter aarde hebt geworpen ?

echt heel zielig

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 21:06 schreef Harry_Sack het volgende:
Waar zou je voor bidden als je zo'n gedrocht ter aarde hebt geworpen ?

Ikzelf zou niet bidden aangezien ik niet geloof in een Opperwezen, maar als gelovige ouders zou je om verscheidene zaken kunnen bidden:
- de dood
- de kracht om ermee om te kunnen gaan
- hele goeie plastisch chirurgen
- begrip van de rest van de wereld
- ...

Bidden
"God geef mij kracht" en dan de stekker uit de apparatuur trekken.

quote:

Op vrijdag 17 december 2004 21:35 schreef deedeetee het volgende:
Bidden
"God geef mij kracht" en dan de stekker uit de apparatuur trekken.

Ja, maar ja, als je denkt dat dat van God niet mag...

Ik vind die redeneringen erbij vaak zo raar. Je mag het leven niet beëindigen, want dan 'speel je voor God'. Speel je niet net zo hard voor God als je een leven (dat door de natuur beëindigd zou worden zonder medische hulp) verlengt?

Als ik dacht dat het van God niet mocht zou ik daarna bij mij zelf zeggen "dan had ik mij maar niet het vermogen om zelf beslissingen te nemen moeten geven ".
Dus mijn volgende gebed zou zijn " U hebt mij zelf gemaakt en nu moet u ook maar met de gevolgen daarvan leven "

Toen mijn zus nog een kleuter was en heel lastig zei ze dat tegen mijn vader, na een hele mopper tirade aangehoord te hebben over wat een lastige, vervelende meid ze was " Ja, en daar bent u nou de vader van ! "
Mijn pa vatte het sportief op en dan zal God dat ook wel kunnen nietwaar ???