HSP, hooggevoeligheid

quote:

Op donderdag 9 december 2004 17:16 schreef Dromenvanger het volgende:
Totaal geen gedachtes, dat komt over als....zweven. Op die momenten heb ik ook nergens last van in principe. Behalve een negatief saldo op de bank

Zelfhumor is ok, ole ole .

Darkelf, ja is goed, sorry .
Volgens mij ligt het aan de tijd van het jaar (oeps, ja zo kan ik ook wel door blijven gaan idd).

quote:

Op donderdag 9 december 2004 17:50 schreef sweetgirly het volgende:

[..]


Zelfhumor is ok, ole ole .

Darkelf, ja is goed, sorry .
Volgens mij ligt het aan de tijd van het jaar (oeps, ja zo kan ik ook wel door blijven gaan idd).

Geldproblemen zorgen ook voor hoog sensitiviteit, met 20 miljoen kun je gaan en staan waar je wilt. Zit je vol gedachtes en sta je open, dan vlieg je toch gewoon ff naar India.

Problemen Overal problemen... waarom is het een fucking hell on earth. Waarom niet gewoon iedereen 30 miljoen euro zakgeld per week zonder te werken

[ Bericht 32% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 18:09:53 ]

Zoals zovaak gebeurt herken ik me ook wel in de eigeschappen, maar ik zie niet in wat een label als 'hsp' nou nog voor mij zou bijdragen. Gewoon leren met stress en prikkels omgaan en je niet verschuilen achter 'hsp', lijkt me een stuk nuttiger.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 18:03 schreef Dromenvanger het volgende:

[..]

Geldproblemen zorgen ook voor hoog sensitiviteit, met 20 miljoen kun je gaan en staan waar je wilt. Zit je vol gedachtes en sta je open, dan vlieg je toch gewoon ff naar India.

Problemen Overal problemen... waarom is het een fucking hell on earth. Waarom niet gewoon iedereen 30 miljoen euro zakgeld per week zonder te werken

maar wie bakt je brood dan, Dromenvanger

quote:

Op donderdag 9 december 2004 20:18 schreef milagro het volgende:

[..]

maar wie bakt je brood dan, Dromenvanger

Dat brood bakt zichzelf wel. Of ze vinden iets nieuws uit. Materie maker 10.34.

Ik heb geen zin meer om te werken

Laat die techniek maar komen...geef me alle welvaart die er is. Laat me rusten op mijn bed, geef me de lauerkrans en laat me met rust. Keur me gerust af, maar geef me die 20 miljoen per week

Ik heb hard genoeg gewerkt in mijn leven. Nu is het tijd voor de techniek op zijn werk goed te gaan doen.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 20:07 schreef SEMTEX het volgende:
Zoals zovaak gebeurt herken ik me ook wel in de eigeschappen, maar ik zie niet in wat een label als 'hsp' nou nog voor mij zou bijdragen. Gewoon leren met stress en prikkels omgaan en je niet verschuilen achter 'hsp', lijkt me een stuk nuttiger.

Omgaan met stress, of stress bannen?

Stress is noodzakelijk kwaad??? Maar je kunt stress ook zien als iets waar je je actief tegen moet verzetten.

Het jaar is 2004. En nog steeds moeten we werken voor ons brood

Ze zeggen dat je niet dood gaat aan werken, maar ik neem geen enkel risico meer.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 20:42 schreef Dromenvanger het volgende:

[..]

Omgaan met stress,

quote:

Op donderdag 9 december 2004 20:42 schreef Dromenvanger het volgende:

[..]

Omgaan met stress, of stress bannen?

Stress is noodzakelijk kwaad??? Maar je kunt stress ook zien als iets waar je je actief tegen moet verzetten.

Een beetje stress is wel goed voor je, lekker die adrenaline door je lijf heen. Anders wordt alles zo gezapig...nix voor mij

Mun ex was ook hooggevoelig en was niet echt open. Ik begreep haar toen niet dus vond ik bepaalde dingen vreemd. Ze was wel lief enso maar toch had ik het gevoel dat er iets niet klopte. En op de dag dat ze het uitmaakte, maakte ze het bekend dat ze hooggevoelig was. Ze gaf me een tijdschrift met daarin de kenmerken van mensen die hooggevoelig zijn en ze had inderdaad bepaalde kenmerken. Alleen jammer dat ze het zo laat vertelde, dan kon ik er ten minste rekening mee houden. Daarom wil ik tegen de mensen zeggen die hooggevoelig zijn, dat ze gewoon zo weinig mogelijk er aan moeten denken en gewoon dingen doet die je leuk vindt want hoe meer je er aan denkt hoe meer je er naar gedraagd. Of dat je met mensen omgaat die het ook hebben zodat je toch iets zekerder voelt.

Owja ik wil hiermee niet zeggen dat hooggevoelig een soort ziekte is want hooggevoelige mensen zijn heel aardig, lief en zorgzaam enso alleen zoals het er staat hooggevoelig = hoog gevoelig.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 10:30 schreef Natalie het volgende:
Vraagt men zich wel eens af of mensen die HSP's genoemd worden eigenlijk zelf wel blij zijn met dat label?

Zo wordt het wel door verschillende ''lotgenoten'' gepresenteerd in ieder geval

quote:

Op vrijdag 10 december 2004 20:57 schreef Xennia het volgende:

Zo wordt het wel door verschillende ''lotgenoten'' gepresenteerd in ieder geval

Uhm wat dit betreft, even een andere kant hierin, vind ik dat als iets dan 'zwak' mag lijken je het wel degelijk om kan zetten naar 'sterk'. Dus in die zin, why not en boeiuh hoe anderen mensen dit presenteren (als het helpt), alhoewel dat ook maar in iemands anders ogen is. Dus of is het waar is, is ook nog maar de vraag. Allemaal meningen, die soms meer zeggen over de toeschouwers zelf dan over de teamplayers.

Ik ben ook best een gevoelig persoontje of het labeltje HSP bij mij past geen idee. Maar ik kwam erachter door een fysiotherapeut, die mij vertelde dat mijn klachten o.a. ontstaan door stress en spanning. Ik probeer nu meer ritme in mijn leven te brengen. O.a. minder afspreken met vrienden, zodat ik meer tijd heb voor mijzelf. Echte vrienden begrijpen dat, onechte laten je vallen. Heb je direct weer meer tijd, want aan zulke mensen heb je toch niks. Ook duidelijk plannen, afspraken maken van ik kom om zolaat maar ga zolaat weer weg ed. dat helpt bij mij. Zorgen dat je tijd hebt om te eten, dus niet effe al wandelend of terwijl je met iets anders bezig bent. Minimaal een uur per dag voor jezelf plannen, dus dat je even kunt denken over je leven, of even ontspannen op de bank hangen. Kijk wat jij belangrijk vind voor jezelf en zorg dat je daar tijd voor hebt.

quote:

Op zaterdag 11 december 2004 14:02 schreef mystery1980 het volgende:
Ik ben ook best een gevoelig persoontje of het labeltje HSP bij mij past geen idee. Maar ik kwam erachter door een fysiotherapeut, die mij vertelde dat mijn klachten o.a. ontstaan door stress en spanning. Ik probeer nu meer ritme in mijn leven te brengen. O.a. minder afspreken met vrienden, zodat ik meer tijd heb voor mijzelf. Echte vrienden begrijpen dat, onechte laten je vallen. Heb je direct weer meer tijd, want aan zulke mensen heb je toch niks. Ook duidelijk plannen, afspraken maken van ik kom om zolaat maar ga zolaat weer weg ed. dat helpt bij mij. Zorgen dat je tijd hebt om te eten, dus niet effe al wandelend of terwijl je met iets anders bezig bent. Minimaal een uur per dag voor jezelf plannen, dus dat je even kunt denken over je leven, of even ontspannen op de bank hangen. Kijk wat jij belangrijk vind voor jezelf en zorg dat je daar tijd voor hebt.

Idd.

En korte aanvulling erop. Dit heeft, naar mijn mening, ook niks met egoïsme te maken, maar met zelfbehoud. Oh zo belangrijk voor een, wat zeg ik, voor ieder mens.

Daarbij als je goed voor jezelf zorgt en (ook) aan jezelf denkt, hebben andere mensen daar ook alleen maar wat aan. Zo kunnen en zijn beide partijen tevreden, gelijke en eerlijke basis, één van de belangrijkste en gezondste dingen in het leven.

quote:

Op vrijdag 10 december 2004 00:04 schreef Krullehoofd het volgende:

[..]

Een beetje stress is wel goed voor je, lekker die adrenaline door je lijf heen. Anders wordt alles zo gezapig...nix voor mij [afbeelding]

Positieve stress!!!!! Dat is inderdaad goede stress, volgens mij ga je zonder positieve stress dood.

Maar negatieve stress, stress hebben zonder reden. Dat is een heel ander verhaal. Bij mij komt negatieve stress tot uitdrukking door wazigheid en onhelderheid. Ik wil dus helder zijn, ik voel me geod als ik helder ben. En helder is dan totaal geen gedachtes zodat ik me kan focussen op hetgeen waar ik mee bezig ben.

Sporten, dat is iets voor 2005. Maar ook toen ik actief deed sporten had ik nog steeds erge last van klachten hier en daar. Dus sporten is ook niet het ultieme middel bij mij.

Ik probeer gedachtes te verwerken en te verwerken. Zolang gedachtes verwerken totdat ik positieve zinvolle gedachtes heb. De rest van de garbage wil ik uitgeroeid hebben, omdat het niet bij me hoort. In ieder geval vraag ik er niet om. En ik wil alleen hebben waar ik om vraag, de rest van de zooi mogen ze door de plee spoelen

Ik stond vanmorgen op met gigantische rotzooi in mijn kop, heb toen 4 uur op de bank liggen hangen met ontspannen en verwerken. 4 uur lang nodig gehad om bij positieven te komen, puur door slechte nachtrust. Nou ik was dus erg hoog wazig senstitief vanmorgen tot 15:00.

Nu is het weg. Door de gedachtes te laten stromen en weg te werken, ik liet ze weg vloeien dus. Weg uit mijn kop. Gestuurd naar niemandsland

quote:

Op vrijdag 10 december 2004 20:57 schreef Xennia het volgende:

Zo wordt het wel door verschillende ''lotgenoten'' gepresenteerd in ieder geval

Waar ik bang voor ben is dat er mensen zin die er misbruik van gaan maken. 'Oh, ik ben HSP, da's een 'goed excuus' om ........"
Het is imho altijd belangrijk om rekening te houden met jezelf, maar om nu je gevoeligheid te gebruiken om onder dingen uit te komen waar je eigenlijk gewoon geen zin in hebt, dat is niet hoe het hoort.

Anders is het als je het niet aankan uit lichamelijk/geestelijk oogpunt.

quote:

Op zaterdag 11 december 2004 14:02 schreef mystery1980 het volgende:
Ik ben ook best een gevoelig persoontje of het labeltje HSP bij mij past geen idee. Maar ik kwam erachter door een fysiotherapeut, die mij vertelde dat mijn klachten o.a. ontstaan door stress en spanning.

Ik heb lang gedacht dat mijn klachten lichamelijk waren. Dit bleek -na vele (bloed)testen- niet het geval te zijn. Ik was juist zo gezond als een vis. Bij mij komt het dus ook vooral voort uit spanningen.

quote:

Ik probeer nu meer ritme in mijn leven te brengen. O.a. minder afspreken met vrienden, zodat ik meer tijd heb voor mijzelf. Echte vrienden begrijpen dat, onechte laten je vallen. Heb je direct weer meer tijd, want aan zulke mensen heb je toch niks. Ook duidelijk plannen, afspraken maken van ik kom om zolaat maar ga zolaat weer weg ed. dat helpt bij mij. Zorgen dat je tijd hebt om te eten, dus niet effe al wandelend of terwijl je met iets anders bezig bent. Minimaal een uur per dag voor jezelf plannen, dus dat je even kunt denken over je leven, of even ontspannen op de bank hangen. Kijk wat jij belangrijk vind voor jezelf en zorg dat je daar tijd voor hebt.

Dat had ik mezelf al aangeleerd voordat ik überhaupt wist wat hooggevoeligheid was of dat het bestond. Ik merkte dat ik veel rust vond door te plannen. Regelmaat te hebben, te weten waar ik aantoe was.

[ Bericht 25% gewijzigd door Natalie op 12-12-2004 11:00:48 ]

quote:

Op donderdag 9 december 2004 20:07 schreef SEMTEX het volgende:
Gewoon leren met stress en prikkels omgaan en je niet verschuilen achter 'hsp', lijkt me een stuk nuttiger.

HSP's zijn sneller geprikkeld en dat levert ze stress op. Rondlopen in een druk winkelcentrum zorgt in veel gevallen al voor te veel prikkels. "Gewoon leren omgaan met stress en prikkels" vind ik persoonlijk wat te kort door de bocht. Dat gaat namelijk niet zomaar "gewoon". Ik weet niet of het boek al genoemd is maar "Hoog sensitieve personen: hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt" van Elaine N. Aron is een goede leidraad voor iedere HSP en mensen die een HSP als partner hebben of gewoon geinteresseerd zijn.

quote:

Op zondag 12 december 2004 13:22 schreef Hektor het volgende:

[..]

HSP's zijn sneller geprikkeld en dat levert ze stress op. Rondlopen in een druk winkelcentrum zorgt in veel gevallen al voor te veel prikkels. "Gewoon leren omgaan met stress en prikkels" vind ik persoonlijk wat te kort door de bocht. Dat gaat namelijk niet zomaar "gewoon". Ik weet niet of het boek al genoemd is maar "Hoog sensitieve personen: hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt" van Elaine N. Aron is een goede leidraad voor iedere HSP en mensen die een HSP als partner hebben of gewoon geinteresseerd zijn.

Ik kan zelf ook zeer slecht tegen stress. Ik heb geen label en verdien misschien ook geen label, maar ik kan je wel vertellen hoe ik ermee omga.
Dat heb ik de afgelopen tijd ook gemerkt (ik studeer sinds kort weer.)
Toch zullen er altijd wel vormen van stress in je leven zijn en maar constant piepen dat je zo gevoelig bent voor prikkels en ze daardoor vermijden levert je ook geen vrolijker leven op.
Als je echt zo gevoelig bent voor allerlei soorten prikkels om je heen, zou je de hele dag binnen zitten omdat je de buitenwereld niet verdraagt.
Ik heb zelf ook het gevoel dat alles om me heen (huishouden, studie, relatie, vrienden, familie) me overweldigen, maar ervoor weglopen of je verstoppen achter een label werkt ook niet. Ermee om leren gaan, het wat beter doseren en af en toe 'Nee' zeggen wel.

Het doseren, tijd voor jezelf inbouwen, weten wanneer je 'nee' moet zeggen en (om het overkoepeld te zeggen: ermee om leren gaan) is naar mijn idee precies waar het omgaat.
Goed gezegd, Semtex.

Het vermijden van dingen levert idd vaak geen vrolijker leven op. En dit herken ik zelf ook wel. Ik wil ook nog wel eens dingen (bezoekjes en uitjes) vermijden. Dit is zowel voor de mensen waarheen of waarmee ik zou gaan niet prettig. Voor mijzelf trouwens ook niet, want ik blijf zitten met een enorm schuldgevoel omdat ik hén teleurstel en ook mijzelf teleurstel. Want het zou maar zo kunnen zijn dat ik het erg naar mijn zin gehad zou hebben als ik was gegaan, en dat heb ik mezelf dan mooi door de neus geboord.
Eigen schuld, dikke bult. Maar het blijft knagen.
Gelukkig gebeurt het niet zo vaak.

Maar ook dit soort dingen kun je grotendeels voorkomen als je weet hoe je ermee om moet gaan. En de enige die dat écht weet, dat ben je zelf.

quote:

Op zondag 12 december 2004 17:19 schreef SEMTEX het volgende:

[..]
Ik heb zelf ook het gevoel dat alles om me heen (huishouden, studie, relatie, vrienden, familie) me overweldigen, maar ervoor weglopen of je verstoppen achter een label werkt ook niet. Ermee om leren gaan, het wat beter doseren en af en toe 'Nee' zeggen wel.

Mooi gesproken.

Ik weet niet of het duidelijk overkwam uit mijn vorige post maar ik bedoelde dus niet te zeggen dat je jezelf maar zielig moest vinden. Wat ik bedoelde te zeggen is dat je moet accepteren dat je gevoeliger bent voor prikkels dan de meeste andere mensen en met dat in je achterhoofd je een gulden middenweg moet vinden tussen een (sociaal) leven leiden en zorgen dat je niet overprikkelt raakt.

quote:

Op zondag 12 december 2004 17:41 schreef Hektor het volgende:
Ik weet niet of het duidelijk overkwam uit mijn vorige post maar ik bedoelde dus niet te zeggen dat je jezelf maar zielig moest vinden. Wat ik bedoelde te zeggen is dat je moet accepteren dat je gevoeliger bent voor prikkels dan de meeste andere mensen en met dat in je achterhoofd je een gulden middenweg moet vinden tussen een (sociaal) leven leiden en zorgen dat je niet overprikkelt raakt.

Ja, precies!

Bezinken

Bezinken is een mooie formule. Alles op je af laten komen en verwerken. Zodra je het kan verwerken weegt het minder zwaar. Bezinken is een scheikundige reactie ook, maar daar ga ik maar niet op in nu.

Ik heb zelf nog een puntje.

- als je het 'gevoel' krijgt van radeloosheid, machteloosheid, eenzaamheid, verdriet, soms zelfs soort boosheid in situaties waar je niks mee kan, maar die je wel 'voelt'.

Dat zou oa mijn spontane ik-wil-nu-verdwijnen-gevoel verklaren. Dat heb ik dus gedurende mijn leventje een aantal keer dan ook gedaan. En niet om aandacht te krijgen, maar puur om tot mezelf te willen komen, de verwardheid van dit gevoel, en zie boven de andere kernwoorden van dit gevoel niet echt aan te kunnen even. En ik baal(de) er altijd enorm van dat het zo bleef hangen, gevoel kan je niet uitschakelen, het is er, het blijft er, het enige wat je kan is het idd laten bezinken en er mee leren omgaan. Voor de rest een plaatsje hiermee voor jezelf met dit opkomende gevoel + al dan niet bijhorende gedachtes, in deze wereld zien te bemachtigen.

En ik heb gemerkt en nog steeds dat dit moeilijk is, maar ik begin mezelf steeds meer te leren kennen en te accepteren dat ik dus idd gevoelig ben, erg gevoelig en erg onverwachts gevoelig opeens bij tijd en wijle. Alhoewel onverwachts, ik onderdruk het nog meer dan eens, maar dan komt het toch weer boven, alles. Ik vind dit een erg moeilijk iets, want ik heb zelf het idee/gevoel dat ik zo niet ter wereld ben gekomen, maar dat ik gedurende mijn leventje vanzelf meer dan eens teleurgesteld ben geraakt in de mens, en dit punt snapte ik niet en/of strookte dan niet met mijn gevoel, en dat gevoel zorgde er dan weer voor dat ik mezelf daardoor gekwetst, overrrompeld, etc voelde. Ik kon het niet plaatsen, niet bevatten, maar het gebeurde en overkwam mij wel.

Te gevoelig dus, hoe kom je erop en hoe kom je eraf .

Mijn antwoorden:
Hoe kom je erop? Daar heb ik een aantal ideeën over, het openstaan als een kind en nooit echt afgesloten en/of harder zijn geworden, kind-energie is erin gebleven of iets dergelijks. Sommige dingen gaan er niet uit en/of komen weer meer terug. En dat is in een volwassen wereld, waar mensen vaak harder zijn, doen en overkomen dan ze zelf beseffen (of is dat ook onzekerheid, onmacht ed?) moeilijk en soms niet te bevatten dan. Maar eigenlijk alleen is dit 'gevoel' wat je ervan krijgt of wat je wordt gegeven, iets van jezelf, al doe je het uiteindelijk nog zelf, alhoewel kan je daar ook weer niks aan doen, vervelend.

Hoe kom je eraf? Dat kom je volgens mij niet. Je kan er alleen mee leren omgaan, het beseffen, het (h)erkennen dat je gevoelig bent, hier last van hebt, etc. En dit is puur iets van jezelf en waar je eigenlijk alleen in staat en eenzaam in bent. Want zolang je een mens bent, met andere mensen en situaties te maken hebt en er niet aan denkt om zelfmoord te plegen, zal het iets zijn wat je zelf moet oplossen, mee moet leren omgaan en er het beste van zien te maken ondanks dat je jezelf bij tijd en wijle hopeloos verloren en eenzaam voelt hierdoor en dit in een wereld waar miljoenen mensen wonen, in een stad waar duizenden mensen wonen. Frappant, maar zo denk ik erover.

Beetje dramatisch misschien, maar zo voelt het af en toe..eenzaam en onbegrepen dat gevoel, je bent er alleen in, hoe dichtbij de mensen ook bij je staan en/of kunnen staan. En mensen mijden kan niet daarom, enkel door dat gevoel soms, want zo is het nou eenmaal, en je (ik) zal het zelf moeten doen, overleven, want zo voelt het af en toe aan. Maar soms neem ik expres daarom wel afstand van mensen.

Raar maar waar .

[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 15-12-2004 10:08:17 ]

quote:

Op woensdag 15 december 2004 09:57 schreef sweetgirly het volgende:
Ik heb zelf nog een puntje.

- als je het 'gevoel' krijgt van radeloosheid, machteloosheid, eenzaamheid, verdriet, soms zelfs soort boosheid in situaties waar je niks mee kan, maar die je wel 'voelt'.

Dat zou oa mijn spontane ik-wil-nu-verdwijnen-gevoel verklaren. Dat heb ik dus gedurende mijn leventje een aantal keer dan ook gedaan. En niet om aandacht te krijgen, maar puur om tot mezelf te willen komen, de verwardheid van dit gevoel, en zie boven de andere kernwoorden van dit gevoel niet echt aan te kunnen even. En ik baal(de) er altijd enorm van dat het zo bleef hangen, gevoel kan je niet uitschakelen, het is er, het blijft er, het enige wat je kan is het idd laten bezinken en er mee leren omgaan. Voor de rest een plaatsje hiermee voor jezelf met dit opkomende gevoel + al dan niet bijhorende gedachtes, in deze wereld zien te bemachtigen.

Ik herken wel wat dingen die je zegt. Voorheen was ik heel anders. Bij mij begon het toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Ik kon daar ook niet goed mee omgaan in den beginne. Ikzelf heb meer een vermoeden dat het een proces is waarin je jezelf leert kennen. Wat voor mij vaststaat is dat het begon met een belangrijke verandering in mijn dagelijkse leven.

Voor mensen die meer willen weten over HSP: op 26 maart 2005 komt Elaine Aron naar Nederland voor een congres over HSP/hooggevoeligheid. Meer info op www.sensinetics.nl
En nee, ik heb geen aandelen, heb verder niks van doen met die organisatie, ben zelf wel HSP (en heb, oh stoerheid, 1 kaartje gekocht voor dat congres *yay ik durf alleen!*)

quote:

Op woensdag 15 december 2004 09:57 schreef sweetgirly het volgende:
lang verhaal...

ik herken ook veel van wat je opnoemd vooral die "symptonen", radeloos,machteloos,eenzaam, enz.

ik reply later nog wel eens hier,

en sweetygirl, probeer je mensen te helpen of wil je zelf eigenlijk geholpen worden?, omdat je best veel post hier over je eigen "problemen". Lijkt een beetje alsof je telkens hoopt op iets?

Maar dit bedoel ik niet negatief hoor, maar gewoon een opmerking