quote:
Hiddink even klaar met Nederland
Door CHRIS VAN NIJNATTEN
EINDHOVEN - PSV leverde tegen AC Milan een sublieme prestatie (1-0), maar een woedende Guus Hiddink verliet snel het veld.
Guus Hiddink. Foto ANP
De trainer/technisch directeur wil diep in zijn hart weg uit Nederland, waar de fiscale politie hem vorige week vernederde.
Het is de vraag of Guus Hiddink, wiens contract doorloopt tot de zomer van 2007, volgend seizoen bij PSV de teugels nog in handen houdt. Het lijkt vreemd om die kwestie in een nafeestend Eindhoven op te werpen. Toch speelt de zaak.
Niet in de eerste plaats omdat er soms fricties zijn tussen Hiddink en zijn voorzitter Rob Westerhof. Het gaat nu dieper en verder. Zelf geeft Hiddink geen direct antwoord op de vraag of hij zich nog op zijn plaats voelt. Ook gisterochtend niet.
Maar in de uren eergisteravond na PSV-AC Milan (1-0) sprak het lichaam van de coach wél duidelijke taal. Hij is even helemaal klaar met dit land, en vooral met de belastingdienst Oost-Brabant. In de euforie om hem heen leek de wereld in Eindhoven de wereldburger ineens letterlijk wat te klein. Alle irritatie kwam plotseling op één hoop te liggen.
Onmiddellijk na de wedstrijd weigerde hij in de feestvreugde te delen. Bij de spelerstunnel liep hij in zijn drift een vrouw en technisch manager Stan Valckx bijna omver. In de kleedkamer schreeuwde hij de agressie luid van zich af. Alleen onder de oprechte bijval van Johan Cruijff ontdooide hij. Maar in de officiële persconferentie van de Champions League spoot de adrenaline wéér uit zijn oren.
Op cynische toon en in bijtende bewoordingen benadrukte hij het belang voor ‘heel Nederland’ van de prestatie van zijn team. Dankzij zijn team hoorde heel de voetbalwereld weer van onze natie.
De verongelijktheid was eenvoudig te plaatsen. In bijna iedere zin zat een booby-trap met een verwijzing naar de behandeling die hij vorige week moest ondergaan van de fiscale politie (FIOD/ECD). Na zijn talloze interviewtjes deed hij nog eens voor hoe hij ondervraagd was toen op dinsdag zijn huis overhoop gehaald werd. Hij schoof de neus van zijn schoenen tegen die van zijn gesprekspartner, de voorhoofden tegen elkaar, intimiderende teksten rolden uit zijn mond.
Zó was hij ondervraagd en hij was nog even bang geweest ook. Vooral dat laatste irriteert hem tot op de dag van vandaag. En waarom moest hij dit ondergaan? Omdat de FIOD denkt dat hij de boel gedurende een kleine acht maanden belazerd heeft, een aantijging die Hiddink ontkent.
Tijdens de wedstrijd zong de aanhang van PSV op de melodie van ‘Ik heb een heel apart gevoel van binnen’, een oude hit van de zangeres Corry Konings, een ode aan Guus Hiddink. Onder de fans van de club valt louter bewondering hem ten deel. Het is echter niet die bewondering waar hij op uit is. De warmte waarmee dat gebeurt, spreekt hem niettemin wel aan. Overal waar Hiddink heeft gewerkt en gepresteerd, kwam er succes dankzij een combinatie van hardheid én warmte in de persoonlijke benadering.
Daarom fascineert het hem dat Johan Cruijff dat ook heeft. Hij herkent het tevens in Willem van Hanegem en ook in spelers als Pierre van Hooijdonk en Phillip Cocu. Die warmte is in het functioneren van de professional Hiddink onontbeerlijk. Hij had alleen Cocu en André Ooijer verteld wat hem vorige week was overkomen, maar voelde dinsdag dat zijn spelersgroep met hem meevoelde. Vanwege alleen die solidariteit werd er niet gewonnen van AC Milan, maar zo’n proces helpt er wel aan mee.
Eigenlijk had Hiddink blij moeten zijn na de triomf over de Italianen. Er was in die grote wedstrijd een nieuw ijkpunt gerealiseerd. Er werd een standaard gehaald die onontbeerlijk is om de absolute top van het voetbal te bereiken en dat in een partij die ook nog eens mooi was om naar te kijken. Er zijn ooit nóg betere wedstrijden gespeeld door Nederlandse clubs in internationale wedstrijden. Maar aan het scenario van afgelopen dinsdagavond zal later nog menig trainer refereren.
En toch was Hiddink niet blij. In tegendeel. Hij was woedend. Gisterochtend was de adrenaline grotendeels weg, maar de irritatie prikte onverminderd. Hiddink heeft zich nooit laten kennen als een rancuneuze man. Ook niet als een type dat op een voetstuk aanbeden wil worden.
Maar vernederingen als hij vorige week moest ondergaan, trekt hij niet. Diep in zijn hart wil hij daarom weg. Weg uit een omgeving die functionarissen op pad stuurt, die uit zijn op zijn scalp. Hij vraagt zich af waarom. Hij vraagt zich af of zijn status ergens jeuk veroorzaakt. Als dat zo is, dan wijkt hij graag uit, zo luidde de lichaamstaal.
Past hier zeker bij, al is die al 2 keer gepost