Dag Wim, geef God maar flink op z'n falie...

Ik ken iemand die een fotoboek heeft van die demonstratie. Ze hebben er toen zelf ook nog in meegelopen. Het is eigenlijk een soort tourboek, maar dan van de anti-kruisraketten-kwestie.

quote:

Op zondag 28 november 2004 03:25 schreef Jane het volgende:
Ik wel. Ik heb als 14-jarige in 1981 ook nog meegelopen in de grote vredesdemonstatie (tegen de plaatsing van kruisraketten in Nederland) in Amsterdam.

Tegenwoordig klinkt dat heel suf, als je dat iemand vertelt. Want demonstreren is een beetje uit de tijd en zo. Maar ik was toen echt heel erg met dat soort dingen bezig. Net als ook veel muzikanten in die tijd, denk ik.

Ik vind het tegen plaatsing van kernraketten in Nederland zijn al weer heel anders dan een enorme dreiging van een kernoorlog voelen.

quote:

Op zondag 28 november 2004 03:22 schreef Seborik het volgende:
De dreiging van een kernoorlog was in de jaren tachtig al een stuk minder dan in de decennia daarvoor.

Dat is misschien wel zo, maar dat was denk ik niet de ervaring van de bevolking. En ik denk ook niet alleen in Amsterdam, al is het altijd zo dat mensen in grote steden zich meer met dat soort dingen bezig houden.

Punt in de jaren 80 was ook dat Nederland overwoog om kruisraketten te plaatsen en zich daarmee wilde mengen in de (kern-)wapenwedloop. Daarnaast was er veel te doen over Reagan en zijn anti-raketschild in de ruimte.

Op één of ander manier waren de jaren 80 de jaren waarin het publiek zich ging bemoeien met de dreiging van een kernoorlog in de Koude Oorlog.

quote:

Op zondag 28 november 2004 03:27 schreef Arcee het volgende:

[..]

Ik vind het tegen plaatsing van kernraketten in Nederland zijn al weer heel anders dan een enorme dreiging van een kernoorlog voelen.

Ik denk dus dat dat wel degelijk veel met elkaar te maken had. Door plaatsing werd Nederland ook een doelwit. Of iig zo voelden veel mensen het. Nederland werd een partner in het geheel.

Net zoals de moord op Theo Van Gogh er voor gezorgd heeft dat veel Nederlanders het gevoel hebben dat ons land echt bedreigd wordt door moslimextremisme. Niet helemaal hetzelfde natuurlijk, maar wel in die zin dat mensen graag denken dat het zich allemaal elders op de wereld afspeelt, tot dat er iets ingrijpends gebeurt.

Maar goed, dat gevoel van een dreiging van een kernoorlog was er wel heel erg in (iig het begin) van de jaren 80. Dat blijkt ook wel uit de muziek uit die tijd. Of het nou terecht was of niet.

Doe Maar - De Bom (1982)

Carriere maken
Voordat de bom valt
Werken aan mijn toekomst
Voordat de bom valt
Ik ren door mijn agenda
Voordat de bom valt
Veilig in het ziekenfonds
Voordat de bom valt

En als de bom valt

Dan lig ik in mijn nette pak
Diploma's en mijn checks op zak
Mijn polis en mijn woordenschat
Onder de flatgebouwen van de stad
Naast jou

Laat maar vallen dan
Het komt er toch wel van
Het geeft niet of je rent
Ik heb jou nooit gekend
Wil weten wie je bent
Wil weten wie je bent

Ik ben verzekerd van sukses
Tegen brand en voor mijn leven (Voordat de bom valt)
Ik heb van alles maar geen tijd
Ook niet voor heel even (Voordat de bom valt)
Ik moet aan mijn salaris denken
En aan mijn relaties (Voordat de bom valt)
Maar liever weet ik wie jij bent
Voordat het te laat is (Voordat de bom valt)

En als de bom valt

Dan lig ik in mijn nette pak
Diploma's en mijn checks op zak
Mijn polis en mijn woordenschat
Onder de flatgebouwen van de stad
Naast jou

Jij moet nog huiswerk maken
Voordat de bom valt
Een diploma halen
Voordat de bom valt
E=2Mc Voordat de bom valt
Mit-nach-n䣨st-nebst-sammt-bei-selt-von-
Zu-zuwieder-entgegen-ausser-aus

Met de jaren 80 heb ik niks, ik mis het optimisme uit de jaren 90.

Ook een mooie, illustratieve tekst: 'Russians' van Sting (1985)

In Europe and America, there's a growing feeling of hysteria
Conditioned to respond to all the threats
In the rhetorical speeches of the Soviets
Mr. Krushchev said we will bury you
I don't subscribe to this point of view
It would be such an ignorant thing to do
If the Russians love their children too

How can I save my little boy from Oppenheimer's deadly toy
There is no monopoly in common sense
On either side of the political fence
We share the same biology
Regardless of ideology
Believe me when I say to you
I hope the Russians love their children too

There is no historical precedent
To put the words in the mouth of the President
There's no such thing as a winnable war
It's a lie that we don't believe anymore
Mr. Reagan says we will protect you
I don't subscribe to this point of view
Believe me when I say to you
I hope the Russians love their children too

We share the same biology
Regardless of ideology
What might save us, me, and you
Is that the Russians love their children too

quote:

Op zondag 28 november 2004 03:40 schreef Zanderrr het volgende:
Met de jaren 80 heb ik niks, ik mis het optimisme uit de jaren 90.

Ik denk nu dat de jaren 90 best bijzonder waren, in die zin dat er eigenlijk geen vijand was en 'iedereen' het goed had. Een soort interbellum tussen twee oorlogen, als je het zo mag noemen.

quote:

Op zondag 28 november 2004 03:20 schreef Arcee het volgende:
Zo heb ik dat totaal niet beleefd.

Ik wel, ik herinner me nog heel goed juffrouw Leni (Lenie?) van de derde klas, die ons arme basisschoolkindertjes steeds bang maakte met enge verhalen over de angstaanjagende Russen, en dat het maar goed was dat Amerika ons beschermde, want anders....

En over Doe Maar's De Bom is zelfs een Kinderen voor Kinderenliedje gemaakt, dat zo'n arm klein kind er bang van werd

ga npg even laatste uurtje meepakken...

Ik heb de jaren 80 zeker wel ervaren met de dreiging van De Bom. Voor een groot deel natuurlijk gevoed door de media, er kwamen allerlei heel enge films over het leven na een atoombom (herinnert zich iemand nog die afschuwelijke BBC-film over het overleven na een bom die op Londen valt?). En als puber ben je daar natuurlijk heel bevattelijk voor. Maar dat er veel liedjes over gingen en dat er grote demonstraties waren was natuurlijk niet voor niks.
En dat de dreiging achteraf eigenlijk wel mee viel maakt het gevoel van destijds niet minder.

quote:

Op zondag 28 november 2004 12:45 schreef MuadDib het volgende:
(herinnert zich iemand nog die afschuwelijke BBC-film over het overleven na een bom die op Londen valt?).

Ik herinner me wel een aflevering van The Young Ones waarin een bom op hun huis valt.
Dat telt zeker niet?

Eigenlijk had ik het in de jaren '80 te druk met andere dingen om me druk te maken om het nakende einde van de wereld. En mijn mening over de muziek uit die tijd kennen jullie nu wel, gok ik.

Ik heb in 1981 met mijn vader wel meegelopen in de demonstratie, maar ik kan nou niet zeggen dat ik de dreiging op het moment zelf echt heb meegekregen en terugblikken is toch anders .

Bij ons thuis werd er eigenlijk ook nooit echt over gesproken. Ik was toen natuurlijk ook nog best wel jong, ik denk dat mijn ouders het niet nodig vonden om ons bang te maken met allerlei verhalen over het Communistische Gevaar. Mijn herinneringen aan de jaren 80 bestaan dus voornamelijk uit Michael Jackson, Madonna en de Transformers.

Achteraf gezien misschien maar beter ook. Als ik nu kinderen zou hebben, dan zou ik ze ook niet bangmaken met verhalen over Osama Bin Laden.

Wat mij nog altijd bijblijft aan de video vam "Dancing with tears in my eyes" is de scene waarin dat stel onder een laken in een flits verdwijnt. "The threat is real" zoals Anthrax zegt

quote:

Op zondag 28 november 2004 03:40 schreef Zanderrr het volgende:
Met de jaren 80 heb ik niks, ik mis het optimisme uit de jaren 90.

Mja, en wat komt er uit dat optimisme voort? Gabberhouse....

Dan luister ik liever naar De Bom of, toen ook nog actueel, Over De Muur van Het Klein Orkest. Ook al heb ik wel het een en ander mee gekregen van alle demonstraties tegen de Bom (er verschenen zelfs bordjes "kernwapenvrijge gemeente" als je Leiden binnenreed bijvoorbeeld), was ik daar wel iets te klein voor om te beseffen waar het precies over ging. Reagen en Gorbatsjov... dat waren toen de grote namen die elke avond wel in het nieuws waren. En uiteindelijk heeft de laatste veel meer voor de wereldvrede gedaan.

En toen kwam in '89 uiteindelijk de verlossing, de val van De Muur. Dat heeft wel grote indruk op me gemaakt, een onzeker maar een hoopvol nieuw begin. Waar leiders als Clinton en Kok vervolgens zonder heel veel moeite hun land konden leiden. Ik ben benieuwd welke gebeurtenis er plaats moet vinden voordat we weer zo'n enorm optimisme als in de jaren '90 krijgen...


Oost-Berlijn, unter den Linden:
Er wandelen mensen langs vlaggen en vaandels.
Waar Lenin en Marx nog steeds op een voetstuk staan.

En iedereen werkt, hamers en sikkels,
Terwijl in parade-pas de wacht wordt gewisseld.
40 Jaar socialisme er is in die tijd veel bereikt...

Maar wat is nou die heilstaat,
Als er muren omheen staan?
Als je bang bent, voorzichtig met je mening moet omgaan?
Ach, wat is nou die heilstaat, zeg mij wat is ie waard,
Wanneer iemand die afwijkt voor gek wordt verklaard?

En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn.
Worden niet truggefloten, ook niet neergeschoten.
Over de muur, over het IJzeren Gordijn,
Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.
Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.

West-Berlijn: de Kurfurstendamm.
Er wandelen mensen langs porno en peepshow.
Waar Mercedes en Cola, nog steeds op een voetstuk staan.

En de neonreclames, die glitterend lokken:
Kom dansen! Kom eten! Kom zuipen! Kom gokken!
Dat is nou 40 jaar vrijheid, er is in die tijd veel bereikt...

Maar wat is nou die vrijheid, zonder huis, zonder baan?
Zoveel Turken in Kreuzberg die amper kunnen bestaan.
Goed... je mag demonstreren, maar met je rug tegen de muur
En alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur.

En de vogels vliegen van West- naar Oost-Berlijn.
Worden niet truggefloten, ook niet neergeschoten.
Over de muur, over het IJzeren Gordijn,
Omdat ze soms in het oosten soms ook in het westen willen zijn.
Omdat er brood ligt soms bij de Gedachtniskirche, soms op het Alexanderplein.

En nog zo'n klassieker uit oude, progressieve doos:

quote:

Truth is the ultimate reason
Lying is why this begins
Run from the words of deceivers
The danger is spread from within
Watching the hour glass empty
Scream as time's running out
There's no more room for excuses
there's no rhyme or reason to doubt.

quote:

Domes of crystal, spires of light reach out
Symbols of attainment once aspired
A quest for knowledge fuelled by love of peace
People never burned by fired of war

The people of the East
Grew tired of peace
Now mistrust and fear
Are new to us here

Storm clouds gather
Mistrust turns to hate
A confrontation none could forsee
Machines of peace melt down for tools of war
One thousand years of peace destroyed

The people of the West
Though war they detest
Had nowhere to run
So the killing began

Three score and four years
Battle raged on high
Once proud and mighty
Prepare now to die
Destroyed by corruption
Pretention and greed
Atlantean achievements
Dispersed as dry seeds
Blown by the winds of change

Long fell the shadows
Across their land now bare
In ruins lay the towers
That crowned an island fair
Laid low in death throes
A race once true and right
Their power now their ruin
Their downfall their might

Blijft inderdaad een klassieker, OProg. De meeste teksten van Twelfh Night (om maar even in de zelfde muzikale richting te blijven ) hebben trouwens ook die typische jaren 80 sfeer.

quote:

Twelfth Night - Fact And Fiction

TV is switched on
the screen reveal a spokesperson
adverts, politics, editing the real
cheap words, money talks
naming itself to be the key
to Utopia, Cornucopia
to a better world you go buy and buy

and if you listen carefully
you can hear the bacon fly
don't make me laugh!
don't make me laugh!

history shows that policy demands weapons
selfish desires simply lead to pain
the chit-chat continues
a big pretence that divides
into power blocks
where the orthodox
have a propaganda war to fight

and if you're looking closely
you can see that black is white
don't make me laugh!
don't make me laugh!

if the "unthinkable" should happen
and you hear the sirens call
well you can always find some shelter
behind a door against the wall
don't make me laugh!
don't make me laugh!

en aanhakend op de titel van dit topic: de tekst van A few words for the dead van Marillion.


Can you make it your own
Can you take it by the throat
Make your own luck, learn the skills
Get in early for the kill

It carries on

Pick up the weapon
Marry it, give it your name
Define yourself by it
Take it down 'the disco

Trigger happy, pulling power
Lady killer, take 'em out
See the weirdos on the hill
Come to get you if you stand still

It carries on

Somewhere in history you were wronged
Teach your children to bang the drum
Tell all your family, tell all your friends
Teach your brothers to avenge

It carries on

Or you could love
You could love

Lie down in the flowers
In the blue of the air
Open your eyes
Why use up your life for anything else?
No need to fight for what everyone has
What do you need?
It's already there
It's already there

You could love

So he carried the stars in his pocket
Drank the sunrise till he was drunk
He embraced the angels
They swam like little minnows in his blood
Ghosts in his eyes
Out walking beside him
Laughing like children in his mind
They chanted his mantra together

You could love

They were happy

* Mark houdt de tekst beperkt tot:

Mogguh!

Even door al die lappen songtekst heenscrollen...

.. zo..

Goedemorgen.

Goedemorgen!
Er staan hier 2 koffieautomaten op de verdieping.
En ze doen het allebei niet!
En dat 's ochtends vroeg!
Hoe moet ik nu wakker worden??????

Goedemorgen Muziek.

Gisteren was mijn 5-jarig FOK!-jubileum, maar door het brakke forum heb ik dat toen niet kunnen meedelen. Dus bij deze.

Newbie!