Noord Korea

quote:

Op maandag 21 november 2005 04:17 schreef Bonobo11 het volgende:

[..]

Ik kan het hele verhaal opnieuw posten (editen van oorspronkelijke posts kan niet meer), maar dan moet iemand even helpen met het vinden van web ruimte. Heb nu Direct ADSL Foto's bestaan uiteraard nog.

quote:

Op maandag 21 november 2005 20:50 schreef gday het volgende:

[..]

Hoe groot zijn de foto's bij elkaar?

Resized naar 550 breedte in totaal 4,47MB.

Foto's

quote:

Op maandag 21 november 2005 21:10 schreef kikoooooo het volgende:

[..]

Mail ze maar naar a@b.com , host ik ze voor je

Ok. Komen er aan. Heb je de URLs alvast? Dan zet ik de nieuwe posts meteen klaar.

quote:

Op maandag 21 november 2005 21:18 schreef kikoooooo het volgende:
http://members.home.nl/koz/fokkorea/jouwbestandsnamen

Ok, verzonden (tweemaal, een keer zonder foto's )

Begin september ben ik met Koning Aap naar Noord Korea geweest. Hier een kleine selectie van wat foto’s die ik heb genomen met wat uitleg erbij. Het was een geweldige ervaring en zeker een aanrader als je eens wat anders wilt. Het is in ieder geval speciaal omdat uit het Westen slechts 500 toeristen per jaar worden toegelaten, naast 1200 Chinezen en een paar honderd Japanners en Zuid Koreanen (aldus onze gids).



Dit is zo’n beetje het eerste gebouw wat we te zien kregen in Pyongyang. Het is een soort universiteitsbibliotheek waar mensen kunnen lezen en studeren. De architectuur is typisch Koreaans, in tegenstelling tot de grauwe betonnen flats waar heel Pyongyang vol mee staat.



En dan de Grote Leider, Kim Il Sung. Al jaren dood maar nog steeds president. Afbeeldingen als deze, van vele vierkante meters oppervlakte, zie je overal in grote steden als Pyongyang en Kaeson, maar ook in de meest kleine dorpjes. De man wordt altijd afgebeeld als groot leider in de strijd tegen de VS, als kindervriend, als wijs man, als natuurliefhebber, als vredelievend persoon, etc. etc. De man wordt vereerd als een God. Dit werd pas echt duidelijk tijdens het bezoek aan zijn zeer indrukwekkende mausoleum, waar je helaas niet mocht fotograferen.



Het respect dat het Noord Koreaanse volk voor hun Grote Leider heeft lijkt grenzeloos, en oprecht. Hoewel dat laatste niet door ons te verifiëren valt natuurlijk. Dit is het grote bronzen beeld van Kim Il Sung in Pyongyang, waar hij uitkijkt over de stad. Op de achtergrond een immens mozaďek van een mooi gebergte in het noorden van het land. Hier komen dagelijks vele mensen om hun respect te tonen. In groepen komen ze aangelopen, netjes in rijen. Ze wachten tot de voorgaande groep klaar is en lopen dan samen tot aan de voet van het beeld. Daar worden dan bloemen neergelegd waarna een gezamenlijke buiging volgt. Ook wij als toeristen ontkwamen niet aan dit, verplichte, ritueel. Hier maakte onze gidsen ook kennis met de chaotische Nederlanders die zich in tegenstelling tot de toeristen uit China en Japan niet in rijen laten dwingen en zich gewoon verspreiden. Vele malen dreven we hen tot wanhoop!



Aan weerszijden van het bronzen standbeeld van de Grote Leider staan twee immense beelden. Het standbeeld zelf is op deze foto verscholen achter het linkerbeeld. Het beeld aan de linker kant toont de strijd van Noord Korea voor de onafhankelijkheid, waar natuurlijk veel soldaten en wapens op afgebeeld staan. Het beeld aan de rechterkant toont hoe het land zichzelf na de bevrijding heeft opgebouwd, daar zie je dus mensen met boeken onder de arm, arbeiders, en boeren.



De Grote Leider heeft zijn eigen ‘religie’ of ‘filosofie’ geschreven: de Juche filosofie. Het is een flinke boekenkast vol. De toren op de foto is de Juche toren en is behoorlijk hoog. Binnen in de toren zit een lift waarmee je naar boven kunt. Vanaf daar heb je een prima uitzicht over de miljoenenstad Pyongyang. Vanaf daarboven ziet het er nog best indrukwekkend uit. Alleen als je wat dichter bij de gebouwen komt is het allemaal wel heel erg grauw, zeker omdat alles van beton is. De foto is genomen vanaf de overkant van de Taedong rivier.



Dit is nogmaals een foto van de Juche toren, maar nu genomen vanaf de voet van de toren.



De Juche toren en het grote bronzen beeld van Kim Il Sung staan samen met dit Worker’s Party Monument op één rechte lijn in de stad. Hier zie je ook het nationale symbool van Noord Korea: de oude vertrouwde hamer en sikkel, aangevuld met een penseel. In feite heb je in Noord Korea vier partijen, naast de Arbeiderspartij nog drie anderen. Ze streven echter allemaal hetzelfde na dus hebben de drie andere partijen de Arbeiderspartij het mandaat gegeven om het land te besturen, aldus onze gids.



Dit is het geboortehuis van de Grote Leider. Ongetwijfeld niet meer authentiek want het ziet er wel heel erg strak en netjes uit. Het dorp wat er omheen stond is weggehaald en vervangen door, ik moet zeggen, een erg mooi en rustig park. Op de achtergrond hoor je subtiel maar toch duidelijk hoorbaar gezang en muziek dat door kleine, onzichtbare luidsprekers wordt verspreid.



In de buurt van het geboortehuis is een heuvel die op Pyongyang uitkijkt. Hier is de Juche toren te zien alsook het oranjekleurige gebouw met de twee torens wat een van de vijf grote hotels van Pyongyang is.



Dit is het Yanggakdo International Hotel waar wij gedurende de nachten in Pyongyang verbleven. Op zich een zeer modern hotel waar voor zover wij konden zien alleen buitenlandse gasten verblijven. Het is gelegen op een eiland midden in de Taedong rivier die de stad doorkruist. Zeer handig om alle buitenlanders op een centrale plek te hebben en te houden. Hier konden wij BBC World ontvangen waardoor we geen aflevering van Top Gear hoefde te missen. Ook hoorden wij zo over de ‘paddestoel van vier kilometer’.



Dit is het monument, een groot anker, dat is opgericht voor de West Sea Barrage. Dit is een acht kilometer lange afsluitdijk waar men zeer trots op is. Wat minder vond men het toen wij ze uitlegde dat wij veel meer van dit soort dingen hebben. Op de plek waar ik stond om deze foto te nemen heeft ook ooit Jimmy Carter samen met Kim Il Sung gestaan.



Naast de afbeeldingen van de Grote Leider zie je ook overal monumenten als deze staan. Helaas zien ze er vaak hetzelfde uit: een betonnen obelisk, en dat is het dan. Ook opmerkelijk is dat bij alle monumenten en belangrijke gebouwen en installaties waar de Grote Leider is geweest de plaatselijke gidsen graag melden dat hun leider daar zo en zo vaak is geweest. Ook hangen er overal foto’s waarop te zien is dat hij inderdaad in museum zus en zo is geweest.



Nog een voorbeeld van een afbeelding waar Kim Il Sung bejubeld wordt door zijn volk.



Ter ere van de terugkeer van Kim Il Sung na de bevrijding van Korea is een kopie van de Franse Arc de Triomph opgericht. Hij is echter 16 meter hoger dan die in Parijs. Om de foto te kunnen nemen kon ik gewoon midden op de vierbaans weg gaan staan: gemotoriseerd verkeer is er nauwelijks in de steden. Mensen fietsen veel, maar lopen nog veel meer. Vaak gebruiken ze hiervoor de (snel)wegen en treinverbindingen. Vooral de mensen op de wegen leverde soms gevaarlijke situaties op omdat ze domweg vlak voor onze aanstormende tourbus overstaken.



Een andere manier van verplaatsen is de trolleybus waar er toch behoorlijk wat van rondrijden. Vrijwel altijd erg vol, maar ook erg langzaam rijdend.



Een bezoek aan de metro kon natuurlijk niet uitblijven. Het was op de twee stations waar wij waren erg druk, hoewel dat op deze foto niet te zien is. We gingen van station Glory naar station Reunification. Alle stations hebben dit soort namen. Ze zijn versierd met grote mozaďeken van, natuurlijk, Kim Il Sung. In het midden zie je standaarden met daarin de krant van die dag. We gingen ook zelf met de metro. Verder niks mis mee. In iedere wagon vind je steevast twee kleine portretten van Kim Il Sung en zijn zoon Kim Jong Il. Kim Jong Il is de huidige leider van Noord Korea. In tegenstelling tot zijn vader zie je van hem niet of nauwelijks afbeeldingen en standbeelden.



Negen september is de onafhankelijkheidsdag van Noord Korea. Eens in de vijf jaar zie je hier de massale parades van het leger die je op het nieuws ziet. Dit jaar was het allemaal wat vredelievender. Duizenden jongeren die op een groot plein met elkaar, soort van, synchroon aan het dansen waren ondersteund door live muziek en een gigantisch koor. Aan weerszijden geflankeerd door afbeeldingen van Kim Il Sung, maar ook Lenin en Karl Marx. Toen het synchrone dansen voorbij was werd het publiek uitgenodigd om mee te doen, waar massaal gehoor aan werd gegeven.



Noord Korea kent best een rijke geschiedenis. Dit is een tombe van een van de vroege koningen, die eeuwen geleden leefde.



Tijdens een tussenstop kon ik het niet laten om een plaatje te schieten van een landschap.



Toen we op een coöperatieve boerderij werden rondgeleid werden we continu gevolgd door de dochter van de gids die het allemaal wel spannend vond en van gepaste afstand toekeek.



Tijdens een dag in de bergen kom je overal geschriften tegen die in rotswanden zijn uitgehakt. Wat er staat ben ik vergeten. Tijdens de vrij zware wandeling/beklimming naar boven werden we ingehaald door hele klassen schoolkinderen die een dagje uit waren. Eenmaal boven moesten wij, lange blanken, erg vaak op de foto. Erg leuk was dat. Zeker omdat onze gidsen geen zin hadden om met ons mee te gaan en beneden bleven wachten tot wij een paar uur later weer terug kwamen.



Dit is de cameraman (links) en de hoofdgids die ook wel eens met de camera wilde spelen. Naast een cameraman en de hoofdgids hadden we ook nog een chauffeur in een prima bus met airconditioning, en twee dames waarvan de een gids-in-opleiding en de ander stagiaire was. De hoofdgids was trouwens erg geďnteresseerd in de Engelstalige reisgids die een van de groepsgenoten mee had genomen. Op een gegeven moment vroeg hij op toch wel norse toon of hij hem mocht bekijken. We dachten dat we die reisgids, die je niet het land in mag nemen, niet meer zouden zien. Na hem urenlang tijdens een van de lange busritten van voor naar achter aandachtig te hebben gelezen bracht hij hem echter weer netjes terug. Op zijn linkerborst zie je een speldje. Echt iedere Noord Koreaan draagt zo’n speldje, waarop een afbeelding van Kim Il Sung staat. Zo is hij ‘altijd in ons hart’.



Anti-VS propaganda is alom aanwezig in de vorm van dit soort levensgrote afbeeldingen. Daarnaast wordt zowel in geschrift als door de gidsen nooit gesproken over ‘de Verenigde Staten’. Ze worden altijd de ‘US imperalistic agressors’ genoemd. Grappig is wel dat onze gids zei dat het Noord Koreaanse volk geen hekel heeft aan het Amerikaanse volk; het is slechts de regering en haar beleid waar ronduit haat tegen bestaat. Ook Japan is niet erg geliefd vanwege de gruwelijkheden die ze tijdens de bezetting aan het begin van de vorige eeuw hebben begaan, maar uitingen van anti-Japanse gevoelens hebben we vreemd genoeg niet gezien.



Op weg naar de grens tussen Noord Korea en Zuid Korea kwamen we in Kaeson natuurlijk weer afbeeldingen van Kim Il Sung tegen.



Dit is de grens tussen Noord Korea en Zuid Korea in Panmunjom. Onderaan zie je de blauwe VN barakken waar besprekingen plaats vinden. Tussen de barakken zie je vlak naast de Noord Koreaanse soldaten een soort richel. Dat is de feitelijke grens die dus dwars door de gebouwen heen loopt. Tijdens ons bezoek waren eerst alleen Noord Koreaanse soldaten aanwezig die strategische posities innamen om te voorkomen dat wij de grens over zouden steken. Toen ook aan Zuid Koreaanse zijde een groep toeristen verscheen kwamen de Zuid Koreaanse soldaten naar buiten om hun posities in te nemen.



De middelste van de drie VN barakken mochten wij binnen. Toch wel interessant om te zien hoe de onderhandelingstafel ook weer precies op de grens staat. We mochten ons door de gehele barak begeven en stonden dus op een gegeven moment ook in Zuid Korea. Om te voorkomen dat wij zoiets stoms zouden doen als het openen van de deur aan Zuid Koreaanse zijde posteerden zich twee zeer streng kijkende Noord Koreaanse soldaten zich voor die deur. In feit staan zij dus op dat moment in Zuid Korea!



Hier een duidelijkere foto van de drie blauwe VN barakken. Dit is de situatie nadat wij de middelste blauwe VN barak hebben bezocht. Wat mij opviel was de zeer strakke fysieke houding van de Noord Koreaanse soldaten terwijl de Zuid Koreaanse soldaten een stuk relaxter overkwamen.



Op de vorige foto zie je links in het midden hoe een Zuid Koreaanse soldaat ons zeer geďnteresseerd met een verrekijker observeert. Ik kon het niet laten om tegelijkertijd van hem een foto te nemen. Overigens hebben wij geen enkele Amerikaanse soldaat gezien. Ook is de situatie aan de grens erg contrasterend. Aan de ene kant voel je toch een soort van spanning, met honderdduizenden zwaar bewapende soldaten om je heen. Aan de andere kant was het een zeer mooie dag en in combinatie met de natuurlijke omgeving zeer vredelievend. Maar toch valt er niet te ontkomen aan de vele camera’s die aan weerszijden staan opgesteld, en aan de tank barričres die je tegenkomt.



Dit is een foto van de groep Zuid Koreaanse toeristen die vlak na ons een bezoek brachten. Op de een of andere manier negeerden wij elkaar; er werd niet gezwaaid.



En toen was het tijd om weer terug te gaan naar Beijing. Op de heenweg vlogen we van Beijing naar Pyongyang, terug ging het gedurende 24 uur met de trein. Wij verbleven in een hypermoderne slaapwagon, met airconditioning, prima wc. etc.

En nog wat foto’s.



Pyongyang Centraal Station met de trein naar Beijing klaar voor vertrek. Het was in en om het station erg druk maar wij werden zonder problemen naar binnen geloodst.



Het meest markante gebouw van Pyongyang is toch wel dit gebouw. Het zou het Ryugyong hotel moeten worden, het hoogste hotel in de wereld, maar het is nooit afgebouwd. Op het dak staat een eenzame kraan weg te roesten.



Overzicht van het plein waar het oorlogsmonument staat. Aan weerszijden van het plein diverse beelden die de glorieuze strijd van het Noord Koreaanse leger en volk symboliseren.



Op de kop van het plein dit beeld. Immens groot. Volgens mij was dit het equivalent van ons ‘graf van de onbekende soldaat’.



Twee schoolklassen die net als wij een bezoek kwamen brengen aan het geboortehuis van Kim Il Sung.



Dit is een van de hotels buiten Pyongyang waar wij verbleven. Iedere kamer was voorzien van een ‘hot spring bath’. Het zag er allemaal behoorlijk luxe uit. Op de een of andere manier denk ik dat de gemiddelde Noord Koreaan hier nooit zal komen, of zelfs maar van het bestaan af weet. Toen we aankwamen hoorden we in de verte marsmuziek uit luidsprekers schallen, waarschijnlijk in een nabijgelegen dorp. Dit ging de hele nacht door. Onze gids had niks gehoord en vond het maar een raar verhaal.



Op weg van Pyongyang naar havenstad Nampho rijden we over een tienbaans snelweg. Jammer dat we een van de weinige zijn die dat traject per gemotoriseerd vervoer afleggen. Mensen lopen langs de kant van de weg en leggen enorme afstanden af. Af en toe moeten ze om onduidelijke redenen oversteken en, misschien omdat ze niet zoveel verkeer gewend zijn, doen dat bij voorkeur zonder op te letten en vlak voor een aanstormende bus of auto.



Een plattegrond van de metro. Je drukt op de knop waar je naartoe wilt en klaar ben je. Wij mochten echter direct doorlopen, wat behalve bij het mausoleum van Kim Il Sung overal eigenlijk het geval was.



Dit is een monument dat is opgericht ter ere van de hereniging van de beide Korea’s. Volgens onze gids heeft Noord Korea de ideale oplossing: een verenigd Korea behoudt het socialistische systeem in het noorden en het kapitalistische systeem in het zuiden. We hebben maar niet verteld dat zoiets nooit gaat werken. Opvallend is dat alle Noord Koreanen vrijwel nooit over Noord en Zuid praten maar altijd over Korea als een geheel, met Pyongyang als hoofdstad. Ze hebben ook geen hekel aan Zuid Korea, wel aan de VS uiteraard. Waarom ze dan zichzelf zo bewapenen? Om ‘prepared’ te zijn voor een aanval vanuit het Zuiden.



Tempel bij een van de tombes van een van de oude koningen.



Niet alleen in de steden en langs de wegen zie je leuzen in groot lettertype. Ook in de bergen worden Noord Koreanen aan belangrijke zaken herinnerd. Deze boodschap is echter vredelievend, er staat: ‘houd van de natuur’.



Op de cooperatieve boerderij die we bezochten was ook een kleuterschool. Bij de ingang staat een kast waar ze hun schoenen in kunnen bewaren. Die kast is versierd met van die typische tekeningen die kleuters graag maken. Zoals bijvoorbeeld een vis, een eend, maar ook een pistool en een tank.



Uitzicht over de woningen op de cooperatieve boerderij. In de steden woont men in die betonnen flats, op het platteland in dit soort huizen. Het is allemaal niet heel erg luxe of zo, maar toch hebben ze een dak boven hun hoofd. In het uiterste noorden van het land, waar de hongersnood zou heersen, zijn we echter niet geweest.



Zonsondergang aan het Sijung meer. Het hotel lag direct aan het water.



En dan de verkeersregelaars. Stoplichten heb je wel in Noord Korea. Buiten de stoplichten in de buurt van het mausoleum van Kim Il Sung doen ze het echter niet. Dus moet het verkeer op de ouderwetse manier geregeld worden. Het zijn vrijwel allemaal jonge vrouwen die zich als robots bewegen. Links kijken, met een ruk het hoofd naar rechts en weer kijken. Dan op een manier zoals alleen een soldaat dat kan zich omdraaien. Stok omhoog en daarna in een perfecte hoek van 90 graden naar links zodat het verkeer linksaf kan slaan. Ook als de ene de ander komt aflossen gaat dit op een manier alsof er een wisseling van de wacht plaats vindt, inclusief salueren.



Dat de verkeersregelaars niet altijd een heel spannend beroep hebben is te zien op dit kruispunt in Kaeson. Een van de weinige mannelijke verkeersregelaars heeft niks te doen omdat er simpelweg niet of nauwelijks verkeer is. Hij staat er ook een stuk nonchalanter bij dan zijn vrouwelijke collega’s.



Op de hoogste heuvel in Kaeson staat wederom een groot bronzen beeld van Kim Il Sung die tevreden over de tweede stad van Noord Korea uitkijkt.



Uitzicht over Kaeson dat nauwelijks flatgebouwen kent en voornamelijk uit laagbouw bestaat. Een schril contrast met het grauwe Pyongyang.



En nog een afbeelding van het strijdbare Noord Koreaanse volk. Tijdens mijn verblijf daar heb ik de indruk gekregen dat het een zeer trots volkje is dat zich staande weet te houden tegenover de grote boze VS. Jammer alleen dat ze dat op zodanige manier doen dat er van voor ons doodnormale zaken als supermarkten, internet en vrijheid geen sprake is.

En nog een paar, de meest interessante heb ik nu wel gehad.



Op Noord Koreaans gebied staat de barak waar ooit de wapenstilstand is ondertekend. Dit is het Engelstalige exemplaar, al aardig door de tand des tijds aangetast. Officieel zijn de twee landen dus nog steeds in staat van oorlog. Op een andere tafel ligt de Koreaanse versie. De Engelse versie is vergezeld van een versleten VN vlag. Naast de Koreaanse versie staat een gloednieuwe Noord Koreaanse vlag.



Met een oude Tupolev van Air Koryo werden we van Beijing naar Pyongyang gevlogen. Ik ben niet bang om te vliegen maar voelde me in dit vliegtuig niet op mijn gemak. Grappig genoeg was de vlucht zelf comfortabeler dan de vlucht van Amsterdam naar Beijing waar we op het laatst toch wat turbulentie hadden. Maar dat heeft natuurlijk niks met het vliegtuig te maken. Na de landing werden de remmen met behulp van water gekoeld.



Direct na aankomst werden we naar het circus gedirigeerd. Echter geen dieren, alleen acrobaten en clowns. Al met al best indrukwekkend en ook leuk om te zien hoe het publiek zich bijzonder goed vermaakte. Op de achtergrond worden tijdens de voorstelling afbeeldingen getoond van natuurtaferelen en het nationale symbool, maar ook van de militaire macht van het leger zoals hier te zien is. Let wel, de zaal zat vol met kinderen.



En dan het oorlogsmuseum. Vol met ‘bewijsstukken’ dat de VS de Koreaanse oorlog begonnen is, en niet Noord Korea. De kelder staat vol met neergeschoten en in beslaggenomen VS oorlogstuig. Verder wordt verhaald over de heldendaden van Kim Il Sung en is op de bovenste verdieping een gigantisch panorama te zien van een veldslag. De verschillende hallen in het museum hebben namen als “Hall showing the Captured Weapons and Defeat of the U.S. Imperialist Aggressors’ en “Hall showing the U.S. Imperialist Aggressors’ Atrocities”.



In de jaren zestig vond een incident plaats met een onderzoeksvaartuig van de VS dat eigenlijk een spionagevaartuig was. De GER 2 alias de Pueblo werd gevangen genomen, waarbij een VS marinier om het leven kwam. De bemanning werd maandenlang vastgehouden totdat de VS officieel excuses maakte. Op de boot werden we rondgeleid en konden we met eigen ogen de machinegeweren, afluisterapparatuur, en granaatinslagen zien. Al met al was het inderdaad een VS spionageschip, maar wordt het door de Noord Koreanen allemaal wel heel erg opgeblazen.



In het geboortehuis van Kim Il Sung zijn deze drie potten te zien. Naar eigen zeggen zijn dit de originele potten die door zijn moeder zijn aangeschaft. De pot rechts is gedeukt, maar ja, je hebt niet veel keus als je een arm boerengezin bent (aldus de overlevering).



Uitzicht op het sluizengedeelte van de West Sea Barrage. Er werd een video vertoond over de totstandkoming van het project. Het nationalisme spatte van het scherm, evenals de verheerlijking van Kim Il Sung die met eigen hand de locatie van de dijk zou hebben bepaald.



Op deze boot in de Taedong rivier aten we een Koreaanse barbecue. Erg lekker. Van de kant werden we gadegeslagen door Noord Koreanen die gezellig met z’n allen zaten te picknicken, dansen en zingen. Enig gevoel van schaamte kon ik niet onderdrukken.



In ieder treinstel van de metro hangen de portretten van de beide Kim’s.



Zomaar een straattafereel. De dames dragen veelal traditionele klederdracht (de felgekleurde jurkjes). Overigens waren de beide dames die ons vergezelden meestal gewoon in behoorlijk Westers aandoende jurkjes en mantelpakjes gekleed.



Uitzicht op het hotel in Pyongyang vanaf de Juche toren. Te zien is dat het hotel op een eiland in de Taedong rivier staat.



Nog een uitzicht vanaf de Juche toren.



En nog een Juche toren uitzicht. Pyongyang is best een grote stad, er wonen een paar miljoen mensen.



Uitzicht vanaf een graftombe van een koning gelegen op een heuvel.



De bus waar we het hele land mee doorkruist hebben. Eigendom van het “Korean International Tourism Corporation”.



Een van de lunches vond plaats op een fish farm. Ik ben geen visliefhebber, maar de vis en alles er omheen dat we daar te eten kregen was erg lekker. Sowieso is het eten in Noord Korea, voor buitenlanders tenminste, prima. Hoewel na een tijdje een lekkere pizza of zelfs een Big Mac toch wel verleidelijk worden.

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 01:26 schreef Kopstoot het volgende:
Prachtig, nu weet ik dat ik nog maar wat extra ga sparen, en toch ernstig twijfel aan 't nut van een auto voor me, als ik ook op "vakantie" naar dit soort oorden kan.

Prachtig!

Ook al is alles strak geregisseerd en weet je dat je niet alles te zien krijgt, daar merk je eigenlijk niet zoveel van omdat je de hele dag bezig bent. Je hebt simpelweg geen tijd om daarover na te denken. Je zult er dus geen spijt van krijgen. Plak er meteen een paar extra dagen/weken China aan vast. Ga wel in een prettig deel van het jaar, dus niet in hartje winter of in de regentijd, of je moet dat leuk vinden natuurlijk...

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 00:26 schreef gday het volgende:
k_man/anarchitect, jullie hebben ongetwijfeld kimchi gegeten. Hoe vonden jullie dat smaken?

Moet je me even helpen, hoe ziet dat er uit? Is dat dat scherpe spul?

quote:

Op donderdag 17 november 2005 23:19 schreef gday het volgende:
En heb je je ook in op de hotelkamer koest gehouden over het land?

The walls have ears....

Na een paar dagen van alles en nog wat gezien te hebben waarbij alles een overduidelijk Kim Il Sung stempel had liepen we in het natuurhistorisch museum rond. Daar zie je dingen als de eerste vuursteen en zo. Een van de reisgenoten vond het allemaal zeer interessant en liep druk foto's te nemen. Dat mocht eigenlijk niet en dus greep de gids van het museum zelf op een gegeven moment heel beleefd in.

Daarop werd de reisgenoot oprecht boos en zei, in het Engels (en dat spreken al die gidsen daar prima) ongeveer zoiets als dit "Alles dat gaat over Kim Il Sung en over hoe goed hij wel niet is, *daar* mogen we wel foto's van nemen, maar als het *echt* interessant wordt mag het niet!". Hij legde erg duidelijk de nadruk op "echt".

Gevolg was een doodse stilte: niemand van de groep durfde iets te zeggen en zag in gedachten alle speciale uitstapjes van de komende dagen als sneeuw voor de zon verdwijnen. De gids van het museum stond met haar mond vol tanden. De overige gidsen stonden buiten mijn gezichtsveld. Wie de stilte brak weet ik niet meer, maar iemand riep in het Nederlands iets als "En bedankt, he!" waarop op een of andere manier de gids weer verder begon te praten. Verder niks gemerkt in de zin van dat het programma werd versobert of zo, en de betreffende reisgenoot is er nog vaak mee gepest.

quote:

Op maandag 21 november 2005 02:01 schreef kikoooooo het volgende:
Noord-Korea, een land wat mij ook fascineerd! Ik wil er ook ooit nog wel eens naartoe

Dat hotel waar jullie het over hadden hč, wat is daarmee gebeurt dat je die eigenlijk niet mag zien? En mag je serieus niet zonder begeleiding je hotelkamer verlaten? En word je serieus afgeluisterd in je hotelkamer?

Een anecdote hierover, beetje lang. Na de overnachting in het hotel aan het Sijung meer zouden we de halve dag gaan wandelen. Ik en nog twee reisgenoten hadden daar geen zin in en mochten in het hotel blijven. Zonder begeleiding.

Eerst beetje rondgelopen op het terrein, maar dat was al snel saai. Aan de receptioniste zo goed en zo kwaad als dat kon gevraagd of we wat verder mochten lopen. Dat mocht. Wij over de vrij lange en van het zicht van het hotel onttrokken oprijlaan gelopen. Bij de ingang staat een huisje, maar verder niemand te zien. In de verte zien we de kustlijn. Ja, daar willen we naartoe.

Dus we lopen de weg op. Tussen de zee en ons ligt een klein dorpje met nogal wat bedrijvigheid. Hup, door de lage bebossing er naartoe. Mensen zien ons en dan volgt het overbekende heen en weer gezwaai en geglimlach. Een oude vrouw neemt ons mee het dorp binnen. Het lijkt erop dat we een huis/krot mee binnengenomen worden, maar daar maakt een nors kijkende ongeveer 16 jaar oud jochie in soldatenuniform met geweer een einde aan. We mogen niet verder. Een collega met wat meer onderscheidingen lijkt met de vrouw te overleggen. Ondertussen staan wij buiten, midden in het dorp een beetje rond te kijken. Na een minuut of vijf hebben we het gezien en slenteren we weer richting weg. Vreemd genoeg worden we niet tegengehouden of zo.

We besluiten de weg verder af te lopen omdat op een kaart staat aangegeven dat er een "resort" iets verderop moet liggen. Lopend worden we voortdurend ingehaald door mensen op de fiets en op oude vrachtwagens. Iedereen nieuwsgierig en verbaasd naar ons kijkend. Sommige fietsers die ons van achter inhalen blijven in het voorbijrijden naar ons kijken, en hadden daarom moeite om op de weg te blijven. Blijkbaar iets heel bijzonders, van die lange blanken op de weg.

En ja hoor, een kilometer of 2 verder is het resort. Nou ja, meer een bunkerachtig iets, op de top van de duinen. En hoera, we kunnen het strand op. Er staat een bord, met Koraanse tekst, dus we kunnen het niet lezen. We lopen wat over het strand en zien ondertussen mensen in het resort achter de ramen naar ons gluren. Even een plaatje schieten, en we lopen weer terug. We passeren weer het bord, en op de achterkant staat "Halt". Hebben we zojuist met veel geluk een mijnenveld of zo getrotseerd of zo?

Een van de twee anderen komt op het idee om in het resort wat te gaan drinken. Er is zowaar personeel: 2 dames. Het enige wat we kunnen bestellen is koffie of thee. Nou ja, koffie dan maar. Hup opdrinken, en weer terug. Weer via dezelfde weg terug naar het hotel, en weer veel bekijks natuurlijk. Trouwens ook van soldaten die eigenlijk altijd wel op een van de overvolle vrachtauto's te vinden zijn. Terug bij het hotel gekomen wachten we op de anderen.

Later worden we door onze reisbegeleider gevraagd of we dit liever niet nog een keer willen doen. Maar verder ook helemaal niets gemerkt van ingeperkte vrijheden of zo. Dus met bewegingsvrijheid zit het wel goed daar

quote:

Op zondag 20 november 2005 17:45 schreef k_man het volgende:
Nee, je mag niet gaan en staan waar je wilt. Je wordt met een busje vervoerd van de ene bezienswaardigheid naar de andere. Daar mag je dan rondkijken en wat foto's maken, waarna het weer naar de volgende attractie gaat.

Het programma is vast inderdaad, alhoewel de gids ons probeerde wijs te maken dat we door zijn geregel het mausoleum mochten bezoeken en dat dat heel speciaal was en zo (yeah, right). Het viel me nog best mee met de bewegingsvrijheid. Onze gids werd gek van het zooitje Nederlands ongeregeld. Al op het vliegveld had hij moeite ons bij elkaar te krijgen. Toen we op het grote plein met de universiteitsbibliotheek aankwamen, best een groot plein, stapten we uit de bus. Waar een groep Jappaners orderlijk in rijen van twee achter de gids aanlopen, verspreidden wij Nederlanders zich als een fragmentatiebom over het plein. De twee hulpgidsjes werden er door de hoofdgids op uit gestuurd om te voorkomen dat we al te ver gingen.

Dit is eigenlijk de hele reis zo gegaan. In het begin bespeurde ik enige paniek, maar na een tijdje leek hij de hoop opgegeven te hebben. We hebben hem op zijn verzoek wat Nederlandse woordjes geleerd: "Hierkomen" en "opschieten" waren geloof ik zijn favoriet. Die gebruikte hij af en toe als het echt serieus de bedoeling was dat we bij elkaar bleven. In het oorlogsmuseum maakten we het te bont, dat is eigenlijk de enige keer dat hij serieus not amused was. Gelukkig had iedereen dat door en bleef de schade beperkt tot een laatste waarschuwing.

Regelmatig mochten we ook bij "attracties" vrij rondlopen. In het stadspark bijvoorbeeld (die met die draaimolen). De gids bleef achter met zijn clubje, en wij konden dan toch behoorlijk vrij rondlopen. Contact met de bevolking in de vorm van met ze praten deed je niet, om ze niet in de problemen te brengen. Maar als we hadden gewild had het zo gekund. Of we hadden ze iets kunnen geven of zo. Geen probleem. Niet gedaan natuurlijk. Want wie weet wat er "under cover" allemaal nog met je meeloopt.

De laatste avond ging de gids zwaar aan de alcohol. Tijdens het eten in het favoriete duck restaurant van PyongYang begon hij een drinkwedstrijdje met de Nederlandse reisbegeleider. Nederland won zal ik maar zeggen. De gids-in-opleiding deed ook mee, maar die is tijdens de busrit terug naar het hotel over haar nek gegaan. De gids ging luid zingend over de microfoon lallend te keer. Geweldig hoe hij transformeerde van starre odehandhaver in een mens. Al met al best een toffe peer met een apart gevoel voor humor. Ben benieuwd hoe het met hem gaat. En hoe het met hem zal gaan mocht daar ooit de boel nog eens goed in elkaar storten. Zo'n baan als gids lijkt me toch een luizenbaantje, zeker als je kijkt naar de E100+ tip die hij kreeg.

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 21:27 schreef gday het volgende:
Ik weet niet of ik dat zou durven. Wel een mooie ervaring, of niet?

Achteraf gewoon een domme actie natuurlijk, maar op dat moment liep het gewoon zo. Vergeet ik in ieder geval nooit meer. Ik zou het alleen niet aanraden om iets dergelijks te doen. Heb je pech met je gids, wordt je reisschema misschien een stuk soberder.

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 21:34 schreef anarchitect het volgende:
Het programma is vast inderdaad, alhoewel de gids ons probeerde wijs te maken dat we door zijn geregel het mausoleum mochten bezoeken en dat dat heel speciaal was en zo (yeah, right).

Je kunt wel een beetje invoedl hebben op het programma. Bij ons legden de gidsen op de eerste avond het programma uit en vroegen toen of wij nog wensen hadden. Toen ben ik dus begonnen over 'the big pyramid building'.

quote:

Tijdens het eten in het favoriete duck restaurant van PyongYang begon hij een drinkwedstrijdje met de Nederlandse reisbegeleider.

Daar zijn wij ook geweest. Het Engels van onze ene gids was qua uitspraak niet altijd even zuiver. Dus wij vroegen ons af, wat zégt ze nou toch? Duck? Dog?

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 14:19 schreef gday het volgende:

[..]

Dat is dat spul, gemaakt van Chinese kool en radijs enzo. Wellicht is het voor de gemiddelde westerling wel scherp ja.

[afbeelding]

Een béétje scherp?

Man, het brandt gaten door je hele spijsverteringsstelsel!

Nee. Je proeft ook niks. Het is zo alleroverheersend scherp dat er verder niks van smaak doordringt.

quote:

Op woensdag 23 november 2005 14:49 schreef Arvid het volgende:
K-man en anarchitect zijn jullie met vrienden heen gegaan of in je eentje gemerged met vreemden om in een groep te reizen (anders is het idd belachelijk duur)?

Ik ben in mijn eentje meegeweest met een 'groepsreis'. De 'groep' bestond echter uit slechts twee andere personen.

Ja, dat kan. En als je even het topic leest weet je bij welke organisaties je terecht kunt.

quote:

Op woensdag 23 november 2005 14:49 schreef Arvid het volgende:
Ik volg N-Korea al jaren op de voet en wil er heel graag heen. Tevens wat reizen in China, lijkt me machtig mooi.

K-man en anarchitect zijn jullie met vrienden heen gegaan of in je eentje gemerged met vreemden om in een groep te reizen (anders is het idd belachelijk duur)?
Ik wil ook een reisje plannen naar dat land maar niemand in mijn omgeving wil/kan mee.

Gewoon met KoningAap's versie van massatoerisme: 17 man + 1 begeleider, ik kende verder niemand. Erg gezellige groep gehad, maar dan nog is het redelijk aan de prijs (zie site KoningAap).

Die begeleider had trouwens de tijd van zijn leven: in NK hoefde hij niks te doen. In China wel. We landden 6 uur te laat dus moest hij ons eerst met de zweep de taxibus injagen, droppen bij het hotel en dan letterlijk het op een lopen zetten om nog op tijd met onze paspoorten in de hand het visum voor NK te regelen.

Een paar reisgenoten waren al in China. Een paar anderen bleven nog wat langer na terugkomst uit NK.

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 23:23 schreef gday het volgende:

Hehe, nou ja, ik ben half indisch en ik ben dus wel wat gewend van m'n (groot)moeders kookkunsten. Maar het zou me niet verbazen als ik het ook pittig zal vinden inderdaad.

Maar vond je het lekker?

Al het eten was daar lekker, gewoon genant lekker gezien de dingen die de rest van de mensen daar te eten krigt. Maar dit spul moest je echt met mate eten. Alleen dat groene wat op de foto erbij staat herken ik niet.

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 21:58 schreef k_man het volgende:

Daar zijn wij ook geweest. Het Engels van onze ene gids was qua uitspraak niet altijd even zuiver. Dus wij vroegen ons af, wat zégt ze nou toch? Duck? Dog?

De gidsen vertelden ons dat ze in Noord Korea, in tegenstelling tot Zuid Korea, geen hond eten. Vond ik wel verrassend, en geruststellend.

quote:

Op woensdag 23 november 2005 17:43 schreef Arvid het volgende:
Haha.
Maar ik kan er dus wel heen als niemand die ik ken meewil, gewoon opgeven bij een N-Korea travel broker? Ik ga wel liever in een groep, in m'n eentje vind ik maar niks en bovendien is groepsreis goedkoper.

Ben benieuwd of KoningAap nog steeds met Air Koryo gaan nu ze in Nederland (of was het Belgie of Europa of zo) op de zwarte lijst staan.

quote:

Op donderdag 24 november 2005 13:13 schreef anarchitect het volgende:
De gidsen vertelden ons dat ze in Noord Korea, in tegenstelling tot Zuid Korea, geen hond eten. Vond ik wel verrassend, en geruststellend.

Volgens mij vreten ze alles wat ze te pakken kunnen krijgen.

quote:

Op donderdag 24 november 2005 12:51 schreef anarchitect het volgende:
droppen bij het hotel en dan letterlijk het op een lopen zetten om nog op tijd met onze paspoorten in de hand het visum voor NK te regelen.

Je bent niet zelf bij de ambassade geweest voor het visum? Jammer, dat was best leuk om mee te maken.

quote:

Op donderdag 24 november 2005 17:49 schreef k_man het volgende:

[..]

Volgens mij vreten ze alles wat ze te pakken kunnen krijgen.

Heb wel een paar honden gezien, gewoon los. Verder eigenlijk in het hele land verdacht weinig dieren. Veel natuur, maar weinig dieren behalve de behoorlijk magere koeien en zo. Vogels nauwelijks gezien of gehoord.

quote:

Op donderdag 24 november 2005 18:44 schreef gday het volgende:

[..]

Vertel.

De ambassade ligt (jawel!) in de ambassadewijk van Beijing. Daar kom je als toerist anders niet zo snel. Brede, groene lanen met grote villa's en op zo ongeveer elke straathoek en voor elk pand een militaire post.

In één van die villa's betreed je een sober verlichte hal met een lange balie en zo'n typisch schilderij van een berglandschap. Daar vul je een formulier in en vervolgens moet je wachten. Een half uurtje.

Dan komt men terug met een blauw, dubbelgevouwen A5-je met wat onbegrijpelijke tekens en een leeg vakje. Met een potje plaksel - zo'n klein potje met een kwastje aan het dopje, zoals je nog kent van de kleuterschool - moet je dan zelf je foto op netjes op het vakje plakken.

Er komt nog een stempel op en dat is 'm dan: je visum voor Noord-Korea!

[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 24-11-2005 21:35:49 ]

quote:

Op donderdag 24 november 2005 22:37 schreef gday het volgende:

[..]

Wel jammer dat die niet in je paspoort komt. Mag je dat visum wel houden, of moet je die inleveren bij het verlaten van Noord-Korea?

Hij wordt ingenomen als je het land verlaat. Reisgenoten wilden er een kopietje van maken, maar dat mocht niet van de gidsen. Ik heb er nog wel een foto van.

Even gekoekeld;

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 00:11 schreef MoChe het volgende:
hehe qewl zou zoon stempeltje dolgraag in mun paspoort willen hebben en dan naar amerika gaan

Je krijgt geen stempel in je paspoort.

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 01:30 schreef marckvandijk het volgende:

[..]

dat ben jij toch niet mag ik hopen?

Zou ik er dan met koekel naar hebben moeten zoeken?

Google?

Ken ik niet. Is dat nieuw?

Koekel