quote:
Op zaterdag 25 september 2004 11:14 schreef Zander het volgende:
Het begint allemaal een beetje Lady Di-achtige proporties aan te nemen. Helaas komt daar ook een hoop schijnheiligheid bij kijken, van mensen die Hazes 'ineens' toch ook wel erg goed vonden en zo.
In het kader van de schijnheiligheid plaats ik hier dan maar m'n stukje voor
het grote frontpage Hazes dossier:
Negen maanden fanIk ben geen grote fan van Hazes. Ik zou nooit een cd van hem kopen, zelfs niet downloaden. Maar toch had ik een zwak voor hem. Noem het vals sentiment, maar als Amsterdammer had ik soms het gevoel dat ik hem begreep. Wat meehielp is natuurlijk de jarenlange hersenspoeling in m’n jeugd, pa en ma konden er geen genoeg van krijgen! En als ik wel eens (oude) liveopnames zag viel het me toch elke keer weer op hoe goed de man kon zijn.
Maar ondanks dat ik geen grote fan was heb ik toch m’n grote Hazes-moment gehad. Het is denk ik zo’n 10 jaar geleden en ik zat net in militaire dienst in het kleine maar pittoreske gehucht Eefde. En wat doe je in moeilijke tijden, je zoekt naar een kroeg. Nu zijn de kroegen in Eefde op 1 hand te tellen, maar bij de eerste waar ik naar binnen ging schalde Andre Hazes me tegemoet en ik dacht: “Dit is ‘m, dit wordt m’n kroeg!”. En dat werd het het. Maandenlang zat ik er een paar avonden per week aan de bar en draaide de bardame het laatste uur Hazes-repertoire. Negen maanden lang was ik fan van Hazes.
Een vriend van me zei het treffend, toen ik hem vertelde van Hazes’ dood: ”Hij KAN niet dood zijn, hij hoort er gewoon te zijn”. En dat klopt. Hoewel de persoon Hazes er niet meer is, is er nog wel z’n grote en bekende oeuvre zodat het icoon, het karakter of desnoods de karikatuur Hazes blijft voortbestaan.
Hij is dood, maar meegalmen zullen we, tot in de lengte ten dagen…