Beïnvloeden de media selectief ons werkelijkheidsbeeld?

quote:

Op vrijdag 28 mei 2004 01:42 schreef sjun het volgende:

[..]

Kay van der Linde had inderdaad moeten weten dat Fortuyn met de linkse Telegraaf in gesprek was en dat deze krant uit was op een rel om te kunnen scoren. Dit kostte Leefbaar Nederland haar positie. Ik vermoed dt de club met Fortuyn de PvdA en de VVD voorbijgestreefd was.

Ik vond het interview niet onaardig. Ik klaag over de Ankeiler en de kop.

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 00:43 schreef Teerwater het volgende:
Dus lieve ‘rechtse’ mensen: stop met fokken en wordt journalist. Meer kan ik er toch echt niet van maken. Je kunt een journalist niet verwijten dat hij/zij links of recht is. Als er te kort 'rechtse' journalisten zijn, lijkt het me zaak van 'rechts' om het in evenwicht te krijgen. Succes mensen! En niet gelijk in die slachtofferrol kruipen. Nee, initiatief tonen! Richt maar een tijdschift op. Druk een krant. Creëer een nieuwe omroep. Mijn zege heb je. Als die initiatiever er in de 'rechtse' hoek niet zijn, schuif dat dan niet op 'links' af. Eigen verantwoording mensen. Eigen verantwoording.

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 01:35 schreef Hayek het volgende:

[..]

blabla

als journalist hoor je objectief te zijn en als je dat niet kunt moet je geen journalist worden..

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 12:16 schreef SCH het volgende:

[..]

helemaal mee eens - maar jij bent zelf degene die ervanuit gaat dat als een journalist links stemt, hij ook op een linkse manier zijn werk zal doen.

quote:

De man was slim genoeg om niet vlak voor de verkiezingen de huilie te gaan uithangen. Dat scoort natuurlijk niet als je nog een land te winnen hebt. Daarna kreeg hij geen kans meer om nog wat recht te zetten. Mensen ls Thom de Graaf hebben door schade en en schande geleerd dat de huilie uithangen slechts werkt als je niet langer serieus genomen wilt worden, als ze het al leren. Zo is de Graaf niet meer los te denken van de bevoogdende Anne Frank recitatie.

Fortuyn reageerde dus slim tegen de verwachtingen in door te vertellen dat hi zo'n prettig gesprek gehad had. De man kwam door die houding bijzonder goed voor de dag bij het electoraat en hetgeen bedoeld was om de man politiek uit te schakelen maakte hem bij sommigen tot held.
(...)
Van der Linde ook niet. Die man was slechts een spindocter en ook slim genoeg om te voorspellen dat de rol van zieligerd stemmenverlies zou opleveren vandaar zijn advies voor een opvallende reactie.

quote:

Verkiezingen - Kay van der Linde: 'Ruzie Fortuyn met de media was strategie';

Van onze verslaggever

DEN HAAG - De ruzies tussen Pim Fortuyn en journalisten werden door de vermoorde politicus expres opgezocht.

Dit zei gisteravond Kay van der Linde, voormalig campagnebegeleider van Fortuyn toen deze nog voorman was van Leefbaar Nederland. Van der Linde refereerde tijdens de verkiezingsavond bij de NOS aan de vele keren dat Fortuyn uitviel tegen journalisten. Af en toe wees hij ze zelfs de deur. Journaal-verslaggeefster Van Scherrenburg werd door Fortuyn ooit toegevoegd: "Ach mevrouw, u bent een etter, ga lekker naar huis, koken!" Van der Linde: "Het is allemaal zo'n jaar geleden, ik kan het nu wel vertellen. Die ruzies van Pim waren onderdeel van een bewuste strategie. Die heb ik in Amerika geleerd. De kiezer ziet journalisten als onderdeel van de gevestigde orde." Fortuyn bleef aanvaringen met journalisten houden ten tijde van zijn eigen Lijst Pim Fortuyn die hij begon na zijn (gedwongen) vertrek bij Leefbaar Nederland. Van der Linde: "Pim werd behoorlijk aangepakt in het programma Barend Van Dorp. Daar hebben ze dagenlang boze e-mails, telefoontjes en brieven gekregen. Dat die arme professor Pim zo slecht was behandeld. Die ruzies werkten."

©Copyright 2003 BN/DeStem
BN/DeStem
January 23, 2003

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 12:21 schreef Koos Voos het volgende:

[..]

De praktijk mijn zoon, de praktijk .

quote:

Van Scherrenburg werd door Fortuyn ooit toegevoegd: "Ach mevrouw, u bent een etter, ga lekker naar huis, koken!"

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 12:21 schreef Koos Voos het volgende:

[..]

De praktijk mijn zoon, de praktijk .

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 03:19 schreef sjun het volgende:
Ik vind het heel aardig hoe je de daadwerkelijke karaktermoord die in de Volkskrant werd gepleegd door de kop en de ankeiler en vervolgens werd bijgevallen door nerveuze zittende politici die eindelijk een stok gevinden leken te hebben om de hond te slaan bij mij in de schoenen schuift.

quote:

Een pleidooi voor journalistieke onbevangenheid


Vrijdag 5 september organiseerde het CDA een symposium met als thema 'Botsende Belangen' Dit is de tekst die Journaal-hoofdredacteur Hans Laroes daar heeft uitgesproken.

Vorige week brak de dijk bij Wilnis door. De Volkskrant beschreef de reactie van een van de mensen die zijn huis uit moest. ,,Ik stond'', zei hij, ,,met mijn voeten al in het water. Maar toen ik de tv aanzette was er nog niets te zien terwijl, als er een ramp is, die toch altijd meteen op tv komt.''

Zelden zie je mediadominantie zo mooi, zo kort verwoord. Je kan weliswaar middenin het rivierwater staan in je woonkamer, als jouw ramp niet op tv is, besta je niet. De virtuele werkelijkheid van de televisie verdringt de werkelijkheid die je echt ziet, ruikt. En voelt, als je in het water staat.

Ik ben hier, realiseer ik me, in gezelschap van mensen die voelen dat ze al jaren in het water staan. Aan de overkant, de Eerste Kamer dus. En in Brussel, waar de Nederlandse werkelijkheid ingrijpender wordt gekneed dan wij in Den Haag willen toegeven. Maar in alle gevallen: waar zijn de media? Wanneer komen we op tv? Wanneer wordt ons bestaan mee gelegitimeerd door media-aandacht, en dan bij voorkeur door de tv? Weliswaar een plat, één-dimensionaal medium, verreweg simplificerend en alleen geïnteresseerd in, excusez-le-mot, het kontje van Wouter Bos, de Harry Potter-look van JPB en het beeld van onze, althans UW Jaap, die zo heerlijk kan glimmen naast Colin Powell…

En we zijn slechts uit op de vraag -wie heeft er gewonnen- maar toch… Televisie domineert, is de belangrijkste nieuwsbron voor een groot deel van de staatsburgers die samen Nederland maken. En, in tegenstelling tot kranten en radio, kijkers geloven ons alsof ieder woord dat wij uitspreken namens de Majesteit wordt gezegd. (U en ik weten wel beter, maar toch…)

Ik wil het hier kort hebben over drie zaken, die met elkaar samenhangen en niet exclusief, maar ook over de Eerste Kamer gaan:
* De rol van de media
* De vraag of media zich dienen te verantwoorden
* Trends die de media bedreigen

Journalisten willen graag meedoen en dus overschatten ze hun rol. Ze willen zo graag meedoen, dat ze de politieke spelers hier als hun lotgenoten zien, bewoners van dezelfde planeet. Ik heb er wel eens ruzie-discussie over gehad met Wouke van Scherrenburg, over de manier waarop je je hier manifesteert.

Ik ben niet zo op journalisten voor wie het ultieme doel is dat ze Ruud, of Wim, of Jan-Peter tegen de minister-president mogen zegen. Ik ben, mits met enige ironie uitgesproken, voor de term 'excellentie'.

Niet het serviele woord uit de zin die een van mijn voorvoorvoorgangers uitsprak tegen Joseph Luns, na een buitenlandse trip: excellentie, hoe was de reis…

Eigenwijsheid

Ik wil distantie, eigenwijsheid, waarneming, registratie en onafhankelijk oordeel in plaats van pseudo-vriendschap en opportunistisch onderling vertrouwen. Nix geen Nieuwspoort-codes: samen over van alles smoezen en dat niet verder vertellen.

Maak ze het leven zuur met echte verhalen en echte vragen. Wat moet een kijker denken van een journalist die net aan een kritisch interview met minister Jorritsma is begonnen als ze net nog met een glas witte wijn in de hand zo ongeveer aan de schouders van Annemarie hing? En Annemarie hing terug, dat weet u.

Afstand, professionele hardheid, respect en fairness gaan overigens samen.

Dat is waarschijnlijk ook de beste remedie tegen Alistair Campbell en zijn spindoctors, die ook hier hun web weven. Ik ben voor ont-spinnewebbisering van Den Haag (ook een woord dat niet bestaat) door afstand te scheppen en niet te doen alsof iedere persconferentie een zojuist geregelde samenzwering is tussen journalist, nieuwsbron en woordvoerder.

Simpel

Dat sluit de kijker namelijk uit. Daarvoor moet de journalistiek zich bezinnen op de grenzen van zijn eigen professionele authenticiteit. Het is / of lijkt / vrij simpel: hoor en wederhoor, respect, oprechte verbazing (geen vooringenomenheid), deskundigheid vooral. Vakmanschap dus in een weerbarstige praktijk.

Dat is overigens volstrekt iets anders dan dat politici, woordvoerders en journalisten elkaar voortaan als melaats zouden gaan zien. Het is niet meer dan een bezinning op de eigen rol en de overlappingen op elkaars terreinen wat beperken. Wij hoeven, hoe leuk het ook is, niet perse mee te regeren. Iedereen zou ook raar kijken als de scheidrechter in een voetbalwedstrijd plots de door hem gegeven penalty zelf in het doel zou komen schieten. Terug dus naar onafhankelijke posities.

Ik kan me wel vinden in de beschrijving die de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling vorig jaar hanteerde in een advies (aan staatssecretaris Ross) over de rol van de media: de media zijn de decorbouwers van het maatschappelijk debat, de maatschappelijke ontwikkelingen. Geen regisseurs, niet de agendabepalers (behoudens een enkele plotse uitzondering, als Margarita en Edwin zich melden in Der Stern en HP/De Tijd -en een tijdje NOVA's knuffeltjes zijn).

Wij steken niet de dijken door (al zou dat op een nieuwsarme zomerse dag af en toe wel aardig zijn); wij maken niet de rekenfouten van Schiphol. Wij maken niet ieder groot project (van Oosterscheldewerken tot Betuwelijn) twee keer zo duur (eigenlijk is, zo bezien, Nederland een tamelijk incompetent landje).

Ik mag het hier wel parafraseren -ik moet utenslotte een beetje uitdagen- het zijn niet wij who run this country…

Zonder betekenis

Wat niet betekent dat onze rol zonder betekenis is, dat ook weer niet. Wij creëren immers hypes, opwinding, pompen nieuws 24 uur rond, voegen interpretatie toe, jagen de super-PG's de departementen uit.

Toegespitst op de Eerste Kamer: doen wij in al die drukte te weinig aan u? U vindt van wel maar ik vind van niet. Nieuws wordt bepaald door datgene wat afwijkt en opvalt, vaak met een negatieve uitwerking. Het is het vliegtuig dat verongelukt dat onze aandacht trekt, niet al die andere die aankomen. Het is het wetsvoorstel dat sneuvelt dat onze aandacht trekt, niet het fijnzinnig debat waarmee de debaters elkaar feliciteren, maar dat de Hofvijver niet doet rimpelen en dat maximaal een novelle oplevert.

Toen ik hier werkte maakte ik de strijd van Adri Kaland met Ruud Lubbers mee. Dat trok aandacht, dat maakte nieuws. Dat waren mooie gevechten, met relevantie en een tikje spektakel: de Westkappelse Zeewering spleet namelijk niet zomaar voor de Messias uit het Torentje. Dat plaatste de Eerste Kamer tijdelijk op het podium waaromheen de camera's staan en de journalisten zitten.

Ik zou dus zeggen, als u aandacht zoekt: vreet me rauw, die jonge Zeeuw uit Kapelle-Biezelinge. Maar stel u ook de vraag: is media-aandacht nodig, voegt het iets toe aan uw werk, maakt het de debatten beter? Brengt het Uw herverkiezing dichterbij?

Of is de chambre de reflection gewoon zichzelf zonder de lampen en de camera's, de haast en de herrie? Een subvraag: hoe overleeft de Raad van State zonder al die mediale aandacht?

Misverstanden

Om misverstanden te vermijden bovendien: het is niet de taak van de journalistiek om legitimiteit en relevantie aan Uw werk te geven. Dat moet U zelf doen.

Het hartverscheurend mooie boek van Gerard van Westerloo ('Niet spreken met de bestuurder') kent U vast, hij beschrijft ook u immers; u vindt er aangrijpingspunten ter verandering, als u zou willen. Van Westerloo bedrijft overigens een jaloersmakende vorm van journalistiek. Wij, u en ik, zijn ondanks uw verheven positie in dit hoge college van staat, mieren in een mierenvolk: we rennen, we doen ons best, we zitten er middenin, we nemen scherp waar en zien onze directe omgeving. Van Westerloo kijkt van buiten naar de mierenhoop, heeft geen haast, ziet bewegingen en ontwikkelingen en rapporteert mede daardoor meer waarheid dan de bij elkaar opgetelde plakjes werkelijkheid die wij iedere dag opdienen.

Europa, daar doen wij, in tegenstelling tot de Senaat, te weinig aan. Dat willen we dit jaar opvallend veranderen, waarbij de uitbreiding van de EU belangrijker is dan de verkiezingen voor het parlement (is dat een kleine vloek in uw kerk?). Europa lijdt aan abstractie, dat wel, maar wij moeten daar intelligent mee om kunnen gaan en inzichtelijke tv maken.

Gehaktballenbesluit

Kort voor de zomer maakte Marga van Praag een reportage over het gehaktballenbesluit van Brussel. Sommigen kregen een bloedspuwing van deze simplificatie, maar in mijn ogen was de gehaktbal een middel om rol en betekenis van Brussel te verbeelden en zo een abstractie concreet te maken. Wij doen dat overigens niet voor u, die alles al weet, maar voor alle anderen. Ook hier geldt, by the way: Europa, nou ja, vooral het Europees Parlement, moet z'n eigen relevantie scheppen; daar zijn wij niet voor. En nog iets: Nederland is zo gepreoccupeerd met zichzelf dat het Europese debat nauwelijks iets voorstelt.

Ik noemde al het rapport van de RMO. Vooral belangrijk zijn de opmerkingen over legitimiteit van en verantwoording door de media, vooral omdat het daar grosso modo aan ontbreekt en journalisten snel in een kramp schieten als een debat lijkt te beginnen over hun producten en attitude, hun selectie.

Maar dat is te kortzichtig, om een veelheid aan redenen. Laten we de VS als voorbeeld nemen: daar verschrompelen, zeker als je op lange termijn kijkt, de massa's die tv-nieuws volgen. Ik weet niet exact hoe het komt, de kip en het ei eisen ook hier de hoofdrol op, maar er speelt veel tegelijkertijd.

Bijvoorbeeld: vertrutting, entertainisering (dat woord bestaat niet maar u snapt het vast) van het nieuws. Vroeger besteedden de networks 35 à 40 procent van hun tijd aan buitenland nieuws, nu nog maar een procent of acht, tenzij Bush ten oorlog trekt.

Paspoort

Er zijn veel Amerikanen die geen paspoort hebben. Er komen steeds meer Amerikanen die denken dat het buitenland niet bestaat, en de networks helpen daar bij. Ik vermoed dat men daar over een paar jaar constateert dat de aarde toch plat is en dat je ten oosten van New York en ten westen van LA in een diepe afgrond valt.

Belangrijk ook is dat nieuws niet meer wordt gemaakt door uitgeverijen die in nieuws doen en daarin hun raison d'etre vinden. De networks zijn nu marginale onderdelen van grote conglomeraten die denken in termen van shareholders value. Dat is een iets andere missie, toch (overigens, ook hier hebben de kranten er last van, las van de economie; de echte courantiers zijn niet meer in ons midden).

Wees dus, ondanks al onze fouten, een beetje zuinig op Hilversum. Laat ik het verfijnen: niet per se op onze bestuurders, maar op de programma's.

Ik kom terug op de lange termijn-ontwikkeling. Want bovenal belangrijk is dat het vertrouwen in de journalistiek daar, in de VS dus, ernstig is afgenomen. Ze doen maar, ze deugen niet, dat soort sentimenten. En dat gevoegd bij het niet geheel onterechte verwijt dat er, zoals het daar in een bestseller van een voormalig CBS-journalist is verwoord, sprake is van een flinke dosis liberal bias. Progressief getinte vertekening.

Ik zal een klein voorbeeldje geven, waaraan ook wij ons schuldig maken: erg rechtse clubs noemen wij meteen extreem-rechts; linkse clubs zelden extreem-links. En extreem heeft een zeer negatieve connotatie. We staan er niet eens bij stil. Pro-abortus demonstranten konden altijd op meer begrip rekenen dan hun tegenhangers. Een bos is meer waard dan een weg, een GroenLinks-stemmer slimmer dan een LPF-er. Ik chargeer en toch is het waar.

Eenvoudig succes

En om een eenvoudig succes hier te incasseren: DE journalistiek zag weinig in Van Agt, DE journalistiek zag weinig in het CDA. En natuurlijk, u wordt wel weer een keer een kleinere partij bij komende verkiezingen, maar dat doet er nu even niet toe.

Ik bepleit dus niet dat het omdraaien van alle waarden opdat wij plots met terugwerkende kracht van u gaan houden; het gaat om een vorm van journalistieke onbevangenheid die iedere nieuwsbron, iedere gebeurtenis, op gelijkwaardige wijze behandelt.

Media zijn zeker voor gewone lezers en kijkers onbereikbaar: wij waren al callcentra voordat ze werden uitgevonden. Callcentra, U kent ze wel. Ik kan tegenwoordig m'n eigen bank om de hoek niet meer bellen, maar kom via voorkeuzetoetsen en anonieme computers (die voornamelijk in India staan) vooral nergens terecht. Zo gedragen de media zich al jaren.

Toch groeit het inzicht dat bereikbaarheid, maar vooral discussie en verantwoording, belangrijk zijn bij het behoud van legitimiteit, van vertrouwen. Als je, net zoals wij, je best doet -met alle fouten die erbij horen- waarom zou je dan bang zijn voor uitleg, verantwoording, voor debat?

Ik ben zeer voor de gedachte die achter het RMO-advies zit: laat de media in debat gaan. Laat er een universitair mediawatch-instituut komen (want wat de wetenschap doet om ons te volgen is beperkt en van beperkte kwaliteit), laat er een jaarlijks debat zijn. Maar vooral, maak verantwoording een integraal onderdeel van je denken en handelen.

De vijfde macht

Wij zijn, inderdaad, een macht in onszelf, de vijfde, de zesde, het maak me niet uit. Bij macht hoort verantwoording en aangezien wij niet gekozen worden, moeten we hanteerbare alternatieven ontwikkelen. Het is ingewikkeld, want DE journalistiek bestaat niet en ik ben werkelijk niet verantwoordelijk voor de keuze die de NRC maakt, de Telegraaf of Hart van Nederland, maar laten we onze attitude veranderen.

De ombudsmannen van de Gelderlander en Volkskrant zijn er een voorbeeld van. Wij proberen sinds 15 mei een debat te organiseren via onze eigen website. Daar staan onze beleidsnota's (voor intern gebruik geschreven maar waarom zou niet iedereen ze mogen lezen?) Maar er is vooral via het gastenboek discussie over onze keuzes en wij proberen 2 à 3 keer in de week uitleg te geven, fouten te constateren, te antwoorden.

Het gastenboek wordt op dit moment een tikje gedomineerd door de harde Puinhopen-van-Paars-kern, maar dat doet er nu even niet toe. (al heeft het ook iets schattigs: presentatoren die rode kleren dragen worden daar beschouwd als het ultieme bewijs van de linkse-samenzwering waarvan de media deel zijn; gek dat dat nooit gezegd wordt als iemand een blauwe of groene das aan doet).

Kijkt u er eens rond: www.nosjournaal.nl. Het is een van de mogelijkheden die wij hebben. Ik ben ervan overtuigd dat het helpt, maar meer nog ben ik ervan overtuigd dat het moet, zeker bij een publieke organisatie als de onze.

Over openheid gesproken, ik had het al over Gerard van Westerloo en z'n verhaal over de Senaat. Troost u: hij gaat ons in de komende weken ook volgen. Wij zijn zo open dat het straks, na publicatie, vast pijn gaat doen…

Gastenboek

Het gastenboek op de website, ik kom bij m'n derde thema, toont nog iets aan: de woede bij een behoorlijke groep mensen. Hun angst, hun wantrouwen tegenover het establishment, de instituties, waar de grote nieuwsorganisaties ook toe horen.

De maatschappelijk teleurgestelden heten ze in onze onderzoeken. Mensen die weinig meer met ons op hebben. Die niet stemmen. Of tegenstemmen, dat is een beter begrip. Ze zijn bang of boos op de thema's veiligheid, integratie en hebben niets met de kinderen en de thema's van de jaren zestig. En ze vonden geen stem, bij u, bij ons, totdat Fortuyn kwam, de man uit het twintigste eeuwse Hamelen.

We moeten die ontwikkelingen niet onderschatten, never. Ik acht het nog steeds goed mogelijk dat er een soort van non-participatie-getto's ontstaan, van mensen die zich terugtrekken achter de muren van hun eigen opvattingen, niet meer open voor wat wij, en u brengen. Niet meer van plan om zich als redelijk geïnformeerd staatsburger te gedragen: in splendid-isolation. Dat is overigens helemaal niet in tegenspraak met het wat rooskleurig rapport van het SCP, van gisteren. Voor ons, voor het Journaal, zijn twee data van grote betekenis: 11 september en 6 mei. (U herkent ze zonder bijpassend jaartal). De Twin Towers dus en de moord op Fortuyn.

Beide gebeurtenissen hebben, vanuit het journalistiek perspectief, iets met elkaar gemeen: ze brachten ons tot het inzicht dat we onvoldoende diep inzicht hadden in belangwekkende ontwikkelingen. Op internationaal gebied werden we geschokt door de diepe haat tegen het Westen, terwijl wij ons af en toe, licht protesterend, toch vooral koesterden in de welvaart onder de Pax Americana.

En Nederland bleek niet het rustige, keurig aangeharkte, bijna voltooide paradijs in de Rijndelta van The Economist.

Veenbrand in de polder

Wij moeten die sfeer, die ontwikkelingen, overigens niet wegredeneren, nu er weer een regulier kabinet is. Ik zie in Den Haag uiteindelijk weinig ontvankelijkheid voor wat ik de Veenbrand in de Polder noem. Het is geen incident, we kunnen niet rustig gaan slapen. (tussen haakjes: ik maak me zorgen over de debatcultuur in Nederland of meer: het ontbreken daarvan. Ik heb de indruk dat er weinig gediscussieerd wordt, maar dat men harde oordelen vanuit de loopgraven naar de andere kant schiet.)

Ik weet niet alle antwoorden op alle vragen, maar vind wel dat we de antwoorden moeten zoeken en je vindt niets als je de problemen eerst onder het tapijt veegt.

Ik probeer op een aantal verschillende manieren een iets andere aanpak te organiseren bij het Journaal:

- Door kennis en begrip voor de terreinen waar wij geen greep op hadden te versterken. Twee illustraties in al hun beperktheid: we hebben sinds kort een correspondent in Cairo, en een in Rotterdam. A tale of two cities. In Cairo (een infrastructureel en intellectueel knooppunt) om meer greep te krijgen op de gedachten in de wereld van de islam (als ik het heel kort door de bocht mag zeggen); in Rotterdam omdat daar de leefbaren meeregeren, omdat daar de grote stads-problemen op de meest ruwe wijze samenkomen, om te bezien of de bestuurders de afhakers nog een beetje mee kunnen krijgen. Dat is een belangrijk experiment.

- Journalisten moeten zich realiseren dat ze, net als u, een old boys network vormen. Ik bedoel niet dat er een samenzwering gaande is, maar dat journalisten over het algemeen gezien een gemeenschappelijke achtergrond hebben. We wonen in vergelijkbare voorsteden, hebben vergelijkbare opleidingen, lezen dezelfde boeken en hebben dezelfde helden. Daardoor ontstaat een eenvormige context van waaruit wij handelen. We dienen pluriformiteit in ons denken toe te laten. We moeten ons realiseren dat de belangrijke thema's die spelen ONS niet altijd existentieel raken; maar onze kijkers wel.

- Ook in Den Haag heeft het consequenties. Kort en goed komt het erop neer dat Haagse redacteuren een kwartslag moeten draaien. Niet met de neuzen naar het Binnenhof; dan zie je alleen de fontein. Niet iedere ruzie tussen fractieleiders heeft relevantie verder dan het Buitenhof.

- Ik wil vooral dat politieke redacties zich afvragen of de agenda van het politiek-bestuurlijke complex overeenkomst vertoont met de agenda van buiten Den Haag. Ook daarvoor is de afstand waar ik het al over had nodig.

We hebben het in ons beleidsplan van vorig jaar, 'Ten Aanval' geheten, een centraal thema gegeven: wij willen de staat en de straat weer verbinden. Dat is wel een tikje ambitieus hoor, we moeten ook een beetje om onszelf kunnen glimlachen zo af en toe, maar ik ben nogal van de missies, en de ambities.

Daar hoort enige bezonkenheid bij, enige saaiheid, soms loodzware ernst, maar ik wil graag het tegendeel zijn van het Veronica-gevoel: jong, snel, wild, hedonistisch en zonder geheugen. En daarvoor is vast veel begrip hier, met zoveel senatoren aanwezig. U kunt me overigens aan mijn uitspraken houden. Over vier jaar meld ik me weer hier, om me te verantwoorden.

Hans Laroes - hoofdredacteur NOS Journaal

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 15:27 schreef sizzler het volgende:

Net als de rest van de media mag het wat minder eenzijdig, minder gekleurd en meer academisch.

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 15:35 schreef Teerwater het volgende:
Als een meisje vermist is, is het redelijk verstandig om zoveel mogelijk details te vermelden. Dat vindt wel net zo makkelijk terug. Het is dus functioneel om te vertellen dat ze van Chinese afkomst is.

Maar nee, ook dat is weer een duidelijk voorbeeld van de 'gekleurde' NOS...

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 15:38 schreef Koos Voos het volgende:

[..]

Maar is het ook 'functioneel 'om te vertellen dat ze misbruikt is terwijl ze in beeld wordt gebracht ..

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 15:39 schreef SCH het volgende:

[..]

Nee, dat is schandalig.

Maar heeft volgens mij niks met de links/rechts discussie te maken.

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 15:44 schreef Koos Voos het volgende:

[..]

Zou de NOS ook op die wijze berichten als het om een autochtoon zou gaan.. NEE dus.
De NOS zet bewust een plaatje neer van een verkracht allochtoon meisje.. gekleurde linkse berichtgeving dus....

Groepsverkrachtingen door Marokkanen worden echt niet zo in beeld gebracht...

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 15:32 schreef SCH het volgende:

[..]

Dus niemand doet het goed in jouw ogen?

quote:

Voor de rest moet je niet vergeten dat het mensenwerk blijft - en dat het voor een groot publiek is, je kunt niet iedereen tevreden stellen.

quote:

Tegenaanval van Lubbers valt slecht

De harde kritiek van Ruud Lubbers op het integriteitsbureau van de VN valt slecht in New York. ,,Zeer onverstandig'', zegt een diplomaat. ,,Als je dit doet, lijkt het erop dat de race is gelopen'', zegt een ander.

Ruud Lubbers stuurde gisteren een brief aan alle 6000 medewerkers van zijn UNHCR, de VN-vluchtelingenorganisatie. Daarin veegt hij de vloer aan met het optreden van het integriteitsbureau van de VN, OIOS, dat een aanklacht van seksuele intimidatie door Lubbers onderzoekt. Het OIOS zou Lubbers niet goed hebben ingelicht. Wel werd de aanklacht naar de pers gelekt, sneert Lubbers. Het bureau zou ook zijn begonnen met 'een zoektocht om te zien of nog andere vrouwen een enigszins vergelijkbare ervaring met mij hadden opgedaan''.

Deze wetenschap zou erop kunnen wijzen dat Lubbers op de hoogte is gesteld van de stand van zaken. Mogelijk is zijn positie zo precair dat hij kiest voor de tegenaanval, met een brief aan zijn medewerkers.

Ruud Lubbers ontkent in de brief aan alle 6000 medewerkers van de UNHCR dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan seksuele intimidatie.

Over het gewraakte incident schrijft de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen dat hij de medewerkster die de aanklacht indiende, op 18 december vorig jaar aan het einde van 'een gemoedelijke vergadering vriendelijk en hartelijk' heeft uitgelaten.

,,Ik beschouwde dat, en dat doe ik nog altijd, als een vriendschappelijk gebaar. Ik geloof dat zij dit verkeerd heeft begrepen en dat misverstand betreur ik. Het staat buiten kijf dat indien ik op dat moment zou hebben beseft dat een vriendschappelijk gebaar van mij zou kunnen worden gevoeld als ongepast, ik mij van dat gebaar had onthouden. Kortom: dat spijt mij zeer.''

De 65-jarige oud-premier schrijft ook dat het misverstand ontstaan kan zijn door een grappende verwijzing van een andere collega, buiten de vergadering om. ,,Het lijkt er op dat dit mijn vriendschappelijke gebaar een andere, niet bedoelde betekenis heeft gegeven.''

Lubbers is in de brief getergd over het handelen van het OIOS-bureau uit New York, in het bijzonder zijn onderzoek naar mogelijk soortgelijke ervaringen. Lubbers herinnert zichzelf 'inderdaad één zo'n geval'. ,,Hoewel ook daar op geen enkele wijze sprake was van seksuele intimidatie, realiseerde ik mij destijds wel dat betrokkene zich niet op haar gemak voelde. Daarom heb ik toen mijn excuses, zelfs schriftelijk, aangeboden.''

In afwachting van een definitief besluit over zijn toekomst - VN-chef Kofi Annan moet de knoop uiteindelijk doorhakken - noemt Lubbers in de brief de affaire een regelrechte nachtmerrie. ,,Ik schrijf dit aan de vooravond van Pinksteren. Aan deze nachtmerrie zit zeker een persoonlijke dimensie. Maar mijn zorg op dit moment betreft UNHCR en jullie, de medewerkers. Wij gaan door met het beschermen en bijstaan van vluchtelingen en blijven dat doen.''

quote:

Lubbers slaat terug in brief

ROTTERDAM, 29 MEI. Ruud Lubbers, hoge commissaris voor de Vluchtelingen, heeft in een persoonlijke brief aan de zesduizend medewerkers van de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR hard uitgehaald naar het integriteitsbureau van de VN (OIOS) in New York, dat een aanklacht wegens seksuele intimidatie aan het adres van Lubbers onderzoekt.

Lubbers beklaagt zich erover dat OIOS hem niet ,,tijdig en correct'' heeft geïnformeerd, en dat OIOS de aanklacht tegen de richtlijnen publiekelijk bekend heeft gemaakt. ,,Dit zorgde voor veel leed en gekwetstheid onder het personeel van UNHCR'', zo schrijft Lubbers aan de medewerkers van UNHCR.

Dertien dagen geleden werd bekend dat de voormalige Nederlandse premier een medewerkster na een vergadering in Zwitserland zou hebben lastig gevallen. Lubbers schrijft over het voorval dat er ,,geen onbetamelijkheid van mijn kant'' was. ,,Aan het einde van de vergadering liet ik haar vriendelijk en hartelijk uit. Ik beschouwde dat, en dat doe ik nog altijd, als een vriendschappelijk gebaar.'' Hij zegt dat het om een misverstand moet gaan of ,,een grappende verwijzing'' van een van haar collega's.

Al beschouwt Lubbers het voorval nadrukkelijk niet als seksuele intimidatie, toch verwijst hij in zijn brief naar de administratieve richtlijn van de UNHCR waarin volgens hem uitdrukkelijk staat: ,,In veel gevallen kan de zaak informeel worden opgelost.''

In zijn brief neemt Lubbers het integriteitsbureau OIOS kwalijk dat zij zich niet beperkt heeft ,,tot een onderzoek naar de klacht zelf'', maar ,,met een veelheid aan personen'' heeft gesproken. ,,Met andere woorden: een zoektocht om te zien of er wellicht nog andere vrouwen een enigszins vergelijkbare ervaring met mij hadden opgedaan.''

Vervolgens schrijft Lubbers zich nog een geval te herinneren waarbij ,,de betrokkene zich niet op haar gemak voelde''. Al was er volgens hem op geen enkele wijze sprake van seksuele intimidatie. ,,Daarom'', schrijft hij, ,,heb ik toen mijn excuses, zelfs schriftelijk, aangeboden.''

Lubbers betitelt de aanklacht en de publiciteit erom heen als een ,,nachtmerrie''. ,,Ik schrijf dit aan de vooravond van Pinksteren'', laat hij aan het einde van de brief weten. ,,Wees ervan verzekerd dat ik, mijn verontschuldigingen, spijt en woede voorbij, een hoge commissaris zal blijven die vrij toegankelijk is voor alle medewerkers.''

Medewerkers van Ruud Lubbers zeiden gisteren ,,het zeer persoonlijke karakter'' van de brief te waarderen. In het schrijven spreekt Lubbers zijn zorg uit over de schade die de UNHCR ondervindt van de aanklacht. Volgens de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR is Lubbers niet van plan zijn functie van hoge commissaris voor de Vluchtelingen wegens de affaire neer te leggen.

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 16:27 schreef schatje het volgende:
Elsivier is rechts georiënteerd .

Ze lullen in jouw straatje, daarom lees je het graag .

Niets mis mee, maar dat gedraai er omheen .

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 16:31 schreef sizzler het volgende:

[..]

Dan heb je mijn stukje niet goed gelezen of ben ik niet duidelijk genoeg geweest: Elsevier zie ik niet als een objectieve nieuwsbron, het is een opinieblad en valt daarmee, net als de nieuwe revu, buiten de kritiek die ik heb op de media die dat wel horen te zijn. Maar behalve dat ze een opinieblad zijn onderbouwen ze hun artikelen wel zoals ik het graag zou zien bij andere media.

quote:

Opmerkelijk aan deze conclusie is dat economische omstandigheden er in het geheel niet toe doen. Gezien hetgeen we hiervoor schreven over de invloed van economische factoren, is dit een wel heel extreme stellingname. Ze is dan ook niet vol te houden. Bij het onderzoek van Borghans en Ter Weel passen twee kanttekeningen.
In de eerste plaats staan de conclusies onder druk doordat de geanalyseerde gegevens uitsluitend betrekking hebben op door de politie geregistreerde criminaliteitscijfers. Hier doet zich het bekende gevaar voor van selectiviteit (het is niet uitgesloten dat de politie attenter is op criminaliteit gepleegd door allochtonen) en van ‘dark figures’: slechts een deel van de werkelijk gepleegde criminaliteit wordt bij de politie bekend en kan dus door haar worden gerapporteerd. De zogenoemde witteboordencriminaliteit (denk aan fraude, belastingontduiking en milieuovertredingen) blijft grotendeels buiten beeld, wat in relatie tot etnische herkomst waarschijnlijk eveneens tot selectiviteit leidt. Het ligt immers niet voor de hand dat allochtonen domineren in dit type criminaliteit.
In de tweede plaats, en dit is veel ernstiger, trekken Borghans en Ter Weel een conclusie die niet uit hun analyse kan worden afgeleid. Doordat ze ervan uitgaan dat op individueel niveau geen informatie beschikbaar is over de sociaal-economische positie en crimineel gedrag, analyseren ze op gemeenteniveau. Dit gebeurt door cijfers over gerapporteerde criminaliteit in verband te brengen met de bevolkingssamenstelling naar sociaal-economische en etnische kenmerken. Vervolgens trekken ze op individueel niveau conclusies over het verband tussen etnische herkomst, cultuurkenmerken en criminaliteit. Hiermee maken ze zich schuldig aan wat wel wordt genoemd de ‘fallacy of the wrong level’: gegevens op gemeenteniveau staan immers geen uitspraken toe op individueel niveau. Bovendien was de mate van culturele integratie geen factor in hun analyse. Ze kan daarom niet dominant opduiken in de conclusies. Kortom: dit onderzoek kunnen we helaas niet gebruiken bij de beantwoordingvan de vraag of economische omstandigheden invloed hebben op crimineel gedrag van allochtonen.
(J. Veenman en S. Groeneveld - De auteurs zijn respectievelijk hoofdonderzoeker bij het ROA en onderzoeker bij het MERIT, verbonden aan de Universiteit Maastricht.)

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 16:49 schreef SCH het volgende:
Grappig Sizzler - die twee stukjes over Lubbers - die geven nou net aan hoe het kan gaan en imo hebben beide kranten gelijk, ze kiezen een verschillende invalshoek en dan lijkt het alsof het haaks op elkaar staat maar dat is niet zo.

quote:

De brief van Lubbers is bij de onderzoekscommissie slecht gevallen, zijn medewerkers zijn juist blij dat hij van zich af slaat. Het is allebei waar.

quote:

Misschien wil jij dat er staat: "Lubbers schrijft brief" - en misschien iets over wat er in de brief staat. Maar ik wil meer weten - hoe is zijn positie nu, hoe is er gereageerd. Daarin maakt een journalist keuzes.

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 17:14 schreef SCH het volgende:
[...]

Ik werk o.a. voor een dagelijks radioprogramma waarin veel kamerleden aan de orde komen. [..]

quote:

Op zaterdag 29 mei 2004 16:44 schreef SCH het volgende:

Dat het Journaal onvermijdelijk ook gekleurd is, is niet anders. Er gaan keuzes aan vooraf dus is het altijd subjectief. Maar niemand heeft in mijn ogen nog goed aan kunnen tonen dat er een redactie zit die duidelijk linkse keuzes maakt.

quote:

Op zondag 30 mei 2004 01:40 schreef Hayek het volgende:

[..]

Ik ben benieuwd op welke manier het je wel duidelijk gemaakt kan worden

dat de hoofdredacteur het toegeeft is niet relevant, dat er tientallen overduidelijke voorbeelden worden gegeven is niet objectief, dat men voordeel heeft bij een linkse regering ontken je, een enquete waaruit blijkt dat praktisch alle journalisten links zijn is niet representatief

etc etc..

quote:

Als gemeenteraadslid en voorzitter van Nieuw Rechts krijg ik veel aanvragen van studenten die iets moeten schrijven voor hun studie journalistiek. Uit de gesprekken die ik met tientallen studenten heb gehad de afgelopen twee jaar blijkt dat ze van hun opleiding niet zomaar met Nieuw Rechts mogen praten. Meestal is het eerst noodzakelijk om een negatief uitgangspunt te kiezen en dat voor te leggen aan de docent journalistiek.

Afgelopen januari was ik uitgenodigd om bij de journalistiek opleiding in Tilburg een interview te geven, waarbij de studenten konden toekijken hoe je een interview houdt. De docent had het bevestigd en alles leek in orde. Tot kort voor de bijeenkomst, want hij werd terug gefloten door de directie. De directie vond blijkbaar dat objectieve verslaggeving niet belangrijk is. De journalisten in opleiding wordt meegegeven dat journalistiek op stalinistische wijze gedaan moet worden.

Als dit de praktijk is bij de opleidingen journalistiek zal het vast uitstralen op de kranten, tijdschriften, radio en TV. Dit blijkt ook in de praktijk, waar Rijnmond TV en het Rotterdams Dagblad onze partij volledig in de ban hebben gedaan. De Rotterdamse/Nederlandse media is duidelijk bang dat de bevolking Nieuw Rechts ontdekt en erop gaat stemmen.

Bron: NieuwRechts.nl

quote:

Op zondag 30 mei 2004 12:20 schreef Sidekick het volgende:
De TS heeft een medestander gevonden in Michiel Smit
[..]

quote:

Op zondag 30 mei 2004 20:26 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

Wat zou ik me trouwens moet voorstellen bij 'Stalinistisch journalistiek bedrijven'?

quote:

Op zondag 30 mei 2004 21:00 schreef Hayek het volgende:

[..]

Ik denk dat men een verbaal nekschot krijgen als ze zich niet aan het linkse protocol houden

quote:

Op zondag 30 mei 2004 23:30 schreef SCH het volgende:

[..]