Ok een reisverslagje:
Toen wij de eerste avond laat aankwamen in Beirut, waren er natuurlijk geen bussen meer, alleen taxi's met avondtarief, we hadden het gevolg te veel te betalen, maar konden er niks tegen doen.
De volgende dag zijn we doorgereisd met bus en taxi naar Syrie; met veel bureaucratisch gedoe bij de grens, dat kost je een uur voor een paar stempels. Verder met de taxi naar Tartus aan de kust, een relaxt plaatsje. In Syrie is het prijsnivo veel lager dan in Libanon, je hebt hier een hotel tussen de 10-25 euro (kamer met douch en wc). Ze beloven warm water maar steevast is de douche koud, maar ja we kiezen voor sfeervolle familiepensions., en dan neem je dit soort gebrekjes maar voor lief.
Door naar Latakkia om van daar met de trein verder te gaan naar Aleppo (bijna tegen de turkse grens in Noord/syrie). Voor 2 euro zaten we samen 4 uur in de trein, mooie route door de bergen met hoge viadukten. We kwamen wel in het donker aan, in een stad van 2 miljoen inwoners, maar binnen een kwartier hadden we een hotel gevonden. Eeen extra dag hier om de stad en de Souq te bekijken. Deze overdekte marktstraatjes beslaan hier maar liefst meer dan zeven kilometer! Hele stukken zijn nog de originele stenen gewelven waar het licht door kleine ventilatiegaten naar binnen schijnt. Het geeft een fraai mysterieus effect. En ook hier is echt alles te koop
Het eten is hier lekker en gevarieerd, aanrader is hier de meze; een oosterse tapas met veel verschillende gerechten in kleine schaaltjes.
Dinsdag zijn we weer afgezakt naar het zuiden en een kruisvaarderskasteel bekeken (Krak des chevaliers), op de terugweg kregen we een lift aangeboden van een Syrier, hij bleek makelaar. Overnachting in Homs.
Ook al vast de treinkaartjes geregeld voor de volgende ochtend naar Damascus, dit keer eerste klas. Om kaartjes te kopen heb je paspoort nodig en moet je bagage door de scanner zoals op het vliegveld(veel poeha dus). Grappig is dat ze onze namen vragen met pasoort in de hand. ze kunnen nl alleen arabisch lezen. Wij moeten dus de naam noemen en aan de hand van wat ze horen schrijven ze onze naam op.
Twee nachten in Damascus, simpele niet te dure kamer, een beetje een rommelige stad. De dag erna gaan we naar Maalula op 1500 m hoogte in de bergen.
We zaten dus in Damascus, en nu al terug naar Libonon vonden we te vroeg. We konden nog wel naar Palmyra, best bijzonder, maar wel ruim 200 km rijden, en verder in die regio is niet veel meer dan woestijn. Het lijkt wel wat op Efeze in Turkije waar we al eens geweest zijn.Dus we hebben zitten denken en overwegen wat slim was.
.
Vervolgens hebben we onze reisplannen aangepast, en besloten ook Jordanie er maar bij te nemen.
Nog even over Damascus, een hele drukke oosterse stad, met zoveel autoverkeer dat de uitlaatgassen blijven hangen en we dus o.a hoofdpijnklachten ervan kregen. Ongezond om daar te leven. Overigens heeft het natuurlijk ook leuke dingen. Zo hadden we een menukaart met bijzondere streekgerechten. Wat dacht je van sheeptesticals, sheepbrains, brainsalad of natuurlijk dit alles gewoon gefrituurd. Wij hebben toch maar voor iets anders gekozen. Toch hebben we nog steeds lekker gegeten.
Met de bus naar Jordanie, en wederom een hoop gedoe bij de grens. Bij beide grenzen hadden we een uur nodig. Om Syrie uit te komen moesten we nog behoorlijk dokken ook, veel gekker moet het niet worden natuurlijk. We hebben nu een huurauto, wat in dit land handiger is dan de bus.
Opvallend is wel dat de vrouwen in Damascus er moderner bijlopen dan in Jordanie, wat wij niet direct hadden verwacht.
Met de huurauto toer je prettig door dit land. De eerste dag reden we door de bergen (koningsroute) waarbij de weg ineens stijl naar beneden ging, alsof we een Canyon inreden. Helemaal beneden houdt de politie ons aan (politiepost), blijkt dat ze ons alleen gedag willen zeggen.
De topper is natuurlijk Petra, dit is een uit de rotsen gehouwen stad uit de oudheid. Heel bijzonder. De toegang is wel prijzig, 50 euro voor een dagkaart (meerdere dagen is wel voordeliger). Even leken we nog meer te meoten betalen, want voor mensen die niet in Wadi Musa (bewoonde plaatsje bij Petra) verblijven moeten 90 euro betalen. Wij waren vroeg op pad en stonden om 7.15 bij de ingang; ze gingen er w.s vanuit dat we daar overnacht hadden want we kregen de kaarten voor de goedkoopste prijs.
Daarna doorgereden naar Aqaba in het zuiden aan de Rode Zee. Nog maar 20 km van Saudi-Arabie. Bloedje heet hier, ruim 35 graden. Hier 2 nachten hotel en de volgende dag een dagtripje naar Wadi Rum, bekend van de film Lawrence of Arabia, mooie woestijnlandschappen met grote rotspartijen en gekleurd zand.
Hier kun je de absolute stilte nog ervaren.
Het plan is verder om via de Rode zee-route naar het vliegveld te gaan voor een extra vlucht geboekt vanaf Amman naar Beirut .
Vanuit Aqaba de kustweg naar het noorden, met aan de westzijde steeds zicht op Israel. Bij de Dode Zee zo vreselijk veel vliegen (één tel je deur open en 20 vliegen in de auto), dat we niet de zee ingeweest zijn, maar een hele stijle bergweg naar Madaba, bekend om zijn kerk met Mozaieken en een mooi uitzichtspunt Mount Nebo. Bij beiden moest je toegang betalen, terwijl dit een aantal jaar geleden allemaal gratis te bezichtigen was.
Vvanaf Madaba zaten we vlot bij het vliegveld de volgende ochtend voor onze vlucht naar Beirut. Daar lopend naar de grote weg waar we met de bus verder konden. De taxi-chauffeurs werden helemaal gek.....renden achter ons aan, riepen, één reed zelfs met de auto een stukje naast ons om ons over te halen. Mooi niet....
Met de locale bus naar Baalbek in de Bekaa-vallei in Libanon. Veel tempels en andere stenen restanten uit de oudheid, vooral 's avonds mooi verlicht, Wat opvalt hier is dat mensen spontaan stoppen met de auto om ons te begroeten.
Mijn vriend heeft bij een kraampje een leuk geel t-shirt gekocht, met arabische opdruk. Later bleek dat dit een Hezbollah-shirt te zijn, we zitten nl in Hezbollah-city!! In elk geval een uniek ding voor 3 euro.
Kleine kinderen (jongens) spelen heel veel met nepgeweren die overal uitgestald staan voor de winkel. Overigens opvallend veel militairen in deze vallei die erg vriendelijk zijn. Niet gevaarlijk hier voor ons!!
Een dagtrip bussend en lopend door de vallei en een heuse wijnproeverij bezocht, Chateau Ksara. Dit is één van de oudste met ondergrondse grotten uit de romeinse tijd waar nu de vaten liggen.
Wat je ook nog wel eens meemaakt hier is dat tussen de modezaken de slagerij zit, met de verse koeienkop hangend voor de deur; je zou spontaan vegetarier worden.
Vrijdag gingen we met de bus terug naar Beirut en zaterdagochtend vlogen we naar huis.
Uiteindelijk vinden wij Jordanie het allermooiste van de drie landen. Nog een feitje van Jordanie, met de auto werden we veel door politie aangehouden, alleen omdat ze om een praatje verlegen zitten en vragen of ze ons konden helpen. Zeer vriendelijk allemaal.
[ Bericht 0% gewijzigd door fietsmiep op 24-11-2010 08:41:47 ]