Alvorens ik begin wil ik ook even de linken geven naar andere (serieuze)topics over dit onderwerp:
Ik heb een eetstoornis..
Eetstoornis en een psycholoog!
anorexia en bolumia
Mijn zusje heeft anorexia
Vriendin heeft anorexia
Anorexia
boulimia...
boulimia
Ik ben dus iemand die al 9 jaar aan een eetstoornis lijd, ik ben helaas met alledrie de eetstoornissen bekend, anorexia, boulimia, en binge eating disorder (b.e.d.).
Mijn ervaring: het is heel makkelijk om te krijgen, maar vreselijk moeilijk om vanaf te komen 
Ik ben geobsedeerd door mijn figuur, uiterlijk, voel me altijd veel te dik en sta heel erg vaak op de weegschaal.
Het zijn complexe aandoeningen. Zelf ben ik er al 3 keer voor in therapie geweest, maar heeft uiteindelijk niks geholpen 
Mijn ervaring is dat het het ene moment redelijk tot goed met me gaat, en op andere momenten (zoals nu, dood van mijn ex) dan komt het in alle hevigheid weer terug 
Mijn gewicht schommelt ook enorm om die reden, een heel vervelende 'bijkomstigheid'.
Eetstoornissen zijn erg complex, het is niet even iets van "vanaf vandaag stop ik ermee", want eten is voor iemand met een eetstoornis dé manier om om te gaan met emoties en spanningen.
Het is ook een verrekte moeilijke verslaving, omdat iemand die bv. moet afkicken van de alcohol en drugs dit doet door er voorgoed mee te stoppen (geheelonthouding), maar iemand met een eetstoornis moet blijven eten om in leven te blijven. Dus daarin verschilt deze verslaving wezenlijk met andere verslavingen.
Ook het onbegrip is erg groot, merk ik aan alle kanten.
Zijn er meer Fokkers met een eetstoornis of die iemand kennen die eraan lijdt / leed?
Vooral ervaringen van mensen die ervanaf zijn gekomen (én hoe ze dit gedaan hebben) zijn van harte welkom.
Meer info over eetstoornissen staan trouwens op:
De landelijke stichting anorexia en boulimia nervosa
Startpagina over eetstoornissen
Kenniscentrum Eetstoornissen Nederland
[Dit bericht is gewijzigd door miendobbelsteen op 18-01-2004 20:14]
- edit: zo is de boodschap ook wel duidelijk -
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 18-01-2004 23:36]
Verder moet ik de reactie van kreator beamen.
Veel mensen die iets "hebben" krijgen hierdoor ook een soort van negatieve aandacht (voorbeeld: "oh wat heb je het zwaar, ik zou dit niet aankunnen als ik jou was bla bla bla), wat hun wel bevalt. Daardoor kunnen ze niet de stap zetten om écht van een "aandoening" af te komen, en dat is nou juist fout! Aandacht in de positieve zin is toch veel fijner om te krijgen?! Maar blijkbaar ziet men dat pas in, als ze juist zover zijn dat ze op het punt zijn gekomen dat ze voor een groot gedeelte van hun "aandoening" af zijn.
Ik zeg niet dat het makkelijk is om hier aan te werken, want je hebt serieuze problemen, maar alleen JIJ bent degene die er iets aan kan doen.
Om hierover een topic te openen is dus ook niet echt nuttig, want men kan je wel adviezen geven, maar JIJ moet het toch doen. En je kunt bovendien beter advies vragen aan gespecialiseerde mensen, omdat zij daar meer verstand van/ ervaring mee hebben, maar dan nog steeds geldt: JIJ moet het doen en niet hun.
Succes
[Dit bericht is gewijzigd door Hanneke1983 op 18-01-2004 22:27]
quote:En dat alles onder één dak. Handig hoor.
Behandelgroepen
Focus
De behandeling van Focus is voor mensen met complexe persoonlijkheidsproblemen, mannen en vrouwen die zich al langere tijd ongelukkig voelen over zichzelf, hun relaties en de manier waarop hun leven verloopt.
De behandeling helpt bij het vinden van andere manieren van omgaan met de gevolgen van uw verleden en bij het verlichten van de psychische klachten. De aandacht gaat uit naar het versterken van uw zelfstandigheid waarbij we aansluiten bij uw mogelijkheden en beperkingen.
Het gaat erom hoe u goed voor uzelf zorgt, woont, uw dag besteedt en omgaat met vrienden, familie en kennissen.
Uw eigen inzet is erg belangrijk. Wij lossen uw problemen niet op, maar wel samen met u.
Brochure Focus Bestel-/vragenformulierTakt
Dit programma helpt u om opnieuw controle over uw leven te krijgen,. U kunt uw leven weer actief en zinvol vormgeven. Het programma duurt vijftien weken. U komt hiervoor in aanmerking wanneer u uw evenwicht wilt herstellen en dit binnen de gestelde periode mogelijk lijkt.
Bij Takt kunt u ook uitzoeken of er sprake is van een specifieke persoonlijkheidsstoornis.
Brochure Takt Bestel-/vragenformulierCeres
Hebt u ernstige eetstoornissen, zoals anorexia en boulimia nervosa, dan kunt u in behandeling komen bij de afdeling Ceres.
Ceres past bij u wanneer:
- het voor u (te)veel energie kost om een dagbehandeling te bezoeken;
- het u niet lukt om regelmatig te eten;
- u thuis de eetstoornis niet de baas wordt;
- er door omstandigheden onvoldoende steun is vanuit de directe omgeving.
De behandeling is in groepsverband en duurt maximaal negen maanden. De aandacht richt zich op het eetgedrag en de achterliggende problematiek.
Brochure Ceres Bestel-/vragenformulierDeeltijd
Na de klinische behandeling kunt u de behandeling in deeltijd bij het Centrum voor Klinische Psychotherapie voortzetten. De deeltijd biedt gedurende twee dagen per week een vervolg op de behandeling in de kliniek, maar biedt ook ondersteuning met lotgenoten in deze periode naar meer zelfstndigheid.
Aan het begin van de deeltijdbehandeling kijkt u opnieuw naar uw behandeldoelen. Binnen de therapie in deeltijd ligt het accent op de stevigheid van u als persoon en uw zelfstandigheid. Zoeken naar een nieuw evenwicht tussen activiteit en rust, tussen alleen zijn en met anderen. Maar ook: hoe houd ik mijn leven op orde.
Ook is het mogelijk om aansluitend een deeltijdbehandeling in de eigen regio te zoeken. Zoekt u alleen een deeltijdbehandeling, kijk dan bij: ggz in de regio
- Edit: en zo geschiedde. Onze immer milde Cynix was een stuk gematigder dan ik en dus is ie - in enigszins uitgedunde versie - nu weer open. Boodschap van Kreator is helder, en dan nu weer graag ontopic -
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 18-01-2004 23:38]
quote:Mijn ervaring: waar een wil is is een weg.
Op zondag 18 januari 2004 19:59 schreef miendobbelsteen het volgende:Mijn ervaring:
Ik ben geobsedeerdMijn ervaring
wil ik graag een nieuwe poging wagen (GOOGLE!!)
complex
Maar ja als de wil weg is dan is het complexer.
Mijn advies aan jou: zoek iemand die je kan helpen je emotionele probleem beter te begrijpen. Het is verdomde complex, maar waar een wil is.... 
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 12:35]
Werk (eerst of ook) aan het onderliggende probleem. Je stoornis(sen) kunnen wel weggaan, maar zolang jij niet echt gelukkig bent en niet weet wat het is om te leven zonder mankementjes (gewenning + angst om niets te hebben/gezond te zijn = verslaving van het tegemoetkomen aan een beeld die andere mensen van jou hebben en die JIJ ze hebt gegeven en nu niet (meer) durft los te laten = onrealistisch en ongezond beeld van jezelf, soort angst om te zijn wie je kunt zijn), zul je in een vicieuze cirkel blijven.
Alleen jij kan die cirkel doorbreken, 1e stap is erkennen dat er wat onder die stoornissen ligt. Misschien is praten met een psycholoog een idee. Of als je dat al hebt gedaan, blijf doorgaan en leg je niet neer bij een stoornis alleen, die heeft jou in zijn macht, draai het om.
Een boek wat mij en mijn familie heel erg heeft geholpen met het zoeken naar oplossingen was De Geheime Taal van Eetstoornissen van Peggy Claude Pierre.
Het goede van dit boek is dat het laat zien dat er veel verschillende soorten stoornissen zijn die wel een paar dingen gemeen hebben: ze zijn geestelijk en lichamelijk schadelijk en hebben bepaalde gevoelens ten grondslag. Anders dan je misschien zou denken heeft het meestal niet eens zo zeer te maken met gewicht en eten, maar meer met een gevoel van ergens controle over hebben (als er een aantal vlakken zijn waar je die controle niet over voelt), een laag zelf beeld, perfectionisme, jezelf willen straffen en geen normale manier van eten gunnen etc.
quote:edit;reactie op edit
Op maandag 19 januari 2004 10:48 schreef Darkster1981 het volgende:
Edit
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 12:36]
Ik ben het overigens ook eens met Kreator.
quote:Ik dnek dat dat in Miens geval zeker geen slecht advies is, dit soort dingen kunnen heel goed samenhangen.
Op maandag 19 januari 2004 12:24 schreef SEMTEX het volgende:
Mien, je hebt voornl. BPS, ga je daar nu eens op richten, dan worden dit soort 'kwalen' ws ook al een stuk minder. (dat neg. zelfbeeld heeft nl. daar zijn oorsprong)
Ik ben het overigens ook eens met Kreator.
Maar het feit dat er een topic in het algemeen loopt over dit soort eetstoornissen lijkt me prima: het speelt onder vooral veel meisjes.
Laten we er dus niet een Mien-show van maken, maar er wat zinnigs in het algemeen over proberen te zeggen of hier vragen te beantwoorden die eventueel andere mensen er ook over hebben.
quote:
Op zondag 18 januari 2004 22:06 schreef Kreator het volgende:
Misschien is het verstandiger om een topic te maken waar je vertelt welke ziektes en aandoeningen je NIET hebt, Mien. Dat scheelt een boel topics en dan kun je je wat meer op het leven van je kind gaan richten.- edit: zo is de boodschap ook wel duidelijk -
Flikker op als je niet normaal kan reageren
quote:Heb je mijn verhaal niet gelezen?
Op zondag 18 januari 2004 22:11 schreef NoXxa het volgende:
Jeetje... zeg je internet verbinding op en ga serieuze hulp zoeken zou mijn antwoordt zijn.Verder moet ik de reactie van kreator beamen.
Ben al 3x in therapie geweest
quote:Dat vind ik een goede bijdrage, zo ervaar ik het zelf ook.
Op zondag 18 januari 2004 22:20 schreef Hanneke1983 het volgende:
Ik ken iemand die een eetstoornis heeft gehad, maar ik weet wel daardoor, dat als je er ECHT vanaf wilt komen, dat het veel zweet bloed en tranen kost, maar dat het dan ook wel (tot op zekere hoogte) lukt. Je zult altijd wel een beetje op je eten letten denk ik, maar de extreme kantjes kan jij eraf schaven, en alleen jij, en niet psychologen, psychiaters e.d
Therapeuten hebben me niet kunnen helpen
quote:Dit geldt niet voor mij, want ik krijg beslist geen aandacht. Juist niet, zou ik haast zeggen.
Veel mensen die iets "hebben" krijgen hierdoor ook een soort van negatieve aandacht (voorbeeld: "oh wat heb je het zwaar, ik zou dit niet aankunnen als ik jou was bla bla bla), wat hun wel bevalt. Daardoor kunnen ze niet de stap zetten om écht van een "aandoening" af te komen, en dat is nou juist fout! Aandacht in de positieve zin is toch veel fijner om te krijgen?! Maar blijkbaar ziet men dat pas in, als ze juist zover zijn dat ze op het punt zijn gekomen dat ze voor een groot gedeelte van hun "aandoening" af zijn.
Mijn omgeving maakt dit al zolang mee met me dat ze er ongevoelig voor zijn geworden. Mijn eetstoornis is een deel van me geworden.
Ik hoef ook helemaal geen aandacht te krijgen, mijn obsessie met slank willen zijn staat ook los van mijn omgeving. Als mensen me mooi vinden zoals ik ben heb ik daar schijt aan, want ik wil no matter what slank zijn.
Dus met dat aandacht vragen scheel ik wel van andere mensen met eetstoornissen.
quote:Ik heb dit topic ook geopend, omdat er nog geen centraal eetstoornis topic was en die laatste was gesloten.
Ik zeg niet dat het makkelijk is om hier aan te werken, want je hebt serieuze problemen, maar alleen JIJ bent degene die er iets aan kan doen.Om hierover een topic te openen is dus ook niet echt nuttig, want men kan je wel adviezen geven, maar JIJ moet het toch doen. En je kunt bovendien beter advies vragen aan gespecialiseerde mensen, omdat zij daar meer verstand van/ ervaring mee hebben, maar dan nog steeds geldt: JIJ moet het doen en niet hun.
Succes
Anders had ik er wel eerder over gepost als ik het nodig had.
quote:ja sla jezelf maar eens goed, en lees nog maar eens wat ik heb getypt, want volgens mij neem je het niet in je op
Op maandag 19 januari 2004 12:54 schreef miendobbelsteen het volgende:Heb je mijn verhaal niet gelezen?
Ben al 3x in therapie geweest [afbeelding]
quote:Maar die weg ben ik ook al gegaan, en het hielp ... tijdelijk.
Op maandag 19 januari 2004 08:34 schreef huggiedug het volgende:
Ik had een vriendinnetje die dit probleem heeft opgelost door goed naar zichzelf te durven kijken, met een therapeut. Het gaat in 99% van de gevallen om te weinig gevoel voor eigenwaarde.Mijn advies aan jou: zoek iemand die je kan helpen je emotionele probleem beter te begrijpen. Het is verdomde complex, maar waar een wil is....
Nu ga ik in behandeling voor borderline over enkele maanden en ik hoop dat het dan automatisch ook een positief effect heeft op mijn zelfbeeld.
quote:Ik dacht dat dit boek juist alleen over anorexia ging?
Op maandag 19 januari 2004 12:04 schreef Ripley het volgende:
Ik heb zelf en in mijn zeer naaste omgeving te maken gehad met eetstoornissen.Een boek wat mij en mijn familie heel erg heeft geholpen met het zoeken naar oplossingen was De Geheime Taal van Eetstoornissen van Peggy Claude Pierre.
Het goede van dit boek is dat het laat zien dat er veel verschillende soorten stoornissen zijn die wel een paar dingen gemeen hebben: ze zijn geestelijk en lichamelijk schadelijk en hebben bepaalde gevoelens ten grondslag. Anders dan je misschien zou denken heeft het meestal niet eens zo zeer te maken met gewicht en eten, maar meer met een gevoel van ergens controle over hebben (als er een aantal vlakken zijn waar je die controle niet over voelt), een laag zelf beeld, perfectionisme, jezelf willen straffen en geen normale manier van eten gunnen etc.
Ik heb het nooit gelezen overigens.
Maar bij mij is het juist zo dat ik al precies weet waar het bij mij door kom, ik kan prima beredeneren wat er mis is gegaan in mijn leven en mijn onzekere, perfectionistische aard benoemen.
Maar toch heeft die kennis me er niet vanaf kunnen helpen. Dat vind ik zo raar. Veel mensen hebben die kennis niet, krijgen die kennis en komen van hun eetstoornis af, en ik heb die kennis juist altijd al gehad (wat therapeuten hebben bevestigd) alleen kan ik het niet toepassen blijkbaar.
Ik snap het niet waar het bij mij misgaat
[Dit bericht is gewijzigd door miendobbelsteen op 19-01-2004 13:15]
quote:Bij mij in mijn hoofd draait het om slank willen zijn.
Op maandag 19 januari 2004 11:50 schreef sweetgirly het volgende:
Genieten van jezelf, doet je genieten van het leven (inclusief eten, gezonde manier van omgaan met mensen, in balans liefde kunnen geven en ontvangen etc)!Werk (eerst of ook) aan het onderliggende probleem. Je stoornis(sen) kunnen wel weggaan, maar zolang jij niet echt gelukkig bent en niet weet wat het is om te leven zonder mankementjes (gewenning + angst om niets te hebben/gezond te zijn = verslaving van het tegemoetkomen aan een beeld die andere mensen van jou hebben en die JIJ ze hebt gegeven en nu niet (meer) durft los te laten = onrealistisch en ongezond beeld van jezelf, soort angst om te zijn wie je kunt zijn), zul je in een vicieuze cirkel blijven.
Alleen jij kan die cirkel doorbreken, 1e stap is erkennen dat er wat onder die stoornissen ligt. Misschien is praten met een psycholoog een idee. Of als je dat al hebt gedaan, blijf doorgaan en leg je niet neer bij een stoornis alleen, die heeft jou in zijn macht, draai het om.
Ik ben bang wanneer anderen me niet aantrekkelijk / slank genoeg vinden zij mij af zullen wijzen.
Helaas ben ik niet iemand die van nature is gezegend met een slank lichaam, sterker nog: nu zit ik 10 kg onder mijn standaard gewicht, maar ben nu wel slank.
Nu heb ik maat 38 en anders maat 42 en een maat 42 is voor mij onleefbaar.
Liever maak ik mijzelf kapot door me uit te hongeren en slank te zijn dan om voldoende (let wel: niet overmatig) te eten met als gevolg maat 42
Want ik walg ervan om mollig te zijn
Vreemd genoeg is er echter niemand in mijn omgeving van wie ik maat 38 moet hebben, dat is een ideaalbeeld wat zich in mijn eigen hoofd heeft genesteld.
Mijn omgeving heeft liever dat ik eetstoornisvrij word met desnoods maat 42 (of meer) dan dat ik slank ben en geestelijk en lichamelijk naar de klote ga.
Maar ik wil persé slank zijn, zelfs als dat een levenslang leven met een eetstoornis inhoudt
quote:Kreaters' reactie was geedit:
Op maandag 19 januari 2004 12:24 schreef SEMTEX het volgende:
Mien, je hebt voornl. BPS, ga je daar nu eens op richten, dan worden dit soort 'kwalen' ws ook al een stuk minder. (dat neg. zelfbeeld heeft nl. daar zijn oorsprong)
Ik ben het overigens ook eens met Kreator.
Ik las alleen maar dit:
Kreater's
quote:En dat is gewoon een flauwe reactie. Er zijn genoeg aandoeningen die ik niet heb, ik heb 'alleen maar' bps, eetstoornis en adhd.
Misschien is het verstandiger om een topic te maken waar je vertelt welke ziektes en aandoeningen je NIET hebt, Mien. Dat scheelt een boel topics en dan kun je je wat meer op het leven van je kind gaan richten.
Maar goed, ik sta op de wachtlijst voor de borderline therapie waar ik over ik verwacht enkele maanden aan deel ga nemen.
Ik heb ook te kennen gegeven dat ik alléén wil werken aan de borderline en niet aan de eetstoornis, want ik wil me niet verplicht aan eetschema's houden waardoor ik straks weer maat 42
heb.Maar ontopic: wat zei Kreater dan nog meer?
quote:Ik snap echt niet wat je bedoelt.
Op maandag 19 januari 2004 13:01 schreef Hanneke1983 het volgende:[..]
ja sla jezelf maar eens goed, en lees nog maar eens wat ik heb getypt, want volgens mij neem je het niet in je op
Ik bén al zo vaak in therapie geweest en dat hielp geen ene moer.
Wat moet je dan als zelfs therapie niet helpt?
Daarnaast ben ik mijn eetstoornis ook 2x (tijdelijk) de baas geworden puur door wilskracht, maar viel daarna toch weer terug.
quote:Goeie post! Dat was ook mijn doel, voor anderen een centraal topic maken.
Op maandag 19 januari 2004 12:30 schreef Ripley het volgende:[..]
Ik dnek dat dat in Miens geval zeker geen slecht advies is, dit soort dingen kunnen heel goed samenhangen.
Maar het feit dat er een topic in het algemeen loopt over dit soort eetstoornissen lijkt me prima: het speelt onder vooral veel meisjes.
Laten we er dus niet een Mien-show van maken, maar er wat zinnigs in het algemeen over proberen te zeggen of hier vragen te beantwoorden die eventueel andere mensen er ook over hebben.
Dus daarom zal ik me ook gaan terugtrekken uit deze discussie om die reden.
quote:Tja aanleg en doorschieten in de benadering en denkwijze van jouw beeld. Maar ok, als je percee slank wilt zijn, dan kan dat toch ook op een gezonde manier? Waarom jezelf en je lichaam tekortdoen, terwijl dat niet hoeft? Soms hoeven oplossingen niet drastisch te zijn om evengoed hetgeen te bereiken wat je wilt! Kwestie van loslaten en accepteren dat je bent wie je bent, de rest volgt vanzelf wel dan. Laat je innerlijk nou eens voor gaan, ipv je uiterlijk alleen, die 2 zijn onomstotelijk met elkaar verbonden, zonder het 1 zal het andere je niet gaan lukken. Tuurlijk zul je af en toe een rotdag hebben, maar probeer de totaliteit eens te verminderen in het geheel en dat kan alleen als je eten niet gaat zien als je vijand, maar als je vriend. Maar wees eerst dan eens bevriend met jezelf.
Op maandag 19 januari 2004 13:08 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Bij mij in mijn hoofd draait het om slank willen zijn.
Ik ben bang wanneer anderen me niet aantrekkelijk / slank genoeg vinden zij mij af zullen wijzen.
Helaas ben ik niet iemand die van nature is gezegend met een slank lichaam, sterker nog: nu zit ik 10 kg onder mijn standaard gewicht, maar ben nu wel slank.
Nu heb ik maat 38 en anders maat 42 en een maat 42 is voor mij onleefbaar.
Liever maak ik mijzelf kapot door me uit te hongeren en slank te zijn dan om voldoende (let wel: niet overmatig) te eten met als gevolg maat 42
Want ik walg ervan om mollig te zijn
Vreemd genoeg is er echter niemand in mijn omgeving van wie ik maat 38 moet hebben, dat is een ideaalbeeld wat zich in mijn eigen hoofd heeft genesteld.
Mijn omgeving heeft liever dat ik eetstoornisvrij word met desnoods maat 42 (of meer) dan dat ik slank ben en geestelijk en lichamelijk naar de klote ga.
Maar ik wil persé slank zijn, zelfs als dat een levenslang leven met een eetstoornis inhoudt
en nou hou ik op, want het klinkt volgens mij zo zweverig en eo allemaal wat ik zeg
Ok, ten 1ste: je zegt dat je therapie hebt geprobeerd & dat het niet werkte. Lag het aan de therapie of aan jou? & wees nu heel eerlijk. Jij hebt niet je volle 100% gegeven, jij hebt je niet kwetsbaar opgesteld. Ik vind het heel makkelijk om te zeggen "de therapie werkte niet". De inhoud van therapie bepaal jij zelf (ik weet niet wat voor hulp je hebt gehad).
ten 2de: jij wilt volgens mij niet van je eetstoornis af. Ja, je zou het wel willen, maar wel met bepaalde eisen. Je wilt niet aankomen, tenminste niet boven een bepaald "magisch" getal & als je al aankomt moet het waarschijnlijk onder begeleiding van een trainer zodat als je aankomt het wel "mooi" vet = (ofzo, ik zeg maar wat, weet niet wat er in je hoofd omgaat). Jouw aversie tegen aankomen = JOUW EETSTOORNIS! Maar je kan (& lees goed), KAN NIET van je eetstoornis afkomen zonder aan te komen. Punt. Zolang je dat niet accepteert kan je niet beginnen met genezen.
Wat wil je? Dat je hart ermee kapt? Dat je duizenden euro's gaat uitgeven aan tandartskosten omdat je gebit van het zuur (door het kotsen) naar de tering gaat? Wanneer = het genoeg geweest?
Kritiek = waarschijnlijk 1 van je zwakke punten dus ik snap dat je hier niet heel blij mee bent, maar denk hier maar 'es over na.
quote:Therapie helpt alleen als je voor 100% er achter staat.
Op maandag 19 januari 2004 13:17 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Ik snap echt niet wat je bedoelt.
Ik bén al zo vaak in therapie geweest en dat hielp geen ene moer.
Wat moet je dan als zelfs therapie niet helpt?
Daarnaast ben ik mijn eetstoornis ook 2x (tijdelijk) de baas geworden puur door wilskracht, maar viel daarna toch weer terug.
Die indruk krijg ik niet bij jou. Ik krijg bij jou het idee dat je je veel te veilig genesteld hebt in de rol van slachtoffer en de verantwoordelijkheid van je eigen leven niet wilt nemen.
Misschien heb ik het mis, maar ik herken veel dingen waar ik zelf ook een handje van heb. Gelukkig krijg ik af en toe van onder andere mijn moeder een schop onder mijn hol.
quote:Er zijn zoveel verschillende soorten therapie, misschien ben je de juiste nog niet tegen gekomen, misschien durfde je je niet kwetsbaar op te stellen (dan helpt het ook niet natuurlijk) of misschien sta je er niet voor 100% achter.
Op maandag 19 januari 2004 13:17 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik snap echt niet wat je bedoelt.
Ik bén al zo vaak in therapie geweest en dat hielp geen ene moer.
Wat moet je dan als zelfs therapie niet helpt?
Daarnaast ben ik mijn eetstoornis ook 2x (tijdelijk) de baas geworden puur door wilskracht, maar viel daarna toch weer terug.
Je kunt jezelf heel veel laten geloven, maar kijk eens naar wat je ECHT voelt. En durf ook eens aan jezelf toe te geven hoe je dit pad bewandeld.
Maar weet je, therapie is niet je redding. JIJ bent je redding. Therapie kan een opstapje zijn, maar uiteindelijk moet je het ZELF doen. Het is JOUW leven, JOUW lijf. Wat maakt het uit wat voor figuur je hebt, als je ZELF maar lekker in je vel zit. Dat is je doel.
Ik weet niet precies hoe je je leven leeft, maar het lijkt wel alsof je in een slachofferrol zit.... En dán heb je wel dat je van negatieve aandacht groeit, zoals ik al eerder in mijn bericht heb laten zien.
Je kunt hier eindeloos over discussiëren, maar dat heeft geen nut.
NEEM JE LEVEN IN EIGEN HANDEN EN MAAK ER WAT VAN! Want jij bent de enige die dat kan.
quote:De therapie in 1996 hielp inderdaad niet omdat ik niet wilde. Die in 2000 hielp niet omdat ik op een gegeven moment 76 kg woog (beetje dik voor iemand van 1.66m)
Op maandag 19 januari 2004 13:39 schreef Ripley het volgende:[..]
Therapie helpt alleen als je voor 100% er achter staat.
Die indruk krijg ik niet bij jou. Ik krijg bij jou het idee dat je je veel te veilig genesteld hebt in de rol van slachtoffer en de verantwoordelijkheid van je eigen leven niet wilt nemen.
Misschien heb ik het mis, maar ik herken veel dingen waar ik zelf ook een handje van heb. Gelukkig krijg ik af en toe van onder andere mijn moeder een schop onder mijn hol.
Maar voor die in 1998 was ik ontzettend gemotiveerd, die hielp was. Ik ben toen een jaar eetstoornisvrij geweest, maar woog 68 kg met maat 42 (terwijl ik net zo weinig at als de anorexia patientjes die maatje 36 of minder hadden, dat was allesbehalve motiverend).
De motivatie is er dus wel, maar verdwijnt op de momenten dat ik mezelf dikker zie worden, met een mollig figuur kan ik niet leven. Ik wou dat ik dat wel kon, maar 't gaat niet.
Slank zijn is zó belangrijk voor me, dat kan ik niet 'zomaar' even opgeven.
Tijdens de zwangerschap ging het ook goed met eten, ik was wel dik, maar ben na de bevalling meteen teruggevallen in eetgestoord gedrag, want ik was binnen 6 maanden alweer 32 kg kwijt
quote:Ik weeg nu tussen de 58-60 kg, maat 38, en ben daar redelijk tevreden mee. Dit probeer ik ook zo te houden, maar dat kan alleen door matig te eten (matig betekend voor mij dagelijks tussen de 800-1500 calorieen)
Op maandag 19 januari 2004 13:26 schreef sweetgirly het volgende:[..]
Tja aanleg en doorschieten in de benadering en denkwijze van jouw beeld. Maar ok, als je percee slank wilt zijn, dan kan dat toch ook op een gezonde manier? Waarom jezelf en je lichaam tekortdoen, terwijl dat niet hoeft? Soms hoeven oplossingen niet drastisch te zijn om evengoed hetgeen te bereiken wat je wilt! Kwestie van loslaten en accepteren dat je bent wie je bent, de rest volgt vanzelf wel dan. Laat je innerlijk nou eens voor gaan, ipv je uiterlijk alleen, die 2 zijn onomstotelijk met elkaar verbonden, zonder het 1 zal het andere je niet gaan lukken. Tuurlijk zul je af en toe een rotdag hebben, maar probeer de totaliteit eens te verminderen in het geheel en dat kan alleen als je eten niet gaat zien als je vijand, maar als je vriend. Maar wees eerst dan eens bevriend met jezelf.
en nou hou ik op, want het klinkt volgens mij zo zweverig en eo allemaal wat ik zeg
Want als ik zoveel eet als het voorlichtingsbureau voor voeding mij voorschijft (nl. 2 boterhammen s ochtend, 3 s middags, 2 tussendoortjes en warm avondeten, waarbij ik zeer weinig tot geen vet gebruik) dan nóg heb ik maat 42 en dat wil ik onder geen beding.
Ik zal dan dus de rest van mijn leven erg weinig kunnen eten, wat vaak weer vreetbuien uitlokt waardoor ik alles er weer aan eet
Maar ik ga nu keihard mijn best doen dit gewicht zo te houden en me proberen te verzetten tegen de vreetdrang, die onherroepelijk weer om de hoek komt kijken. Een zware strijd, maar mijn ervaring is dat die strijd de eerste weken het hevigst is en dat de vreetdrang daarna stapsgewijs minder wordt, en op het laatst zo weinig is dat ik me er makkelijk tegen kan verzetten.
Waar de vreetdrang op een schaal van 1 op 10 in het begin nog 9 is zal die op het laatst rond de 2 ongeveer liggen, voor mij een hele prestatie.
quote:dus je wilt eigenlijk richting anorexia?
Op maandag 19 januari 2004 14:31 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Ik weeg nu tussen de 58-60 kg, maat 38, en ben daar redelijk tevreden mee. Dit probeer ik ook zo te houden, maar dat kan alleen door matig te eten (matig betekend voor mij dagelijks tussen de 800-1500 calorieen)
Want als ik zoveel eet als het voorlichtingsbureau voor voeding mij voorschijft (nl. 2 boterhammen s ochtend, 3 s middags, 2 tussendoortjes en warm avondeten, waarbij ik zeer weinig tot geen vet gebruik) dan nóg heb ik maat 42 en dat wil ik onder geen beding.
Ik zal dan dus de rest van mijn leven erg weinig kunnen eten, wat vaak weer vreetbuien uitlokt waardoor ik alles er weer aan eet
Maar ik ga nu keihard mijn best doen dit gewicht zo te houden en me proberen te verzetten tegen de vreetdrang, die onherroepelijk weer om de hoek komt kijken. Een zware strijd, maar mijn ervaring is dat die strijd de eerste weken het hevigst is en dat de vreetdrang daarna stapsgewijs minder wordt, en op het laatst zo weinig is dat ik me er makkelijk tegen kan verzetten.
Waar de vreetdrang op een schaal van 1 op 10 in het begin nog 9 is zal die op het laatst rond de 2 ongeveer liggen, voor mij een hele prestatie.
quote:Dat hoeft toch ook niet? Slank zijn is ook bereikbaar zonder hongerdieten, laxeerpillen, stackers of andere ephedra-zut, en braken.
Op maandag 19 januari 2004 14:26 schreef miendobbelsteen het volgende:
De motivatie is er dus wel, maar verdwijnt op de momenten dat ik mezelf dikker zie worden, met een mollig figuur kan ik niet leven. Ik wou dat ik dat wel kon, maar 't gaat niet.
Slank zijn is zó belangrijk voor me, dat kan ik niet 'zomaar' even opgeven.
quote:Die uit 1998 hielp wel, maar toen ik ermee klaar was viel ik weer terug.
Op maandag 19 januari 2004 13:34 schreef Rahja het volgende:
Ik zal een poging wagen om een zo genuanceerd mogelijk post neer te zetten, want de dingen die jij zegt...Ok, ten 1ste: je zegt dat je therapie hebt geprobeerd & dat het niet werkte. Lag het aan de therapie of aan jou? & wees nu heel eerlijk. Jij hebt niet je volle 100% gegeven, jij hebt je niet kwetsbaar opgesteld. Ik vind het heel makkelijk om te zeggen "de therapie werkte niet". De inhoud van therapie bepaal jij zelf (ik weet niet wat voor hulp je hebt gehad).
Plus dat ik maat 42 had wat voor mij onaanvaardbaar is.
quote:Dat klopt, ik wil tussen de 58-63 kg maximaal wegen, bij voorkeur onder de 60 kg zodat ik maat 38 heb.
ten 2de: jij wilt volgens mij niet van je eetstoornis af. Ja, je zou het wel willen, maar wel met bepaalde eisen. Je wilt niet aankomen, tenminste niet boven een bepaald "magisch" getal & als je al aankomt moet het waarschijnlijk onder begeleiding van een trainer zodat als je aankomt het wel "mooi" vet = (ofzo, ik zeg maar wat, weet niet wat er in je hoofd omgaat). Jouw aversie tegen aankomen = JOUW EETSTOORNIS! Maar je kan (& lees goed), KAN NIET van je eetstoornis afkomen zonder aan te komen. Punt. Zolang je dat niet accepteert kan je niet beginnen met genezen.
Als dit niet lukt hoeft het voor mij niet meer, daar ben ik zwart-wit in. Ik wil ook slank zijn, wat vreselijk moeilijk is omdat ik maat 42 heb bij een gewoon voedingspatroon waar een ander maat 38 bij heeft.
Van erg weinig eten word ik ook chagrijnig, maar van normaal eten word ik dik en dus óók chagrijing.
Een moeilijk dilemma
quote:Mijn gebit is nog erg goed, zei de tandarts laatst. En dat voor iemand met 9 jaar eetstoornissen, valt me nog reuze mee
Wat wil je? Dat je hart ermee kapt? Dat je duizenden euro's gaat uitgeven aan tandartskosten omdat je gebit van het zuur (door het kotsen) naar de tering gaat? Wanneer = het genoeg geweest?Kritiek = waarschijnlijk 1 van je zwakke punten dus ik snap dat je hier niet heel blij mee bent, maar denk hier maar 'es over na.
En ik heb nog geen last van hartritmestoornissen, sterker nog: ik heb helemaal geen last van lichamelijke klachten.
Toch wil ik er wel vanaf, want ik wil niet dat mijn zoontje na het verliezen van zijn vader straks ook nog zijn moeder kwijt raakt
quote:Bedankt voor je bijdrage.
Op maandag 19 januari 2004 13:57 schreef seree het volgende:
Beste Mien, als ik jouw verhaal goed begrijp zit het probleem dus in het feit dat JIJ slank wil zijn. Ik denk dat je nooit van je problemen afkomt zolang je dit als doel hebt. Je zal op een gegeven moment een keuze moeten maken: of je kiest voor de weg die je nu bewandeld, dus kosten wat kost je lijn behouden, of een knop in je hoofd omzetten en beseffen dat er veel belangrijkere dingen in het leven zijn dan maat 38! Je hebt een zoontje begrijp ik, je liefde voor hem kan een motivatie zijn om die knop om te zetten. Maar eigenlijk moet het de liefde voor jezelf zijn die je doet beseffen dat je geen maat 38 nodig hebt om gelukkig te zijn. (voor de duidelijkheid: ik ben een 1m60 kort vrouwtje met maat 44, ik weet wat mollig zijn is. Ik probeer mijn gewicht op peil te houden maat 40 zou mooi zijn, nog steeds niet slank, maar dat zal nooit ten koste gaan van mijn geluk en dat van mijn kinderen!) Dus zoek een manier, methode, iemand die je kan helpen te geloven in jezelf, in jou als mens. Focus je niet op jij als dikkertje (wat je niet bent) je zal stapje voor stapje leren dat het leven zo slecht niet is en dat eten iets is wat leuk en gezellig kan zijn. Zet hem op!
Jij snapt dus exact hoe het voelt niet slank te zijn, dat steunt me.
Maar ben jij nu blij met je lichaam? Ik kan me niet indenken dat ik me ooit kan accepteren boven de maat 38.
Ik ben zo bang dat mensen me af zullen wijzen als ik niet zo mooi en niet zo slank ben als zij willen / verwachten dat ik ben.
Op mijn 17e had ik ook maat 42 en toen zei iemand "Marjolein heeft een mooi gezicht, alleen zo zonde van dat figuur"
en dat heeft er keihard ingeramd.Mijn ex-vriendjes hebben daarentegen nooit moeilijk gedaan over mijn schommelende gewicht, alleen voor mij is het een blijvende issue
Je kan opschrijven wat je elke dag eet, dat kan je aan een deskundige laten zien. Die hebben misschien een idee wat je erbij kan nemen zonder meteen kilo's aan te komen.
Je blijft hangen op het idee dat maat 42 om te kotsen is, daar ligt, lijkt mij, de kern van je probleem! Je hebt dus geen therapie nodig om normaal te eten, maar om een normaal zelfbeeld te ontwikkelen. Maar voor therapie geldt idd: je krijgt eruit wat je erin stopt!
Ik vraag me alleen af hoe jij op het idde bent gekomen dat maat 42 not done is, hier zit meer achter likt mij. Je hoeft het niet hier eruit te gooien, maar zoek deskundige hulp die jouw kan helpen zoeken naar de oorzaak van je probleem.
Je verdient het om geholpen te worden!
quote:Maar ik krijg geen aandacht van mijn omgeving over mijn eetstoornis, en om die aandacht is het me ook niet te doen.
Op maandag 19 januari 2004 14:04 schreef Hanneke1983 het volgende:[..]
Er zijn zoveel verschillende soorten therapie, misschien ben je de juiste nog niet tegen gekomen, misschien durfde je je niet kwetsbaar op te stellen (dan helpt het ook niet natuurlijk) of misschien sta je er niet voor 100% achter.
Je kunt jezelf heel veel laten geloven, maar kijk eens naar wat je ECHT voelt. En durf ook eens aan jezelf toe te geven hoe je dit pad bewandeld.
Maar weet je, therapie is niet je redding. JIJ bent je redding. Therapie kan een opstapje zijn, maar uiteindelijk moet je het ZELF doen. Het is JOUW leven, JOUW lijf. Wat maakt het uit wat voor figuur je hebt, als je ZELF maar lekker in je vel zit. Dat is je doel.
Ik weet niet precies hoe je je leven leeft, maar het lijkt wel alsof je in een slachofferrol zit.... En dán heb je wel dat je van negatieve aandacht groeit, zoals ik al eerder in mijn bericht heb laten zien.Je kunt hier eindeloos over discussiëren, maar dat heeft geen nut.
NEEM JE LEVEN IN EIGEN HANDEN EN MAAK ER WAT VAN! Want jij bent de enige die dat kan.
Ik hoef van iemand maat 38 te hebben, enkel van mezelf (liefst maatje 34-36 maar dan heb ik geen leven, maat 38 is dus al een middenweg)
De therapieen waren wel goed, maar ik weet van anderen dat zij vaak ook terug vielen zodra ze uit therapie waren.
Ik ben ook vastbesloten om mijn eetstoornis de baas te worden zonder een specifieke eetstoornis therapie te gaan volgen.
Want de kennis heb ik al, het toepassen moet ik gaan doen.
Ik moet leren van mezelf te houden en hoop dit te gaan leren in de andere therapie die ik ga volgen, nl. voor de borderline.
Ik voel me gewoon waardeloos als ik niet slank ben, ik voel me gefaald en lelijk als ik mollig ben. Wat gek is, want regelmatig zie ik vrouwen om me heen die ook mollig zijn en die vind ik dan juist wél mooi.
Dat is heel dubbel.
Maar ik haat mijn lichaamsbouw. Die vrouwen die mollig en mooi zijn hebben bijvoorbeeld mooie ronde billen, slankere benen, terwijl ik met mijn maat 38 nog steeds een lelijke brede kont heb en dikke poten die bijna langs elkaar schuren.
Ik denk dat ik pas gelukkig kan zijn met mezelf als ik geld genoeg heb om lipsuctie te laten doen want ik kan dit lijf niet accepteren, hoe hard ik het ook probeer.
Daar waar transseksuelen het gevoel hebben in het verkeerde lijf te zitten, heb ik dat ook, alleen dan niet qua geslacht, maar qua postuur
Of ik nu maatje 34 of 44 heb, ik haat de bouw van mijn lijf
Verder past een gewicht bij je of niet. Als je zoals jij moet hongeren voor een gewicht, hoort dat gewicht dus niet bij je. Je moet eens goed naar je prioriteiten gaan kijken en bedenken wat belangrijker is: een leuk persoon met een redelijk gelukkig leven en een stabiele omgeving voor een kind of maatje 36/38, kniezen en hongeren.
Ik ben ook nog steeds niet blij met mijn uiterlijk en gewicht, ik probeer het alleen niet mijn levene en dat van anderen te laten verpesten. Ik kan toch nooit voldoen aan mijn eigen eisen qua uiterlijk, dus leg ik me er bij neer dat ik die eisen niet kan voldoen en concentreer ik me op andere dingen. Vriendschappen. Werk. Innerlijk. Verzorging. Gezondheid. Gezelligheid. Interesse in anderen.
Die kutziekte maakt namelijk je hele lijf en geestelijke en lichamelijke gezondheid kapot. Ik ben niet van plan om dat lijdzaam te ondergaan, ik denk dat het tijd wordt dat jij daar ook over na gaat denken.
quote:Omdat ik op mijn 17e belachelijk ben gemaakt. Ik had ' een mooi gezicht, maar het was zo zonde van dat figuur' zei iemand
Op maandag 19 januari 2004 14:44 schreef seree het volgende:
Dus toch blijven geloven in jezelf, verschuil je nit achter excuses!
Je kan opschrijven wat je elke dag eet, dat kan je aan een deskundige laten zien. Die hebben misschien een idee wat je erbij kan nemen zonder meteen kilo's aan te komen.
Je blijft hangen op het idee dat maat 42 om te kotsen is, daar ligt, lijkt mij, de kern van je probleem! Je hebt dus geen therapie nodig om normaal te eten, maar om een normaal zelfbeeld te ontwikkelen. Maar voor therapie geldt idd: je krijgt eruit wat je erin stopt!
Ik vraag me alleen af hoe jij op het idde bent gekomen dat maat 42 not done is, hier zit meer achter likt mij. Je hoeft het niet hier eruit te gooien, maar zoek deskundige hulp die jouw kan helpen zoeken naar de oorzaak van je probleem.
Je verdient het om geholpen te worden!
En deze maatschappij is er ook op gespitst dat mensen boven de maat 40 als afzichtelijk worden bestempeld (hier kan ik vreselijk kwaad om worden!
)Ik merk ook dat, nu ik weer in een slanke periode zit, ik complimenten krijg dat ik 'zo mooi slank' ben.
Maar dat ik vrijwel dagelijks mijn vinger in mijn keel steek zien ze natuurlijk niet
En inderdaad: ik weet feilloos wat ik zou moeten eten, ik kan het alleen niet omdat ik dan weer die gevreesde maat 42 krijg. En vorig jaar ben ik ook in een maand 15 kg aangekomen nadat ik was gestopt met mijn laxeerpillen verslaving, ook niet bemoedigend.
Mijn 'record' in 1995 was in 1 week 9 kg aankomen (wérkelijk waar!)
Ik heb dus echt extreme aanleg om dik te worden en ben zo bang dat mensen me niet aantrekkelijk / de moeite waard zullen vinden als ik weer mollig ben.
Ik moet de keuze maken: of slank met eetstoornis of mollig zonder eetstoornis. Een afschuwelijke keuze
quote:En hoe oud ben je nu? Je kunt je hele leven wel af laten hangen van wat iemand een keertje er heeft uitgeflapt, amar vind je dat zelf logisch?
Op maandag 19 januari 2004 14:55 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Omdat ik op mijn 17e belachelijk ben gemaakt. Ik had ' een mooi gezicht, maar het was zo zonde van dat figuur' zei iemand
Als ik dat had gedaan had ik onderhand al onder de groene zoden gelegen van ellende 
quote:Ja, maar is zij nu slank of niet?
Op maandag 19 januari 2004 14:43 schreef ioor het volgende:
een hele goede vriendin van mij had anorexia, zo erg dat ze er in coma van heeft gelegen. ze is 2 keer in een kliniek opgenomen, bij de laatste keer kwam ze weer in een coma terecht. toen ze eruit kwam heeft iedereen tegen haar gezegd nu ga je er echt voor vechten anders komen we niet meer langs. ze wilde het zelf ook heel graag en ze is een maand geleden ontslagen uit de kliniek en het gaat nog steeds goed. je moet het gewoon echt zelf willen.. anders kom je er idd niet.
Want veel mensen die hun eetstoornis hebben overwonnen zijn verdacht slank en letten stiekem nog steeds erg op de lijn.
Ik ken ook iemand die van haar eetstoornis (anorexia) af is, maar die echt superslank is en ook nog steeds erg op haar eten let.
Zo onbezorgd met eten om kunnen gaan zoals mensen zonder eetstoornis zal ik wel nooit kunnen; het zal altijd een zwak punt blijven. Maar zolang het maar leefbaar wordt en mijn gezondheid niet meer bedreigd ben ik tevreden.
leven toch in een land met de vrijheid van meningsuiting.
als zei iets zegt mogen mensen daar toch wel commentaar op hebben?
mien je stelt je teveel aan.
vind je het raar dat je zoontje in een gastgezin zit?
hopen voor dat kind dat dat zo blijft. een opvoeding van jou lijkt me resulteren in een zwaar probleemkind.
quote:Ey, ik weet niet hoe hoog jij jezelf hebt zitten, maar volgens mij boven elke limiet. Ze post dit niet om afgekat te worden, maar om haar verhaal kwijt te kunnen. Ze heeft geen mensen nodig die opmerkingen over haar zoontje plaatsen (vind ik HEEL laag zo'n opmerking).
Op maandag 19 januari 2004 15:45 schreef Darkster1981 het volgende:
waarom mag er geen commentaar op dat gezeur van mien dobbelsteen worden gegeven?
leven toch in een land met de vrijheid van meningsuiting.
als zei iets zegt mogen mensen daar toch wel commentaar op hebben?
mien je stelt je teveel aan.
vind je het raar dat je zoontje in een gastgezin zit?
hopen voor dat kind dat dat zo blijft. een opvoeding van jou lijkt me resulteren in een zwaar probleemkind.
Ik zie het ook, beetje gebrek aan zelfreflectie, maar aan dit heeft ze ook vrij weinig.
Nu zijn we 3 kinderen en 20 jaar verder. Heb nu maat 36-38 Bevald me veel beter. Met maat 40-42 zou ik mollig zijn ja. Maar ik ben dan ook maar 153
Probeer die knop inderdaad eens om te zetten. Als je echt wil gaat dat best. Maar alleen als je er zelf achterstaat hoor.
Tja het is moeilijk. Ik wil zelf al 20 jaar er 3 kilo vanaf hebben. En dat kan alleen maar als ik 3 keer per dag zou eten inplaats van maar 1 keer.
Ben een paar weken terug gestopt met roken na 30 jaar zeer veel gerookt te hebben. Zat achter de pc en had ineens het gevoed dat het zo wel genoeg was. Heel bewust mijn laatste sigaret gerookt en uitgemaakt met het idee van : zo dit was het.
Ik rook nog steeds niet. Heb er ook geen moeite mee.
Ik heb nu wel zoiets van als het ineens stoppen met roken lukt moet ik ook kunnen leren 3 keer per dag te eten.
Heb vandaag al 2 minibroodjes op.
Zit alleen heel vol erdoor. Dat is dus minder.Maar heb me wel voorgenomen om aan het eind van dit jaar 3 keer te eten per dag.
En dat moet gewoon lukken.
Sterkte Mien. Probeer het voor jezelf te doen. Een ander kan wat steun geven, maar jij moet zelf voor het geluk zorgen.
quote:Sjezes zeg, wees eens blij met je figuur. Er zijn veel meer mensen die weinig eten en geen gram afvallen, en waarom? Wat dacht je van erfelijkheid etc? Accepteer het! Dat is jouw probleem. Je eetprobleem is niet waar het om draait, nee je ZELFBEELD. Daar moet je dus aan gaan werken, anders kom je nergens. Je kunt je wel vasthouden aan "mensen zeiden dit en dat toen ik 17 was", maar Marjolijn! Dat was toen, dit is nu! Leef nu en voel je goed!
Op maandag 19 januari 2004 14:31 schreef miendobbelsteen het volgende:Ik weeg nu tussen de 58-60 kg, maat 38, en ben daar redelijk tevreden mee. Dit probeer ik ook zo te houden, maar dat kan alleen door matig te eten (matig betekend voor mij dagelijks tussen de 800-1500 calorieen)
Want als ik zoveel eet als het voorlichtingsbureau voor voeding mij voorschijft (nl. 2 boterhammen s ochtend, 3 s middags, 2 tussendoortjes en warm avondeten, waarbij ik zeer weinig tot geen vet gebruik) dan nóg heb ik maat 42 en dat wil ik onder geen beding.
Ik zal dan dus de rest van mijn leven erg weinig kunnen eten, wat vaak weer vreetbuien uitlokt waardoor ik alles er weer aan eet
Maar ik ga nu keihard mijn best doen dit gewicht zo te houden en me proberen te verzetten tegen de vreetdrang, die onherroepelijk weer om de hoek komt kijken. Een zware strijd, maar mijn ervaring is dat die strijd de eerste weken het hevigst is en dat de vreetdrang daarna stapsgewijs minder wordt, en op het laatst zo weinig is dat ik me er makkelijk tegen kan verzetten.
Waar de vreetdrang op een schaal van 1 op 10 in het begin nog 9 is zal die op het laatst rond de 2 ongeveer liggen, voor mij een hele prestatie.
Bovendien valt de een makkelijker af dan de ander. So be it! Als je slank bent, hoef je nog niet gelukkig te zijn, je moet jezelf gelukkig maken!
Je zegt "Ik ben zo bang dat mensen me af zullen wijzen als ik niet zo mooi en niet zo slank ben als zij willen / verwachten dat ik ben", maar dat is puur iets wat in je hoofd zit. Mensen mogen je ook, ookal ben je wat voller. En als ze je niet mogen, dan zijn ze gewoon zelf fucked up. Dumpen dus. Toevallig dat ik gisteren nog een iemand heb gesproken die juist iets voller veel fijner vind dan dat slanke. Niet iedereen heeft dezelfde voorkeur!
En wees blij dat je geen lichamelijke klachten hebt, want dan ben je verder van huis.
Je neemt geen advies aan lijkt het.
Stop er eens mee om zo zielig te doen hier op internet, maar WERK er aan!! JE LEVEN LIGT IN JE EIGEN HANDEN
Ik heb hier al zoveel goede advies gelezen, DOE er in godsnaam wat mee! 
quote:je zegt wel at anderen geen of weinig invloed hebben op je eetstoornis he... weet je wat ik denk? jij bent gewoon bang om afgewezen te worden.
Op maandag 19 januari 2004 13:08 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Bij mij in mijn hoofd draait het om slank willen zijn.
Ik ben bang wanneer anderen me niet aantrekkelijk / slank genoeg vinden zij mij af zullen wijzen.
Helaas ben ik niet iemand die van nature is gezegend met een slank lichaam, sterker nog: nu zit ik 10 kg onder mijn standaard gewicht, maar ben nu wel slank.
Nu heb ik maat 38 en anders maat 42 en een maat 42 is voor mij onleefbaar.
Liever maak ik mijzelf kapot door me uit te hongeren en slank te zijn dan om voldoende (let wel: niet overmatig) te eten met als gevolg maat 42
Want ik walg ervan om mollig te zijn
Vreemd genoeg is er echter niemand in mijn omgeving van wie ik maat 38 moet hebben, dat is een ideaalbeeld wat zich in mijn eigen hoofd heeft genesteld.
Mijn omgeving heeft liever dat ik eetstoornisvrij word met desnoods maat 42 (of meer) dan dat ik slank ben en geestelijk en lichamelijk naar de klote ga.
Maar ik wil persé slank zijn, zelfs als dat een levenslang leven met een eetstoornis inhoudt
quote:Nogmaals: het ligt dus aan je zelfbeeld, aan het feit dat jij dik altijd zult associeren met negatief omdat je er ooit mee bent gepest. DAAR moet je eerst iets aan doen en tja, voor de aanvang van die therapie zul je nu eenmaal geduld moeten hebben.
Op maandag 19 januari 2004 14:46 schreef miendobbelsteen het volgende:
Of ik nu maatje 34 of 44 heb, ik haat de bouw van mijn lijf
de meeste mannen hebben ook wel iets wat ze willen verbeteren.
maar jah, is onmogelijk.
en btw perfect zijn bestaat niet
leer ermee leven of spring voor een trein
quote:Volwassen reactie ook.
Op maandag 19 januari 2004 12:54 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Flikker op als je niet normaal kan reageren
. Kritiek doet zeer, zeker als het gegrond is. Doe er vooral niets mee en lees alleen wat je wil lezen. Daar doe je jezelf en je gezin/omgeving een dienst mee. 
.Maar goed, het feit dat je zo reageert zegt al wel genoeg over hoe jij in het leven staat. Het lijkt me dan ook vrij zinloos dat je in therapie gaat, want je wil jezelf gewoon zielig vinden en je praat jezelf aandoeningen aan voor de aandacht, ipv dat je informatie zoekt die je kan helpen bij een 'genezing'. Succes ermee!
...en nou heb ik wel weer genoeg zinloze bijdragen gedaan
quote:Edit: haal adem, relax
Op maandag 19 januari 2004 16:29 schreef k_i_m het volgende:
Milagro: "Triest is je storen aan iets dat je makkelijk kunt vermijden, maar toch steeds weer opzoekt"
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 19:18]
quote:ze leest het wel, maar neemt het niet op
Op maandag 19 januari 2004 16:28 schreef SEMTEX het volgende:
Laat ik maar eens de zoveelste al 10 keer opgenoemde open deur intrappen: Je moet het ZELF doen, Mien, niemand anders zal het voor je doen of zal het je voor gaan kauwen. Stap uit de slachtofferrol en neem je eigen leven in de hand..en nou heb ik wel weer genoeg zinloze bijdragen gedaan
quote:
Op maandag 19 januari 2004 16:30 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Edit: *relax muziekje opzet*
.Ik vind mijn bijdrages vooralsnog niet zinloos. Op het moment dat ik dat wel vind ga ik me wel achter mijn oren krabben.
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 19:19]
quote:Inderdaad
Op maandag 19 januari 2004 14:55 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik moet de keuze maken: of slank met eetstoornis of mollig zonder eetstoornis. Een afschuwelijke keuze
en deze quote:Jammer, daar sta je dan alleen in
Op maandag 19 januari 2004 16:32 schreef k_i_m het volgende:[..]
Ik vind mijn bijdrages vooralsnog niet zinloos.
quote:
Op maandag 19 januari 2004 13:39 schreef Ripley het volgende:[..]
Therapie helpt alleen als je voor 100% er achter staat.
Die indruk krijg ik niet bij jou. Ik krijg bij jou het idee dat je je veel te veilig genesteld hebt in de rol van slachtoffer en de verantwoordelijkheid van je eigen leven niet wilt nemen.
Misschien heb ik het mis, maar ik herken veel dingen waar ik zelf ook een handje van heb. Gelukkig krijg ik af en toe van onder andere mijn moeder een schop onder mijn hol.
.Nu ga ik eens even wat typen en met die info kan je wat gaan doen of niet.
Ik heb een eetstoornis gehad en dat begon rond mijn 14e. Mijn moeder maakte graag 'grapjes' over mijn zogenaamde grote kont (maatje 34) en na een vriendje wat me de tyfus sloeg, was ik officieel vreetstoornis-patient.
Therapie, praatgroepen, blablabla, hielp allemaal geen fuck. Waarom niet? OMDAT IK HET NIET TOELIET. . Ik wist niet beter, die stoornis had ik al jaren en dit was wel makkelijk. Je ineens beseffen dat je het zelf in de hand hebt, is creepy, maar het is wel het de enige oplossing.
Toen ik zwanger raakte, besefte ik me ineens dat ik dat maffe eetpatroon niet meer kon aanhouden. Ik moest een kind op de wereld zetten en als het ff kon nog een gezond kind ook. Dat kan niet als je niet goed eet.
En hallo? Jesse? Je weet wel, dat kind dat je op de wereld zette? Vrijwillig? Hij verdient een moeder. Een echte moeder en niet 1 die zich zorgen maakt over maatje 38 of maatje 44. Denk je dat het Jesse boeit? Nee, natuurlijk niet! Het gaat godverdomme ook niet over in welke maat broek je je reet kan heisen, het gaat om je gezondheid en die van hem. Laat de rest van de wereld lekker de schijt krijgen.
Als je zo denkt en ECHT zo denkt, dan kan je in de spiegel kijken en denken : "Hey, krijg nou wat. Ik ben zo lelijk niet!"
Jij moet je eens gaan beseffen wat echt belangrijk is. Zolang je dat niet doet, zul je nooit van die eetstoornis afkomen en zul je ook nooit een goede moeder voor Jesse kunnen worden.
En weet je waarom die kritiek hier je zeer doet? Omdat het waar is. . Reality is a motherfucker. .
Zo, en ik heb meer verteld over mezelf dan ik zou willen, dus doe er gvd wat mee.
quote:Edit:
Op maandag 19 januari 2004 16:39 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Jammer, daar sta je dan alleen in
doe us niet en zo * relax muziekje wat harder zet *[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 19:21]
quote:Edit: reactie op edit
Op maandag 19 januari 2004 17:37 schreef ETC het volgende:[..]
Edit: * insert muziekje *
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 19:22]
ik eet twee keer zoveel als de rest
en het leuke is ik kom niks aan.eigenlijk ben ik heel zielig, vroeger zei iemand een keer dat ik mager was en nu blijf ik eten.
hellup wat moet ik doen, mijn hele sociale leven gaat naar de knoppen, ik functioneer niet meer normaal en ik begin te zeuren.
Please shoot me 
quote:met plezier...
Op maandag 19 januari 2004 17:42 schreef Darkster1981 het volgende:Please shoot me
Zou je toch niet snel zeggen
quote:edit: reactie op edit
Op maandag 19 januari 2004 17:41 schreef SEMTEX het volgende:[..]
edit
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 19:23]
kunnen wij als kijker gaan wedden wie eerst zelfmoord pleegt of als eerst vermoord word door de rest.
zal John de mol eens bellen ...
Even los van de psychologische oorzaken van je eetprobleem:
Je hebt in al die jaren laxeren, braken, hongeren etc.. je hele stofwisseling verkloot.
Dat is de reden dat je nu zo snel aankomt.
Jouw lijf weet zich geen raad meer met voedsel, omdat het zo door jouzelf mishandeld is. Dus wat doet het; het slaat alles wat je binnenkrijgt snel om in vet en zorgt dat er nauwelijks nog wordt verbrand.
En waarom: vanwege de "hongertijden" waarvan het zeker is dat die gaan volgen. Je lichaam en spijsvertering werken n.l. volgens een oeroud en slim mechanisme.
Niemand die gezond en regelmatig eet, komt 9 kg. aan in een week. Natuurlijk heeft de 1 meer aanleg om dik te worden dan een ander. Ik denk echter dat jij door normaal, gezond en regelmatig eten veel makkelijker op gewicht zou kunnen blijven dan nu met al dat gehonger van je.
Het kost echter een hele lange tijd voordat je lichaam weer naar behoren gaat verbranden als je er zo slecht mee om bent gesprongen (don't I know it). Maar de beloning zal zoet zijn; niet hongeren, jezelf behoorlijk wat kunnen permitteren qua voedselinname en tóch slank blijven.
Overigens;waarom probeer je niet op gewicht te blijven d.m.v. sporten? Daarvan ga je er vele malen beter uitzien dan door niet eten.
Succes en sterkte met alles meid.
quote:Mijn advies is voor iedereen die een eetstoornis heeft. Advies lijkt me ook niet verkeerd in een topic zoals deze, want alleen maar opdreunen wat je allemaal mankeert, helpt ook geen hol.
Op maandag 19 januari 2004 17:31 schreef poebeertjuh het volgende:
Dit topic gaat over anorexia, boulimia en binge eating. Waarom kunnen we het daar niet in het algemeen over hebben? Is het nodig dat Mien het onderwerp steeds naar zich toe blijft trekken? Ik persoonlijk ben geinteresseerd in ervaringen van mensen met deze stoornissen en niet in het eeuwige gedoe rondom Mien.
En dat geldt voor alle mensen die een eetstoornis hebben.
quote:
Op maandag 19 januari 2004 17:58 schreef Noayla_ het volgende:
Overigens;waarom probeer je niet op gewicht te blijven d.m.v. sporten? Daarvan ga je er vele malen beter uitzien dan door niet eten.
quote:Dit wil ik toch even tegenspreken. Met name mensen die anorexia hebben verstoppen dit heel erg. Ze doen bijvoorbeeld net of ze eten naar hun kamer meenemen of dragen heel veel lagen ruime kleding. Die mensen willen vaak helemaal geen aandacht, het misgunnen van eten heeft op die momenten ook te maken met het feit dat die mensen er helemaal niet willen zijn, willen verdwijnen.
Op maandag 19 januari 2004 18:13 schreef Darkster1981 het volgende:
bij heel veel van die ziektes adhd, bolimia, borderline word het idee gesteund dat dit geen echte ziekte is maar een manier om medelijden en aandacht te krijgen. mien dobbelsteen versterkt dit idee wel erg
Eetstoornissen zijn vaak geen manier van aandacht vragen.
quote:dat is de grootste onzin ever!!
Op maandag 19 januari 2004 18:13 schreef Darkster1981 het volgende:
bij heel veel van die ziektes adhd, bolimia, borderline word het idee gesteund dat dit geen echte ziekte is maar een manier om medelijden en aandacht te krijgen. mien dobbelsteen versterkt dit idee wel erg
hoe kun je dat nou zeggen? je hebt geen flauw idee hoe het is om zo iets te hebben!! het is ontzettend vermoeiend, en je hebt het liever niet dan wel...als je je ergert aan miendobbelsteen moet je je richten tot haar maar ga nou niet lopen verkondigen dat al die dingen alleen maar gaan om aandachtstrekkerij...
quote:Precies.
Op maandag 19 januari 2004 18:40 schreef Ripley het volgende:[..]
Dit wil ik toch even tegenspreken. Met name mensen die anorexia hebben verstoppen dit heel erg. Ze doen bijvoorbeeld net of ze eten naar hun kamer meenemen of dragen heel veel lagen ruime kleding. Die mensen willen vaak helemaal geen aandacht, het misgunnen van eten heeft op die momenten ook te maken met het feit dat die mensen er helemaal niet willen zijn, willen verdwijnen.
Eetstoornissen zijn vaak geen manier van aandacht vragen.
Vaak zul je totaal niets aan die personen merken. In jouw bijzijn eten ze gewoon (of laten dat iig zo lijken) en ze gaan ook niet vermelden dat ze even naar het toilet gaan om over te geven. Ze hebben het ook nooit over hun veel te zogenaamde dikke lijf en dat ze daar zo over balen en ze zijn wsl. zo vrolijk als de pest als je in hun buurt bent.
quote:Nou, ik wel. Lees je eigen woorden nog maar eens na.
Op maandag 19 januari 2004 13:02 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik snap het niet waar het bij mij misgaat
quote:
Op maandag 19 januari 2004 13:08 schreef miendobbelsteen het volgende:
Maar ik wil persé slank zijn, zelfs als dat een levenslang leven met een eetstoornis inhoudt
quote:
Op maandag 19 januari 2004 13:12 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik heb ook te kennen gegeven dat ik alléén wil werken aan de borderline en niet aan de eetstoornis, want ik wil me niet verplicht aan eetschema's houden waardoor ik straks weer maat 42
quote:Nu ja...op een gegeven moment is er duidelijk esultaat, zeker in het geval van anorexia... en in die zin is het wel degelijk aandacht vragen, alleen niet omdat je zo graag in het middelpunt staat, een onbewuste schreeuw om hulp is het toch wel, denk ik
Op maandag 19 januari 2004 18:40 schreef Ripley het volgende:[..]
Dit wil ik toch even tegenspreken. Met name mensen die anorexia hebben verstoppen dit heel erg. Ze doen bijvoorbeeld net of ze eten naar hun kamer meenemen of dragen heel veel lagen ruime kleding. Die mensen willen vaak helemaal geen aandacht, het misgunnen van eten heeft op die momenten ook te maken met het feit dat die mensen er helemaal niet willen zijn, willen verdwijnen.
Eetstoornissen zijn vaak geen manier van aandacht vragen.
In het geval van de combinatie borderline én eetstoornissen denk ik dat het toch wel aandach om de aandacht is, eerlijk gezegd.
Er zou ms wel eens bewust die kwalen aangemeten kunnen worden waar van men weet dat anderen zich zorgen gaan maken om je en je dus wederom het middelpunt bent.
quote:als het om aandacht zou gaan dan zou het gaan om aandacht in positieve zin als in: wat ben je slank/mooi!
Op maandag 19 januari 2004 19:15 schreef milagro het volgende:[..]
Nu ja...op een gegeven moment is er duidelijk esultaat, zeker in het geval van anorexia... en in die zin is het wel degelijk aandacht vragen, alleen niet omdat je zo graag in het middelpunt staat, een onbewuste schreeuw om hulp is het toch wel, denk ik
In het geval van de combinatie borderline én eetstoornissen denk ik dat het toch wel aandach om de aandacht is, eerlijk gezegd.
Er zou ms wel eens bewust die kwalen aangemeten kunnen worden waar van men weet dat anderen zich zorgen gaan maken om je en je dus wederom het middelpunt bent.
tenminste, zo is het in elk geval dat ik ben tegengekomen...
niemand is er trots op dat ze hun vinger in hun keel steken, en niemand met een eetstoornis vindt het leuk als mensen zich gaan bemoeien met je eetstoornis (dus je wilt niet in het middelpunt van de aandacht staat om die manier)
Verder denk ik dat Mien bepaald niet gebaat is met al die negatieve kritiek die ze hier over haar hoofd uitgestort krijgt. Wees eens een beetje aardig voor d'r, ze heeft het al rot genoeg zo te lezen.
Het is wel makkelijk om te zeggen dat ze haar zelfbeeld moet veranderen, maar dat is lastig als de media (en een hoop mensen) zo de nadruk leggen op slank zijn. Sla een willekeurig tijdschrit open en je wordt bedolven onder de advertenties voor slankpillen, dieetdrankjes en dieetclubs. En dan moet je als vrouw die toch al onzeker is over zichzelf gaan denken; ach, dat zal mij aan mijn reet roesten, ik ben zoals ik ben.
Mien, het lijkt er inderdaad op dat je stofwisseling volledig naar de klote is, vandaar dat je zo snel aankomt. Met wat jij eet zou een mus nog spontaan last van vreetbuien krijgen. Het is jouw lijf, en jij moet erin leven. Als je zo ontzettend bang bent om aan te komen, dan lijkt me dat je met de borderline therapie meer geholpen bent, en wie weet voel je je daarna goed genoeg om ook je eetpatroon te veranderen.
Ik wens je veel succes!!!
quote:Nee, dat resultaat proberen ze ook zo lang mogelijk te verbergen meestal, om aandacht voor hun probleem te vermijden. Bij degene in mijn naaste omgeving viel het pas echt heel erg op toen haar haren begonnen uit te vallen, ze gezichthaar kreeg, haar tanden afbraken en ze op straat flauw viel. Dingen die dus helemaal niet te verbergen zijn. De andere dingen lostte ze onder andere op met het dragen van verschillende broeken over elkaar heen, het vermijden van momenten waarop mensen haar in ondergoed oid zouden zien etc.
Op maandag 19 januari 2004 19:15 schreef milagro het volgende:[..]
Nu ja...op een gegeven moment is er duidelijk esultaat, zeker in het geval van anorexia... en in die zin is het wel degelijk aandacht vragen, alleen niet omdat je zo graag in het middelpunt staat, een onbewuste schreeuw om hulp is het toch wel, denk ik
In het geval van de combinatie borderline én eetstoornissen denk ik dat het toch wel aandach om de aandacht is, eerlijk gezegd.
Er zou ms wel eens bewust die kwalen aangemeten kunnen worden waar van men weet dat anderen zich zorgen gaan maken om je en je dus wederom het middelpunt bent.
Als je je echt verdiept in die ziekte weet je dat die mensen juist zichzelf proberen te onttrekken aan aandacht, dat ze erg kwaad worden als je wel aandacht besteedt en je proberen weg te duwen.
Een beetje oplettende moeder ziet het kind het eten op en neer schuiven om over gewichtsverlies maar niet te spreken.
Het is een onebwuste schreeuw om hulp.
En in die zin is het aandacht vragen.
Maar dus niet omdat ze zo graag in het middelpunt staan.
Het is hun manier (onbewust!!!) van uiten.
En m.i. zit dat bij een borderliner of iig bij Mien heel anders.
Die zou zomaar eens hebben kunnen opmerken dat een anorexia/binge eater whatever veel positieve aandacht krijgt (bezorgdheid) en zich vervolgens dat eetgedrag aanmeten.
of het aanmoedigen omdat ze het kind zelf ook te dik vinden...
en dat bedoelen ze meestal ook helemaal niet slecht,
maar ze zien de ernst van de situatie niet in
quote:dat doet niets af aan de schreeuw om gehoord te worden die het is.
Op maandag 19 januari 2004 19:31 schreef Shirin het volgende:
het zal je verbazen hoeveel moeders dat niet zien...
of het aanmoedigen omdat ze het kind zelf ook te dik vinden...en dat bedoelen ze meestal ook helemaal niet slecht,
maar ze zien de ernst van de situatie niet in
het lijf, te dik of te dun, is het probleem niet, er is veelal iets heel anders aan de hand, maar eten is hun wapen, hun uitlaatklep.
quote:jij zegt dat een thuiswonend kind dit doet om de moeder te laten zien dat ze te weinig eten, maar moeders zien dit dus bijna nooit...
Op maandag 19 januari 2004 19:33 schreef milagro het volgende:[..]
dat doet niets af aan de schreeuw om gehoord te worden die het is.
het lijf, te dik of te dun, is het probleem niet, er is veelal iets heel anders aan de hand, maar eten is hun wapen, hun uitlaatklep.
anyway, uiteindelijk is er wel wat mis met je want je onwikkeld niet zomaar een eetstoornis natuurlijk, en natuurlijk is het eten een manier om het af te reageren.. maar je reageert het wel af op jezelf, en daar hoeft je omgeving niets van te merken..
quote:dat zeg ik niet, maar ik heb geen zin om het nog eens uit te leggen
Op maandag 19 januari 2004 19:37 schreef Shirin het volgende:[..]
jij zegt dat een thuiswonend kind dit doet om de moeder te laten zien dat ze te weinig eten, maar moeders zien dit dus bijna nooit...
anyway, uiteindelijk is er wel wat mis met je want je onwikkeld niet zomaar een eetstoornis natuurlijk, en natuurlijk is het eten een manier om het af te reageren.. maar je reageert het wel af op jezelf, en daar hoeft je omgeving niets van te merken..
en Mien moet zich eens niet zo aanstellen.
wordt een beetje vermoeiend zo onderhand.
quote:misschien dat ik daarom de verdediging inschiet,
Op maandag 19 januari 2004 19:39 schreef milagro het volgende:[..]
dat zeg ik niet, maar ik heb geen zin om het nog eens uit te leggen
en Mien moet zich eens niet zo aanstellen.
wordt een beetje vermoeiend zo onderhand.
ik heb namelijk het idee dat de mensen die hierop reageren vooral reageren op het persoontje miendobbelsteen en daarom een heleboel mensen over 1 kam scheren..of zit ik nu helemaal verkeerd?
quote:ja, je zit verkeerd.
Op maandag 19 januari 2004 19:41 schreef Shirin het volgende:[..]
misschien dat ik daarom de verdediging inschiet,
ik heb namelijk het idee dat de mensen die hierop reageren vooral reageren op het persoontje miendobbelsteen en daarom een heleboel mensen over 1 kam scheren..of zit ik nu helemaal verkeerd?
en wb Mien, ze doet de zaak iig geen goed, nee, kwestie van afgebrokkeld krediet is dat.
quote:ja nou ja ik heb het ook niet alleen over jou,
Op maandag 19 januari 2004 19:43 schreef milagro het volgende:[..]
ja, je zit verkeerd.
en wb Mien, ze doet de zaak iig geen goed, nee, kwestie van afgebrokkeld krediet is dat.
maargoed ik heb denk ik alles gezegd wat ik dacht (dubbel nog wel
)dus ik trek me terug
fijne avond verder
Gelukkig (Nouja, gelukkig) zijn er ook mensen met problemen die wel ervan afwillen... Laat asjeblieft daar dan de zorg heen gaan.
Mien, zolang jij niet wat dikker wil worden en niet eens in maat wilt passen (ik zou bijna een moord doen om daarin te passen, weet je dat!) sorry, maar dan hoop ik echt dat ze geen tijd besteden aan jouw eetproblemen!
quote:hmmm... hier ben ik het niet echt mee eens. Als moeder merk je het echt wel (& ik durf wel te beweren dat moeders die het niet doorhebben eigenlijk geen goede moeders zijn. Bij voorbaat: sorry, maar...). Sorry, maar zoiets voel je aan.
Op maandag 19 januari 2004 19:37 schreef Shirin het volgende:[..]
jij zegt dat een thuiswonend kind dit doet om de moeder te laten zien dat ze te weinig eten, maar moeders zien dit dus bijna nooit...
anyway, uiteindelijk is er wel wat mis met je want je onwikkeld niet zomaar een eetstoornis natuurlijk, en natuurlijk is het eten een manier om het af te reageren.. maar je reageert het wel af op jezelf, en daar hoeft je omgeving niets van te merken..
Maar goed: mensen (meestal meisjes) klooien met eten omdat dat het enige = waar ze controle over (denken) te hebben, ze er zelfvertrouwen van krijgen, ze een houvast biedt, etc. Borderline gaat trouwens vaak samen met een eetstoornis.
Ik geloof er geen flikker van dat je omgeving het niet merkt. Je wordt chagerijniger, bleker, dunner, je ogen, oren & neus lijken ineens veel groter, je kan het alleen maar over eten hebben (tot vervelens toe), kortom je bent niet meer hetzelfde.
Maar ik vind het wel interessant om erover te lezen. Vooral als het waargebeurde verhalen zijn die zijn weergegeven in een leesboek.
quote:Jesse zit in een pleeggezin. Tenminste, ik meen daar een topic van gelezen te hebben.
Op maandag 19 januari 2004 16:42 schreef MUUS het volgende:[..]
En hallo? Jesse? Je weet wel, dat kind dat je op de wereld zette? Vrijwillig? Hij verdient een moeder. Een echte moeder en niet 1 die zich zorgen maakt over maatje 38 of maatje 44. Denk je dat het Jesse boeit? Nee, natuurlijk niet! Het gaat godverdomme ook niet over in welke maat broek je je reet kan heisen, het gaat om je gezondheid en die van hem. Laat de rest van de wereld lekker de schijt krijgen.
quote:Klopt, maar de bedoeling is dat Jesse terug komt na een jaartje of 2 en ze is en blijft zijn moeder. Ze ziet hem ook gewoon nog. Werk aan de winkel dus.
Op maandag 19 januari 2004 20:31 schreef schatje het volgende:[..]
Jesse zit in een pleeggezin. Tenminste, ik meen daar een topic van gelezen te hebben.
.quote:Ja, maar of hij thuis zit of ergens anders, Muus heeft gelijk dat hij niks aan een moeder heeft die alleen maar in maatje 38 wil passen en liever met een eetstoornis leeft dan met maatje 40
Op maandag 19 januari 2004 20:31 schreef schatje het volgende:[..]
Jesse zit in een pleeggezin. Tenminste, ik meen daar een topic van gelezen te hebben.
En btw, is er wetenschappelijk nieuws over of aanleg voor eetstoornissen in je genen zit enzo? Daar is wel sprake van geweest toch?
quote:Alsof je alleen een probleem met je uiterlijk mag hebben als je te dik bent
Op maandag 19 januari 2004 19:53 schreef Troel het volgende:
Misschien een harde reactie, maar Mien, als je het zelf niet wilt, ga dan ook in godsnaam geen therapie doen, want dan vind ik dat zonde van het geld.Gelukkig (Nouja, gelukkig) zijn er ook mensen met problemen die wel ervan afwillen... Laat asjeblieft daar dan de zorg heen gaan.
Mien, zolang jij niet wat dikker wil worden en niet eens in maat wilt passen (ik zou bijna een moord doen om daarin te passen, weet je dat!) sorry, maar dan hoop ik echt dat ze geen tijd besteden aan jouw eetproblemen!
Ik keur niks goed maar die laatste uitspraak van je vind ik niet helemaal eerlijk.
Sorrie hoor, maar ik meen gelezen te hebben dat Mien haar problemen aan gaat pakken, Jesse zit niet voor niks in een pleeggezin.
Ze erkent haar problemen, da's al een grote stap de goeie kant uit. Zo zal ze vanzelf ook bij haar eetproblemen uitkomen, als ze daar aan toe is.
quote:Nou, da's niet helemaal waar en bovendien moet je met dit soort dingen niet wachten 'tot je er aan toe bent'. Dat moment kan nog wel eens heel lullig te laat komen, namelijk.
Op maandag 19 januari 2004 21:13 schreef Vava het volgende:Ze erkent haar problemen, da's al een grote stap de goeie kant uit. Zo zal ze vanzelf ook bij haar eetproblemen uitkomen, als ze daar aan toe is.
.En je problemen erkennen is allemaal leuk en aardig, maar ga dan een stap verder i.p.v. blijven kwijnen in die fase. Geef jezelf een schop onder den aarsch! Als je DAT niet doet, helpt therapie ook geen moer.
Op een gegeven moment is het genoeg. Dan helpt een kusknufkroeltje niet meer. Dan moet je gewoon eens feiten onder ogen gaan zien en realistisch nadenken.
Maar iedereen weet, dat als je slank wil zijn, je een abo op de sportschool moet nemen, en veel groente moet eten (en minder snoep).
Dit patroon consequent vasthouden, en af en toe gematigd zondigen (gebakje of zo) is veeeel moeilijker dan je eerst volvreten en daarna kotsen. Of ervoor kiezen om helemaal niks te eten. Mien kiest dus eigenlijk de makkelijke weg. Ze heeft geen doorzettingsvermogen.
Mien moet bedenken wat ze wil zijn, en daar naar handelen.
Je kunt ook niet wereldkampioen hardlopen zijn, en nooit trainen.
quote:ach we konden allemaal haar foto in B&H bewonderen.
Op maandag 19 januari 2004 16:10 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Nogmaals: het ligt dus aan je zelfbeeld, aan het feit dat jij dik altijd zult associeren met negatief omdat je er ooit mee bent gepest. DAAR moet je eerst iets aan doen en tja, voor de aanvang van die therapie zul je nu eenmaal geduld moeten hebben.
ik vraag me werkelijk af wat de reactie daar moet zijn, wat wil iemand als Mien nu horen.
Ja, Mien, je bent idd wanstaltig dik, het zag er NIET UIT, je figuur is waardeloos, klopt niets aan, ik snap niet waarom jij zo'n foto post, ik zou me kapot schamen met zo'n lijf.
of
Mien, meisje, wat een figuuuuuuuuuurtje, een moord zou ik er voor doen, zo'n middeltje als jij hebt, goh, de man die jou de zijne mag noemen mag in zijn handjes knijpen, je hebt een leuk karakter, een leuk smoeltje en dan ook nog eens zo'n supersexy lijf!!!!!!!
Het maakt allemaal geen flikker uit, want daar gaat het ook allemaal niet om.
Aandacht.
Zodra het ene topic weer wegzakt, wordt het andere geopend of omhooggeschopt..
En iedere keer verloopt het volgens het zelfde patroon.
Dit topic gaat niet over anorexia of boulimia, is ook niet met die intentie geopend.
Dit topic gaat over Mien, en volgens mij weet Mien dat zelf als geen ander.
quote:das idd nog nooit gezegd tegen de TS!
Op maandag 19 januari 2004 22:09 schreef Jzz het volgende:
zoek ffs hulp, maar dan wel bij mensen die je adequate hulp kunnen geven, en da's dus niet fok!.
quote:Oké, je bent een n00b.
Op maandag 19 januari 2004 22:09 schreef Jzz het volgende:
blijft me toch verbazen, vooral 't commentaar van de mods dat TS zelf verantwoordelijk is voor het mislukken van de therapie. dat heet een schuldgevoel aanpraten (zeker bij een borderline patiënt,ik bedoel, kom op...) en daar schiet TS niks mee op, wat mij verstandiger lijkt: zoek ffs hulp, maar dan wel bij mensen die je adequate hulp kunnen geven, en da's dus niet fok!.
Maar wij zijn geen groepsknuffelaars, en dit is niet het eerste topic van Mien, om het maar even zo te zeggen.
En het is waar: ze ís ook zelf verantwoordelijk voor het mislukken van de therapie. Wie anders?
En nog even over die eetstoornissen: Er zijn inderdaad mensen die het heel goed verbergen. Maar Mien opent er een topic over. Dat is niet verbergen hoor.
quote:ey, hier heeft mijn n00b-heid niks mee te maken (voor de verandering, dat geef ik toe
Op maandag 19 januari 2004 22:20 schreef Toeps het volgende:[..]
Oké, je bent een n00b.
Maar wij zijn geen groepsknuffelaars, en dit is niet het eerste topic van Mien, om het maar even zo te zeggen.
En het is waar: ze ís ook zelf verantwoordelijk voor het mislukken van de therapie. Wie anders?En nog even over die eetstoornissen: Er zijn inderdaad mensen die het heel goed verbergen. Maar Mien opent er een topic over. Dat is niet verbergen hoor.
), maar dit is eerder de n00b-heid van de mods, die zouden toch beter moeten weten, zeker op een R&P-forum, en dit niet langer door laten gaan, in het belang van TSquote:Hmm, ja, Mien een ban geven zou misschien wel goed voor haar zijn, ze laat zich altijd ontzettend opfokken.
Op maandag 19 januari 2004 22:22 schreef Jzz het volgende:[..]
ey, hier heeft mijn n00b-heid niks mee te maken (voor de verandering, dat geef ik toe
Aan de andere kant, het is en blijft een internetforum hier.
quote:Dat lijkt mij ook...maar goed dat was wel duidelijk.
Op maandag 19 januari 2004 22:10 schreef milagro het volgende:
Dit topic gaat niet over anorexia of boulimia, is ook niet met die intentie geopend.
Dit topic gaat over Mien, en volgens mij weet Mien dat zelf als geen ander.
quote:maar gezien het moraalriddergehalte hier zou er toch best wel is écht rationeel opgetreden mogen worden
Op maandag 19 januari 2004 22:24 schreef Toeps het volgende:[..]
Hmm, ja, Mien een ban geven zou misschien wel goed voor haar zijn, ze laat zich altijd ontzettend opfokken.
Aan de andere kant, het is en blijft een internetforum hier.
dus in de vorm van het topic sluiten, of op een verantwoorde manier verderdiscussiëren, iig zonder het rondstrooien van "schuld", maargoed, gezien het feit dat we geen therapeuten zijn is dat zinloos
wat dan rest is idd óver TS "roddelen", maar dat lijkt me al helemaal niet ethisch verantwoord.
quote:Misschien is ze druk met een artikel op haar website over de sukkels van fok.
Op maandag 19 januari 2004 22:32 schreef Shirin het volgende:
maar volgens mij heeft miendobbelsteen zelf al een aardig tijdje niet meer gereageerd..
quote:Die ligt ergens te janken van zelfmedelijden.
Op maandag 19 januari 2004 22:32 schreef Shirin het volgende:
maar volgens mij heeft miendobbelsteen zelf al een aardig tijdje niet meer gereageerd..
quote:
Eìndelijk heb ik de zin van het leven ontdekt: namelijk om te leven naar het voorbeeld dat Jezus ons gaf en te mogen schuilen onder Zijn beschermende vleugels! Niet dat al mijn problemen zijn opgelost, maar in het licht van de Bijbel ben ik er wel anders tegenaan gaan kijken en kan ik er beter mee omgaan. Op moeilijke momenten wanneer ik mijn geloof aan de kant zou willen schuiven, merk ik dat God er toch is en dingen laat zien, waardoor ik Hem niet los kan laten.Mien, 2002
Mien is ziek. En jezelf (als gezond persoon) als norm verheffen en dat vervolgens projecteren op Mien klopt niet. Haar wispelturigheid, zelfhaat, lage zelfvertrouwen en zelfdestructiviteit houdt ze niet voor de gein in stand.
Je kunt haar kwalijk nemen dat ze teveel kostbare tijd op i-net verspeelt maar je kunt haar niet kwalijk nemen dat ze ziek is en derhalve niet op zaken reageert zoals jij en ik zouden reageren.
Maar da's mijn persoonlijke mening.
quote:Eens. En we trappen er allemaal in!
Op maandag 19 januari 2004 22:10 schreef milagro het volgende:
Dit topic gaat niet over anorexia of boulimia, is ook niet met die intentie geopend.
Dit topic gaat over Mien, en volgens mij weet Mien dat zelf als geen ander.
Ontopic:
Eetstoornissen zijn wel degelijk heel lang te verbergen. Degene die zei dat een echt goede moeder het zou merken, vind ik dan ook erg kort door de bocht. Dan heb je dus geen eetstoornis van nabij meegemaakt.
quote:nah
Op maandag 19 januari 2004 22:34 schreef DeStedebouwer het volgende:[..]
Die ligt ergens te janken van zelfmedelijden.
denk eerder dat ze de reacties nogal hetzelfde vindt
ik iig wel
quote:en daarom is dit topic ook zo zinloos, aan de wensen van TS kan simpelweg niet worden voldaan, door niemand, anders was het probleem allang opgelost, en voor de rest doet zo'n topic alleen maar af aan het beetje eigendunk wat er nog over was
Op maandag 19 januari 2004 22:43 schreef Noayla_ het volgende:
dus, dicht en uit het archief die handel
quote:dank u!
Op maandag 19 januari 2004 22:45 schreef Moonah het volgende:[..]
Eens. En we trappen er allemaal in!
Ontopic:
Eetstoornissen zijn wel degelijk heel lang te verbergen. Degene die zei dat een echt goede moeder het zou merken, vind ik dan ook erg kort door de bocht. Dan heb je dus geen eetstoornis van nabij meegemaakt.
ben ik helemaal mee eens
quote:Tjah, de gemiddelde fokker is nou eenmaal niet zo ruimdenkend.
Op maandag 19 januari 2004 22:45 schreef Shirin het volgende:[..]
nah
denk eerder dat ze de reacties nogal hetzelfde vindt
ik iig wel
quote:ja maar deze topic ging toch eigenlijk over eetstoornissen in het algemeen? kunnen we ons niet daarop richten ipv op de TS? daar horen we nu toch niets van, dus wat is het nut om het topic te sluiten?
Op maandag 19 januari 2004 22:46 schreef Jzz het volgende:[..]
en daarom is dit topic ook zo zinloos, aan de wensen van TS kan simpelweg niet worden voldaan, door niemand, anders was het probleem allang opgelost, en voor de rest doet zo'n topic alleen maar af aan het beetje eigendunk wat er nog over was
dus, dicht en uit het archief die handel
quote:gezien het feit dat het al 5 pagina's over TS gaat, heb ik wel een punt denk ik toch
Op maandag 19 januari 2004 22:48 schreef Shirin het volgende:[..]
ja maar deze topic ging toch eigenlijk over eetstoornissen in het algemeen? kunnen we ons niet daarop richten ipv op de TS? daar horen we nu toch niets van, dus wat is het nut om het topic te sluiten?
komt nog bij dat eetstoornissen door TS waarschijnlijk in de verkeerde context worden geplaatst en tja, 't is toch de openingspost, dus vandaar
quote:hmm nou jammer, ik denk dat mensen er nog best wat aan zouden hebben gehad..
Op maandag 19 januari 2004 22:49 schreef Jzz het volgende:[..]
gezien het feit dat het al 5 pagina's over TS gaat, heb ik wel een punt denk ik toch
komt nog bij dat eetstoornissen door TS waarschijnlijk in de verkeerde context worden geplaatst en tja, 't is toch de openingspost, dus vandaar
quote:Als je eens beter leest zie je dat iig 1 mod ZELF een eetstoornis heeft gehad en een andere heeft het van heel dichtbij meegemaakt.
Op maandag 19 januari 2004 22:09 schreef Jzz het volgende:
blijft me toch verbazen, vooral 't commentaar van de mods dat TS zelf verantwoordelijk is voor het mislukken van de therapie. dat heet een schuldgevoel aanpraten (zeker bij een borderline patiënt,ik bedoel, kom op...) en daar schiet TS niks mee op, wat mij verstandiger lijkt: zoek ffs hulp, maar dan wel bij mensen die je adequate hulp kunnen geven, en da's dus niet fok!.
Gut, zouden we dan misschien uit ervaring spreken ofzo? Kan zomaar, hoor. .
En nee, we praten geen schuldgevoel aan. We doen alleen niet mee aan knufkuskroel, want DAAR komt Mien helemaal niet mee vooruit. We zitten hier niet om te zeggen wat ze wil horen, maar om haar hopelijk een duw de goede kant op te geven.
quote:dat heb ik wel, mijn nichtje.
Op maandag 19 januari 2004 22:45 schreef Moonah het volgende:[..]
Eens. En we trappen er allemaal in!
Ontopic:
Eetstoornissen zijn wel degelijk heel lang te verbergen. Degene die zei dat een echt goede moeder het zou merken, vind ik dan ook erg kort door de bocht. Dan heb je dus geen eetstoornis van nabij meegemaakt.
en iemand die thuis woont en niet eet, veel kotst, dat merk je als moeder.
dat je dat dan niet meteen als anorexia herkent is wat anders
quote:Heb zelf anorexia 3 jaar lang gehad....
Op maandag 19 januari 2004 22:45 schreef Moonah het volgende:[..]
Degene die zei dat een echt goede moeder het zou merken, vind ik dan ook erg kort door de bocht. Dan heb je dus geen eetstoornis van nabij meegemaakt.
& genoeg moeders, gesprekken, therapien meegemaakt om er iets over te weten. Ben nu ook "gezond" (tuurlijk word ik nog steeds niet blij van een 8-gangen diner) & kan me mateloos ergeren aan het bagataliserende gedrag van ouders.
quote:Zijn al topics zat over, ik vind dat er wel eens wat positiefs belicht mag worden in R&S. Altijd dat gezeik over problemen. Problemen zijn er om opgelost te worden en dat doe je niet door op een internet forum huilsmileys te plaatsen.
Op maandag 19 januari 2004 22:51 schreef Shirin het volgende:[..]
hmm nou jammer, ik denk dat mensen er nog best wat aan zouden hebben gehad..
quote:je hoort mij ook niet zeggen dat je het omgekeerde van een schuldgevoel aan moet praten moet doen: die ehm "knufkuskroel" (
Op maandag 19 januari 2004 22:51 schreef MUUS het volgende:[..]
Als je eens beter leest zie je dat iig 1 mod ZELF een eetstoornis heeft gehad en een andere heeft het van heel dichtbij meegemaakt.
Gut, zouden we dan misschien uit ervaring spreken ofzo? Kan zomaar, hoor.
En nee, we praten geen schuldgevoel aan. We doen alleen niet mee aan knufkuskroel, want DAAR komt Mien helemaal niet mee vooruit. We zitten hier niet om te zeggen wat ze wil horen, maar om haar hopelijk een duw de goede kant op te geven.
), maar 't gewoon links laten liggen, dit schiet niet open ik heb wel terug gelezen, zelfs in vorige topics, en het draait elke keer uit op hetzelfde, met man en macht wordt TS goede adviezen gegeven, waarop er een dag of 2 later weer een volgende psychotische episode begint --> dus zinloos
en dit is een R&P - forum, toch geen psychiatrisch forum neem ik aan?
m'n punt is gewoon dat TS onmogelijk geholpen kan worden door wat er ook hier wordt gezegd en dat het enige waarop zo'n topic kan uitdraaien een een verkapte flame is.
overigens ben ik het ook niet eens met de raad die hier gegeven werd, maar daar is het een forum voor dacht ik?
[Dit bericht is gewijzigd door Jzz op 19-01-2004 22:55]
quote:ja maar misschien hebben mensen er wel behoefte aan en hebben ze niet zo'n blij leven als jij..
Op maandag 19 januari 2004 22:53 schreef DeStedebouwer het volgende:[..]
Zijn al topics zat over, ik vind dat er wel eens wat positiefs belicht mag worden in R&S. Altijd dat gezeik over problemen. Problemen zijn er om opgelost te worden en dat doe je niet door op een internet forum huilsmileys te plaatsen.
dat kan toch zomaar opeens zo zijn??
quote:
Op maandag 19 januari 2004 22:54 schreef Jzz het volgende:[..]
waarop er een dag of 2 later weer een volgende psychotische episode begint --> dus zinloos
waar baseer je psychotisch op of roep je gewoon een kreet?quote:ja gewoon een kreet
Op maandag 19 januari 2004 22:55 schreef DarkElf het volgende:[..]
, maar zit wel een kern van waarheid inquote:dan heb je dus duidelijk geen kaas gegeten van dit soort begrippen/aandoeningen en dus kom je nogal dom over
Op maandag 19 januari 2004 22:56 schreef Jzz het volgende:[..]
ja gewoon een kreet
quote:mierenneuken?!
Op maandag 19 januari 2004 22:57 schreef DarkElf het volgende:[..]
dan heb je dus duidelijk geen kaas gegeten van dit soort begrippen/aandoeningen en dus kom je nogal dom over
quote:Dan hoeft er toch niet elke week een topic over hetzelfde onderwerp aangeboord te worden of wel dan?
Op maandag 19 januari 2004 22:54 schreef Shirin het volgende:[..]
ja maar misschien hebben mensen er wel behoefte aan en hebben ze niet zo'n blij leven als jij..
dat kan toch zomaar opeens zo zijn??
quote:kreten roepen als je geen flauw idee hebt wat je roept is nogal dom m.i. en niet fair tegen TS
Op maandag 19 januari 2004 22:57 schreef Shirin het volgende:[..]
mierenneuken?!
quote:blijkbaar hebben mensen daar behoefte aan,
Op maandag 19 januari 2004 22:57 schreef DeStedebouwer het volgende:[..]
Dan hoeft er toch niet elke week een topic over hetzelfde onderwerp aangeboord te worden of wel dan?
jij hoeft er toch niet op te reageren?
begin jij allemaal happy-topics!
jij blij, happy mensen blij, depri mensen blij dat jij blij bent
iedereen blij!
en dan...
dan is alles opgelost
(bwaah ik begin een beetje mn slaaptekort te merken nu )
quote:wel dus
Op maandag 19 januari 2004 22:57 schreef DarkElf het volgende:[..]
dan heb je dus duidelijk geen kaas gegeten van dit soort begrippen/aandoeningen en dus kom je nogal dom over
controle over het gedrag en emoties is duidelijk verstoord (eetstoornissen, bordeline en wat dat met zich mee brengt), past perfect in de definitie van een psychose
overigen is psychose een zeer algemene term die in wezen niet zegt, maar die wel een hoop duidelijk maakt over de staat waarin iemand verkeert
dit leek me niet nodig om erbij te vermelden, aangezien iedereen echt wel begrijpt wat ik bedoel, maar als je wil mierenneuken: bij deze
[Dit bericht is gewijzigd door Jzz op 19-01-2004 23:00]
quote:Psychotisch was een misplaatste term.
Op maandag 19 januari 2004 22:59 schreef Jzz het volgende:
blaat
quote:daar ben ik het niet mee eens
Op maandag 19 januari 2004 23:03 schreef Moonah het volgende:[..]
Psychotisch was een misplaatste term.
jahaaa
das een goeie!
quote:ok we het eens dat we het oneens zijn. Punt.
Op maandag 19 januari 2004 23:05 schreef Jzz het volgende:[..]
daar ben ik het niet mee eens
maar ben ik de enige die gelijk de gedachte " zou het jongetje er geen last van hebben als moeders zo slecht in haar vel zit ?" krijgt ?
quote:Nope, lees mijn posts maar.
Op maandag 19 januari 2004 23:09 schreef Mirage het volgende:
Geheel offtopic en los gezien van Mien...maar ben ik de enige die gelijk de gedachte " zou het jongetje er geen last van hebben als moeders zo slecht in haar vel zit ?" krijgt ?
quote:nee niet de enige maar Jesse zit natuurlijk niet voor niets in een pleeggezin toch?
Op maandag 19 januari 2004 23:09 schreef Mirage het volgende:
Geheel offtopic en los gezien van Mien...maar ben ik de enige die gelijk de gedachte " zou het jongetje er geen last van hebben als moeders zo slecht in haar vel zit ?" krijgt ?
quote:voor psychose moet je aanleg hebben & alle stoornissen hebben het een of het ander met mekaar te maken. Volgens mij haal je dingen door elkaar.
Op maandag 19 januari 2004 22:59 schreef Jzz het volgende:[..]
controle over het gedrag en emoties is duidelijk verstoord (eetstoornissen, bordeline en wat dat met zich mee brengt), past perfect in de definitie van een psychoseoverigen is psychose een zeer algemene term die in wezen niet zegt, maar die wel een hoop duidelijk maakt over de staat waarin iemand verkeert
dit leek me niet nodig om erbij te vermelden, aangezien iedereen echt wel begrijpt wat ik bedoel, maar als je wil mierenneuken: bij deze
Als we het hebben over controle over gedrag & emoties dan kunnen we alle stoornissen (zelfs burn-out) op 1 hoop gooien.
quote:ja je bent de enige, goh wat ben jij uniek...
Op maandag 19 januari 2004 23:09 schreef Mirage het volgende:
Geheel offtopic en los gezien van Mien...maar ben ik de enige die gelijk de gedachte " zou het jongetje er geen last van hebben als moeders zo slecht in haar vel zit ?" krijgt ?
als in: nee dus, je bent niet de enige
quote:Psychotisch is een medische term die voor iets anders staat.
Op maandag 19 januari 2004 23:06 schreef Shirin het volgende:
dus iedereen van de TS voor alles en nog wat uitmaken, maar de term psychotisch mag niet gebruikt worden...jahaaa
das een goeie!
quote:Ja, tuurlijk. Daarom is hij uit huis geplaatst en gaat hij naar een medisch kinderdagverblijf.
Op maandag 19 januari 2004 23:09 schreef Mirage het volgende:
Geheel offtopic en los gezien van Mien...maar ben ik de enige die gelijk de gedachte " zou het jongetje er geen last van hebben als moeders zo slecht in haar vel zit ?" krijgt ?
En op hte moment dat ik dit typ, voel ik me zo'n voyeur. Het is toch eigenlijk van de zotte dat we dit allemaal tot in detail weten???
In het kader van offtopic gaan .
quote:Blijkbaar is daar behoefte aan, en wie zijn wij dan om daar niet aan te voldoen?
Op maandag 19 januari 2004 22:59 schreef Shirin het volgende:[..]
blijkbaar hebben mensen daar behoefte aan,
jij hoeft er toch niet op te reageren?
begin jij allemaal happy-topics!
jij blij, happy mensen blij, depri mensen blij dat jij blij bent
iedereen blij!
en dan...
dan is alles opgelost
(bwaah ik begin een beetje mn slaaptekort te merken nu
Raad de quote
quote:Dat had ik niet meegekregen, excuus.
Op maandag 19 januari 2004 23:11 schreef Moonah het volgende:[..]
[..]
Ja, tuurlijk. Daarom is hij uit huis geplaatst en gaat hij naar een medisch kinderdagverblijf.
En op hte moment dat ik dit typ, voel ik me zo'n voyeur. Het is toch eigenlijk van de zotte dat we dit allemaal tot in detail weten???
In het kader van offtopic gaan
quote:slaaptekort, je moet me deze vergeven...
Op maandag 19 januari 2004 23:12 schreef DeStedebouwer het volgende:[..]
Blijkbaar is daar behoefte aan, en wie zijn wij dan om daar niet aan te voldoen?
Raad de quote
quote:idd, en in dit geval ging het over reacties van TS die wel degelijk psychotisch genoemd kunnen worden, je hebt mij niet horen zeggen dat TS in alle opzichten psychotisch is, wat toegegeven maar zeer zelden voorkomt bij borderline, waarvan het bestaansrecht (als benoeming van het syndroom) op zich ook al ter discussie staat
Op maandag 19 januari 2004 23:11 schreef Moonah het volgende:[..]
Psychotisch is een medische term die voor iets anders staat.
dus voortaan even lezen misschien? ben me wel degelijk bewust van de feiten dus dat gemierenneuk hoeft echt niet
ik voel me hier niet prettig bij, echt niet, en als iedereen even naleest snappen ze wel waarom....