waar ik wel mee zit is het feit dat ik me niet goed kan inbeelden hoe diep ze nu zit. ze vertelde me dat ze vaak flauwvalt, wat er volgens mij op wijst dat het niet zomaar iets oppervlakkig is...
daarnaast raak ik er niet echt uit hoe ik hiermee nu moet omgaan. ik ben 1 vd weinigen die het weet, maar ik wil niet teveel aandringen omdat ik haar er niet voortdurend mee wil lastigvallen. maar langs de andere kant weet ik maar al te goed dat ze er heel moeilijk zelf gaat over beginnen.
het is een klotesituatie, die aan mij vreet, maar die vooral haar leven om zeep helpt.
zijn er hier Fok!ers die in een gelijkaardige situatie gezeten hebben of raad hebben? ik heb al een search gedaan, maar levert me niet veel nuttige info op
mvg
edit: het is natuurlijk boulimia
Als ze erover begint luister dan zonder te oordelen , omdat het juist ook een goed teken aan haar kant is dat ze erover praat .
Veel succes
En probeer niet al te veel te controleren (en dat is moeilijk!), maar dat werkt averechts. Boulimiapatienten vinden toch wel een weg om stiekem door te gaan met hun eet- en braakgewoonten als ze niet willen stoppen.
Ze zal ws professionele hulp nodig hebben om ervan af te kunnen komen. Want het gaat niet puur om wel/niet eten, of per se willen afvallen. Een eetstoornis heeft een dieperliggende oorzaak. Op de site www.sabn.nl staat veel info, wellicht heb je daar al wat gelezen.
Wat jij kunt doen? Er voor haar zijn. Haar steunen als ze erom vraagt, je vriendschap 'betuigen', haar vertellen waarom je haar leuk vindt. Succes.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Succes iig!!
maar pas sinds enkele weken is ze me meer en meer gaan vertellen zodat ik de situatie wel wat beter begrijp. ik heb waarschijnlijk al 1000x gezegd dat ze me dag en nacht mag bellen of komen, maar ik weet toch dat ze dat niet gaat doen. ik wil niet te veel aandringen, maar soms is het wel ergens nodig. het vreet echt aan me, ik zit zelf nu niet echt in een aangename situatie (weer sportletsel waardoor ik 24u per dag pijn heb, examenstress, ... - ik weet wel dat dat allemaal in het niets verzinkt bij haar problemen) en ik voel me klote omdat ik vaak naar doe en al weken aan een stuk prikkelbaar ben ...
SABN kende ik al, heel veel nuttige info vind ik daar niet meer...
het is niet echt een samenhangende reply, maar ik ben voorlopig niet tot beter in staat...
Sterkte,
Anton
quote:ze overweegt het om zich te laten opnemen, maar ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze dat toch niet gaat doen. ze praat er wel met de huisarts over en ik heb ze ook zo ver gekregen dat ze er met een lerares over gepraat heeft, na ettelijke keren aandringen wel. het gevoel van depressiviteit en waardeloos zijn, merk ik ook maar al te goed in haar. ze wil het liefst van al vluchten, vluchten van thuis, vluchten van school, vluchten van haar problemen. ergens kan ik dat allemaal wel begrijpen, maar ik (en zij hopelijk ook) besef dat dit structureel/fundamenteel niets oplost...
Op vrijdag 18 april 2003 20:17 schreef notnajja het volgende:
Krijgt je vriendin wel psychologische hulp, bijvoorbeeld bij het Riagg? Misschien kan ze er via de huisarts een verwijzing voor krijgen. Het is echt een serieus probleem dat vaak een uiting is van diepe depressiviteit, een gevoel van waardeloos zijn, en geen zin hebben in (verder) leven.
bedankt
- Controleren heeft geen zin.
- Luisteren wel, proberen oplossingen te zoeken niet (tenzij ze er echt om vraagt).
- Waardering uiten, heel veel. Geef haar vertrouwen, vertel haar dat ze mooi is, dat je van d'r houdt, en dat ze daar niks voor hoeft te doen, alleen maar zichzelf zijn.
Het kan moeilijk zijn om dit soort dingen te zeggen, maar dit werkt heel goed. Ze zal je in het begin zeker niet geloven, toch volhouden. Wel gemeend doen, oogcontact enzo.
- Als ze je lastige vragen stelt, via de chat ofzo, denk dat vooral rustig na. Na 30 seconden ofzo krijg weet je altijd veel betere antwoorden, dan wat als eerste in je opkomt.
Ik heb een ex met pure anorexia, ik was daar ook heel veel mee bezig. Heeft me behoorlijk veel energie gekost, en heeft niks opgeleverd. Behalve dat ik nu in z'n geheel weet hoe de ziekte in elkaar zit. Toen heb ik ook heel veel gechat op sabn, wat opzich best nuttig is. Nadat het met haar uit was, nog wel een paar keer wezen chatten, en daar een ander meisje leren kennen (met een combinatie van boulimia en anorexia), en nu na bijna een jaar chatten begint zich een relatie te vormen tussen ons.
Ik weet nog steeds niet of ik slim bezig ben, omdat ik een soortgelijke ervaring al heb opgedaan, maar merk wel dat ik tot nu toe dingen heel anders aanpak dan ik bij mn ex heb gedaan, en dat het ook veel beter werkt.
elbundy20@hotmail.com
|
|
