Eternal Sunshine of the Spotless Mind

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 18:47 schreef Bupatih het volgende:

[..]

Vanaf het moment dat die 'techguys' bij zijn flatje aankomen en dat ding op z'n kop zetten, zie je én de herinneringen van Joel -van meest recent tot minst recent- (dat hij zich inschrijft voor de wisprocedure bijvoorbeeld ) én wat er zich ondertussen in 'real life' afspeelt (tussen de techguys, tussen Clementine en Patrick, tussen Howard en Mary, etc.)
En de acties van Joel in zijn onderbewustzijn/eigen kop hebben dus weer invloed op wat er in het echt gebeurt. Immers, had hij niet zo moeilijk gedaan, had Howard 's nachts niet hoeven komen, was Mary er niet achter gekomen dat ze een relatie had met hem en had ze niet de kaartjes plus de cassettebandjes teruggestuurd naar de cliënten van Laguna Inc (én hadden Joel en Clementine elkaar misschien nooit voor de tweede keer ontmoet [afbeelding]).

Hmm, ik ga nog eens kijken naar dat begin dan. En dat gehuil in zijn wagen (en die cassette die hij eruit gooit), waar moet je dat dan juist plaatsen.

quote:

- Onderbewustzijn? Joel kon zich toch ook het zinnetje "Meet me in Montauk" enigszins herinneren, want in het begin van de film (en aan het eind) besluit 'ie, als 'ie op het perron staat, om plots naar Montauk te gaan? Waarom? Hoe?

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 18:40 schreef Neoktheone het volgende:
Niet. Ze heeft het ook nooit tegen Joel gezegd, Joel zegt het eigenlijk tegen zichzelf. Hij weet dat zij vaak en graag naar Montauk gaat (ze hadden daar tenslotte zelf ook goede herinneringen) en als een laatste redmiddel om hun relatie te redden creëert hij een soort van herinnering die de techguys nog niet kennen. Hij krijgt daardoor ineens de ingeving naar Montauk te gaan en ontmoet haar daar. Dat is althans mijn beredenering.

Dat zou natuurlijk kunnen, dat zij gewoon heel vaak naar Montauk gaat . Want zoals hier al gezegd, hij heeft dat tegen zichzelf gezegd, dat maakt nog niet dat zij ook zo een herinnering gered heeft in haar kop. Het zou eigenlijk interessant zijn om te weten hoe de wisprocedure bij Clementine verlopen is.

Wat was dat trouwens toen hij zich op de grond legde en die (bloed)streep over zijn keel maakte?

ik ben echt weg van deze film, zooooooooooooooooo mooi!

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 18:40 schreef Neoktheone het volgende:


Damn, ik ga de film snel weer kijken

Ik was het ook van plan toen ik dit weer las hier!

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 18:51 schreef zuiderbuur het volgende:
Hmm, ik ga nog eens kijken naar dat begin dan. En dat gehuil in zijn wagen (en die cassette die hij eruit gooit), waar moet je dat dan juist plaatsen.

Dat is - volgens mij - het stuk dat volgt nadat Joel erachter is gekomen dat zij hem gewist heeft.
Op de dvd leggen Gondry en Kaufman uit dat veel mensen dachten dat die cassette dé cassette (van Lacuna Inc. dus) was, maar het is een gewone audio-cassette met daarop het liedje 'Everybody's Gotta Learn Sometimes' van Beck. Je hoort dat lied ook abrupt stoppen als hij het bandje uit z'n autoradio haalt.

quote:

Wat was dat trouwens toen hij zich op de grond legde en die (bloed)streep over zijn keel maakte?

Dat was gewoon nepbloed/ketchup dat hij pakte. Hij wilde gewoon kijken hoe ze zou reageren als hij daar dood zou liggen. Maar ze ziet hem gewoonweg niet (omdat zij dan nog passief deel uitmaakt van z'n herinnering)...

Nog iets wat op de dvd wordt uitgelegd: Gondry haalde dit soort morbide geintjes ook uit bij één van z'n ex-vriendinnen. Dan lag hij bijvoorbeeld dood in de badkamer te wachten totdat zij kwam.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 18:51 schreef zuiderbuur het volgende:
Dat zou natuurlijk kunnen, dat zij gewoon heel vaak naar Montauk gaat . Want zoals hier al gezegd, hij heeft dat tegen zichzelf gezegd, dat maakt nog niet dat zij ook zo een herinnering gered heeft in haar kop. Het zou eigenlijk interessant zijn om te weten hoe de wisprocedure bij Clementine verlopen is.

Ik ga toch voor mijn versie van het verhaal (onderbewustzijn dus). Hierbij gesteund door een passage op Wikipedia:

quote:

Valentine's Day 2004, Joel wakes up with his memory erased. He decides to skip work, takes the train to Montauk (acting on the instruction that his memory of Clementine gave him) and (re)meets Clementine there.

Sowieso is de chronologisch vertelde verhaallijn op de wikipagina van ESotSM een aanrader:
http://en.wikipedia.org/w(...)s_Mind#Movie_details

Erg gave film ja, zag 'm een tijdje terug op TV en nu staat' ie hier in de DVD-kast

Eèn van de weinig films doe ik gekocht heb (ik heb ook niet veel films)

Erg goede en bijzondere film waar je goed de draad van moet blijven volgen

Super film. Alleen ben wel vergeten hoe ie ook alweer 'ging'... Tijd om 'm opnieuw te kijken. Maar daar ben ik eigenlijk tegen

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 21:16 schreef PurpleSky het volgende:
Super film. Alleen ben wel vergeten hoe ie ook alweer 'ging'... Tijd om 'm opnieuw te kijken. Maar daar ben ik eigenlijk tegen

Raar principe, gauw van afstappen. Ik kijk films het liefste 2 of 3 keer als ik ze goed vind. ESotSM heb ik zelfs zo'n 8x bekeken.

Ik heb nog een keer naar het begin gekeken, dit is ongeveer wat er gebeurt ( in de volgorde voor de KIJKER):

1. Joel zit te huilen in de wagen
2. komt thuis en praat met die andere bewoner
3. valt in slaap
4. ziet zichzelf praten met die buurman

5. vertelt aan vrienden wat er gebeurd is in de boekenwinkel
6. gaat praten met die dokter
7. gaat weer bij zijn vrienden (die Rob is een vogelhuisje aan het bouwen)
8. gaat terug naar de dokter (zonder zijn beurt af te wachten)
9. verzamelt dingen
10. gaat in dat gekke toestel zitten
11.we zien even die twee technici aan het werken terwijl hij in bed ligt
12. de beelden beginnen raar te worden : Joel komt zichzelf op de stoep tegen , terwijl de andere in die stoel zit, en in de dokterspraktijk ziet Joel vanuit de stoel meerdere dingen tegelijk (de dokter, hijzelf die die zakken met materiaal komt brengen)
13. we zien Clementine en Joel het uitmaken

Hier klopt toch iets niet? De volgorde is toch niet helemaal achterwaarts? En waarom die rare dingen in puntje 12?

Zit hier een logica achter?

'TEGENWOORDIGE' TIJD
1. Joel huilt (nadat hij erachter is gekomen dat Clementine hem gewist heeft uit haar geheugen)
2. Komt thuis en praat met die andere bewoner _{(je bedoelt die 'McDonald's-kerel' toch?)}
3. Valt in slaap (doet pyjamapak aan, slikt pil) -> Avond waarop de techguys komen -> vanaf hier is het proces gaande

IN JOELS HOOFD (VERLEDEN TIJD)
4. Ziet zichzelf praten met buurman -> Meest recente gebeurtenis vóórdat de techguys kwamen
Puntje 5 t/m 10 moet je zien als één herinneringsscène (anders lijkt het inderdaad niet achterwaarts te gebeuren ).
Dit is het stuk waarin hij er dus achter komt dat Clementine hem heeft verwijderd uit haar geheugen ('t valt hem als eerste op in de boekenwinkel, hoort het daarna van Rob en diens vriendin) en hij langs gaat bij Lacuna en de tweede keer terugkomt met allemaal spulletjes en er in de stoel een soort hersenscan wordt gemaakt.

'TEGENWOORDIGE' TIJD
11. Twee technici aan het werk

IN JOELS HOOFD (VERLEDEN TIJD)
12. Dit is het moment waarop Joel zich bewust wordt van wat er zich afspeelt. Hij ziet zichzelf in z'n herinneringen en weet bijvoorbeeld ook wat Howard op een bepaald moment zou zeggen.
13. Clementine en Joel maken het uit

Zo klopt het toch?

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 23:22 schreef Bupatih het volgende:
'TEGENWOORDIGE' TIJD
1. Joel huilt (nadat hij erachter is gekomen dat Clementine hem gewist heeft uit haar geheugen)
2. Komt thuis en praat met die andere bewoner _{(je bedoelt die 'McDonald's-kerel' toch?)}
3. Valt in slaap (doet pyjamapak aan, slikt pil) -> Avond waarop de techguys komen -> vanaf hier is het proces gaande

IN JOELS HOOFD (VERLEDEN TIJD)
4. Ziet zichzelf praten met buurman -> Meest recente gebeurtenis vóórdat de techguys kwamen
Puntje 5 t/m 10 moet je zien als één herinneringsscène (anders lijkt het inderdaad niet achterwaarts te gebeuren ).

Wel dat vond ik zo gek, omdat het wel een heel lang blok is met verschillende fragmenten en zelfs nog eens flashbacks daarbinnen. Maar het zal wel zo bedoeld zijn.

quote:

Dit is het stuk waarin hij er dus achter komt dat Clementine hem heeft verwijderd uit haar geheugen ('t valt hem als eerste op in de boekenwinkel, hoort het daarna van Rob en diens vriendin) en hij langs gaat bij Lacuna en de tweede keer terugkomt met allemaal spulletjes en er in de stoel een soort hersenscan wordt gemaakt.

Hier dacht ik eigenlijk de eerste keer dat Clementine het nooit had uitgemaakt, maar het was dus op dat moment al zijn ex.

quote:

'TEGENWOORDIGE' TIJD
11. Twee technici aan het werk

IN JOELS HOOFD (VERLEDEN TIJD)
12. Dit is het moment waarop Joel zich bewust wordt van wat er zich afspeelt. Hij ziet zichzelf in z'n herinneringen en weet bijvoorbeeld ook wat Howard op een bepaald moment zou zeggen.
13. Clementine en Joel maken het uit

Zo klopt het toch?

Dan zijn er nog altijd dingen die ik gek vind, zoals het feit dat je hem twee keer in die stoel ziet zitten, de eerste keer met één Joel, de tweede keer met een tweede Joel die die bloeddrukmeter om zijn arm heeft en zegt dat het een déjà vu.

Geef toe dat als je de film de eerste keer ziet, het wel heel verwarrend is. Ik had al gehoord dat het over iemand ging die zijn relatie wil uitwissen en zich dat dan beklaagt tijdens het proces, maar ik dacht dat die scène in het begin de echte eerste ontmoeting was, en dat we dan een jaar verder zaten of zo, en dat dat van het begin de allerlaatste herinnering zou zijn.
Ik vind eigenlijk dat je dit soort films niet in de cinema moet gaan bekijken, maar lekker op dvd of zo.

De eerste keer is in de 'tegenwoordige' tijd (dus nog voordat de techguys zijn langsgekomen) en de tweede keer is in Joels hoofd, zijn herinneringen dus. Snappie?

En de film is ook heel verwarrend, ja. En als je doorgaat met zulke vragen stellen, snap ik 'm straks ook niet meer.

quote:

Op vrijdag 17 augustus 2007 00:02 schreef Bupatih het volgende:
De eerste keer is in de 'tegenwoordige' tijd (dus nog voordat de techguys zijn langsgekomen) en de tweede keer is in Joels hoofd, zijn herinneringen dus. Snappie?

Dat kan niet, dat staat ook niet in jouw schema, de herinneringen beginnen vanaf puntje vier.

quote:

En de film is ook heel verwarrend, ja. En als je doorgaat met zulke vragen stellen, snap ik 'm straks ook niet meer.[afbeelding]

Oeps.

Misschien was dat omdat Patrick eigenlijk aan het rommelen was met die draden, en dat wat er toen gebeurde niet helemaal volgens schema was?
Of omdat dat het moment is dat Joel die naam "Patrick" begint op te merken?

Hmm, ik weet het ook niet meer. Maar dat komt ook omdat ik -al heb ik de film nu tig keer zien- niet precies weet welke scène op welke scène volgt.

Maar weet je zeker dat je Joel niet vóórdat de techguys komen al een keer gezien hebt in de stoel bij Howard?

quote:

Op vrijdag 17 augustus 2007 00:15 schreef Bupatih het volgende:
Hmm, ik weet het ook niet meer. [afbeelding] Maar dat komt ook omdat ik -al heb ik de film nu tig keer zien- niet precies weet welke scène op welke scène volgt.

Maar weet je zeker dat je Joel niet vóórdat de techguys komen al een keer gezien hebt in de stoel bij Howard?

Ik heb hem op video (old school..) opgenomen en heb hem al twee keer gezien en daarnet nog een derde keer naar het begin, ik weet het echt zeker hoor : je ziet hem ak huilend rijden, zijn afval wegwerpen terwijl die kerels zijn huis zoeken, hij praat met die macdonalds kerel, en kruipt in bed (na wat onhandig in zijn flat rondgewandeld te hebben).

Nou ja, dan kan het ook zo zijn dat hij gewoon nog een keer op een 'oud spoor' in zijn geheugen terecht is gekomen. Dat hoor je Stan op een bepaald moment ook zeggen, dat Joel een herinnering beleeft die hij al een keer beleefd heeft. (Daarop Howard dan zoiets als: "Dan weten we tenminste weer waar hij is.")

quote:

Op donderdag 16 augustus 2007 23:22 schreef Bupatih het volgende:
IN JOELS HOOFD (VERLEDEN TIJD)
12. Dit is het moment waarop Joel zich bewust wordt van wat er zich afspeelt. Hij ziet zichzelf in z'n herinneringen en weet bijvoorbeeld ook wat Howard op een bepaald moment zou zeggen.
13. Clementine en Joel maken het uit

Zo klopt het toch?

Nee,zo klopt het niet. Clem en Joel maken het nooit uit in de film. Vlak voor de geheugenwissing van Clem krijgen Joel en Clem ruzie nadat Clem in dronken toestand de auto van Joel aan gort heeft gereden en Joel een lullige opmerking maakt. In de film is dat ongeveer het begin van Joels tocht door zijn geheugen, die tocht is namelijk regressief. "This is the last time I saw you."

In zijn geheugentocht (dus als de techguys bezig zijn z'n brein te wissen) lukt het Joel steeds meer om "bij bewustzijn te blijven", dwz hij kan de Clem uit zijn geheugen ervan overtuigen dat ze voor de techguys en hun methoden moeten vluchten. Ze kruipen steeds verder Joels psyche in, via zijn jeugd en een aantal vroege, genante herinneringen.
Uiteindelijk komen ze uitbij hun oudste gezamenlijke herinnering, de dag-avond op het strand, de strandparty waar ze elkaar hebben ontmoet. Het blijkt dat Joel toen al voor Clem is gevlucht: hij durft het verlaten strandhuis niet in te gaan waar ze toevallig langslopen; voelt zich vernederd door de stoere houding van Clementine en rent weg:

"SO GO!"

-- I did. I went away.
-- But why?
-- I was scared, like a little kid, it just grew above my head, I don't know.
-- You were scared??
-- Yeah, I thought you knew that about me.

(...)

-- I wish you'd stayed
-- I wish I'd stayed too, NOW I wish I'd stayed, I wish I'd done a lotta things... I wish I'd stayed.

(...)

-- Was it something I said?
-- YES. You said: "SO GO." With such disdain...
-- I'm sorry.
-- It's okay.

(...)

-- MEET ME IN MONTAUK.

Al vanaf hun eerste ontmoeting zat er iets scheef tussen Clem en Joel, een onuitgesproken misverstand. Joel gaat NA de strandparty (in de film is dat dus EERDER, regressieve geheugentocht vandaar) bij Clem op bezoek in de boekenwinkel, en biedtzijn excuses aan voor zijn laffe gedrag van een paar dagen geleden.
De kijker ziet al die ontmoetingen en gebeurtenissen in omgekeerde volgorde, en bovendien kunnen Clem en Joel TIJDENS die ontmoetingen reflecteren op wat ze toen wel en niet hebben gedaan of haddenmoeten doen -- dat maakt het ingewikkeld.

Maar de scene in het strandhuis is wat mij betreft de sleutelscene van de hele film. They took a second chance, waar Joel zijn first chance eigenlijk al in het begin niet heeft durven grijpen.

Ik snap je helemaal. Maar puntje 13 had ik letterlijk overgenomen van (mijn) zuiderbuur.

Al moet ik toegeven dat ik hierboven wel even zat te prutsen met de 'echte Clem' en de 'Clem uit zijn geheugen'.

Gisteren gezien, voor het eerst... wat een geniale film... echt een film waar je ook een beetje over na moet denken ipv die hapklare actiezonderverhaallijntroep

10/10, een van de beste films die ik ooit heb mogen aanschouwen

Nu kijk ik wel graag films en er zijn echt ontzettend veel slechte films die ik toch maar heb uitgekeken...maar dat lukt me écht niet bij deze film. My god, wat een dramatisch slechte film in een traag tempo. Na een uur stop gezet en was eigenlijk van plan om de dvd ritueel te verbranden (ondanks dat ik wel een J.C. fan ben).

Ik kan ook echt niet begrijpen wat mensen zo boeiend vinden aan deze film. (en nee, ik kijk niet alleen hersenloze commerciele meuk. Sleuth was best boeiend gisteravond)

lol... ik heb niet zoveel moeite met films die in traag tempo gaan, dat spreekt bij mij juist tot de verbeelding. Carnivale wel eens geprobeerd (serie)? Gaat ook retetraag, maar werkelijk geniaal. Vergelijk het met een dik boek wat ook urenlang over 1 scene doorgaat, dat vind ik juist mooi, dat je lekker in het verhaal kan wegdromen en dat had ik bij deze film zeker ook wel

quote:

Op maandag 3 maart 2008 09:49 schreef maniack28 het volgende:
lol... ik heb niet zoveel moeite met films die in traag tempo gaan,

Ik ook niet, maar dan moet het wel boeiend zijn. Clerks is bv 'traag', maar toch boeiend.

Njah, ik vond het iig fascinerend

@ Kreator. Je moet de film afkijken om het goed te vinden. Ik vond er zelf ook geen ruk aan toen ik hem begon te kijken, maar toen de film was afgelopen, was ik toch wel impressed. Je denkt echt het eerste uur wat een rukfilm, maar daarna snap je eigenlijk alles pas.

quote:

Op maandag 3 maart 2008 09:49 schreef maniack28 het volgende:
lol... ik heb niet zoveel moeite met films die in traag tempo gaan, dat spreekt bij mij juist tot de verbeelding. Carnivale wel eens geprobeerd (serie)? Gaat ook retetraag, maar werkelijk geniaal. Vergelijk het met een dik boek wat ook urenlang over 1 scene doorgaat, dat vind ik juist mooi, dat je lekker in het verhaal kan wegdromen en dat had ik bij deze film zeker ook wel

Carnivale
Toen het bij ons op de buis was, zei men dat je met de Vlaamse carnivalefans heel misschien wel een bus zou kunnen vullen Jammer, want er hadden best meer dan twee seizoenen mogen zijn.

quote:

Op maandag 3 maart 2008 10:27 schreef Kreator het volgende:

[..]

Ik ook niet, maar dan moet het wel boeiend zijn. Clerks is bv 'traag', maar toch boeiend.

Clerks speelt zich voor t grootste deel op dezelfde locatie af maar is echt geen trage film hoor.