quote:Nogmaals heel veel sterkte!
Op woensdag 13 augustus 2003 15:00 schreef SmilingPeter het volgende:
een korte update:ze is gisteravond geboren en haar naam is Eloïsse (weet niet of ik het zo goed schrijf). De bevalling is gelukkig goed verlopen zonder verdere complicaties.
Ze is ook gisteravond al gedoopt en zal waarschijnlijk vrijdag begraven worden.
Oorzaak is nog niet bekend, als die al bekend zal worden
Verder voel ik me wat beter, blijf overigens gewoon enorm lurken in de ZW/K topics, en op TV kijk ik de meeste ZW.schap/VK uitzendingen.
Bovendien komen er nogal wat zwangeren op de poli, die razendsnel de brancard nodig hebben, en die ik naar de verloskamers race
En ik vind nog steeds die vaders onbelieveble.
Weten het allemaal niet, en doen zow onhandig
Maar hoeraaa, DDay is weer voorbij.
Moussy, hoest???
quote:klote bezorgdienst. Ondanks de warmte staat hier nog steeds een schitterend mooi boeket
Op woensdag 13 augustus 2003 23:29 schreef Bluezz het volgende:
geen buren, geen selektvracht, ondanks het enorme briefje????
Hier gaat alles zn gangetje, hoewel ik me nu erg brak voel en me alles zeer doet. Zullen de naweeën wel zijn van DDay. of de voorweeën van Zo
We hebben tegen de dagen opgezien dan dat de dagen waren.. godzijdank...
SmilingPeter, het lijkt me echt zo gruwelijk erg...heel veel sterkte, met alles.
Onze schoonzus heeft dit eens op internet gezien maar door alles wat er nu gebeurd is weet ze niet meer waar. Het enige wat ze nog wist was dat op de site ook beeldjes stonden. Misschien kan iemand ons hiermee helpen.
quote:BEZORGD!!!!!
Op donderdag 14 augustus 2003 09:56 schreef Catootje het volgende:
Nah Bluezz!! On-ge-loof-lijk!!!!
SP
Heel erg veel sterkte jullie
quote:Van die breekhartjes?
Op donderdag 14 augustus 2003 14:09 schreef SmilingPeter het volgende:
We zijn op zoek naar een soort van deeljuweeltje waar de ene helft bij het kindje word begraven en de andere helft voor de ouders is.Onze schoonzus heeft dit eens op internet gezien maar door alles wat er nu gebeurd is weet ze niet meer waar. Het enige wat ze nog wist was dat op de site ook beeldjes stonden. Misschien kan iemand ons hiermee helpen.
Zijn ook te koop bij de juwelier.
ff iets anders, weet ze dat ze (als het babietje haartjes heeft) ook een lokje in een hanger kan laten verwerken?
quote:Ik heb net kort voor je gekeken op internet en kon het ook niet direct vinden.
Op donderdag 14 augustus 2003 14:09 schreef SmilingPeter het volgende:
We zijn op zoek naar een soort van deeljuweeltje waar de ene helft bij het kindje word begraven en de andere helft voor de ouders is.Onze schoonzus heeft dit eens op internet gezien maar door alles wat er nu gebeurd is weet ze niet meer waar. Het enige wat ze nog wist was dat op de site ook beeldjes stonden. Misschien kan iemand ons hiermee helpen.
Wel weet ik dat er in Apeldoorn een winkel zit waar je zelf sierraden kan laten maken naar eigen ontwerp. Misschien dat zoiets in Maastricht ook zit. Veel sterkte in ieder geval
quote:Ik ben ook al aan het zoeken... Volgens mij hebben ze niet echt de tijd om iets te laten maken. ik heb bijv. maanden op mijn hangers voor de haartjes moeten wachten
Op donderdag 14 augustus 2003 14:24 schreef Marliezzz het volgende:[..]
Ik heb net kort voor je gekeken op internet en kon het ook niet direct vinden.
Wel weet ik dat er in Apeldoorn een winkel zit waar je zelf sierraden kan laten maken naar eigen ontwerp. Misschien dat zoiets in Maastricht ook zit. Veel sterkte in ieder geval
quote:gelukkig maar!
Op donderdag 14 augustus 2003 14:21 schreef Bluezz het volgende:[..]
BEZORGD!!!!!
Mijn zoon belde net, het is om half 2 vanmiddag thuis bezorgd, ik heb het nog niet gezien...maar het is gelukt.
lieverds!
SP
Heel erg veel sterkte jullie
quote:Dat zijn weer allemaal hangers voor as en die zijn dúúúr, maar wel mooi
Op donderdag 14 augustus 2003 14:57 schreef Marliezzz het volgende:
Gevonden.. geloof ik
Ik ga ff mn dochter van school halen en dan zo weer verder zoeken
quote:owja he nou zie ik het.. Ik dacht dat ze het allebei deden.. Nou ja ik zoek nog even verder.
Op donderdag 14 augustus 2003 15:10 schreef moussy het volgende:[..]
Dat zijn weer allemaal hangers voor as en die zijn dúúúr, maar wel mooi
Ik ga ff mn dochter van school halen en dan zo weer verder zoeken
quote:Breekhartjes worden toch gauw met iets anders (verloving, vreindschap etc) geassocieerd, dus ze zijn eigenlijk op zoek naar iets anders, maar wel het 'breek' idee zal ik maar zeggen...
Op donderdag 14 augustus 2003 14:23 schreef moussy het volgende:[..]
Van die breekhartjes?
Zijn ook te koop bij de juwelier.
ff iets anders, weet ze dat ze (als het babietje haartjes heeft) ook een lokje in een hanger kan laten verwerken?
volgens mij brabbel ik redelijke onzin
quote:dank voor jullie hulp
Op donderdag 14 augustus 2003 15:10 schreef moussy het volgende:[..]
Dat zijn weer allemaal hangers voor as en die zijn dúúúr, maar wel mooi
Ik ga ff mn dochter van school halen en dan zo weer verder zoeken
quote:Nee hoor, is geen onzin. Waar die breekhartjes op stonden, stond nog ene hangertje op met "ik van jou" en op het andere gedeelte "Ik ook van jou "
Op donderdag 14 augustus 2003 15:15 schreef SmilingPeter het volgende:[..]
Breekhartjes worden toch gauw met iets anders (verloving, vreindschap etc) geassocieerd, dus ze zijn eigenlijk op zoek naar iets anders, maar wel het 'breek' idee zal ik maar zeggen...
volgens mij brabbel ik redelijke onzin
Maar tot nu toe zijn de beste optie's om zo'n breekhangertje te nemen, of om een juwelier die zelf de sieraden maakt vragen of hij met spoed zoiets kan maken.. Dan kan hij misschien iets maken wat uit 3 delen bestaat..
Veel succes met de verdere zoektocht en sterkte toegewenst!
Marlies
quote:kun je me ook vertellen oner welke categorie ik het daar kan vinden
Op donderdag 14 augustus 2003 15:29 schreef moussy het volgende:[..]
Nee hoor, is geen onzin. Waar die breekhartjes op stonden, stond nog ene hangertje op met "ik van jou" en op het andere gedeelte "Ik ook van jou "
http://www.mariebelle.nl/enter.html
[Dit bericht is gewijzigd door SmilingPeter op 14-08-2003 15:40]
quote:je inzet is al geweldig... tx
Op donderdag 14 augustus 2003 15:35 schreef Marliezzz het volgende:
Ik kan echt alleen maar sierraden vinden waar as of een haarlokje in verwerkt word... Verder niets meer gevonden. Het is wel een heel mooi idee...Maar tot nu toe zijn de beste optie's om zo'n breekhangertje te nemen, of om een juwelier die zelf de sieraden maakt vragen of hij met spoed zoiets kan maken.. Dan kan hij misschien iets maken wat uit 3 delen bestaat..
Veel succes met de verdere zoektocht en sterkte toegewenst!
Marlies
quote:de interne zoekmachine op die site.. graag gedaan hoor
Op donderdag 14 augustus 2003 15:36 schreef SmilingPeter het volgende:[..]
kun je me ook vertellen oner welke categorie ik het daar kan vinden
quote:home>halssieraden>echt zilver & doublé hangers.
Op donderdag 14 augustus 2003 15:36 schreef SmilingPeter het volgende:[..]
kun je me ook vertellen oner welke categorie ik het daar kan vinden
Ik heb er nog 1;
http://www.tearsoup.com/pl/plinfo/hearts.htm
quote:idd een mooie, maar aangezien ze het zaterdag nodig hebben, helaas onmogelijk schat ik..
Op donderdag 14 augustus 2003 15:41 schreef moussy het volgende:[..]
home>halssieraden>echt zilver & doublé hangers.
Ik heb er nog 1;
http://www.tearsoup.com/pl/plinfo/hearts.htm
We zijn dit topic wel aan het vervuilen...
Iedereen die geholpen heeft bedankt
Ik ben ook even wezen zoeken voor je, maar dit is het enige wat ik kon vinden: http://www.binnenste-buiten.com
quote:Dus Eloïsse wordt zaterdag begraven?
Op donderdag 14 augustus 2003 15:47 schreef SmilingPeter het volgende:[..]
idd een mooie, maar aangezien ze het zaterdag nodig hebben, helaas onmogelijk schat ik..
...
* SmilingPeter, als het moment komt, wil je dan vertellen aan de ouders dat we met ze meeleven en dat er voor hen en Eloïsse wordt gebeden?
quote:Zeker... allemaal bedankt voor de steun / lieve woorden, ondanks dat jullie complete 'strangers' zijn voelt dat prima
Op vrijdag 15 augustus 2003 10:37 schreef Bright het volgende:[..]
Dus Eloïsse wordt zaterdag begraven?
Dat is dezelfde dag als mijn oom (dinsdag, dus op de geboortedag van Eloïsse, overleden )* SmilingPeter, als het moment komt, wil je dan vertellen aan de ouders dat we met ze meeleven en dat er voor hen en Eloïsse wordt gebeden?
Lieve Bar,quote:Op dinsdag 13 april 2004 12:22 schreef Bar_en_Mar het volgende:
(ik weet op zulke verhaaltjes zit je waarschijnlijk nu zeker niet te wachten, had ik namelijk ook) maar wat ik er mee probeer te zeggen is, het komt wel goed houd de moed erin
ik denk aan je en voel me je mee
liefs barbara
Zonder merisse te willen kwetsen, in mijn ogen heeft ze die tijd gewoon niet . Ik kan me alleen maar voorstellen hoe klote je je voelt, merisse. Je wil zo graag dit kindje en de herinnering vasthouden, maar tegelijk moet je als de sodemieter vooruit kijken, omdat de tijd dringt (en dat besef je zelf maar al te goed). Ik zou zelf zeggen: luister naar je intuitie. Als jouw intuitie het over domme pech heeft, zou ik daarop afgaan, echt.quote:Op dinsdag 13 april 2004 13:01 schreef Eska het volgende:
Als ik jou was (en dat ben ik niet, daarvan ben ik me goed bewust) zou ik nog even wachten tot deze miskraam ietsjes verder achter je ligt. Nu een beslissing nemen wordt misschien wel heel erg gekleurd door hoe je je op dit moment voelt.
Weet ik, daarom had ik het ook over "iets verder".quote:Op dinsdag 13 april 2004 13:19 schreef miss_dynastie het volgende:
Zonder merisse te willen kwetsen, in mijn ogen heeft ze die tijd gewoon niet
Ow, op die manier. Ik dacht dat je in termen van een aantal maanden dacht, sorry.quote:Op dinsdag 13 april 2004 13:30 schreef Eska het volgende:
[..]
Weet ik, daarom had ik het ook over "iets verder".
Als je nog midden in de miskraam zit, met alle bijbehorende hormonen, tranen, en pijn, lijkt het mij extra lastig om beslissingen te nemen. Over een paar weken zijn zulke afwegingen misschien net wat beter te maken.
nou, een aantal maanden kan ze er best voor nemen hoor. je moet die tijdsdruk ook weer niet overdrijven.quote:Op dinsdag 13 april 2004 13:31 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ow, op die manier. Ik dacht dat je in termen van een aantal maanden dacht, sorry.
Ooooh nee Minoes, had dat nou niet gezegd. Ik WIL niet ophouden met proberen hoor. Ik wil en kan me er niet bij neerleggen dat we nooit een kindje zullen krijgen. Bij zo'n onderzoek kan er nl. ook heel goed uitkomen dat een oorzaak is waar ze niks aan kunnen doen en dan is het einde oefening.quote:Op woensdag 14 april 2004 10:57 schreef minoes1967 het volgende:
Lieve Merisse......
Hémeid,daar zit je nu ook niet op te wachten,op mot met je vriendje.
Maar ik denk idd.dat hij zijn boosheid/verdriet op jouw afreageert(je bent nu eenmaal in de buurt)
Als je hem uitlegt,dat zij dat gezegd heeft en het ff niet kan opbrengen om har te woorde te staan,dan zal hij het heus wel begrijpen(en anders komen wij m dat wel ff uitleggen )
Heel veel sterkte,dikke knuf en ik hoop toch,dat je dat onderzoek laat doen,misschien vin den ze iets,wat simpel is op te lossen en anders kun je altijd nog besluiten,om toch nog te stoppen met proberen.
Dikke,dikke,
Groetjes,Minoes
Ik denk toch wel dat het goed bedoeld is.......................quote:Op woensdag 14 april 2004 11:23 schreef Merisse het volgende:
Verdomme Minoes, zo jammer dat je dat gezegd hebt, mijn spoortje goede zin is helemaal weg.
in die 2-strijd zit ik ook voor (hopelijk!) volgende keer. weet dat het wel beter is om het nog ff voor je te houden. maar toen ik die mk had, had ik toch wel graag nog met iemand (naast mijn vriendje) erover willen praten zonder eerst zelf met het hele verhaal te moeten beginnen. gelukkig heb ik nu fok ontdenkt!quote:Op woensdag 14 april 2004 12:02 schreef dutchie het volgende:
Nu spreek ik alvast voor mijn beurt uit, maar 1 tipje. Puur uit zelfbescherming kun jullie overwegen om bij een volgende zwangerschap het toch nog even voor jullie te houden tot je wat meer zekerheid hebt. Ik weet, het is rete-moeilijk vooral omdat je je blijdschap met de hele wereld wilt delen. Maar om teleurstellende reacties zoals die van je schoonzus voor te zijn, is dat misschien prettiger. Laat ze maar lullen. Als jullie maar weten hoe het zit, de rest is niet belangrijk.
Snap ik heel goed. Wij hebben het dus wel gedaan. Toen het er bij ons op leek dat het mis ging, werden we als het ware wel gedwongen om het onze ouders te vertellen. Die waren dus ook de enige die het op dat moment wisten. En een meisje heeft toch altijd haar moeder nodig als ze verdrietig is.. Ik was heel blij dat ik er met haar over kon praten. Ookal was het voor haar ook heel moeilijk. (ze zat op dat moment nog te genezen van een chemo-kuur en kreeg dit er ook nog overheen. maar ik woonde toen weer even thuis om voor haar te zorgen. kon er dus niet onderuit om het te vertellen) Nu is alles met ons allemaal goed gekomen, maar dit soort dingen wil je idd met een dierbaar iemand delen. Toen de gevreesde 12 weken voorbij waren hebben we het van de daken geschreeuwd. Zo voelde het voor ons goed.quote:Op woensdag 14 april 2004 12:09 schreef hartje het volgende:
[..]
in die 2-strijd zit ik ook voor (hopelijk!) volgende keer. weet dat het wel beter is om het nog ff voor je te houden. maar toen ik die mk had, had ik toch wel graag nog met iemand (naast mijn vriendje) erover willen praten zonder eerst zelf met het hele verhaal te moeten beginnen. gelukkig heb ik nu fok ontdenkt!
ik heb het daarna ook aan mijn moeder verteld, vond ik ook wel een opluchting. anders is het zo'n "geheim" en daar kan ik helemaal niet tegen. mijn schoonmoeder hebben we maar niks verteld omdat die het echt heel erg (voor ons) zou vinden & dat leed wilde we haar weer besparen. die wacht al jaren op kleinkinderen & willen we maar gelijk goed nieuws vertellen. ik vind het ook wel heel fijn dat mijn moeder gewoon weet dat we graag een beebje willen, volgende keer zeg ik wel gelijk tegen haar als ik weer zwanger ben. de rest krijgt het ook pas na een maand of 3 te horen.quote:Op woensdag 14 april 2004 12:19 schreef dutchie het volgende:
[..]
En een meisje heeft toch altijd haar moeder nodig als ze verdrietig is..
vind ook wel dat je hier helemaal gelijk in hebt. het is eigenlijk gewoon veel makkelijker, ben ook niet zo'n geheimpjes type, anders moet je je maar in allerlei bochten wringen. maar mijn vriend wil het liever wel stilhouden tot een maand of 3, ik respecteer dat & vind het ook niet erg om daar in mee te gaan. we hebben wel afgesproken dat ik het volgende keer gelijk aan m'n moeder vertel als ik weer zwanger ben. vind ik gewoon prettiger. met mijn vriend & moeder kan ik natuurlijk alles bespreken maar ik ken verder niemand die een mk heeft gehad, de vriendinnen die kinderen hebben waren echt gelijk zwanger & mijn 2 beste vriendinnen hebben geen kinderwens. dus eigenlijk de situatie waar ik in zit, ken niemand vergelijkbaar. en dan de twijfels van wel of niet testten, lichamelijke kwaaltjes etc. nou ja alles waar het in wachtten op het 2e str overgaat, vind ik wel lekker om op fok over te babbelen. het "luchtige" gebeuren maar ook wel bv. de ervaring van een mk. merk toch dat mijn vriend daar wel overheen is, maar ik als "vrouw" (wil niet generaliseren!) het toch wel anders ervaar. tuurlijk weet mijn vriend dat, maar vind het wel fijn om met zg lotgenoten ervaringen uit te wisselen. 't is een beetje lang verhaal, maar ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen.quote:Op woensdag 14 april 2004 12:22 schreef Merisse het volgende:
Tja, dan had ik dus een etentje af moeten zeggen ter ere van het 50-jarige huwelijk van mijn vriends ouders want ik moest het wel zeggen vanwege
a. alcohol
b. het surprise menu (rauw vlees, lever)
Bovendien wil ik ook kunnen zeggen dat ik een miskraam heb gehad want er zijn mensen die stom reageren maar ook die wel heel meelevend zijn (en ook de mensen die stom reageren zijn op hun eigen onbeholpen manier ook meelevend vaak). Want ik vind niet dat ik me voor een miskraam hoef te schamen en als je het tegen niemand zegt is het net of je je ervoor moet schamen.
Dus de volgende keer zeggen we het weer als het zo uitkomt. Misschien niet meteen en niet tegen iedereen maar ik ga het ook niet koste wat kost geheim houden. Ik ben niet het type die het 2 maanden voor zich kan houden. Enneee Hartje, hier zijn de mensen over het algemeen empatischer dan irl maar hier kan ook iets verkeerd vallen. Waarom zou je het wel hier kunnen vertellen en niet in je familie/vriendenkring?
moet nog ff zeggen dat ik het hier helemaal mee eens ben, heel mooi gezegd hoor.quote:Op woensdag 14 april 2004 12:22 schreef Merisse het volgende:
Bovendien wil ik ook kunnen zeggen dat ik een miskraam heb gehad want er zijn mensen die stom reageren maar ook die wel heel meelevend zijn (en ook de mensen die stom reageren zijn op hun eigen onbeholpen manier ook meelevend vaak). Want ik vind niet dat ik me voor een miskraam hoef te schamen en als je het tegen niemand zegt is het net of je je ervoor moet schamen.
1e deel: goed plan doen we!quote:Op woensdag 14 april 2004 14:40 schreef Merisse het volgende:
Ik snap het helemaal Hartje. Dikke knuffel van mij en ik ben er van overtuigd dat het ook bij jou helemaal goed gaat komen. We gaan straks alletwee naar Z&G en daar lekker zitten zwangeren en dan zeggen we tegen elkaar "weet je nog van toen we nog bij het 2e streepje zaten".
ben wel echt superlabiel op 't moment en aan 't huilen om alles, misschien toch maar ff een break nemen van FOK
Hee Merisse! Dat je straks naar het Z&G topic gaat verhuizen, dat staat natuurlijk buiten kijfquote:Op woensdag 14 april 2004 14:40 schreef Merisse het volgende:
Ik snap het helemaal Hartje. Dikke knuffel van mij en ik ben er van overtuigd dat het ook bij jou helemaal goed gaat komen. We gaan straks alletwee naar Z&G en daar lekker zitten zwangeren en dan zeggen we tegen elkaar "weet je nog van toen we nog bij het 2e streepje zaten".
ben wel echt superlabiel op 't moment en aan 't huilen om alles, misschien toch maar ff een break nemen van FOK
quote:Op woensdag 14 april 2004 23:46 schreef speedfreakssj het volgende:edit: quote verwijderd
Jeetje, kan het nog tactlozer?quote:Op woensdag 14 april 2004 23:49 schreef speedfreakssj het volgende:
edit:quote verwijderd
Onzin is een paar straten verderopquote:Op woensdag 14 april 2004 23:49 schreef speedfreakssj het volgende:
Hey, achterlijke idioot, verdwijn eens heel erg gauw terug onder je steen?quote:Op woensdag 14 april 2004 23:49 schreef speedfreakssj het volgende:
hoop kwetsende onzin
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:02 schreef moussy het volgende:
Ik heb helaas alleen het laatste stukje gezien en vond het geweldig dat deze mensen openlijk uitspraken dat zulke dingen je hele persoonlijkheid veranderen!! buitenstaanders snappen er geen hol van als je dat zegt
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:18 schreef Reese het volgende:
[..]
Volgens de site van de EO is dit de tweede aflevering van seizoen 2004/2005. Ik kan nog niet echt vinden of het nog een x herhaald wordt.
Ik vond het erg indrukwekkend, Moussy, in eerste instantie 'schrok' ik van het onderwerp, (ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel ) en daarom mijn eerdere reactie hier in het Speeltuinbankje. Ben toch blijven kijken en was erg onder de indruk van wat de ouders zeiden.
Ik kon me die bewuste opmerking juist erg goed voorstellen, alles verandert na zo'n gebeurtenis, dus ook je persoonlijkheid.
Ervaar jij dat als een taboe omdat je zegt dat je het zo geweldig vond dat er zo openlijk over gepraat werd?
Disclaimer: excuses voor mijn vragen over zaken waar ik geen bal mee te maken heb!
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:26 schreef moussy het volgende:
Ik en een taboe, nah nee hoor, maar mensen snappen je niet. Dus vind het wel dapper dat deze mensen het zo op tv zeiden.
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:27 schreef Reese het volgende:
[..]
Gelukkig heb jij weinig last van taboes, dat weet ik . Maar is het voor die zogenoemde buitenstaanders een taboe?
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:32 schreef moussy het volgende:
[..]
Ja vaak wel. Als je al zegt dat je 3 kinderen hebt schieten ze al in de stress.
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:38 schreef Reese het volgende:
Sorry dat ik weer doorvraag. Als je niet wil, zeg je vast wel dat ik moet nokken, toch?
[..]
Waardoor zou dat komen denk je? Wil 'men' gewoon niet horen dat er iets heel wezenlijks is veranderd?
Dus op het moment dat het gebeurt, is er nog even interesse en plaats voor verdriet, en daarna is alles weer normaal, is er niets gebeurd, niets veranderd, etc?
[..]
"Help, begint ze er nou weer over, wat moet ik nou zeggen??"
Ik vind het zo pijnlijk om te lezen. Het verdriet is al zo groot, en als de grote boze buitenwereld het dan ook nog eens niet 'snapt', dan... nouja, duh
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:46 schreef moussy het volgende:
[..]
ja hoor
[..]
"men" vindt verdriet en dood maar eng. Via lettertjes op internet gaat het allemaal wel, maar als ze je in je smoel moeten kijken behandelen ze alsof je lepra hebt.
Voorbeeld.... Mink was twee weken voor mijn verjaardag gecremeerd... Of ik zat met Peet buiten om te roken en de horde visite zat binnen, en als ik binnen was, was het volkje buiten.
Nou komt er ook bij dat "men" opeens niet meer met je kan praten, omdat ze niet weten waar ze het over moeten hebben.
[..]
Het is ook heel moeilijk om mee te maken. Je bent zelf opstandig omdat je zo behandeld wordt en daardoor raak je álles en iedereen kwijt.
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:48 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
Mensen houden niet van verdriet... Je mag wel verdriet hebben maar hou dat lekker even voor jezelf, we zijn nu lekker koffie aan het drinken met elkaar en dat is toch hartstikke fijn? Toch? Geen moment voor tranen hoor...
Meeste mensen weten domweg niet wat ze met verdriet aanmoeten.
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:51 schreef phileine het volgende:
Het is wel een bekend verschijnsel. Ik heb ook gezien dat mensen niet alleen een geliefde kwijtraakten, maar ook nog de mensen om hun heen omdat die niet wisten hoe ze ermee om moesten gaan en iemand dan maar "even wat rust" gunden. Mensen zijn geloof ik bang omdat ze niet weten wat ze moeten doen of zeggen. Als iemand verdriet heeft, wil je dat oplossen, en in zo'n geval kan dat niet. En zeker als je er na een paar maanden nog over doorzeurt zijn mensen het ook wel een beetje zat. Het leven gaat toch gewoon door? Terwijl het minimaal twee jaar kost bij de meeste rouwprocessen voordat je weer een beetje normaal in de wereld kunt staan. En bij zoiets als het verlies van een kind nog véél en véél langer.
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:52 schreef moussy het volgende:
Ik heb een hele tijd gedacht dat het áltijd aan mijlag, de conflicten, tot ik van iemand it gedicht kreeg, waar ik iedereen mee om zn oren sloeg...
Verdriet verandert jezelf.
Verdriet doet je
anders horen,
anders zien,
anders waarnemen,
anders voelen.
Verdriet maakt je gevoeliger.
Verdriet verandert je contacten,
je levenszin,
je levensverwachting.
Verdriet verandert je interesses.
Verdriet verandert de mensen om je heen.
Verdriet maakt je vergeetachtig soms,
maar nooit vergeet je wie eens
jou leven anders maakte,
hoop, zin en levenslust gaf,
een nieuwe kleur.
Verdriet verandert ook zelf.
Zwaar als het kan zijn, loodzwaar
bijna niet te verdragen
kan het anders worden,
lichter soms,
maar nooit vergeet je wie eens
jou leven anders maakte.
Verdriet kun je niet alleen verdragen.
Verdriet kan anders worden,
als er mensen meedragen...
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:56 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
En hielp het? Ze hiermee om de oren slaan?
quote:Op dinsdag 14 september 2004 23:58 schreef texelonia het volgende:
Denk ook niet dat je het echt kunt snappen als je zelf nooit zoiets hebt meegemaakt. En misschien kun je je een beetje inleven en er een voorstelling van maken, maar dat is natuurlijk ook maar een fractie van als je het echt meemaakt.
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:00 schreef phileine het volgende:
Ja maar je kunt wel jezelf die schop geven om te zeggen "he hallo ik weet niet wat ik moet doen of zeggen, maar als je me nodig hebt ben ik er". En zelfs dàt kunnen veel mensen helaas niet opbrengen.
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:03 schreef Reese het volgende:
[..]
Doet me serieus pijn om dit te lezen, maar het feit dat je 'ik en Peet' schrijft, betekent volgens mij wel dat jullie wel alleen zijn gelaten, maar elkaar nog nooit alleen hebt gelaten.
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat je bang bent om iets verkeerds te zeggen. Maar kan dat eigenlijk, iets verkeerds zeggen? Of was je alleen maar blij, omdat ze dan tenminste een poging deden, ofzo?
[..]
Ik kan wel zeggen dat ik het me kan voorstellen, maar dat kan ik nooit. Ik weet alleen dat ik je een topmoeder vind van drie prachtige kinderen. Ik vind jou echt zo'n leeuwinnemama, altijd vechten voor d'r kroost
en eentje die prachtige zootjes maakt voor d'r jongste zoon waarvan de lurkers (onder een andere nick) hier dan weer moeten googlen wat zootjes zijn
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:03 schreef texelonia het volgende:
Ja dat je niet precies weet hoe het is betekent inderdaad niet dat je er niet voor iemand kunt zijn. En die mensen in de omgeving vinden het dan moeilijk om er mee om te gaan, maar degenen die het daadwerkelijk overkomen hebben het natuurlijk nog veel en veel moeilijker..
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:09 schreef moussy het volgende:
In sommige gevallen werkte het gedicht, maar bij de mensen die je écht eng vonden dus niet. Er is een dag na de crematie tegen me gezegd en nu stoppen met janken, vergeet het, leg het achter je neer. en ik wil dat je nu naar huis gaat,w ant ik wil een gezellig samen zijn met.... en daar wil ik geen jankende wijven bij... Daar kan je het dan mee doen....
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:10 schreef Pandorah het volgende:
Ik heb me inderdaad laatst enorm verbaasd wat een sportmaatje mij laatst vertelde. Haar zoontje was na 8 maanden van ernstige ziekte overleden en er liepen mensen gewoon OM, om haar en haar dochter niet tegen te komen. Zo moeilijk is het toch niet om sterkte te zeggen lijkt mij?
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:11 schreef Reese het volgende:
Het zal Mous terecht aan d'r reet roesten, maar het is denk ik ook best moeilijk om er bijvoorbeeld na een tijdje weer naar te vragen. Ik heb zelf geloof ik al 2x gevraagd of ik niet te veel doorvroeg of me ongevraagd met jouw zaken bemoeide.
Komt het wel gelegen? Wil ze misschien er nu juist even niet aan denken en over praten, etc. etc.? Maar waarschijnlijk is het het beste om ook dat uit te spreken...
D'r is toch hopelijk ook wel een keerzijde, Moussy? Mensen van je het nooit had verwacht, met wie je veel hechter bent geworden?
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:15 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
Dat je nooit iemand een blauw oog hebt gemept...
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:20 schreef moussy het volgende:
[..]
Nog nooit hebben wij elkaar alleen gelaten in wat voor situatie ook!!
dit gaat ie me niet in dank afnemen Van de week kwam het bericht van Fluf, Peet was thuis, dus ik vertelde hem dat, ondertussen zat ik te reutelen met een fokster via MSN. Ik heb toch even dat gesprek onderbroken, omdat Peet het enorm slecht had op dat moment. Als was ik met de koningin aan het msn-en, alles, álles laat ik vallen voor hem en mijn kinderen, omdat ik als enige weet wat er in hem omgaat en zo gaat dat ook als ik het slecht heb. De fokstr had er overigens enorm veel begrip voor
[..]
Het énige dat verkeerd viel bij ons was als iemand tegen ons zei dat het misschien maar beter zo was. Voor wie? Voor Mink, ja, misschien wel, maar ik kan geen toekomst voorspellen... Voor ons, ouders die hun kind kwijt zijn, nee!! Alleen wij vinden dat wij mochten zeggen dat het beter zo is, want wij hebben gezien hoe het mannetje lag te knokken en wij hebbe van de artsen gehoord dat hij niet meerkon en op was. Niemand was daar bij, dus niemand mag tegen mij zeggen dat het beter zo is.
Ik was al blij als iemand tegen mij sprak over de snotneus van René. Joehoe, iemand sprak tegen mij. Al zouden ze tegen me zeggen dat het een heks is, ik vond het allemaal wel prima. We gingen boodschappen doen om maar even anderen gezichten te zien dan die van elkaar, of je eigen kop in de spiegel...
[..]
ik heb gedreigd René dr karateleraar neer te rossen omdat hij haar een schop onder dr kont gaf omdat ze niet doorliep... Ik weet ook wel dat ik een zwarte band niet aan kan, maar puntje bij paaltje had ik zn eigen grote teen in een plekje gepropt waar het zonlicht nooit zal schijnen
[..]
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:21 schreef moussy het volgende:
[..]
Mijn zwager sprong er tussen....
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:32 schreef moussy het volgende:
[..]
Het komt voor mij bijna altijd gelegen, want ik hoop dat ik andere mensen die dit mee moeten maken hier mee kan helpen, alsof ik misschien de ogen een beetje open kan krijgen van mensen die verdriet en dood eng vinden. Maar als ik even jankerig ben en het komt me niet uit zeg ik ook dat het even kut met me gaat.. en dan zie je ze weer een maand niet.
Tijdens dé zwangerschap zijn we een (kinderloos) stel tegen gekomen die ons in onze waarde lieten. Ondanks de korte vriendschap waren hun de enige die tijdens de week dat Mink thuis was wísten waar wij behoeften aan hadden en waar ons hoofd niet naar stond. Zo stonden ze op een gegeven moment met de halve menulijst van de chinees in bakjes voor onze deur. Dat hadden we écht nodig... ik kookte niet omdat ik daar geen puf en zin in had, dus dat was onze eerste warme prak sinds dágen. We hebben ook wel dágen chinees gegeten
Na de crematie ging iedereen naar huis, hun moesten weer naar hun eigen winkel, want die moest toch ook nog even draaien... Tien minuten later stonden ze weer bij ons op de stoep. Ze wilden absoluut niet dat we alleen waren. En dat hadden ze goed aangevoeld, want dat wilden we ook niet.
Na een tijdje van geen contact (wat hier los van staat) hebben we sinds oud en niet weer contact en is de vriendschap nog hechter dan wat het was. We kunnen samen janken en lachen en soms gewoon alleen maar ff bij elkaar zijn en stommertje spelen.
Via fok heb ik 2 meiden leren kennen waar ik enorm veel van hou, ook tegen hun kan ik gvd zeggen als ik het ergens niet mee eens ben, of andersom, voor hun en die vrienden ga ik absoluut door het vuur en ik zou ze nóóit kwijt willen raken, dat zijn de mensen die mij echt begrijpen.
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:39 schreef krakkemieke het volgende:
Jeetje wat erg Moussy......
Het is heel wat anders, mijn zus is anderhalf jaar geleden verongelukt. Maar ik heb echt nooit zulke nare reacties gehad. Mijn ouders trouwens ook niet. Iedereen snapt wel dat er geen knopje is waar je dat verdriet mee kan uitzetten, ook niet na langere tijd. En het is eerder zo dat mensen vragen van: hoe is het nou, ik wou nog wat vragen, of vertellen...
Wat jij zegt over mensen willen vertellen hoe je omgaat met verdriet heb ik soms wel. Maar gelukkig nooit op die manier.
Heel veel sterkte!
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:42 schreef Spindizzy het volgende:
Hartstikke fijn dat je mensen om je heen hebt die je goed aanvoelen en weten wanneer je ze nodig hebt. Ik denk niet dat ik dat zo goed zou kunnen inschatten.
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:45 schreef pepper_961 het volgende:
Ik heb zelf een zoontje verloren, twee maanden voor hij twee jaar zou worden.
Ook ik heb, wel op z`n zachtst gezegd, vreemde opmerkingen naar m`n hoofd geslingerd gekregen. Of inderdaad ook een buurvrouwtje van m`n zus, die in het winkelcentrum ineens snel een andere richtig opdook zodra ze me zag. Echt boos ben ik er eigenlijk nooit om geworden. Voor ik m`n kind verloor wist ik ook nooit wat te zegen tegen mensen die een ouder, broer, zus of kindje waren verloren. Dus ik kon/kan me gewoon heel goed voorstellen dat anderen dat soms ook niet weten. Ik kan ze moeilijk verwijten dat ze niet weten wat zo`n groot verlies betekend. En dat ze ook niet weten hoe ze zouden kunnen reageren, als ik het zelf, tot mijn eigen verlies, niet wist. Sterker nog, ik ben heel blij als ze het niet weten, want dat betekend dat het hen goddank tot dan toe bespaard is gebleven. Nou is er wel een verschil tussen wie zo`n aparte opmerking plaatst. Is het bijvoorbeeld iemand die zelf kinderen en/of kleinkinderen heeft, dan valt een opmerking als;" meid je bent nog jong", minder goed dan als een jong iemand, die zelf geen kinderen heeft, je probeert te troosten met;"Joh, je kan altijd een nieuwe Max maken". Gek genoeg vond ik dat dan juist weer een soort van schattig, want hij probeerde het echt.
Voor mij is het inmiddels alweer 7 jaar geleden toen ik m`n zoontje verloor.
Het voelt nu als een hele mooie droom die ik ooit eens had. Hem missen slijt nooit en mijn eerste en laatste gedachtten zijn voor hem. Maar het verdriet is leefbaar geworden, hoe gek het ook klinkt wen je aan de situatie en aan je gemis.....
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:49 schreef Reese het volgende:
[..]
[..]
Dat is prachtig, Mous, daar hoef je je dus nooit voor te schamen, maar beretrots op zijn. Op je gezinnetje, op jullie band en je gedrag!
[..]
Dat dacht ik ook wel, maar toch maar ff checken....
[..]
Heel waardevol!! Net als de vriendinnen van Fok! waar je over schreef.
[..]
Niet eng, wel heel indrukwekkend en onbekend. Je hebt mijn ogen in ieder geval weer wat verder geopend!
Heel erg bedankt voor je openhartigheid, Moussy!
quote:Op woensdag 15 september 2004 00:51 schreef Reese het volgende:
[..]
En als ik jou een beetje kan inschatten, is dat volgens mij echt niet waar!!
quote:Op woensdag 15 september 2004 01:00 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zoiets ook wel 's heb uitgehaald. Onze buurvrouw was overleden en ik ben een blokje omgegaan toen ik haar zoon in de stad aan zag komen lopen Maar toen was ik wel nog een klein Spinnetje (ik was 10 ofzo). Heb me daar later altijd zo beroerd over gevoeld dat ik me heb voorgenomen dat nooit meer te doen.
[..]
quote:Op woensdag 15 september 2004 01:00 schreef moussy het volgende:
[..]
Ik verwijt ook niemand dat ze me niet begrepen, ik verwijt mensen wel dat ze me behandeld hebben alsof een een klein kind was, of iemand met een ernstig besmettelijke ziekte. Ik heb ook wel geroepen op die verjaardag dat het écht niet besmettelijk was. En dan kijken ze je aan alsof ze het in Keulen horen donderen.
Op jonge leeftijd (ik was 15, dus vind dat wel jong) kreeg ik al te maken met dood en ellende. Mijn beste vriendje, mn maatje, mn allesie was overleden. Ik heb een opvoeding gehad dat álles bespreekbaar was. Midden in de nacht kon ik mijn moeder wakker maken als ik weer eens niet kon slapen, dan gingen we samen "gedachten verzetten" door over koetjes en kalfjes te praten. en ík denk dat ik daarom koetjes en kalfjes gesprekken gemist heb. Ik hoefde niet zo nodig alleen over Mink en zijn drama te praten, doordat René er was wist ik ook donders goed dat er nog andere dingen waren dan alleen hij en de nasleep er van, maar zelfs dat doen mensen niet. Ze lopen liever van je weg, of draaien zich om dan een praatje pot. Maar ondertussen verdaaien ze wel hun nekken, om naar je te kijken, alsof je een kermisatractie bent.
quote:Op woensdag 15 september 2004 01:40 schreef pepper_961 het volgende:
[..]
Ow hemeltje, moussy! Mijn post was helemaal geen kritiek op wat jij zei of dacht of voelde!
Maar ik las toevalliig dat het over het verlies van kindjes ging en omdat ik hier in "ouders" stiekem toch wel een beetje zo`n topic mis, wilde ik even in het kort mijn verhaal vertellen en hoe ik dacht en voelde in die periode. Ik zei ook dat ik nooit echt (lang) boos ben geweest om die onwetende reacties van mensen. Maar dat wil niet zeggen dat het mij soms niet pijn deed hoor. Zoals die vrouw die, inderdaad of je een enge ziekte hebt, snel een andere kant opliep. Boos was ik niet, ik nam het haar niet kwalijk, maar pijn doet het natuurlijk wel. Die priemende blikken heb ik inderdaad ook gehad, op een gegeven moment kreeg ik er bijna een soort achtervolgings waanzin van. Bij het ongeluk van ons zoontje hebben we wat ramptoeristen gehad namelijk. Dus het idee dat mensen jou wel van gezicht kennen, maar jij hen niet, maakt dat je van elke blik paranoide als de pest wordt.
Ik ben gisteren op jullie site geweest over Mink, en ik wilde zeggen, dat de manier waarop jullie die site hebben vorm gegeven heel veel liefde voor en verdriet om Mink uitstraalt. Echt heel warm en liefdevol, ik moest -tjes wegpinken.
quote:Op woensdag 15 september 2004 01:58 schreef pepper_961 het volgende:
[..]
Joh, wat weet je nou als je nog maar tien bent! Als volwassenen het al zo moeilijk vinden om je erover te benaderen, dan is dat voor zo`n jong ding helemaal moeilijk. Maar zoals je zelf al aan gaf, nam je zelf al het besluit om dat een volgende keer anders te doen omdat je je er beroerd onder voelde. Dus het was tevens een leer moment en dat is dan wel weer helemaal top natuurlijk!
quote:Op woensdag 15 september 2004 07:30 schreef daniman het volgende:
[..]
jeetje Moussy, dat is wel heel erg, hoe haalden die mensen het in je hoofd om dat tegen je te zeggen, EEN DAG na de crematie? Er moet altijd ruimte zijn voor verdriet, dat is net als boosheid en blijheid een emotie!
Wat een supermooi gedicht is dat trouwens, wat je gepost hebt!
quote:Op woensdag 15 september 2004 12:06 schreef Justy_ het volgende:
Moussy: K lees net even je posts hierzo en ik moet je toch even wat zeggen, zeker na dat gedicht van je!
De tranen rollen over mn wangen na het lezen ervan, het is zo waar en zo de spijker op zijn kop slaand.( hmmz dat klinkt wat raar..k weet niet hoe ik t anders moet verwoorden )
maar het is helaas inderdaad zo, dat er veel mensen zijn, die vinden dat je op een gegeven moment het maar naast je neer moet leggen...
Dan is het voor HUN genoeg geweest, en moet het voor jou ook maar genoeg zijn zeg maar.
Het klinkt zo makkelijk maar ze zeggen er niet bij hoe je dat moet doen.
en Wie bepaalt hoelang je mag rouwen en verdriet mag hebben?
K vind het zo in en in vervelend als mensen dat ook tegen mij zeggen, je voelt je zo alleen en je raakt niet alleen wat dierbaars kwijt, maar ook veel mensen en daarmee ook steun uit je omgeving.
In mijn omgeving zijn veel gelovig, ik zelf ergens ook nog steeds maar ook dat vertrouwen ben ik zo kwijtgeraakt, mede door reacties die zo keihard zijn, dat je het liefste de longen uit je lijf wilt schreeuwen en ze door elkaar wilt rammelen
Ik heb respect voor jou, moussy... echt!
valt me echt op dat door dat met pluphy je een aantal van een andere kant gaat zien, en ook "leert kennen".
Verdriet vormt je, maar het is zon strijd naar mensen toe, om je verdriet toe te kunnen laten.
velen begrijpen t niet, en kunnen dat ook niet.
ergens ben ik daar erg blij om, want sommige dingen wens je niemand toe, maar soms, in een eenzame bui denk ik wel eens bij mezelf: " Krijg t zelf een keer, dan weet je hoe t voelt..."
( k weet dat t niet terecht is, maar dat gaat soms wel door me heen...)
liefs,
saar
quote:Op woensdag 15 september 2004 13:25 schreef pepper_961 het volgende:
[..]
Heel herkenbaar inderdaad. Heel stiekem heb ik dat soms ook wel gedacht.
Waarom is er eigenlijk geen topic voor ouders van een overleden kind?
Is dat omdat er geen echte behoefte aan is,of is het misschien ook omdat zo`n topic eigenlijk ook heel kwetsbaar is vanwege het onderwerp?
en daar zijn we nuquote:Op woensdag 15 september 2004 13:30 schreef Karin het volgende:
[..]
Er is wel een topic over: Zwanger... en dan gaat het mis... en Zwanger.. en dan gaat het mis 2
De topictitel is misschien niet helemaal correct,want het gaat niet alleen over zwangerschappen die misgaan.
Hé lieverd ff een dikke knuffel van mijquote:Op woensdag 15 september 2004 15:03 schreef pepper_961 het volgende:
........
Max geboorte en sterfdagen blijven ook bij ons herdacht worden en soms valt zo`n herdenkdag mee en andere keren valt zo`n dag dan weer heel erg zwaar. Eigenlijk is er nooit een pijl op te trekken hoe zo`n dag voorbij zal gaan. We wachten nu gewoon vaak gelaten zo`n dag af en zien wel hoe die dag verlopen zal. Je kunt wel je hakken in het zand zetten of je van tevoren druk maken, maar zo`n dag komt elke keer onherroepelijk weer terug. :'(quote:pepper_961, ik denk dat tijd niks zegt.
Al was mijn zus een stuk ouder 19, en is het nu al ruim elf jaar geleden.
de sterfdag en d'r verjaardag blijven een emotionele dag, wat goed terug te zien is bij mijn ouders.
Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen dikke knuffel en een kus.
Moussy, wat er tegen jou werd gezegd zoiets werd er ook tegen mijn moeder gezegd door haar eigen zussen.
Want ze moest niet zeuren ze had nog een dochter en zoon.
Thanks lieverd!quote:Hé lieverd ff een dikke knuffel van mij
Dat is ook zo, in "tweede streepje" en ook in "Z&G" Gebeuren helaas ook heel verdrietige en soms ook moeilijke dingen. En soms gebeurt het helaas ook in die topic`s, dat er een of andere gek de boel komt verstoren met grove kwetsende opmerkingen. Pissed kan ik worden van die onvolwassen huftertjes die niet beseffen wat ze een ander kunnen aandoen.quote:pepper_961, ik denk niet dat het topic te zwaar, te moeilijk en te kwetsbaar is! Er lopen in dit subforum meer moeilijke en kwetsbare topics. Ik denk eerder dat het dit onderwerp bij tijd en wijle voor iemand ineens erg kan opspelen, getriggerd door dingen die je meemaakt, hoort, leest....daarom was het misschien wel al enige tijd geleden dat er gepost was, maar is het nog steeds open! Als er behoefte is, kan die persoon dte topic omhooghalen en het verhaal kwijt
Mooi he?! :') Die tekst is van een nummer van de 'Red Hot Chili Peppers' die ik heel erg mooi vind.quote:ik vind je sig trouwens geweldig mooi en veelzeggend :')
Mijn situatie is dan wel anders, maar aan zulk soort uitspraken heb ik zo'n hekel aan. "Je vind wel weer een nieuwe/andere Celeste" . . .quote:Op woensdag 15 september 2004 13:46 schreef moussy het volgende:
... Joh, je kan altijd een nieuwe Max maken".
Het lijkt me wel maar wat weet ik ervan, ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt dat mensen die hun kindje verloren hebben het alleenrecht hebben op die geintjes. Je buurvrouw bij wijze van spreken hoeft daar denk ik niet mee aan te komen. Of wel?quote:Op woensdag 15 september 2004 19:48 schreef moussy het volgende:
Och ik gein er wel eens mee, dat wij gewoon ff een nieuw jongetje gemaakt hebben.
Nou ik het is een beetje een soort zelfspot, vaak voortkomend uit een opstandige bui.quote:Op woensdag 15 september 2004 20:32 schreef Spuuglokje het volgende:
[..]
Het lijkt me wel maar wat weet ik ervan, ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt dat mensen die hun kindje verloren hebben het alleenrecht hebben op die geintjes. Je buurvrouw bij wijze van spreken hoeft daar denk ik niet mee aan te komen. Of wel?
Mijn lerares verloor haar dochtertje, maar had nog een zoontje. Haar reactie was: ik mag het wel denken, 'fijn dat ik nog zichtbaar moeder ben', maar een ander mag het niet zeggen, dat kan ik niet hebben.quote:Op woensdag 15 september 2004 22:24 schreef Merisse het volgende:
Maar zij hebben gelukkig nog een zoon. Dat maakt het verdriet om hun overleden zoon niet minder maar ze hebben wel nog een kind over. Ik denk dat mensen dat ook bedoelen als ze zeggen dan krijgen jullie toch nog een kind. Het voelt dan als een ontkenning van je verdriet, alsof je het ene kind in kan ruilen voor het andere, en dat kan uiteraard niet. Maar het is denk ik wel goed bedoeld. Ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen wat ik bedoel.
Hoe kijken jullie daar tegenaan Pepper en Moussy? Is het fijn dat je nog een kind of kinderen hebt of kan krijgen of ga ik nu ook mijn boekje te buiten?
Het ligt er aan door wie en hoe het gezegd wordt.quote:Op woensdag 15 september 2004 20:32 schreef Spuuglokje het volgende:
[..]
Het lijkt me wel maar wat weet ik ervan, ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt dat mensen die hun kindje verloren hebben het alleenrecht hebben op die geintjes. Je buurvrouw bij wijze van spreken hoeft daar denk ik niet mee aan te komen. Of wel?
Herkenbaar. Mijn moeder was ook behoorlijk depressief na de dood van mijn broertje, maar omdat ze nog drie kinderen had ging ze door... voor ons en voor papa...quote:Op woensdag 15 september 2004 23:10 schreef moussy het volgende:
Als ik René niet had gehad voor het overlijden had ik dit niet meer getikt.....
Dank je.quote:Op woensdag 15 september 2004 22:24 schreef Merisse het volgende:
Pepper, wat erg dat jij een kindje verloren bent op zo'n jonge leeftijd! Vreselijk. Ik vind dat je hele wijze dingen zegt. Mild bent. Veel sterkte voor jou en Moussy in deze verdrietige tijd die zoveel herinneringen oproept.
Ik heb dat ook nog steeds hoor, vind het soms ook nog moeilijk om op iemand af te stappen. Ik doe het wel hoor!! Maar ik voel me dan onhandig en weet vaak toch niet goed wat ik zeggen moet.quote:Het grote verdriet dat mijn leven in tweeen gedeeld heeft is het verlies van mijn vriend aan kanker. We waren toen alletwee 23 jaar oud en al 6 jaar samen. Ik heb veel "vrienden" verloren in die tijd. Eigenlijk allemaal. Voornamelijk omdat vriendinnen mij ineens zagen als gevaarlijke vrouw die hun man wel eens af zou kunnen pakken. Anderen konden niet met mijn verdriet omgaan. Of ik was niet gezellig genoeg meer. Of we zijn uit elkaar gegroeid, ik weet het niet. Het kwam in ieder geval niet door één opmerking want mensen kunnen in hun eigen onbeholpenheid en verdriet vaak stomme opmerkingen maken. En dat geeft in mijn ogen helemaal niks. Ik vind het zelf ook nog steeds best moeilijk om iemand af te stappen die een verlies geleden heeft. Je weet niet wat je moet zeggen, bent bang om iets verkeerds te zeggen. Maar wat volgens mij het belangrijkste is, is dat je open staat en luistert naar wat degene die verdriet heeft kwijt wil en niet oordeelt!
Nou ik denk dat ook zijn ouders, samen met jou, een stuk van zijn toekomst zijn verloren.quote:Natuurlijk is de situatie heel anders maar ik heb vaak gedacht "ik kan een nieuwe vriend vinden en een nieuwe toekomst opbouwen maar de ouders van mijn overleden vriend zijn voorgoed hun kind kwijt". En dat is ook zo, ik was mijn toekomst kwijt, zij het verleden.
Toen Max overleed hadden we verder geen kinderen. Veel mensen reageerden dan nog eens extra geshockeerd, omdat ze het erg vonden dat we ons enig kind verloren waren. Dat is natuurlijk ook erg! Maar ik was alleen maar blij, dat ik bovenop mijn eigen verdriet en dat van m`n partner, plus de zorgen of ons huwelijk het zou houden, niet ook nog de zorgen had over broertjes of zusjes. Dat is het moeilijkste wat er is lijkt mij, om het verdriet van eventuele broertjes en/of zusje te moeten aanzien. En terwijl je zelf stuk zit van verdriet, ook hen nog moet proberen te steunen en opvangen. Gelukkig hebben we het gered samen en nu hebben we een gezonde dochter van bijna vier! En ik moet zeggen......dat met haar komst toch wel een hoop zonlicht terug is gekomen in ons bestaan.quote:Maar zij hebben gelukkig nog een zoon. Dat maakt het verdriet om hun overleden zoon niet minder maar ze hebben wel nog een kind over. Ik denk dat mensen dat ook bedoelen als ze zeggen dan krijgen jullie toch nog een kind. Het voelt dan als een ontkenning van je verdriet, alsof je het ene kind in kan ruilen voor het andere, en dat kan uiteraard niet. Maar het is denk ik wel goed bedoeld. Ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen wat ik bedoel.
Hoe kijken jullie daar tegenaan Pepper en Moussy? Is het fijn dat je nog een kind of kinderen hebt of kan krijgen of ga ik nu ook mijn boekje te buiten?
quote:vergelijk het maar met wat ik dacht nl. dat ik gelukkig nog jong genoeg was om een andere partner te vinden. Ik dacht dat wel maar een ander zou het niet tegen me hebben mogen zeggen.
Dat is juist het gekke, ze zijn verdrietig, kwaad, opstandig noem het maar op of ze zijn het. Maar ze drogen hun tranen af, draaien zich om en gaan weer vrolijk buiten spelen, dát is wat mij er door heen gesleept heeft. René had óók verdriet, was drie jaar oud, maar liet mij zien dat het leven gewoon door kon gaan, maar ook door moest gaan.quote:Op donderdag 16 september 2004 00:32 schreef pepper_961 het volgende:
Toen Max overleed hadden we verder geen kinderen. Veel mensen reageerden dan nog eens extra geshockeerd, omdat ze het erg vonden dat we ons enig kind verloren waren. Dat is natuurlijk ook erg! Maar ik was alleen maar blij, dat ik bovenop mijn eigen verdriet en dat van m`n partner, plus de zorgen of ons huwelijk het zou houden, niet ook nog de zorgen had over broertjes of zusjes. Dat is het moeilijkste wat er is lijkt mij, om het verdriet van eventuele broertjes en/of zusje te moeten aanzien. En terwijl je zelf stuk zit van verdriet, ook hen nog moet proberen te steunen en opvangen. Gelukkig hebben we het gered samen en nu hebben we een gezonde dochter van bijna vier! En ik moet zeggen......dat met haar komst toch wel een hoop zonlicht terug is gekomen in ons bestaan.
Met kinderen erbij heb je dan wel een stok achter de deur om door te gaan inderdaad.quote:Op donderdag 16 september 2004 00:37 schreef moussy het volgende:
[..]
Dat is juist het gekke, ze zijn verdrietig, kwaad, opstandig noem het maar op of ze zijn het. Maar ze drogen hun tranen af, draaien zich om en gaan weer vrolijk buiten spelen, dát is wat mij er door heen gesleept heeft. René had óók verdriet, was drie jaar oud, maar liet mij zien dat het leven gewoon door kon gaan, maar ook door moest gaan.
Ik las het al eerder, kon er toen niet op reageren maar dit is echt herkenbaar.quote:Op woensdag 15 september 2004 22:24 schreef Merisse het volgende:
Het grote verdriet dat mijn leven in tweeen gedeeld heeft is het verlies van mijn vriend aan kanker. We waren toen alletwee 23 jaar oud en al 6 jaar samen. Ik heb veel "vrienden" verloren in die tijd. Eigenlijk allemaal. Voornamelijk omdat vriendinnen mij ineens zagen als gevaarlijke vrouw die hun man wel eens af zou kunnen pakken. Anderen konden niet met mijn verdriet omgaan. Of ik was niet gezellig genoeg meer. Of we zijn uit elkaar gegroeid, ik weet het niet. Het kwam in ieder geval niet door één opmerking want mensen kunnen in hun eigen onbeholpenheid en verdriet vaak stomme opmerkingen maken. En dat geeft in mijn ogen helemaal niks. Ik vind het zelf ook nog steeds best moeilijk om iemand af te stappen die een verlies geleden heeft. Je weet niet wat je moet zeggen, bent bang om iets verkeerds te zeggen. Maar wat volgens mij het belangrijkste is, is dat je open staat en luistert naar wat degene die verdriet heeft kwijt wil en niet oordeelt!
Natuurlijk is de situatie heel anders maar ik heb vaak gedacht "ik kan een nieuwe vriend vinden en een nieuwe toekomst opbouwen maar de ouders van mijn overleden vriend zijn voorgoed hun kind kwijt". En dat is ook zo, ik was mijn toekomst kwijt, zij het verleden.
Maar zij hebben gelukkig nog een zoon. Dat maakt het verdriet om hun overleden zoon niet minder maar ze hebben wel nog een kind over. Ik denk dat mensen dat ook bedoelen als ze zeggen dan krijgen jullie toch nog een kind. Het voelt dan als een ontkenning van je verdriet, alsof je het ene kind in kan ruilen voor het andere, en dat kan uiteraard niet. Maar het is denk ik wel goed bedoeld. Ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen wat ik bedoel.
sugar ik moest ook meteen aan jou denken. dit verwacht je toch niet?quote:Op zaterdag 13 november 2004 23:11 schreef Sugar het volgende:
Phil, dit doet me dus heel veel. Ik zou nooit meer voor een natuurlijke bevalling kiezen. Echt niet.
Zit hier mee te huilen, ben nu een soort van "achteraf bang"... Wat had er allemaal kunnen gebeuren? Vreselijk, afschuwelijk dat dit gebeurt!
Sterkte!
Dat zeker - toen het mij gebeurde ben ik er eigenlijk heel snel overheen gestapt, maar nu ik inmiddels wel 'echt' zwanger ben merk ik nog meer dat die tijd me toch echt niet in de koude kleren is gaan zitten en ik het eigenlijk toen helemaal niet verwerkt hebt. Ik weet dat het zwaar klinkt en ik wil er ook niet te dramatisch over doen, maar ik ben van mezelf een vrij koele kikker en toch moet ik elke keer weer slikken als ik eraan terugdenk.quote:Op woensdag 14 februari 2007 10:31 schreef bixister het volgende:
toch heft het nog wel een paar maanden geduurd voor ik me helemaal weer de oude voelde. en dan nog, kan ik op foto's echt een verschil zien van voor en na de miskraam: ik was echt in een klap een stuk ouder geworden. het is niet niks, dus neem de tijd ervoor.
Goed zo. Veel succes en sterkte morgen, ik neem aan dat dit eerst het gesprek en bloedonderzoek enzo is?quote:Op woensdag 14 februari 2007 14:47 schreef simmu het volgende:
de verloskundige heeft een afspraak gemaakt in het ziekenhuis met de gyn, gelijk morgenmiddag. zowel zij als mijn afstudeerbegeleider van school hadden zoiets van 'meld je toch ziek, je doet dit niet voor je lol ofzo', dus dat heb ik maar gedaan. ik moest maar gewoon alles rustig regelen, en wat afstuderen betreft komt het wel goed.
ik heb geen idee...... maar dank jullie allemaal.quote:Op woensdag 14 februari 2007 14:52 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Goed zo. Veel succes en sterkte morgen, ik neem aan dat dit eerst het gesprek en bloedonderzoek enzo is?
narcose; mijn vader is 2 dagen kotskisselijk, en dat schijnt erfelijk te zijn.. maar normale verdoving bij bv tandarts of dokter moet doorgaans dubbel. nja, ze weten ervan, ik moet erdoorheen, vermijden waar mogelijk. plaatselijke verdoving zie ik helemaal niet zitten, ik heb al grote moeite met een inwendige echo, en toen ik daarstraks zonder ondergoed moest plaatsnemen in zo'n stoel met de benen omhoog kon ik niet meer ophouden met trillen.quote:Op maandag 19 februari 2007 18:03 schreef cloarie het volgende:
Rot zeg dat die pillen niet echt helpen. Ik kan me voorstellen dat het allemaal dubbel voelt. Hoe gaan ze dat dan oplossen met de narcose als er wel een curretage moet komen? Of kan dat ook met plaatselijke verdoving?
Ik hoop dat je 't verder allemaal een beetje redt
dat afwachten is het ergste, je hebt geen idee waar je aan toe bent. vannacht zijn er wel dingen begonnen, tis allemaal heel dubbel nu. aan de ene kant blij dat er nu iets gebeurt, maar tis ook over en uit dan.quote:Op maandag 19 februari 2007 19:38 schreef cloarie het volgende:
Kan ik me voorstellen. Het lijkt me slopend om zoiets maar gewoon te moeten afwachten.
Hoe lang geleden is je vader geopereerd. de medicijnen die ze tegenwoordig gebruiken zijn gelukkig een stuk minder 'misselijkmakend'. Als je onder narcose moet moet je het wel even aangeven hoor, dan kunnen ze je ook extra medicijnen tegen de misselijkheid geven. Sterkte ermee allemaal.quote:Op maandag 19 februari 2007 18:20 schreef simmu het volgende:
[..]
narcose; mijn vader is 2 dagen kotskisselijk, en dat schijnt erfelijk te zijn.. maar normale verdoving bij bv tandarts of dokter moet doorgaans dubbel. nja, ze weten ervan, ik moet erdoorheen, vermijden waar mogelijk. plaatselijke verdoving zie ik helemaal niet zitten, ik heb al grote moeite met een inwendige echo, en toen ik daarstraks zonder ondergoed moest plaatsnemen in zo'n stoel met de benen omhoog kon ik niet meer ophouden met trillen.
tis afwachten, maar dat doe ik nu al bijna 2 weken. ik weet het ook niet meer.
Oh begrijp me alstjeblieft niet verkeerd.quote:Op dinsdag 20 februari 2007 14:53 schreef Spuuglokje het volgende:
Jij kan dat wel vinden desiredbard, dat dat zo anders is, maar dat kan iedereen slechts voor zichzelf uitmaken.
Simmu, sterkte.
Indeedquote:Op dinsdag 20 februari 2007 22:20 schreef Leah het volgende:
Je kunt verdriet niet met verdriet vergelijken.
Wat een ramp dit Simmu, ik vind het echt heel erg voor je. Ik weet niet of je ook allergisch bent voor een ruggeprik, maar ik heb zelf een curretage ondergaan met ruggeprik. Ik weet niet waarom Jelly je aanraadt om het onder volledige narcose te doen, misschien haar eigen ervaringen of om het emotionele aspect, maar qua ingreep is een curretage met een ruggeprik echt heel goed te doen en voorbij voordat je er erg in hebt. (Eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit 5 weken na een bevalling was omdat er een stukje placenta was blijven zitten.)quote:Op dinsdag 20 februari 2007 12:14 schreef jellyrose het volgende:
Pfoe Simmu, wat vervelend dat er nog niet echt iets gebeurt en dat een curettage niet de beste oplossing voor je is ivm verdoving. (En mocht je alsnog een curettage moeten ondergaan ga dan ajb wel voor volledige narcose!) Veel sterkte nogmaals
Natuurlijk moet je dat wel gewoon posten! Dat is toch jouw ervaring? .quote:Op dinsdag 20 februari 2007 22:41 schreef Mammietje het volgende:
Zou heel goed kunnen Leah... is natuurlijk ook wel heel erg heftig. En als ik Simmu's post nog eens overlees, is dit voor haar ook sowieso geen optie. Ik herkende haar angst voor de curretage en ik trilde ook zowat van de operatietafel af (tenminste alles wat nog bewegen kon na die prik). Wilde een hart onder de riem steken wat betreft het praktische gedeelte, hoewel dat waarschijnlijk maar een futiliteit is bij het verliezen van je kindje. Had misschien ook beter niet kunnen posten.
Moeilijk hoor...quote:Op zaterdag 3 maart 2007 22:23 schreef Foos het volgende:
Jeetje wat een lieve reacties
In het begin wilde ik er ook absoluut niet over praten omdat ik mezelf voor wilde houden dat het gewoon niet gebeurd was maar dat is gewoon egoistisch van mijn kant uit want Jip is gewoon ons zoontje. Ik ben gewoon doorgegaan met alles alsof er niets aan de hand was en heel snel daarop was Nora geboren dus kon ik al mijn aandacht aan Miel en haar besteden, maar de laatste tijd voel ik wel heel erg de behoefte weer om erover te praten omdat het me meer gedaan heeft dan dat ik eerst dacht.
Ik heb een vriendin waar ik wel mee kan praten, maar dat wil ik liever niet want dan heb ik het gevoel 'lastig' te zijn, want zij heeft al genoeg aan haarzelf. Dus meestal zeg ik maar niets.
Ik kan niet zeggen dat ik het verlies echt een plaatsje heb kunnen geven nee.. En dat zal op deze manier nog wel heel lang duren..
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |