OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Jullie zijn lief
Het gaat maar meer ook niet. Helaas. Het ging niet vanzelf dus gister is het gebeurd. Ik heb niet veel pijn gehad ofzo. Dus dat zit allemaal wel goed denk ik. Voor de rest voel ik me gewoon in de war een mengeling van opluchting, moeheid, bedrogen, verdrietig, verlaten, verslgaen, beschaamd en vooral een hele grote afstand tussen mijzelf en mijn lichaam en de rest van de wereld ofzo. Maar ja daar zullen we ook wel weer uitkomen. Ik kan het niet zo uitleggen, maar dit is in ieder geval achter de rug en dat is wel prettig.
Het gaat maar meer ook niet. Helaas. Het ging niet vanzelf dus gister is het gebeurd. Ik heb niet veel pijn gehad ofzo. Dus dat zit allemaal wel goed denk ik. Voor de rest voel ik me gewoon in de war een mengeling van opluchting, moeheid, bedrogen, verdrietig, verlaten, verslgaen, beschaamd en vooral een hele grote afstand tussen mijzelf en mijn lichaam en de rest van de wereld ofzo. Maar ja daar zullen we ook wel weer uitkomen. Ik kan het niet zo uitleggen, maar dit is in ieder geval achter de rug en dat is wel prettig.
He bah Luchtbel, gelukkig viel de ingreep mee. Maar nu moet het nog z'n plekje vinden allemaal en dat kan zo verdomde lang duren. Heel veel sterkte
Lekker douchen!
Luchtbel, een virtuele knuffel van mij, hoewel het weinig zin heeft.. ik heb regelmatig aan je gedacht de laatste tijd.
Luchtbel, dikke smakkerd
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
wat verschrikkelijk wat er gebeurd is Luchtbel!!!
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt.....
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt.....
wie met beide benen op de grond blijft staan....komt niet ver
Luchtbel, er wordt nog steeds aan je gedacht. Ik hoop op mijn allerhardst dat je je snel ten minste een klein beetje beter kunt voelen.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Lief dat jullie dat vragen. Ik kan denk ik alleen niet echt zeggen dat het beter gaat ofzo. Geen rationeel, relativerend antwoord geven. Want zo voel ik me nog niet. Helaas. Zal wel weer komen, een andere keer.
[ Bericht 7% gewijzigd door Luchtbel op 28-09-2006 18:45:54 ]
[ Bericht 7% gewijzigd door Luchtbel op 28-09-2006 18:45:54 ]
Wat balen LB! Maar als het nog niet kan, dan heeft het zijn tijd nog nodig, neem die tijd
Lekker douchen!
Luchtbel en van Luchtbel, heel veel sterkte.
voor jullie en voor Jolie.
voor jullie en voor Jolie.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
ik heb even een vraagje. vorige week woensdag bleek bij een echo dat het allemaal niet goed is, ik zou een week of 10 moeten zijn, minstens, maar er was alleen een zakje te zien, ook op de inwendige echo. hoelang is het redelijk om te wachten op de natuurlijke gang van zaken? ik moet eerlijk zeggen dat ik hier veel meoite mee heb. ik heb alle verschijnselen van zwanger zijn nog, pijnlijke borsten, misselijk, moe, maar het gaat hem niet worden. sowieso: ik was vorige week begonnen met afstuderen, en had snel een thuiswerkplek geregeld (want ik zie het dus echt niet zitten dat dingen dan op het werk gebeuren) maar ik krijg mezelf maar niet goed an de gang nu, is dat raar? mijn afstudeerbegeleider (die maandag op wintersportvakantie ging voor een week) had zoiets van 'doe maar waar je trek in hebt, als ik over anderhalve week maar resultaten heb'. ik weet gewoon niet goed wat ik daar mee aanmoet, ik heb zelf wel zoiets van 'ja hallo, dit hakt er wel ff in l*l!'
ik heb vanochtend de dokter maar gebeld, hoelang duurt het dan ongeveer allemaal?
ik heb vanochtend de dokter maar gebeld, hoelang duurt het dan ongeveer allemaal?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Het kan nog weken duren Simmu, maar het kan ook net zo goed vandaag nog op gang komen. Als ik je verhaal en je situatie een beetje begrijp dan zou ik persoonlijk voor een curettage kiezen, het is een dagbehandeling 'operatie' en fysiek ben je eigenlijk vrijwel direct weer op de been. Hoe je het emotioneel verwerkt is natuurlijk wat anders, maar daar zit je ook mee nu je weet dat je zwanger bent van niets. Sterkte
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
simmu, sterkte. zoals ik in het andere topic ook schreef heb ik ook eens zoiets meegemaakt (al zagen ze toen wel een embryo van een week of 7, maar dat 't niet verder gegroeid was was duidelijk). ik vond het uiteindelijk ook 'prettiger' om gecurretteerd te worden dan om nog langer te wachten maar het wachten heeft ook wel een functie gehad. zo had ik (voor mijn gevoel) de tijd om afscheid te nemen van deze zwangerschap. hopelijk hoef je niet al te lang meer te wachten. (hier was de wachttijd ongeveer een week). na de currettage moest ik 2 dagen rust houden, maar ik voelde me vrijwel direct een stuk beter. toch heft het nog wel een paar maanden geduurd voor ik me helemaal weer de oude voelde. en dan nog, kan ik op foto's echt een verschil zien van voor en na de miskraam: ik was echt in een klap een stuk ouder geworden. het is niet niks, dus neem de tijd ervoor.
Dat zeker - toen het mij gebeurde ben ik er eigenlijk heel snel overheen gestapt, maar nu ik inmiddels wel 'echt' zwanger ben merk ik nog meer dat die tijd me toch echt niet in de koude kleren is gaan zitten en ik het eigenlijk toen helemaal niet verwerkt hebt. Ik weet dat het zwaar klinkt en ik wil er ook niet te dramatisch over doen, maar ik ben van mezelf een vrij koele kikker en toch moet ik elke keer weer slikken als ik eraan terugdenk.quote:Op woensdag 14 februari 2007 10:31 schreef bixister het volgende:
toch heft het nog wel een paar maanden geduurd voor ik me helemaal weer de oude voelde. en dan nog, kan ik op foto's echt een verschil zien van voor en na de miskraam: ik was echt in een klap een stuk ouder geworden. het is niet niks, dus neem de tijd ervoor.
Toen de gyn een curettage aan mij voorstelde heb ik eigenlijk direct nee gezegd, maar ik heb de dag erna alsnog gebeld dat ik het toch wel wilde, dat was een donderdag en maandag ben ik gecuretteerd. Het kan dus vrij snel, maar neem er zoals Bix zegt wel de tijd voor
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
het voelt allemaal ook zo vreselijk, je moet gewoon doorwerken terwijl er vanalles gebeurt. aan de ene kant heb ik zoiets van "gewoon werken, het komt vanzelf" maar aan de andere kant komt er zowat niks uit mijn handen, en ben ik alleen maar verdrietig. ik ben ook panisch dat ik op mijn werk ineens gigantisch begin te bloeden ofzo. de dokter zou vandaag terugbellen.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Simmu, hoe stom het misschien ook klinkt, maar ik zou wel een beetje rustig aan doen. Uit eigen ervaring weet ik dat een miskraam, of die nou al geweest is of nog moet komen, er enorm in kan hakken. Ik heb de dag voordat ik een miskraam kreeg (wat ik overigens niet wist van te voren zoals jij) een paper zitten schrijven en dat ging voor geen meter terwijl ik normaal heel snel werk. Ik moest mezelf echt steeds weer terugslepen naar de computer maar het leek net alsof ik door de stroop liep. Echt vreselijk. En dan heb ik het nog niet eens over de heftige tijd erna, tenminste voor mij.
Het voelt ook vreselijk en ik denk dat je er beter even bij stil kan gaan staan dan maar gewoon door te werken. Dat werk komt echt wel weer, jij en je lijf moeten eerst op orde komen. Sterkte!
Het voelt ook vreselijk en ik denk dat je er beter even bij stil kan gaan staan dan maar gewoon door te werken. Dat werk komt echt wel weer, jij en je lijf moeten eerst op orde komen. Sterkte!
de verloskundige heeft een afspraak gemaakt in het ziekenhuis met de gyn, gelijk morgenmiddag. zowel zij als mijn afstudeerbegeleider van school hadden zoiets van 'meld je toch ziek, je doet dit niet voor je lol ofzo', dus dat heb ik maar gedaan. ik moest maar gewoon alles rustig regelen, en wat afstuderen betreft komt het wel goed.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Goed zo. Veel succes en sterkte morgen, ik neem aan dat dit eerst het gesprek en bloedonderzoek enzo is?quote:Op woensdag 14 februari 2007 14:47 schreef simmu het volgende:
de verloskundige heeft een afspraak gemaakt in het ziekenhuis met de gyn, gelijk morgenmiddag. zowel zij als mijn afstudeerbegeleider van school hadden zoiets van 'meld je toch ziek, je doet dit niet voor je lol ofzo', dus dat heb ik maar gedaan. ik moest maar gewoon alles rustig regelen, en wat afstuderen betreft komt het wel goed.
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
ik heb geen idee...... maar dank jullie allemaal.quote:Op woensdag 14 februari 2007 14:52 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Goed zo. Veel succes en sterkte morgen, ik neem aan dat dit eerst het gesprek en bloedonderzoek enzo is?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
nja, vandaag naar de gyn geweest, die zoiets heeft van 'geen narcose' aangezien ik daar allergisch voor ben, dus pillen meegekregen om in te brengen, en ik moet maandag terugkomen. we zullen het wel zien allemaal.
edit: ze deed nog een echo voor de zekerheid, maar het was sinds vorige week ook niets gegroeid.
edit: ze deed nog een echo voor de zekerheid, maar het was sinds vorige week ook niets gegroeid.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
nja, vandaag dus een nieuwe dosis pillen, ik merk wel wat effect in de vorm van buikpijn, misselijk, hoofdpijn en diarree, maar geen bloedverlies, wel een paar keer stukjes weefsel . op mijn werk zijn ze wat begripvoller en alles, maar mijn afstudeercoach van school coacht helpt ook echt, dus ik weet wat ik moet zeggen en doen, en wat zo af en toe te laten vallen (zal ik dit gesprek even per email samenvatten, zodat voor iedereen duidelijk is wat er gebeurt, en hoe we alles oplossen)
ik heb donderdag weer een afspraak bij de gyn, als er dan niks gebuert is doen ze een curretage. ik voreg nog 'is het handig om voor die afspraak nuchter te blijven?', en dat leek ze wel handig, maar ze konden niets zeggen over hoe snel ik dan geholpen kan worden. ik heb wel het nieuws gekregen dat ik verder alles gehaald heb, en alleen nog maar hoef af te studeren. dat voelt een beetje dubbel nu.
ik heb donderdag weer een afspraak bij de gyn, als er dan niks gebuert is doen ze een curretage. ik voreg nog 'is het handig om voor die afspraak nuchter te blijven?', en dat leek ze wel handig, maar ze konden niets zeggen over hoe snel ik dan geholpen kan worden. ik heb wel het nieuws gekregen dat ik verder alles gehaald heb, en alleen nog maar hoef af te studeren. dat voelt een beetje dubbel nu.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Rot zeg dat die pillen niet echt helpen. Ik kan me voorstellen dat het allemaal dubbel voelt. Hoe gaan ze dat dan oplossen met de narcose als er wel een curretage moet komen? Of kan dat ook met plaatselijke verdoving?
Ik hoop dat je 't verder allemaal een beetje redt
Ik hoop dat je 't verder allemaal een beetje redt
narcose; mijn vader is 2 dagen kotskisselijk, en dat schijnt erfelijk te zijn.. maar normale verdoving bij bv tandarts of dokter moet doorgaans dubbel. nja, ze weten ervan, ik moet erdoorheen, vermijden waar mogelijk. plaatselijke verdoving zie ik helemaal niet zitten, ik heb al grote moeite met een inwendige echo, en toen ik daarstraks zonder ondergoed moest plaatsnemen in zo'n stoel met de benen omhoog kon ik niet meer ophouden met trillen.quote:Op maandag 19 februari 2007 18:03 schreef cloarie het volgende:
Rot zeg dat die pillen niet echt helpen. Ik kan me voorstellen dat het allemaal dubbel voelt. Hoe gaan ze dat dan oplossen met de narcose als er wel een curretage moet komen? Of kan dat ook met plaatselijke verdoving?
Ik hoop dat je 't verder allemaal een beetje redt
tis afwachten, maar dat doe ik nu al bijna 2 weken. ik weet het ook niet meer.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
dat afwachten is het ergste, je hebt geen idee waar je aan toe bent. vannacht zijn er wel dingen begonnen, tis allemaal heel dubbel nu. aan de ene kant blij dat er nu iets gebeurt, maar tis ook over en uit dan.quote:Op maandag 19 februari 2007 19:38 schreef cloarie het volgende:
Kan ik me voorstellen. Het lijkt me slopend om zoiets maar gewoon te moeten afwachten.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Pfoe Simmu, wat vervelend dat er nog niet echt iets gebeurt en dat een curettage niet de beste oplossing voor je is ivm verdoving. (En mocht je alsnog een curettage moeten ondergaan ga dan ajb wel voor volledige narcose!) Veel sterkte nogmaals
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Hoe lang geleden is je vader geopereerd. de medicijnen die ze tegenwoordig gebruiken zijn gelukkig een stuk minder 'misselijkmakend'. Als je onder narcose moet moet je het wel even aangeven hoor, dan kunnen ze je ook extra medicijnen tegen de misselijkheid geven. Sterkte ermee allemaal.quote:Op maandag 19 februari 2007 18:20 schreef simmu het volgende:
[..]
narcose; mijn vader is 2 dagen kotskisselijk, en dat schijnt erfelijk te zijn.. maar normale verdoving bij bv tandarts of dokter moet doorgaans dubbel. nja, ze weten ervan, ik moet erdoorheen, vermijden waar mogelijk. plaatselijke verdoving zie ik helemaal niet zitten, ik heb al grote moeite met een inwendige echo, en toen ik daarstraks zonder ondergoed moest plaatsnemen in zo'n stoel met de benen omhoog kon ik niet meer ophouden met trillen.
tis afwachten, maar dat doe ik nu al bijna 2 weken. ik weet het ook niet meer.
Lekker douchen!
Neef en nicht hebben twee weken geleden hun baby verloren.... 22 weken en ze heeft moeten bevallen 2 dagen later.
En dan lees en zie ik nu dit: http://www.telegraaf.nl/b(...)verleeft.html?p=23,1
Zo klein...zo een mensje... ik hoop niet dat iemand dit verkeerd opppakt, maar dat is zo anders als 4 tot 8 weken ..
Eigenlijk zou ik weg moeten blijhven van dit soort topics.... ik ga me er zo ongerust door maken
En dan lees en zie ik nu dit: http://www.telegraaf.nl/b(...)verleeft.html?p=23,1
Zo klein...zo een mensje... ik hoop niet dat iemand dit verkeerd opppakt, maar dat is zo anders als 4 tot 8 weken ..
Eigenlijk zou ik weg moeten blijhven van dit soort topics.... ik ga me er zo ongerust door maken
Muslims are the only people who make a lesbian feminist look moderate.
Wat naar dat het zo blijft slepen, Simmu
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Oh begrijp me alstjeblieft niet verkeerd.quote:Op dinsdag 20 februari 2007 14:53 schreef Spuuglokje het volgende:
Jij kan dat wel vinden desiredbard, dat dat zo anders is, maar dat kan iedereen slechts voor zichzelf uitmaken.
Simmu, sterkte.
Ik ben zo blij dat we het eerste trimester doorgekomen zijn
Maar zien op die foto's en op scans wat iemand verloren is..... het is zo tastbaar.... het is een volgroeide baby alles is in verhouding.
Ik bedoelde het echt niet op die manier.
Ik kan Godzijdank niet uit ervaring spreken...maaar hoe later hoe moeilijker lijkt me?
Muslims are the only people who make a lesbian feminist look moderate.
Je kunt verdriet niet met verdriet vergelijken.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Indeedquote:Op dinsdag 20 februari 2007 22:20 schreef Leah het volgende:
Je kunt verdriet niet met verdriet vergelijken.
Wat een ramp dit Simmu, ik vind het echt heel erg voor je. Ik weet niet of je ook allergisch bent voor een ruggeprik, maar ik heb zelf een curretage ondergaan met ruggeprik. Ik weet niet waarom Jelly je aanraadt om het onder volledige narcose te doen, misschien haar eigen ervaringen of om het emotionele aspect, maar qua ingreep is een curretage met een ruggeprik echt heel goed te doen en voorbij voordat je er erg in hebt. (Eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit 5 weken na een bevalling was omdat er een stukje placenta was blijven zitten.)quote:Op dinsdag 20 februari 2007 12:14 schreef jellyrose het volgende:
Pfoe Simmu, wat vervelend dat er nog niet echt iets gebeurt en dat een curettage niet de beste oplossing voor je is ivm verdoving. (En mocht je alsnog een curettage moeten ondergaan ga dan ajb wel voor volledige narcose!) Veel sterkte nogmaals
Ik wens je heel veel sterkte komende tijd.
Een curretage na een miskraam wordt volgens mij onder algehele narcose gedaan idd om het emotionele aspect.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Zou heel goed kunnen Leah... is natuurlijk ook wel heel erg heftig. En als ik Simmu's post nog eens overlees, is dit voor haar ook sowieso geen optie. Ik herkende haar angst voor de curretage en ik trilde ook zowat van de operatietafel af (tenminste alles wat nog bewegen kon na die prik). Wilde een hart onder de riem steken wat betreft het praktische gedeelte, hoewel dat waarschijnlijk maar een futiliteit is bij het verliezen van je kindje. Had misschien ook beter niet kunnen posten.
Tering Simmu...wat erg.
Ik heb jouw verhaal pas net gelezen. Ik ben zelf erg geschokt door het verhaal dat zich persoonlijk bij ons in de familie afspeelde. Zelfde verhaal eigenlijk. Op de scan was er te lang niets veranderd....
Ik vind het zo erg voor je,
en ja Cloarie en Leah jullie ebben gelijk er is geen graadmeter voor de graad van ellende.
Ik heb jouw verhaal pas net gelezen. Ik ben zelf erg geschokt door het verhaal dat zich persoonlijk bij ons in de familie afspeelde. Zelfde verhaal eigenlijk. Op de scan was er te lang niets veranderd....
Ik vind het zo erg voor je,
en ja Cloarie en Leah jullie ebben gelijk er is geen graadmeter voor de graad van ellende.
Muslims are the only people who make a lesbian feminist look moderate.
Het is voornamelijk het emotionele aspect inderdaad, maar mij is toen ook verteld dat omdat de gehele zwangerschap nog in tact was (of nou ja, in mijn geval dus het vruchtzakje / weefsel) het ook met een ruggeprik nog een pijnlijke/gevoelige procedure kon zijn.
Mijn buurvrouw is verpleegster in het ziekenhuis waar ik ben geweest en zij vertelde me ook dat algehele narcose tegenwoordig ook een voorzorgsmaatregel omdat het blijkbaar nogal eens voorkomt dat een vrouw tijdens de behandeling in paniek raakt en het voor de arts onmogelijk maakt de operatie uit te voeren. (En daar kan ik me idd iets bij voorstellen)
Ik wil Simmu idd ook niet bang of nog verdrietiger maken, maar ik kan alleen maar zeggen dat alhoewel ik doodsbenauwd was voor de algehele narcose het nooit en te nimmer met alleen een ruggeprik had gedaan.
Meid, nogmaals heel veel sterkte, het is echt niet niks
Mijn buurvrouw is verpleegster in het ziekenhuis waar ik ben geweest en zij vertelde me ook dat algehele narcose tegenwoordig ook een voorzorgsmaatregel omdat het blijkbaar nogal eens voorkomt dat een vrouw tijdens de behandeling in paniek raakt en het voor de arts onmogelijk maakt de operatie uit te voeren. (En daar kan ik me idd iets bij voorstellen)
Ik wil Simmu idd ook niet bang of nog verdrietiger maken, maar ik kan alleen maar zeggen dat alhoewel ik doodsbenauwd was voor de algehele narcose het nooit en te nimmer met alleen een ruggeprik had gedaan.
Meid, nogmaals heel veel sterkte, het is echt niet niks
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Natuurlijk moet je dat wel gewoon posten! Dat is toch jouw ervaring? .quote:Op dinsdag 20 februari 2007 22:41 schreef Mammietje het volgende:
Zou heel goed kunnen Leah... is natuurlijk ook wel heel erg heftig. En als ik Simmu's post nog eens overlees, is dit voor haar ook sowieso geen optie. Ik herkende haar angst voor de curretage en ik trilde ook zowat van de operatietafel af (tenminste alles wat nog bewegen kon na die prik). Wilde een hart onder de riem steken wat betreft het praktische gedeelte, hoewel dat waarschijnlijk maar een futiliteit is bij het verliezen van je kindje. Had misschien ook beter niet kunnen posten.
Ik heb twee miskramen gehad, waarvan 1 natuurlijk (en dat was nogal een slepende toestand, duurde al met al bijna 4 weken). Toen de zwangerschap daarna weer niet goed bleek ben ik daar geen enkele discussie over aan gegaan. Ik wilde perse een curretage. Voor mij werkte dat ook geestelijk prima, maar ook dat is weer voor iedereen anders.
En paar jaar daarvoor ben ik nog een keer gecurreteerd, omdat de gyn wilde weten of er geen gekke dingen in het baarmoederslijmvlies zaten, dat zou in principe onder plaatselijke verdoving gebeuren. Ik heb toen zelf om algehele narcose gevraagd, ik zag dat nl echt niet zitten . Dat mocht, geen enkel probleem .
. Dat mocht, geen enkel probleem Nou heb ik ook wel een dijk van een gyn, daar heb ik ws heel veel mazzel mee.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Er was idd nog een curretage nodig. ik was zelf zo handig om nuchter aan te komen, dus ik werd in een eigen kamertje gezet om af te wachten wanneer ik tussendoor kon. van 9 uur af. ik werd om 3 uur gehaald (tot die tijd dus nuchter gebleven, nog geen slokje water!) en het ging allemaal heel soepel. ze deden de nacose echt *alleen* tijdens de ingreep zelf, dus maar een kwartiertje of zo, en ik werd in de ok al wakkeer gemaakt. tot ieders verbazing (mijnes incluus) was ik vanaf dat moment klaarwakkeer en klaar om te gaan. volgens de narcosemeneer omdat ik heel braaf zelfs geen slokje water genomen had. ben wel wat wiebelig. om 6 uur mocht ik naar huis (na het wegknagen van 2 bruine boterhammen met kaas en koffie, man: ik snakte naar koffie!)
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
simmu fijn dat het achter de rug is, en dat het zo meeviel met de narcose. sterkte met het herstellen en bijkomen van alles.
Blij om te horen Simmu - wel vervelend dat je zo lang moest wachten, maar nu ben je in ieder geval van al die onzekerheid af
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Sterkte Simmu. Fijn dat het goed gegaan is. Ik hoop voor je dat je geen last krijgt van napijn. De nog maar even rustig aan he.
En over die narcoses, ik heb ooit eens gelezen dat bij een plaatselijke verdoving er een kans is dat je kunt horen waar men mee bezig is. Om het maar even subtiel te zeggen. Ik weet niet wat daar van waar is. Maar ik vond dat zo verwarrend dat ik zeker wist dat ik dat niet wilde. Sowieso vond ik het een vreselijke ingreep, hoe klein het ook is. Ik vond het echt erg om zo overgeleverd te zijn met dat deel van mezelf. Maar ja dat andere was ook zeker geen optie.
En over die narcoses, ik heb ooit eens gelezen dat bij een plaatselijke verdoving er een kans is dat je kunt horen waar men mee bezig is. Om het maar even subtiel te zeggen. Ik weet niet wat daar van waar is. Maar ik vond dat zo verwarrend dat ik zeker wist dat ik dat niet wilde. Sowieso vond ik het een vreselijke ingreep, hoe klein het ook is. Ik vond het echt erg om zo overgeleverd te zijn met dat deel van mezelf. Maar ja dat andere was ook zeker geen optie.
ik wil nog wel even kwijt dat ik niet denk dat je een prijskaartje aan pijn kan hangen. natuurlijk is er een verschil tussen een weekje overtijd zijn en dan ongesteld worden, en je kindje verliezen tijdens de bevalling. maar er zit nog een heleboel tussenin, en het doet allemaal pijn, da's maar net hoe je je erover voelt en hoe iemand het ervaart. het zijn allemaal erg ingrijpende zaken, hoever het ook was.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
en ik heb nu wel erg buikpijn. het bloeden is wel helemaal gestopt. weet iemand of dat normaal is? de gyn had het over 2 weken bloeden.....
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
ik had na de currettage nog een paar uur verschrikkelijk veel bloedverlies en daarna was het ook vrij snel over hoor. ik denk dat de gyn het over een maximum had. houd die buikpijn maar wel even goed in de gaten. en vooral een paar dagen echt rust nemen hoor!
Ik kreeg buikpijn als ik teveel deed (en dat doe je al gauw). Gewoon even een paar dagen heel rustig aan doen, veel op de bank hangen etc. Ow ja, en vaak gaan plassen! Als ik dat een poosje ophield (vanwege te lui om van de bank te komen ) kreeg ik ook echt buikpijn.
) kreeg ik ook echt buikpijn.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Overigens was bij mij het bloeden ook vrij snel weg (schijnt ook iets te maken te hebben met hoe grondig ze het hebben "schoongemaakt" (sorry, klinkt heel bot, ik weet het)).
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
even een berichttje: ik ben maandag gewoon gaan werken/afstuderen. Hier en daar wel moeilijk, maar het gaat wel. tis allemaal erg dubbel. er zijn collega's die niets zeggen, en sommigen die me juist nadrukkelijk condoleren (meest de getrouwde exemplaren, ik werk met veel mannen)
da's aan de ene kant fijn omdat men erkent dat er toch iets ergs is gebeurd, en ik mijn ei kwijtkan, aan de andere kant overvalt het me, en condoleert iemand me, en sta ik gelijk te huilen. gister was ik 's ochtens al erg moe, en mijn partner (ook hier actief, sangdrax) had het in de gaten en had zoiets van 'de dokter zei toch ook dat je rustig aan moet doen, doe dat dan ook)
dus ben ik gister vroeg naar huis gegaan (2 uur, pauzes geskipt) en heb het zo geregeld dat ik thuis wat kan werken als ik daar trek in heb, en een vriendin die al tijden langs wilde komen gevraagd of ze geen zin had om dat die middag te doen. deed me een boel goed: we hebben lekker ranziog gedaan: coctails gedronken om 8 uur lag ik in bed, en lekker veel geslapen vannacht. vandaag de hele dag een spelletje!
ik heb echter wel wat concrete vragen over dingen als gemeenschap en zwemmen en tampons enzo: de dokter zei 'even niet', en dat snap ik, maar wanneer wel? ik merk duidelijk dat als ik moe ben er wat oud bloed en stukjes enzo uitkomen, en nu ik lekker ff rustig een beetje zit te zitten trekt dat weer weg. kan ik bv komend weekend lekker even gaan zwemmen? kan gemeenschap al? weet iemand iets? de meningen schijnen verdeels te zijn: kan varieren tot 'als het niet meer bloed' tot '2 weken' tot 'na de eerstvolgende normale menstruatie' ?
da's aan de ene kant fijn omdat men erkent dat er toch iets ergs is gebeurd, en ik mijn ei kwijtkan, aan de andere kant overvalt het me, en condoleert iemand me, en sta ik gelijk te huilen. gister was ik 's ochtens al erg moe, en mijn partner (ook hier actief, sangdrax) had het in de gaten en had zoiets van 'de dokter zei toch ook dat je rustig aan moet doen, doe dat dan ook)
dus ben ik gister vroeg naar huis gegaan (2 uur, pauzes geskipt) en heb het zo geregeld dat ik thuis wat kan werken als ik daar trek in heb, en een vriendin die al tijden langs wilde komen gevraagd of ze geen zin had om dat die middag te doen. deed me een boel goed: we hebben lekker ranziog gedaan: coctails gedronken om 8 uur lag ik in bed, en lekker veel geslapen vannacht. vandaag de hele dag een spelletje!
ik heb echter wel wat concrete vragen over dingen als gemeenschap en zwemmen en tampons enzo: de dokter zei 'even niet', en dat snap ik, maar wanneer wel? ik merk duidelijk dat als ik moe ben er wat oud bloed en stukjes enzo uitkomen, en nu ik lekker ff rustig een beetje zit te zitten trekt dat weer weg. kan ik bv komend weekend lekker even gaan zwemmen? kan gemeenschap al? weet iemand iets? de meningen schijnen verdeels te zijn: kan varieren tot 'als het niet meer bloed' tot '2 weken' tot 'na de eerstvolgende normale menstruatie' ?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Simmu tot het bloeden is gestopt. Momenteel is je baarmoeder nog open en kans op infectie is dus groter. Als je stopt met bloeden kan je weer alles doen wat je wilt in principe.
Ik kom me hier toch ook maar melden..
Ik heb er een tijdje over getwijfeld of ik hier zou schrijven omdat ik hier nog niet zo lang kom en omdat het nog maar zo kort geleden is.. en ik het heel moeilijk vind om op te schrijven, nog lang niet verwerkt heb enzo.. maar toch wil ik het wel even kwijt..
Tot 21 weken had ik een super zwangerschap, geen pijntjes, kwaaltjes of wat dan ook.. de 20 weken echo zag er gewoon goed uit, maar in de 22e week kreeg ik helse krampen en buikpijnen, maar niet regelmatig. Wij waren natuurlijk wel bezorgd en belde de verloskundige, helemaal nog niet met het idee dat het heel ernstig zou zijn. We moesten maar eventjes langskomen in de praktijk. Daar aangekomen zei ze meteen dat het weeën waren en ik bleek al 2cm ontsluiting te hebben. Met spoed moesten we naar het ziekenhuis voor weeënremmers. Daar aangekomen kreeg ik zo'n infuus, maar het hielp niet. Ons kindje zou hoe dan ook snel geboren worden. We konden de hartslag van ons kindje zien op de monitor en die daalde en steeg telkens. We merkten aan de artsen dat ze het gewoon niet positief in zagen en weinig hoop hadden dat ons zoontje het ging redden. Na 5 uur weeënremmers, had ik toch al 9cm ontsluiting. Ze wilde dat ik wel gewoon zou bevallen, maar persweeën kreeg ik niet. De hartslag was uiteindelijk zo laag dat ze besloten tot een spoedkeizersnede. Ik denk dat ik nog nooit zo bang ben geweest. Niet zo zeer voor de keizersnede, maar of ons zoontje het zou redden. Toen mijn zoontje uit mijn buik was kregen we te horen dat ons zoontje tijdens de keizersnede toch was overleden. We gaven hem een naam Jip. Jip is geboren & overleden op 3-1-2005. 5 dagen later hebben we hem in besloten kring laten begraven, tot de begrafenis hebben we hem thuis gehad.
Lang verhaal..
Misschien een beetje chaotisch geschreven. Sorry daarvoor, maar ik moest het even kwijt. Ik heb het nog nooit op geschreven verder en er ook nog bijna nooit over gepraat, ik heb het geprobeert te 'vergeten'. Misschien hard en dat gaat natuurlijk ook niet.. dus nu schrijf ik het toch..
Ik heb er een tijdje over getwijfeld of ik hier zou schrijven omdat ik hier nog niet zo lang kom en omdat het nog maar zo kort geleden is.. en ik het heel moeilijk vind om op te schrijven, nog lang niet verwerkt heb enzo.. maar toch wil ik het wel even kwijt..
Tot 21 weken had ik een super zwangerschap, geen pijntjes, kwaaltjes of wat dan ook.. de 20 weken echo zag er gewoon goed uit, maar in de 22e week kreeg ik helse krampen en buikpijnen, maar niet regelmatig. Wij waren natuurlijk wel bezorgd en belde de verloskundige, helemaal nog niet met het idee dat het heel ernstig zou zijn. We moesten maar eventjes langskomen in de praktijk. Daar aangekomen zei ze meteen dat het weeën waren en ik bleek al 2cm ontsluiting te hebben. Met spoed moesten we naar het ziekenhuis voor weeënremmers. Daar aangekomen kreeg ik zo'n infuus, maar het hielp niet. Ons kindje zou hoe dan ook snel geboren worden. We konden de hartslag van ons kindje zien op de monitor en die daalde en steeg telkens. We merkten aan de artsen dat ze het gewoon niet positief in zagen en weinig hoop hadden dat ons zoontje het ging redden. Na 5 uur weeënremmers, had ik toch al 9cm ontsluiting. Ze wilde dat ik wel gewoon zou bevallen, maar persweeën kreeg ik niet. De hartslag was uiteindelijk zo laag dat ze besloten tot een spoedkeizersnede. Ik denk dat ik nog nooit zo bang ben geweest. Niet zo zeer voor de keizersnede, maar of ons zoontje het zou redden. Toen mijn zoontje uit mijn buik was kregen we te horen dat ons zoontje tijdens de keizersnede toch was overleden. We gaven hem een naam Jip. Jip is geboren & overleden op 3-1-2005. 5 dagen later hebben we hem in besloten kring laten begraven, tot de begrafenis hebben we hem thuis gehad.
Lang verhaal..
Misschien een beetje chaotisch geschreven. Sorry daarvoor, maar ik moest het even kwijt. Ik heb het nog nooit op geschreven verder en er ook nog bijna nooit over gepraat, ik heb het geprobeert te 'vergeten'. Misschien hard en dat gaat natuurlijk ook niet.. dus nu schrijf ik het toch..
Miel - 09-05-2003
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Jeetje Foos, wat een heftig verhaal. Ik denk dat het goed is dat je het kunt delen (hier of elders), om zo misschien dingen een plekje te geven. Kun je het wel met je partner bespreken?
In ieder geval heel veel sterkte.
Ik lees dit topic nu pas door en reageer nu op Foos, maar ook voor degenen die eerder een moeilijk verlies als dit te verwerken hebben gekregen
In ieder geval heel veel sterkte.
Ik lees dit topic nu pas door en reageer nu op Foos, maar ook voor degenen die eerder een moeilijk verlies als dit te verwerken hebben gekregen
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dapper van je dat je het op wil/kan schrijven Foos.
Wat je schrijft over "proberen te vergeten" lijkt me echt niet goed.
Wegstoppen is geen optie, alles wat er gebeurd is moet een plekje krijgen.
Veel sterkte hiermee
Wat je schrijft over "proberen te vergeten" lijkt me echt niet goed.
Wegstoppen is geen optie, alles wat er gebeurd is moet een plekje krijgen.
Veel sterkte hiermee
Ik denk inderdaad dat rouw iets is wat je moet "doorleven". Als je het wegstopt, komt het er toch een keertje uit.
Hoe is het dan de afgelopen 2 jaar met je gegaan Foos? Met jezelf en met je verwerking? En hoe kijk je er nu tegenaan?
Overigens, ik vind het ook heel dapper dat je het op hebt geschreven. Niet alleen om het kenbaar te maken, maar ook omdat je tijdens het opschrijven alles opnieuw beleeft
[ Bericht 13% gewijzigd door phluphy op 03-03-2007 19:19:58 ]
Hoe is het dan de afgelopen 2 jaar met je gegaan Foos? Met jezelf en met je verwerking? En hoe kijk je er nu tegenaan?
Overigens, ik vind het ook heel dapper dat je het op hebt geschreven. Niet alleen om het kenbaar te maken, maar ook omdat je tijdens het opschrijven alles opnieuw beleeft
[ Bericht 13% gewijzigd door phluphy op 03-03-2007 19:19:58 ]
... ♥ ik mis je ♥
Jeetje wat een lieve reacties
In het begin kon ik heel goed praten met mijn vriend over alles wat er toen is gebeurd, maar nu wil hij er het liefst niet meer over praten omdat hij dan geconfronteerd word met alles wat toen is gebeurd, hij vindt dat we moeten kijken naar het hier en nu en niet naar vroeger. Tuurlijk, hij vindt het ook vreselijk wat er is gebeurd maar wil er niet te vaak mee geconfronteerd worden.
In het begin wilde ik er ook absoluut niet over praten omdat ik mezelf voor wilde houden dat het gewoon niet gebeurd was maar dat is gewoon egoistisch van mijn kant uit want Jip is gewoon ons zoontje. Ik ben gewoon doorgegaan met alles alsof er niets aan de hand was en heel snel daarop was Nora geboren dus kon ik al mijn aandacht aan Miel en haar besteden, maar de laatste tijd voel ik wel heel erg de behoefte weer om erover te praten omdat het me meer gedaan heeft dan dat ik eerst dacht.
Ik heb een vriendin waar ik wel mee kan praten, maar dat wil ik liever niet want dan heb ik het gevoel 'lastig' te zijn, want zij heeft al genoeg aan haarzelf. Dus meestal zeg ik maar niets.
Ik kan niet zeggen dat ik het verlies echt een plaatsje heb kunnen geven nee.. En dat zal op deze manier nog wel heel lang duren..
In het begin kon ik heel goed praten met mijn vriend over alles wat er toen is gebeurd, maar nu wil hij er het liefst niet meer over praten omdat hij dan geconfronteerd word met alles wat toen is gebeurd, hij vindt dat we moeten kijken naar het hier en nu en niet naar vroeger. Tuurlijk, hij vindt het ook vreselijk wat er is gebeurd maar wil er niet te vaak mee geconfronteerd worden.
In het begin wilde ik er ook absoluut niet over praten omdat ik mezelf voor wilde houden dat het gewoon niet gebeurd was maar dat is gewoon egoistisch van mijn kant uit want Jip is gewoon ons zoontje. Ik ben gewoon doorgegaan met alles alsof er niets aan de hand was en heel snel daarop was Nora geboren dus kon ik al mijn aandacht aan Miel en haar besteden, maar de laatste tijd voel ik wel heel erg de behoefte weer om erover te praten omdat het me meer gedaan heeft dan dat ik eerst dacht.
Ik heb een vriendin waar ik wel mee kan praten, maar dat wil ik liever niet want dan heb ik het gevoel 'lastig' te zijn, want zij heeft al genoeg aan haarzelf. Dus meestal zeg ik maar niets.
Ik kan niet zeggen dat ik het verlies echt een plaatsje heb kunnen geven nee.. En dat zal op deze manier nog wel heel lang duren..
Miel - 09-05-2003
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Ach Foos, wat een verdrietig verhaal
En zo oneerlijk, zo'n niet te stuiten snelle ontsluiting en dan toch nog een keizersnede. Wat vreselijk moet dat zijn om met zo'n wanhoop die keizersnede in te gaan.
En zo oneerlijk, zo'n niet te stuiten snelle ontsluiting en dan toch nog een keizersnede. Wat vreselijk moet dat zijn om met zo'n wanhoop die keizersnede in te gaan.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat is inderdaad een hele grote nachtmerrie geweest en ik beleef het nog zowat elke nacht opnieuw
Miel - 09-05-2003
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Foos: Wat afschuwelijk! *troost*
Heel veel sterkte, en neem de tijd om je gevoelens te doorleven. Iedereen beleeft dingen op zn eigen manier, dus moet je er ook op je eigen manier doorheen.
Heel veel sterkte, en neem de tijd om je gevoelens te doorleven. Iedereen beleeft dingen op zn eigen manier, dus moet je er ook op je eigen manier doorheen.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Moeilijk hoor...quote:Op zaterdag 3 maart 2007 22:23 schreef Foos het volgende:
Jeetje wat een lieve reacties
In het begin wilde ik er ook absoluut niet over praten omdat ik mezelf voor wilde houden dat het gewoon niet gebeurd was maar dat is gewoon egoistisch van mijn kant uit want Jip is gewoon ons zoontje. Ik ben gewoon doorgegaan met alles alsof er niets aan de hand was en heel snel daarop was Nora geboren dus kon ik al mijn aandacht aan Miel en haar besteden, maar de laatste tijd voel ik wel heel erg de behoefte weer om erover te praten omdat het me meer gedaan heeft dan dat ik eerst dacht.
Ik heb een vriendin waar ik wel mee kan praten, maar dat wil ik liever niet want dan heb ik het gevoel 'lastig' te zijn, want zij heeft al genoeg aan haarzelf. Dus meestal zeg ik maar niets.
Ik kan niet zeggen dat ik het verlies echt een plaatsje heb kunnen geven nee.. En dat zal op deze manier nog wel heel lang duren..
Ik zelf ben tegenwoordig met vlagen nog een prater, merk aan mezelf dat ik me met enige regelmaat terug trek op Thijs zijn kamertje dan een knuffel vastpak en dan alleen maar zitten huilen..
Voel jezelf aub niet lastig want dan ben je niet, ook jij moet je verdriet en gevoelend rondom Jip kwijt, tis niet zomaar iets wat je even aan de kant schuift en dan weer vrolijk doorgaat
Nogmaals sterkte
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Dankjewel iedereen voor de lieve woorden, doet me goed
Miel - 09-05-2003
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Jip - 03-01-2005*
Nora - 12-07-2006
Ik vind het nuttig dit topic om hoog te schoppen.
Zoals gezegd gisteren de eerste echo, met 8w4d zwangerschap. Te klein en geen hartactiviteit. GEzien het feit dat ik 4 weken geleden positief testte, is de kans dat het fout is erg groot. Een hele kleine kans dat ik korter zwanger ben dan berekend, en daarom volgende week maandag, de 22e, een controle echo. Als er dan geen groei en eventueel hartactiviteit is, is het dus einde verhaal.
Het is zo onwerkelijk. Ik begon me net te realiseren dat ik echt zwanger was. Ik was zo gelukkig en blij, voelde me ook zo zwanger. En nu, nu moet ik me gaan realiseren dat het niet goed is. Het wordt een ontzettend lange week, vrees ik...
Zoals gezegd gisteren de eerste echo, met 8w4d zwangerschap. Te klein en geen hartactiviteit. GEzien het feit dat ik 4 weken geleden positief testte, is de kans dat het fout is erg groot. Een hele kleine kans dat ik korter zwanger ben dan berekend, en daarom volgende week maandag, de 22e, een controle echo. Als er dan geen groei en eventueel hartactiviteit is, is het dus einde verhaal.
Het is zo onwerkelijk. Ik begon me net te realiseren dat ik echt zwanger was. Ik was zo gelukkig en blij, voelde me ook zo zwanger. En nu, nu moet ik me gaan realiseren dat het niet goed is. Het wordt een ontzettend lange week, vrees ik...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
miss_sly hier schrik ik van ik lees nooit in Z&G. Ik hoop dat je beeb de 22e mooi gegroeid en dat er hartactiviteit is. Wat een zenuwweek wordt het de komende week denk ik. Heel veel sterkte en een dikke knuffel !!
Make love, not war ☮
Och nee, miss_sly
Sterkte en ik hoop dat je kindje echt gegroeit is met de volgende echo...
Sterkte en ik hoop dat je kindje echt gegroeit is met de volgende echo...
18-11-2008 Maarten Alexander
Miss_Sly, wat een schrik
Ik ga gewoon keihard voor je duimen dat het volgende week toch allemaal goed blijkt te zijn. Heel veel sterkte voor jullie
Ik ga gewoon keihard voor je duimen dat het volgende week toch allemaal goed blijkt te zijn. Heel veel sterkte voor jullie
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik vind het zo rot voor jullie, Miss_Sly. Veel sterkte deze week en ik hoop toch op die kleine kans dat het wel goed is.
Ik wil het niet in Z&G posten en vind ook niet dat ik bij de meiden in "Als zwanger worden..." hoor, nu. Mar ik dnek dat ik deze week best wel eens mijn gevoelens kwijt wil.
Ik hang een beetje tussen hoop en vrees, maar wil me niet te veel aan de hoop vasthouden. Tegelijkertijd zoek ik op internet en kom verhalen tegen over diapauze en denk "misschien toch...". Ik wil thuis rondhangen met de gordijnen gesloten en wachten tot het maandag is, maar tegelijkertijd wil ik weg en bezig zijn.
Gelukkig kunnen schaap en ik het wel samen doen, dat scheelt al zo veel!
Ik hang een beetje tussen hoop en vrees, maar wil me niet te veel aan de hoop vasthouden. Tegelijkertijd zoek ik op internet en kom verhalen tegen over diapauze en denk "misschien toch...". Ik wil thuis rondhangen met de gordijnen gesloten en wachten tot het maandag is, maar tegelijkertijd wil ik weg en bezig zijn.
Gelukkig kunnen schaap en ik het wel samen doen, dat scheelt al zo veel!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
sterkte Miss_Sly!
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Jemig Miss, wat een verschrikkelijk nieuws.. Heel veel sterkte toegewenst deze week . Ik hoop dat alles toch goed blijkt te zijn. Het is jullie zo gegund.
Ik zat idd ook te denken aan diapauze (wist niet hoe het heette) of het dat niet stiekem toch nog kon zijn.
Ik wilde dat ik meer voor je kon doen dan een hier een knuffel geven en zeggen dat ik aan je denk...
Ik wilde dat ik meer voor je kon doen dan een hier een knuffel geven en zeggen dat ik aan je denk...
***
Lieve lieve Miss Sly, wat een vreselijk eng nieuws! Het is jullie zo vreselijk gegund na al die tijd... ik kan alleen maar heel hard meeduimen dat alles goed is op de 22ste.
Hele dikke knuffel xxx
Hele dikke knuffel xxx
