Tokkiekinderen laden hun zakken vol in snoepwinkel zonder te betalen

quote:

Op maandag 3 november 2025 15:24 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]
4e smaak: te lui om te zwemmen?

quote:

Op maandag 3 november 2025 13:36 schreef Momo het volgende:

[..]
Het is heel iets anders dat je een haribo kikker in je mond hebt gestopt als kind dan dat je 20 euro aan snoep in je zak stopt en de paashaas kapot maakt.

quote:

Op maandag 3 november 2025 17:16 schreef ACT-F het volgende:

[..]
Als ze hun vader meenemen hebben ze een veel grotere zak.

quote:

Het is de nachtmerrie van elke ouder. De politie voor de deur met aan de hand jouw 7-jarige. Betrapt op winkeldiefstal. Een scenario dat zich regelmatig afspeelt bij snoepwinkel De Zoete Inval in Helmond. De eigenaar daar betrapte in oktober 12 jonge kinderen op winkeldiefstal. Maar wat moet je doen als je kind iets heeft gestolen? Orthopedagoog Rian Meddens weet raad.

“Het is heel belangrijk om rustig te blijven en het gesprek aan te gaan met je kind”, zegt Meddens vanuit haar online praktijk Psychogoed.nl. “Wat zit er achter die diefstal? Is het de spanning geweest? Heeft het met groepsdruk te maken?” Kinderen kunnen om veel redenen stelen. “Het kan ook een roep om aandacht zijn.” Of een schrijnender voorbeeld, dat door Meddens wordt benoemd: er is thuis niet veel geld en het kind wil snoep aanbieden aan een vriendje of vriendinnetje.

Bij jonge kinderen onder de 12 jaar is winkeldiefstal een zaak van de ouders om op te lossen, volgens Meddens. De politie kan pas echt iets doen bij jongeren vanaf 12 jaar, bijvoorbeeld een Halt-straf. Maar ouders kunnen wel degelijk een goede grens trekken en ook een jonger kind kennis laten maken met de gevolgen van hun gedrag.

“Bij een 5-jarige kun je bijvoorbeeld mee terug gaan om 'sorry' te zeggen tegen de winkelier”, geeft Meddens aan. “Diefstal is voor een 5-jarige nog te abstract. Maar bij een ouder kind dat al zakgeld krijgt, ligt het anders. Je kunt dan samen teruggaan naar de winkel om de spullen terug te brengen. En als er al iets is opgegeten, je kind opdragen om de winkelier terug te betalen van zijn zakgeld. Dat maakt vaak de meeste indruk. Een straf zoals een week niet gamen, zet minder zoden aan de dijk.”

Maar hoe ga je dan een begripvol gesprek aan met je kind, waarin je waarschuwt en grenzen stelt? “Vraag wat er gebeurd is”, zegt Meddens. “Vraag niet naar de bekende weg. Vraag niet 'heb je dit gedaan?', wanneer je weet dat jouw kind iets heeft gestolen? Want dan komt een kind in de verleiding om te liegen. Vraag ook niet waarom, want dat is eigenlijk ook al een beschuldiging. Je kunt bijvoorbeeld wel zeggen dat je denkt dat er iets aan de hand moet zijn waardoor je kind het nodig vond iets te gaan stelen. Zo toon je begrip, maar geef je ook aan dat stelen verkeerd is.”

"Geef je kind de kans om je vertrouwen terug te winnen."
En dat laatste is waar het volgens Meddens om gaat: het tonen van begrip, maar ook het stellen van grenzen. "Geef aan dat diefstal echt niet kan, want de meneer van de winkel heeft ook al die snoepjes moeten kopen. Vervolgens zeg je dat je het gaat oplossen door terug te gaan naar de winkel en excuses te maken.” Belangrijk is het om je kind daarna weer vertrouwen te geven. En dat is volgens de orthopedagoog lastig: “Maar geef je kind de kans om het vertrouwen terug te winnen.”

Ook moet je aandacht hebben voor de spanning die het je kind geeft, mocht het bijvoorbeeld thuisgebracht worden door de politie. Niet dat de bemoeienis van de politie een slechte zaak is, integendeel, zeker als het stelen vaker gebeurt. “Een gezin komt dan bijvoorbeeld in beeld bij een wijkagent”, zegt Meddens. En dat kan flinke indruk maken: "Misschien is je kind enorm geschrokken. Geef daar ruimte voor. Als je zegt eigen schuld, dikke bult, blijft het met opgekropte emoties zitten.”