F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Ik denk dat ik je punt wel snap. Maar wat mij betreft stop je te snel.quote:Op donderdag 2 oktober 2025 14:49 schreef Jappie het volgende:
[..]
Was het maar zo simpekl Ali, ik kan mijn geest prima conditioneren dat er een buitenwereld bestaat welke de wetmatigheden heeft welke jij beschrijft maar de werkelijkheid is dat we een ervarend wezen zijn. Er is geen enkele andere manier om informatie door te laten komen dan door ervaring ook als dit middels een mentale constructie opgebouwd met zintuigelijke input waarin we allerlei proeven doen die waarschijnlijkheids gehaltes over de werking van de inhoud van die mentale construct bepalen. Ik kan alleen nooit met zekerheid de werkelijkheidswaarde van die construct bepalen van binnenuit.
[..]
Omdat ze nu eenmaal de wetmatigheid van de mentale construct volgen.
Zie het als de software van een programma...druk op knop a en je krijgt een explosie..elke keer weer totdat een of andere domme eikel een overload aan vocht toevoegt waardoor we een roze olifant gaan zien ipv een explosie.
[..]
Wat je nu voorstelt is een soort schrodingers kat idee, en evenals het al dan niet levend zijn van de kat is ook het al dan niet werken van een medicijn elke keer pas bevestigd als die opnieuw wordt waargenomen. Bovendien kun je je afvragen wat de werking van een medicijn nu echt is behalve symptoom bestrijding maar dat is een andere discussie
[..]
Er bestaat niet zoiets als het minimaliseren van subjectiviteit, er bestaan gedeelde ervaringen en niet gedeelde ervaringen maar ervaringen blijven het. Een innerlijke beleving en een uiterlijke beleving maar die laatste term heeft betekenis in onze mentale construct van die zogeheten "buitenwereld". In werkelijkheid beleven we alles van binnenuit. Jouw wereld is volledig jouw beleving ook al zijn er grote overlappen met andere entiteiten.
Nogmaals; ik ontken het bestaan van onze materiele werled niet, deze is levensecht binnen de constructie van onze geest. Ik bestrijd alleen het grote onderscheid wat gemaakt wordttussen de innerlijke en de uiterlijke ervaring op basis van het feit dat het eerste slechts overdrachtelijk kan worden gedeeld alleen.
Tevens moet ik de eerste tegenkomen die mij bewijs kan aanleveren voor een onafhankelijk van de menselijke waarneming bestaande realiteit. Ook hier ontken ik dus niet dat deze bestaat maar je kunt deze hooguit theoretisch beredeneren wat evenzogoed een mentale construct is.
Een boom herken je aan zijn vruchten.
De werkelijkheidswaarde van iets kun je testen door te kijken welk effect het op jou, je subjectieve ervaring, je gevoel, je gedrag, je mentale stabiliteit etc. heeft.
Dat is dan ook het hele punt van religie en spiritualiteit: je neemt een doctrine tot je en brengt die in de praktijk. Dat heeft een transformerend effect.
Vervolgens kun je dat effect testen aan de hand van de impact op jezelf en de realiteit.
Op basis daarvan kun je afleiden of de doctrine waar is of niet, namelijk door de voorspellende waarde ervan te bepalen.
Daarom heb ik zelf geen moeite om mijn vertrouwen in de bjibel te plaatsen: ik heb het effect ervaren van het toepassen van die doctrine, wat voor transformerend effect dat op mijn subjectieve ervaring heeft gehad. En dan zie ik dat mijn innerlijke beleving hetzelfde is als wat ik buiten mij lees.
Zo heb ik ook new age gedaan en heb daar een transformerend effect van ondergaan. Maar dat leidde niet tot de resultaten die het beloofde. En daarom heb ik de conclusie getrokken dat die doctrine niet overeenkomt met de werkelijkheid.
Daarom is het ook nutteloos om empirische wetenschap te willen opleggen aan het geloof als persoonlijke ervaring. Het bewijs van het geloof zit hem in de transformerende kracht, en die merk je direct in je subjectieve ervaring.
Daarom wordt je ervaring je meetinstrument: het bewijst of ontkracht de waarheid van een overtuiging over de realiteit zodra je die overtuiging in de praktijk brengt. Want je ervaart zelf over innerlijke wereld en externe realiteit op elkaar afgestemd zijn of niet, of je overtuigingen voorspellende kracht hebben.
Als die doctrines niet buiten je bestaan maar al in je zouden zitten (en dus zuiver projecties zijn), zou dat betekenen dat ze geen effecten op je hebben gehad terwijl je ze al in je had. Dat is hoogst onwaarschijnlijk, want waarom zouden ze geen effect hebben gehad? Hoe bewijs je dat je ze al in je had? Hoe verklaar je dat je ze wel in je had, maar ze geen effect hadden?
De meest logische verklaring is dat die doctrines buiten je bestaan, en de kracht hebben om je subjectieve ervaring te veranderen zodra je ze in de praktijk brengt.
En als dat zo is, hoef je ook niet eeuwig te worstelen met je subjectieve ervaring van de wereld. Daar kun je vertrouwen in hebben, want blijkbaar zijn de instrumenten waarmee je ervaart voldoende om je ervaring te veranderen op basis van wat je ervaart.
[ Bericht 4% gewijzigd door Ali_Kannibali op 02-10-2025 16:48:36 ]
quote:
Het alternatief is om te geloven dat de impulsen in je brein, het construct, een voldoende betrouwbare weergave zijn van de realiteit om er op een zinnige manier mee om te gaan. Niet perfect of volledig, maar werkbaar.
Dat is de basis voor empirische wetenschap: het geloof in een materiële wereld die beheerst wordt door wetten en regelmatigheden die we kunnen meten, in tegenstelling tot een onvoorspelbaar, fluide, vormloos, onvoorspelbaar bewustzijn dat kan veranderen op basis van de wil. Zoals een lucide droom.
Deze materiële visie vormt de basis voor de Westerse beschaving.
Dit is overigens ook een van de argumenten voor het bestaan van een schepper: als er wetten zijn, moet er een wetgever zijn. En die wetgever is God.
Ik bekijk het in die post vanuit een ander perspectief, denk ik. Wat ik stel is dat wat we “de objectieve realiteit” noemen, niet ‘de’ realiteit is, omdat het in essentie allemaal 1) elektrische signalen zijn die 2) in onze hersenen geïnterpreteerd worden als beeld, geluid, geur, smaak en ook pijn (gevoel). Dit ervaar je overigens allemaal 'in' de hersenen waar het altijd pikdonker en geluidloos is. En zoals Jappie terecht opmerkte, zelfs die “elektrische signalen” of wat wij als “hersenen” waarnemen, zijn een interpretatie. Er is dus iets anders waarbinnen dit ervaren wordt. In je andere post heb je het over de wetenschap en dat de materiële visie de basis vormt voor de westerse beschaving, maar ook dit, wat ik hier stel, komt vanuit de wetenschap.quote:
[..]
Dit klopt, maar de test zit hem in de manier waarop je die ervaring op een gezonde manier in stand houdt (dus continuïteit van je subjectieve ervarnig).. Als je niet in overeenstemming met de objectieve realiteit functioneert, zal dat ten koste gaan van je subjectieve ervaring, omdat bijv. je lichaam wordt aantast (en dus ook je geest). En het tegengestelde is ook waar: als je in harmonie met de realiteit leeft, zal dat een positief effect hebben op je ervaring.
Dan zou je verder nog positief en negatief moeten definiëren, maar om het heel simpel te zeggen: als je denkt dat je van een gebouw kunt springen zonder dat je iets overkomt, zal snel blijken dat dat niet waar is, en dat je subjectieve ervaring (gevoel van hoogte, angst, neiging om terug te deinzen etc.) gebaseerd is op een zinnige interactie tussen de wereld en je lichaam.
Dus de mate waarin die subjectiviteit zou rommelen met je perceptie van de wereld of de mogelijkheid om er goed in te functioneren, lijkt mij beperkt. De manier waarop de wereld met onze hersenen interpreteren is zinnig
Mensen die hier wel moeite mee hebben, kunnen behandeld worden. Aangezien dat een klein deel van de bevolking is, is het niet zo dat iedereen echt individueel een compleet andere ervaring heeft.
Om dit te verduidelijken met een vergelijking: in een zogenaamde RPG-game (wat je kan vergelijken met onze wereld) heb je personages (mensen) die zich in verschillende richtingen kunnen bewegen (driedimensionaliteit). In die imaginaire wereld zijn er regels (natuurwetten). Als je springt, val je weer terug op de grond (zwaartekracht). Je kan gewond raken, sterven, etc. Vanuit het perspectief van die personages zou je kunnen zeggen dat die wereld ‘echt’ is. Als je daar van een gebouw afspringt, kunnen daar gevolgen aan zitten. Je kan gewond raken of sterven. Toch zegt dit voor ons, die buiten dat spel bestaan, niet dat die wereld ‘de’ realiteit is. Dat kan net zo goed gelden voor wat je nu "de (objectieve) realiteit" noemt.
Vanuit deze benadering gezien kun je ook wonderen, zoals verricht door Jezus, Elia, Mozes, etc., verklaren, omdat zij vanuit een hogere realiteit opereerden, net zoals een programmeur (in de vergelijking met een computerspel) bijv. cheatcodes kan gebruiken om de regels (natuurwetten) in het spel op te heffen. Is onze realiteit dan nog ‘de’ realiteit als zo’n wonderdoener de “objectieve” realiteit ondergeschikt maakt aan een dieper niveau? Dus ook vanuit een religieuze optiek zou je kunnen stellen dat de objectieve realiteit niet dé realiteit is, als mensen wonderen kunnen verrichten: voedsel uit het niets manifesteren om daarmee duizenden mensen te voeden, of over water lopen, of een storm stilleggen, of de zee splitsen, of de doden tot leven wekken. Er is dan sprake van een hogere realiteit. Naar mijn mening sluit dit God niet uit, het laat juist zien dat er een “Programmeur” kan zijn, een Maker.
[ Bericht 1% gewijzigd door ejtleeditnA op 03-10-2025 00:45:28 ]
quote:
[..]
[..]
Ik bekijk het in die post vanuit een ander perspectief, denk ik. Wat ik stel is dat wat we “de objectieve realiteit” noemen, niet ‘de’ realiteit is, omdat het in essentie allemaal 1) elektrische signalen zijn die 2) in onze hersenen geïnterpreteerd worden als beeld, geluid, geur, smaak en ook pijn (gevoel). Dit ervaar je overigens allemaal 'in' de hersenen waar het altijd pikdonker en geluidloos is. En zoals Jappie terecht opmerkte, zelfs die “elektrische signalen” of wat wij als “hersenen” waarnemen, zijn een interpretatie. Er is dus iets anders waarbinnen dit ervaren wordt. In je andere post heb je het over de wetenschap en dat de materiële visie de basis vormt voor de westerse beschaving, maar ook dit, wat ik hier stel, komt vanuit de wetenschap.
[ afbeelding ]
Om dit te verduidelijken met een vergelijking: in een zogenaamde RPG-game (wat je kan vergelijken met onze wereld) heb je personages (mensen) die zich in verschillende richtingen kunnen bewegen (driedimensionaliteit). In die imaginaire wereld zijn er regels (natuurwetten). Als je springt, val je weer terug op de grond (zwaartekracht). Je kan gewond raken, sterven, etc. Vanuit het perspectief van die personages zou je kunnen zeggen dat die wereld ‘echt’ is. Als je daar van een gebouw afspringt, kunnen daar gevolgen aan zitten. Je kan gewond raken of sterven. Toch zegt dit voor ons, die buiten dat spel bestaan, niet dat die wereld ‘de’ realiteit is. Dat kan net zo goed gelden voor wat je nu "de (objectieve) realiteit" noemt.
Vanuit deze benadering gezien kun je ook wonderen, zoals verricht door Jezus, Elia, Mozes, etc., verklaren, omdat zij vanuit een hogere realiteit opereerden, net zoals een programmeur (in de vergelijking met een computerspel) bijv. cheatcodes kan gebruiken om de regels (natuurwetten) in het spel op te heffen. Is onze realiteit dan nog ‘de’ realiteit als zo’n wonderdoener de “objectieve” realiteit ondergeschikt maakt aan een dieper niveau? Dus ook vanuit een religieuze optiek zou je kunnen stellen dat de objectieve realiteit niet dé realiteit is, als mensen wonderen kunnen verrichten: voedsel uit het niets manifesteren om daarmee duizenden mensen te voeden, of over water lopen, of een storm stilleggen, of de zee splitsen, of de doden tot leven wekken. Er is dan sprake van een hogere realiteit. Naar mijn mening sluit dit God niet uit, het laat juist zien dat er een “Programmeur” kan zijn, een Maker.
Deze post is hoogst problematisch want als onze gedeelde, consistente waarneming van de wereld (de zogenaamde objectieve realiteit) geen realiteit is, waarom is ze dan zo verbazingwekkend consistent, voorspelbaar en bruikbaar voor het bouwen van technologie, het genezen van ziekten en het sturen van ruimtesondes? Nee, de meest zinnige conclusie die uit jouw post kan worden getrokken is NIET dat de objectieve realiteit niet bestaat maar dat de objectieve realiteit de onderliggende oorzaak is voor onze gedeelde subjectieve ervaring.quote:
Om dit te verduidelijken met een vergelijking: in een zogenaamde RPG-game (wat je kan vergelijken met onze wereld) heb je personages (mensen) die zich in verschillende richtingen kunnen bewegen (driedimensionaliteit). In die imaginaire wereld zijn er regels (natuurwetten). Als je springt, val je weer terug op de grond (zwaartekracht). Je kan gewond raken, sterven, etc. Vanuit het perspectief van die personages zou je kunnen zeggen dat die wereld ‘echt’ is. Als je daar van een gebouw afspringt, kunnen daar gevolgen aan zitten. Je kan gewond raken of sterven. Toch zegt dit voor ons, die buiten dat spel bestaan, niet dat die wereld ‘de’ realiteit is. Dat kan net zo goed gelden voor wat je nu "de (objectieve) realiteit" noemt.
Vanuit deze benadering gezien kun je ook wonderen, zoals verricht door Jezus, Elia, Mozes, etc., verklaren, omdat zij vanuit een hogere realiteit opereerden, net zoals een programmeur (in de vergelijking met een computerspel) bijv. cheatcodes kan gebruiken om de regels (natuurwetten) in het spel op te heffen. Is onze realiteit dan nog ‘de’ realiteit als zo’n wonderdoener de “objectieve” realiteit ondergeschikt maakt aan een dieper niveau? Dus ook vanuit een religieuze optiek zou je kunnen stellen dat de objectieve realiteit niet dé realiteit is, als mensen wonderen kunnen verrichten: voedsel uit het niets manifesteren om daarmee duizenden mensen te voeden, of over water lopen, of een storm stilleggen, of de zee splitsen, of de doden tot leven wekken. Er is dan sprake van een hogere realiteit. Naar mijn mening sluit dit God niet uit, het laat juist zien dat er een “Programmeur” kan zijn, een Maker.
Geld maakt niet gelukkig tenzij versleten schoenen wanhopig naar je staren
Hiermee eens ja.quote:
[..]
[..]
Deze post is hoogst problematisch want als onze gedeelde, consistente waarneming van de wereld (de zogenaamde objectieve realiteit) geen realiteit is, waarom is ze dan zo verbazingwekkend consistent, voorspelbaar en bruikbaar voor het bouwen van technologie, het genezen van ziekten en het sturen van ruimtesondes? Nee, de meest zinnige conclusie die uit jouw post kan worden getrokken is NIET dat de objectieve realiteit niet bestaat maar dat de objectieve realiteit de onderliggende oorzaak is voor onze gedeelde subjectieve ervaring.
Dank.quote:
Stel je voor dat de objectieve realiteit niet zou bestaan wat zou er dan gebeuren met ons in het dagelijkse leven? Laten we eens een voorbeeld nemen. Ik weet niet of je van voetbal houdt Ali maar stel dat wij tweeën gezellig naar het stadion zouden gaan om een wedstrijd te bezoeken. Aangekomen in het stadion hebben wij allebei een gedeelde ervaring binnen de context van een objectieve realiteit. Het is niet te verwachten dat de één kijkt naar 22 spelers op het veld en de ander naar een op hol geslagen kudde olifanten op de Savanne van Afrika. Nee, de basis is de objectieve realiteit van die voetbalwedstrijd in dat stadion maar wij zullen die wedstrijd ieder op onze eigen manier ervaren.
Geld maakt niet gelukkig tenzij versleten schoenen wanhopig naar je staren
Bij voorbaat: excuses voor de lange reactie, maar als ik eenmaal begin is het lastig ophouden.quote:
[..]
[..]
Ik bekijk het in die post vanuit een ander perspectief, denk ik. Wat ik stel is dat wat we “de objectieve realiteit” noemen, niet ‘de’ realiteit is, omdat het in essentie allemaal 1) elektrische signalen zijn die 2) in onze hersenen geïnterpreteerd worden als beeld, geluid, geur, smaak en ook pijn (gevoel). Dit ervaar je overigens allemaal 'in' de hersenen waar het altijd pikdonker en geluidloos is. En zoals Jappie terecht opmerkte, zelfs die “elektrische signalen” of wat wij als “hersenen” waarnemen, zijn een interpretatie. Er is dus iets anders waarbinnen dit ervaren wordt. In je andere post heb je het over de wetenschap en dat de materiële visie de basis vormt voor de westerse beschaving, maar ook dit, wat ik hier stel, komt vanuit de wetenschap.
[ afbeelding ]
Om dit te verduidelijken met een vergelijking: in een zogenaamde RPG-game (wat je kan vergelijken met onze wereld) heb je personages (mensen) die zich in verschillende richtingen kunnen bewegen (driedimensionaliteit). In die imaginaire wereld zijn er regels (natuurwetten). Als je springt, val je weer terug op de grond (zwaartekracht). Je kan gewond raken, sterven, etc. Vanuit het perspectief van die personages zou je kunnen zeggen dat die wereld ‘echt’ is. Als je daar van een gebouw afspringt, kunnen daar gevolgen aan zitten. Je kan gewond raken of sterven. Toch zegt dit voor ons, die buiten dat spel bestaan, niet dat die wereld ‘de’ realiteit is. Dat kan net zo goed gelden voor wat je nu "de (objectieve) realiteit" noemt.
Vanuit deze benadering gezien kun je ook wonderen, zoals verricht door Jezus, Elia, Mozes, etc., verklaren, omdat zij vanuit een hogere realiteit opereerden, net zoals een programmeur (in de vergelijking met een computerspel) bijv. cheatcodes kan gebruiken om de regels (natuurwetten) in het spel op te heffen. Is onze realiteit dan nog ‘de’ realiteit als zo’n wonderdoener de “objectieve” realiteit ondergeschikt maakt aan een dieper niveau? Dus ook vanuit een religieuze optiek zou je kunnen stellen dat de objectieve realiteit niet dé realiteit is, als mensen wonderen kunnen verrichten: voedsel uit het niets manifesteren om daarmee duizenden mensen te voeden, of over water lopen, of een storm stilleggen, of de zee splitsen, of de doden tot leven wekken. Er is dan sprake van een hogere realiteit. Naar mijn mening sluit dit God niet uit, het laat juist zien dat er een “Programmeur” kan zijn, een Maker.
Waar het in wezen om gaat, is de discrepantie tussen wat je subjectief ervaart, en wat er buiten die ervaring, dat bewustzijn, daadwerkelijk 'is'.
Zoals al eerder werd genoemd, pikken wij met onze zintuigen maar een beperkt spectrum op van wat er is. Vervolgens wordt dat omgezet in een ervaring.
Die ervaring, dat bewustzijn, zullen we voor het gemak even 'de geest' noemen. De geest lijkt een soort elektromagnetisch veld te zijn, waarbinnen een persoon met agency bestaat. Je kunt immers sturing geven aan je bewustzijn: omhoog kijken, vooruit lopen, nadenken over iets, enz.
Die elektrische signalen zijn niet willekeurig: ze maken overleven mogelijk. Je krijgt signalen om te eten, te drinken, te slapen, seks te hebben, naar de wc te gaan, te socializen, vragen over het leven te stellen, vooruit te plannen, enzovoorts. We zijn dus gehardwired voor overleving. Overleving van wat? De persoon in de geest, en aangezien die afhankelijk is van het lichaam, van het lichaam.
Het feit dat dit systeem zo is opgebouwd dat het is aangepast aan de wereld zoals we die ervaren, wijst erop dat de ervaring de we van die wereld hebben in ieder geval betrouwbaar genoeg is om overleving mogelijk te maken.
Dat is een indicatie van de betrouwbaarheid van die ervaring. Want als je niet in staat zou zijn om te onderscheiden wat je nodig hebt om te overleven, zou de kloof tussen je ervaring en de wereld om je heen veel groter zijn. Maar dat is niet zo, want we kunnen functioneren. Waar zien we dit wel? Bij baby's bijvoorbeeld, die doen maar wat. Hun hersenen zijn nog niet voldoende ontwikkeld om op een constructieve manier met de buitenwereld om te gaan.
Dus welke reden heb je nu eigenlijk om ervan uit te gaan dat de wereld buiten ons, dus die we met onze zenuwen oppikken, daadwerkelijk wezenlijk anders is dan hoe we hem ervaren?
Ik denk eigenlijk alleen dat we slechts een bepaalde bandbreedte van het volledige spectrum oppikken met onze zintuigen. Zo zien wij geen infrarood, horen we geen extreem hoge of lage tonen, voelen we geen elektromagnetische velden op afstand (meestal), enzovoorts.
Het is dus eerder dat onze zintuigen (en alle aanhangende systemen) als een filter werken die ons de benodigde informatie doorgeven om te kunnen overleven als het organisme dat we zijn. Het is allemaal prima op elkaar afgestemd.
Empirische wetenschap ondersteunt dit, omdat onze subjectieve ervaring vaak wel degelijk overeenkomt met wat we kunnen meten. Niet altijd, zoals wat ik hierboven al illustreerde met de drie lijnen. Dat is een goed voorbeeld van hoe je hersenen bepaalde zaken voor je invullen.
Echter is die onafhankelijke activiteit van je hersenen ook goed te meten, daar wordt uitgebreid onderzoek naar gedaan. Er zijn geen aanwijzingen dat het verschil echt zo enorm is.
Wat betreft de wonderen van Elijah en dergelijke: die worden systematisch uitgelegd als gedaan door de geest van God, niet door een kracht die zij zelf hebben.
Dus net zoals wij een geest hebben die door ons lichaam wordt voortgebracht, is er ook een almachtige geest die zonder lichaam simpelweg bestaat. Dat is God, en die God is dus niet afhankelijk van de materiële wereld zoals wij dat zijn. Gods geest 'is' simpelweg, het is het enige gegeven, het enige op zichzelf bestaande iets dat is, het begin en einde van alles dat alles in stand houdt.
Dat verklaart de wonderen: Gods geest is niet afhankelijk van de materiële wereld, niet onderworpen aan zijn wetten zoals wij dat zijn. Gods geest kan alles in deze wereld voortbrengen wat God wil, omdat Gods geest ervoor zorgt dat de wereld überhaupt aan elkaar blijft hangen zoals hij dat doet. Een beetje als de onzichtbare fundering, het onzichtbare staal in het gewapende beton, van alles wat is.
De sleutel is wat mij betreft dus het fenomeen 'geest'. Wat is geest precies? Dat weet ik niet, want dat valt niet te meten. Onze geest is afhankelijk van het lichaam, maar ik ben ervan overtuigd dat er ook geesten zijn (niet van overleden mensen of spoken, maar als entiteiten, intelligenties) die met ons kunnen communiceren en deze wereld beïnvloeden. Die nemen we niet waar via onze zintuigen, maar via onze eigen geest, in onze gedachten en via ons gevoel. De effecten daarvan zijn te meten, maar de geesten zelf niet. Vergelijk dat met de wind die tegen een boom blaast: je ziet de boom bewegen, maar de wind zie je niet.
Wat als je nu een geest van waarheid hebt, die de waarheid over de realiteit kent, en die aan de mens communiceert?
Dat is de claim van de bijbel: dat die geïnspireerd is door de geest van waarheid. En daarom kan de bijbel ons dus zaken vertellen over de wereld, onafhankelijk van onze subjectieve, gekleurde, van onze hersenen afhankelijke ervaring. Dat maakt het een objectieve bron van waarheid voor de mens, en dat is dus ook waarom ik er zelf zo aan hang. De geest van waarheid is betrouwbaarder dan onze subjectieve ervaring, onze gevoelens, onze persoonlijke gedachten.
Wanneer je dat niveau bereikt, dat je beseft dat de wereld om je heen alleen bestaat bij de gratie van God, en dus eigenlijk zwakker is dan God zelf die hem in stand houdt, bereik je een niveau van geloof dat het mogelijk maakt om de materiële wereld te overstijgen. Want dan zie je de beperkingen van de wereld niet meer zo sterk. Je beseft dat achter de facade van de waarneembare wereld een onmetelijke kracht zit die alles in stand houdt, en dat je op die kracht kunt vertrouwen om dingen te bereiken die normaal gesproken niet kunnen.
Dat is het soort geloof dat mensen als Elijah hadden: voor hen was God een grotere realiteit dan de wereld zelf. Daarom konden ze hun vertrouwen in God plaatsen, en God gebruikte hen als instrumenten.
Maar de basis hiervan is dus absoluut geloof en vertrouwen in het woord van de geest van waarheid. Dat is zoals Jezus wordt beschreven: het vleesgeworden woord. Jezus was de waarheid gemanifesteerd in een mensenlichaam. Je kan er niet omheen, het is de ultieme meetlat, niet alleen voor de wereld waarin we leven, maar ook van onze verstandhouding met de God die het leven is, en die ons lichaam in leven houdt. Daarom is de ultieme overleving van onze persoon uiteindelijk afhankelijk van het vertrouwen dat we in Jezus Christus plaatsen, omdat Jezus gestorven is en uit de dood opgestaan. En als Jezus de beperkingen van het lichaam heeft overwonnen, dan kan Hij ons diezelfde overwinning geven door ons uit de dood op te wekken. En dat is dan ook de belofte van het evangelie: de overleving van onze persoon onafhankelijk van ons stervende lichaam.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 03-10-2025 02:01:50 ]
Dat is het hem inderdaad. Je kunt overal aan twijfelen tot je bij solipsisme uitkomt, maar de data ondersteunt dit simpelweg niet. Want stel jij en ik zitten allebei aan de andere kant van het stadium en we worden gevraagd om de wedstrijd te beschrijven, zullen we hetzelfde verhaal geven. En de rest van de toeschouwers ook. Dat is bewijs dat de ervaring niet zuiver subjectief is. Er is geen goede reden om daar aan te twijfelen, want als je zo'n experiment 10.000 keer herhaalt, zul je steeds hetzelfde resultaat behalen. Wanneer zou dat niet zijn? Waarschijnlijk nooit, dus heb je ook geen reden om aan te nemen dat het toch wel eens anders zou kunnen zijn.quote:
[..]
Dank.
Stel je voor dat de objectieve realiteit niet zou bestaan wat zou er dan gebeuren met ons in het dagelijkse leven? Laten we eens een voorbeeld nemen. Ik weet niet of je van voetbal houdt Ali maar stel dat wij tweeën gezellig naar het stadion zouden gaan om een wedstrijd te bezoeken. Aangekomen in het stadion hebben wij allebei een gedeelde ervaring binnen de context van een objectieve realiteit. Het is niet te verwachten dat de één kijkt naar 22 spelers op het veld en de ander naar een op hol geslagen kudde olifanten op de Savanne van Afrika. Nee, de basis is de objectieve realiteit van die voetbalwedstrijd in dat stadion maar wij zullen die wedstrijd ieder op onze eigen manier ervaren.
Als je dit zo stelt, dan heb je mijn post niet begrepen. Ik heb het ten eerste niet over dat onze realiteit geen realiteit is (of niet bestaat), maar dat het niet dé realiteit is.quote:
[..]
Deze post is hoogst problematisch want als onze gedeelde, consistente waarneming van de wereld (de zogenaamde objectieve realiteit) geen realiteit is, waarom is ze dan zo verbazingwekkend consistent, voorspelbaar en bruikbaar voor het bouwen van technologie, het genezen van ziekten en het sturen van ruimtesondes? Nee, de meest zinnige conclusie die uit jouw post kan worden getrokken is NIET dat de objectieve realiteit niet bestaat maar dat de objectieve realiteit de onderliggende oorzaak is voor onze gedeelde subjectieve ervaring.
Ten tweede doet die gedeelde ervaring niets af aan het feit dat wat je ervaart (ook als het om een gedeelde ervaring gaat) slechts interpretaties zijn van ‘elektrische signalen’ ‘in’ je hersenen, een plek waar het altijd pikdonker en muisstil is.
Ten derde, om de vergelijking met een computerspel te herhalen: de personages in dat spel (zogenaamde 4X- of RPG-games) kunnen beweren dat er sprake is van een gedeelde ervaring, waarin ze gebouwen kunnen bouwen, onderzoek kunnen verrichten waarmee ze nieuwe technologieën, wapens, voertuigen, geneesmiddelen, enz. kunnen ontwikkelen, nieuwe planeten kunnen koloniseren, oorlog kunnen voeren, enz. Dat maakt die imaginaire wereld niet ‘dé’ realiteit.
Ik claim dit overigens niet als waarheid en sta open voor kritiek en dat ik het fout heb, als je dat normaal kunt onderbouwen. Wat je hier echter stelt, daar ben ik in die post van mij al op ingegaan met bovenstaande punten.
Geen probleem, ik lees het later wel als ik er meer tijd voor heb.quote:
Bij voorbaat: excuses voor de lange reactie, maar als ik eenmaal begin is het lastig ophouden.
Sorry, er is maar één objectieve realiteit ook al is het moeilijk om het bestaan van de objectieve realiteit te bewijzen zonder gebruik te maken van onze subjectieve waarneming. Ik geloof niet in parallelle werelden laat staan universa/universums. Althans dat concept is voorlopig nog in een speculatief stadium. En binnen die objectieve context zijn er miljoenen en miljarden verschillende subjectieve ervaringen. Emoties en gevoelens maken deel uit van die ervaringen. Emoties en gevoelens zijn weer het product van complexe hersenprocessen. Bewijzen dat er maar één objectieve realiteit is, kan ik niet maar weerleggen ook niet.quote:
[..]
Als je dit zo stelt, dan heb je mijn post niet begrepen. Ik heb het ten eerste niet over dat onze realiteit geen realiteit is (of niet bestaat), maar dat het niet dé realiteit is.
Aannemelijk maken kan ik wel. We ervaren allemaal dezelfde fysieke wereld. Als ik een bal laat vallen, ziet iedereen die kijkt de bal naar de grond vallen. Als we allemaal op hetzelfde moment naar een boom kijken, zijn we het erover eens dat die boom daar staat. Dit wijst op het bestaan van iets externs dat onafhankelijk van ons allemaal bestaat. Een objectieve realiteit maakt het mogelijk om feiten vast te stellen die voor iedereen gelden en die controleerbaar zijn. De lichtsnelheid is bijvoorbeeld 299.792.458m/s (in vacuüm); dit is een meetbaar en onveranderlijk feit ongeacht of je in Japan, Brazilië of Nederland bent of wat je er persoonlijk van vindt. De natuurwetten (zoals de zwaartekracht, thermodynamica) functioneren consistent en op dezelfde manier overal in het universum, ongeacht wie ze observeert. De zon komt elke dag op (vanuit ons perspectief) en water kookt op 100 graden Celsius op zeeniveau. Als de realiteit puur subjectief zou zijn, zouden deze wetten van moment tot moment en van persoon tot persoon kunnen variëren, wat we niet waarnemen. Het is gewoon een objectief feit. Er is geen sprake van willekeur.
MAAR ..... een kanttekening. De subjectieve waarneming is beperkt: Onze zintuigen en hersenen filteren en interpreteren de objectieve realiteit. De realiteit is misschien niet precies zoals we die zien (@Ali_Kannibali gaf al als voorbeeld de tekening van de pijlen). Kleur is bijvoorbeeld geen intrinsieke eigenschap van een object maar een manier waarop ons brein lichtgolven interpreteert maar dit betekent niet dat er geen realiteit is om te interpreteren. De objectieve realiteit is de bron. Zelfs de verschillen in subjectieve waarneming (de één vindt rood mooi, de ander blauw) zijn variaties op een gemeenschappelijke objectieve bron (de golflengtes van het licht).
Uiteindelijk komt het weer neer wat de subjectieve inschatting is van de vraag of er maar één objectieve realiteit is. Bayesiaanse kansrekening kan ons helaas niet helpen om éénduidig een antwoord te krijgen waar iedereen mee tevreden is..
[ Bericht 19% gewijzigd door Geldprintkabouter op 03-10-2025 11:30:42 ]
Geld maakt niet gelukkig tenzij versleten schoenen wanhopig naar je staren
Ik denk simpelweg dat de mate waarin subjectiviteit de ervaring van de objectieve werkelijkheid aantast, niet overschat moet worden. Niemand, behalve mensen met psychoses en schizofrenie en dergelijke, ervaart de wereld als een fluide droom: er zijn wetmatigheden, er is consistentie, je kunt voorspellen hoe allerlei dingen verlopen (elke dag komt de zon op en gaat hij weer onder, als je slaapt word je op dezelfde plek wakker, je krijgt om de zoveel tijd honger, je buren zijn elke dag dezelfde mensen, je kunt een spoor volgen van je leven dat met herinneringen overeenkomt, enzovoorts). Dat wijst erop dat we wel degelijk in staat zijn om een relevant deel van de objectieve realiteit te bevatten, via onze zintuigen en door middel van empirische wetenschap, ondanks onze subjectiviteit.
Het enige scenario waarin dit niet zou gelden, is als je ervaring zo subjectief is, dat de hele wereld slechts een projectie is, een fantasie. Maar dan zou jij ook de enige echte entiteit zijn, en alle andere mensen ook fantasie. Dan is jouw subjectieve ervaring de objectieve realiteit. Hoe groot is die kans? Je kunt niet bewijzen dat dit niet zo is, maar je kunt ook niet bewijzen dat het wel zo is. En aangezien aannemen dat het niet zo is veel werkbaarder is in het dagelijks leven, verdient die visie de voorkeur.
[ Bericht 21% gewijzigd door Ali_Kannibali op 03-10-2025 12:12:16 ]
Het enige scenario waarin dit niet zou gelden, is als je ervaring zo subjectief is, dat de hele wereld slechts een projectie is, een fantasie. Maar dan zou jij ook de enige echte entiteit zijn, en alle andere mensen ook fantasie. Dan is jouw subjectieve ervaring de objectieve realiteit. Hoe groot is die kans? Je kunt niet bewijzen dat dit niet zo is, maar je kunt ook niet bewijzen dat het wel zo is. En aangezien aannemen dat het niet zo is veel werkbaarder is in het dagelijks leven, verdient die visie de voorkeur.
[ Bericht 21% gewijzigd door Ali_Kannibali op 03-10-2025 12:12:16 ]
Ja, stop met "het uitdagen" met allerlei uitspraken die je doet zonder kennis.quote:
Socrates, die je hierboven aanhaalt, had eeen behoorlijk sterk overeenkomende visie met Jung. Dus je bent hier selectief aan het uitdagen idd, enkel om het uitdagen, zonder enig verder doel zo laat dit gedrag doen lijken.
Dit helpt niet bij de kwaliteit, en alles hopeloos, fantasien, verzinsels enzovoorts noemen, ben ik wel ff klaar mee, je doet niets anders dan dat, dat zijn niet de posts die we hier willen zien/gewend zijn. Als andere users dat wel graag zien, dan hoor ik dat graag in het FB channel
As above, so below.
Ik heb het idee dat we een beetje langs elkaar praten. Je vraagt welke reden ik heb om ervan uit te gaan dat de wereld buiten ons daadwerkelijk wezenlijk anders is dan hoe we die ervaren. Die reden heb ik in mijn post gegeven. Dit zeggen verschillende takken binnen de wetenschap die zich met dit thema bezighouden, van neurowetenschap, (kwantum)fysica tot aan filosofische vakgebieden. Daarnaast zijn er ook religies die hier expliciet of impliciet naar verwijzen.quote:
[..]
Bij voorbaat: excuses voor de lange reactie, maar als ik eenmaal begin is het lastig ophouden.
Waar het in wezen om gaat, is de discrepantie tussen wat je subjectief ervaart, en wat er buiten die ervaring, dat bewustzijn, daadwerkelijk 'is'.
Zoals al eerder werd genoemd, pikken wij met onze zintuigen maar een beperkt spectrum op van wat er is. Vervolgens wordt dat omgezet in een ervaring.
Die ervaring, dat bewustzijn, zullen we voor het gemak even 'de geest' noemen. De geest lijkt een soort elektromagnetisch veld te zijn, waarbinnen een persoon met agency bestaat. Je kunt immers sturing geven aan je bewustzijn: omhoog kijken, vooruit lopen, nadenken over iets, enz.
Die elektrische signalen zijn niet willekeurig: ze maken overleven mogelijk. Je krijgt signalen om te eten, te drinken, te slapen, seks te hebben, naar de wc te gaan, te socializen, vragen over het leven te stellen, vooruit te plannen, enzovoorts. We zijn dus gehardwired voor overleving. Overleving van wat? De persoon in de geest, en aangezien die afhankelijk is van het lichaam, van het lichaam.
Het feit dat dit systeem zo is opgebouwd dat het is aangepast aan de wereld zoals we die ervaren, wijst erop dat de ervaring de we van die wereld hebben in ieder geval betrouwbaar genoeg is om overleving mogelijk te maken.
Dat is een indicatie van de betrouwbaarheid van die ervaring. Want als je niet in staat zou zijn om te onderscheiden wat je nodig hebt om te overleven, zou de kloof tussen je ervaring en de wereld om je heen veel groter zijn. Maar dat is niet zo, want we kunnen functioneren. Waar zien we dit wel? Bij baby's bijvoorbeeld, die doen maar wat. Hun hersenen zijn nog niet voldoende ontwikkeld om op een constructieve manier met de buitenwereld om te gaan.
Dus welke reden heb je nu eigenlijk om ervan uit te gaan dat de wereld buiten ons, dus die we met onze zenuwen oppikken, daadwerkelijk wezenlijk anders is dan hoe we hem ervaren?
Ik denk eigenlijk alleen dat we slechts een bepaalde bandbreedte van het volledige spectrum oppikken met onze zintuigen. Zo zien wij geen infrarood, horen we geen extreem hoge of lage tonen, voelen we geen elektromagnetische velden op afstand (meestal), enzovoorts.
Het is dus eerder dat onze zintuigen (en alle aanhangende systemen) als een filter werken die ons de benodigde informatie doorgeven om te kunnen overleven als het organisme dat we zijn. Het is allemaal prima op elkaar afgestemd.
Empirische wetenschap ondersteunt dit, omdat onze subjectieve ervaring vaak wel degelijk overeenkomt met wat we kunnen meten. Niet altijd, zoals wat ik hierboven al illustreerde met de drie lijnen. Dat is een goed voorbeeld van hoe je hersenen bepaalde zaken voor je invullen.
Echter is die onafhankelijke activiteit van je hersenen ook goed te meten, daar wordt uitgebreid onderzoek naar gedaan. Er zijn geen aanwijzingen dat het verschil echt zo enorm is.
Wat betreft de wonderen van Elijah en dergelijke: die worden systematisch uitgelegd als gedaan door de geest van God, niet door een kracht die zij zelf hebben.
Dus net zoals wij een geest hebben die door ons lichaam wordt voortgebracht, is er ook een almachtige geest die zonder lichaam simpelweg bestaat. Dat is God, en die God is dus niet afhankelijk van de materiële wereld zoals wij dat zijn. Gods geest 'is' simpelweg, het is het enige gegeven, het enige op zichzelf bestaande iets dat is, het begin en einde van alles dat alles in stand houdt.
Dat verklaart de wonderen: Gods geest is niet afhankelijk van de materiële wereld, niet onderworpen aan zijn wetten zoals wij dat zijn. Gods geest kan alles in deze wereld voortbrengen wat God wil, omdat Gods geest ervoor zorgt dat de wereld überhaupt aan elkaar blijft hangen zoals hij dat doet. Een beetje als de onzichtbare fundering, het onzichtbare staal in het gewapende beton, van alles wat is.
De sleutel is wat mij betreft dus het fenomeen 'geest'. Wat is geest precies? Dat weet ik niet, want dat valt niet te meten. Onze geest is afhankelijk van het lichaam, maar ik ben ervan overtuigd dat er ook geesten zijn (niet van overleden mensen of spoken, maar als entiteiten, intelligenties) die met ons kunnen communiceren en deze wereld beïnvloeden. Die nemen we niet waar via onze zintuigen, maar via onze eigen geest, in onze gedachten en via ons gevoel. De effecten daarvan zijn te meten, maar de geesten zelf niet. Vergelijk dat met de wind die tegen een boom blaast: je ziet de boom bewegen, maar de wind zie je niet.
Wat als je nu een geest van waarheid hebt, die de waarheid over de realiteit kent, en die aan de mens communiceert?
Dat is de claim van de bijbel: dat die geïnspireerd is door de geest van waarheid. En daarom kan de bijbel ons dus zaken vertellen over de wereld, onafhankelijk van onze subjectieve, gekleurde, van onze hersenen afhankelijke ervaring. Dat maakt het een objectieve bron van waarheid voor de mens, en dat is dus ook waarom ik er zelf zo aan hang. De geest van waarheid is betrouwbaarder dan onze subjectieve ervaring, onze gevoelens, onze persoonlijke gedachten.
Wanneer je dat niveau bereikt, dat je beseft dat de wereld om je heen alleen bestaat bij de gratie van God, en dus eigenlijk zwakker is dan God zelf die hem in stand houdt, bereik je een niveau van geloof dat het mogelijk maakt om de materiële wereld te overstijgen. Want dan zie je de beperkingen van de wereld niet meer zo sterk. Je beseft dat achter de facade van de waarneembare wereld een onmetelijke kracht zit die alles in stand houdt, en dat je op die kracht kunt vertrouwen om dingen te bereiken die normaal gesproken niet kunnen.
Dat is het soort geloof dat mensen als Elijah hadden: voor hen was God een grotere realiteit dan de wereld zelf. Daarom konden ze hun vertrouwen in God plaatsen, en God gebruikte hen als instrumenten.
Maar de basis hiervan is dus absoluut geloof en vertrouwen in het woord van de geest van waarheid. Dat is zoals Jezus wordt beschreven: het vleesgeworden woord. Jezus was de waarheid gemanifesteerd in een mensenlichaam. Je kan er niet omheen, het is de ultieme meetlat, niet alleen voor de wereld waarin we leven, maar ook van onze verstandhouding met de God die het leven is, en die ons lichaam in leven houdt. Daarom is de ultieme overleving van onze persoon uiteindelijk afhankelijk van het vertrouwen dat we in Jezus Christus plaatsen, omdat Jezus gestorven is en uit de dood opgestaan. En als Jezus de beperkingen van het lichaam heeft overwonnen, dan kan Hij ons diezelfde overwinning geven door ons uit de dood op te wekken. En dat is dan ook de belofte van het evangelie: de overleving van onze persoon onafhankelijk van ons stervende lichaam.
Door te spreken over een “omzetting van wat onze zintuigen oppikken in een ervaring”, geef je ook aan dat de wereld buiten ons anders is dan hoe wij die ervaren. Je zegt vervolgens dat onze subjectieve ervaring vaak overeenkomt met wat we kunnen “meten”, maar dat is juist wat ik probeer aan te kaarten: het meten gebeurt d.m.v. die zintuigen. Het is hetzelfde als wanneer een personage in een computerspel de wereld om zich heen meet met meetinstrumenten die onderdeel zijn van die imaginaire wereld. Je kan m.a.w. niet buitenom je zintuigen de wereld meten zoals die echt daarbuiten bestaat.
Wat betreft de wonderen: als je ervan uitgaat dat ze gedaan worden door God (wat ook mijn insteek was), of de geest van God, dan erken je daarmee een hogere realiteit dan de onze, die de regels van de zichtbare realiteit kan opheffen. Het maakt onze "objectieve" realiteit niet absoluut, maar ondergeschikt aan één van een hoger niveau. Hetzelfde als bij de vergelijking met een computerspel, waarvan de programmeur de regels van het spel kan aanpassen of opheffen, omdat hij de maker ervan is en in een hogere realiteit bestaat.
Als ik verder uitspraken lees zoals: "De sleutel is het fenomeen geest [...] dat valt niet te meten”, “de materiële wereld te overstijgen”, “beperkingen van de wereld”, “achter de façade van de waarneembare wereld”, “dingen te bereiken die normaal gesproken niet kunnen”, enz., dan ga je imo in zekere zin ook uit van een andere en hogere realiteit dan die van ons.
Ik benader dit onderwerp overigens meer vanuit een filosofische en wetenschappelijke invalshoek dan een religieuze, maar ik begrijp wel vanuit welk perspectief je het hier bekijkt (met name het laatste gedeelte). Ik wil wat ik hier zeg dan ook niet als waarheid verkondigen, het is meer filosofisch bedoeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door ejtleeditnA op 03-10-2025 19:27:57 ]
Je hoeft geen sorry te zeggen, het is prima zo.quote:
Sorry, er is maar één objectieve realiteit
Het kan zijn dat we langs elkaar heen praten, maar soms heb ik de indruk dat je uitgaat van het niet-bestaan van een objectieve realiteit buiten ons, en soms wel. Kun je die positie verhelderen? Of ga je uit van een objectieve realiteit buiten ons die we simpelweg niet kunnen kennen anders dan via onze zintuigen? Zo ja, wat zijn de implicaties daarvan?quote:
[..]
Ik heb het idee dat we een beetje langs elkaar praten. Je vraagt welke reden ik heb om ervan uit te gaan dat de wereld buiten ons daadwerkelijk wezenlijk anders is dan hoe we die ervaren. Die reden heb ik in mijn post gegeven. Dit zeggen verschillende takken binnen de wetenschap die zich met dit thema bezighouden, van neurowetenschap, (kwantum)fysica tot aan filosofische vakgebieden. Daarnaast zijn er ook religies die hier expliciet of impliciet naar verwijzen.
Maar als we naar de 'harde' kant van de wereld kijken, bijvoorbeeld de lengte van een object, ben je het dan met me eens dat we die kunnen meten? En dat onze ervaring daarvan niet anders zal zijn dan de realiteit, in tegenstelling tot bijvoorbeeld kleur, of geluid? Ik kan me namelijk moeilijk een model voorstlelen waarbij zelfs dingen als lenge subjectief zouden zijn. Juist omdat je die heel duidelijk kunt meten met instrumenten buiten jezelf. Het feit dat je zo'n instrument met je zintuigen waarneemt, wil niet automatisch zeggen dat die waarneming onbetrouwbaar is lijkt me. Je zou moeten verhelderen waarom dat zo zou (kunnen) zijn.quote:Door te spreken over een “omzetting van wat onze zintuigen oppikken in een ervaring”, geef je ook aan dat de wereld buiten ons anders is dan hoe wij die ervaren. Je zegt vervolgens dat onze subjectieve ervaring vaak overeenkomt met wat we kunnen “meten”, maar dat is juist wat ik probeer aan te kaarten: het meten gebeurt d.m.v. die zintuigen. Het is hetzelfde als wanneer een personage in een computerspel de wereld om zich heen meet met meetinstrumenten die onderdeel zijn van die imaginaire wereld. Je kan m.a.w. niet buitenom je zintuigen de wereld meten zoals die echt daarbuiten bestaat.
Dit veronderstelt overigens dat er uberhaupt objecten buiten ons bestaan. En dat die dus ook een bepaalde kleur hebben, oftewel het licht met een bepaalde golflengte terugkaatsen die wij als kleur decoderen.
Ik ga eigenlijk niet uit van een hogere realiteit, maar van een completere realiteit dan die we via onze zintuigen waarnemen.quote:Wat betreft de wonderen: als je ervan uitgaat dat ze gedaan worden door God (wat ook mijn insteek was), of de geest van God, dan erken je daarmee een hogere realiteit dan de onze, die de regels van de zichtbare realiteit kan opheffen. Het maakt onze "objectieve" realiteit niet absoluut, maar ondergeschikt aan één van een hoger niveau. Hetzelfde als bij de vergelijking met een computerspel, waarvan de programmeur de regels van het spel kan aanpassen of opheffen, omdat hij de maker ervan is en in een hogere realiteit bestaat.
Als ik verder uitspraken lees zoals: "De sleutel is het fenomeen geest [...] dat valt niet te meten”, “de materiële wereld te overstijgen”, “beperkingen van de wereld”, “achter de façade van de waarneembare wereld”, “dingen te bereiken die normaal gesproken niet kunnen”, enz., dan ga je imo in zekere zin ook uit van een andere en hogere realiteit dan die van ons.
Ik benader dit onderwerp overigens meer vanuit een filosofische en wetenschappelijke invalshoek dan een religieuze, maar ik begrijp wel vanuit welk perspectief je het hier bekijkt (met name het laatste gedeelte). Ik wil wat ik hier zeg dan ook niet als waarheid verkondigen, het is meer filosofisch bedoeld.
Zo geloof ik in het bestaan van God, maar die neem je niet waar met je zintuigen.
Dat wil niet zeggen dat God geen onderdeel is van de werkelijkheid.
De 'hogere' realiteit is dan dus eigenlijk de ongefilterde, complete realiteit. Als je daarmee in harmonie leeft, kun je ook gebruik maken van de mogelijkheden van die aspecten van de realiteit die we met onze zintuigen niet kunnen waarnemen.
Wat betreft het computerspel: wat mij betreft loopt die vergelijking spaak ten opzichte van onze wereld, omdat personages in een computerspel niet echt bestaan. Het zijn pixels op een scherm. Dus zo'n puur hypothetische wereld die alleen de indruk van een echte wereld voor ons geeft kan ik zelf niet goed gebruiken als model voor onze werkelijkheid.
Verder is een spelletjeswereld daadwerkelijk nep. Er zijn geen werkelijke gevolgen als een personage van een gebouw springt. Dit in tegenstelling tot het menselijke bestaan waarbij er constante interactie is tussen onze ervaring en de buitenwereld, inclusief ons lichaam. Het is nu juist die echte interactie de het mogelijk maakt om te testen hoe de wereld werkt. Dit in tegenstelling tot een computergame die in principe net zo functioneert als een droom: alles is mogelijk, er zijn geen wetmatigheden waar je niet omheen kunt.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 03-10-2025 19:41:48 ]
Wat is de lengte van een object anders dan een een onderdeel van een construct in onze geest Ali. Wat de harde realiteit anders dan die mentale construct?quote:
[..]
Het kan zijn dat we langs elkaar heen praten, maar soms heb ik de indruk dat je uitgaat van het niet-bestaan van een objectieve realiteit buiten ons, en soms wel. Kun je die positie verhelderen? Of ga je uit van een objectieve realiteit buiten ons die we simpelweg niet kunnen kennen anders dan via onze zintuigen? Zo ja, wat zijn de implicaties daarvan?
[..]
Maar als we naar de 'harde' kant van de wereld kijken, bijvoorbeeld de lengte van een object, ben je het dan met me eens dat we die kunnen meten? En dat onze ervaring daarvan niet anders zal zijn dan de realiteit, in tegenstelling tot bijvoorbeeld kleur, of geluid? Ik kan me namelijk moeilijk een model voorstlelen waarbij zelfs dingen als lenge subjectief zouden zijn. Juist omdat je die heel duidelijk kunt meten met instrumenten buiten jezelf. Het feit dat je zo'n instrument met je zintuigen waarneemt, wil niet automatisch zeggen dat die waarneming onbetrouwbaar is lijkt me. Je zou moeten verhelderen waarom dat zo zou (kunnen) zijn.
Het zijn wij voor wie de lengte van een object betekenis heeft omdat wij deze er zelf aan gegeven hebben. Een meeteenheid is een meeteenheid omdat dit voor ons betekenis en waarde heeft. Wij hebben meetsystemen om ons heen geintroduceerd om de wereld welke via de zintuigen wordt afgetast beter te kunnen "mappen".
Het is eigenlijk zelfs niet eens van belang hoe een evt op zich zelf staande materiele realiteit er werkelijk uit zou zien. De input zijn gevoelens...trillingen in allerlei soorten en gedaanten die samen een image maken waar wij naar lijken te kijken maar of deze van binnen naar buiten of van buiten naar binnen toe werken is feitelijk niet kenbaar. De enige reden waardoor wij uberhaupt het idee van een buitenwereld hebben is het idee dat wij ons lichaam en gedachten zijn waarbij het laatste als subtieler wordt bedacht en het eerste als meer grondstoffelijk.
Wederom constructs; terminologie welke wij zelf hebben geintroduceerd om grip te krijgen op het mysterie van het leven.
Hetgeen wij innerlijk of uiterlijk waarnemen wordt vormgegeven of beter gezegd begrenst door onze zintuigelijke tools maar belangrijker nog het instrument zelf wat voor de omzetting zorgt waardoor wij het idee of beeld hebben wat wij hebben. Dus ja..zelfs de lengte van dingen is subjectief gemeten naar een standaard die wij zelf in het leven hebben geroepen.....
Nu maakt dat voor het dagelijks leven geen donder uit..ik bedoel het is verrotte handig dat ik niet overal tegenaan loop of het nu een construct is of een op zichzelf staande werkelijkheid...botsen is botsen welke een sensatie oproept welke wij pijnervaring hebben genoemd.
Waar het wel voor uitmaakt is het zuiver stellen van de filosofische spelregels, je mag en kunt geen zaken als waarheid aannemen zolang je kunt begrijpen dat de werkelijke grond ervan is gebaseerd op drijfzand. Je kunt ze wel gebruiken om alle elementen en hun samenhang binnen een construct mee te onderzoeken.
Nu heb ik bewust getracht mijn eigen ideeen over de werkelijkheid zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten om geen valse discussie op gang te brengen welke zich op mijn invulling van het leven concentreert. Het gaat mij er hier in principe nog steeds om om helder te krijgen wat we nu precies wel of niet met zekerheid kunnen zeggen alsook om te verduidelijken dat het begrip objectieve waarheid of werkelijkheid iig toch door ons uitsluitend door een innerlijk weten kan worden ervaren........en ook dan blijft het ervaren. Hoe prettig is het niet om een ervarend wezen te kunnen zijn....de rest is mammon
Zoals ik hierboven al zei: je kunt met zekerheid iets over die realiteit zeggen, als een bron van waarheid buiten ons ons erover vertelt.quote:
[..]
Wat is de lengte van een object anders dan een een onderdeel van een construct in onze geest Ali. Wat de harde realiteit anders dan die mentale construct?
Het zijn wij voor wie de lengte van een object betekenis heeft omdat wij deze er zelf aan gegeven hebben. Een meeteenheid is een meeteenheid omdat dit voor ons betekenis en waarde heeft. Wij hebben meetsystemen om ons heen geintroduceerd om de wereld welke via de zintuigen wordt afgetast beter te kunnen "mappen".
Het is eigenlijk zelfs niet eens van belang hoe een evt op zich zelf staande materiele realiteit er werkelijk uit zou zien. De input zijn gevoelens...trillingen in allerlei soorten en gedaanten die samen een image maken waar wij naar lijken te kijken maar of deze van binnen naar buiten of van buiten naar binnen toe werken is feitelijk niet kenbaar. De enige reden waardoor wij uberhaupt het idee van een buitenwereld hebben is het idee dat wij ons lichaam en gedachten zijn waarbij het laatste als subtieler wordt bedacht en het eerste als meer grondstoffelijk.
Wederom constructs; terminologie welke wij zelf hebben geintroduceerd om grip te krijgen op het mysterie van het leven.
Hetgeen wij innerlijk of uiterlijk waarnemen wordt vormgegeven of beter gezegd begrenst door onze zintuigelijke tools maar belangrijker nog het instrument zelf wat voor de omzetting zorgt waardoor wij het idee of beeld hebben wat wij hebben. Dus ja..zelfs de lengte van dingen is subjectief gemeten naar een standaard die wij zelf in het leven hebben geroepen.....
Nu maakt dat voor het dagelijks leven geen donder uit..ik bedoel het is verrotte handig dat ik niet overal tegenaan loop of het nu een construct is of een op zichzelf staande werkelijkheid...botsen is botsen welke een sensatie oproept welke wij pijnervaring hebben genoemd.
Waar het wel voor uitmaakt is het zuiver stellen van de filosofische spelregels, je mag en kunt geen zaken als waarheid aannemen zolang je kunt begrijpen dat de werkelijke grond ervan is gebaseerd op drijfzand. Je kunt ze wel gebruiken om alle elementen en hun samenhang binnen een construct mee te onderzoeken.
Nu heb ik bewust getracht mijn eigen ideeen over de werkelijkheid zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten om geen valse discussie op gang te brengen welke zich op mijn invulling van het leven concentreert. Het gaat mij er hier in principe nog steeds om om helder te krijgen wat we nu precies wel of niet met zekerheid kunnen zeggen alsook om te verduidelijken dat het begrip objectieve waarheid of werkelijkheid iig toch door ons uitsluitend door een innerlijk weten kan worden ervaren........en ook dan blijft het ervaren. Hoe prettig is het niet om een ervarend wezen te kunnen zijn....de rest is mammon
Die bron van waarheid buiten ons is God.
Heet dit forum Religie & Dogma's of Filosofie & Levensbeschouwing?quote:
Daar ben ik heel erg benieuwd naar. Ok, er is ook een filosofiegedeelte, maar ik zie in topics die over religie gaan vooral lieden verschijnen die atheïst zijn. Dan denk ik, wat doen die hier? Wat zoeken ze? Ik ben bijvoorbeeld geen moslim en ik ga dan ook geen forums en topics opzoeken die daar over gaan. Sterker nog, ik vermijd ze, want ik heb daar niets te zoeken. Ok, we hebben hier wel een topic God bestaat niet, ja dat is een atheïstenhoek, dat snap ik ook wel. Maar als ik hier een topic zie over Wat is jouw idee over God? dan zie ik mensen voorbij komen die zeggen dat ze niet God geloven. Ja, hallo, daar gaat het topic niet over, dan moet je naar het topic God bestaat niet.
En ik zie een atheïst verschijnen in een topic over bijbelstudie. Dan denk ik, man wat doe je hier. Kom je zelfs hier de mensen slecht laten voelen? (Wat blijkbaar ook zijn bedoeling is gezien de inhoud van zijn post. Man, laat die mensen gewoon in hun waarde en hou je bij je eigen hobby's.
Ik heb wel enkele theorieën waarom niet-gelovigen in religieuze topics verschijnen.
1. Ze kunnen het niet uitstaan dat andere mensen andere meningen hebben. (Dat is een duidelijk zichtbare ontwikkeling die de laatste jaren aan het groeien is in het Nederland).
2. Stiekem zegt hun gevoel: er is wel iets.
Nogmaals, voor de honderste keer, ik heb het niet over het forum en ook niet over het subforum, maar over specifieke topics.quote:Op zaterdag 4 oktober 2025 19:10 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
Heet dit forum Religie & Dogma's of Filosofie & Levensbeschouwing?
En een antwoord op je vraag (waar je als iemand met een universitaire studie ook wel achter kunt komen): nee. Dit forum heet FOK!
Het heeft natuurlijk alles te maken met het forum op zichzelf omdat hier alle geuren, kleuren en smaken door elkaar rennen over van alles en nog wat. En dan is zo'n topic met de TT "Wat is jouw idee van een god" en "Bijbelstudie" als een grote snoeptrommel in een kinderklas en daar dan verwachten dat alleen de kindjes vrij van ADHD daarvan snoepen en degene die er van gaan stuiteren er vanaf blijven. Zo werkt dat natuurlijk niet.quote:
Daar ben ik heel erg benieuwd naar. Ok, er is ook een filosofiegedeelte, maar ik zie in topics die over religie gaan vooral lieden verschijnen die atheïst zijn. Dan denk ik, wat doen die hier? Wat zoeken ze? Ik ben bijvoorbeeld geen moslim en ik ga dan ook geen forums en topics opzoeken die daar over gaan. Sterker nog, ik vermijd ze, want ik heb daar niets te zoeken. Ok, we hebben hier wel een topic God bestaat niet, ja dat is een atheïstenhoek, dat snap ik ook wel. Maar als ik hier een topic zie over Wat is jouw idee over God? dan zie ik mensen voorbij komen die zeggen dat ze niet God geloven. Ja, hallo, daar gaat het topic niet over, dan moet je naar het topic God bestaat niet.
En ik zie een atheïst verschijnen in een topic over bijbelstudie. Dan denk ik, man wat doe je hier. Kom je zelfs hier de mensen slecht laten voelen? (Wat blijkbaar ook zijn bedoeling is gezien de inhoud van zijn post. Man, laat die mensen gewoon in hun waarde en hou je bij je eigen hobby's.
Ik heb wel enkele theorieën waarom niet-gelovigen in religieuze topics verschijnen.
1. Ze kunnen het niet uitstaan dat andere mensen andere meningen hebben. (Dat is een duidelijk zichtbare ontwikkeling die de laatste jaren aan het groeien is in het Nederland).
2. Stiekem zegt hun gevoel: er is wel iets.
Wat betreft de TT Bijbelstudie zie ik niet dat daarmee word aangegeven dat het een theekransje moet worden uitsluitend voor religieuzen en zij het alleenrecht bezitten de bijbel te bestuderen en er en mening over te vormen. Ook niet religieuzen kunnen de bijbel bestuderen uit algemene interesse of zelfs vakgericht of wat dan ook en zich in de discussie mengen. Forumleden die in zulke topics alleen maar bezoeken om te roepen dat het bullshit en onzin is zijn gewoon trollen/pestkoppen die je overal tegenkomt ongeacht het thema en waar je niet omheen kunt. Daarvan kun je ook zeggen waarom lees je en reageer je op zulke reacties in zulke topics. Reageer niet en zwijg ze dood dan krijgt hun gepest geen voedingsbodem en blijven dan vanzelf wel weg. Dat gebeurd dus niet en krijgen dus reactie terug en gevoerd om lekker door te trollen en schepje er bovenop te gooien.
Verder ben ik het volledig met je eens, schoenmaker blijf bij je leest. Ik heb de bijbel gelezen maar verre van bestudeerd en er verder weinig affiniteit mee en zal me zeker niet inmengen in zulk topic met het idee dat ik er ook iets over te zeggen heb.
De TT wat is je idee van god laat ook de nodige ruimte over en evenzo min een theekransje moet worden voor uitsluitend gelovigen. Daar voel ik me ook niet direct aangesproken als atheïst dat ik daar aangeven heb, niets met goden op te hebben maar het animisme uit de vraaglijst mij het meest aanspreekt. Omdat volgens het animisme elke steen op de berg zijn eigen karakter en identiteit heeft, dus leeft en een ziel bevat. Dat ik die figuurlijke goddelijkheid kan zien en dat godsbeeld kan respecteren ondanks niet in goden te geloven. Ook al ben ik atheïst haal ik daar de theïst niet mee onderuit, integendeel zelfs. Dan sluit in jouw theorie punt 2 het beste bij mij aan... Alleen dat iets dat er is heeft voor mij nog steeds niets met een god van doen slechts met een figuurlijke ziel die neutraal een eigen identiteit heeft die iets uitstraalt. Bij nader inzien begrijp ik je stelling wel, dat ik de info dat ik atheïst ben ook had kunnen weglaten, heeft weinig toegevoegde waarde, de vraag was wat is je idee en niet wat is je geloof.
[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 05-10-2025 12:32:16 ]
Dat is een kort maar heel krachtig antwoord. Je hebt je punt gemaakt.quote:
[..]
Je hoeft geen sorry te zeggen, het is prima zo.
Toch blijft bij mij de vraag knagen of je nu werkelijk gelooft wat je schrijft ("de realiteit is vergelijkbaar met virtuele persona's in een videogame") of dat je een intelligent gedachte-experiment met ons wil uitvoeren? In het eerste geval is er sprake van een problematische kwestie omdat jouw post een wankele onderbouwing geeft maar als je ons wilt testen om een keertje out-of-the box te denken dan geef ik je alle credits. Een gedachte-experiment hoeft niet noodzakelijk gegrondvest te zijn in een fundament van feiten en wat we gemakshalve "de realiteit" noemen. Jouw grote voorbeeld, de film The Matrix, was immers een groot kassucces. Ook ik heb er van genoten. En je hebt gelijk: beter goed gejat dan slecht verzonnen.
Voor wie niet weet waar de film over gaat: de film verkent op een knappe wijze thema's als realiteit versus illusie, vrije wil, technologische overheersing en menselijke bewustwording. Het is een sciencefictionfilm over een distopische toekomst waarin de meeste mensen onbewust leven in een schijnwereld (de “Matrix”) die wordt bestuurd door machines en kunstmatige intelligentie. De hoofdpersoon, Neo, ontdekt dat zijn dagelijkse realiteit een virtuele simulatie is die is ontworpen om mensen onder controle te houden terwijl hun lichamen als energiebron dienen voor de machines. Een groot deel van de mensheid is vermoord door de door AI bestuurde machines. De overgebleven mensen worden gevangengehouden in die computersimulatie waarin ze nietsvermoedend hun leven leiden. Neo wordt door rebellenleider Morpheus voor een cruciale keuze gesteld: de rode pil of de blauwe pil. Morpheus schetst de consequenties als volgt:
De Blauwe Pil: dit betekent terugkeren naar de onwetendheid. Het verhaal stopt, Neo ontwaakt in zijn bed en gelooft wat hij wil. Hij zou zijn leven voortzetten in het beperkte comfort van de gesimuleerde realiteit van de Matrix, onbewust van de waarheid.
De Rode Pil: dit staat voor de waarheid en een onzekere toekomst. Deze pil bevrijdt hem van de door machines gecreëerde droomwereld.
De Betekenis van de Keuze: de rode pil verleent Neo de ontsnapping naar de 'echte' wereld, waarin hij ontdekt dat het leven daar, als een immobiele batterij, harder, moeilijker en ondragelijker is dan de onwetendheid en het comfort van de gesimuleerde realiteit. De blauwe pil zou hem dus in die zalige onwetendheid van de Matrix hebben gehouden.
Neo kiest de rode pil en sluit zich daarmee aan bij de rebellie.
De film heeft duidelijk een filosofische ondertoon. Denkbeelden van Plato ("de grot", ofwel de meeste mensen leven alsof ze naar schaduwen kijken; ze nemen slechts verschijnselen waar maar het ontbreekt hen aan diepere kennis/waarheid) en Descartes ("Cogito ergo sum", ofwel je kunt alleen maar zeker zijn van je eigen bestaan omdat je denkt en al het andere kan een illusie zijn) komen indringend naar voren in deze rolprent.
The Matrix is dus wél een stimulans om na te denken over de genoemde thema's.
Maar ik moet nu weg, ik ga straks naar een lezing van het GGSR (Geheime Genootschap van Speculatieve Realiteiten).
Geld maakt niet gelukkig tenzij versleten schoenen wanhopig naar je staren
De laatste met als ondertitel "Jung en de anderen"quote:
[..]
Heet dit forum Religie & Dogma's of Filosofie & Levensbeschouwing?
Geld maakt niet gelukkig tenzij versleten schoenen wanhopig naar je staren
Ik neem niet echt een positie in en herhaal alleen wat we weten vanuit de wetenschap (zoals de werking van onze zintuigen en hersenen) en filosofie. Vandaaruit zou je kunnen stellen dat er geen objectieve realiteit in de traditionele of absolute zin is. Daarmee zeg ik niet dat er geen realiteit is, maar dat we geen toegang hebben tot een zogenaamd objectieve realiteit.quote:
[..]
Het kan zijn dat we langs elkaar heen praten, maar soms heb ik de indruk dat je uitgaat van het niet-bestaan van een objectieve realiteit buiten ons, en soms wel. Kun je die positie verhelderen? Of ga je uit van een objectieve realiteit buiten ons die we simpelweg niet kunnen kennen anders dan via onze zintuigen? Zo ja, wat zijn de implicaties daarvan?
[..]
Maar als we naar de 'harde' kant van de wereld kijken, bijvoorbeeld de lengte van een object, ben je het dan met me eens dat we die kunnen meten? En dat onze ervaring daarvan niet anders zal zijn dan de realiteit, in tegenstelling tot bijvoorbeeld kleur, of geluid? Ik kan me namelijk moeilijk een model voorstlelen waarbij zelfs dingen als lenge subjectief zouden zijn. Juist omdat je die heel duidelijk kunt meten met instrumenten buiten jezelf. Het feit dat je zo'n instrument met je zintuigen waarneemt, wil niet automatisch zeggen dat die waarneming onbetrouwbaar is lijkt me. Je zou moeten verhelderen waarom dat zo zou (kunnen) zijn.
Wat je beschrijft als de ‘harde’ kant van de wereld, die krijgen we geheel binnen via de zintuigen. Ook metingen vallen niet buiten onze zintuiglijke waarneming en interpretatie. Het zegt niet dat die waarneming onbetrouwbaar is, die is betrouwbaar binnen onze wereld die compleet in de hersenen wordt geconstrueerd. Nogmaals, het is alsof je binnen een VR-spel iets meet waar alles coherent en meetbaar is. Is die meting dan onbetrouwbaar? Nee, binnen die wereld niet, maar het blijft onderdeel van die VR-wereld. Zie ook de reactie van Jappie.
Kleur als zodanig bestaat niet in de wereld. Objecten hebben van zichzelf geen vaste kleur en reflecteren ook geen kleur, maar zoals je zegt bepaalde golflengten (die geen kleur hebben) die, nadat ze door de hersenen zijn omgezet in elektrische signalen, geïnterpreteerd worden als kleur. Dat objecten geen vaste kleur hebben blijkt ook uit het gegeven dat als onze zon een ander licht zou uitstralen (meer blauw of rood), dan zouden objecten andere golflengten reflecteren die weer anders waargenomen/geïnterpreteerd zouden worden.quote:Dit veronderstelt overigens dat er uberhaupt objecten buiten ons bestaan. En dat die dus ook een bepaalde kleur hebben, oftewel het licht met een bepaalde golflengte terugkaatsen die wij als kleur decoderen.
Dit geldt in principe voor alles wat we met onze zintuigen ervaren. Het gevoel iets aan te raken wordt ook in onze hersenen gevormd. Itt wat algemeen wordt aangenomen, bevindt de plaats waar we iets voelen zich niet op de toppen van onze vingers, maar in het centrum voor de tastzin in onze hersenen. Dus iemand die een stuk fruit eet (zien, voelen, smaak, geur, geluid) wordt niet met het echte fruit geconfronteerd, maar met de waarneming in de hersenen, wat slechts de elektrische interpretatie ervan is. Dit alles gebeurt in een plek in de hersenen, achter in je hoofd, die compleet van het licht en geluid is afgesloten. Het licht dat je nu ziet, ervaar je opmerkelijk genoeg in een plek in je hersenen waar geen licht doordringt of bestaat, wat paradoxaal is. Het is dus geen echt licht, maar alleen elektrische activiteit/signalen die je ervaart.
We kunnen niet controleren hoe de werkelijkheid "daarbuiten" is, omdat we totaal afhankelijk zijn van onze zintuigen. Dit geldt voor kleur, vorm, geluid, beweging, diepte, enz. Het gevoel voor afstand, bijvoorbeeld tussen jou en het beeldscherm, is slechts een gevoel van leegte dat door de hersenen gevormd wordt. Vanuit deze benadering gezien kan je zeggen dat je niet in de kamer bent waarvan je aanneemt dat je er bent, integendeel, de kamer is in jou. Het zien van je lichaam laat je denken dat jij daarin bent, maar ook je lichaam is een beeld dat in je hersenen gevormd wordt.
De vergelijking met een computerspel of VR gaat uiteraard op meerdere vlakken niet op, het leven is daar te complex voor. Het was dan ook niet bedoeld als een letterlijke 1 op 1 vergelijking, dat begrijpt iedereen denk ik. Ik gebruikte het eerder als een metafoor om te verduidelijken dat de manier waarop wij het leven ervaren (het kunnen bewegen in 3 dimensies, bestaan van natuurwetten, enz.), niet per se betekent dat die ervaring ‘dé’ realiteit is. Je laatste zin/opmerking begrijp ik niet zo goed gezien de wonderen in de bijbel, waar ook alles mogelijk is en je om wetmatigheden heen kunt.quote:[..]
Ik ga eigenlijk niet uit van een hogere realiteit, maar van een completere realiteit dan die we via onze zintuigen waarnemen.
Zo geloof ik in het bestaan van God, maar die neem je niet waar met je zintuigen.
Dat wil niet zeggen dat God geen onderdeel is van de werkelijkheid.
De 'hogere' realiteit is dan dus eigenlijk de ongefilterde, complete realiteit. Als je daarmee in harmonie leeft, kun je ook gebruik maken van de mogelijkheden van die aspecten van de realiteit die we met onze zintuigen niet kunnen waarnemen.
Wat betreft het computerspel: wat mij betreft loopt die vergelijking spaak ten opzichte van onze wereld, omdat personages in een computerspel niet echt bestaan. Het zijn pixels op een scherm. Dus zo'n puur hypothetische wereld die alleen de indruk van een echte wereld voor ons geeft kan ik zelf niet goed gebruiken als model voor onze werkelijkheid.
Verder is een spelletjeswereld daadwerkelijk nep. Er zijn geen werkelijke gevolgen als een personage van een gebouw springt. Dit in tegenstelling tot het menselijke bestaan waarbij er constante interactie is tussen onze ervaring en de buitenwereld, inclusief ons lichaam. Het is nu juist die echte interactie de het mogelijk maakt om te testen hoe de wereld werkt. Dit in tegenstelling tot een computergame die in principe net zo functioneert als een droom: alles is mogelijk, er zijn geen wetmatigheden waar je niet omheen kunt.
De vergelijking met een computerspel is overigens niet zo vergezocht. Er bestaan serieuze filosofische en wetenschappelijke theorieën/principes die vergelijkingen trekken tussen het leven en iets als een computersimulatie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het holografisch principe en de simulatiehypothese.
Een externe bron van waarheid zou inderdaad iets kunnen zeggen over de realiteit. Daarvoor moet je die bron eerst accepteren als betrouwbaar. Als het dan inderdaad een bron van waarheid is, dan is het de vraag of deze bron iets vertelt over de objectieve en subjectieve realiteit. Zelfs als dat het geval is, kan het vatbaar zijn voor verschillende interpretaties. Bovendien negeren we hierbij dat er mogelijk andere bronnen van waarheid zijn die wellicht directer en duidelijker iets vertellen over diezelfde realiteit.quote:
[..]
Zoals ik hierboven al zei: je kunt met zekerheid iets over die realiteit zeggen, als een bron van waarheid buiten ons ons erover vertelt.
Die bron van waarheid buiten ons is God.
|
|
