Niet werken, wel gamen

Werkgevers betalen je meestal niet om te gamen. En als je fouten maakt of niet mee komt in een game is dat alleen een probleem voor jouw save of je teammaatjes, niet een bedrijf.

Omdat belastbaarheid natuurlijk contextafhankelijk is.

Games zijn voorspelbaar en je bepaalt zelf hoeveel en wanneer je speelt. Dat geeft je regie en is makkelijker omdat je maar 1 taak hoeft uit te voeren die ook nog eens dopamine afgeeft en je laat ontspannen. Is natuurlijk geen sprake van bij een baan. Je kan zelf bepalen wanneer je een game aan of uit zet.

Kan zelfs goed zijn voor sommige mensen om structuur in de dag te krijgen.

Omdat ze gamen leuk vinden en werken niet.
Ik kan mezelf ook 100x meer toewijden aan dingen die ik echt leuk vind/mijn passie zijn, dan aan werk.

quote:

ga ervan uit dat iedereen die een uitkering krijgt die ook nodig heeft

klopt inderdaad, want anders kan je niks kopen he

Niet werken, wel gamen
"Werken" en tijdens elke Teams meeting runescapen

fishing levels?

Dat is een hobbie waarin mensen zelf hun eigen tijd en regels bepalen. Succes om zo´n werkgever te vinden.

Veel mensen die geen baan hebben zijn met allerlei fratsen aan het ontsnappen aan de dagelijkse miserie. De ene rookt en drinkt, de andere blowt, de andere rent met een bijl achter zijn buurman aan, en de andere kiest er voor om te gamen zoals wow.

Dat laatste is een beetje triest maar wel het minst schadelijkste van ze allemaal. Al kun je natuurlijk beter je tijd besteden om anderen te helpen. Zoals vrijwilligerswerk doen in de zorg, asiel, of bij de voedselbank.

quote:

Op donderdag 18 september 2025 21:41 schreef Harvest89 het volgende:
Zoals vrijwilligerswerk doen in de zorg, asiel, of bij de voedselbank.

Waarom zou je dat vrijwillig doen en niet betaald?

quote:

Op donderdag 18 september 2025 20:52 schreef Hyaenidae het volgende:
Omdat ze gamen leuk vinden en werken niet.
Ik kan mezelf ook 100x meer toewijden aan dingen die ik echt leuk vind/mijn passie zijn, dan aan werk.

Wat zijn jouw passies?

Dat moet in je aard liggen

quote:

Zo betrokken zijn in een game vraagt toewijding, structuur, zelfcontrole en doorzettingsvermogen

Heb je doorzettingsvermogen nodig om die overheerlijke pizza weg te werken, de dag er na die heerlijke hamburger, de dag daarna die heerlijke friet en ga zo maar door?

Nee, je hebt alleen doorzettingsvermogen nodig om het minder lekkere maar gezondere eten te eten.

Leuke dingen hebben geen doorzettingsvermogen nodig. Als je gamen niet leuk vindt, heeft dat net zo goed doorzettingsvermogen nodig om ermee door te gaan. Vind je het wel leuk dan gaat het vanzelf. Ik zou strond-depressief zijn na een week gamen, een ander zou strond-depressief worden van een week werk.

quote:

Op donderdag 18 september 2025 22:05 schreef Evangelion het volgende:

[..]
Wat zijn jouw passies?

Fok en passie.nl

In landen waar je niet eet wanneer je kiest om te gamen ipv te werken komt dit probleem niet voor

quote:

Op donderdag 18 september 2025 22:40 schreef LXIV het volgende:
In landen waar je niet eet wanneer je kiest om te gamen ipv te werken komt dit probleem niet voor

In Venezuela zijn de lonen zo laag dat het meer loont om te gamen en virtuele spullen online te verkopen aan buitenlanders voor echt geld dan een gemiddelde baan. Bijv. 1 miljoen coins in een game verkopen voor 1 dollar.

quote:

Op donderdag 18 september 2025 21:26 schreef Evangelion het volgende:
Niet werken, wel gamen
"Werken" en tijdens elke Teams meeting runescapen

fishing levels?

99, was destijds mijn eerste, dus trimmed:



Nadat ik mijn tweede 99 haalde werden die randen goud helaas.

quote:

Op donderdag 18 september 2025 22:44 schreef Evangelion het volgende:

[..]
In Venezuela zijn de lonen zo laag dat het meer loont om te gamen en virtuele spullen online te verkopen aan buitenlanders voor echt geld dan een gemiddelde baan. Bijv. 1 miljoen coins in een game verkopen voor 1 dollar.

Dan is dat werk

quote:

Op donderdag 18 september 2025 20:48 schreef vul_maar_in het volgende:
Werkgevers betalen je meestal niet om te gamen. En als je fouten maakt of niet mee komt in een game is dat alleen een probleem voor jouw save of je teammaatjes, niet een bedrijf.

Laten we het dan omdraaien en werk uitvinden dat op een game lijkt. Koud kunstje, toch?

quote:

Op donderdag 18 september 2025 22:48 schreef Dagoduck het volgende:

[..]
99, was destijds mijn eerste, dus trimmed:

[ afbeelding ]

Nadat ik mijn tweede 99 haalde werden die randen goud helaas.

Laten we deze avond Karel nogmaals herdenken

quote:

Op donderdag 18 september 2025 22:48 schreef Dagoduck het volgende:

[..]
99, was destijds mijn eerste, dus trimmed:

[ afbeelding ]

Nadat ik mijn tweede 99 haalde werden die randen goud helaas.

nice

quote:

Op donderdag 18 september 2025 20:43 schreef mspoez het volgende:
Iemand een idee?

Op het werk is er geen directe positieve consequentie. Vrijwel zonder gevaar sta je op, eet en drinkt je ontbijt, doet je eentonige ochtendritueel, voert op je werk je functieomschrijving 8 uur per dag uit, 5 dagen per week herhaal je het hele riedeltje en krijgt pas op het eind van de maand uitbetaald.

Tijdens een game is er directe positieve consequentie. Je doet een quest en krijgt er iets voor terug. Je steelt ofwel het geld uit de kist van een verslagen tegenstander, of krijgt beloning van degene die je de quest heeft gegeven. Soms is het allebei. Je weet nooit wát je krijgt, maar je krijgt wel iéts. Vaak dreigt er naast de quest een gevaar. Andere spelers vallen je aan, je moet jezelf verdedigen. Word je verslagen, dan geeft dat de kans jezelf te verbeteren om een volgende keer niet verslagen te worden.
Wat betreft het samenwerken, toewijding, structuur en uithoudingsvermogen bij gamen, het spel is rondom deze eigenschappen gebouwd en zo vormgegeven dat het spelers lokt ze te gaan uitvoeren.

In vergelijking met werken, je ziet niet meteen dat die eigenschappen terugkomen in de opzet van het werk en van directe beloning is al helemaal geen sprake. Op het werk is het meer een kwestie van moeten en kunnen, dan mogen en willen zoals bij gamen wel het geval is. Als speler van het spel word je dan ook als zodanig uitgedaagd om mét directe positieve consequentie taken te gaan uitvoeren. Bij werk is dit niet aanwezig.

Iedereen die wel eens een spaghetti in Factorio heeft ontspaghettied weet dat werken en gamen gewoon hetzelfde kunnen zijn.

OF NIET DAN, @FlippingCoin??

Ik game niet, maar zit wel thuis. MAAR... mijn computer is het enige wat ik heb aan vermaak. Ik heb moeite met het maken van vrienden en heb op het moment geen relatie (eigenlijk alle heel lang niet ).

Dus: FOK! it is.

quote:

Op vrijdag 19 september 2025 12:01 schreef Marsenal het volgende:
Iedereen die wel eens een spaghetti in Factorio heeft ontspaghettied weet dat werken en gamen gewoon hetzelfde kunnen zijn.

OF NIET DAN, @:flippingcoin??

klopt


factorio spelen komt heel dicht in de buurt van software ontwikkelen

quote:

Op donderdag 18 september 2025 21:26 schreef Evangelion het volgende:
Niet werken, wel gamen
"Werken" en tijdens elke Teams meeting runescapen

fishing levels?

47


selling raw lobs 140ea

Ik bekritiseer ze wel, als je 40+ uur kan gamen kan je ook wel 40 uur werken.

quote:

Op vrijdag 19 september 2025 21:36 schreef mspoez het volgende:

[..]
Farmen en dat traden voor consumables geeft geen directe beloning, dat vraagt vooruitdenken en plannen en investering in latere endorfine. Ik volg je denkwijze hoor, en vraag me af hoe dit dan daarin past?

Farming geeft wel een directe positieve consequentie. Bij elk monster dat je afmaakt krijg je een beloning in de vorm van een drop, meestal wat geld en materialen (mats) om een item te kunnen fabriceren. Waarvan het tweede bij elke non-player-character shop een relatief grote hoeveelheid geld opbrengt.

Ten minste, dat was zo toen ik Lineage II speelde en veel later Black Desert Online.

Het werkt als een soort gokken - je weet vooraf nooit wat je krijgt maar het is wel zeker dát je wat krijgt.

Mijn ex was een gamer met een wajong, meer dan fulltime achter de pc maar dikke paniekaanvallen als hij naar de AH moest voor een boodschap. Sociale skills -100
Zolang ik hem ken heeft hij geen dag gewerkt, en nu hij geëmigreerd is naar Canada is het een harde eis dat hij gaat werken, ben erg benieuwd.

quote:

Op vrijdag 19 september 2025 12:01 schreef Marsenal het volgende:
Iedereen die wel eens een spaghetti in Factorio heeft ontspaghettied weet dat werken en gamen gewoon hetzelfde kunnen zijn.

OF NIET DAN, @:flippingcoin??

Dit.

quote:

Op vrijdag 19 september 2025 17:34 schreef FlippingCoin het volgende:

[..]
klopt

factorio spelen komt heel dicht in de buurt van software ontwikkelen

rt

quote:

Op donderdag 18 september 2025 20:43 schreef mspoez het volgende:
Hoe zit dat eigenlijk?
Er zijn best wat mensen arbeidsongeschikt, op enigerlei wijze niet in staat te werken. Van die mensen lukt het een flink aantal wel om 40, 50 uur per week te besteden aan een spel als WoW of LoL of (vul in) en daarin samen te werken in guilds of teams, afspraken te maken voor raids of ARAMs of weet ik wat.
Zo betrokken zijn in een game vraagt toewijding, structuur, zelfcontrole en doorzettingsvermogen.

Ik heb gezocht of ergens een verklaring te vinden is, onderzoek misschien, uitleg over wat de verschillen zitten kunnen zijn... Ervaringsdeskundigen te over maar niemand kan me vertellen hoe dat dan werkt.

Voor de duidelijkheid: ik bekritiseer dit niet, ik veroordeel niemand en ga ervan uit dat iedereen die een uitkering krijgt die ook nodig heeft. Ik vraag het me gewoon af. Iemand een idee?

Zoals bekend en waar ik hier verder niet te veel op in wil gaan begon mijn uiterlijk te veranderen in een soort karikatuur. Ik werd er extreem om gepest en kon me niet goed verweren, ook omdat ik het met de pesters eens was. Meisjes zeiden bijvoorbeeld tegen elkaar: “Ik heb nog nooit zo’n lelijke jongen gezien.” Toen ik op mijn zeventiende in de spiegel keek, schrok ik me rot , in één jaar tijd was ik zó veranderd dat alles vergroeid leek terwijl ik er het jaar ervoor nog compleet normaal uitzag.

Ik werd extreem depressief en angstig omdat ik overal werd buitengesloten. Uiteindelijk kwam ik in de Wajong terecht waar men me met rust liet. Mijn redding in 2005 was World of Warcraft. Ik begon vrijwel direct bijna fulltime te spelen en verloor me in de wereld. Ik zei tegen mezelf: is dit wat ik wil? Nee, maar met dit uiterlijk had ik toch geen andere keus, ik zat volledig klem en dat was geen illusie.
Ik speelde steeds meer: soms 90 uur per week, inclusief weekenden, zonder pauzes. Jarenlang bleef ik doorgaan van vanilla WoW naar TBC, WotLK, Cata, MoP, WoD, Legion, BfA, Classic… in totaal zo’n twintig jaar bijna fulltime, met nul sociale contacten. Mensen waren vergeten dat ik bestond en ik wilde niemand meer onder ogen komen vanwege mijn uiterlijk.

In 2025 kan ik eindelijk zeggen dat ik gestopt ben met WoW. Ik ben gaan werken, maar loop eigenlijk tegen hetzelfde aan. Ten eerste had ik een jobcoach nodig, zonder hem was ik nooit door de sollicitatieprocedure gekomen. Ten tweede merk ik dat mensen mij uit de weg gaan, vooral vrouwen. Dat maakt me tegenwoordig echter weinig meer uit, mentaal ben ik zo belachelijk sterk ontwikkeld dat ik zelfs op mijn slechtste dagen nog functioneer. Vaak voel ik me een tien op tien qua ellende maar toch doe ik wat moet. Geen idee wat me sane houdt, misschien ben ik compleet gestoord maar ik kan me wel sane gedragen omdat ik het heb aangeleerd.

Mijn enige uitjes waren jarenlang ziekenhuizen en supermarkten, ik denk dat ik er gewoon aan gewend ben dat dit mijn leven is en dat het niet veel beter wordt. Nu werk ik als taxichauffeur, ongeveer 32 tot 40 uur per week, wat goed gaat ondanks dat ik vaak genegeerd word en daardoor geen sociale contacten kan opbouwen. Kritiek op mijn uiterlijk hoor ik nog regelmatig, maar het raakt me niet meer zo. De mensen die ik vervoer zijn over het algemeen erg tevreden, een paar van hen breng ik nu elke week.

Volgend jaar verhuis ik naar Denemarken en hoop ik officieel mijn gefaalde leven af te sluiten en het beste er van te maken zonder partner, kinderen en vriendschappen. Enige onwaarschijnlijke vriendschap die ik heb ontwikkeld is met mijn jobcoach.
Hij verhuist met zijn vriendin naar Denemarken en toen zei ik “ leuk, dat heb ik ook altijd gewild” en toen vroeg hij “ waarom ga je dan niet mee? Een nieuw begin , nieuwe omgeving en ik kan je helpen om aan het werk te komen” ik dacht er slechts 1 dag over na en toen besloot ik om mee te gaan.
Ik ben inmiddels bijna 46 en mijn jobcoach is 48.

[ Bericht 0% gewijzigd door -Deluzion- op 22-09-2025 02:43:38 ]

quote:

Op maandag 22 september 2025 02:36 schreef -Deluzion- het volgende:

[..]
Zoals bekend en waar ik hier verder niet te veel op in wil gaan begon mijn uiterlijk te veranderen in een soort karikatuur. Ik werd er extreem om gepest en kon me niet goed verweren, ook omdat ik het met de pesters eens was. Meisjes zeiden bijvoorbeeld tegen elkaar: “Ik heb nog nooit zo’n lelijke jongen gezien.” Toen ik op mijn zeventiende in de spiegel keek, schrok ik me rot , in één jaar tijd was ik zó veranderd dat alles vergroeid leek terwijl ik er het jaar ervoor nog compleet normaal uitzag.

Ik werd extreem depressief en angstig omdat ik overal werd buitengesloten. Uiteindelijk kwam ik in de Wajong terecht waar men me met rust liet. Mijn redding in 2005 was World of Warcraft. Ik begon vrijwel direct bijna fulltime te spelen en verloor me in de wereld. Ik zei tegen mezelf: is dit wat ik wil? Nee, maar met dit uiterlijk had ik toch geen andere keus, ik zat volledig klem en dat was geen illusie.
Ik speelde steeds meer: soms 90 uur per week, inclusief weekenden, zonder pauzes. Jarenlang bleef ik doorgaan van vanilla WoW naar TBC, WotLK, Cata, MoP, WoD, Legion, BfA, Classic… in totaal zo’n twintig jaar bijna fulltime, met nul sociale contacten. Mensen waren vergeten dat ik bestond en ik wilde niemand meer onder ogen komen vanwege mijn uiterlijk.

In 2025 kan ik eindelijk zeggen dat ik gestopt ben met WoW. Ik ben gaan werken, maar loop eigenlijk tegen hetzelfde aan. Ten eerste had ik een jobcoach nodig, zonder hem was ik nooit door de sollicitatieprocedure gekomen. Ten tweede merk ik dat mensen mij uit de weg gaan, vooral vrouwen. Dat maakt me tegenwoordig echter weinig meer uit, mentaal ben ik zo belachelijk sterk ontwikkeld dat ik zelfs op mijn slechtste dagen nog functioneer. Vaak voel ik me een tien op tien qua ellende maar toch doe ik wat moet. Geen idee wat me sane houdt, misschien ben ik compleet gestoord maar ik kan me wel sane gedragen omdat ik het heb aangeleerd.

Mijn enige uitjes waren jarenlang ziekenhuizen en supermarkten, ik denk dat ik er gewoon aan gewend ben dat dit mijn leven is en dat het niet veel beter wordt. Nu werk ik als taxichauffeur, ongeveer 32 tot 40 uur per week, wat goed gaat ondanks dat ik vaak genegeerd word en daardoor geen sociale contacten kan opbouwen. Kritiek op mijn uiterlijk hoor ik nog regelmatig, maar het raakt me niet meer zo. De mensen die ik vervoer zijn over het algemeen erg tevreden, een paar van hen breng ik nu elke week.

Volgend jaar verhuis ik naar Denemarken en hoop ik officieel mijn gefaalde leven af te sluiten en het beste er van te maken zonder partner, kinderen en vriendschappen. Enige onwaarschijnlijke vriendschap die ik heb ontwikkeld is met mijn jobcoach.
Hij verhuist met zijn vriendin naar Denemarken en toen zei ik “ leuk, dat heb ik ook altijd gewild” en toen vroeg hij “ waarom ga je dan niet mee? Een nieuw begin , nieuwe omgeving en ik kan je helpen om aan het werk te komen” ik dacht er slechts 1 dag over na en toen besloot ik om mee te gaan.
Ik ben inmiddels bijna 46 en mijn jobcoach is 48.

Klote om te horen man. Lijkt me een behoorlijke struggle inderdaad. Is het een medische aandoening, of heb je gewoon de genetische pechvogel gekregen? (klinkt lullig, zo bedoel ik het niet).