Top 2000 Editie 2024 #268 We naderen de cliMex

UITZWAAI-ALARM

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

36 favorieten over.

Favoriete nummers uit het blokje 700-676:

678 My Chemical Romance - Welcome to the Black Parade: MY FATHER. TOOK ME INTO THE CITY. TO SEE A MARCHING BAND. Ja, hier hebben we toch dat onvervalste generatiegenoten-effect weer. Toch vereist dat ook wel weer een kleine nuancering, want ik ken ook wel mensen die amper geboren waren toen dit uitkwam en het tóch heel mooi vinden, de ‘emo kids’ van een generatie later. Dat laat toch wel de eeuwigheidswaarde zien van ‘Emohemian Rhapsody’, althans, dat vermoed ik. Laten we hopen dat ik dat bij het juiste eind heb en ‘MCR’ nog een hele tijd blijft bivakkeren in deze regionen van de Lijst der Lijsten – of zelfs nog een stukje hoger.
686 John Travolta & Olivia Newton-John - You're the One That I Want: De wat beperkte cinematografische waarde van Grease ten spijt is de muziek wel echt gewoon heel lekker. De dynamiek tussen de mannelijke en vrouwelijke zang werkt uitstekend en ook de muzikale omlijsting is catchy en dansbaar.
700 K's Choice - Not an Addict: Meestal ben ik niet zo van die onorthodoxe intro’s, in dit geval met iets wat een beetje het midden houdt tussen gebrom en gekreun, maar het werkt eigenlijk verrassend goed, zeker als dan de bas en de drums erbij komen. Het roept een associatie op met verslaving, hunkering, ‘craving’, en is daardoor heel passend bij de titel en thematiek. Knap gedaan.

Minst favoriete nummers uit het blokje 700-676:

698 The Rolling Stones - Lady Jane: De laatste tijd ben ik best lief geweest voor de Stones, volgens mij. Er kwamen ook echt wel een aantal alleraardigste platen van ze voorbij, die ik weliswaar niet in de top 1000 zou zetten, maar ook zeker niet tot de zwaksten van hun blokje behoorden. Dit is echter wel weer zo’n vrij overbodige van ze met weinig onderscheidende elementen en een vrij middelmatige zangkwaliteit.
685 Earth & Fire – Seasons: Ook bij dit nummer vind ik de zang vooral de beperkende factor, die heeft hier en daar iets valsigs. Het latere werk van Earth & Fire heeft dit probleem een stuk minder, of in ieder geval wordt het goed gemaskeerd door de catchy melodielijnen.
683 The Human League - Don't You Want Me: Ik heb doorgaans niet zo’n boodschap aan het vraagstuk of iets al dan geen fout imago heeft, dus dat is niet de reden dat deze in dit rijtje staat. Ik vind alleen de climax wat aan de magere kant – het ‘don’t you want me baby, don’t you want me, oooh’ vind ik niet echt inspirerend of onderscheidend genoeg als refrein om zo’n hoge positie te rechtvaardigen. Daarnaast klinkt het nummer me soms net wat te blikkerig. Overigens helemaal eens met je oordeel over Crying At The Discotheque, die zou wel heel tof zijn in de Top 2000.