Ziekteverzuim door bore-out vervijfvoudigd in 3 jaar: De verveelcrisis

Een briljant boek over dit onderwerp: de bullshit job.

Wanneer is een baan een bullshit baan? Als iemand dat zelf aangeeft.

Rapporten maken die niemand van management leest. Onderzoek doen waar helemaal niks mee gedaan wordt. Etcetera.

En dat is dan 'werk'. Miljoenen Nederlanders zitten in zo'n kantoorbaan. Urenlang hangen achter een scherm. En dat jarenlang doen, zonder uitzicht op verbetering.

Ja, het salaris zal goed zijn. En ook nodig, gezien de hoge uitgaven die je hebt.

Maar je loopt vast. Je ziet het veel bij mensen eind in de 30 begin 40. Wat nu?

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:09 schreef Homey het volgende:
Een briljant boek over dit onderwerp: de bullshit job.

Wanneer is een baan een bullshit baan? Als iemand dat zelf aangeeft.

Rapporten maken die niemand van management leest. Onderzoek doen waar helemaal niks mee gedaan wordt. Etcetera.

En dat is dan 'werk'. Miljoenen Nederlanders zitten in zo'n kantoorbaan. Urenlang hangen achter een scherm. En dat jarenlang doen, zonder uitzicht op verbetering.

Ja, het salaris zal goed zijn. En ook nodig, gezien de hoge uitgaven die je hebt.

Maar je loopt vast. Je ziet het veel bij mensen eind in de 30 begin 40. Wat nu?

Het is allemaal dagbesteding. Daarom binnen dit systeem waarin we nou eenmaal geld nodig hebben zoveel, zo snel en zo makkelijk als nodig binnen harken om vervolgens de rest van de tijd zinvol te besteden.

Stress door een vermeende bore-out, stress door een te hoge werkdruk. Het is ook altijd wat.

NWS / Stress door hoge werkdruk blijft hardnekkig probleem

Als je een bore out ervaart dan heb je waarschijnlijk een baan die nergens goed voor is. Zou gewoon het probleem moeten zijn voor die 'werk'gever dan. Niet te vergelijken met een burnout.

Het is toch bijzonder dat in de afgelopen eeuw er zoveel werk is verdwenen door automatisering, dat er zoveel banen zijn waarvan men weet dat ze niet nodig zijn, en dat die 40-urige werkweek als standaard toch maar blijft bestaan. De prikkel om meer uren te werken blijft, ool als voor al die uren geen werk is, want het salaris wordt per uur bepaald. Wanneer stappen we eens af van het idee dat meer = beter en gaan we naar de 32 als norm?

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:23 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:
Het is toch bijzonder dat in de afgelopen eeuw er zoveel werk is verdwenen door automatisering, dat er zoveel banen zijn waarvan men weet dat ze niet nodig zijn, en dat die 40-urige werkweek als standaard toch maar blijft bestaan. De prikkel om meer uren te werken blijft, ool als voor al die uren geen werk is, want het salaris wordt per uur bepaald. Wanneer stappen we eens af van het idee dat meer = beter en gaan we naar de 32 als norm?

Dan blijf je toch hetzelfde 'probleem' houden?

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:09 schreef Homey het volgende:
Een briljant boek over dit onderwerp: de bullshit job.

Wanneer is een baan een bullshit baan? Als iemand dat zelf aangeeft.

Rapporten maken die niemand van management leest. Onderzoek doen waar helemaal niks mee gedaan wordt. Etcetera.

En dat is dan 'werk'. Miljoenen Nederlanders zitten in zo'n kantoorbaan. Urenlang hangen achter een scherm. En dat jarenlang doen, zonder uitzicht op verbetering.

Ja, het salaris zal goed zijn. En ook nodig, gezien de hoge uitgaven die je hebt.

Maar je loopt vast. Je ziet het veel bij mensen eind in de 30 begin 40. Wat nu?

Been there, done that... uren en uren verveelde ik me kapot, beetje surfen, beetje spelletje... ik kon letterlijk bij mijn baas op haar bord sch**ten, ze vond alles prachtig wat ik deed, ik werkte zo hard en het was allemaal even geweldig...
Gouden kooitje want heel goed salaris, buitenlandse reizen, selfmade job, ik had geen idee hoe ik dat moest vertalen naar iets anders... In 20jr tijd 3x vastgelopen en de laatste keer (ik was 43) heb ik gezegd 'ik kom niet meer terug'.
Toen een ommezwaai gemaakt, eigen onderneming gestart en gelukkiger dan ooit!

Maar ik zie bij veel leeftijdsgenoten hetzelfde ontstaan, ik verveel me, dit is het net niet... maar ook 'wat dan?'
Ik heb echt geluk gehad dat ik wist wat ik wilde en dat dat ook nog heel goed uitgepakt heeft.

Wel een beetje herkenbaar ja behalve het stresslevel dan. Daar heb ik echt geen last van. Stress

• Repeterend werk. Check.
• Saai. Check
• Goed salaris. Check.

Ik zit wel met een aardig dilemma voor mezelf waar ik nu een jaartje mee worstel. Enerzijds wil ik wat anders gaan doen, want het werk dat ik nu doe gaat echt volledig op de automaat. De uitdaging is er allang niet meer. Aan de andere kant is het zo dat ik echt een goed salaris pak met uitstekende secundaire arbeidsvoorwaarden en het werk dichtbij mijn huis is, iets dat ik belangrijk vind. Ik zou er niet aan moeten denken om 20km + bijbehorende files naar mijn werk te moeten rijden.

Wat @SuperNeger hierboven zegt klopt in mijn geval niet. Mijn werk moet echt wel gedaan worden anders ontstaan er problemen. Maar het gaat allemaal vanzelf. Met de komst van chat GPT heb ik echt een hele hoop dingen geautomatiseerd voor mezelf (denk aan excel macro's/phyton programma's) waardoor ik nu nóg meer tijd over hou.

Maar de gedachte om de rit zo uit te zitten tot mijn pensioen benauwd me. Ik heb nog wel wat jaartjes voor de boeg en die wil ik in het werkzame leven zo niet slijten.

Ik hou banensites in de gaten alleen het probleem is dat in gelijksoortige functies als de mijne, het bruto salaris dat geboden wordt lager is dan wat ik nu netto heb

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:34 schreef BE het volgende:

[..]
Been there, done that... uren en uren verveelde ik me kapot, beetje surfen, beetje spelletje... ik kon letterlijk bij mijn baas op haar bord sch**ten, ze vond alles prachtig wat ik deed, ik werkte zo hard en het was allemaal even geweldig...
Gouden kooitje want heel goed salaris, buitenlandse reizen, selfmade job, ik had geen idee hoe ik dat moest vertalen naar iets anders... In 20jr tijd 3x vastgelopen en de laatste keer (ik was 43) heb ik gezegd 'ik kom niet meer terug'.
Toen een ommezwaai gemaakt, eigen onderneming gestart en gelukkiger dan ooit!

Maar ik zie bij veel leeftijdsgenoten hetzelfde ontstaan, ik verveel me, dit is het net niet... maar ook 'wat dan?'
Ik heb echt geluk gehad dat ik wist wat ik wilde en dat dat ook nog heel goed uitgepakt heeft.

Het werk dat je deed, is dat ook het werk waar je je eigen onderneming in bent gestart?

Overal mensen te kort en de mensen die werk hebben vervelen zich omdat ze niets nuttigs te doen hebben. Dan gaat er ergens toch iets heel erg fout.

Ik blijf er bij, er zijn veel te veel mensen die zich full time bezig houden met onzin, bullshit en nutteloze dingen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:02 schreef Mikeytt het volgende:
https://businessam.be/ned(...)-out-vervijfvoudigd/
[..]
5,5 keer meer ziekteverzuim door bore-outs... het is een ware crisis.

Nederland heeft een fors nuttig personeelstekort. Meer dan de helft van de Nederlanders zegt geen nuttig werk te doen... dan is dit een logisch gevolg. Zorg voor nuttige banen waar mensen ook echt het gevoel te hebben iets bij te dragen aan de maatschappij.

Er zijn nu eenmaal saaie banen, zoals het invoeren van adreswijzigingen en andere mutaties bij een verzekeringsmaatschappij. Maar ook dat werk moet gedaan worden. Als je een baan hebt die je saai vindt, kun je toch zelf op zoek naar een andere baan. Het is op dit moment niet zo dat er te weinig banen zijn.

Maar nee, de werkgever moet zorgen dat mijn werk interessant blijft en ik me niet verveel.

Vroeger......aan de lopende band, dat was pas saai!

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:37 schreef onlogisch het volgende:

[..]
Het werk dat je deed, is dat ook het werk waar je je eigen onderneming in bent gestart?

Nope, totaal anders.
Ik organiseerde een internationaal congres en ik heb nu een uitvaartonderneming.
_{Heel vaag soortelijk: organiseren en regelen, maar dit gaat tenminste ergens over.}

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:37 schreef onlogisch het volgende:
Wel een beetje herkenbaar ja behalve het stresslevel dan. Daar heb ik echt geen last van. Stress

• Repeterend werk. Check.
• Saai. Check
• Goed salaris. Check.

Ik zit wel met een aardig dilemma voor mezelf waar ik nu een jaartje mee worstel. Enerzijds wil ik wat anders gaan doen, want het werk dat ik nu doe gaat echt volledig op de automaat. De uitdaging is er allang niet meer. Aan de andere kant is het zo dat ik echt een goed salaris pak met uitstekende secundaire arbeidsvoorwaarden en het werk dichtbij mijn huis is, iets dat ik belangrijk vind. Ik zou er niet aan moeten denken om 20km + bijbehorende files naar mijn werk te moeten rijden.

Wat @:Superneger hierboven zegt klopt in mijn geval niet. Mijn werk moet echt wel gedaan worden anders ontstaan er problemen. Maar het gaat allemaal vanzelf. Met de komst van chat GPT heb ik echt een hele hoop dingen geautomatiseerd voor mezelf (denk aan excel macro's/phyton programma's) waardoor ik nu nóg meer tijd over hou.

Maar de gedachte om de rit zo uit te zitten tot mijn pensioen benauwd me. Ik heb nog wel wat jaartjes voor de boeg en die wil ik in het werkzame leven zo niet slijten.

Ik hou banensites in de gaten alleen het probleem is dat in gelijksoortige functies als de mijne, het bruto salaris dat geboden wordt lager is dan wat ik nu netto heb

Een dag minder gaan werken en die dag iets gaan doen wat je echt leuk vind, in de zorg of detailhandel ofzo.

Ik verveel me dood de hele dag maar als ik 'nuttig' werk ga doen in de zorg ofzo kan ik nog maar net mijn huur betalen.

'De ziekte van niets.'

Bekijk deze YouTube-video

Herkenbaar. Ik heb nu als zelfstandige een baan in het toerisme. Ik bepaal zélf welke tours ik wel of niet doe, maar geef elke keer wél de volle 100 procent. Half werk bestaat niet.

En dat zie je weer terug in dankbaarheid en de flinke fooien. Hoe vaak kan een normaal bedankje er van af in het bedrijfsleven?

En tijdens dat kantoorleven kon je een dag niks uitvoeren terwijl niemand het door had. Tragisch eigenlijk.

Tip; vind iets waar je passie ligt. Geld is bijzaak. (althans; ik begeef me in die gelukkige positie)

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:38 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:
Overal mensen te kort en de mensen die werk hebben vervelen zich omdat ze niets nuttigs te doen hebben. Dan gaat er ergens toch iets heel erg fout.

Ik blijf er bij, er zijn veel te veel mensen die zich full time bezig houden met onzin, bullshit en nutteloze dingen.

En de banen die nuttig zijn en waar grote tekorten zijn worden vaak, zowel financieel als qua aanzien, ondergewaardeerd. Dus kiezen mensen vaak (heel begrijpelijk) voor iets waar ze weliswaar weinig voldoening uithalen, maar wel gewoon zonder veel inspanningen hun steeds hoger wordende lasten van kunnen betalen.

We gaan hier toch niet echt een geldige reden voor een ziekmelding van maken hè?

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:29 schreef theunderdog het volgende:

[..]
Dan blijf je toch hetzelfde 'probleem' houden?

Als je 5 dagen werkt voor het geld maar je hebt maar genoeg werk voor 2 dagen, dan helpt het wel denk ik.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:52 schreef Janneke141 het volgende:
We gaan hier toch niet echt een geldige reden voor een ziekmelding van maken hè?

Zijn vaak de gevolgen die voor een ziekmelding zorgen...later het besef dat het een bore-out is.

Ik heb ook een baan waarin weinig gevraagd wordt maar die te goed betaald. Gelukkig hoef ik enkel op maandagen aanwezig te zijn, óf als er iets te doen is. Dus ik heb veel vrij, sport veel, wandelen met een vriend in dezelfde situatie, moestuin etc. Soort pre-pensioen.

Als ik iedere dag 8 uur naar mijn werk moest om achter de computer te zitten zou ik gek worden. Met internet is die ene maandag goed vol te houden.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:48 schreef saparmurat_niyazov het volgende:

[..]
En de banen die nuttig zijn en waar grote tekorten zijn worden vaak, zowel financieel als qua aanzien, ondergewaardeerd. Dus kiezen mensen vaak (heel begrijpelijk) voor iets waar ze weliswaar weinig voldoening uithalen, maar wel gewoon zonder veel inspanningen hun steeds hoger wordende lasten van kunnen betalen.

De zorg betaald prima anders. Onderwijs ook. Loodgieten is goud geld. Die standaard kantoorbanen waar je wat moet hangen en in teams, outlook e.d. rondkloot zijn juist relatief steeds slechter gaan betalen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:54 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:

[..]
Als je 5 dagen werkt voor het geld maar je hebt maar genoeg werk voor 2 dagen, dan helpt het wel denk ik.

Ik denk dat je dan gewoon hetzelfde verhaal krijgt, maar dan met 32 uur.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 11:06 schreef theunderdog het volgende:

[..]
Ik denk dat je dan gewoon hetzelfde verhaal krijgt, maar dan met 32 uur.

De situaties zijn denk ik of je te weinig werk hebt, of het werk zelf gewoon saai is. In het eerste geval is het verdelen van het werk over minder uren zinvol. In het laatste geval blijf je je vervelen, maar je verveelt je wel minder uren per week.

Hallo baas ik ga naar huis voor vandaag, ok?
Oei, voel je je niet goed?
Nee, ik verveel me
O...o..ok? beterschap?

Heel dom werk kan prima betalen. Ik kende iemand die een frietkraam had in Alkmaar op een goede locatie. Liep financieel binnen.

Herkbenbaar, veel fulltime kantoorbanen kunnen makkelijk in 20-30 uur gedaan worden. Ik merk ook dat ik heel veel "taakjes" nog sneller door chatgpt kan laten uitvoeren, dus het werk wordt nog dommer.

Verveelcrisis?
We verzinnen er weer een crisis bij. Nou ja, toch weer iets om te lachen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:09 schreef Homey het volgende:
Een briljant boek over dit onderwerp: de bullshit job.

Wanneer is een baan een bullshit baan? Als iemand dat zelf aangeeft.

Rapporten maken die niemand van management leest. Onderzoek doen waar helemaal niks mee gedaan wordt. Etcetera.

En dat is dan 'werk'. Miljoenen Nederlanders zitten in zo'n kantoorbaan. Urenlang hangen achter een scherm. En dat jarenlang doen, zonder uitzicht op verbetering.

Ja, het salaris zal goed zijn. En ook nodig, gezien de hoge uitgaven die je hebt.

Maar je loopt vast. Je ziet het veel bij mensen eind in de 30 begin 40. Wat nu?

Ik heb zelf weleens zo'n baan gehad. Rapporten maken. Voor zo'n rapport had je weken de tijd. Als je je even boos maakte, dan was het in een paar uur af. Vaak gewoon een oud rapport beetje knippen, plakken en her en der wat aanpassen. Geen hond eigenlijk die verder keek dan de samenvatting of de actiepunten bij zijn of haar naam.

Mensen die wel gewoon dingen snel en binnen deadlines deden, werden raar aangekeken, erop aangesproken of aangespoord het maar wat rustiger aan te doen. Anders zou het verschil teveel opvallen.

Ook eindeloos veel overleggen. Liefst zoveel mogelijk mensen aan tafel, zodat "elke discipline aangehaakt" was. Iedereen wilde vooral over alles "geïnformeerd" zijn. Ook eindeloos veel cc's. Als dan iemand ooit eens beweert dat 'ie niet geïnformeerd was, kon je 'm met 'n cc-tje om de oren slaan. Het was sowieso constant jezelf indekken, zodat als er ergens gelazer van kwam, je jezelf vrij kon pleiten met "evidence".

Iedereen dacht dat je goed bezig was als je maar wat rondliep met 'n kladblok en een pen. Op naar het volgende overleg. En na zo'n overleg had je dan enkele tientallen mails in je mailbox waar je 99 van de 100 keer niks mee hoefde te doen.

Uiteindelijk steeds meer gaan internetten. Maar ook dat ging eindeloos vervelen. Als je voor de 10e keer de pagina van De Telegraaf opent en ziet dat er niks nieuws is gebeurd in vergelijking met een half uur geleden, dan ben je er snel klaar mee.

Je kon ook gewoon de stad in. Met een dame van compliance zuipen, het hotel in, naar de massagesalon sommigen gingen naar een hoerentent in de buurt... zolang je maar met een klapper de afdeling af liep, dacht iedereen wel dat je druk was.

Thuiswerken was af en toe de muis aantikken zodat je op actief stond. Als iemand al een keer vroeg waarom je pas na 'n uur ergens op reageert, dan was je even druk bezig met het één of ander. Op een gegeven moment ontdekt dat bij "Niet storen" je niet op inactief ging. Vrijwel alle thuiswerkers stonden non-stop op "niet storen".

Soms ging er een collega met pensioen of weg, was i.v.m. inkrimping die fte weg, niemand nam wat over en er bleek dan eigenlijk niks om te vallen. En als er extra taken bij kwamen, dan werd daar vaak maar een extra fte voor aangenomen. Die dan ook weer geen fluit te doen had.

Uiteindelijk wel elke dag echt bekaf. Vond burn-out en bore-out altijd onzin, maar was elke dag dat ik daar was geweest bekaf.

Op een gegeven moment maar besloten om te stoppen. Voor mezelf begonnen. In de avonduren, maar al snel bleek dat ik ook gewoon op kantoor wel dingen voor mezelf kon doen. Uiteindelijk ging het voor mezelf zo goed dat kantoor al snel een vervelende en hinderlijke onderbreking werd. Er een mooie regeling uit weten te slapen en weg.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 11:05 schreef LXIV het volgende:

[..]
De zorg betaald prima anders. Onderwijs ook. Loodgieten is goud geld. Die standaard kantoorbanen waar je wat moet hangen en in teams, outlook e.d. rondkloot zijn juist relatief steeds slechter gaan betalen.

"De zorg betaald prima"

En wat valt er onder "de zorg" dan?

Een hartchirurg of trauma-arts zal goed verdienen. Dat is "de zorg".

Maar 'de zorg' is ook begeleider dagbesteding voor bejaarden. Of de thuishulp. Betaalt dat ook zo goed?

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:17 schreef HowardRoark het volgende:
Stress door een vermeende bore-out, stress door een te hoge werkdruk. Het is ook altijd wat.

NWS / Stress door hoge werkdruk blijft hardnekkig probleem

Er is meer dan 1 medewerker dus meerdere problemen kunnen voorkomen.

Dat snappen ze normaal op de ZULO al.

Er zijn maar weinig banen die leuk zijn. Het is allemaal repetitieve shit, gericht op onderhoud, ipv creatie. ONDERHOUD IS SAAI KUTWERK VERGELIJKBAAR MET HUISHOUDING. WE WILLEN CREËREN!

Maar het probleem is wel herkenbaar uit mijn vorige baan. Daar kwam het werk in vlagen. Dus in bepaalde periodes was het heel erg druk en hadden ze iedereen nodig. Maar in andere periodes was er geen reet te doen. En de managers vonden dan dat je maar iets nuttigs moest verzinnen, zonder verder enige richting te geven wat dan precies. Dat soort doelloosheid is zeer slopend.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 13:27 schreef roos94 het volgende:

[..]
"De zorg betaald prima"

En wat valt er onder "de zorg" dan?

Een hartchirurg of trauma-arts zal goed verdienen. Dat is "de zorg".

Maar 'de zorg' is ook begeleider dagbesteding voor bejaarden. Of de thuishulp. Betaalt dat ook zo goed?

Ja, als ik functies op vergelijkbaar niveau in het bedrijfsleven bekijk betaalt het goed. Ook diensten als slaapdiensten etc zijn ruim gecompenseerd. Vanuit het bedrijfsleven hoor ik wel klachten dat de zorg veel personeel wegkaapt omdat ze boven marktconform betalen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 12:49 schreef Halcon het volgende:

[..]
Ik heb zelf weleens zo'n baan gehad. Rapporten maken. Voor zo'n rapport had je weken de tijd. Als je je even boos maakte, dan was het in een paar uur af. Vaak gewoon een oud rapport beetje knippen, plakken en her en der wat aanpassen. Geen hond eigenlijk die verder keek dan de samenvatting of de actiepunten bij zijn of haar naam.

Mensen die wel gewoon dingen snel en binnen deadlines deden, werden raar aangekeken, erop aangesproken of aangespoord het maar wat rustiger aan te doen. Anders zou het verschil teveel opvallen.

Ook eindeloos veel overleggen. Liefst zoveel mogelijk mensen aan tafel, zodat "elke discipline aangehaakt" was. Iedereen wilde vooral over alles "geïnformeerd" zijn. Ook eindeloos veel cc's. Als dan iemand ooit eens beweert dat 'ie niet geïnformeerd was, kon je 'm met 'n cc-tje om de oren slaan. Het was sowieso constant jezelf indekken, zodat als er ergens gelazer van kwam, je jezelf vrij kon pleiten met "evidence".

Iedereen dacht dat je goed bezig was als je maar wat rondliep met 'n kladblok en een pen. Op naar het volgende overleg. En na zo'n overleg had je dan enkele tientallen mails in je mailbox waar je 99 van de 100 keer niks mee hoefde te doen.

Uiteindelijk steeds meer gaan internetten. Maar ook dat ging eindeloos vervelen. Als je voor de 10e keer de pagina van De Telegraaf opent en ziet dat er niks nieuws is gebeurd in vergelijking met een half uur geleden, dan ben je er snel klaar mee.

Je kon ook gewoon de stad in. Met een dame van compliance zuipen, het hotel in, naar de massagesalon sommigen gingen naar een hoerentent in de buurt... zolang je maar met een klapper de afdeling af liep, dacht iedereen wel dat je druk was.

Thuiswerken was af en toe de muis aantikken zodat je op actief stond. Als iemand al een keer vroeg waarom je pas na 'n uur ergens op reageert, dan was je even druk bezig met het één of ander. Op een gegeven moment ontdekt dat bij "Niet storen" je niet op inactief ging. Vrijwel alle thuiswerkers stonden non-stop op "niet storen".

Soms ging er een collega met pensioen of weg, was i.v.m. inkrimping die fte weg, niemand nam wat over en er bleek dan eigenlijk niks om te vallen. En als er extra taken bij kwamen, dan werd daar vaak maar een extra fte voor aangenomen. Die dan ook weer geen fluit te doen had.

Uiteindelijk wel elke dag echt bekaf. Vond burn-out en bore-out altijd onzin, maar was elke dag dat ik daar was geweest bekaf.

Op een gegeven moment maar besloten om te stoppen. Voor mezelf begonnen. In de avonduren, maar al snel bleek dat ik ook gewoon op kantoor wel dingen voor mezelf kon doen. Uiteindelijk ging het voor mezelf zo goed dat kantoor al snel een vervelende en hinderlijke onderbreking werd. Er een mooie regeling uit weten te slapen en weg.

Mooi omschreven en heel herkenbaar. Dat was vast bij een overheidsinstelling of een grote multinational. Als er minder dan 100 werknemers zijn zie je dit niet gebeuren.

Ik zoek zingeving en verdere ontwikkeling buiten het werk om. Gelukkig hoef ik er niet zo veel te zijn, anders was het killing. Zelf een bedrijfje beginnen is lastig, ik mag dat ook niet zomaar doen.. Maar geeft niet, kan me prima vermaken.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 11:18 schreef Homey het volgende:
Heel dom werk kan prima betalen. Ik kende iemand die een frietkraam had in Alkmaar op een goede locatie. Liep financieel binnen.

In de zomer op de kermis, in de winter in de oliebollenkraam. Na 20 jaar werken met pensioen in Thailand.

Als je toch even bedenkt dat mensen op de werkvloer met al die lijstjes en procedures worden opgezadeld dat ten koste gaat van het werk en dan moet horen dat het een bezigheidstherapie is en men zich ook nog gaat vervelen en in een crisis beland is toch bezopen.
En dan ook nog roepen dat we naar een vijfdaagse werkweek toe moeten omdat we tekorten hebben en het werk niet af krijgen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 17:52 schreef Cherni het volgende:
Als je toch even bedenkt dat mensen op de werkvloer met al die lijstjes en procedures worden opgezadeld dat ten koste gaat van het werk en dan moet horen dat het een bezigheidstherapie is en men zich ook nog gaat vervelen en in een crisis beland is toch bezopen.
En dan ook nog roepen dat we naar een vijfdaagse werkweek toe moeten omdat we tekorten hebben en het werk niet af krijgen.

Maar dat is allebei waar, hè? We hebben een overschot aan papierschuivers die jou en mij opzadelen met die lijstjes en procedures en ondertussen vooral zichzelf en elkaar bezig houden, zonder dat ze verder iets toevoegen aan het primaire proces.

Dus tja, door die bezigheidstherapie komen we op andere plekken een heleboel handen tekort. Alleen doorbreek je dit krachtveld niet zo makkelijk, dus het aandeel bureaufuncties zie ik echt nog niet zo snel dalen. Zittend werk wordt over het algemeen immers nog steeds als 'beter' gezien dan staand (of bewegend) werk.

Joh er is overal personeelstekort.

Als je baan je niet aanstaat, je voor je gevoel niks zinnigs doet en je het werk niet leuk vindt ga je toch lekker wat anders doen? Werk is een te groot deel van de dag om iets te doen wat tegenstaat.

Dat iemand in economisch zware tijden met veel werkloosheid een uitzichtloze baan vasthoudt kan ik begrijpen, maar nu is het geen bore out maar een gebrek aan initiatief nemen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 14:27 schreef LXIV het volgende:

[..]
Mooi omschreven en heel herkenbaar. Dat was vast bij een overheidsinstelling of een grote multinational. Als er minder dan 100 werknemers zijn zie je dit niet gebeuren.

Ik zoek zingeving en verdere ontwikkeling buiten het werk om. Gelukkig hoef ik er niet zo veel te zijn, anders was het killing. Zelf een bedrijfje beginnen is lastig, ik mag dat ook niet zomaar doen.. Maar geeft niet, kan me prima vermaken.

Ook herkenbaar haha, zelfs ik kom weg met dat gedrag als ik wil, terwijl ik freelancer ben en dus uurtje factuurtje schrijf. Ergens is het natuurlijk bizar als je naar mijn inkomen kijkt, terwijl je voor dat geld normaal gesproken flink moet zwoegen, en lang ook. Werk bij een grote multinational.

Ziek omdat je je verveelt?

Hahahahahaha wat een grap.
Ongelofelijk kansloos.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 17:56 schreef Janneke141 het volgende:
We hebben een overschot aan papierschuivers die jou en mij opzadelen met die lijstjes en procedures en ondertussen vooral zichzelf en elkaar bezig houden, zonder dat ze verder iets toevoegen aan het primaire proces.

Dit is wel een probleem, vooral omdat veel te weinig gekeken wordt naar welke data écht nodig is en er dus veel uitgevraagd wordt omdat het leuk is om te weten of om iets maar vastgelegd te hebben. Eigenlijk is dat een gebrek aan procedurele zelfbeheersing.

En het speelt inderdaad dat iemand die niets te doen heeft in problemen gaat duiken met een oplossing erger dan de kwaal. Waarom mag uit zo'n verandertraject bijvoorbeeld nooit komen dat de huidige staat eigenlijk best voldoet en risico's in afdoende mate worden beheerst en dat verdere beheersing leidt tot een overmatige administratieve druk?

Dat is veel dapperder en origineler om op te schrijven dan de riedel dat er informatie ontbreekt en er een nieuw proces moet komen.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 18:10 schreef tizitl2 het volgende:
Waarom mag uit zo'n verandertraject bijvoorbeeld nooit komen dat de huidige staat eigenlijk best voldoet en risico's in afdoende mate worden beheerst en dat verdere beheersing leidt tot een overmatige administratieve druk?

Omdat je dan je eigen baan overbodig maakt. Dat doet dus niemand.

En een echelon hoger is het nog steeds goed gebruik dat je promotiekansen in grote mate afhankelijk zijn van hoe je je in de kijker hebt gespeeld, bijvoorbeeld met allerlei projecten en 'verbeteroperaties'. Alleen op de winkel passen is niet genoeg, zelfs niet als dat eigenlijk de beste optie is.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 10:02 schreef Mikeytt het volgende:
Zorg voor nuttige banen waar mensen ook echt het gevoel te hebben iets bij te dragen aan de maatschappij.

Die zijn er volop, maar het communistische CAO-systeem maakt dat bepaalde beroepsgroepen te langzaam in loon stijgen, terwijl er een gierend tekort is in een bepaalde sector. Als salariëring afgestemd wordt op schaarste gaan mensen vanzelf naar een baan waar veel vraag naar is.

quote:

Op maandag 30 juni 2025 14:27 schreef LXIV het volgende:

[..]
Mooi omschreven en heel herkenbaar. Dat was vast bij een overheidsinstelling of een grote multinational. Als er minder dan 100 werknemers zijn zie je dit niet gebeuren.

Ik zoek zingeving en verdere ontwikkeling buiten het werk om. Gelukkig hoef ik er niet zo veel te zijn, anders was het killing. Zelf een bedrijfje beginnen is lastig, ik mag dat ook niet zomaar doen.. Maar geeft niet, kan me prima vermaken.

Groot bedrijf inderdaad. Degene om wiens portemonnee het gaat, zit er niet naast. Dus dan krijg je dit.

Heb nu zelf een bedrijf. Dan heb je veel meer zicht op wat iedereen doet, wat er echt moet gebeuren, wat niet, minder rapportages, etc.